برچسب برادران - مجله مطالب خواندنی

ماجرای تنبیه مرگبار داماد شکنجه‌گر توسط برادران

۱۲ بهمن ماه سال ۸۶ با اعلام مرکز فوریت‌های پلیس شهرستان داراب مبنی بر وقوع یک فقره قتل در حدود ٧ کیلومتری شمال ستاد فرماندهی، در حوزه کلانتری ١١ آبشیب بلافاصله اکیپی متشکل از رییس پلیس آگاهی و مأمورین بررسی صحنه جرم با تجهیزات کامل همراه با بازپرس و پزشکی قانونی به محل اعزام شدند.

جسد در حیاط خانه در نزدیکی در مشاهده شد که مشخص شد متعلق به شخصی به نام علیرضا ۳۰ ساله است و به صورت طاق باز افتاده بود که با بررسی از بدن مقتول و معاینه جسد، آثار ضرب و شتم با وسیله چوبی و کابل محرز شد به گونه‌ای که کمر مقتول کاملاً کبود شده بود و عوامل پزشکی قانونی حاضر در محل هم مرگ در اثر ضرب و شتم را تأیید کردند.

جسد متوفی حسب دستور بازپرس به سردخانه منتقل شد تا علت مرگ پس از انجام معاینات پزشکی نیز مشخص شود، و در همین راستا دستورات قضایی مبنی بر شناسایی قاتل یا قاتلین، علت و چگونگی قتل و انجام مراحل پزشکی قانونی و صدور جواز دفن صادر شد.

با شناسایی اولیای دمِ مقتول، مشخص شد مقتول با همسرش اختلاف خانوادگی داشته است و احتمال اینکه قتل توسط وی و یا با هماهنگی و همکاری وی به وقوع پیوسته باشد متصور است که به همین دلیل با هماهنگی قضایی همسر مقتول به نام بتول به پلیس آگاهی منتقل شد.

همسر مقتول در بازجویی‌ها در خصوص چگونگی قتل شوهرش اظهار بی‌اطلاعی کرد و اظهار داشت: دو ساعت قبل از قتل همسرش دو نفر موتورسوار با سر و صورت پوشیده، به درب خانه آن‌ها آمدند و به بهانه‌ای وی را در وسط خود نشانده و با خود بردند که پس از دو ساعت، من جسد همسرم را در حیاط خانه‌مان دیدم و با سرو صدای من، همسایه‌ها با خبر شدند.

با این گفته‌ها ظن مأموران به حرف‌های ضد و نقیض وی بیشتر شد و به همین دلیل با استفاده از فنون پلیسی وی را به صحبت واداشتند و در نتیجه، متهم لب به سخن گشود: شوهرم مخارج مرا نمی‌داد، حتی گاهی مرا عریان کرده در کنار سگ خانه می‌بست و کتک می‌زد. من هم از سر ناچاری موضوع را به برادر‌هایم گفتم و آن‌ها هم از سر تعصب ناموسی که داشتند تصمیم گرفتند او را تنبیه کنند و پاهای شوهرم را بستند و بردند و به قصد تنبیه کتک زدند و سپس او را نیم جان به خانه آوردند، من هم از ترس نتوانستم کاری برای نجاتش انجام دهم.

سر انجام با هماهنگی مقام قضایی پس از تعقیب در خصوص دستگیری ٣ برادران نامبرده به نام‌های «رسول»، «ابراهیم» و «علی» اقدام شد که پس از گذشت ۳ سال در ۲۷ خرداد ۸۹ دستگیر شدند و متهمین به ارتکاب قتل، با هم دستی یکدیگر، اقرار کردند و بازسازی صحنه با حضور بازپرس به عمل آمد. (باشگاه خبرنگاران)

ادامه مطلب ...

ماجرای تنبیه مرگبار داماد شکنجه‌گر توسط برادران

چهارشنبه 25 مرداد 1396 ساعت 19:31

از شفیع زاده ها ، برادران قویدل و امیرمنصور آریا تا بابک زنجانی آزادی به اوین ؛ بدون توقف

پول های شان که از پارو بالا می رود یاد فوتبال می افتند. فوتبال مشهورشان می کند اما با رسیدن به شهرت ناگهان سر از اوین در می آورند

سوآپ نفت ثروت بابک زنجانی بیوگرفی علی انصاری بیوگرافی مهدی پرهام بیوگرافی محمدرضا ساکت بیوگرافی عبدالله صوفیانی بیوگرافی شهرام شفیع زاده بیوگرافی رومن آبراموویچ بیوگرافی حسین هدایتی بیوگرافی بابک زنجانی بیوگرافی امیر عابدینی برادران قویدل برادران شفیع زاده برادران ریخته گران

بابک پشت میله های زندان است اما همین حالا هم بین فوتبالی ها حامیان بزرگی دارد. زنجانی یک از مولتی میلیاردرهایی هست که در ۱۰ سال گذشته سر از فوتبال در آوردند و چه شوم است سرنوشت یکایک شان که گذرشان از ورزشگاه آزادی به ناگاه به اوین می افتد و انگار این میان اتوبانی یک طرفه ساخته اند.

تب داغ سرمایه گذاری در فوتبال تنها خاصه فوتبال ایران نیست که فوتبال عالم گیر است و تب شهرتش دیوانه کننده. فوتبال جادویی دارد. جادوی شهرت. از آبراموویچ روس باشد که اموالش را از سوآپ نفت بدست آورده تا آل مکتوم که اجدادش جد اندر جد وارث چاه های نفت به دنیا آمدند و پسران امیران قطر و حتی قاچاقچیان مواد مخدر در آسیای میانه و آمریکای مرکزی و مهمتر از همه مافیای سیسیل.

ایران اما حکایت پولدارهای فوتبالش خیلی قدیمی نیست. کمتر از یک دهه. تیم هایی که می رویند ، صاحبش را به شهرت می رسانند و صاف می فرستندش پشت میله های زندان. گاه طولانی مدت و گاه کوتاه. مالکانی که به عشق شهرت می آیند و اینچنین بود که روزی علی پروین درباره چند میلیاردی که از سرمایه یکی از انها فقط برای خودش استفاده کرد ، گفت:« می خواست معروف شه ، من بهش معروفیت دادم. اون هم پول شهرتش از کنار اسم علی پروین رو پرداخته…»

تب پوست و روده و ماشین آخرین مدل در فوتبال

اواخر دهه ۶۰ بود که اولین بار تیمی خصوصی در میان تیم های بزرگ فوتبال قد علم کرد. عبدالله صوفیانی تاجر پوست و روده با پورا به فوتبال آمد. او خود در جوانی فوتبال بازی کرده بود اما جایی میان بزرگان نداشت. پس پول ریخت تا چهره ای سرشناس در فوتبال مان شود. اتفاقی که البته نیفتاد . او پول زیادی به فوتبال ریخت اما حاصلش غیر از هدر سرمایه نبود پس بی خیال شد و به تجارت در ایتالیا برگشت. چیزی نمانده بود که فوتبال ثروتش را هم تحت الشعاع قرار دهد. بعد از او در اوایل دهه ۷۰ بهمن قد علم کرد. تیمی زیر نظر برادران مداح که اپل را به ایران وارد می کردند. تیمی که خوب جان گرفت اما قربانی دست های پشت پرده فوتبال شد تا از دست امیر عابدینی از فوتبال بیزار شود و از دست هجمه ای که به ثروتش می شد با بدهی بزرگ مالیاتی ، فرار را بر قرار ترجیح دهد تا کارش به زندان نکشیده باشد. فرهاد کاظمی از آن روزها می گوید:« فوتبال پاک را که ۹ هفته در زمین و با داوری ها دیدیم تا قهرمان نشویم! بعد هم این قدر از هر جایی باج می خواستند و بعد مالیات سنگین که حاجی قید فوتبال را بزند و برود آلمان. خدا را شکر الان اوضاعش توپ توپ است.»

آقای ممنوع الورود

رونق اقتصادی اوایل دهه هشتاد مجالی بود برای طبقه ای جدید . فوتبال آزاد شده بود. تجارتی مطمئن برای رسیدن به شهرت. طبقه تازه مرفه شده سال های پس از جنگ ، حالا باید سری میان سرها پیدا می کردند. برادران شفیع زاده اولین گروه از این طبقه بودند. آنها که تجارتی دو سویه در ایران و امارات داشتند از چرخش مالی دلارها بین ایران و امارات به این قدرت رسیده بودند که نام شان را با فوتبال در تاپ لیست سرمایه داران آن سال های ایرانی قرار دهند. استقلال اهواز تیم شان شد. تیمی که خیلی از ستاره ها را جذب کرد. آنها خیزی هم برای مالکیت تیم همنام تهرانی داشتند. اوضاع به کام بود تا وقتی ماجرای شهرام جزایری پیش آمد. حساسیت ها بالا رفت. بحث طلب های نهادها بود و حساسیت نهادهای امنیتی . به یکباره یکی از برادرها ماند با کلی ماجرای حقوقی . شکایت و شکایت کشی و حرف هایی درباره بازداشت و یکی دیگر ماند در امارات . او وقتی با این سئوال روبرو شد که چرا به ایران بر نمی گردد ؟ پاسخ می داد:« من ممنوع الورود هستم.» یعنی اگر می آمد احتمالا بازداشت می شد.

عابر بانک های دولت نهم

شروع دولت جدید و همزمان شعارهای عدالت اقتصادی ، فوتبال نسل نویی از سرمایه داران را تجربه کرد. ابتدا حسین هدایتی پیش آمد. او با استیل آذین تمام رکوردهای هزینه کرد در فوتبال ایراتن را شکست. تیمی چندین میلیاردی که نهایتش سقوط شد. هدایتی از پرسپولیس گرفته تا کشتی و کشتی فرنگی ، تقریبا همه جا بود . هدف برایش مالکیت پرسپولیس بود اما در دولت قبلی محقق نشد. او که روزگاری از مقربین به رئیس دولت بود ، خیلی زود از چشمش افتاد. به طوری که در لیست سیاه قرار گرفت و بحث چک های برگشتی و بازداشتش مدام از پی هم رسانه ای می شد. بارها گفته شد ساعاتی را در اوین گذرانده و هر بار وقتی بر می گشت ، می گفت:«بدهی مال مرده!» در کنار او نام هایی مثل علی انصاری مالک بازارهای مبل و موبایل در ورزش زیاد شنیده می شد. او که هنوز هم در کنار استقلال است و هر بار حواشی اسمش بحث های زیادی درباره حساسیت نهاد های امنیتی و گرفت و گیر به میان می آید. مهدی پرهام دیگر چهره ای بود که با فوتبال از ثروتش به شهرت رسید. او به استقلال نزدیک شد و به نساجی مازندران رفت. آورده اش برای تیم نساجی همان شد که در نهایت همان کارخانه ورشکسته نساجی به این تیم می داد. قویدل از شرکت صدرا که باید ماشین های فرسوده را تبدیل به احسن می کرد به داماش رفت و حالا هم مدت هاست که اسمش درمیان لیست اوین رفته ها دیده می شود.

سوآپ نفت ثروت بابک زنجانی بیوگرفی علی انصاری بیوگرافی مهدی پرهام بیوگرافی محمدرضا ساکت بیوگرافی عبدالله صوفیانی بیوگرافی شهرام شفیع زاده بیوگرافی رومن آبراموویچ بیوگرافی حسین هدایتی بیوگرافی بابک زنجانی بیوگرافی امیر عابدینی برادران قویدل برادران شفیع زاده برادران ریخته گران

مهدی پرهام

سوآپ نفت ثروت بابک زنجانی بیوگرفی علی انصاری بیوگرافی مهدی پرهام بیوگرافی محمدرضا ساکت بیوگرافی عبدالله صوفیانی بیوگرافی شهرام شفیع زاده بیوگرافی رومن آبراموویچ بیوگرافی حسین هدایتی بیوگرافی بابک زنجانی بیوگرافی امیر عابدینی برادران قویدل برادران شفیع زاده برادران ریخته گران

شهرام قویدل

پول های اختلاس در فوتبال؟

داماش وابسته به شرکت امیر منصور آریا. این نام از اوایل دهه ۸۰ به فوتبال ایران آمد. امیر عابدینی مشاور این گروه سرمایه گذار بود. آنها که اختلاس ۳ هزار میلیاردی به نام شان سند خورد و تیم های پرشمارشان در فوتبال هنوز روی دست دادستانی کل کشور مانده اند. مالک این باشگاه چند سالی هست که در زندان است. داماش با تیم شهر باران به شهرتی بزرگ رسید و البته این شهرت دیری نپایید که پایانش اتفاق بزرگ رسوایی مالی شد.

ریخته گران ها در اصفهان ، تشکیلات ورزشی بزرگی را به راه انداختند. تیمداری در رشته های مختلف ورزشی از جمله فوتبال ، فوتسال ، بسکتبال و … با مدیریت محمدرضا ساکت نشان از مدیریتی منسجم داشت اما بعد از مدتی پای نهاد های نظارتی که به میان آمد ، آنها هم مثل زنوزی همراه با قویدل شدند و تب نام شان هم فروکش کرد.

زنجانی به جای هیات مدیره پرسپولیس در زندان

محمد رویانیان روی کمک های خیری به اسم بابک زنجانی حسابی ویژه باز کرده بود. زنجانی غیر از تیمداری در راه آهن در تیم سال ۹۳ پرسپولیس که هیچ کمکی هم از نهادهای دولتی نگرفته بود نقشی بسزا داشت. او می خواست مالک پرسپولیس باشد و حاضر به پرداخت هر بهایی . زیاد از روزی که رویانیان گفت دو سرمایه دار باید به هیات مدیره تیمش اضافه شوند نگذشته ، دو نفری که بسیاری معتقد بودند حسین هدایتی و بابک زنجانی هستند و حالا یکی از آنها یعنی بابک زنجانی در اوین است.

و این سرانجام تیمداری خصوصی در فوتبال ایران است. مالکینی که زود به شهرت می رسند و زود مشخص می شود سرمایه شان حساسیت برانگیز بوده و بعد یم هایی می مانند رو به زوال. غلامرضا حیدری کرد زنگنه ، رئیس پیشین سازمان خصوصی سازی در این باره تحلیل کرده بود:« برند های فوتبالی ایران چون سود ده نیستند فقط به درد آنهایی می خورد که می خواهند به شهرت برسند.»

واگرچه فیفا سال هاست برای اتفاقاتی از این دست چاره یافته:«هیچ تیمی سرمایه غیر مشخص بیش از ۴۰ درصد را نمی تواند به تیمش وارد کند. حتی اگر آبراموویچ باشد. ۶۰ درصد درآمدهای هر تیمی باید فوتبالی باشد.» این جمله را عزیز محمدی رئیس اتحادیه فوتبال ایران می گوید. راهکاری که سبب می شود تا شیفتگان شهرت ناگهان سر بر نیاورند و ساده به فراموشی سپرده نشوند.

منبع : خبرآنلاین / فرهاد عشوندی

ادامه مطلب ...

شفیع زاده برادران قویدل امیرمنصور آریا بابک زنجانی آزادی اوین

شنبه 21 مرداد 1396 ساعت 04:10

گشتی متفاوت و جالب در موزه برادران امیدوار موزه ای جالب در ایران +تصاویر

[ad_1]

موزه‌ی «برادران امیدوار» پشت به پشت کاخ احمدشاهی در مجموعه‌ی فرهنگی - تاریخی سعدآباد قرار دارد..

موزه برادران امیدوار

سر کوچک‌شده‌ی یک انسان، عکسی یادگاری با بلندترین و کوتاه‌ترین مردان قبایل بدوی جهان و آثاری از هم‌نشینی با قبایل وحشی قاره‌ی سیاه، تنها گوشه‌ای از گنج برادران امیدوار اسـت که در مجموعه‌ی سعدآباد به‌نمایش گذاشته شده اسـت. موزه‌ی «برادران امیدوار» پشت به پشت کاخ احمدشاهی در مجموعه‌ی فرهنگی - تاریخی سعدآباد قرار دارد، ساختمانی که در گذشته، کالسکه‌خانه‌ و استراحتگاه سورچی‌ها در سعدآباد بود و در سال 82 هم به موزه‌ی مردم‌شناسی ایران تبدیل شد و بعدها ابزار،‌ عکس‌ها، گنجینه‌ها و یادگاری‌های سفر 10 ساله‌ی برادران امیدوار به این ساختمان منتقل شد و نام موزه‌ی برادران امیدوار را به خود گرفت.