اما همهی این تبلیغاتها چه میگویند؟ چه چیزی باعث شده پروتئین گیاهی، منبع پروتئینی بسیاری از ورزشکاران و سایر افراد شود؟ از همه مهمتر، تفاوت اصلی بین پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی چیست و کدامیک را باید برای مصرف بلندمدتتان انتخاب کنید؟
دیگر نیازی به توضیح نیست که گیاهان به عنوان بخشی جداییناپذیر از تغذیهی سالم و حیات ما هستند. البته، پروتئین حیوانی هم امتیازات زیادی دارد. اما آیا فواید یکی بر دیگری ارجحیت دارد؟ میخواهیم در مورد هر کدام از این پروتئینها حرف بزنیم و اینکه آنها چگونه بر سلامت عمومی ما اثر میگذارند و کدامیک برای نیازهای خاص ما، بهتر است.
قبل از اینکه نوع خاصی از پروتئین را تعریف کنیم، اول باید بدانیم پروتئین چیست. پروتئینها مولکولهای بزرگی هستند که از زنجیرههای بلند اسید آمینه تشکیل شدهاند. اسیدها آمینه غیر از اینکه واحدهای سازندهی پروتئین هستند، مسئول چیدمان عملکردهایی چون تکرار DNA، حرکت مولکولها و تسریع واکنشهای متابولیسمی میباشند. پروتئینها بر اساس ترتیب و تسلسل اسیدهای آمینهشان، با هم متفاوتند.
پروتئینها در تغذیهی ما مهماند و از آنجایی که نمیتوانیم تمام اسید آمینههای ضروری برای زندهماندن را تولید کنیم، باید مقداری از آنها را از طریق تعذیه دریافت کنیم. ۹ اسید آمینهی ضروری وجود دارد که بدن نمیتواند خودش آنها را تولید کند و درست همین جاست که نقش پروتئین در تغذیه جلوه میکند. پروتئینهای حیوانی مانند گوشت قرمز، ماکیان، ماهی، شیر، تخممرغ، و پنیر حاوی تمام اسیدهای آمینهی ضروری بوده و پروتئینهای کاملی محسوب میشوند.
یک منبع ناکامل پروتئینی، منبعی است که در یک یا چند اسید آمینهی ضروری کمبود داشته باشد. مثلاً برخی از پروتئینهای گیاهی معمولاً متیونین، تریپتوفان، لیزین و ایزولوسین کمی دارند. پروتئینهای مکمل، ۲ یا چند پروتئین ناکامل هستند که با هم مقادیر کافی و کاملی از تمام اسید آمینههای ضروری را تولید میکنند. مثلاً هم برنج و هم لوبیا، در اسیدهای آمینهی خاصی کمبود دارند اما اگر باهم ترکیب شوند، کامل به حساب میآیند.
پروتئینهای گیاهی، به تنهایی پروتئینهای ناکامل هستند
اما قبل از اینکه هر گونه قضاوتی بکنید، بگذارید نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی داشته باشیم. بادام، برنج، سویا، نخود سبز و سایر منابع پروتئین گیاهی، همگی حاوی اسید آمینههای با کیفیت هستند. همانطور که پیشتر گفته شد، برخی از پروتئینهای گیاهی، از نظر اسید آمینههای خاصی ناکامل هستند اما اگر با غذاهای متنوع و سالمی ترکیب شوند، مثلاً سایر منابع پروتئینی، میتوانند قوی و کامل باشند. پروتئینهای گیاهی، فواید بسیار زیاد دیگری هم دارند که بعداً در موردشان صحبت خواهیم کرد.
اینکه به پروتئینهای گیاهی، ناکامل میگوییم دلیل نمیشود لزوماً هیچ گونه اسید آمینهی ضروری نداشته باشند، بلکه فقط انواع خاصی از اسیدهای آمینه در آنها کمتر است. بنابراین وقتی شما تغذیهی متعادلی از تمام انواع داشته باشید، پروتئینهای گیاهی میخورید که از نظر اسید آمینههای ضروری بدنتان فوقالعاده هستند.
پروتئین حیوانی چه تفاوتی با پروتئین گیاهی دارد؟ کدام بهتر است؟تفاوت این ۲ نوع پروتئین در چیست؟
ما مردمی هستیم که به مصرف پروتئین حیوانی عادت کردهایم و به سختی متقاعد میشویم که پروتئین گیاهی هم یک انتخاب خوب و موفق برای مصرف روزمره است. متقاعد کردن ورزشکاران که دیگر جای خود دارد! سوالی که اغلب از گیاهخواران پرسیده میشود این است که شما پروتئین لازم بدنتان را از کجا تامین میکنید؟ طرفداران پروتئینهای حیوانی معمولاً در فضایل منابع حیوانی سخن میگویند و این فواید شامل مواد معدنی و ریزمغذیها هم میشود.
پروتئین حیوانی حاوی اسیدهای آمینهی کاملتری است، اما یک رژیم غذایی درست و متعادل بر پایهی پروتئینهای گیاهی هم میتواند چنین ویژگی داشته باشد. اگر از میوهها و سبزیهای متنوع استفاده کنید، میتوانید به اندازهی کافی از اسیدهای آمینهی ضروری از منابع گیاهی بهرهمند شوید. بنابراین لازم نیست نگران نیاز بدنتان به ترکیبات خاصی باشید؛ فقط غذاهای متنوع بخورید و خیالتان راحت باشد!
فواید پروتئین گیاهی
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئینهای گیاهی، در مقایسه با پروتئینهای حیوانی و کربوهیدراتها، فواید زیادی برای سلامتی دارد؛ کاهش وزن بدن، کاهش فشار خون و کاهش میزان کلسترول. پروتئین گیاهی همچنین میتواند ریسک بیماریهای قلبی را کم کند و میزان قند خون را تثبیت نماید.
اگر هدفتان کاهش وزن است، پروتئین گیاهی میتواند به شما احساس سیری طولانیتر بدهد و کمک کند تا میزان انرژیتان را تثبیت کنید، بنابراین کمتر گرسنه شده و سوزاندن چربی برایتان کمی آسانتر میشود. منابع پروتئین گیاهی حاوی مواد مغذی مهمی هستند مانند ترکیبات ضد التهابی، ویتامینهای ضروری، مواد معدنی، فیبر و فیتونوترینتهایی که بدون کالری اضافی، برای سلامت مفیدند.
پروتئینهای گیاهی دوام بیشتری دارند و کمتر روی محیط تأثیر میگذارند، هزینهی کلی تولیدشان کمتر بوده و نسبت به تولید گوشت، آلودگی کمتری برای اتمسفر دارند. در نهایت اینکه، برچسب ناکامل بودن برای پروتئین گیاهی، کاملاً از رونق افتاده است.
نیازی نیست شما تمام اسیدهای آمینهی ضروری بدنتان را به یکباره بدست آورید. با پیروی از اصل پروتئینهای مکمل، میتوانید از مصرف منابع متنوع غذایی بهره برده و تمام اسیدهای آمینهی ضرروری بدنتان را تامین کنید.
آیا پروتئین حیوانی مشکلی دارد؟
همانطور که گفته شد، پروتئین حیوانی فواید زیادی دارند: اسیدهای آمینهی کامل همراه با دارا بودن مواد مغذی مهم مانند گروه ویتامینهای ب و آهن. اما نقاط ضعفی هم وجود دارد که باید در ارتباط با سلامت و کنترل وزن آنها را مدنظر داشت.
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین حیوانی شاید خطراتی داشته باشد. گوشت ممکن است هورمونها، آنتی بیوتیکها، باکتریها و انگلهایی داشته باشد که مضر هستند. اسید آراشیدونیک، یک نوع اسید چرب است که در غلظتهای گوناگون در تمام گوشتها وجود دارد و گفته میشود، علت بیماریهای پیشالتهابی است. پروتئین حیوانی، هضم سختتری دارد که میتواند به کبد فشار وارد کند. بیشتر پروتئینهای حیوانی هنگام پخته شدن در معرض حرارت زیاد قرار میگیرند و این میتواند ماهیت پروتئین را تغییر دهد و از کیفیت آن بکاهد.
اگر از علاقهمندان گوشتهای فرآوری شده هستید باید بسیار مراقب مصرف نمک و میزان نیترات آن باشید. به گوشتهای فرآوری شده مقادیر زیادی نمک افزوده میشود تا در مدت زمان طولانی، طعم و ماندگاری آن حفظ شود. نیترات هم ترکیبی نگهدارنده است که منجر به رشد تومورهای سرطانی میگردد.
اگر تا به حال به مصرف پروتئینهای حیوانی عادت کردهاید و احساس میکنید تغییری لازم است، شاید بهتر باشد نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی بیاندازید. میتوانید یک یا دو وعده از پروتئین حیوانی را با پروتئین گیاهی جایگزین کنید یا هر روش دیگری را که مناسب خود میدانید در پیش بگیرید تا تدریجا پروتئین گیاهی، انتخاب غالب شما بشود.
انتخابهای زیادی دارید، مانند دانهها، آجیل، سبزیجات سبز، کینوآ، بنشن و نخود سبز. عدس و سایر حبوبات، اسنکهای بسیار خوبی هستند که پروتئین، آهن و فیبر بالایی دارند. بنشن و نخود سبز هر دو جزو سبزیجات چند جانبه هستند که سرشار از پروتئین، مواد معدنی و ویتامینها میباشند (مانند فولاد و زینک که به رشد سلولی کمک میکنند، مخصوصا بعد از تمرینات دشوار).
امتحان کنید
پروتئینهای گیاهی سرشار از فیتونوترینتها، فیبر و پروتئین بوده و برای همین انتخابی هوشمندانه هستند که عوارض جانبی منفی بعضی از گوشتها را ندارند. یک نکتهی دیگر اینکه، وقتی رژیم غذاییتان را به سمت مصرف بیشتر از منابع گیاهی میبرید، شاهد تغییرات خوشایندی خواهید بود، مانند کاهش نفخ، افزایش انرژی، خواب راحتتر و خلق و خوی بهتر. شاید به این نتیجه برسید که پروتئین گیاهی، جواب بیشتر سوالها و مشکلاتی بود که در مورد سلامتیتان داشتید.
با دلگرم همراه باشید تا با خواص روغن حیوانی آشنا شوید.
از نظر طب اسلامی وطب سنتی خواص روغن حیوانی بیشمار است. از آن جمله می توان به استخوانسازی. کاهش غلظت خون. کاهش چربیهای زاید شکم. شادابی و سفیدی پوست و سمزدایی از بدن اشاره کرد.
تغذیه ی سلولهای خود عضله ی قلب از اسیدهای چرب است که تنها در روغن حیوانی به وفور یافت میشود. یکی از ارکان طول عمر وجوانی پایدار از نظر طب سنتی مصرف مداوم روغن حیوانی است.
به فرموده پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سن انسان که به پنجاه سال رسید سزاوار نیست که شب را روز کند و شکمش از روغن گاو خالی باشد.
(البته مصرف روغن گاو برای جوانان هم بسیار مفید میباشد و مقصود از این سخن ضرورت مصرف این روغن برای کهنسالان میباشد)
امام صادق (ع) فرمود: به همان اندازه که روغن حیوانی مصرف میشود. به همان اندازه چربی از بدن شما دفع می شود (یا می سوزد) یکی از بهترین درمانهای چاقی مصرف مداوم روغن حیوانی با غذاهاست.
روغن حیوانی روغنی است که آن را در منطقه کرمانشاه از شیر گاو و گوسفند به دست می آورند و طریقه تهیه سنتی آن این گونه است که ماست را دوغ کرده و درون مشک می ریزند و آنقدر تکان می دهند که گویچه های روغنی به صورت کره به یکدیگر می چسبند. کره را از دوغ جدا کرده و آنقدر حرارت می دهند تا آب کره تبخیر و به 0.2 درصد و چربی اش به 99.8 درصد برسد.
این روغن در مقایسه با کره های صنعتی که 80 تا 85 درصد چربی دارد پرچرب تر بوده و خواص تغذیه اش بیشتر است و عطر و طعمش بسته به نوع و کیفیت علف های معطری که دام مصرف می کند، متفاوت است. این روغن اگر گوسفندی باشد کمی دیرهضم و در مقایسه با روغن گاوی کلسترول بالاتری دارد، اما لذیذتر و خوش عطر تر و البته گران تر است.
اگر قرار باشد بین روغن حیوانی و روغن نباتی جامد یکی را انتخاب کنیم، روغن حیوانی مناسب تر است چون از لبنیات تهیه شده و خواص شیر را دارد ضمن این که روغن نباتی مایع وقتی جامد (هیدروژنه) می شود، اسیدهای چرب غیراشباع آن اشباع شده و در روند جامد شدن بر میزان اسید های چرب ترانس آن افزوده می شود.
البته اگرچه روغن یا کره اصیل حیوانی به طور ذاتی خود دارای اسیدهای چرب اشباع و برای سلامت زیان هایی دارد، اما فرقش با روغن جامد گیاهی این است که به طور مصنوعی جامد نمی شود و حاوی اسیدهای چرب ترانس نیست. از روغن اصیل حیوانی می توان برای سرخ کردن مواد غذایی استفاده کرد.
طعم این روغن بستگی زیادی به نحوه خوراک و چرای دام دارد؛ به دلیل چرای گله های گوسفند منطقه کرمانشاه در مراتع پر علف و مرتفع، این روغن از بو و مزهٔ خاصی برخوردار است که حاصل گیاهان معطر مناطق مرتفع کوهستانی می باشد.
روغن حیوانی یک روغن همه کاره در آشپزخانه و آیورودا است
روغن حیوانی با طعم و عطر بی نظیرش را می توانید بهه عنوان روغن سرخ کردنی بسیار سالم استفاده کنید. این روغن کاربردهای زیادی در پزشکی دارد و می تواند خواص درمانی بسیاری از ادویه ها و داروهای گیاهی را به مناطق مورد نظر از بدن برساند و جذب کند. در آیورودا از این روغن استفاده های فراوانی مانند تنقیه و پاکسازی روده ها می شود.
روغن حیوانی تمام عطر و طعم کره را بدون آلرژن های موجود در کره دارد
روغن حیوانی از کره ساخته شده است اما ناخالصی ها و مواد جامد شیر از آن حذف شده است بنابراین افرادی که نسبت به لاکتوز و یا پروتئین های موجود در شیر حساس اند مشکلی با این روغن ندارند.
روغن حیوانی سرشار از ویتامین های محلول در چربی A و E است
روغن حیوانی غنی از K2 و CLA (Conjugated linoleic acid) است
یک آنتی اکسیدان ضد ویروس که منبع آن محصولات گاوهای علف خوار است.
روغن حیوانی یک روغن همه کاره در آشپزخانه و آیورودا است. این روغن نقطه دود بسیار بالایی دارد(حدود 250 درجه سانتیگراد) و مانند بسیاری از روغن های دیگر در درجه حرارت بالا به رادیکال های آزاد شکسته نمی شود. روغن حیوانی نیاز به یخچال ندارد و به راحتی فاسد و خراب نیز نمی گردد. حتی گفته شده که تا 100 سال نیز می تواند سالم باقی بماند که البته با توجه به عطر و طعم بی نظیر آن بعید است که اینهمه سال باقی بماند!
روغن حیوانی از کره ساخته شده است اما ناخالصی ها و مواد جامد شیر از آن حذف شده است بنابراین افرادی که نسبت به لاکتوز و یا پروتئین های موجود در شیر حساس اند مشکلی با این روغن ندارند. روغن حیوانی سرشار از ویتامین های محلول در چربی A و E است و غنی از K2 و CLA (Conjugated linoleic acid) است.
یک آنتی اکسیدان ضد ویروس که منبع آن محصولات گاوهای علف خوار است. روغن حیوانی مواد مغذی مانند روغن نارگیل دارد.
مانند روغن نارگیل، روغن حیوانی نیز غنی از اسیدهای چربی است که مستقیما توسط کبد جذب و به عنوان منبع انرژی بدن استفاده می شوند. این خاصیت روغن حیوانی در کنترل وزن و تولید انرژی بدن بی نظیر است.
اسیدهای چرب موجود در روغن حیوانی به بدن در سوزاندن چربی های دیگر کمک کرده و موجب کاهش وزن می شود.
این روغن سرشار از بوتریک اسید است. این اسید چرب به طور عادی در سیستم گوارش یک انسان سالم و در روده ها تولید می شود. باکتری های مفید روده فیبر را به اسید بوتریک تبدیل کرده و موجب پشتیبانی از دیواره های روده و همچنین تولید انرژی می شوند. با خوردن مقادیر کافی از روغن حیوانی بدن تان را در تولید این ماده کمک خواهید کرد. سیستم های گوارشی ناسالم اسید بوتریک تولید نمی کنند.
همچنین تحقیقات نشان داده که مقادیر کافی از اسید بوتریک از سلول های T کشنده پشتیبانی کرده و یک سیستم ایمنی قدرتمند را به بدن هدیه می کند.
روغن حیوانی یک روغن سالم است که باعث افزایش کلسترول خوب (HDL) و کاهش کلسترول بد خون می شود.
محققان با استفاده از بوتیریت در هر دو شکل مکمل خوراکی و تنقیه موفق شده اند که بیماری های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو و کرون را درمان کنند. همچنین روغن حیوانی موجب کاهش التهاب و همچنین بیماری های قلبی می شود.
در یک مطالعه نشان داده شد که مردانی که در روز 2 قاشق غذاخوری روغن حیوانی مصرف می کنند 23 درصد کمتر در معرض ابتلا به بیماری های قلبی هستند.
روغن حیوانی موجب افزایش ترشح اسید معده و بیشتر شدن گوارش غذا می شود.
مانند روغن نارگیل، روغن حیوانی نیز غنی از اسیدهای چربی است که مستقیما توسط کبد جذب و به عنوان منبع انرژی بدن استفاده می شوند. این خاصیت روغن حیوانی در کنترل وزن و تولید انرژی بدن بی نظیر است.
کمک به سوزاندن چربی ها
اسیدهای چرب موجود در روغن حیوانی به بدن در سوزاندن چربی های دیگر کمک کرده و موجب کاهش وزن می شود.
این روغن سرشار از بوتریک اسید است. این اسید چرب به طور عادی در سیستم گوارش یک انسان سالم و در روده ها تولید می شود. باکتری های مفید روده فیبر را به اسید بوتریک تبدیل کرده و موجب پشتیبانی از دیواره های روده و همچنین تولید انرژی می شوند. با خوردن مقادیر کافی از روغن حیوانی بدن تان را در تولید این ماده کمک خواهید کرد. سیستم های گوارشی ناسالم اسید بوتریک تولید نمی کنند.
همچنین تحقیقات نشان داده که مقادیر کافی از اسید بوتریک از سلول های T کشنده پشتیبانی کرده و یک سیستم ایمنی قدرتمند را به بدن هدیه می کند.
روغن حیوانی یک روغن سالم است که باعث افزایش کلسترول خوب (HDL) و کاهش کلسترول بد خون می شود.
محققان با استفاده از بوتیریت در هر دو شکل مکمل خوراکی و تنقیه موفق شده اند که بیماری های التهابی روده مانند کولیت اولسراتیو و کرون را درمان کنند. همچنین روغن حیوانی موجب کاهش التهاب و همچنین بیماری های قلبی می شود.
در یک مطالعه نشان داده شد که مردانی که در روز ۲ قاشق غذاخوری روغن حیوانی مصرف می کنند ۲۳ درصد کمتر در معرض ابتلا به بیماری های قلبی هستند.
روغن حیوانی موجب افزایش ترشح اسید معده و بیشتر شدن گوارش غذا می شود.
نکته قابل توجه این است که روغن حیوانی که از محصولات گاوهای علف خوار تهیه می شود که دارای این خواص ها هستند.
گردوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
خبرگزاری آریا - وبسایت علم ورزش: پروتئین گیاهی تازگیها شهرت زیادی پیدا کرده و دلیل خوبی نیز پشت این شهرت وجود دارد. افرادی که فعالیت بدنی بیشتری دارند، ترجیح میدهند رژیمهای غذاییشان گیاهی باشد و بابت این انتخابشان، امتیازاتی هم نصیب خودشان میکنند. پروتئین گیاهی، خالصتر بوده و بدون مواد شیمیایی است و با این عنوان بازار را به دست گرفته است.
اما همهی این تبلیغاتها چه میگویند؟ چه چیزی باعث شده پروتئین گیاهی، منبع پروتئینی بسیاری از ورزشکاران و سایر افراد شود؟ از همه مهمتر، تفاوت اصلی بین پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی چیست و کدامیک را باید برای مصرف بلندمدتتان انتخاب کنید؟
دیگر نیازی به توضیح نیست که گیاهان به عنوان بخشی جداییناپذیر از تغذیهی سالم و حیات ما هستند. البته، پروتئین حیوانی هم امتیازات زیادی دارد. اما آیا فواید یکی بر دیگری ارجحیت دارد؟ میخواهیم در مورد هر کدام از این پروتئینها حرف بزنیم و اینکه آنها چگونه بر سلامت عمومی ما اثر میگذارند و کدامیک برای نیازهای خاص ما، بهتر است.
پروتئین گیاهی چیست؟
قبل از اینکه نوع خاصی از پروتئین را تعریف کنیم، اول باید بدانیم پروتئین چیست. پروتئینها مولکولهای بزرگی هستند که از زنجیرههای بلند اسید آمینه تشکیل شدهاند. اسیدها آمینه غیر از اینکه واحدهای سازندهی پروتئین هستند، مسئول چیدمان عملکردهایی چون تکرار DNA، حرکت مولکولها و تسریع واکنشهای متابولیسمی میباشند. پروتئینها بر اساس ترتیب و تسلسل اسیدهای آمینهشان، با هم متفاوتند.
پروتئینها در تغذیهی ما مهماند و از آنجایی که نمیتوانیم تمام اسید آمینههای ضروری برای زندهماندن را تولید کنیم، باید مقداری از آنها را از طریق تعذیه دریافت کنیم. 9 اسید آمینهی ضروری وجود دارد که بدن نمیتواند خودش آنها را تولید کند و درست همین جاست که نقش پروتئین در تغذیه جلوه میکند. پروتئینهای حیوانی مانند گوشت قرمز، ماکیان، ماهی، شیر، تخممرغ، و پنیر حاوی تمام اسیدهای آمینهی ضروری بوده و پروتئینهای کاملی محسوب میشوند.
یک منبع ناکامل پروتئینی، منبعی است که در یک یا چند اسید آمینهی ضروری کمبود داشته باشد. مثلاً برخی از پروتئینهای گیاهی معمولاً متیونین، تریپتوفان، لیزین و ایزولوسین کمی دارند. پروتئینهای مکمل، 2 یا چند پروتئین ناکامل هستند که با هم مقادیر کافی و کاملی از تمام اسید آمینههای ضروری را تولید میکنند. مثلاً هم برنج و هم لوبیا، در اسیدهای آمینهی خاصی کمبود دارند اما اگر باهم ترکیب شوند، کامل به حساب میآیند.
پروتئینهای گیاهی، به تنهایی پروتئینهای ناکامل هستند
اما قبل از اینکه هر گونه قضاوتی بکنید، بگذارید نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی داشته باشیم. بادام، برنج، سویا، نخود سبز و سایر منابع پروتئین گیاهی، همگی حاوی اسید آمینههای با کیفیت هستند. همانطور که پیشتر گفته شد، برخی از پروتئینهای گیاهی، از نظر اسید آمینههای خاصی ناکامل هستند اما اگر با غذاهای متنوع و سالمی ترکیب شوند، مثلاً سایر منابع پروتئینی، میتوانند قوی و کامل باشند. پروتئینهای گیاهی، فواید بسیار زیاد دیگری هم دارند که بعداً در موردشان صحبت خواهیم کرد.
اینکه به پروتئینهای گیاهی، ناکامل میگوییم دلیل نمیشود لزوماً هیچ گونه اسید آمینهی ضروری نداشته باشند، بلکه فقط انواع خاصی از اسیدهای آمینه در آنها کمتر است. بنابراین وقتی شما تغذیهی متعادلی از تمام انواع داشته باشید، پروتئینهای گیاهی میخورید که از نظر اسید آمینههای ضروری بدنتان فوقالعاده هستند.
پروتئین حیوانی چه تفاوتی با پروتئین گیاهی دارد؟ کدام بهتر است؟تفاوت این 2 نوع پروتئین در چیست؟
ما مردمی هستیم که به مصرف پروتئین حیوانی عادت کردهایم و به سختی متقاعد میشویم که پروتئین گیاهی هم یک انتخاب خوب و موفق برای مصرف روزمره است. متقاعد کردن ورزشکاران که دیگر جای خود دارد! سوالی که اغلب از گیاهخواران پرسیده میشود این است که شما پروتئین لازم بدنتان را از کجا تامین میکنید؟ طرفداران پروتئینهای حیوانی معمولاً در فضایل منابع حیوانی سخن میگویند و این فواید شامل مواد معدنی و ریزمغذیها هم میشود.
پروتئین حیوانی حاوی اسیدهای آمینهی کاملتری است، اما یک رژیم غذایی درست و متعادل بر پایهی پروتئینهای گیاهی هم میتواند چنین ویژگی داشته باشد. اگر از میوهها و سبزیهای متنوع استفاده کنید، میتوانید به اندازهی کافی از اسیدهای آمینهی ضروری از منابع گیاهی بهرهمند شوید. بنابراین لازم نیست نگران نیاز بدنتان به ترکیبات خاصی باشید؛ فقط غذاهای متنوع بخورید و خیالتان راحت باشد!
فواید پروتئین گیاهی
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئینهای گیاهی، در مقایسه با پروتئینهای حیوانی و کربوهیدراتها، فواید زیادی برای سلامتی دارد؛ کاهش وزن بدن، کاهش فشار خون و کاهش میزان کلسترول. پروتئین گیاهی همچنین میتواند ریسک بیماریهای قلبی را کم کند و میزان قند خون را تثبیت نماید.
اگر هدفتان کاهش وزن است، پروتئین گیاهی میتواند به شما احساس سیری طولانیتر بدهد و کمک کند تا میزان انرژیتان را تثبیت کنید، بنابراین کمتر گرسنه شده و سوزاندن چربی برایتان کمی آسانتر میشود. منابع پروتئین گیاهی حاوی مواد مغذی مهمی هستند مانند ترکیبات ضد التهابی، ویتامینهای ضروری، مواد معدنی، فیبر و فیتونوترینتهایی که بدون کالری اضافی، برای سلامت مفیدند.
پروتئینهای گیاهی دوام بیشتری دارند و کمتر روی محیط تأثیر میگذارند، هزینهی کلی تولیدشان کمتر بوده و نسبت به تولید گوشت، آلودگی کمتری برای اتمسفر دارند. در نهایت اینکه، برچسب ناکامل بودن برای پروتئین گیاهی، کاملاً از رونق افتاده است.
نیازی نیست شما تمام اسیدهای آمینهی ضروری بدنتان را به یکباره بدست آورید. با پیروی از اصل پروتئینهای مکمل، میتوانید از مصرف منابع متنوع غذایی بهره برده و تمام اسیدهای آمینهی ضرروری بدنتان را تامین کنید.
آیا پروتئین حیوانی مشکلی دارد؟
همانطور که گفته شد، پروتئین حیوانی فواید زیادی دارند: اسیدهای آمینهی کامل همراه با دارا بودن مواد مغذی مهم مانند گروه ویتامینهای ب و آهن. اما نقاط ضعفی هم وجود دارد که باید در ارتباط با سلامت و کنترل وزن آنها را مدنظر داشت.
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین حیوانی شاید خطراتی داشته باشد. گوشت ممکن است هورمونها، آنتی بیوتیکها، باکتریها و انگلهایی داشته باشد که مضر هستند. اسید آراشیدونیک، یک نوع اسید چرب است که در غلظتهای گوناگون در تمام گوشتها وجود دارد و گفته میشود، علت بیماریهای پیشالتهابی است. پروتئین حیوانی، هضم سختتری دارد که میتواند به کبد فشار وارد کند. بیشتر پروتئینهای حیوانی هنگام پخته شدن در معرض حرارت زیاد قرار میگیرند و این میتواند ماهیت پروتئین را تغییر دهد و از کیفیت آن بکاهد.
اگر از علاقهمندان گوشتهای فرآوری شده هستید باید بسیار مراقب مصرف نمک و میزان نیترات آن باشید. به گوشتهای فرآوری شده مقادیر زیادی نمک افزوده میشود تا در مدت زمان طولانی، طعم و ماندگاری آن حفظ شود. نیترات هم ترکیبی نگهدارنده است که منجر به رشد تومورهای سرطانی میگردد.
کدام را انتخاب کنید؟
اگر تا به حال به مصرف پروتئینهای حیوانی عادت کردهاید و احساس میکنید تغییری لازم است، شاید بهتر باشد نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی بیاندازید. میتوانید یک یا دو وعده از پروتئین حیوانی را با پروتئین گیاهی جایگزین کنید یا هر روش دیگری را که مناسب خود میدانید در پیش بگیرید تا تدریجا پروتئین گیاهی، انتخاب غالب شما بشود.
انتخابهای زیادی دارید، مانند دانهها، آجیل، سبزیجات سبز، کینوآ، بنشن و نخود سبز. عدس و سایر حبوبات، اسنکهای بسیار خوبی هستند که پروتئین، آهن و فیبر بالایی دارند. بنشن و نخود سبز هر دو جزو سبزیجات چند جانبه هستند که سرشار از پروتئین، مواد معدنی و ویتامینها میباشند (مانند فولاد و زینک که به رشد سلولی کمک میکنند، مخصوصا بعد از تمرینات دشوار).
امتحان کنید
پروتئینهای گیاهی سرشار از فیتونوترینتها، فیبر و پروتئین بوده و برای همین انتخابی هوشمندانه هستند که عوارض جانبی منفی بعضی از گوشتها را ندارند. یک نکتهی دیگر اینکه، وقتی رژیم غذاییتان را به سمت مصرف بیشتر از منابع گیاهی میبرید، شاهد تغییرات خوشایندی خواهید بود، مانند کاهش نفخ، افزایش انرژی، خواب راحتتر و خلق و خوی بهتر. شاید به این نتیجه برسید که پروتئین گیاهی، جواب بیشتر سوالها و مشکلاتی بود که در مورد سلامتیتان داشتید.
اما همهی این تبلیغاتها چه میگویند؟ چه چیزی باعث شده پروتئین گیاهی، منبع پروتئینی بسیاری از ورزشکاران و سایر افراد شود؟ از همه مهمتر، تفاوت اصلی بین پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی چیست و کدامیک را باید برای مصرف بلندمدتتان انتخاب کنید؟
دیگر نیازی به توضیح نیست که گیاهان به عنوان بخشی جداییناپذیر از تغذیهی سالم و حیات ما هستند. البته، پروتئین حیوانی هم امتیازات زیادی دارد. اما آیا فواید یکی بر دیگری ارجحیت دارد؟ میخواهیم در مورد هر کدام از این پروتئینها حرف بزنیم و اینکه آنها چگونه بر سلامت عمومی ما اثر میگذارند و کدامیک برای نیازهای خاص ما، بهتر است.
قبل از اینکه نوع خاصی از پروتئین را تعریف کنیم، اول باید بدانیم پروتئین چیست. پروتئینها مولکولهای بزرگی هستند که از زنجیرههای بلند اسید آمینه تشکیل شدهاند. اسیدها آمینه غیر از اینکه واحدهای سازندهی پروتئین هستند، مسئول چیدمان عملکردهایی چون تکرار DNA، حرکت مولکولها و تسریع واکنشهای متابولیسمی میباشند. پروتئینها بر اساس ترتیب و تسلسل اسیدهای آمینهشان، با هم متفاوتند.
پروتئینها در تغذیهی ما مهماند و از آنجایی که نمیتوانیم تمام اسید آمینههای ضروری برای زندهماندن را تولید کنیم، باید مقداری از آنها را از طریق تعذیه دریافت کنیم. ۹ اسید آمینهی ضروری وجود دارد که بدن نمیتواند خودش آنها را تولید کند و درست همین جاست که نقش پروتئین در تغذیه جلوه میکند. پروتئینهای حیوانی مانند گوشت قرمز، ماکیان، ماهی، شیر، تخممرغ، و پنیر حاوی تمام اسیدهای آمینهی ضروری بوده و پروتئینهای کاملی محسوب میشوند.
یک منبع ناکامل پروتئینی، منبعی است که در یک یا چند اسید آمینهی ضروری کمبود داشته باشد. مثلاً برخی از پروتئینهای گیاهی معمولاً متیونین، تریپتوفان، لیزین و ایزولوسین کمی دارند. پروتئینهای مکمل، ۲ یا چند پروتئین ناکامل هستند که با هم مقادیر کافی و کاملی از تمام اسید آمینههای ضروری را تولید میکنند. مثلاً هم برنج و هم لوبیا، در اسیدهای آمینهی خاصی کمبود دارند اما اگر باهم ترکیب شوند، کامل به حساب میآیند.
پروتئینهای گیاهی، به تنهایی پروتئینهای ناکامل هستند
اما قبل از اینکه هر گونه قضاوتی بکنید، بگذارید نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی داشته باشیم. بادام، برنج، سویا، نخود سبز و سایر منابع پروتئین گیاهی، همگی حاوی اسید آمینههای با کیفیت هستند. همانطور که پیشتر گفته شد، برخی از پروتئینهای گیاهی، از نظر اسید آمینههای خاصی ناکامل هستند اما اگر با غذاهای متنوع و سالمی ترکیب شوند، مثلاً سایر منابع پروتئینی، میتوانند قوی و کامل باشند. پروتئینهای گیاهی، فواید بسیار زیاد دیگری هم دارند که بعداً در موردشان صحبت خواهیم کرد.
اینکه به پروتئینهای گیاهی، ناکامل میگوییم دلیل نمیشود لزوماً هیچ گونه اسید آمینهی ضروری نداشته باشند، بلکه فقط انواع خاصی از اسیدهای آمینه در آنها کمتر است. بنابراین وقتی شما تغذیهی متعادلی از تمام انواع داشته باشید، پروتئینهای گیاهی میخورید که از نظر اسید آمینههای ضروری بدنتان فوقالعاده هستند.
پروتئین حیوانی چه تفاوتی با پروتئین گیاهی دارد؟ کدام بهتر است؟تفاوت این ۲ نوع پروتئین در چیست؟
ما مردمی هستیم که به مصرف پروتئین حیوانی عادت کردهایم و به سختی متقاعد میشویم که پروتئین گیاهی هم یک انتخاب خوب و موفق برای مصرف روزمره است. متقاعد کردن ورزشکاران که دیگر جای خود دارد! سوالی که اغلب از گیاهخواران پرسیده میشود این است که شما پروتئین لازم بدنتان را از کجا تامین میکنید؟ طرفداران پروتئینهای حیوانی معمولاً در فضایل منابع حیوانی سخن میگویند و این فواید شامل مواد معدنی و ریزمغذیها هم میشود.
پروتئین حیوانی حاوی اسیدهای آمینهی کاملتری است، اما یک رژیم غذایی درست و متعادل بر پایهی پروتئینهای گیاهی هم میتواند چنین ویژگی داشته باشد. اگر از میوهها و سبزیهای متنوع استفاده کنید، میتوانید به اندازهی کافی از اسیدهای آمینهی ضروری از منابع گیاهی بهرهمند شوید. بنابراین لازم نیست نگران نیاز بدنتان به ترکیبات خاصی باشید؛ فقط غذاهای متنوع بخورید و خیالتان راحت باشد!
فواید پروتئین گیاهی
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئینهای گیاهی، در مقایسه با پروتئینهای حیوانی و کربوهیدراتها، فواید زیادی برای سلامتی دارد؛ کاهش وزن بدن، کاهش فشار خون و کاهش میزان کلسترول. پروتئین گیاهی همچنین میتواند ریسک بیماریهای قلبی را کم کند و میزان قند خون را تثبیت نماید.
اگر هدفتان کاهش وزن است، پروتئین گیاهی میتواند به شما احساس سیری طولانیتر بدهد و کمک کند تا میزان انرژیتان را تثبیت کنید، بنابراین کمتر گرسنه شده و سوزاندن چربی برایتان کمی آسانتر میشود. منابع پروتئین گیاهی حاوی مواد مغذی مهمی هستند مانند ترکیبات ضد التهابی، ویتامینهای ضروری، مواد معدنی، فیبر و فیتونوترینتهایی که بدون کالری اضافی، برای سلامت مفیدند.
پروتئینهای گیاهی دوام بیشتری دارند و کمتر روی محیط تأثیر میگذارند، هزینهی کلی تولیدشان کمتر بوده و نسبت به تولید گوشت، آلودگی کمتری برای اتمسفر دارند. در نهایت اینکه، برچسب ناکامل بودن برای پروتئین گیاهی، کاملاً از رونق افتاده است.
نیازی نیست شما تمام اسیدهای آمینهی ضروری بدنتان را به یکباره بدست آورید. با پیروی از اصل پروتئینهای مکمل، میتوانید از مصرف منابع متنوع غذایی بهره برده و تمام اسیدهای آمینهی ضرروری بدنتان را تامین کنید.
آیا پروتئین حیوانی مشکلی دارد؟
همانطور که گفته شد، پروتئین حیوانی فواید زیادی دارند: اسیدهای آمینهی کامل همراه با دارا بودن مواد مغذی مهم مانند گروه ویتامینهای ب و آهن. اما نقاط ضعفی هم وجود دارد که باید در ارتباط با سلامت و کنترل وزن آنها را مدنظر داشت.
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین حیوانی شاید خطراتی داشته باشد. گوشت ممکن است هورمونها، آنتی بیوتیکها، باکتریها و انگلهایی داشته باشد که مضر هستند. اسید آراشیدونیک، یک نوع اسید چرب است که در غلظتهای گوناگون در تمام گوشتها وجود دارد و گفته میشود، علت بیماریهای پیشالتهابی است. پروتئین حیوانی، هضم سختتری دارد که میتواند به کبد فشار وارد کند. بیشتر پروتئینهای حیوانی هنگام پخته شدن در معرض حرارت زیاد قرار میگیرند و این میتواند ماهیت پروتئین را تغییر دهد و از کیفیت آن بکاهد.
اگر از علاقهمندان گوشتهای فرآوری شده هستید باید بسیار مراقب مصرف نمک و میزان نیترات آن باشید. به گوشتهای فرآوری شده مقادیر زیادی نمک افزوده میشود تا در مدت زمان طولانی، طعم و ماندگاری آن حفظ شود. نیترات هم ترکیبی نگهدارنده است که منجر به رشد تومورهای سرطانی میگردد.
اگر تا به حال به مصرف پروتئینهای حیوانی عادت کردهاید و احساس میکنید تغییری لازم است، شاید بهتر باشد نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی بیاندازید. میتوانید یک یا دو وعده از پروتئین حیوانی را با پروتئین گیاهی جایگزین کنید یا هر روش دیگری را که مناسب خود میدانید در پیش بگیرید تا تدریجا پروتئین گیاهی، انتخاب غالب شما بشود.
انتخابهای زیادی دارید، مانند دانهها، آجیل، سبزیجات سبز، کینوآ، بنشن و نخود سبز. عدس و سایر حبوبات، اسنکهای بسیار خوبی هستند که پروتئین، آهن و فیبر بالایی دارند. بنشن و نخود سبز هر دو جزو سبزیجات چند جانبه هستند که سرشار از پروتئین، مواد معدنی و ویتامینها میباشند (مانند فولاد و زینک که به رشد سلولی کمک میکنند، مخصوصا بعد از تمرینات دشوار).
امتحان کنید
پروتئینهای گیاهی سرشار از فیتونوترینتها، فیبر و پروتئین بوده و برای همین انتخابی هوشمندانه هستند که عوارض جانبی منفی بعضی از گوشتها را ندارند. یک نکتهی دیگر اینکه، وقتی رژیم غذاییتان را به سمت مصرف بیشتر از منابع گیاهی میبرید، شاهد تغییرات خوشایندی خواهید بود، مانند کاهش نفخ، افزایش انرژی، خواب راحتتر و خلق و خوی بهتر. شاید به این نتیجه برسید که پروتئین گیاهی، جواب بیشتر سوالها و مشکلاتی بود که در مورد سلامتیتان داشتید.
در این نقاط ارگانیسم هایی زندگی می کنند که اصولا ناشناخته هستند. آخرین کشف دانشمندان مربوط به ارگانیسم های این مناطق شامل یک خرچنگ «هاف»، یک حلزون «پلتواسپیرید»، صدف حلزونی، صدف کوهی، نوعی پلی نویدا و کرم پلی چائت است.
منطقه ای که این حیوانات دریایی در آن کشف شده اند «نفس اژدها» نام دارد.
محققان با استفاده از یک روبات مناطق دورافتاده زیر دریا را جستجو و بررسی کردند.