وب سایت کلیک: ناسا عادت ندارد در مورد سیارک ها شایعه و ترس ایجاد کند. هر بار که یک سیارک از کنار زمین عبور میکند رسانه ها به ما می گویند که طی صد سال آینده یک شهاب سنگ با ما برخورد خواهد کرد.
جوزف ناث از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در نشست سالانه اتحاد ژئوفیزیک آمریکا گفت "مشکل بزرگ اساسا این است که در آن لحظه کار چندانی از دست ما بر نخواهد آمد.”
بدترین بخش آن این است که ما در مورد سیارک های غیرمنتظره حرف نمیزنیم بلکه روی ما با مواردی است که روزها و هفته ها پیش از نزدیک شدنشان به زمین شناسایی شده اند. انجام یک عملیات انحراف سال ها طول می کشد و در نتیجه تنهای راهی که می ماند نوعی تخلیه جرم است.
برای روشن شدن موضوع می توان گفت زمین در مقابل سیارک ها و ستاره های دنباله دار تنها مانده است. اما آلن یوهاس می گوید در سال های اخیر دو "برخورد نزدیک” قابل توجه داشته ایم: یکی در سال ۱۹۹۶ زمانی که ستاره دنباله دار به مشتری برخورد کرد و در سال ۲۰۱۴ که یکی از آن ها درست از بالای سر همسایه ما یعنی مریخ عبور کرد.
دانشمندان در سال ۲۰۱۴ حدود ۲۲ ماه پیش از عبور آن از مریخ متوجه وجود ستاره دنباله دار شدند. اما ناث می گوید حتی همان مقدار زمان نیز حتی نزدیک به کافی هم نبود تا بتوان کاری در مورد زمین و حتی مریخ انجام داد. وی گفت "اگر به زمان بندی برای ساخت و پرتاب فضاپیمای قابل اطمینان نگاهی بیندازید، خواهید دید که پنج سال طول می کشد و ما در کل ۲۲ ماه زمان داشتیم.”
در حالی که ناسا یک دفتر حفاظت سیاره ای ایجاد کرده است ـ که تنها توسط کی دانشمند اداره می شود ـ ناث می گوید ما شدیدا در حال نادیده گرفتن خطرات ستاره های دنباله دار بوده ایم.
طبق اطلاعات جامعه سیاره ای، ما حدود ۶۰ درصد سیارک ها و ستاره های دنباله دار کوتاه مدت نزدیک به زمین را شناسایی کرده ایم که تخمین زده می شوند ۱٫۵ کیلومتر یا بیشتر طول دارند.
اکنون راه حل چیست؟
ناث و تیمش می گویند به ناسا توصیه می کنند اکنون یک فضاپیمای حائل بسازد و آن را ذخیره کند تا در موقع لزوم از آن استفاده شود. آنها همچنین توصیه می کنند یک فضاپیمای "ناظر ساده” بسازد که به سمت سیارک ها یا ستاره های دنباله دار حرکت کرده و دید بهتری از مدار، حرکات، شکل و چرخش آنها ارسال کنند.
وی گفت "به عبارت دیگر این فضاپیما به ما می گوید ضربه زدن به کجای آنها موثر تر خواهد بود تا حداکثر احتمال انحراف را در آنها ایجاد کند.”
البته این مساله مانند یک فیل در اتاق می ماند زیرا با وجود تعداد زیاد اجرام بزرگ در فضا، برخورد یکی از آن ها با ما غیر قابل اجتناب است.
ناث می گوید وجود اجرام بسیار بزرگ در حدی که میلیون ها سال پیش منجر به نابودی دایناسورها شد، بسیار نادر است اما ما قطعا باید برای احتمال برخورد آنها آماده باشیم.
این ابزار که یک برنامه رایانهای موسوم به "اسکوت" (Scout) است، در حال حاضر در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در کالیفرنیا در حال آزمایش است.
این برنامه مشابه یک سیستم هشدار مزاحم سماوی است که بطور مداوم دادههای تلسکوپها را به دنبال گزارشهایی از اجسام نزدیک زمین اسکن میکند. در صورتی که گزارشی در این مورد پیدا شود، این برنامه به سرعت محاسباتی در مورد در خطر بودن زمین انجام میدهد و سایر تلسکوپها را به رصد پیگیرانه برای وجود خطر احتمالی میگمارد.
ناسا به اجاره چندین تسلکوپ در سراسر جهان برای اسکن آسمان در شب پرداخته تا سیارکها و دنبالهدارهای نزدیک زمین را رصد کنند. این تلسکوپها حداقل پنج سیارک را در هر شب شناسایی میکنند و سپس برنامه اسکوت به انجام محاسبه در مورد میزان خطر برخورد آنها با زمین میپردازد.
سیارکی که امشب از کنار زمین خواهد گذشت، ابتدا در 25 اکتبر توسط تلسکوپ Pan-STARRS در هاوایی کشف شده بود. چند ساعت بعد، اطلاعات اولیه در مورد آن روی سایت مرکز سیارههای کوچک در رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین ارسال شد. سپس اسکوت محاسبات سریع خود بر روی این دادهها آغاز کرده و نشان داد که این سیارک به سمت زمین در حال حرکت است اما با فاصله نزدیک به 500 هزار کیلومتر از کنار سیاره عبور خواهد کرد.
رصد سه تلسکوپ دیگر بر این یافتهها صحه گذاشت و ستارهشناسان همچنین توانستهاند جزئیات بیشتری در مورد این سیاره پیدا کنند. برای مثال، اندازه این سنگ فضایی بین دو تا 25 متر است.
سیستم اسکوت هنوز در حال آزمایش است و اواخر سال جاری به مرحله عملیاتی خواهد رسید.
5454
به گزارش ان.پی.آر، این ابزار که یک برنامه رایانهای موسوم به "اسکوت" (Scout) است، در حال حاضر در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا در کالیفرنیا در حال آزمایش است.
این برنامه مشابه یک سیستم هشدار مزاحم سماوی است که بطور مداوم دادههای تلسکوپها را به دنبال گزارشهایی از اجسام نزدیک زمین اسکن میکند. در صورتی که گزارشی در این مورد پیدا شود، این برنامه به سرعت محاسباتی در مورد در خطر بودن زمین انجام میدهد و سایر تلسکوپها را به رصد پیگیرانه برای وجود خطر احتمالی میگمارد.
ناسا به اجاره چندین تسلکوپ در سراسر جهان برای اسکن آسمان در شب پرداخته تا سیارکها و دنبالهدارهای نزدیک زمین را رصد کنند. این تلسکوپها حداقل پنج سیارک را در هر شب شناسایی میکنند و سپس برنامه اسکوت به انجام محاسبه در مورد میزان خطر برخورد آنها با زمین میپردازد.
سیارکی که امشب از کنار زمین خواهد گذشت، ابتدا در 25 اکتبر توسط تلسکوپ Pan-STARRS در هاوایی کشف شده بود. چند ساعت بعد، اطلاعات اولیه در مورد آن روی سایت مرکز سیارههای کوچک در رصدخانه اخترفیزیک اسمیتسونین ارسال شد. سپس اسکوت محاسبات سریع خود بر روی این دادهها آغاز کرده و نشان داد که این سیارک به سمت زمین در حال حرکت است اما با فاصله نزدیک به 500 هزار کیلومتر از کنار سیاره عبور خواهد کرد.
رصد سه تلسکوپ دیگر بر این یافتهها صحه گذاشت و ستارهشناسان همچنین توانستهاند جزئیات بیشتری در مورد این سیاره پیدا کنند. برای مثال، اندازه این سنگ فضایی بین دو تا 25 متر است.
سیستم اسکوت هنوز در حال آزمایش است و اواخر سال جاری به مرحله عملیاتی خواهد رسید.
دانش > نجوم - ناسا سرانجام فضاپیمای خود را برای شناسایی سیارکی مرموز با موفقیت پرتاب کرد. کارشناسان ناسا به دنبال نمونهبرداری از این سیارک هستند که به گفته محققان احتمال کم برخورد آن با زمین وجود دارد.
فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اسـت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید. مشاهدات نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اسـت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اسـت. این یعنی جاذبه آن کم اسـت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود. اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
اسیریس-رکس از یک تکنیک جدید و بلندپروازانه برای جمعآوری نمونه استفاده میکند. این فضاپیما به یک بازوی رباتیک با دستگاه مکنده مجهز اسـت .طول بازوی رباتیک ۳٫۴ متر اسـت و به یک سر گرد ختم میشود که میتواند جریانی از گاز نیتروژن را آزاد کند. از آنجا که سطح بنو از تکههای کوچک سنگ و خاک تشکیل شده، وزش این گاز ذرات کوچکتر از ۲ سانتیمتر را بیرون میکشد و آنها را به درون محفظه نمونهبرداری در سر بازو هدایت میکند.
این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد. دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.
5454
وب سایت کلیک: ناسا عادت ندارد در مورد سیارک ها شایعه و ترس ایجاد کند. هر بار که یک سیارک از کنار زمین عبور میکند رسانه ها به ما می گویند که طی صد سال آینده یک شهاب سنگ با ما برخورد خواهد کرد.
جوزف ناث از مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در نشست سالانه اتحاد ژئوفیزیک آمریکا گفت "مشکل بزرگ اساسا این است که در آن لحظه کار چندانی از دست ما بر نخواهد آمد.”
بدترین بخش آن این است که ما در مورد سیارک های غیرمنتظره حرف نمیزنیم بلکه روی ما با مواردی است که روزها و هفته ها پیش از نزدیک شدنشان به زمین شناسایی شده اند. انجام یک عملیات انحراف سال ها طول می کشد و در نتیجه تنهای راهی که می ماند نوعی تخلیه جرم است.
برای روشن شدن موضوع می توان گفت زمین در مقابل سیارک ها و ستاره های دنباله دار تنها مانده است. اما آلن یوهاس می گوید در سال های اخیر دو "برخورد نزدیک” قابل توجه داشته ایم: یکی در سال ۱۹۹۶ زمانی که ستاره دنباله دار به مشتری برخورد کرد و در سال ۲۰۱۴ که یکی از آن ها درست از بالای سر همسایه ما یعنی مریخ عبور کرد.
دانشمندان در سال ۲۰۱۴ حدود ۲۲ ماه پیش از عبور آن از مریخ متوجه وجود ستاره دنباله دار شدند. اما ناث می گوید حتی همان مقدار زمان نیز حتی نزدیک به کافی هم نبود تا بتوان کاری در مورد زمین و حتی مریخ انجام داد. وی گفت "اگر به زمان بندی برای ساخت و پرتاب فضاپیمای قابل اطمینان نگاهی بیندازید، خواهید دید که پنج سال طول می کشد و ما در کل ۲۲ ماه زمان داشتیم.”
در حالی که ناسا یک دفتر حفاظت سیاره ای ایجاد کرده است ـ که تنها توسط کی دانشمند اداره می شود ـ ناث می گوید ما شدیدا در حال نادیده گرفتن خطرات ستاره های دنباله دار بوده ایم.
طبق اطلاعات جامعه سیاره ای، ما حدود ۶۰ درصد سیارک ها و ستاره های دنباله دار کوتاه مدت نزدیک به زمین را شناسایی کرده ایم که تخمین زده می شوند ۱٫۵ کیلومتر یا بیشتر طول دارند.
اکنون راه حل چیست؟
ناث و تیمش می گویند به ناسا توصیه می کنند اکنون یک فضاپیمای حائل بسازد و آن را ذخیره کند تا در موقع لزوم از آن استفاده شود. آنها همچنین توصیه می کنند یک فضاپیمای "ناظر ساده” بسازد که به سمت سیارک ها یا ستاره های دنباله دار حرکت کرده و دید بهتری از مدار، حرکات، شکل و چرخش آنها ارسال کنند.
وی گفت "به عبارت دیگر این فضاپیما به ما می گوید ضربه زدن به کجای آنها موثر تر خواهد بود تا حداکثر احتمال انحراف را در آنها ایجاد کند.”
البته این مساله مانند یک فیل در اتاق می ماند زیرا با وجود تعداد زیاد اجرام بزرگ در فضا، برخورد یکی از آن ها با ما غیر قابل اجتناب است.
ناث می گوید وجود اجرام بسیار بزرگ در حدی که میلیون ها سال پیش منجر به نابودی دایناسورها شد، بسیار نادر است اما ما قطعا باید برای احتمال برخورد آنها آماده باشیم.
خبرآنلاین: ناسا سرانجام فضاپیمای خود را برای شناسایی سیارکی مرموز با موفقیت پرتاب کرد. کارشناسان ناسا به دنبال نمونهبرداری از این سیارک هستند که به گفته محققان احتمال کم برخورد آن با زمین وجود دارد.
فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اسـت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید.
مشاهدات نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اسـت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اسـت. این یعنی جاذبه آن کم اسـت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود. اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد. دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.
دانش > نجوم - ناسا سرانجام فضاپیمای خود را برای شناسایی سیارکی مرموز با موفقیت پرتاب کرد. کارشناسان ناسا به دنبال نمونهبرداری از این سیارک هستند که به گفته محققان احتمال کم برخورد آن با زمین وجود دارد.
فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اسـت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید. مشاهدات نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اسـت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اسـت. این یعنی جاذبه آن کم اسـت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود. اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
اسیریس-رکس از یک تکنیک جدید و بلندپروازانه برای جمعآوری نمونه استفاده میکند. این فضاپیما به یک بازوی رباتیک با دستگاه مکنده مجهز اسـت .طول بازوی رباتیک ۳٫۴ متر اسـت و به یک سر گرد ختم میشود که میتواند جریانی از گاز نیتروژن را آزاد کند. از آنجا که سطح بنو از تکههای کوچک سنگ و خاک تشکیل شده، وزش این گاز ذرات کوچکتر از ۲ سانتیمتر را بیرون میکشد و آنها را به درون محفظه نمونهبرداری در سر بازو هدایت میکند.
این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد. دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.
5454