دارندگان آگاهی‌های کاذب کسانی هستند که عمده دانسته‌هایشان به مسائل حاشیه‌ای زندگی مربوط است و دارندگان آگاهی‌های حقیقی کسانی هستند که برخلاف گروه اول به مسائل اساسی زندگی و هرآنچه به سرنوشت خود و اطرافیانشان و حتی حال و آینده‌شان مربوط است، توجه دارند.
به این ترتیب گروه اول که صاحبان آگاهی‌های کاذب‌اند، همان کسانی هستند که در دام فریبکاران و باندهای اغفال می‌افتند و سرنوشت‌های عبرت‌آمیزی پیدا می‌کنند.
این آگاهی کاذب سال‌هاست که در جامعه ما در قالب آرایش‌های مختلف بانوان ظاهر شده و به فرهنگی عجیب مبدل گشته و آنچنان شیوع پیدا کرده که حتی دختربچه‌ها را نیز دربر گرفته و به پسران جوان هم سرایت کرده است.
طبیعی است در جامعه‌ای با این فضای عمومی، آرایشگاه‌ها به عنوان گروهی مرجع و مورد اعتماد از سوی مردم انتخاب می‌شوند و می‌توانند از رهگذر این اعتماد عمومی و تقاضای اجتماعی به سودهای آنچنانی نیز دست یابند یا حتی برخی‌هایشان از مسیر درست منحرف شده و باندهای خلافکار را سازماندهی کنند.
اما اینکه چرا با وجود اتفاقاتی که تاکنون رخ داده، سوءاستفاده‌هایی که صورت گرفته و دام‌های فریبی که پهن شده باز هم عده‌ای از زنان و دختران به برخی آرایشگاه‌ها که خدمات خارج از عرف ارائه و تقاضاهای بی‌قاعده‌ای را مطرح می‌کنند، اعتماد می‌کنند جای تامل دارد، درست مثل اینکه همگان از مضرات قلیان و مواد مخدر باخبرند، ولی همچنان عده‌ای به این سمت کشیده می‌شوند.
بی‌شک یکی از دلایل رونق کار آرایشگاه‌ها که در واقع ارائه‌کننده خدمات زیبایی جسم هستند را می‌توان در فرهنگ مادی‌گرا، دنیاطلب و هویت جسم‌گرای ما جست‌وجو کرد.
هرگاه در جامعه‌ای جریان معنویت‌گرا ضعیف شود و در عوض جریان مادی‌گرا قوت بگیرد، افراد برای کسب تشخص و مورد توجه قرار گرفتن به کالاها و خدمات زیبایی اقبال بیش از حد نشان می‌دهند و در این اثنا، ارائه‌کنندگان این خدمات، هم جیب خود را پر می‌کنند و هم گاه پا کج می‌گذارند و به اغفال مسحورشدگان فرهنگ جسم‌گرا مشغول می‌شوند.
دکتر بهروز مرادی - جامعه شناس و استاد دانشگاه