به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر ، دهه های متمادی است که پزشکان توصیه می کنند بیماران مبتلا به نارسایی قلبی برای حفظ سلامت خود میزان مصرف نمک شان را کاهش دهند، اما مطالعه جدید محققان این توصیه را نادرست می داند.
به تازگی محققان مرکز پزشکی دانشگاه «راش» شیکاگو دریافتند که بیماران مبتلا به نارسایی قلبی متوسط که از رژیم غذایی حاوی میزان سدیم اندک پیروی می کنند در مقایسه با بیماران دارای شرایط مشابه که میزان مصرف نمک شان را محدود نکرده بودند ۸۵ درصد بیشتر در معرض مرگ یا بستری شدن در بیمارستان به خاطر بیماری قلبی قرار داشتند.
دکتر «رامی دوکی»، سرپرست تیم تحقیق، با اشاره به یافته های این مطالعه هشدار می دهد که این تحقیقات هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد و بدین معنا نیست که از این پس بیماران قلبی مجاز به استفاده نامحدود از نمک هستند.
به گفته این محققان، هنوز آزمایشات بالینی زیادی برای اثبات درستی این فرضیه لازم است.
محققان این مطالعه برای انجام این آزمایش، داده های مربوط به معاینات بالینی ۸۳۳ بیمار مبتلا به نارسایی قلبی را به مدت سه سال دنبال کردند و با استفاده از پرسشنامه هایی میزان مصرف نمک آنها را تحت نظر داشتند.
آنها ۱۳۰ نفر از بیماران دارای رژیم غذایی محدود از لحاظ سدیم را با ۱۳۰ بیمار بدون محدودیت مصرف مقایسه نمودند.
در حدود ۴۲ درصد از بیماران قلبی دارای رژیم غذایی محدود از لحاظ سدیم در طول این مدت فوت کرده یا در بیمارستان بستری شدند، در حالیکه این رقم برای بیماران بدون رعایت این رژیم غذایی ۲۶ درصد بود.
به گزارش جام جم سرا، محمدجواد اسلامی‌پور در رابطه با بیماری کبد چرب و راه های سنتی و طبیعی درمان آن، اظهار داشت: افرادی که مبتلا به کبد چرب شده‌اند در صورتی که میزان درگیری کبد آنها در حد ضعیف بوده همچنین اگر میزان آنزیم‌های کبدی هنوز در حد نرمال باشد می‌توانند از روش‌های تغذیه‌ای و یا طبیعی جهت درمان بیماری خود بهره‌مند شوند.
وی افزود: مصرف شربت عسل، آبلیمو و کاسنی روزی یک لیوان صبح ناشتا و یک لیوان آخر شب جهت درمان این بیماری و تسریع در سیر بهبودی آن مؤثر است البته باید توجه داشت که برای این راهکار یک و نیم لیوان آبلیموی تازه را با یک قاشق مرباخوری عسل و چهار و نیم لیوان کاسنی مخلوط کرد تا بتوان طی شبانه‌روز مصرف آن را مدنظر قرار داد.
متخصص طب سنتی ادامه داد: مصرف یک قاشق چایخوری سیاه‌دانه در صبح و شب نیز توصیه میشود البته سیاه دانه باید حتماً جویده شود و اگر همراه با کمی عسل طبیعی مورد استفاده قرار گیرد اثر زیادتری را بر جای خواهد گذاشت.
اسلامی‌پور با اشاره به اینکه مصرف روزانه 2 الی 3 عدد سیب کامل صبح‌ها قبل از صبحانه و آخر شب میتواند در درمان این بیماری استفاده شود، بیان داشت: مصرف پیوسته سالاد کاهو، کلم، هویج، روغن زیتون و آبغوره هفته‌ای 5 بار توصیه میشود.
وی در ادامه گفت: قبل از میل غذا مصرف هر گونه مایعات حتی آب توصیه نمی‌شود و بهترین زمان نوشیدن هر نوع مایعات حتی آب نیم ساعت قبل از غذا و یا یک ساعت پس از میل غذا است.
متخصص طب سنتی کم کردن مصرف غذاهای سرخ کردنی به ویژه در شب هنگام را توصیه کرد و اظهار داشت: افرادی که مبتلا به دیابت چرب هستند در صورت امکان بهتر است رژیم آش آبغوره در نوبت شب به مدت 40 روز را مورد توجه قرار دهند همچنین عدم مصرف غذاهای آماده و فست‌فود همچنین نوشابه‌‌های گازدار و دوری از استرس‌های روزانه به میزان قابل توجهی در درمان کبد چرب مؤثر است.
اسلامی‌پور در پایان گفت: افرادی که مبتلا به کبد چرب هستند در صورتی که بیماری‌شان در حد متوسط و یا شدید باشد و یا همراه با افزایش آنزیم‌های کبدی مواجه باشد علاوه بر این بیماری ممکن است به دیابت، فشار خون و چاقی زیاد نیز مبتلا شوند که برای جلوگیری از بروز عوارض ناشی از این بیماری‌ها لازم است درمان خود را تحت‌نظر پزشکان مربوطه انجام دهند.
منبع : فارس
بازگشت به تخت بستری این‌گونه شروع میشود که شما دردی در ساق پاهای خود احساس می‌کنید، اما هر چه نگاه می‌کنید چیزی نمی‌بینید. درد زیاد و شاید احساس کمی ورم در پا، شما را به درمانگاه و بیمارستان می‌کشاند و آنجاست که پزشک به شما می‌گوید دچار دی‌وی‌تی شده‌اید و بدون فوت وقت باید به نزدیک‌ترین بیمارستان مراجعه کنید. شما که حال کلی‌تان مطلوب است و فقط دردی در پا دارید، از اینکه چرا پزشک‌تان اجازه نمی‌دهد حتی برای جمع کردن وسایل به منزل بازگردید متعجب می‌شوید. دی‌وی‌تی چگونه بیماری است که پزشکان و پرسنل بیمارستان این‌قدر نسبت به آن حساس هستند؟
به گزارش جام جم سرا ، تعطیلات عید فرصت مناسبی برای دید و بازدید از اقوام و آشنایان است. در این زمان عیادت از بیماران هم لازم و ضروری است اما گاهی این دید و بازدیدها به جای اینکه برای فرد بیمار دلگرم کننده و امیدبخش باشد، برعکس باعث رنجش خاطرش می شود.
تاکنون با خود فکر کرده اید وقتی به عیادت یک بیمار مبتلا به سرطان، ام اس، بیمار قلبی، آلزایمر و... می روید باید چه بگویید و از بیان چه جملاتی خودداری کنید؟ اگر به عیددیدنی رفتید و بین صحبت ها متوجه شدید میزبان شما بیمار است، چه مسائلی را باید مدنظر داشته باشید؟ اگر با فردی روبرو شدید که آخرین روزهای عمرش را می گذارند و خودش این مساله را می داند، باید چه رفتاری داشته باشید؟
دیدن یک فرد مبتلا به بیمار صعب العلاج یا مواجهه باع کودک مبتلا به نشانگان داون یا اوتیسم و... ناراحت کننده است و مردم در چنین شرایطی معمولا نمی دانند به فرد یا اطرافیان او چه باید بگویند و گاهی چیزهایی می گویند که خود می تواند باعث آزردگی خاطر بیمار و اطرافیان او شود.
نظرسنجی ها نشان می دهد بیشتر افراد جملاتی مانند اینکه «شما را درک می کنم»، «انشاا... بیماری سریع تر رفع شود و سلامت خود را به دست آورید» یا «نگران نباشید و به پزشک خود اعتماد کنید» را بر زبان می آورند.
این جملات شاید کمک کننده باشد اما بهتر است قبل از ادای آنها کمی سکوت کنیم و به درددل بیمار و اطرافیان او گوش دهیم و بعد خود را آماده کمک نشان دهیم.
بیان جملاتی مثل اینکه «اگر کمکی خواستید روی من حساب کنید»، «شما برای من عزیز هستید و در هر زمان که نیازی بود حتما با من تماس بگیرید»، «آیا کاری هست که از دست من برآید تا کمکی کرده باشم» و... می تواند مفید باشد. سعی کنید دست فرد بیمار را بگیرید و در دست خود بفشارید. همین کار بار زیادی از دوش فرد بیمار و همراهان او بر می دارد.
ممکن است بیمار عصبانی باشد یا گریه کند. چنین واکنش هایی طبیعی است به هر حال تمام ما در طول زندگی به آینده امید داریم و مواجهه با شخصیتی که نشان می دهد مبتلا به بیماری ای هستیم که می تواند خانه نشینمان کند یا مانع برخی فعالیت ها شود یا حتی از طول عمرمان بکاهد، ناخوشایند است و می تواند باعث تغییرات شدید خلق و خو شود. به بیمار حق دهید چنین رفتاری داشته باشد و سعی کنید حمایت خود را از او نشان دهید.
اگر بیمار در بیمارستان است یا تازه به خانه منتقل شده، این مسائل را رعایت کنید.
قبل از رفتن تلفن کنید
قبل از اینکه برای ملاقات عازم شوید، تلفنی تماس بگیرید و زمان عیادت را هماهنگ کنید. در این شرایط هم احتمال اینکه سر معیانه وارد شوید، کمتر است هم بیمار انرژی خود را برای ملاقات با شما ذخیره می کند.
زمانی که تماس گرفتید، بپرسید بیمار به چیزی نیاز دارد؟ چند بسته دستمال کاغذی، لوسیون مرطوب کننده بدن، کتاب یا چند کیلوگرم میوه می تواند بیمار را خوشحال کند.
لزومی ندارد زیاد حرف بزنید
گاهی همین که چند دقیقه کنار بیمار بنشینید و به حرف هایش گوش دهید، دستش را بگیرید و شانه هایش را ماساژ دهید یا یک لیوان را برایش بیاورید، بهتر از صحبت کردن در مورد آب و هوا و ورزش و قیمت بنزین است.
گوش شنوا داشته باشید
بیماران معمولا احساس تنهایی می کنند و دوست دارند در مورد شرایطی که رد آن هستند، صحبت کنند. با تکان دادن سر نشان دهید به حرف هایشان گوش می دهید و برایتان مهم هستند.
برای رفتن اجازه بگیرید
بیان این جمله که مجبورم از حضورتان مرخص شوم، اصلا بد نیست. سعی کنید بیش از 20 دقیقه کنار بیمار نمانید زیرا پیش از این زمان او را خسته می کند.
بیمار را به مشارکت تشویق کنید
بیمار را تشویق کنید در زندگی مشارکت کند. برای مادری که بیمار است ومثلا از سرطان پستان رنج می برد یا مبتلا به ام اس است، آوردن یک پرستار به خانه برای نگهداری از فرزندش ایده چندان خوب ینیست، مگر اینکه پزشک صلاح دانسته باشد.
تکرار جملاتی مثل اینکه «این کار را من می کنم»، «بلند نشو»، «خودت را خسته نکن» نه تنها کمک کننده نیست، بلکه باعث می شود فرد بیشتر احساس کند ناتوان و بیمار است. اگر به عیادت رفتید و بیمار خودش خواست از شما پذیرایی کند، او را مجبور به نشستن نکنید. درعوض به او بگویید: «چقدر خوب است که حالتان خوا است و سرپا شده اید» یا «اگر کمک خواستید، صدایم کنید.»
از او بپرسید به کمک نیاز دارد یا نه
شما تمام تلاشتان را می کنید تا به بیمار یاری برسانید اما کمکی که شما می کنید واقعا مورد نیاز اوست؟ اگر از بیمار بپرسید به چه کمکی نیاز دارد، واقعا بهتر است. شاید شما در طول روز از بیمار احوالش را جویا می شوید اما او نیاز داشته باشد شخصی شب ها قبل از خواب با او تماس بگیرد و کمی صحبت کند تا او آرامش خاطر بیابد.
مثبت باشید و مثبت حرف بزنید
اگر به ملاقات بیماری رفتید و احساس کردید شاداب تر از قبل است، حتما این موضوع را به او بگویید. اگر بیشتر می خندد و اشتهایش بیشتر شده، سر حال آمده و قوی تر به نظر می رسد، این موضوع را به او خاطرنشان کنید. نکات مثبت را بیرون بکشید و همانند یک هدیه به بیمار پیشکش کنید.
روی بیماری اش تمرکز نکنید
زمان ملاقات را صرف فعالیت متفاوتی کنید و اگر به ملاقات می روید، تنها در مورد بیماری او صحبت نکنید؛ مثلا اگر بیمار به گل کاری علاقه دارد، نگاهی به باغچه خانه او بنیدازید و بحث را به این سمت باز کنید. از عید و جشن هم حرف بزنید یا با هم فیلم کمدی ببینید. تنها روی بیماری تمرکز نکنید. بیمار نیاز به دیدن افق باز دارد. امید به زندگی را در او تحریک کنید.
بعد از بهبود هم به ملاقاتش بروید
برخی بیمارانی که تحت شیمی درمان هستند، از این موضوع گله دارند که به محض بهبود، دیگر فردی برای ملاقات آنها نمی آید. اگر سال قبل به ملاقات بیماری رفته اید امسال هم سری به او بزنید یا حداقل با یک تلفن جویای حالش شوید.
حتی برعکس، اگر حال بیمار رو به وخامت است و نمی دانید هنگام ملاقات با او چه بگویید، خود را کنار نکشید و حتما به عیادت او بروید و با جملاتی مانند اینکه «من کنار تو هستم، هر چیزی لازم داشتی به من خبر بده» به او دلداری دهید. حضور شما از هر چیز مهم تر است. کافی است بیمار بداند تنها نیست.
عیادت از یک بیمار افسرده
اگر قرار ست به ملاقات یک فرد افسرده بروید هرگز این جملات را بیان نکنید:
- تمام مسائلی که در مورد آن صحبت می کنی تنها در ذهنیت می گذرد و واقعیت ندارد.
- تمام این مسائل برای هر فردی در زندگی پیش می آید.
- همه چیز در نهایت درست می شود. خودت را نگران نکن.
- به نیمه پر لیوان نگاه کن.
- برای زنده ماندن هزاران دلیل هست، چرا می خواهی بمیری؟
- برای گرفتاری هایی که داری راه حلی وجو ندارد.
- بس است، چقدر خودت را به نفهمی می زنی!مشکلت چیست؟
- هیچ وقت خوب نمی شوی. چقدر می خواهی این حال و هوا را ادامه دهی؟
در عوض سعی کنید او را تشویق به ادامه درمان کنید. اگر دنبال پزشک معالجی می گردید، سعی کنید در یافتن آدرس یا شماره تلفن به خانواده او کمک ک نید و از خانواده بخواهید قبل از مراجعه فهرستی از نشانه های بیماری تهیه کنند.
برخی جمله ها که در ملاقات با یک فرد افسرده بهتر است به زبان بیاورید، عبارتند از:
- دوستت دارم و اصلا مهم نیست تو چه فکر می کنی.
- هرگز فکر نکن تنهایی. من برای کمک به تو هر لحظه حاضرم.
- اگر کاری از من بر می آید، بگو.
- افرادی را می شناسم که می توانند به ما کمک کنند.
- حتما راهی می یابم تا تو احساس بهتری در زندگی داشته باشی.
حرف های بیمار مبتلا به آلزایمر را اصلاح نکنید
مرتب حرف هایش را اصلاح نکنید. طبیعی است که بیمار مبتلا به آلزایمر گاهی اشتباه کند اما او هنوز هوشیار است و متوجه اشتباهاتش می شود. تصحیح اشتباهات باعث رنجش خاطر او می شود.
به او نگویید که به خاطر کسالتش به دیدنش آمده اید، چون او احتمالا از شدت و وخامت بیماری خود خبر ندارد. از او نپرسید فلان موضوع را به خاطر می آورد یا نه. به خاطرش نیاورید که فلان فرد فامیل یا دوست فوت کرده است. در مورد موضوعاتی که او با آنها مخالف است نیز اصلا بحث نکنید.
منبع: هفته نامه سلامت
نشانه‌های بیماری
دکتر مرتضی کریمی، روانپزشک در گفت‌وگو با جام‌جم درباره این بیماری می‌گوید: اسکیزوفرنی یا روان‌پریشی بیماری مزمن مادام‌‌العمری است که به درمان مداوم نیاز دارد. معمولا از ده سالگی شروع و در 20 تا 25 سالگی به اوج می‌رسد. بیماری‌ای است که بیشتر به شرایط زیستی بدن وابسته است و تا حدود زیادی ریشه وراثتی دارد. گاهی در بعضی خانواده‌ها می‌بینیم چند بیمار اسکیزوفرنی وجود دارد. در این بیماری در چهره، تفکر، گفتار، درک، قضاوت و شناخت نسبت به بیماری اختلال ایجاد میشود. بیماران تصور می‌کنند توهمات‌شان واقعی است که در واقع نوعی درک بدون محرک است. آنها چیزهایی می‌بینند، می‌شنوند، می‌بویند و لمس می‌کنند که برای دیگران غیرواقعی است. گاهی هذیان می‌گویند و معمولا هم برای درمان مراجعه نمی‌کنند.
نیازهای بیماران اسکیزوفرنی
دکتر فریده حمیدی، دانشیار روانشناسی دانشگاه شهید رجایی می‌گوید: بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی، انسانی است با تمام نیازهایی که هر انسانی دارد. اینها نیاز به عواطف، امنیت، تعلق و همه ابعاد وجودی یک انسان سالم را دارند، اما گاهی نیاز این افراد مضاعف است. مثلا نیاز به آرامش، امنیت و احساس تعلق در این افراد باید به صورت قوی‌تری تأمین شود. این بیماری انواع مختلفی دارد که ازجمله آنها اسکیزوفرنی پارانوئید است که زمینه‌های بدبینی، سوءظن و توهم در این افراد بسیار بالاست. در این افراد احساس امنیت نسبت به دیگران خیلی بیشتر باید تأمین شود. بعلاوه چون تحت دارودرمانی هستند عوارضی در بدنشان ایجاد میشود که نیاز آنها را به ورزش، استراحت، تغذیه مناسب و احترام بیشتر می‌کند. مثلا دروغ گفتن به یک فرد سالم شاید آن‌قدر عوارض نداشته باشد که وقتی به این بیماران دروغ گفته شود.
چگونگی درمان
دکتر کریمی مهمترین روش درمان این بیماران را دارودرمانی می‌داند و معتقد است حمایت پدر، مادر و خانواده و در مرحله بعد روان‌درمانی و در نهایت مراقبت مددکاران و کاردرمانی و... راهکار مقابله با این بیماری است. وی تأکید می‌کند: 80 درصد این بیماران در صورت درمان مناسب آن‌قدر بهبود می‌یابند که خودشان بتوانند مراقبت از خود را به عهده بگیرند و زندگی خوبی داشته باشند. بقیه بناچار باید در مراکز مراقبتی به صورت شبانه‌روزی تحت درمان باشند.
زندگی با بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی
سرای احسان، وابسته به موسسه خیریه آسیب‌دیدگان اجتماعی، کار خدمات رسانی به بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی را به طور رایگان به عهده دارد. در این سرا 480 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی و اختلالات خلقی (عمدتا دوقطبی) وجود دارد که زیر نظر متخصصان خدمات گوناگون روانشناسی، روان‌پزشکی، درمانی و اجتماعی دریافت می‌کنند.
نادر منصوری، کارشناس ارشد روانشناسی و از کارشناسان سرای احسان که روز و شب خود را با این بیماران می‌گذراند به جام‌جم می‌گوید: این بیماران بشدت نیازمند حمایت اجتماع و خانواده هستند. ما در سرای احسان پیوند این بیماران با خانواده را برقرار می‌کنیم؛ زیرا بدون این حمایت‌ها، درمان‌های دارویی نیز چندان اثربخش نخواهد بود.
زندگی با این بیماران به علت مشکلات رفتاری، ذهنی و گاهی از دست دادن مهارت‌های مراقبت از خود بسیار دشوار و طاقت‌فرساست، ولی در صورت حمایت از سوی اطرافیان و بویژه خانواده، با دارو درمانی می‌توانند به زندگی عادی برگردند. وی می‌افزاید: ما در سرای احسان کارگاه‌های مختلف قالیبافی، منبت‌کاری، سفالگری و صنایع دستی را برای مددجویان آماده کرده‌ایم تا زمینه بازگشت آنها به اجتماع را فراهم کنیم.
از این بیماران اَنگ‌زدایی شود
منصوری تصریح می‌کند: بسیار مهم است از این بیماران انگ‌زدایی شود. اینها از انگی که از سوی اجتماع می‌خورند بشدت رنج می‌برند. برخی ابتدا بیماری را پنهان می‌کنند و وقتی شدید میشود به فکر درمان می‌افتند.
متأسفانه در جامعه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی را افرادی پرخطر می‌دانند، در صورتی که لزوما این طور نیست. خیلی‌هایشان تحصیل کرده‌اند. میان این بیماران افرادی داریم که شاعر، نویسنده و مترجم هستند.
فقط مغز این افراد دچار آشفتگی شده، انتقال دهنده‌های عصبی در اینها درست کار نمی‌کند و نتیجه این میشود که فرد دچار اختلال در زندگی اجتماعی‌اش میشود که معمولا به ترک تحصیل، از دست دادن شغل و شکست در ازدواج منجر میشود.
روان‌شناس سرای احسان درخصوص زندگی این بیماران می‌گوید: با این که ازدواج حق هر انسانی است، ولی معمولا این بیماران ازدواج نمی‌کنند.
ازدواج فرآیندی استرس‌زاست و این استرس میتواند شدت بیماری را در این افراد افزایش دهد. با این حال در صورت دریافت خدمات درمانی و حمایت خانواده و پذیرش اجتماعی، بیمارانی داریم که ازدواج کرده‌اند، بچه دارند و زندگی خوبی را سپری می‌کنند.
نقش جامعه رسانه‌ها
این کارشناس ارشد روانشناسی با تأکید بر نقش رسانه‌ها در کمک به این بیماران می‌گوید: این که به محض وقوع یک جنایت حدس و گمان‌های بی‌پایه‌ای مطرح میشود که «متهم به اسکیزوفرنی مبتلا بوده» و بلافاصله این موضوع در رسانه‌ها منتشر میشود، به تقویت تصور نادرست اجتماع نسبت به این بیماران دامن می‌زند. در صورتی که ممکن است با تحقیق بیشتر این فرضیه رد شود، اما اصلاح تصور جامعه دیگر ممکن نیست. منصوری می‌افزاید: گاهی دیده شده فرد مبتلا به اسکیزوفرنی که به مواد مخدر اعتیاد داشته دست به ارتکاب جرم‌زده است که البته این موضوع را در برخی معتادانی که بیماری اسکیزوفرنی هم ندارند ممکن است شاهد باشیم. در این شرایط احتمال رفتار پرخطر در اینها بیشتر میشود.
وی درخصوص مشاغلی که می‌توان به این بیماران سپرد، می‌گوید: مشاغل دفتری، خدماتی، صنایع دستی و... ازجمله کارهایی است که این افراد می‌توانند بخوبی از پس آن برآیند. حتی در سرای احسان عده‌‍ای از این بیماران که وضع مناسبی دارند، مراقبت از برخی مددجوها را به عهده دارند و مثل کارمندان عادی حقوق ماهانه دریافت می‌کنند.
منصوری تأکید می‌کند: این بیماران حمایت بیمه‌ای و حقوقی خاصی به عنوان شهروند ندارند و آنچه تحت پوشش بیمه قرار می‌گیرد بسیار جزئی است.
کاظم کوکرم
دانش و سلامت
تمرینات بدنی، نه‌تنها به مبارزه با بیماری قلبی کمک می‌کند، بلکه برای افراد خانه‌نشین و بدون تحرک، فقط اضافه کردن کمی تمرین بدنی به برنامه همیشگی روزانه میتواند ریسک ابتلا به فشار خون، استئوپروز (پوکی استخوان)، سرطان پستان و کولون، اضطراب و استرس را کاهش دهد. در این میان، فقط فعالیت هوازی مثل پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری پیشنهاد میشود. تمرینات مقاومتی یا تمریناتی که منجر به کاهش وزن می‌شوند نیز از اجزای مهم یک برنامه مناسب برای رسیدن به تناسب اندام هستند، زیرا توانایی و نیروی شما را افزایش داده، منجر به کاهش چربی بدن میشود و به اصلاح سطوح کلسترول خون کمک می‌کند.
تأثیر ورزش در روند بهبود بیماران قلبی
برنامه‌های ورزشی انتخاب شده با شدت مناسب با تاثیر بر سیستم‌های مختلف بدن، موجب افزایش کارآیی شخص میشود. مثلا موجب افزایش حجم بطن چپ و افزایش قدرت بطن چپ در پمپاژ خون میشود. برنامه‌های توانبخشی قلبی نیز موجب بهبود ظرفیت ورزشی در بیماران میشود. طی بررسی‌های مختلف دیده شده، حداکثر توانایی و ظرفیت ورزشی در بیماران قلبی از 15درصد به 25درصد افزایش یافته و این افزایش به معنای کسب استقلال بیمار در زندگی فردی است.
ورزش با تاثیر بر قلب، موجب انتشار بهتر اکسیژن بین سلول‌های قلبی میشود و به این ترتیب، احتمال بروز سکته مجدد یا بی‌نظمی در ریتم قلب، بشدت کاهش می‌یابد. به‌طور کلی ورزش، موجب بهبود شرایط جسمی افراد میشود، ولی مهارت اصلی در طراحی یک برنامه درمانی، تعیین دقیق مشخصات برنامه ورزشی است که موجب پیشگیری از ابتلا به بیماری‌ها یا بهبود شرایط جسمی، روحی و اجتماعی بیمار میشود. با توجه به احتمال آسیب به بافت قلب طی یک برنامه ورزشی کنترل نشده، توصیه میشود، قبل از شروع ورزش با یک متخصص تجویز ورزش یا متخصص قلب آشنا با برنامه توانبخشی و ورزشی مشورت کنید.
شرکت در برنامه توانبخشی قلبی، موجب پیشگیری از مرگ ناگهانی و کاهش سکته‌های مکرر و کاهش نیاز به بستری شدن، کاهش علائم بیماری‌های قلبی نظیر آنژین و تنگی نفس حین انجام فعالیت، کاهش و توقف روند آترواسکلروزیس (تصلب شرایین) و در نهایت افزایش کارآیی بیمار در زندگی روزمره میشود. به این ترتیب بیمار زندگی باکیفیت بیشتری را تجربه خواهد کرد.
کاربرد ورزش در کنترل فشار خون
فشار خون، بیماری بسیار شایعی است که عده زیادی را در میانسالی و کهنسالی مبتلا می‌کند. از نظر بالینی، فشار خون بالاتر از140 روی 90 میلی‌متر جیوه، بیماری شناخته میشود. علل ایجادکننده فشار خون بسیار متنوع و متفاوت است. اما مهمترین و شایع‌ترین دلیل آن، آترواسکلروز یا سخت شدن دیواره عروق است. در این حالت، LDL با رسوب در دیواره عروق، موجب تنگی و کاهش انعطاف دیواره عروق میشود. فشار خون، بیماری بسیار خطرناکی محسوب میشود. در بیماران، پاره شدن عروق ریز مغز و بروز سکته خونریزی‌دهنده بسیار شایع است.
ثابت شده است، فشار خون و چاقی رابطه نزدیکی دارند. به همین دلیل، مهمترین توصیه به افراد در معرض خطر، شرکت در برنامه‌های ورزشی و فعالیت مرتب فیزیکی و کنترل وزن است. طی تحقیقات متعددی در افراد مبتلا به فشار خون، تاثیرات بسیار مطلوب ورزش اثبات شده است.
دکتر مسعود قاسمی
فوق‌تخصص آنژیو‌گرافی و آنژیو‌پلاستی
به گزارش جام جم سرا ، هرچند اسکیزوفرنی با کاهش میزان بافت مغز شناخته می شود اما شواهد جدید نشان می دهد که در مواردی افزایش بافت و ظرفیت در برخی مناطق مغز اتفاق می افتد. این تحقیق در نشریه آنلاین «سایکولوژی مدیسین» منتشر شده است.
کارشناسان در این پروژه ۹۸ بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی را مطالعه کرده و آنها را با ۸۳ بیمار که به این عارضه مبتلا نیستند مقایسه کردند. آنها در این مطالعه افزایش بخش خاکستری در مغز مبتلایان به اسکیزوفرنی را شناسایی کردند.
پژوهشگران می گویند این امکان در گذشته فراهم نبود و چنین یافته ای قابل شناسایی نبود. آنها می گویند ایده عمومی این است که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی حاد قابل درمان نیستند که خود از این باور قدیمی نشأت می گیرد که اسکیزوفرنی زاییده صدمات اولیه در تکامل مغز است.
یکی از پزشکان این تحقیق می گوید: نتایج ما نشان می دهد که علی رغم صدمه بافت مغز، مغز یک بیمار اسکیزوفرنیک همواره در حال تلاش برای بازیافت خود است.
برای برخی بیماران دیابتی برخلاف گذشته که کنترل بیماری با مصرف دارو وجود نداشت و روزه‌داری میسر نبود، در حال حاضر با داروهایی که در دسترس بیماران وجود دارد، بیماری دیابت را می‌توان کنترل کرد و فرد بیمار میتواند روزه بگیرد. بیماران دیابتی نوع 2 و حتی افرادی که تحت درمان با انسولین هستند، امروزه مجاز به روزه‌داری هستند و بیماران نوع یک نیز با آموزش صحیح، موفق به روزه‌داری می‌شوند.
بیمارانی که قبلاً مجاز به روزه‌داری نبودند، امروزه می‌توانند روزه بگیرند. حتی افرادی که سال گذشته نمی‌توانستند روزه بگیرند، امسال با کنترل بیماری خود خواهند توانست روزه بگیرند. در صورت توانایی بیمار برای روزه‌داری، پزشک باید دوز داروهای خوراکی یا انسولین را با توجه به شرایط بیمار تنظیم کند و آموزش لازم برای آگاهی از علائم افت یا افزایش قند خون، کاهش فشارخون و نحوه برخورد با آن، اندازه‌گیری قند خون در خانه با گلوکومتر (نام دستگاه اندازه‌گیری قند)، برنامه غذایی مناسب و فعالیت فیزیکی در زمان روزه‌داری را به بیمار ارائه دهد.
اگر بیمار داروهایی را که ترشح انسولین را زیاد نمی‌کند و بیشتر روی حساسیت انسولین اثر می‌گذارد، مصرف کند، توصیه میشود در وعده سحر و افطار، قند خون خود را کنترل کند. اگر بیمار در وعده سحر با افت قند خون مواجه شود، نباید آن روز را روزه بگیرد اما بیمارانی که تحت درمان انسولین هستند یا مصرف داروهایشان باعث ترشح زیاد انسولین میشود، باید در طول روز چندین بار قند خون خود را بگیرند و اگر کاهش پیدا کرد، روزه نگیرند و در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنند.
آیا نوجوانان می‌توانند روزه بگیرند؟
نوجوانانی که به سن بلوغ رسیده‌اند و امسال روزه‌اولی محسوب می‌شوند، ابتدا باید سلامتشان تایید شود و سپس توصیه تغذیه‌ای توسط پزشک به آنها ارائه شود.
رژیم غذایی نوجوانان در ماه رمضان چه تفاوت‌هایی با برنامه غذایی معمول آنها باید داشته باشد؟
رژیم و سفره‌های غذایی ماه مبارک رمضان در همه کشورها نسبت به ماه‌های دیگر متفاوت است. معمولا در این ماه، مصرف مواد غذایی پر کالری و پرچرب بیشتر میشود و افراد به کیفیت غذا که حاوی پروتئین کافی، آهن کافی و مواد غذایی که مایعات بدن را حفظ می‌کند، توجه چندانی نمی‌کنند. در وعده سحر باید مواد غذایی مصرفی دارای پروتئین، نشاسته، میوه و سبزی باشد تا در طول روز، روزه‌دار احساس عطش نکند،اما افراد سراغ غذاهای پرچرب می‌روند و در طول روز با مشکلات گوارشی، سوء هاضمه و نفخ مواجه می‌شوند که ممکن است، روی رشد و خون‌سازی نوجوان تاثیر بگذارد. لذا باید روی تغذیه سالم نوجوانان و رژیم غذایی سالم توجه بیشتری داشته باشیم.
دکتر محسن خوش‌نیت
فوق‌تخصص غدد
اول این که دیابتی‌ها جریان خون مناسبی در پاهایشان ندارند، بنابراین زخم‌هایشان زود ترمیم نمی‌شود. دوم این که زیاد بودن قند خون محیط مناسبی برای باکتری‌ها ایجاد می‌کند تا رشد کنند و سوم این که دیابت کنترل نشده دفاع ایمنی را ضعیف می‌کند.
ولی سوال اساسی این است: آیا بدون هرگونه آسیب، پاها زخم می‌شوند یا این که زخم‌ها خود به خود به وجود می‌آیند؟
واقعیت این است اگرچه دیابتی‌ها براحتی پاهایشان زخم میشود، ولی هرگز بدون هیچ عاملی این اتفاق نمی‌افتد. مثال واضح در این مورد آسیب‌های ناشی از کفش است. وقتی شما کفش نو می‌خرید، بعد از پوشیدن آن به دلیل درد یا سوزشی که در قسمتی از پا احساس خواهید کرد، شماره کفش را تغییر می‌دهید یا کفش دیگری را انتخاب خواهید کرد. حال بیمار دیابتی را در نظر بگیرید که حس درد و فشار را ندارد. وقتی او برای خرید کفش مراجعه می‌کند ممکن است متوجه فشار و دردی که این کفش به قسمتی از پایش وارد می‌کند، نشود و با خرید و پوشیدن آن بعد از مدتی یک قسمت از پایش زخم میشود. زمانی بیمار متوجه میشود که بوضوح زخم دیده میشود. در حالی که قبل از آن به دلیل بی‌حسی پاها اصلا متوجه این مشکل نبوده است. مثال دیگر این که وقتی بیمار دیابتی که حس پاهایش کم شده است با پای برهنه در منزل راه می‌رود ممکن است یک جسم کوچک به کف پایش بچسبد و او مدت‌ها بدون این که متوجه شود روی آن راه برود و اندک‌اندک آن جسم خیلی ریز، کاملا کف پایش را زخمی کند.
سوال مهم این است آیا این مشکل راه حل پیشگیرانه دارد؟
بله. مهمترین راه جلوگیری از این فاجعه وارسی پاها توسط خود بیمار است.
دیابتی‌ها باید هر روز پاهایشان را به‌دقت وارسی و تمیز و با کرم‌های خاص آن را مرطوب کنند. از طرف دیگر در انتخاب کفش مناسبی که به هیچ نقطه از پای بیمار فشار نمی‌آورد، دقت کنند. نکته مهم دیگر این که هرگز نباید با پای برهنه حتی در منزل راه بروند و حتما جوراب و کفش مناسبی در خانه بپوشند و نکته آخر این که اگر یک زخم کوچک در پایشان ایجاد شد، سریع به پزشک متخصص داخلی یا عفونی مراجعه کنند. همیشه به خاطر داشته باشیم زخم‌های دیابتی علت مشخص دارند و قابل پیشگیری هستند.
دکتر رضا کریمی
فوق‌تخصص بیماری‌های غدد و متابولیسم
rezakarimi1350@yahoo.com
به گزارش جام جم آنلاین از مهر، دکتر مسعود اسلامی در هجدهمین کنگره بین المللی تازه‌های قلب و عروق ایران با بیان اینکه نارسایی قلب از شایع‌ترین بیماری‌های قلبی است، گفت: نارسایی قلب به دلیل افزایش فشار قلبی بیمار ایجاد میشود و فرد دچار تنگی نفس در حالت استراحت، کاهش انقباض قلب، تورم پاها و... میشود.
وی افزود: نارسایی قلبی علاوه بر بروز علامت موجب کاهش طول عمر بیمار میشود به گونه‌ای مرگ و میر در این بیمار بیش از مبتلایان به سرطان است.
اسلامی با بیان اینکه علاوه بر مصرف دارو بیماران مبتلا به نارسایی قلبی باید اقداماتی را برای بهبود انجام دهند، گفت: برای مثال به این دسته از بیماران توصیه میشود از مصرف نمک و مایعات فراوان به شدت خودداری کنند، ورزش‌های منظم هوازی را انجام دهند، در معرض گرد و غبار قرار نگیرند و اگر دچار اضافه وزن و یا چاقی هستند نسبت به کاهش وزن اقدام کنند تا انقباضات قلب افزایش پیدا کند.
وی افزود: به این دسته از بیماران توصیه میشود در شبانه روز تنها یک لیتر مایعات مصرف کنند زیرا در غیر این صورت قلب نمی تواند به خوبی پمپاژ کند و آب به درون ریه وارد و موجب تنگی نفس در بیماران میشود.
اسلامی یادآور شد: اگر اقدامات فردی و درمان‌های دارویی برای بیمار پاسخگو نبود بیمار کاندیدای پیوند قلب میشود و چون یافتن قلب مناسب ۶ ماه تا یک سال به طول می‌انجامد بیماران می‌توانند به مدت ۲ سال از قلب مصنوعی استفاده کنند.
دبیر علمی هجدهمین کنگره بین المللی تازه‌های قلب و عروق ایران خاطرنشان کرد: نارسایی قلبی علل مختلفی دارد به گونه‌ای که گاه به دلیل یک عفونت برزو پیدا می کند بنابراین اگر بیمار به موقع مراجعه کند با تشخیص علت و رفع به موقع آن می‌توان اقدامات درمان قطعی را انجام داد.
وی افزود: از عوامل خطر بروز نارسایی قلبی می توان به تنگی عروق کرونر، نارسایی دریچه‌ای، نارسایی قلب، عفونت و دیابت اشاره کرد.
هجدهمین کنگره بین المللی تازه‌های قلب و عروق ایران از ۲۳ تا ۲۶ شهریور ماه جاری در سالن همایش‌های بین المللی برج میلاد در حال برگزاری است.