دانش > نجوم - یکی از پرنورترین کهکشانهای مارپیچی آسمان نیمکره شمالی، کهکشان گل آفتابگردان یا همان M63 است. این کهکشان که با نام NGC 5055 هم شناخته میشود را میتوان حتی با تلسکوپی کوچک در صورت فلکی تازیها مشاهده کرد.
عکسی که در بالا میبینید را تلسکوپ فضایی هابل از مرکز این کهکشان گرفته است. در ضمن به خوبی میتوان بازوهای مارپیچی آن را دید. بازوهایی که پر از خوشههای ستارهای آبیرنگ، سحابیهای نشری قرمزرنگ و رگههای تاریک غبار هستند. M63 به صورت گرانشی با M51 یا همان کهکشان گرداب و چند کهکشان کوچکتر در تعامل است. قطر کهکشان گل آفتابگردان ۶۰ هزار سال نوری است و ۳۵ میلیون سال طول میکشد که نور آن به ما برسد. ستارههای لایههای بیرونی این کهکشان با چنان سرعت زیادی دور مرکز میچرخند که کهکشان باید به طور کامل از هم میپاشید. ولی کهکشان کاملا قوام خود را حفظ کرده و دانشمندان میگویند این موضوع میتواند یکی از نشانههای وجود مادهای ناپیدا به نام مادهی تاریک باشد.
5454
دانش > نجوم - این عکس یکی از بزرگترین و پیچیدهترین زایشگاههای ستارهای در همسایگی کهکشان ما را نشان میدهد. این زایشگاه ستارهای در ابر ماژلانی بزرگ، یکی از کهکشانهای اقماری راهشیری قرار گرفته است.
با توجه به ظاهر شبیه به عنکبوت، نام آن را سحابی رتیل گذاشتهاند. البته این رتیل بزرگ قطری به اندازهی ۱۰۰۰ سال نوری دارد. این سحابی آنقدر بزرگ است که اگر در فاصلهی ۱۵۰۰ سال نوری از ما قرار میگرفت، یعنی همان فاصلهای که سحابی شکارچی از ما دارد، ۳۰ درجه از آسمان را میپوشاند. یعنی چیزی در حدود ۶۰ ماه کامل. در این عکس میتوانید جزییات زیادی از تابش هیدروژن و اکسیژن ببینید. بازوهای این سحابی، خوشهی ستارهای NGC 2070 را در بر گرفتهاند. این خوشهی ستارهای دارای بعضی از پرنورترین و پرجرمترین ستارههای شناخته شده است. از آنجا که ستارههای پرجرم عمر کوتاهی دارند و زود میمیرند، تعجب آور نیست که این سحابی در کنار یکی از نزدیکترین باقیماندههای ابرنواختری به ما قرار گرفته است.
5454
ماهوارههای این ماموریت که در مداری بسیار بیضوی در اطراف زمین به کار مشغول هستند، رکورد حضور در ارتفاع 70 هزار و شش کیلومتری بالای سطح زمین را از خود به جا گذاشتهاند.
این چهار ماهواره به ترکیب سنجشهای جیپیاس در سیستمهای ردیابی دقیق خود میپردازند که نیازمند موقعیت و محاسبات بسیار حساس مداری برای هدایت تشکلهای پرنده نزدیک به هم است.
اوایل سال جاری، ماموریت MMS توانست به نزدیکترین جدایی پروازی از ترکیب چند ماهواره با فاصله حدود هفت کیلومتر بین ماهوارهها دست یابد.
این ماموریت که هنوز در سال اول عملکرد خود قرار دارد، اطلاعات قابل توجهی در مورد مغناطوسفر زمین ارائه کرده است.
این ماموریت از چهار ماهواره منفرد استفاده میکند که در ساختاری هرمی برای نقشهبرداری از اتصال مجدد مغناطیسی پرواز میکنند. این فرآیند در زمان تعامل بین میدانهای مغناطیسی زمین و خورشید رخ میدهد.
ردیابی دقیق جیپیاس به ماهوارهها اجازه میدهد تا ساختار نزدیک به هم خود را حفظ کرده و رصدهای سهبعدی وضوح بالا به دست بیاورند.
درک بهتر دلایل اتصال مجدد مغناطیسی برای فهم پدیدههای جهانی از شفقهای قطبی زمین گرفته تا جرقههای خورشیدی و حتی مناطق اطراف سیاهچالهها از اهمیت بالایی برخوردار است.
5454
در این بررسی مشخص شد که حلقههای موجود در سطح ماه در واقع همان دهانههای برخوردی ناشی از سقوط دو سنگ فضایی در ماه هستند.
دانشمندان ناسا مدعی شدند که کیفیت و دقت اطلاعات دریافتی از فضاپیمای GRAIL در نوع خود بینظیر است و تاکنون دو مقاله علمی با اطلاعات دریافتی از این فضاپیما منتشر شده است.
محققان معتقدند که منطقه موسوم به دریای خاوری، وسیعترین بخش در ماه است که حاوی بهترین دهانههای برخوردی در سطح تنها قمر زمین است.
مشاهده منطقه دریای خاوری ماه تا چند سال قبل امکانپذیر نبود، چرا که این بخش از ماه همیشه از دید زمین پنهان باقی میماند.
فضاپیمای Grail در سال 2011 میلادی به منظور کشف اطلاعات پنهان گرانشی ماه به فضا پرتاب شده است، اکنون اطلاعات ارسالی از این فضاپیما بیانگر مهمترین جزئیات پنهان در مورد جرم و توازن گرانشی در ماه است.
دانشمندان پس از بررسی آخرین اطلاعات تصویری و گرانشی از فضاپیمای گریل دریافتند که برخورد یک سنگ فضایی عظیم توانسته است دهانه بزرگی با عمق 180 کیلومتر را در ماه ایجاد کند. این برخورد عظیم باعث شده که توازن گرانشی ماه با مشکل مواجه شود.
۵۴۵۴
دانش > نجوم - عکس روز ناسا به تصویری از ماه تعلق پیدا کرده در پشت ستونهای «ویتبای ابی» (Whitby Abbey) غروب میکند. نور ماه تا حدودی محوطه و دیوارهی این بنای باستانی را روشن کرده است.
این بنا رو به دریای شمال در ساحل یورکشایر انگلستان قرار دارد و افسانههای زیادی درباره آن گفته میشود. از جمله اینکه طبق یک افسانه، ومپایری تبدیل به یک سگ خیلی بزرگ میشود و با گذشتن از ساحل به خرابههای این بنای باستانی میرسد. تصویری که در بالا میبینید حاصل ترکیب دیجیتالی ۲۳ عکس است که در جهتهای مختلف گرفته شده است.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
۵۴۵۴
دانش > نجوم - سحابی NGC 7129 که در فاصله ۳۰۰۰ سال نوری از زمین و صورت فلکی قیطس قرار دارد، پر از خورشیدهای جوان است.به نظر میرسد که خورشید ما حدود ۵ میلیارد سال پیش در چنین مکانی متولد شده است.
در این عکس به راحتی میتوانید گازهای این سحابی را ببینید که نور آبی ستارههای جوان را بازتاب میکنند. قسمتهای قرمز رنگ هلالی شکل سحابی هم نشانگر وجود ستارههای بسیار پر انرژی هستند که توانستهاند گاز را ملتهب کنند. رشتههای کمنورتر تابش قرمز رنگ در حال تبدیل نور فرابنفش ستارهها به نور مرئی قرمز هستند. در نهایت پس از میلیونها سال این گازها پراکنده میشوند و خوشه ستارهای بازی باقی میماند که دور مرکز کهکشان گردش میکند.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
5454
دانش > فناوری - به گزارش آنا،با تکامل روزافزون صنعت هواپیماهای بدون سرنشین، آمریکا قرار است با تکیه بر آژانس فضایی ناسا، به مدیریت ترافیک هواپیماهای کوچک نزدیک به زمین کمک کنند.
ناسا در حال حاضر وارد دومین فاز برنامه چهار مرحلهای خود شده است که از این طریق، قوانینی را برای پهپادهای هوایی 25 کیلویی یا کمتر منعقد کند تا براساس آن، در ارتفاع بالاتر از 152 متر پرواز نکنند. هدف از پیشبرد این پروژه، بهبود عملکرد استانداردهای پهپادهایی است که توسط کمپانیهایی چون آمازون و گوگل برای اهداف تجاری از آنها استفاده میشد.
مدیر برنامه عملیاتهای هوایی و ایمنی ناسا با شرکت در نشست هواپیماهای بدون سرنشین که هفته گذشته در داکوتای شمالی برگزار شد، گفت: «مقامات ناسا امیدوارند بتوانند این تحقیق را پیش از سال 2020 ارائه دهمد. پیشبینی میشود که 7 میلیون پهپاد کوچک در آیندهای نزدیک به مرحله عملیاتی میرسند که از این میان، 2/6 میلیون هواپیما برای مصارف تجاری مورد استفاده قرار خواهند گرفت».
برنامه مدیریت ترافیک هوایی موسوم به UTM، نوعی سیستم مجازی است که به اپراتورهای پهپاد کمک میکند با شرایط آب و هوایی، فضای هوایی محدود، ازدحام در فرودگاه و سایر محدودیتها کنار بیایند. این تحقیق به دنبال روشی استاندارد برای ارسال و دریافت دادههای پرواز میان اپراتورها و تنظیمکنندگان پهپادهاست. بزرگترین چالشی که محققان در این تحقیق با آن دست به گریباناند، امنیت است.
کمپانیهای خصوصی بیش از حد انتظار ناسا به برنامه UTM اعمال فشار میکنند. فاز اول این پروژه شامل تلاش همزمان در ماه آوریل در میان اپراتورهای پهپادی در شمال داکوتا، آلاسکا، نوادا، نیویورک، ویرجینیا، مریلند و تگزاس است.
24 پهپاد چند بار در این آزمایش سه ساعته پرواز کردند و این پروازهای زنده با بیش از 100 پرواز شبیهسازیشده پراکنده شدند. این آزمایشها بسیار موفقیتآمیز بودند که نمایش قابل توجهی را برای آینده و فرصتهای پیش رو در اختیار محققان قرار میدهد.
فاز دوم این پروژه شامل پروازهای آزمایشی فراتر از دید اپراتورهای پهپادهاست. رئیس و مدیر عامل شرکت SmartC2 که نرمافزارهایی را برای کمک به اپراتورهای پهپاد تولید میکنند، ناوگان خود را برنامهریزی و مدیریت میکنند. او معتقد است آژانسی که بتواند وسیله کوچکی را روی مارس فرود آورد، باید گروهی باشد که مدیریت ادغام هواپیماهای دارای سرنشین و انواع بدون سرنشین را بر عهده میگیرد.
این سیستم کاملا با سیستم مدیریت ترافیکی که امروزه مورد استفاده قرار میگیرد، متفاوت است.
5454
دانش > نجوم - عکسهایی که اخیرا توسط فضاپیمای رباتیک ناسا یعنی «جونو» گرفته شده، مجموعه جالبی از ابرهای چرخان و عوارضی سفیدرنگ و بیضیشکلی را در نزدیک قطب جنوب مشتری نشان میدهد.
جونو در ماه جولای به مشتری رسید و اکنون در مداری قرار گرفته که هر دو ماه یک بار آن را به نزدیک قطبین مشتری میرساند. عکسی که در بالا میبینید تصویری ترکیبی است که توسط این فضاپیما گرفته شده و داوطلبان علوم شهروندی آن را پردازش کردهاند. بیضیهای سفیدرنگ را قبلا در قسمتهای دیگر مشتری دیده بودیم و به نظر میرسد سامانههای غولپیکر طوفانی باشند. طبق مشاهداتی که تا به حال وجود داشته، این طوفانها تا سالها دوام میآورند و سرعت آنها به ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت میرسد. برخلاف طوفانها و هاریکانهای زمینی که بادهای پرسرعت به دور مناطق کمفشار میچرخند، بیضیهای روی مشتری در جهتی میگردند که به نظر میرسد مناطق پرفشار را در بر گرفتهاند. جونو قرار است تا ۳۰ بار دیگر در مدار مشتری گردش و از آن دادههای نوری، طیفی و گرانشی جمعآوری کند.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
5454
دانش > نجوم - سحابی ماهیمرکب بسیار کم نور و در عین حال در آسمان کاملا بزرگ است. این سحابی با نام Ou4 هم شناخته میشود. در عکس روز ناسا یک سحابی دیگر به نام سحابی خفاش پرنده یا Sh2-129 هم وجود دارد.
هردوی آنها در صورتفلکی سلطنتی قیفاووس قرار گرفتهاند. این عکس که با ۱۷ ساعت نوردهی و تلسکوپ مجهز به فیلتر Narrowband گرفته شده، میدان دیدی به اندازهی ۴ درجه یا ۸ ماه کامل را در بر گرفته است. سحابی ماهیمرکب در سال ۲۰۱۱ توسط یک عکاس نجومی فرانسوی به نام نیکولاس اوترز کشف شد. شکل دوقطبی آبیرنگ آن را به راحتی میتوانید در دل سحابی قرمز رنگ مشاهده کنید. تخمین فاصله سحابی ماهیمرکب تا حدودی مشکل است. بعضی مطالعات جدید میگویند که فاصلهی آن به زمین حدود ۲۳۰۰ سال نوری است. قطر آن هم به ۵۰ سال نوری میرسد. یکی از ویژگیهای خیلی جالب این سحابی، یک منظومهی ستارهای سهتایی است که در قلب آن قرار دارد.
برای دیدن عکس در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید.
۵۴۵۴
اگرچه انهدام فرودگر اروپا که بخشی از کاموریت اگزومارس 2016 بود، احتمالا در نتیجه اتفاقات پیشبینی نشده اتفاق افتاده است، اما یک نظریه جدید مدعی شده که از بین رفتن شیاپارلی اصلا تصادفی نبوده است.
اسکات وارینگ، یک محقق علاقمند به موجودات فضایی اظهار کرده که شیاپارلی به عمد توسط ناسا غیرفعال شده و اینکه ناسا پیش از این نیز این کار را بر روی کاوشگرهای دیگری که برای بررسی شواهد وجود حیات بیگانه در مریخ پرتاب شده بودند، انجام داده است.
شیاپارلی قرار بود روی منطقه فلات مریدیانی در مریخ فرود بیاید و فناوریهای ماموریت آینده آژانس فضایی اروپا که قرار است در سال 2020 برای بررسی علائم حیات به سیاره سرخ اعزام شود، آزمایش کند.
به گفته وارینگ، ناسا تمام کاوشگرهای رقیبی را که توسط کشورهای دیگر از سال 1989 برای بررسی مریخ پرتاب شده بودند، به همین ترتیب از کار انداخته است. به این ترتیب، ناسا نخستین سازمان فضایی خواهد بود که وجود حیات بیگانه را روی این سیاره اعلام میکند.
این نظریهساز جنجالی همچنین مدعی شده که ناسا مسئول انهدام کاوشگر فوبوس روسیه در سال 1989 و همچنین فرودگر مریخ این کشور در سال 2011 است.
فرود کاوشگر روی سیاره مریخ بسیار مشکل است و شیاپارلی تنها ماموریت ناکام در این راه نبوده است. ناسا تاکنون خوششانس بوده و توانسته کاوشگرهای خود را روی سیاره سرخ فرود بیاورد. کاوشگر کنجکاوی این سازمان در حال حاضر به شواهدی دست یافته که نشان میدهد امروزه آب بصورت متناوبی در سطح مریخ جریان مییابد.
۵۴۵۴