دکتر مصطفی دهمرده‌ای با اشاره به اینکه آمار صدمات حاصل از سوختگی در کشورهای جهان سوم بیش از دیگر کشورها است، افزود: ۶۰ درصد باقی مانده هزینه‌های درمان برای بیمارستان است که کاهش انگیزه جراحان را به دنبال دارد و با توجه به تعلق گرفتن تنها ۲۰ درصد تعرفه‌ها به جراحان سوختگی و آکادمیک بودن درمان، اگر پرداخت‌های مالی و بیمه منظم نباشد جراح سوختگی انگیزه کار را از دست می‌دهند این در صورتی است که عارضه سوختگی به عنوان مشکل سلامت عمومی شناخته شده است.
وی در ادامه تصریح کرد: ساخت و ساز‌های غیر متعارف و عدم رعایت نکات ایمنی از جمله عوامل شایع سوختگی در کشور است که در حوزه وظایف وزارت بهداشت نیست اما امید است که روزی این عوامل رفع شود تا آمار سوختگی به صورت چشم گیر کاهش یابد.
این فوق تخصص جراحی پلاستیک، با بیان اینکه یکی ازعوامل تاثیرگذاردردرمان سوختگی فضای فیزیکی مناسب است، خاطرنشان کرد: کمک به کنترل عفونت پس از سوختگی و ایجاد فضای جذاب برای پرسنل بیمارستان و بیماران موجب رعایت بهداشت بهتر و معاینه صحیح ترمی شود. همچنین فضای فیزیکی بیمارستان‌های سوختگی به منظور کاهش هزینه‌های مالی باید بر اساس استاندارد روز دنیا و متناسب با هدف که سوختگی ساخته شود.
دهمرده‌ای با اشاره به اینکه درمان به هنگام سوختگی میتواند بسیار کم هزینه باشد، تصریح کرد: اگر فیزیوتراپی در لحظه‌های اول سوختگی صورت گیرد و رشته‌های مختلف پزشکی برای درمان سوختگی همکاری به عمل آورند، هزینه درمان برای بیمارستان و بیمار بسیار کاهش می‌یابد.
رییس بیمارستان شهید مطهری با بیان اینکه درمان سوختگی به عنوان درمان پرهزینه از جانب بیمه‌ها حمایت نمی‌شود، تاکید کرد: در سوختگی‌های بالای ۶۰ درصد تنها راه نجات، استفاده از بانک پوست است. بنابراین درمان زخم سوختگی بسیار حاد شناخته شده است اما ۹۰ درصد افراد دچار عارضه سوختگی از قشر مستضعف هستند و از جانب بیمه‌ها حمایت نمی‌شوند.
وی با بیان اینکه اگر مراقبت‌های تکمیلی پس از ترخیص صورت نگیرد هزینه‌های درمان افزایش می‌یابد، گفت: عوارض روانی، منزوی شدن فرد، از کار افتادگی، خودکشی، اخراج از محل کار و خانه نشین شدن و افزایش آمار طلاق از جمله مهمترین عوارض روانی و اجتماعی سوختگی است.
این متخصص جراحی پلاستیک در پایان یادآور شد: وجود مراکز فلوآپ و توان بخشی در تمامی بیمارستان‌ها برای کشوری با رتبه بالای سوختگی امری ضروری است چراکه اکثر مصدومان حاصل از سوختگی نیروی جوان و تولید کننده جامعه هستند و ایجاد اقدامات پیشگیرانه الزامی است. (ایسنا)
78
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، دکتر مینو محرز در این خصوص اظهار کرد: ما هنوز هم شاهد هستیم که برخی پزشکان، از درمان بیماران اچ آی وی سرباز می‌زنند و ممکن است به علت ترس از مبتلا شدن آنها را جراحی نکنند. چون همچنان، میزان آگاهی در این خصوص، حتی در گروه پزشکی و تخصصی بالا نیست.
وی افزود: در حال حاضر بعضی از بیمارستان‌ها و پزشکان، جراحی بیماران مبتلا به ایدز را قبول می‌کنند ولی هنوز همگانی نیست. پزشک فقط باید مراقب باشد که سوزن در دستش فرو نرود، وقتی آگاهی آنچنان مستمر نبوده که نگرش آنها به این قضیه مثبت باشد، بسیاری از افراد ممکن است از مراقبت آنها سرباز زنند. در عین حال بخشنامه‌ای نیز در این خصوص وجود دارد که پزشک نمی‌تواند این کار را انجام دهد.
این متخصص بیماری‌های عفونی، دلیل این اقدام برخی پزشکان را نداشتن بیمه برای حمایت‌های بعد از ابتلای احتمالی آنها به برخی بیماری‌ها در زمان کار عنوان کرد و گفت: در همه جای دنیا پزشک و پرستار بیمه هستند و اگر به خاطر شغل خود به بیماری مبتلا شوند، از آنها حمایت میشود. در حالی که هیچ کدام از پرستاران و پزشکان در کشور ما بیمه درستی در این زمینه ندارند و اگر هنگام جراحی مبتلا به ایدز شوند، کسی به آنها رسیدگی نمی‌کند.
وی ادامه داد: این درحالیست که بیماری ایدز باعث مرگ نمی‌شود و با دارو قابل کنترل است. باید سیستمی وجود داشته باشد که از کارکنان بهداشتی و درمانی در مقابل ابتلا به این بیماری‌ها حمایت کند و خسارت آنها را بپردازد.
عضو کمیته کشوری ایدز همچنین به عدم آشنایی برخی پزشکان عفونی با شیوه درمان مبتلایان ایدز اشاره و تصریح کرد: بیماران مبتلابه ایدز، نیازی به بیمارستان مخصوص ندارند ولی در بسیاری از بیمارستان‌ها هنوز برخی از پرشکان عفونی نمی‌دانند آنها را چگونه درمان کنند و تعداد محدودی از پزشکان هستند که شیوه درمان آنها را می‌دانند. این بیماران بیشتر تحت نظر کسانی هستند که آموزش‌های لازم در این زمینه را دیده‌اند و در مراکز مشاوره بیماری‌های رفتاری، درمان و به آنها ارجاع داده می‌شوند.
وی تاکید کرد: یکی از دلایل این موضوع، تخصصی و پیچیده بودن درمان در این بیماران است. در بخش خصوصی نیز ممکن است متخصص عفونی با درمان آنها آشنا نباشد. به طور کلی، همه متخصصان عفونی، درمان بیماران اچ آی وی را بلد نیستند، چون راهنمای بالینی مخصوصی دارد.
عضو کمیته کشوری ایدز در ادامه، ضمن اشاره به استاندارد بودن خدمات درمانی لازم برای بیماران مبتلا به ایدز، در عین حال تاکید کرد: در کشورهای دیگر از بیماران مبتلا به ایدز حمایت کاملی صورت می‌گیرد و با افراد عادی فرقی ندارند؛ چون می‌دانند زندگی و کار با فرد اچ آی وی مثبت مشکلی ندارد و فقط در صورت ورود خون فرد بیمار به بدن یا تماس جنسی، بیماری منتقل میشود. آنها از ابتدای اپیدمی بیماری که حدود 30 سال از آن می‌گذرد، در این زمینه اطلاع رسانی کرده‌اند ولی در ایران به علت عدم آگاهی جمعیت، بیماران از نظر اجتماعی حمایت نمی‌شوند.
محرز تاکید کرد: هنوز در ایران انگ اجتماعی به بیماران بالا است. باید آگاهی جامعه در این زمینه بالا برده شود تا آنها بدون انگ و به راحتی در جامعه کار کنند. اگر در محیط کار بفهمند که فردی مبتلا به ایدز است، همه از او فرار می‌کنند. اوایل اپیدمی این بیماری، قانونی در برخی کشورها وضع شد که طبق آن هیچ موسسه‌ای حق نداشت فردی را به خاطر ابتلا به بیماری از کار، برکنار کند و همه پزشکان نیز باید درمان آنها را قبول کنند. جامعه نیز آگاهی داشت ولی این قانون در اینجا وجود ندارد. اگر کارفرما بفهمد که فرد بیمار است و مبتلا به ایدز، معلوم نیست قبول کند که او کار کند یا خیر.