تولید بیسواد به شکل توصیفی

جام جم سرا: محمد نیک ‌نژاد در مورد روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی گفت: ارزشیابی توصیفی روش خوبی برای ارزشیابی دانش‌آموزان است اما با توجه به شرایط و زمینه‌هایی که وجود دارد، قابل اجرا نیست.

وی با اشاره به اینکه ارزشیابی در پایه ششم ابتدایی در برخی مدارس تهران به صورت کمی و نه توصیفی اجرا شد، افزود: اگر ارزشیابی توصیفی از نظر اجرا مشکلی نداشت به طور حتم دانش آموزان در پایه ششم ابتدایی در همه جا به روش توصیفی ارزیابی می‌شدند.

به نقل از ایلنا، او با اشاره به اینکه روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی به صورت دست و پا شکسته اجرا شده است، افزود: در این مقطع از دانش‌آموزان امتحان گرفته می‌شود اما نمره در قالب توصیفاتی همچون خوب، متوسط، عالی و یا بسیار خوب در نظر گرفته می‌شود و به عبارتی می‌توان گفت سیستم همان نمره دادن است اما فقط اسم آن عوض شده است.

نیک‌نژاد تصریح کرد: با این کارها به روش‌ ارزشیابی سنتی هم ضربه زده‌اند، و آن را از بین برده‌اند و چیز جدیدی هم نتوانستند جایگزین کنند.

وی با تاکید بر اینکه زمینه‌های اجرای روش‌ ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی وجود ندارد، افزود: تبعات اجرای روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی چیزی جز بیسواد شدن دانش‌آموزان نیست، بیسوادی از این نظر که دانش‌آموزان برای ارتقا به پایه‌های بالاتر باید حداقل‌هایی را در درس‌های مختلف کسب کنند که این مدل ارزشیابی کسب این حداقل‌ها را با چالش مواجه می‌کند.

نیک ‌نژاد با اشاره به اینکه معلمان ابتدایی انگیزه و توان اجرای ارزشیابی روش توصیفی را ندارند، افزود: در روش ارزشیابی توصیفی قرار بر این بود هر دانش آموز یک پرونده داشته باشد که معلم در هر جلسه در مورد هر یک از دانش‌آموزان به 25 تا 30 سوال پاسخ دهد این در حالی است که وقتی کلاسی 30 دانش آموز دارد معلم چقدر وقت دارد که در هر جلسه به همه این سوالات پاسخ دهد، همین مساله باعث می‌شود پرونده کنار گذاشته شود و معیارهایی از جانب رئیس مدرسه و یا معلم ملاک قرار گیرد.

وی همچنین در مورد اجرای روش ارزشیابی ترکیبی؛ شامل روش های کمی و توصیفی در مقطع اول متوسطه از سال تحصیلی آینده گفت: از آنجا که روش ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی با مشکلاتی همراه است بنابراین اجرای این روش در مقطع متوسطه اول باعث آشفتگی بیشتر می‌شود.

نیک ‌نژاد افزود: مشکلات روش ارزشیابی توصیفی هنوز حل نشده است و استفاده از این روش در مقطع متوسطه اول همان طورکه گفتم باعث آشفتگی بیشتر و پا درهوایی روش ارزشیابی سنتی می‌شود.

وی افزود: مهمترین کاری که باید صورت بگیرد این است ضعف‌های روش‌ ارزشیابی توصیفی در مقطع ابتدایی برطرف شود زیرا استفاده از این روش در مقطع اول متوسطه موجب افت تحصیلی بیشتر دانش‌آموزان می‌ شود.

باسوادهای بیسواد و تعاریف منسوخ‌شده از سواد

علی باقرزاده، رئیس سازمان نهضت سوادآموزی کشور، ۹۵‌درصد مردم کشور را باسواد می‌داند، اما نه‌تنها من روزنامه‌نگار که خیلی از کارشناسان نیز بر این آمار خرده می‌گیرند. آن هم نه از آن جهت که المان جدید باسوادی از نظر یونسکو «تغییر» (Change) می‌باشد (به این معنی که تنها توانایی خواندن و نوشتن و یا تسلط بر دو زبان و یا حتی توانایی استفاده از کامپیوتر مدنظر نیست، بلکه تعریف اخیر بیانگر این است که باسواد کسی است که بتواند از خوانده‌ها و آموخته‌های خود تغییری در زندگی خود ایجاد کند) بلکه از این جهت که چه بسیار دانش‌آموزانی که در همان مقطع ابتدایی ترک تحصیل کرده‌اند و چه بسیار افرادی که توانسته‌اند در حد بضاعت اندک خود فقط قدری خواندن و نوشتن بیاموزند. آیا سواد موردنظر فقط توانایی خواندن یا نوشتن است؟ البته که بله! ۱۰سال پیش مصوبه‌ای در دولت به تصویب رسید تا کسانی که قادر به خواندن و نوشتن متون ساده به زبان فارسی و حساب کردن باشند، باسواد به حساب ‌آیند...
نکته جالب توجه‌تر این است که علی باقرزاده یکسال پیش گفته بود از جمعیت ٧٥‌میلیون نفری کشورمان١٤,٦‌درصد بی‌سواد هستند. یعنی بیش از ٩‌میلیون و ٧١٥‌هزار بی سواد در گروه سنی بالای ٦‌سال و ٣‌میلیون و ٤٥٦‌هزار بی‌سواد در گروه سنی ١٠ تا ٤٩‌سال در کشور شناسایی شدند و حالا با افزایش جمعیت و گذشت یکسال با ده‌درصد پیشرفت مواجهیم. با این حساب بیلان کار بالای نهضت سوادآموزی در یکسال گذشته ستودنی است!
هنگامی که در ۷ دی ۱۳۵۸، نهضت سوادآموزی تشکیل شد، جمعیتی بالغ بر ۱۴‌میلیون نفر بی‌سواد در کشور وجود داشت. در آن زمان شور و شوق مردم برای داوطلبانه باسواد شدن و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی در بالاترین حد خود بود. بی‌شک این اشتیاق‌ها بهترین فرصت و زمینه برای حرکتی بنیادی برای ریشه‌کنی بی‌سوادی بود. اما متاسفانه به دلیل جنگ امکان بهره‌گیری از توان مردم و دولت میسر نشد. پس از پایان جنگ نیز به دلیل خرابی کشور بیشتر امکانات کشور در جهت سازندگی قرار گرفت. همچنین گذشت زمان بر انگیزه‌ها و علاقه‌ها تأثیر منفی گذاشت. این بماند که آیا نهضت سوادآموزی به خوبی عمل کرد یا خیر؟

از آمار فعالیت‌های نهضت در سال‌های ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ اطلاع دقیقی در دست نیست. تنها اعلام شده طی این سال‌ها ۷۴۱‌هزار نفر زیر پوشش برنامه‌های سوادآموزی قرار گرفته‌اند. در ‌سال ۱۳۶۱ نهضت سوادآموزی طرح ضربتی سوادآموزی را مطرح کرد، لکن طرح یادشده شکست خورد. طرح آموزش فردبه‌فرد در‌سال ۱۳۶۲ مطرح شد که براساس آن افراد باسواد خانوادة بی‌سوادان را یاری می‌کردند تا به مهارت‌های سوادآموزی دست یابند. از آن زمان به بعد طرحهای گوناگون دیگری به اجرا در آمده‌است که شامل طرح‌های «گامی به سوی نور»، «سرباز معلم»، «لازم‌التعلیم» و «مساجد» می‌شود. علاوه بر آن نهضت سعی کرده‌است که مهاجران جنگ تحمیلی، مهاجران افغانی و عراقی، اسیران جنگی، سربازان و کارکنان دولت را زیر پوشش برنامه‌های خود قرار دهد.
جا دارد توجهتان بدهم به سخنان محمد نیک‌نژاد، پژوهشگر مسائل آموزش و پرورش که آمار جدید را صحیح نمی‌داند و می‌گوید: چطور با وجود ۱۰‌میلیون نفر بی‌سواد مطلق در کشور که تحصیلات اول ابتدایی هم ندارند، می‌توان ۹۵‌درصد جامعه را باسواد دانست؟ نیک‌نژاد آمار افراد کشور را که با توجه به تعاریف جهانی بی‌سواد محسوب می‌شوند، ۳۰ تا ۳۵‌میلیون نفر اعلام می‌کند. این به این معنی است که نزدیک به ۴۰‌درصد جامعه براساس معیارهای جهانی بی‌سوادند.
موضوع مورد توجه من اما چیز دیگری است. چه شد است که آن شور و شوق داوطلبانه در ابتدای راه‌اندازی نهضت سواد آموزی رخت بربسته است و چه می‌توان کرد که این بی‌سوادی ٤٠ درصدی در جهان امروز و ٥درصدی به روایت جهان قدیم، مورد توجه قرار گیرد و نوعی مشارکت‌طلبی برای آن در جامعه به‌وجود آید؟ چرا برای باسوادی داوطلبانه کمپین راه اندازی نمی‌شود؟ آیا هر فعالیتی که دولتی شد دیگر نیازی به مشارکت‌های مردمی نخواهد داشت حتی اگر موضوعش ربط مستقیم با مردم داشته باشد؟ چرا مسئولان ما و قوانین ما و تعاریف ما همزمان و همگام با دنیا پیش نمی رود؟ آیا باسوادهای ما همان بی‌سوادهای دنیای امروزند؟ خوب بود که یک نفر از مقامات داوطلب می‌شد و می‌گفت که در ایران باسواد به چه کسی گفته می‌شود (سعید اصغرزاده/شهروند)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

امروزه اگر کسی با علم نانو آشنا نباشد بیسواد است

[ad_1]

دبیر علمی پنجمین کنفرانس علمی و دوره طلایی نانو با رویکرد علوم دانش بنیان با بیان اینکه تا چند سال پیش ندانستن علم کامپیوتر بیسوادی تعببر می شد، افزود: این درحالیست که امروزه اگر کسی در دنیا با علم نانو آشنایی نداشته باشد، بی سواد می دانند.

به گزارش خبرنگار گروه علمی ایرنا، دکتر عظیم اکبرزاده روز پنجشنبه در پنجمین کنفرانس علمی و دوره طلایی نانو با رویکرد علوم دانش بنیان در محل انستیتو پاستور ایران، با اشاره به تاریخچه نانو در ایران گفت: اجداد ما در واقع از هزاران سال پیش با نانو آشنا بوده اند اما فقط به زبان ارائه آن آشنا نبوده اند.
وی افزود: ایرانیان از 14 هزار سال قبل از میلاد با نانو آشنا بوده اند زیرا لعاب سفال ها ساخته شده ایرانیان از نانو بوده است، ضمن اینکه باستان شناسان دریافته اند که بشر در حدود 24 هزار سال قبل از میلاد اقدام به ساخت سرامیک در اشکال مختلف همچون پیکره حیوانات و انسان کرده است.
استاد ممتاز انستیتو پاستور همچنین با تاکید بر اینکه، فناوری نانو در واقع علم دستیابی به جوهره طبیت است، افزود: نانو تکنلوژی واقعیت اصلی عناصر را نشان می دهد.
دکتر اکبرزاده ادامه داد: امروز نانو فناوری در علوم مختلف ار جمله صنعت و پزشکی به عنوان یک علم کاربردی و تاثیرگذار شناخته شده است.
وی همچنین گفت: مقالات علمی اساتید و دانشمندان ایران در حوزه نانو از بیشترین رفرنس برخوردار است.
رئیس اسبق پایلوت نانوبیوتکنولوژی با تاکید بر اینکه نانوتکنولوژی یکی از جدیدترین علوم در حال توسعه است که ماحصل پژوهش های فراوان در رابطه با جا به جایی ذرات زیر اتمی است، افزود: امروزه تکنولوژی نانو ابزاری برای هرچه بیشتر قدرتمندتر شدن کشورها به شمار می رود و ما نیز باید از این تکنولوژی برای جلوگیری از صدمات دشمنان بهره گیری کنیم.
وی همچنین درمورد اهمیت مقیاس طولی نانو نیز گفت: ساختارهایی در مقیاس نانو مانند نانو ذرات، دارای لایه های به حجم بالایی هستند که آنها را برای استفاده در مواد نانو کامپوزیت، واکنش های شیمیایی، تهیه دارو و ذخیره انرژی ایده آل بکار می برند.
استاد ممتاز انستیتو پاستور، سبک تر شدن هرچه بیشتر ساختارهای بشری و امنیت محیط زیست، کم شدن ضایعات، محکم شدن سازه ها، افزایش طول عمر و آراسته شدن ظواهر ساختمان ها، منسوجات و تولیدات جهان و افزایش طول عمر آنها را از جمله فواید تکنولوژی نانو برشمرد.
وی گفت: امروز نانو تکنولوژی این امکان را به ما می دهد که اجزا و ترکیبات را داخل سلول ها قرار داده و مواد جدیدی را با استفاده از روش های جدید خود اسمبلی بسازیم، در روش خود اسمبلی به هیچ ربات یا ابزار دیگری برای سرهم کردن اجزا نیاز نیست.
دبیر اجرایی «پنجمین کنفرانس علمی و دوره طلایی نانو با رویکرد علوم دانش بنیان» نیز در این اجلاس در سخنانی هدف اصلی از برگزاری دوره های طلایی جامع را ترغیب و تشویق اساتید، دانشجویان و محققان به پژوهش و همچنین بومی سازی تولید محصولات و صنایع در حیطه فناوری های نوین، خصوصا علوم و فناوری نانو ذکر کرد.
عباس میرزاپور با تاکید بر ضرورت توسعه هرچه بیشتر علوم نانو در کشور گفت: فناوری نانو علمی است که در واقع دستیابی به سایر علوم را آسان می کند زیرا نانو علمی است که در بسیاری از حوزه ها کاربردی است و اکنون به مرتبه ای رسیده ایم که باید علوم بدست آمده را بیشتر با صنعت عجین کنیم.
کنفرانس دوره دوره طلایی نانو روز پنجشنبه با حضور دکترمحسن بهرامی رئیس سازمان فضایی کشور و جمعی از اساتید و دانشجویان افتتاح شد.
این کنفرانس بمنظور تلفیق و یادگیری علوم و فناوری نانو و استفاده از آن در سایر علوم تحصیلی هرسال برگزار می شود که پنجمین دوره آن امسال چهارم و پنجم آذر ماه با حمایت شبکه آزمایشگاهی فناوری‌های راهبردی معاونت علمی و با همکاری دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران و با حضور کارگروه‌های عمومی و تخصصی رشته‌های خاص در محل انستیتو پاستور ایران تهران درحال برگزاریست.
این کنفرانس فردا(جمعه) در محل انستیتو پاستور ایران پایان می یابد.
علمی ** 1836 ** 1071 ** خبرنگار: یوسف درویشی ** انتشار دهنده: امید غیاثوند

[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان

عبارات مرتبط با این موضوع
معرفی جامع و کامل رشته ی حقوقبدونموضوعمعرفیمعرفی جامع و کامل رشته ی حقوق هدف تربیت کارشناسانی است که بتوانند در مشاغلی چون قضاوت الف نقدی بر ادعاهای دکتر روازادهبا دیدن نقد جناب آقای ابطحی به سخنان جناب آقای دکتر روازاده ، خدا را شکر گفتم که جستار جوان مؤمن انقلابی جستار بیانات رهبری کلیدواژه جوان مؤمن انقلابی امروز دشمنان ما پولهاى گزافى را خرج معرفی جامع و کامل رشته ی حقوق بدونموضوع معرفی جامع و کامل رشته ی حقوق هدف تربیت کارشناسانی است که بتوانند در مشاغلی چون قضاوت الف نقدی بر ادعاهای دکتر روازاده با دیدن نقد جناب آقای ابطحی به سخنان جناب آقای «دکتر روازاده» ، خدا را شکر گفتم که بالأخره جستار جوان مؤمن انقلابی اینکه بنده بارها تکرار میکنم که جوان امروز، از جوان اوّل انقلاب و دوران جنگ اگر جلوتر نباشد