چندین عامل زمینه ساز ژنتیکی برای اسکیزوفرنی وجود دارد. میزان اسکیزوفرنی در میان خویشاوندان درجه یک کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی، بیش از حد طبیعی است.
تاثیرپذیری اسکیزوفرنی از ژنتیک
میزان اسکیزوفرنی در بستگان بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی بالاست. ۱۰ درصد والدین کودکان اسکیزوفرنیک نوعی اختلال روان پریشی را دارند. هم چنین میزان عقب ماندگی ذهنی در خواهر یا برادر این کودکان بالاتر است.
اگر فردی مبتلا به اسکیزوفرنی باشد، احتمال اینکه خواهر/ برادرش هم مبتلا به این اختلال تشخیص داده شود ۷ تا ۹ درصد است. اگر یکی از والدین اسکیزوفرنی داشته باشد احتمال اینکه کودک نیز مبتلا باشد ۱۰ تا ۱۵ درصد است. هر چه تعداد بیشتری از اعضای خانواده بیمار باشند خطر بیماری بیشتر می شود.
همبستگی اسکیزوفرنی بین دوقلوهای همسان (که ژنهای مشابهی دارند) بین ۴/۲۲ تا ۵۰ درصد است. همین نشانگر آن است که اسکیزوفرنی یک اختلال کاملا ژنتیکی نیست بلکه به وضوح مولفه های محیطی نیز دارد. در حقیقت ممکن است اسکیزوفرنی یک بیماری واحد با یک دلیل واحد نباشد بلکه احتمالا توسط تعدادی عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد می شود که این عوامل با هم تعامل دارند.
برخی ژنها می توانند ویژگی های مرتبط با اسکیزوفرنی، و نه خود بیماری را برانگیزانند. وجود ژنهای متعددی که زمینه ساز اسکیزوفرنی هستند می توانند تغییرپذیری و گوناگونی نشانه ها را بین افراد بیمار توضیح دهند.