این لامپ LED جدید که با تکنولوژی نانو به تولید رسیده است را می توان همانند پوششی نازک به دور اشیا و ظروف پیچید تا از گزند هرگونه عامل بیماری زای میکروسکوپی در امان بمانند.
این گروه تحقیقاتی در قدم بعدی تلاش خواهند کرد تا شدت روشنایی این LED ویژه را افزایش دهد.
منبع : دیجیاتو
بامداد – سفر به آمستردام می تواند بسیار شگفت انگیز باشد اما در کنار تمام جاذبه های این شهر کمتر کسی می تواند حدس بزند که این شهر یک موزه میکروب هم دارد! با نظاره همراه باشید تا بیشتر راجع به این موزه شگفت انگیز بدانید.
نام دیگر این موزه جذاب میکروپیا (Micropia) می باشد که پس از ۱۲ سال توسعه و ۱۰ میلیون یورو سرمایه گذاری در ماه سپتامبر ۲۰۰۴ افتتاح شد.
همانطور که از نام موزه میکروب می تواند حدس زد هیچ یک از موجودات به نمایش درآمده در نمایشگاه های آن از یک مورچه بزرگتر نیستند! و بیشتر آن ها هم به طور قابل ملاحظه ای بسیار کوچک ترند که از آن جمله می توان به کک های آبی پرسرعت zipping water fleas، خرس آبی شکست ناپذیر invincible tardigrades، جلبک سبز green algae و انواع باکتری ها بیشمار اشاره نمود.
جالب است بدانید که این مکان آرامگاهی برای موجودات فوق ریز، بهشتی برای جانداران ریز کاریزماتیک و مکانی است که در آن قفس ها و حصارهای باغ وحش مجاور با پلیت های آگار agar plates و اسلایدهای شیشه ای جابجا شده است.
البته ساخته شدن چنین مکانی نوعی ادای احترام به این مسئله است که بیشتر میکروب ها نشانه ای از پلیدی یا آورنده ی بیماری نبوده و بخش مهم و حیاتی از دنیای اطراف و درون ما را تشکیل می دهند.
شاید این سوال برایتان پیش آمده باشد که چرا آمستردام؟ جواب این سوال بسیار روشن است، این شهر زادگاه میکروب شناسی جهان می باشد.
موزه میکروب یا اگر بخواهیم دقیق تر باشیم موزه ای که در فاصله ی ۴۰ مایلی از آمستردام قرار دارد، در سال های دور در قطب تجاری و شلوغ دلفت بود که پارچه فروشی به نام آنتونی ون لیوونهوک به اولین شخصی در تاریخ بدل شد که موفق به دیدن باکتری شده بود. لیوونهوک هیچ گونه تعلیمات علمی نداشت، اما در ساخت میکروسکوپ سرآمد بود.
این انسان کنجکاو لنزهای فوق کوچک خود را ساخته، آنها را بین صفحات برنجی قرار می داد و به این صورت دستگاهی خلق می کرد که ظاهری شبیه به یک لولای درب مجلل داشته و در حقیقت به عنوان ذره بینی فوق العاده قوی عمل می کرد. با این ذره بین او به هر چیزی از موی حیوانات گرفته تا اجزای مختلف گیاهان به دقت نگاه می کرد.
اما کشف واقعی زمانی بود که او با لنزهای خود به نمونه هایی از آب که از برکه ی مجاور جمع آوری کرده بود، آب کوزه ای خارج منزل اش، آب کانال های دلفت و مناطق دیگر نگاه کرد. بارها و بارها این عمل را تکرار نمود و هر بار زندگی را در تعداد بیشماری مشاهده نمود:
موجودات بسیار کوچک در حال رقص و تحرک بودند. او آنها را جانوران کوچک نامید، ما امروزه آنها را با نام های آغازیان و باکتری ها می شناسیم.
یک کپی از عالی ترین میکروسکوپ های لیوونهوک اولین چیزی است که پس از گذر از باجه ی بلیط برای نمایش قرار داده شده است. این میکروسکوپ بسیار متواضعانه در یک ظرف شیشه ای و به صورت وارونه قرار گرفته است. در کنار آن نمونه هایی است که لیوونهوک آنها را امتحان نموده است که از آن جمله می توان به دم نوش فلفل، خزه های یک تالاب محلی و جرم دندان اشاره نمود.
همان گونه که می بینید توجه به چنین مواردی نشان دهنده ی کنجکاوی بی حد و مرز لیوونهوک است. نیک لین، متخصص بیوشیمی از University College London زمانی اینگونه نوشت: لیوونهونک نه تنها اولین کسی بود که دنیای غیر قابل تصور جانداران کوچک را مشاهده نمود، بلکه او اولین کسی بود که به چنین چیزی فکر کرد.
بعد از گذشتن از مقابل مجموعه ی لیوونهوک، شما وارد آسانسوری شده و ویدئویی از خودتان را روی سقف می بینید. به محض بالا رفتن آسانسور، این ویدئو روی چهره های شما زوم کرده، نزدیک و نزدیک تر می شود و بسیار آهسته از یک ویدئوی واقعی به انیمیشنی از مژه و سلول های پوستی و سپس باکتری و در نهایت ویروس تبدیل می شود. وقتی درهای آسانسور باز می شوند، در طبقه ی دوم با تعدادی کلمه مواجه می شویم که با نقاط روشن نوشته شده اند و مانند یک کولونی زنده به آرامی سوسو می زنند. آنچه در این قسمت نوشته شده به قرار زیر است:
«وقتی از نزدیک تر نگاه کنید، دنیای جدیدی برای شما آشکار می شود، دنیایی زیباتر و تماشایی تر از آنچه تصور می کردید. به میکروپیا خوش آمدید.»
بلافاصله پس از این قسمت می توانید از طریق تعدادی میکروسکوپ که بر لارو پشه، کرم، قالب لجن، جلبک و باکتری حوض تنظیم شده اند، نگاهی دست اول به این دنیای جدید داشته باشید.
و اما مورد آخر با بزرگنمایی ۲۰۰ برابر است که به طرز شگفت انگیزی برابر با همان مقداری است که میکروسکوپ دست ساز لیوونهوک می توانست به آن دست یابد. به احتمال زیاد او هم موفق به دیدن این شگفتی ها شده اگرچه نه به این راحتی که امروز ما قادر به دیدن آنها هستیم. چراکه او مجبور بود یک چشمی به درون لنزهای بسیار کوچکی نگاه کند، در حالیکه بازدیدکنندگان موزه ی میکروپیا صورت خود را به عدسی پددار سر میکروسکوپ فشار داده و به یک صفحه نمایش ترد و شکننده ی دیجیتال نگاه می کنند.
بعد از این میکروسکوپ ها، صفحه ای به بلندای ۷ پا قرار دارد که وقتی جلوی آن بایستید دوربین واقع شده در بالای آن بدن شما را اسکن می کند. در این هنگام یک آواتار میکروبی بر صفحه ظاهر می شود که پوست آن با نقطه های سفید دورگیری شده و ارگان های داخلی آن با رنگ های روشن نمایش داده شده اند.
در موزه میکروب هر کاری که شما انجام دهید این آواتار عین آن را تکرار می کند، ضمن اینکه با تکان دادن دست می توانید یکی از ارگان ها را انتخاب کرده و در مورد میکروب های ساکن آن اطلاعاتی بدست آورید. در اینجا همچنین شما می توانید در مورد ساکنان پوست، شکم، دل و روده، جمجمه، دهان، بینی و تاثیر آنها بر رفتار، سیستم ایمنی، هضم غذا و محافظت در برابر بیماری ها نیز اطلاعاتی کسب کنید.
با در نظر گرفتن این مطلب که مردم میکروب ها را مساوی بیماری و بدی می دانند، مطالب ارائه شده در میکروپیا به شکل قابل توجهی مخالف این قضیه است و به نظر می رسد بازدیدکنندگان نیز به سرعت با این ایده که بدنشان کاملا متعلق به خودشان نیست کنار می آیند چرا که آگاهی از این اطلاعات باعث نمی شود که کسی خود را عقب کشیده، اخم کند یا به بینی خود چین و چروک بیندازد همانگونه که لیوونهوک نیز چنین کاری نکرد.
وقتی او جرم دندان خود را بررسی نمود، دانستن این موضوع که در دهان او زندگی جریان دارد برای او به شکل مثبتی شگفت انگیز می نمود. تنفر همه گیر بعدها ظهور کرد، زمانی که لوئی پاستور و دیگر پیشگامان تایید کردند که برخی از میکروب ها مسئول آفت و طاعون هستند. از آن زمان بود که ما با آنها به عنوان دشمنان خود برخورد نموده و روش های بهتری برای از بین بردن آنها ارائه نمودیم که از آن جمله می توان به آنتی بیوتیک ها و مواد ضدعفونی کننده اشاره نمود.
موزه میکروب بازدیدکنندگان خود را به عصری غیرپاستوریزه بر می گرداند، زمانی که ارگانیسم های کوچک غیر از آنکه اهدافی برای حذف باشند، شگفت انگیز بودند. در اینجا دیواری وجود دارد که با پلیت های آگار که از پشت نورانی شده اند پوشیده شده است.
در بعضی از این پلیت ها، اجتماعی از باکتری یا کپک وجود دارد که می توان مکان هایی را که اولین بار در آن شروع به رشد نموده اند ردیابی کرد: مکان هایی از قبیل دسته کلید، گوشی، موس کامپیوتر، ریموت کنترل، مسواک، دستگیره در و حتی یک اسکناس از این جمله هستند.
یکی دیگر از نقاط قابل توجه موزه میکروب ، درخت زندگی است که یک دیوار را به خود اختصاص داده است. به پادشاهی افتخارآمیز انسان ها، حیوانات و گیاهان دایره ای کوچک در گوشه ای اختصاص داده شده و بقیه ی این درخت با میکروب ها و باکتری های آشنا و همچنین گروهی در ظاهر شبیه و در اصل متفاوت با آنها به نام Archaea به بار نشسته است.
این دسته که نام آنها از زبان یونانی و کلمه Ancient به معنی باستانی گرفته شده تا سال ۱۹۷۷ به درستی طبقه بندی نشده بودند.
هر وقت که به آمستردام سفر کردید موزه میکروب را فراموش نکنید
منبع: مجله نظاره
نوشته از سفر به آمستردام تا موزه میکروب ها اولین بار در بامداد پدیدار شد.
خبرگزاری آریا- طبق یک مطالعه جدید، کودکان و نوجوانان چاق در مقایسه با همسن و سال های خود با وزن عادی، انواع متفاوتی باکتری در دستگاه گوارشی شان دارند.
به گزارش خبرگزاری آریا،محققان عنوان می کنند این یافته ها به تشخیص گونه های خاص باکتری و پیشگیری یا درمان شروع چاقی کمک می کند.
در این مطالعه، محققان باکتری های روده و وزن 84 فرد 7 تا 20 ساله را بررسی کردند. از بین این کودکان، 27 نفر چاق، 35 نفر به شدت چاق، 7 نفر دارای اضافه وزن و 15 نفر با وزن عادی بودند.
این کودکان و نوجوانان به منظور ارزیابی توزیع چربی بدن شان تحت اسکن MRI قرار گرفتند. از آنان نمونه خون گرفته شد و مواد خوراکی مصرف شده توسط آنان به مدت سه روز تحت نظر بود.
محققان دریافتند 8 گروه باکتری روده با میزان چربی در بدن مرتبط هستند. چهار گروه آنها بیشتر در افراد چاق وجود داشتند.
محققان تاکید دارند که باکتری روده کودکان چاق معمولا بر هضم کربوهیدرات ها تاثیر بیشتری دارد.
همچنین محققان دریافتند کودکان چاق در مقایسه با کودکان دارای وزن نرمال، میزان بالاتری اسید چرب با زنجیره کوتاه دارند. این اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه که توسط برخی انواع باکتری های روده تولید می شوند، با تولید چربی در کبد مرتبط هستند.
ماهنامه دنیای سلامت - دکتر حمید محقق: اگر از ما بپرسند علت زخم معده و اثنی عشر چیست، ممکن اســت به عادت های بد غذایی مانند مصرف غذاهای ادویه دار، قهوه یا الکل اشاره کنیم. اما با وجود تعجب بسیار، باید گفت آنچه می خوریم و می نوشیم نقش اصلی را در ایجاد زخم ندارد. به عبارت دیگر باید نگرش جدیدی نسبت به زخم های گوارشی پیدا کنید. زخم گوارشی یا به زبان علمی «اولسرپپتیک» قرن هاست که انسان را گرفتار کرده و علت دقیق آن نیز تا چند وقت پیش نامعلوم بود.
دکتر «مارشال» پس از دو سال ناکامی علمی، گام نهایی را با نوشیدن ظرفی از مایع حاوی یک میلیارد باکتری برداشت. یک هفته بعد او دچار علائم ناراحتی معده شد و 10 روز بعد آندوسکوپی معده او نشان داد که بافت معده و او به واقع ملتهب اســت و «هلیکوپتر پیلوری» در آن جایگزین شده اســت. خوشبختانه دکتر «مارشال» کاملا بهبود پیدا کرد و به پژوهش هایش ادامه داد و هر دو محقق زنده و سرحال باقی ماندند تا در 3 اکتبر سال 2005 به خاطر پژوهش راهگشای شان جایزه نوبل در فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کردند.
ملاقات با میکروب زخم آفرین
معده شما یکی از بهترین جاها برای رشد یک میکروب اســت. درواقع «هلیکوباکتر پیلوری» تنها باکتری اســت که می تواند در معده زنده بماند و رشد کند.
این باکتری بقای خود را مدیون خواص متعددی اســت که توضیح دهنده قدرت سازگاری منحصر به فرد آن اســت؛ اول اینکه این میکروب به مقدار کمی اکسیژن برای ادامه حیات نیاز دارد، یعنی حدود یک پنجم مقداری که انسان ها به آنها نیاز دارند، دوم اینکه شکل مارپیچی آن به این باکتری اجازه می دهد در میان لایه مخاطی پوشاننده پوشش معده خود را وارد کند، سوم اینکه این باکتری حداکثر هفت پروتئین شلاق مانند دارد که از انتهای باکتری بیرون زده اند و آن را درون لایه مخاطی حرکت می دهند و چهارم اینکه این باکتری دارای گیرنده های مخصوصی اســت که به آن امکان می دهد راه خود را در میان مخاط بگشاید و به سلول های پوشش معده بچسبد.
چه کسی هلیکوباکتر می گیرد؟
براساس بهترین تخمین ها حدود نیمی از جمعیت جهان به «هلیکوباکتر پیلوری» آلوده هستند و این میزان شیوع، آن را شایع ترین عفونت باکتریایی در انسان ها می سازد. از آنجایی که این ارگانیسم تنها از طریق آب و غذایی که با مواد مدفوعی عفونی انسان آلوده شده باشند، منتقل می شود، عفونت یا «هلیکوباکتر پیلوری» بیش از همه در مناطقی شایع اســت که ازدحام جمعیت، بهداشت نامناسب و عدم رعایت کافی نظافت وجود داشته باشد. در کشورهای رو به توسعه شیوع عفونت با این باکتری در یک کشور بر حسب سن و وضعیت اجتماعی- اقتصادی متفاوت اســت.
هلیکوباکتر چگونه آسیب می رساند؟
این باکتری انواع مختلفی از سموم را ایجاد می کند که گلبول های سفید را تحریک می کند تا پروتئین های کوچکی (سایتوکاین ها) را تولید کنند. این مواد به نوبه خود چرخه التهاب را بیشتر تشدید می کنند. گرچه هر کسی که «هلیکوباکتر پیلوری» داشته باشد، دست کم درجاتی از گاستریت را دارد. ولی اکثریت این افراد بدون علامت هستند و حالشان خوب باقی می ماند. این باکتری هاب رای سالیان زیادی در بدن زندگی می کنند و در اغلب موارد افرادی که مبتلا به آنها می شوند دچار زخم معده و علائم دیگر نمی شوند. پزشکان به طور قطع نمی دانند که چرا تنها تعدادی از افراد پس از ابتلا به میکروب معده، زخم معده و غیره م یگیرند.
اما حداکثر 3 درصد افراد مبتلا به «هلیکوباکتر پیلوری» دچار زخم پپتیک در معده یا دوازده (بخشی از روده که درست پس از معده قرا ردارد) و نوعی «سرطان لنفاوی (لنفوم) با درجه پایین» به نام MALT می شوند. سیگار کشیدن خطر زخم های گوارشی و سرطان های مربوط به «هلیکوباکتر پیلوری» را افزایش می دهد و همچنین درمان آنتی بیوتیکی این عفونت را مشکل تر می کند. رژیم غذایی حاوی مقدار زیاد نمک، غذای دود داده شده و غذاهای کنسرو شده خطر سرطان معده را می افزایند و بالعکس غذاهایی که حاوی ویتامین ها و سایر مواد آنتی اکسیدان هستند، ظاهرا این خطر را می کاهند.
عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» پس از سال ها ممکن اســت به «گاستریت آتروفیک» بیناجمد؛ عارضه ای که در آن پوشش درونی معده نازک می شود و مقدار کافی اسید تولید نمی کند تا ویتامین B12 را از غذا آزاد کند. پزشکان توفاق دارند که «هلیکوباکتر پیلوری» در ایجاد «بیماری ریفلاکس معدی- روده یی» (GERD) بازگشت محتویات اسیدی معدی با داخل مری که باعث سوزش سر دل می شود، نقشی ندارد- برعکس، اختلاف نظر در اینجا در این باره اســت که آیا «هلیکوباکتر پیلوری» ممکن اســت درواقع با کاهش اسید معده در مقابل ریفلاکس محافظت ایجاد کند. برخی شواهد همچنین «هلیکوباکتر پیلوری» را به سایر بیماری ها از کم خونی و فقر آهن گرفتن تا مشکلات پوستی و خونی، میزان پایین کلسترول خوب HDL خون و تصلب شرایین ارتباط داده اند. پژوهش های بیشتری مورد نیاز اســت تا تعیین کند آیا این ارتباط ها واقعا وجود دارند یا نه.
درمان
وقتی صحبت از عفونت می شود، همه به یاد آنتی بیوتیک و علاج فوری می افتند. این شیوه برای بسیاری از باکتری ها موثر اســت، اما نه برای «هلیکوباکتر پیاوری» که توانایی غریبی برای مقاوم شدن به آنتی بیوتیک ها دارد. خوشبختانه پزشکان می توانند با ساتفاده از درمان ترکیبی آنتی بیوتیک بر این مشکل فائق آیند. بسیاری از برنامه های درمانی در دسترس هستند؛ در همه آنها ترکیبی از دست کم دو آنتی بیوتیک به علاوه یک یا چند داروی خنثی کننده اسید به کار می روند.
برخی از داروهایی که معمولا مورد استفاده هستند، شامل: آموکسی سیلین، کلاریترومایسین، مترونیدازول، تتراسایکلین، اومپرازول، بیسموت ساب سالیسیلات و رانیتدین بیسموت سیترات تعدادی از داروهایی هستند که پزشک معالج به صورت ترکیبی برای درمان میکروب معده آن را تجویز می کند.
بسیاری از داروهای مهارکننده پمپ پروتون در دسترس هستند و می توان آنها را جایگزین اومپرازول کرد. بیسموت ساب سالیسیلات؛ گرچه بیسموت یک آنتی بیوتیک نیست، اما می تواند هلیکوباکتر پیلوری را در معده از بین ببرد. این دارو همیشه با دو آنتی بیوتیک همراه می شود.
مشکل عمده پزشکان در درمان هلیکوباکتر پیلوری مقاومت بالای این میکروب به آنتی ببوتیک های تجویزی اســت. بنابراین لازم اســت که پس از اتمام داروها به خصوص در صورت تداوم علایم، بیمار دوباره به پزشک خود مراجعه کند تا با انجام آزمایش از ریشه کن شدن میکروب اطمینان حاصل کند. رایج ترین رژیم درمانی تجویز آموکسی سیلین، کلاریترومایسین و اومپرازول برای 7 تا 14 روز اســت.
تشخیص
آسان ترین راه تشخیص «هلیکوباکتر پیلوری» انجام یک آزمایش خونی اســت که می تواند پادتن ها یا آنتی بادی هایی را شناسایی کند که در پاسخ به عفونت تشکیل می شوند. به رغم آسانی انجام ازمایش خون، این شیوه دارای دو محدودیت اســت؛ اول اینکه نمی تواند میان یک عفونت فعال که باعث بیماری می شود و یک عفونت نهفته که علائمی ایجاد نمی کند، تفاوتی قائل شود و دوم اینکه آزمایش خون نمی تواند بگوید که آیادرمان باعث معالجه بیماری و ریشه کنی باکتری شده اســت یا نه، چرا که پادتن های ضدباکتری مدت ها پس از نابودی آن در خون باقی می مانند. با این وجود اگر میزان پادتن قبل از درمان بسیار بالا باشد، نشان دهنده عفونت فعال اســت، د رحالی که کاهش شدید پس از درمان بیانگر موفقیت آن اســت.
جدود 94 درصد بیماران دارای عفونت فعال «هلیکوباکتر پیلوری» آزمایش مدفوع مثبت اســت و در اگر درمان موفقیت آمیز باشد، نتیجه آزمایش تقریبا همه این افراد یک تا چهار هفته پس از درمان منفی می شود.
آزمون قدیمی تر بر توانایی «هلیکوباکتر پیلوری» در تجزیه اوره متکی اســت. «آزمایش تنفسی اروه» یک شیوه سریع، دقیق و ایمن برای شناسایی «هلیکوباکتر پیلوری» اســت و از آنجایی که تنها باکتری های فعال را شناسایی می کند، می تواند برای آزمایش معالجه باکتری به کار رود. اما قدیمی ترین آزمایش برای «هلیکوباکتر پیلوری» یک شیوه تهاجمی اســت که استاندارد طلایی باقی می ماند.
درواقع آندوسکوپی برای مستند ساختن عفونت خود القا شده دکتر «مارشال» در سال 1984 مورد استفاده قار رگرفت. همه بیمارانی که در معرض خطر سرطان معده هستند، باید تحت آندوسکوپی قرار گیرند؛ برای تشخیص سریع می توان نمونه بافت معده را از لحاظ وجود آنزیم «هلیکوباکتر پیلوری» که اوره را تجزیه می کند، مورد آزمایش قرار داد.
متخصصان آسیب شناسی با استفاده از میکروسکوپ و رنگ آمیزی های مخصوص می توانند خود باکتری را نیز در مخاط معده بینند و آن را از لحاظت حساسیت به انواع پادتن های مورد آزمایش قرار دهند.
اگر به زخم معده مبتلا شده اید که ناشی از میکروب هلیکوباکتری معده است، درمان میکروب معده شما شامل کشتن میکروب ها، درمان غشای معده و پیشگیری از بازگشت زخم ها می شود. بهبودی فرد بین یک تا دو هفته طول می کشد.
میکروب هلیکوباکتری معده ، نوعی باکتری معده است. این موجودات ذره بینی می توانند وارد بدن شما شده و در دستگاه گوارش زندگی کنند.
پس از چندین سال، باعث به وجود آمدن زخم معده یا زخم بخش بالایی روده کوچک می شوند.
برای برخی از افراد، عفونت ناشی از هلیوباکتر پیلوری باعث ابتلا به سرطان معده می شود. عفونت معده ناشی از میکروب معده (باکتری معده) شایع است. در حدود دوسوم جمعیت جهان این باکتری را در بدن خود دارند. برای اغلب افراد،
این باکتری باعث به وجود آمدن زخم یا علائم دیگر نمی شود. در صورتی که این باکتری مشکلاتی را برای شما فراهم کرد،
داروهایی وجود دارد که باعث کشتن این میکروب ها و کمک به التیام درد و زخم می شوند.
با دسترسی بیشتر افراد به آب سالم و بهداشت، افراد کمتری نسبت به قبل به این باکتری معده مبتلا می شوند.
پس از ورود هلیکوباکتری به بدن، به غشای معده حمله می کند، غشای معده از شما در برابر اسیدی که بدن برای هضم غذا استفاده می کند،
محافظت می کند. وقتی باکتری معده آسیب قابل توجهی به غشای معده وارد کرد،
اسید می تواند وارد غشا شود و باعث به وجود آمدن زخم معده گردد. زخم معده موجب خونریزی،
عفونت و جلوگیری از حرکت غذا در دستگاه گوارش می شود.
علت میکروب هلیکوباکتری معده ، غذا، آب یا ظرف آلوده می باشد. این بیماری در کشورها یا جوامعی که فاقد سیستم فاضلاب مناسب هستند
یا آب سالمی ندارند بیشتر شایع است. همچنین باکتری معده از طریق تماس با بزاق یا مایعات دیگر بدن فرد مبتلا به آن قابل سرایت است.
میکروب معده در کودکان شیوع بیشتری دارد و بسیاری از افراد در دوران کودکی به این بیماری مبتلا می شوند،
اما این باکتری به بزرگسالان نیز قابل سرایت است.
این باکتری ها برای سالیان زیادی در بدن زندگی می کنند و در اغلب موارد افرادی که مبتلا به آنها می شوند
دچار زخم معده و علائم دیگر نمی شود. پزشکان به طور قطع نمی دانند
که چرا تنها تعدادی از افراد پس از ابتلا به میکروب معده، زخم معده و غیره می گیرند.
در صورتی که زخم معده دارید، درد شدید یا خفیفی را در شکم خود احساس می کنید. این دردها موقتی هستند،
اما وقتی معده شما خلی است، مثلا بین وعده های غذایی یا در نیمه شب،
این درد اغلب بیشتر حس می شود. این درد می تواند بین چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد. پس از غذا خوردن، نوشیدن شیر یا
مصرف آنتی اسید درد تا حدودی تسکین پیدا می کند.
نفخ
آروغ
فقدان احساس گرسنگی
تهوع
استفراغ
کاهش وزن بدون دلیل مشخص
مدفوع خونی، تیره را قرمز رنگ
احساس خستگی بدون دلیل خاصی
رنگ پریدگی پوست
استفراغی که دارای خونی است و شبیه قهوه آسیاب شده می باشد.
دل درد شدید
عفونت هلیکوباکتری ممکن است منجر به سرطان معده شود. هر چند که این امر چندان شایع نیست.
اگر علائم زخم معده را نداشته باشید، پزشک وجود هلیکوباکتر پیلوری را مورد آزمایش قرار نمی دهد.
اما اگر اکنون یا در گذشته این علائم را داشته اید، بهتر است آزمایشاتی روی شما صورت بگیرد.
داروهایی مثل داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی نیز می توانند باعث آسیب رساندن به غشای معده شما شوند.
بنابراین بهتر است متوجه شوید که چه چیزی باعث بوجود آمدن علائم شما می شود
تا درمان مناسب برای بهبود آنها تجویز شود.
برای شروع کار، پزشک در مورد سوابق پزشکی، علائم و داروهایی که مصرف می کنید سوالاتی را می پرسد.
سپس معاینه فیزیکی انجام می دهد که شامل فشار دادن شکم برای بررسی ورم، التهاب یا درد می شود.
شما نوشیدنی خاصی می نوشید که حاوی ماده اوره است. سپس داخل یک کیسه نفس می کشید و پزشک کیسه را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. در صورتی که میکروب هلیکوباکتری معده داشته باشید،
باکتری معده، اوره را به دی اکسید کربن تبدیل می کند و آزمایشات آزمایشگاهی نشان می دهند
که سطوح گاز در بازدم شما بیش از حد نرمال است.
پزشک برای بررسی دقیق تر زخم معده شما، اقدامات زیر را انجام می دهد:
در آندوسکوپی، پزشک با استفاده از یک لوله که دوربین کوچکی به آن متصل است و آندوسکوپ نامیده می شود
داخل معده و قسمت بالایی روده شما را مشاهده می کند.
دز طول انجام این آزمایش، برای راحتی بیشتر داروهای مسکن برای شما تجویز می شود.
در بیمارستان، مایعی را می نوشید که ماده ای به نام باریوم دارد و پزشک از شما تصویر اشعه ایکس می گیرد.
مایع گلو و معده شما را می پوشاند و باعث می شود که در تصویر به خوبی مشخص باشند.
سی تی اسکن یک آزمایش تصویربرداری با اشعه ایکس قدرتمند است که تصاویری با جزییات زیاد از داخل بدن شما عرضه می کند.
اگر به زخم معده مبتلا شده اید که ناشی از میکروب هلیکوباکتری معده است، درمان میکروب معده شما شامل کشتن میکروب ها،
درمان غشای معده و پیشگیری از بازگشت زخم ها می شود.
بهبودی فرد بین یک تا دو هفته طول می کشد.
آنتی بیوتیک هایی مثل آموکسی سیلین، کلاریترومایسین، مترونیدازول، تتراسایکلین یا تینیدازول برای کشتن میکروب هلیکوباکتری معده بدن.
احتمالا باید دو دارو از این دسته مصرف کنید.
داروهایی که باعث کاهش میزان اسید معده می گردند. از جمله این داروها می تواند به پنتوپرازول یا رابپرازول اشاره کرد.
اکسید بیسموت که در کنار آنتی بیوتیک ها به کشتن میکروب هلیکو باکتری معده کمک می کند،
باعث انسداد هیستامین شیمیایی (که عامل تسریع در تولید اسید بیشتر توسط معده است) می شود.
این داروها شامل فاموتیدین، نیزاتیدین یا رانیتیدین می شود.
درمان شما به این معناست که در هر روز باید حدود ۱۴ قرص یا بیشتر مصرف کنید و طول دوره درمان چند هفته است که شاید به نظر زیاد بیاید. اما باید هر چیزی که پزشک تجویز می کند را مصرف کنید و از دستورالعمل های او پیروی کنید. در صورتی که آنتی بیوتیک ها را فورا مصرف نکنید،
باکتری معده شما نسبت به آنها مقاوم می شود و در نتیجه درمان میکروب معده (عفونت ها) سخت تر انجام می شود. در صورتی که داروها شما را اذیت می کند، با پزشک در مورد روش های درمانی و نحوه کنترل عوارض جانبی مشورت کنید. یک ماه پس از اتمام دوره درمان،
پزشک تنفس یا مدفوع شما را بار دیگر مورد آزمایش قرار می دهد تا مطمئن شود میکروب هلیکوباکتری معده از بین رفته است.
پس از رفتن به دستشویی و قبل از غذا خوردن دست های خود را بشویید. به کودکان خود نیز این کار را آموزش دهید.
از مصرف غذا یا آبی که سالم نیست، خودداری کنید.
از خوردن چیزی که به طور کامل پخته نشده است، خودداری کنید.
از خوردن غذایی که توسط افرادی که دست های خود را نمی شویند، تهیه شده، خودداری کنید.
اگرچه استرس، غذاهای تند و مصرف دخانیات باعث بوجود آمدن زخم معده نمی شود، اما مانع از بهبودی سریع یا تشدید درد ناشی از زخم می شود. در مورد شیوه های مدیریت استرس، بهبود رژیم غذایی و در صورت استعمال دخانیات، نحوه ترک سیگار با پزشک مشورت کنید.
اغلب زخم های ناشی از میکروب هلیکوباکتر پیلوری پس از چند هفته درمان برطرف می شود. در صورتی که دچار زخم معده (از عوارض ابتلا به میکروب هلیکوباکتری معده) هستید، از خوردن داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی برای تسکین درد خودداری کنید، زیرا این داروها به غشای معده آسیب وارد می کنند. در صورتی که به داروی مسکن نیاز دارید، از پزشک خود بخواهید تا مسکن مناسب را برای شما تجویز کند.
درمان میکروب هلیکوباکتری معده معمولا آسان است و مشکلی را به وجود نمی آورد، اما در صورت بی توجهی به علائم آن ممکن است مبتلا به زخم معده یا روده شوید. بنابراین با بروز نشانه های ذکر شده در مقاله به پزشک مراجعه کنید تا در صورت تشخیص وجود باکتری معده، درمان لازم را برایتان تجویز کند.
ماهنامه پیام یاقوت ,دکتر سید امیرمنصور رضادوست
ابر میکروبها نه موجودات فضایی هستند و نه هیولاهای حشرهمانندی که در فیلمهای علمی- تخیلی در خیابانها وول میخورند. ابرمیکروبها (superbugs) میکروبهای مرگبار مقاوم به داروها هستند که پزشکی نوین تلاش میکند با آنها مقابله کند.
معنای کلمه “ابر میکروب” در طول زمان دچار دگرگونیهایی شده است. کلمه ابرمیکروبها یا سوپرباگ (superbugs)،
در ابتدا برای توصیف میکروبهای “آلودگیخوار” به کار میرفت.
ولی امروزه برای اشاره به باکتریهایی به کار میرود که به آنتیبیوتیکها مقاوم هستند.
بر اساس این تعریف حتی ویروسهاس مقاوم به دارو مانند HIV یا ویروس ایدز را هم میتوان ابرمیکروب خواند،
چرا که آنها نیز میتوانند در مقابل داروهای دستساز انسان مقاومت پیدا کنند.
MRSA یا باکتری “استافیلوکوک طلایی مقاوم به متیسیلین” نیز به علت مقاومت قدرتمندش در برابر داروهای ضدباکتری، عنوان ابرمیکروب را دارد.
کارشناسان معتقدند در حالی که جمعیت جهان در حال افزایش است و آنتیبیوتیک جدیدی کشف نمیشود،
ما با میکروبهای بیشتری مانند MRSA روبرو خواهیم شد، اما پژوهشهای بسیاری در حال انجام است تا این تهدید فزاینده را برطرف کند.
MRSA که معمولا “مرسا” تلفظ میشود، مشکلی هراسآور است،
زیرا بسیاری از بیماران در هنگام اقامت در بیمارستان به آن آلوده میشوند.
اغلب کارشناسان پزشکی یک اقدام احتیاطی ساده را توصیه میکنند: دستهای خود را با آب و صابون به طور کامل شستشو دهید
و این کار را مکررا انجام دهید.
محققان در حال بررسی راههای جدیدی هستند تا بجای استفاده از دارو، بوسیله باکتریهای مهاجم به جنگ با ابرمیکروبها بپردازند.
باکتری های مهاجم نوع خاصی از باکتریهای درنده هستند که حریصانه موجودات زنده تک سلولی همتای خود را میبلعند.
در واقع، باکتریهای مهاجم هیچ مشکلی در نابودی برخی از مهمدترین اشکال میکروبهای مقاوم در برابر دارو ندارند.
سازمان بهداشت جهانی WHO ، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری CDC و موسسه ملی سلامت NIH همگی بر این باورند
که عوامل بیماری زای مقاوم در برابر دارو، بزرگ ترین عامل گرم شدن کره زمین هستند.
محققان به دنبال استفاده از باکتری های مهاجم به عنوان یک آنتی بیوتیک زنده هستند.
محققان آزمایشهای مختلفی را برای یافتن دو باکتری مهاجم بدلوویبریو و میکاویبریو در برابر برخی از مرگبارترین پاتوژنهای انسانی انجام دادهاند.
این باکتریهای مهاجم میتوانند در جایی که آنتی بیوتیکها در مبارزه با میکروب ها ناتوان هستند، کمک کنند.
تلاشهای آزمایشگاهی میکروبیولوژیستها بر این اساس است که با بررسی دو نوع از باکتریهای مهاجم،
تعداد زیادی از عوامل بیماریزای شناخته شده را نابود کنند.
باکتری بدلوویبریو قابلیت این را دارد حتی زمانی که میکروب ها به لایههای زیستی تبدیل می شوند، آنها را از بین ببرد.
آنها به این لایههای زیستی چسبیده، آنها را سوراخ کرده و وارد آن میشوند و شروع به تجزیه آنها میکنند.
پس از این کار، هر یک سلول حدودا به 80 سلول تقسیم میشود.
باکتری میکاویبریو از یک حالت کاملا متفاوت، اما به همان اندازه هولناک برای حمله به این میکروب ها استفاده میکند.
این باکتری مهاجم خود را به خارج از شکار خود متصل کرده و مانند یک خون آشام شروع به مکیدن طعمه خود میکند.
تحقیقات نشان داده است که هر یک از این باکتریهای مهاجم میتوانند طیف گستردهای از ارگانیسمهای بیماری زا
از جمله سودوموناس که باعث عفونت زخم شده و نیز ویبریوکلرا را از بین ببرند.
آزمایشات سیستماتیک محققان حاکی از آن است که هر دو باکتری مهاجم دارای کارآیی های قابل توجهی هستند.
باکتری بدلوویبریو قادر است 68 تا 83 نوع از باکتریهای آزمایش شده را نابود کند.
باکتری میکاویبریو نیز میتواند 57 تا 89 نوع از آنها را از بین ببرد.
به عنوان مثال کلبسیلا پنومونیا و پسودوموناس آئروگینوزا که دو عامل بیماریزای مشهور التهابات ریوی به ویژه در بیماران مبتلا به فیبروز سیستیکی هستند، از طعمههای بالقوه این باکتریهای مهاجم محسوب میشوند.
با توجه به گسترش باکتریهای مقاوم به داروها، محققان در جستجوی جایگزینهایی برای آنتیبیوتیکهای رایج هستند که به بدن انسان ضرری نرساند و از عوارض جانبی کمتری برخوردار باشد.
به همین دلیل استفاده از باکتریهای مهاجم مانند بدلوویبریو یا ویروسهایی از گروه باکتریوفاژها که آنتی بیوتیکهای زنده هستند، از سالها پیش مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است.
نتیجه مطالعات نشان میدهد بیماری های ناشی از میکروب های مقاوم در برابر دارو تا سال 2050 سالانه 10 میلیون نفر را به کام مرگ خواهد کشاند.
محققان دریافتند باکتریها و میکروبهای مقاوم در برابر داروهای ایکولای، مالاریا و سل بیشترین عوارض را برای انسانها در پی خواهند داشت.
درمانهای متعددی در جهان مبتنی بر آنتیبیوتیکها اعمال میشوند که از آن جمله میتوان به شیمیدرمانی، تعویض مفصل، پیوند اعضا و سزارین اشاره کرد. بدون وجود آنتیبیوتیکها، این درمانها پرخطرتر و در بسیاری از موارد غیرممکن خواهند شد.
دانشمندان اطمینان دارند مقاومت در برابر دارو در کوتاهمدت، مشکل بحرانیتری نسبت به تغییرات هوا خواهد بود.
محققان به دنبال راهکارهایی هستند که بتوانند این بحران در حال رشد را کنترل کنند؛ راهکارهایی از قبیل تصحیح نحوه مصرف دارو و اثر آن بر کاهش مقاومت بدن در برابر دارو، بهبود ساخت داروهای جدید، کنترل جهانی بر مصرف دارو در انسانها و حیوانات.
به گفته محققان حل کردن مشکل مقاوم شدن بدن در برابر دارو، نسبت به دست روی دست گذاشتن و اقدامی انجام ندادن، بسیار کمهزینهتر است.
تبیان
داروساز با تشریح عوارض خود سرانه مصرف دارو به هفت سئوال از جمله مقاومت میکروبی نسبت به آنتی بیوتیک چگونه به وجود میآید؟ مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک چه عوارضی دارد؟ مصرف نکردن آنتی بیوتیک تجویز شده توسط پزشک (قطع خودسرانه) چه عوارضی دارد؟ تغییر داروی آنتی بیوتیک از شکل خوراکی به تزریقی به طور خودسرانه کار درستی است؟ چه کسی در تغییر آن صاحب نظر است؟ آیا مقاومت میکروبی نسبت به آنتی بیوتیک از طریق زیست هم ایجاد میشود؟ و نحوه امحا داروها چگونه باید باشد؟ پاسخ داد.
آنتی بیوتیک به معنای ضد حیات است. یعنی از بین برنده حیات میکروبها. از آنجایی که میکروبها هوشمند هستند وقتی جان خودشان را در خطر ببینند، تغییر میکنند، این تغییر به دو صورت انجام میشود. یعنی مقاومت میکروبها به آنتی بیوتیکها، یا به صورت جهش داخلی است که در میکروب ایجاد میشود و یا به این صورت که وقتی میکروب آنتی بیوتیک را ببیند؛ اما آنتی بیوتیک آنقدر مقدارش بالا نباشد که بتواند میکروب را از بین ببرد، خودش را طوری تغییر میدهد که نسبت به آنتی بیوتیک مقاوم باشد.
بنابراین با مصرف خود سرانه آنتی بیوتیکها، نوع دوم مقاومت میکروبی که مهم ترین نوع هم هست، ایجاد میشود. فراموش نشود مقاومت دارویی به آنتی بیوتیک فقط گریبان خودمان را نمیگیرد بلکه گریبان افرادی که اصلاً آنتی بیوتیک مصرف نکرده را هم میگیرد. یعنی مقاومت آنتی بیوتیکی به تمام مردم دنیا نیز منتقل میشود.
وقتی فرد آنتی بیوتیک مصرف میکند، آنتی بیوتیک به کمک سیستم ایمنی آمده و تعداد میکروبها را کاهش میدهد. وقتی تعداد به جایی میرسد که کمتر از آشکار شدن علائم بیماری است، پس علائم فروکش میکند؛ اما میکروب از بین نرفته؛ اینجاست که فرد آنتی بیوتیک را قطع میکند؛ اما میکروب رشد بیشتری میکند و مثلا در گلو درد چرکی، میکروب مهاجرت میکند به سمت مفاصل، کلیهها، قلب و آن جا تکثیر میشود.
حالت دیگر این است که بعد از 2 -5 روز از قطع خودسرانه دارو، علائم بیماری برمیگردد و فرد دوباره شروع میکند به خوردن دارو در نتیجه این دفعه فرد دیرتر از دفعه قبلی خوب می شود. اینجاست که فرد فکر میکند بدنش مقاوم شده است؛ اما اینطور نیست میکروبها هر بار قوی تر میشود و در نتیجه مدت طولانی تری باید آنتی بیوتیک مصرف کند. مقاومت دارویی برای تمام افراد دنیا ایجاد میشود.
فراموش نشود اگر پزشک برای عفونت دندان آنتی بیوتیک تجویز کرده، فرد باید آن را تا آخر مصرف نماید. در حالیکه با مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک، خطر مقاومت عفونت نسبت به آنتی بیوتیک وجود دارد. حال اگر کسی با خوردن آنتی بیوتیک، در او ناراحتی ایجاد می شود مثلا گوارشی، نباید خودسرانه آن را به نوع تزریقی تغییر دهد بلکه این تغییر در نوع مصرف، فقط با نظر متخصص مربوطه صورت میگیرد.
فرد متخصص آنتی بیوتیکی را که همان طیف اثر را داشته باشد انتخاب کرده و میزان و فواصل مصرف تزریقی را تعیین میکند و لازم به ذکر است که مقاومت میکروبی نسبت به آنتی بیوتیک میتواند از طریق آلودگی زیست محیطی هم انجام شود. به همین خاطر توصیه میشود، همه داروها را باید منطقی مصرف کنیم؛ اما آنتی بیوتیک ها را باید مسئولانه مصرف کنیم. این مسئولیت بر عهده فرد است در قبال تمام دنیا نه فقط انسانها بلکه محیط زیست و دیگر حیوانات.
دور ریختن آنتی بیوتیک به صورت غیر مسئولانه و نادرست، موجب میشود آنتی بیوتیک وارد محیط زیست شود و طریق آبهای زیر زمینی. این آب را یا خودمان مصرف میکنیم یا دیگران بخورند، مثلاً گیاهان از این آب تغذیه میشوند و حیوانات این گیاهان را میخورند و به این ترتیب در چرخه محیط زیست قرار میگیرد چرا که گوشت این حیوان را انسان مصرف میکند.
خالی کردن داروهایی که ما نمیشناسیم در داخل فاضلاب، ممکن است متصاعد شوند و به ما آسیب برساند. ریختن آنتی بیوتیک به داخل فاضلاب یک فاجعه زیست محیطی است چرا که اگر هر فرد 2 قاشق آنتی بیوتیک بریزد، این آنتی بیوتیک از جاهای مختلف در یک جا جمع می شود و ایجاد مشکل میکند.
بهتر است داروهای اضافه را به داروخانه برده و نحوه درست امحا دارو را آموزش بگیریم. توصیه میشود افراد از ریختن دارو در زباله خودداری کنند و در این مورد با داروساز مشورت کنند. این موضوع در مورد هورمونها، آنتی بیوتیکها و ... صدق میکند.
بعضی افراد آنتی بیوتیک تجویز شده برایشان به فاصله 6 ساعت است که اگر نتوانند دارو را سر وقت مصرف کنند، به محض به یادآوری این قضیه باید داروی فراموش شده را مصرف کنند مگر اینکه زمان مصرف آنتی بیوتیک بعدی رسیده باشد که در این صورت باید فقط یک عدد مصرف شود و دوز دارو 2 برابر نشود. البته اگر این افراد همواره فراموش میکنند باید از پزشک خود بخواهند آنتی بیوتیک دیگری که با فواصل طولانی تر مصرف شود را برایشان تجویز شود.
وسایل روزمره ای که ما همیشه با آن ها سر و کار داریم می توانند آلوده ترین ها در زندگی ما باشند. مخصوصا صفحه گوشی موبایل. همجواری انسان با میکروبها و تاثیر آنها بر زندگی ما موضوعی است که شاید کمتر بدان پرداخته شده. امروز درصدد هستیم تا این موجودات ذرهبینی را که هر روز ما را از صبح تا شام همراهی میکنند، از نزدیک بشناسیم.
گوشیها و کیبوردهای ما چقدر آلوده هستند؟
میکروبها، موجودات ریزی هستند که تقریباً در هر جایی میتوان آنها را پیدا کرد. آنها میتوانند یک سلول یا مجموعهای از سلولها باشند. «آنتونی فان لیوونهک» در سال ۱۶۷۵ میلادی برای نخستینبار توانست این موجودات میکروسکوپی را مشاهده کند. لیوونهک یک دانشمند هلندی بود که از وی با نام پدر میکروبشناسی یاد میشود.
میکروبها دامنه گستردهای دارند و میتوان آنها را به سه گروه فاسدکنندهها، خنثیها و احیاءکنندهها تقسیم کرد. در حقیقت این میکروبها نیستند که بیماریزا هستند، بلکه محیطی که به آن وارد میشوند، است که این قابلیت بالقوهی آنها را به صورت بالفعل در میآورد. این درست همان دیدگاهی است که کلاود برنارد Claude Bernard، پزشک فرانسوی و پدر پزشکی تجربی نتوانست بر سر آن با لویی پاستور Louis Pasteur، شیمیدان و زیستشناس مشهور فرانسوی کنار بیاید.
شناخت بهتر پاستور از میکروبها سبب گردید که وی بتواند نقش آنها در بروز بیماریها را صحیحتر تشریح کند. دنیای امروز ما نیز همچون گذشته سرشار از میکروبهاست، با این تفاوت که ما امروز برخی از میکروبها را عملاً پرورش داده و برای بقا مقاومتر کردهایم.
همزیستهای کوچک
بسیاری از میکروبها به واسطهی وسایلی که ما از آنها استفاده میکنیم، وارد حریم زندگی ما شدهاند و این در حالی است که ما حتی از وجود آنها هم خبر نداریم. آیا میدانستید که کیف دستی یا حتی صندلی و ساک کودک شما که آن را با خود به مغازه میبرید، ۱۱۵ بار آلودهتر از نشیمنگاه توالت است؟ آیا باور میکنید که یک اسفنج ظرفشویی میتواند حاوی۷۷۵٫۴۶۰٫۵۶۰ عدد میکروب و یا باکتری باشد؟
آمارهای وحشتناک دیگری هم وجود دارد: تحقیقات دانشمندان دانشگاه سنتلوئیس Saint Louis University نشان میدهد که در یک منزل معمولی و نسبتاً تمیز تعداد میکروبها میتواند بدین شرح باشد:
شیرآب آشپزخانه ۲۲۸۸۵۴، گاری مخصوص خرید بانوان ۱۳۸۰۰۰، ماوس و کیبورد کامپیوتر ۷۹۰۰۰، تخته مخصوص آشپزی ۶۱۵۹۷، شیرآب حمام ۵۰۰۶۸، کنترل از راه دور تلویزیون ۱۷۰۰۰، تلفن موبایل ۱۱۰۲۰، دستگیره درب اتاق ۸۶۴۳، صفحه آیفون درب منزل ۴۵۰۰، پیشخوان آشپزخانه ۱۷۳۶ و در نهایت نشیمنگاه توالت فرنگی تنها ۱۲۰۱ عدد. نکته جالب توجه در تحقیق این است.
که تلفن همراه در مقابل حتی میتواند از نشیمنگاه یک توالت فرنگی هم آلودهتر باشد! مساله اینجاست که ما همیشه دقیقاً چیزها و جاهایی را تمیز میکنیم که شاید آنقدری که باید آلوده نیستند و در مقابل از ضدعفونی وسایل مهمتری که میتوانند آلودهتر باشند به دلیل عدم آگاهی اجتناب میورزیم.
راهحل چیست؟
به گزارش پارس ناز در وهله نخست باید بدانید که تمام میکروبها بیماریزا نیستند و بدن یک انسان سالم میتواند بسیاری از آنها را دفع کند. اما این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که همیشه دور خوابیدن از شتر باعث میشود که انسان کمتر خواب آشفته ببیند! ضدعفونی یکی از بهترین راههای مقابله با میکروبها است. اسفنج و سیم ظرفشویی چنانچه اشاره شد، یکی از آلودهترین وسایل منزل هستند.
عدم تعویض به موقع، ضدعفونی نکردن هفتگی، اجتناب از قرار دادن آنها در معرض نور خورشید و هوای آزاد از مهمترین دلایل آلودگی آنهاست. در مورد شیر آب دستشویی و حمام توصیه میشود که حتماً قبل و بعد از استفاده، آنها را با مواد ضدعفونیکننده تمیز کنید. امروزه در بازار مواد ضدعفونیکننده خوبی یافت میشوند که حتی با رقیق کردن آنها هم میتوان به نتیجه مطلوب دست یافت.
چرخهای مخصوص خرید و کیسه پلاستیکها نیز اغلب آلوده به انواع و اقسام میکروبها هستند. بسیاری عادت دارند که کیسه خرید خود را بلافاصله بر روی کابینت یا میز آشپزخانه قرار دهند، همین عمل ظاهراً ساده میتواند بسیاری از میکروبهای ناشناخته را وارد زندگی و حتی غذای شما نماید. تمیز کردن صفحه کلید و خود کامپیوتر نیز یک امر ضروری است.
اما توجه داشته باشید که بسیاری از وسایل برقی نظیر کامپیوتر به اندک رطوبتی حساس هستند و یک دستمال آغشته به الکل میتواند به راحتی صفحه کلید کامپیوتر شما را خراب کند. پس برای تمیز کردن این وسایل بایستی حتماً دقت کافی به خرج دهید. توصیه میشود که ماده ضدعفونی کننده حداقل ۳۰ ثانیه با سطح مورد نظر تماس داشته باشد تا میکروبزدایی به صورت صحیح انجام شود.
پاک کردن سریع ماده ضدعفونیکننده تنها باعث میشود که میکروبها از جایی به جای دیگر منتقل شوند. در بسیاری از اوقات مواد ضدعفونیکننده معمولی نظیر سرکه هم میتوانند کارساز باشند. دفعات ضدعفونی به این بستگی دارد که شما در چه محیطی به سر میبرید یا مقاومت بدن شما در برابر عوامل بیماریزا چقدر است.
بهداشت حوله های حمام باید مورد توجه همه مخصوصا خانم ها قرار گیرد چون می تواند منبعی برای پراکنده شدن میکروب و قارچ ها باشد.
حوله خیس حمام؛ خانه میکروب ها
اگر به بهداشت حوله توجه نشود و به شکلی نامناسب شسته یا خشک یا نگهداری شود، به محل مناسبی برای رشد و تکثیر میکروبها تبدیل میشود. اما سوال این است که برای پیشگیری از این مشکل چه باید کرد؟برای یافتن پاسخ این پرسش، پای صحبتهای دکتر امیر هوشنگ احسانی، متخصص پوست و مو و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران نشسته ایم.
حوله حمام هم میتواند موجب انتقال بیماری شود؟
بله؛ رطوبت عامل مناسبی برای رشد میکروبها و قارچهاست. میکروبها پوست و وسایل مرطوب را دوست دارند و در محیط مرطوب ادامه حیات میدهند. به همین دلیل است که قسمتهایی از پوست بدن، مانند کشاله ران، زیر بغل و بین انگشتان پا که مرطوب میمانند، محل مناسبی برای رشد میکروبها و قارچها است.
وقتی حوله با بدن تماس پیدا میکند، ممکن است میکروبها و قارچهای روی پوست به آن منتقل شود و در صورتی که حوله مرطوب بماند و در محل مناسب خشک نشود، شرایط برای رشد و تکثیر میکروبها فراهم میشود.حال اگر فرد دیگری به طور اتفاقی از این حوله استفاده کند (البته مرسوم نیست و به هیچ وجه توصیه نمیشود
که افراد از حوله دیگران استفاده کنند)، آلودگی به او نیز منتقل میشود و در صورت استفاده خود فرد از این حوله هم احتمال شدت آلودگی وجود دارد.برای پیشگیری از این مشکلات و جلوگیری از رشد و تکثیر میکروبها و قارچها لازم است حوله بهطور مناسب شسته و در محل مناسبی خشک شود.
گاهیوقتها حوله ها بوی بدی میگیرند؛ چرا؟
وقتی میکروبها در محلهایی مانند زیر بغل، کشاله ران و بین انگشتان رشد و تجمع پیدا میکنند، چربی پوست را تجزیه میکنند، این موضوع موجب ایجاد بوی بدی میشود. این اتفاق ممکن است در حوله هم بیفتد.اگر میکروبها و چربیهای پوست در حوله بمانند و حوله بهطور مرتب شسته نشود و به شکل مناسب خشک نشود، در این حالت رشد و تکثیر میکروبها بوی بدی ایجاد خواهد کرد که این حالت نشاندهنده وجود میکروبها و رشد و تکثیر آنها روی حوله است.
حوله حمام هرچند وقت یکبار باید شسته شود؟
این موضوع بستگی به این دارد که فرد چقدر از حوله استفاده کند. اما به طور کلی توصیه میشود حوله حمام پس از هر ۲ تا ۳ بار استفاده شسته شود. پس از هر بار استفاده هم حتما بهطور مناسب خشک شود.
یعنی چهطور؟
نباید پس از استحمام و استفاده از حوله آن را گوشهای بیندازند یا در حمام و محلی تاریک و مرطوب قرار دهند. بهتر است در محل مناسبی که هوا جریان دارد، روی بند رخت و زیر نور خورشید قرار دهند تا رطوبت حوله به طور کامل از بین برود.
پس از شستشوی حوله باید آب آن گرفته شده و روی بند رخت خشک شود. در صورت استفاده از خشککن هم بهتر است وقتی حولهها تا ۸۰ درصد خشک شد از دستگاه خارج شده و برای خشک شدن کامل زیر نور خورشید و در معرض جریان هوا قرار بگیرند.
خشک کردن حوله و لباس در هوای آزاد
دمای آب هنگام شستشوی حوله چه قدر باید باشد؟
به گزارش پارس ناز بهتر است حوله ها در دمای بالای آب و در حد جوش شسته شوند. بیشتر میکروبها در دمای بالای ۷۶ تا ۷۷ درجه سانتیگراد از بین میروند و به همین علت بهتر است حولهها در آب با دمای بالاتر از این حد شسته شوند.
هنگام شستشوی حوله ها لازم است از مواد ضدعفونیکننده استفاده شود؟
این موضوع بستگی به شرایط افراد و شدت بیماری آنها دارد، اما در شرایط عادی اگر حوله بهطور مرتب شسته و به طور مناسب خشک شود، شستشو با مواد شوینده معمولی و آب با دمای بالا کافی است.
حولهها را باید جداگانه شست یا شستن آنها با لباسهای دیگر هم مشکلی ندارد؟
بهتر است حولهها بهطور جداگانه شسته شوند، اما معمولا بهخاطر ظرفیت ماشین لباسشویی و زمان کم، این اتفاق نمیافتد و افراد حوله و لباس را با هم در لباسشویی میریزند.نکته ای که باید به آن توجه داشت، این است که افراد مبتلا به بیماریهای قارچی و میکروبی پوست، زگیل و عفونت قارچی کشاله ران برای پیشگیری از انتقال بیماری به سایر افراد باید حتما حولههایشان را جدا از سایر افراد خانواده شسته، نگهداری و خشک کنند.
پس از خشک شدن، حوله ها چطور باید نگهداری شوند؟ لطفا درباره نگهداری و محل قرار دادن حولهها پس از خشک شدن و نکات بهداشتی مربوط به آنها هم توضیح دهید.پس از شستشو و خشک شدن حولهها مشکلی وجود نخواهد داشت و کافی است حولهها در محلی خشک و غیرمرطوب مثل کمد و کشوی مخصوصی که برای نگهداری آنها در نظر گرفته شده است قرار داده شوند.
نکته ی که باید به آن توجه داشت این است که حوله ها نباید در حمام که محیط مرطوبی است، قرار داده و نگهداری شوند، چون در این صورت احتمال آلودگی و رشد و تکثیر میکروبها در آنها بیشتر میشود.
در دنیای پیرامون ما همیشه صحبت از دور کردن میکروب ها و تمیزی و بهداشت بوده است. اما جالب است بدانید که برخی از میروب ها برای بدن ما مفید هستند.قبل از پیشرفت های اخیر در مورد جهان میکروبی بسیاری از ما میکروب ها را مانند اجرام کوچک کثیف در نظر می گرفتیم. یک میکروب در واقع یک باکتری و یا موجود زنده دیگر خیلی کوچکی است
که با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیست. پس از دهه ها تلاش در زمینه میکروبیوم انسان_جوامعی از میکروب ها که در ما و با ما زندگی می کنند_ چیزهای زیادی تغییر کرده شده است. اما هنوز هم برخی اصرار دارند که نمی توانیم میکروب ها را خوب بنامیم.
با این وجود ثابت شده است که جوامع میکروبی خاص برای سلامت فردی ما بسیار حیاتی هستند. بسیاری از آنها می توانند به نفع ما باشند و بسیاری اوقات هیچ آسیبی به ما نمی زنند.
این دانش جدید اکتشافاتی را به دنبال دارد و منجر به ارزیابی مجدد مداوم در دو زمینه ضروری بشریت یعنی پزشکی و کشاورزی می شود. اعضای میکروبیوم ما، به ویژه آنهایی که در روده زندگی می کنند نه تنها مانع برخی بیماری ها می شوند بلکه ترکیباتی را ایجاد می کنند که حتی بدن نمی تواند آنها را بسازد.
Butyrate( بوتیرات) یکی از این ترکیبات است _ بدون یک منبع ثابت، سلول های روده بزرگ شروع به نقص می کنند که می تواند منجر به برخی سرطان ها و سندرم روده شود. انتقال دهنده عصبی serotonin( سروتونین) نیز یکی دیگر از این ترکیبات است که میکروب های روده را ایجاد می کند. سطوح ناکافی این ترکیبات باعث احساس بدخلقی در ما می شود.
از سوی دیگر در دنیای گیاه شناسی میکروب های مفید زندگی در و بر روی ریشه های گیاه باعث تولید هورمون های رشد گیاه و تحریک گیاهان برای تولید ترکیبات دفاعی می شوند. گیاهان به نوبه خود قندها و پروتئین ها را از ریشه های خود برای تغذیه میکروب های داخل خاک ایجاد و آزاد می سازند که این هم فوایدی را به دنبال دارد.
میکروب های مزاحم مانند آفات و عوامل بیمای زا می توانند تکثیر و افزایش بیابند. در درازمدت، این پایه و اساس میکروبی دفاع طبیعی و سیستم ایمنی بدن ما را تضعیف می کند.در واقع، جنگ طولانی مدت ما با میکروب ها پیروزی های بزرگ و عواقب پیش بینی نشده ای را به همراه داشته است. در حالی که ما شیوه درمان بسیاری از بیماری های عفونی را پیدا کرده ایم،
و در حال حاضر ویروس ها و میکروب های بیماری زا می توانند با استفاده از آنتی بیوتیک ها کشته شوند. از دست دادن یا تغییر میکروبیوم انسان نیز در برخی بیماری های مزمن رایج که طاعون زندگی مدرن ما هستند از جمله دیابت نوع 1 و 2، بیماری های التهابی روده، سرطان های خاص، اسکلروزهای مختلف، آسم و آلرژی نقش دارد.
و در زمینه کشاورزی نیز اگرچه در سال های اخیر عملکرد بالایی داشته ایم؛ اما کشاورزان نیز با زمینه های بیشتری در شیوع آفات و تجدید حیات مواجه هستند که ضررر و زیان جهانی در حاصلخیزی خاک های آسیب پذیر دارد. در طول چند دهه گذشته، ما با بسیاری از این مشکلات آشنا شده و راههایی برای چگونگی رفتار با جوامع میکروبی زنده در خاک پیدا کرده ایم.
در کتابی که اخیرا با نام نیمه پنهان طبیعت منتشر شده برخی از اصول راهنما برای نحوه جذب و همکاری با میکروب ها بر اساس پیشرفت در علوم میکروبیوم آمده است. حفاظت و در صورت امکان بازیابی میکروبیوم ها کلیدی است. ما می توانیم میکروبیوم کودکان را با دادن آنتی بیوتیک ها تنها در مواقع نیاز حفاظت کنیم.
و هنگامی که افراد نیاز به یک دوره آنتی بیوتیک دارند پزشکان متخصص باید یک نسخه اضافی از پروبیوتیک ها را نیز برای آنها تجویز کنند. پروبیوتیک ها معمولا گونه های خاصی از باکتری ها هستند که اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرند می توانند به بهبود فلور روده بعد از دوران آنتی بیوتیک کمک کنند.
ما همچنین می توانیم کشت میکروبیوم ها را تمرین کنیم. خوردن یک رژیم غذایی غنی از فیبر های مغذی می تواند میکروبیوم روده را تقویت و بهترین راه برای حفاظت از آن است. گیاهان هم می توانند از میکروبیوم ها به خوبی تغذیه شوند. استفاده از گیاهان پوششی و تناوب متنوع به ساخت مواد آلی، که در باکتری های مفید خاک رشد می کنند، کمک می کند.
شیوه هایی از این قبیل یک پایه ضروری برای حفظ و حفاظت از میکروبیوم لازم برای داشتن یک بدن سالم و مزارع مولد کمک می کنند. در واقع نظارت بر میکروب های مفید شیوه موثر و شاید تنها راه برای نگه داشتن میکروبیوم ها است.