هیچ فکر کرده اید که هنگام پرخوری در غذاها چه تغییراتی در بدن رخ می دهد؟ باید بدانید که بدن فشار زیادی را در این حالت تحمل می کند. آیا می دانید که پرخوری فشار های پنهانی روی بدنتان می آورد که شاید همان لحظه متوجه نشوید؟ می دانستید این فشار ها در ادامه باعث بروز بیماری می شود؟ برای آشنایی با این فشارها این مقاله جالب را مطالعه کنید.
پانکراس به حالت اوردرایو می رود
بیشتر مردم با قند و کربوهیدرات های ساده پرخوری می کنند، مانند غذاهایی که با آرد سفید تولید می شوند. در جواب دریافت سریع و زیاد این نوع غذاها، پانکراس انسولین به بدن پمپاژ می کند، و تلاش می کند قند اضافی که ناگهان وارد جریان خون شده را خنثی و مدیریت کند.
دوپامین، هورمون لذت مغز جریان پیدا می کند
در حالی که استفاده از یک رژیم سالم و متعادل مقدار متوسطی از دوپامین آزاد می کند، مصرف غذاهای پرچرب با قند بالا مانند بستنی ممکن است باعث آزاد شدن مقدار بسیار زیادی دوپامین در مغز شود. اگر بارها و بارها دچار پرخوری شوید، مغز به دوپامین بیشتری برای رسیدن به همان اندازه از لذت نیاز دارد. ممکن است به غذای بیشتر، یا انواع دیگری از غذاها نیاز داشته باشید تا احساس آرامش کنید.
آدرنالین و کورتیزول آزاد می کنید
فشار فیزیکی پرخوری باعث تحریک این هورمون ها می شود. همینطور که بدن انتشار انواع هورمون ها را حس می کند، برای هوموستاز یا تعادل هم تلاش می کند. در چین حالتی ممکن است در بدن خود یک هجوم را حس کنید که با افزایش ضربان قلب یا عرق ریختن خود را نشان می دهد. در ادامه دچار یک سقوط می شوید که خستگی، افزایش تحریک پذیری، و کندی و خمودی را در پی دارد.
از بین رفتن خودآگاهی
آگاهانه غذا خوردن و پرخوری نمی توانند در یک زمان رخ بدهند. در طی تحقیقی که توسط انجمن روانشناسی آمریکا انجام شد محققان متوجه شدند افرادی که رو به پرخوری می آورند بیشتر در تلاشند که از خود آگاهی فرار کنند، این کار در واقع کاملا تدافعی است.
عملکرد ایمنی آسیب می بیند
پرخوری یک تجربه آسیب رسان برای ارگان های بدن است. چون بدن بین سطوح بالای گلوکز و انسولین تاب می خورد، سیستم ایمنی بدن ممکن است تا بیش از ۲۴ ساعت پس از پرخوری یک شیب رو به پایین را طی کند.
نمی توانید بگویید که آیا واقعا گرسنه هستید یا خیر
گرلین هورمونی است که اشتها را افزایش می دهد، به بدن علامت می دهد که حالا زمان میان وعده یا یک وعده اصلی است. لپتین اشتها را کاهش می دهد، به ما می گوید چه زمانی سیر می شویم. تحقیقات نشان داده کسانی که دچار پرخوری مزمن هستند معمولا سطح گرلین پایینی دارند،
و با واکنش به هر دو هورمون به صورت کلی مشکل دارند، این یعنی وقتی دچار پرخوری می شوید اصلا نمی دانید گرسنه هستید و نمی فهمید که چه زمانی هم قرار است سیر شوید.
ممکن است بیشتر از خواب بپرید
پرخوری خواب درست و موثر را دچار مشکل می کند. این یعنی هم با به خواب رفتن مشکل خواهید داشت و هم ممکن است در طول شب به خاطر احساس ناراحتی، تشنگی، یا ریفلاکس اسید معده بیدار شوید. ریفلاکس اسید در میان افرادی که برای مدت طولانی پرخوری می کنند شایع است.
پس چرا پرخوری می کنیم؟
پرخوری توسط مغزتان برنامه ریزی می شود. بر اساس تحقیقات پرخوری معمولا به دلیل محروم ماندن از یک غذا و یا رها شدن از یک رژیم سخت گیرانه اتفاق می افتد. پرخوری تا نقطه اذیت شدن اگر بیش از یک بار در هفته یا سه بار در ماه رخ بدهد منجر به بروز مشکلای برایتان می شود.
روانشناسان به چنین شرایطی اختلال تغذیه ای پرخوری می گویند. اگر فکر می کنید نشانه های این اختلال تغذیه ای را دارید وصیه می شود هرچه زودتر با پزشک خودتان مشورت کنید.
، ممکن است شما برای حفظ وزن تان پیاده روی کنید، یا به این خاطر که می دانید پیاده روی برای قلبتان مفید است. شاید تنها به این خاطر که پیاده روی می کنید، احساس خوبی به شما می دهد. ممکن است متوجه نباشید اما پیاده روی برای استخوان هایتان نیز مفید است. با توجه به مطالعه مجله بین المللی نیوانگلند، پیاده روی می تواند احتمال شکستگی لگن شما را تا ۳۰ درصد کاهش دهد.
کارن فریل، رییس New York Institute of Technology school of health professions department of physical therapy می گوید: که تنها با ایجاد چند تغییر در پیاده روی معمول تان، شما می توانید به مصونیت بیشتری در برابر پوکی استخوان و شکستگی، دست پیدا کنید. او می گوید: در حالی که پیاده روی ذاتا برای استخوان های شما خوب است، اضافه کردن بار بیشتر به استخوان ها به آنها فشار می آورد و آنها با ساختن سلول های بیشتر، به این فشار واکنش نشان می دهند.
چارلز پلیترا، استادیار حرکت شناسی و هماهنگ کننده بهداشت و سلامتی در کالج کانیسیوس در نیویورک نیز این مساله را تایید می کند. او می گوید: یک فرد عادی هر روز با همان سرعت و همان مقدار زمان پیاده روی می کند. این برای استخوان های شما مفید است اما چیزی که مفیدتر است، شوک وارد کردن به استخوان ها به صورت دوره ای در طول پیاده روی تان است.
چند راه موثر و بی خطر برای انجام این کار را بیان می کنیم. اگر شما حداقل ۵ بار در هفته به مدت ۳۰ دقیقه راه می روید (مقدار توصیه شده)، طوری برنامه ریزی کنید که در مدت ۴ روز، هر روز یک چالش مختلف انجام دهید و در روز پنجم به پیاده روی معمول خودتان برسید.
تمرینات پر برخورد، مانند: طناب زدن و ورزش های راکتی، جزء بهترین تمرینات برای استخوان ها هستند، اما برای بهره مندی از مزایای تقویت کنندگی استخوان ها، شما مجبور نیستید یک رژیم ورزشی کوبنده داشته باشید: در مطالعه Nurses’ Health Study روی بیش از ۶۰ هزار زن یائسه، آنهایی که حداقل ۴ بار در هفته، پیاده روی سریع انجام می دادند، نسبت به زنانی که با سرعت آرام تری راه می رفتند، احتمال شکستگی لگن بسیار پایین تری داشتند.
برای انجام یک پیاده روی سریع، کافی است پس از حدود ۱۰ دقیقه راه رفتن در سرعت معمول تان ۳ تا ۴ اینتروال ۲ دقیقه ای، با سرعتی انجام دهید که حرف زدن را برایتان مشکل سازد. بین اینتروال ها برای نفس گیری حدود ۱ تا ۲ دقیقه با سرعت آهسته تر راه بروید، فریل می گوید: بعد از چند هفته، یک دقیقه به اینتروال ها اضافه کنید. در نهایت شما باید ۳ اینتروال سریع ۵ دقیقه ای در طول پیاده روی تان انجام دهید. پیاده روی سریع، یک جایگزین عالی برای افراد مبتلا به درد پشت یا مشکلات مفصل است که انجام ورزش های پربرخوردتر برایشان ممکن نیست.
۲- به سمت عقب یا یک وری راه بروید
یک راه عالی دیگر برای اعمال فشار جدید اما بی خطر روی استخوان هایتان، تغییر دادن جهت درهنگام راه رفتن است. در واقع، یک مطالعه که در مجله بین المللی پوکی استخوان منتشر شد، دریافت که یک وری راه رفتن یا راه رفتن به سمت عقب ممکن است در واقع به اندازه تمرین پر برخورد برای افزایش تراکم استخوان، مفید باشد. پلیترا توصیه می کند که ۳۰ ثانیه یک وری، ۳۰ ثانیه به عقب، ۳۰ ثانیه روی پاشنه و ۳۰ ثانیه روی قسمت بین انگشتان و قوس پاهایتان راه بروید. سعی کنید این الگو را هر ۳ تا ۵ دقیقه تکرار کنید.
تحقیقات نشان می دهند که سبک خاصی از پریدن می تواند برای استخوان های زنان یائسه مفید باشد، یک مطالعه دریافت خانم های بین سنین ۲۵ تا ۵۰ که دو بار در روز، ۲۰ بار پشت سر هم پریده بودند، فقط بعد از ۴ ماه تراکم استخوان لگن شان را به طور قابل توجهی افزایش دادند. نکته مهم این است که شما باید بپرید و سپس قبل از پریدن دوباره، ۳۰ ثانیه استراحت کنید. برای امتحان کردن این کار در پیاده روی بعدی تان، یک تایمر روی گوشی تان تنظیم کنید یا با استفاده از ساعت تان بعد از ۵ دقیقه پیاده روی در ۱۰ دقیقه بعد، هر ۳۰ ثانیه یکبار بپرید.
برای پرش تان پاها را کنار هم قرار داده و بایستید، همانطور که هر دو بازویتان را به عقب تاب می دهید، از زانوها خم شوید، سپس با حرکت انفجاری به بالا بپرید. بعد از آنکه ۲۰ پرش را تمام کردید، ۱۰ دقیقه دیگر راه بروید و سپس تکرار کنید.
پلیترا می گوید: یک راه عالی برای افزایش استرس مفید روی استخوان ها، این است که به سرعت از پله ها یا یک تپه شیبدار بالا و پایین بروید. اگر تپه های زیادی در نزدیک محل زندگی تان قرار دارند، خوش شانس هستید. فقط ۲ یا ۳ سربالایی و سرپایینی را در روال تان وارد کنید. اگر به دنبال یک ورزشگاه یا یک ساختمان بزرگ در نزدیک محل زندگی تان باشید که پله ها فضای باز داشته باشند. اختصاص دادن چند دقیقه وقت برای راه رفتن در سراشیبی و سربالایی، تاثیر بسیار خوبی بر تراکم استخوان ها می گذارد.
کمبود روی (زینک) در بدن کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن را در پی دارد
عوارض کمبود روی (Zinc)
روی یا زینک جزو 15 عنصر معدنی و ضروری است، که بدن ما به آن نیاز دارد. در بدن انسان حدود 4 – 1 گرم روی ( به طور متوسط 2/2 گرم روی ) وجود دارد که معادل نیمی از آهن بدن است. مقدار این عنصر در بعضی از اعضای بدن بیشتر است که نشان دهنده ی نقش آن در این ارگان ها است. بیشترین مقدار روی در چشم، پانکراس و پوست ذخیره شده است.
چه کسانی نیاز به دریافت روی بیشتری در برنامه روزانه دارند؟
این نکته حائز اهمیت است و بایستی همه ی خانم ها و آقایان بدانند که خانم های شیرده و باردار و افرادی که دارای فعالیت ورزشی مرتب و منظم هستند، نیاز به روی بیشتری نسبت به سایر افراد دارند و اگر مقدار دریافت آنها از روی، کافی نباشد دچار کمبود آن و عوارض حاصل از آن خواهند شد.
1. افرادی که در طی روز سیگار زیادی می کشند و کسانی که مشروبات الکلی می خورند، به مقدار بیشتری روی نسبت به سایرین نیازمند هستند.
2. بیمارانی که دارای مشکلات کبدی و کلیوی هستند، هم چنین بیماران مبتلا به دیابت، نیازمند به روی بیشتری هستند.
3. کم خونی یکی از بیماری هایی است که نیاز به دریافت روی را در بدن افزایش می دهد.
4. در هنگام ابتلا به عفونت ها، نیاز به دریافت روی، بیشتر از سایر مواقع است.
5. کسانی که دچار سوختگی شده اند و یا بیمارانی که سکته های قلبی ( آنفارکتوس قلبی ) کرده اند، هم چنین افرادی که دچار آرتروز هستند، بیشتر از حد معمول به روی نیاز دارند.
6. تحقیقات و بررسی های بالینی نشان داده است کسانی که مبتلا به جوش های صورت (آکنه) هستند، دارای سطح پایینی از روی در خون بوده اند و دادن روزانه 200 میلی گرم گلوکونات روی که معادل 30 میلی گرم روی است می تواند باعث بهبود عفونت های جوش های آن ها شود.
7. مقدار روی دریافتی از راه غذا به بدن بیماران مبتلا به سرطان باید اضافه شود.
8. کسانی که مبتلا به نورودرماتیت و پسوریازیس هستند، اغلب مبتلا به کمبود روی هستند.
9. کسانی که مبتلا به زخم های پوستی اند، جهت ترمیم و بازسازی سریع تر، نیاز به مقدار روی بیشتری دارند.
10. بررسی های انجام شده بر روی حیوانات نشان می دهد، طحال حیواناتی که دچار کمبود طولانی مدت روی شده اند پس از مدتی دچار چروکیدگی شده است. همان طور که می دانید طحال از اندام های ایمنی در بدن به شمار می رود. بنابراین کاهش روی موجب به هم خوردن سیستم ایمنی می شود و معمولا” افراد دچار نقص ایمنی و کمبود روی، اغلب مبتلا به گریپ و سرماخوردگی های متعدد می شوند.
موارد بالا نمونه ای از بیماری ها و افرادی هستند که نیاز بالاتری به دریافت روی در برنامه غذایی روزانه خود دارند.
عوارض کمبود روی (زینک) در بدن
در این جا به طور خلاصه به چند عارضه ی مهم کمبود روی یا زینک در بدن اشاره می شود:
1. امروزه ثابت شده است که باروری و بارداری، تابع وجود روی (زینک) در بدن است. فعال نبودن بیضه ها در آقایان و تخمدان ها در خانم ها و کم بودن اسپرم ها، همگی می تواند به علت کمبود روی در بدن باشد، که در نهایت منجر به ناباروری خواهد شد.
2. امروزه ثابت شده است که در کنار سایر علل مثل، کم خونی، کمبود ویتامین ها، استرس و... ، کمبود روی از علل بسیار مهم ریزش مو است.
3. کمبود روی (زینک) در بدن کاهش قدرت سیستم ایمنی را در پی دارد.
4. درمان جوش های غرور جوانی و زخم های پوستی در صورت کاهش روی، طول کشیده و مزمن خواهد شد.
5. تشکیل لکه های سفید در ناخن، می تواند به دنبال کمبود روی در بدن ایجاد شود.
6. کم بودن رشد بچه ها، می تواند به علت کمبود روی در بدن باشد.
7. دیده شده است که اختلالات حافظه، می تواند عارضه ی حاصل از کمبود روی در بدن باشد.
8. اختلال در رشد اندام های جنسی در زن و مرد، از کمبود روی نیز ناشی می شود.
9. کمبود روی بر رشد سیستم عصبی به ویژه در بچه ها و نوزادان تاثیر منفی دارد.
10. اختلالات خلقی رفتاری مثل افسردگی (دپرسیون)، اسکیزوفرنی و پرخاشگری نمونه ای از بیماری های پیامد کمبود روی می توانند باشند.
11. کمبود روی، خود را با پوکی استخوان، ریزش دندان ها، بیماری تیروئید، بی اشتهایی و تغییر شکل ناخن ها نیز نشان می دهد.
منابع غذایی حاوی روی (زینک)
به طور تقریبی در هر گرم گوشت 3 تا 5 میلی گرم روی وجود دارد. نان سفید، چربی و شکر فاقد روی هستند. گوشت، جگر،تخم مرغ، میگو، گندم سبوس دار، تخم کدو حلوایی و گوجه فرنگی از روی غنی هستند.
در هر گرم گوشت 3 تا 5 میلی گرم روی (زینک) وجود دارد
با خوردن هر 100 گرم عدس یا نخود یا گندم آسیاب نشده می توان 4 تا 5 میلی گرم روی وارد بدن کرد. در هر صد گرم سبوس گندم یا هر صد گرم ذرت، 3 میلی گرم روی به بدن می رسد.
تخم کدو حاوی روی فراوان است که خوشبختانه در ایران بیشتر از سایر کشور ها استفاده می شود. در هر 100 گرم آن 5/6 تا 5/7 میلی گرم روی دریافت می شود. جالب است که بدانید، جوانه گندم، حاوی 17 میلی گرم روی و به عبارتی غنی از روی است و خوردن آن به تمام افراد توصیه می شود. در هر 100 گرم جگر گوساله، 8/7 میلی گرم روی وجود دارد. ماده ی غذایی پر اهمیت در رساندن روی به بدن، صدف خوراکی است که در هر 100 گرم آن 60- 59 میلی گرم روی وجود داشته و بسیار غنی است که البته در ایران مصرف نمی شود.
منبع : tebyan.net
هیچ فکر کرده اید که هنگام پرخوری در غذاها چه تغییراتی در بدن رخ می دهد؟ باید بدانید که بدن فشار زیادی را در این حالت تحمل می کند. آیا می دانید که پرخوری فشار های پنهانی روی بدنتان می آورد که شاید همان لحظه متوجه نشوید؟ می دانستید این فشار ها در ادامه باعث بروز بیماری می شود؟ برای آشنایی با این فشارها این مقاله جالب را مطالعه کنید.
پانکراس به حالت اوردرایو می رود
بیشتر مردم با قند و کربوهیدرات های ساده پرخوری می کنند، مانند غذاهایی که با آرد سفید تولید می شوند. در جواب دریافت سریع و زیاد این نوع غذاها، پانکراس انسولین به بدن پمپاژ می کند، و تلاش می کند قند اضافی که ناگهان وارد جریان خون شده را خنثی و مدیریت کند.
دوپامین، هورمون لذت مغز جریان پیدا می کند
در حالی که استفاده از یک رژیم سالم و متعادل مقدار متوسطی از دوپامین آزاد می کند، مصرف غذاهای پرچرب با قند بالا مانند بستنی ممکن است باعث آزاد شدن مقدار بسیار زیادی دوپامین در مغز شود. اگر بارها و بارها دچار پرخوری شوید، مغز به دوپامین بیشتری برای رسیدن به همان اندازه از لذت نیاز دارد. ممکن است به غذای بیشتر، یا انواع دیگری از غذاها نیاز داشته باشید تا احساس آرامش کنید.
آدرنالین و کورتیزول آزاد می کنید
فشار فیزیکی پرخوری باعث تحریک این هورمون ها می شود. همینطور که بدن انتشار انواع هورمون ها را حس می کند، برای هوموستاز یا تعادل هم تلاش می کند. در چین حالتی ممکن است در بدن خود یک هجوم را حس کنید که با افزایش ضربان قلب یا عرق ریختن خود را نشان می دهد. در ادامه دچار یک سقوط می شوید که خستگی، افزایش تحریک پذیری، و کندی و خمودی را در پی دارد.
از بین رفتن خودآگاهی
آگاهانه غذا خوردن و پرخوری نمی توانند در یک زمان رخ بدهند. در طی تحقیقی که توسط انجمن روانشناسی آمریکا انجام شد محققان متوجه شدند افرادی که رو به پرخوری می آورند بیشتر در تلاشند که از خود آگاهی فرار کنند، این کار در واقع کاملا تدافعی است.
عملکرد ایمنی آسیب می بیند
پرخوری یک تجربه آسیب رسان برای ارگان های بدن است. چون بدن بین سطوح بالای گلوکز و انسولین تاب می خورد، سیستم ایمنی بدن ممکن است تا بیش از ۲۴ ساعت پس از پرخوری یک شیب رو به پایین را طی کند.
نمی توانید بگویید که آیا واقعا گرسنه هستید یا خیر
گرلین هورمونی است که اشتها را افزایش می دهد، به بدن علامت می دهد که حالا زمان میان وعده یا یک وعده اصلی است. لپتین اشتها را کاهش می دهد، به ما می گوید چه زمانی سیر می شویم. تحقیقات نشان داده کسانی که دچار پرخوری مزمن هستند معمولا سطح گرلین پایینی دارند،
و با واکنش به هر دو هورمون به صورت کلی مشکل دارند، این یعنی وقتی دچار پرخوری می شوید اصلا نمی دانید گرسنه هستید و نمی فهمید که چه زمانی هم قرار است سیر شوید.
ممکن است بیشتر از خواب بپرید
پرخوری خواب درست و موثر را دچار مشکل می کند. این یعنی هم با به خواب رفتن مشکل خواهید داشت و هم ممکن است در طول شب به خاطر احساس ناراحتی، تشنگی، یا ریفلاکس اسید معده بیدار شوید. ریفلاکس اسید در میان افرادی که برای مدت طولانی پرخوری می کنند شایع است.
پس چرا پرخوری می کنیم؟
پرخوری توسط مغزتان برنامه ریزی می شود. بر اساس تحقیقات پرخوری معمولا به دلیل محروم ماندن از یک غذا و یا رها شدن از یک رژیم سخت گیرانه اتفاق می افتد. پرخوری تا نقطه اذیت شدن اگر بیش از یک بار در هفته یا سه بار در ماه رخ بدهد منجر به بروز مشکلای برایتان می شود.
روانشناسان به چنین شرایطی اختلال تغذیه ای پرخوری می گویند. اگر فکر می کنید نشانه های این اختلال تغذیه ای را دارید وصیه می شود هرچه زودتر با پزشک خودتان مشورت کنید.