چند روز طول کشید تا بچهای که از روز اول زندگی در دنیا یاد گرفته بود در چند ماه اول شیر مادر یعنی همه چیز و بعد از آن یعنی رفع همه نیازهای روحی، حالا دیگر باید یاد بگیرد شیر را با لیوان بخورد و انگار اولین قدم فاصله بین تو با او شروع شد.
وقتی برای بار اول او را به مهدکودک یا مدرسه سپردی و گریه کرد، هر چند در ظاهر از این عکسالعمل ناراحت بودی، اما جایی در پستوی قلبت خوشحال شدی که تاب دوری تو را ندارد. هنوز بودنت برایش مهم است. هر چه زمان گذشت، هر دوی شما یاد گرفتید که او فرد مستقلی است و قرار است دنیای خود را بسازد و تو (مادر یا پدر) باید همراهش باشی و کمک حالش.
تا اینکه سر و کله روزهای پرالتهاب بلوغ به زندگیتان باز شد. روزهایی که کودک دیروز دیگر کودکی نمیکرد و قدمقدم فاصله میگرفت تا دنیا را بشناسد، زندگی را لمس کند و فردایش را معنا ببخشد.
امروز او یک نوجوان است و باید تک و تنها به جنگ هیولای بیشاخ و دمی برود که اسمش زندگی است و معلوم نیست چند سر دارد و هر سر چقدر با او سر یاری ندارد. او نوجوان است و خیلی برایت دردناک است که به چشمانش نگاه کنی و نتوانی تشخیص بدهی پشت آن چشمها او به چه چیزی میاندیشد، ترس چه چیزی را دارد و شوق چه چیزی را. اما اگر بخواهی پدر یا مادر خوبی باشی و بعد از این روزهای برزخ، نگاهی به جوانی بیندازید که به سلامت از آن روزها عبور کرده است، باید حساب شده رفتار کنید.
برای اینکه کنار او باشید و کمک کنید تا به سلامت بگذرد، یک راه بیشتر ندارید: با نوجوانتان همدل باشید.
او سر پر سودایی دارد، پس در صورتی که بخواهید از در نصیحت و ارائه تجربیات وارد شوید، خیلی زود به در بسته میخورید، اما دل او به حکم دل بودن، آماده نزدیکی از راه همدل شدن را دارد.
هیچ انسانی روی کره زمین در هیچ سن و سالی از اینکه کسی را داشته باشد که دلش با دل او همراه باشد، پشیمان نمیشود.
دانشمندان معتقدند، همدلی دو جزء شناختی و یک جزء عاطفی دارد. اجزای شناختی همدلی عبارتند از توانایی در شناسایی و نامگذاری حالات دیگران و توانایی در حدس زدن دیدگاه شخص دیگر و جزء عاطفی آن توانایی نشان دادن پاسخ عاطفی مناسب است.
شما فکر میکنید چگونه میتوان در خانه با فرزند نوجوان همدل بود؟ اول از همه بدانید که شما بیشتر باید برای ایجاد این مهارت تلاش کنید.
او درگیر دنیای خودش است. دنیایی پر از ناشناختهها که باید شناخته شود و در این گیر و دار تلاشی برای نزدیکی به شما نخواهد کرد، اما شما اگر میخواهید بدانید در گوشی موبایل و تبلت و خلوت او چه میگذرد به جای کنجکاوی، گشتن و شک و تردید باید با او همدل شوید. البته کنترل نامحسوس لازم است، اما این ترفند او را آنقدر به شما نزدیک میکند که مانیتورینگ زندگیاش را خواهید داشت. اگر حرفم را قبول ندارید، تجربه کنید.
سوار ماشین زمان شوید
برای همدلی با یک نوجوان باید دکمه برگشت به عقب ماشین زمان را فشار دهید. شما به ثبات یک بزرگسال رسیدهاید و تا زمانی که جهان را از این دریچه نگاه میکنید، نمیتوانید با فرزند نوجوان خود همدل و همراه باشید. باید کمی به عقب برگردید. برای این کار به روزهای نوجوانی خود فکر کنید. به ترسهایتان، رویاهایتان. به دلایلی که برای انتخاب رشته، دوستیها، مهمانی نرفتنها و بدخلقیهایتان داشتید.
سعی کنید دنیای آن روزها را به یاد بیاورید و در قدم بعد در مورد نوجوانی و نگاه خاص این روزها مطالعه کنید. کتابهایی که دنیا را از دید یک نوجوان ترسیم میکند، مشاوره با روانشناس و حتی خواندن کتابهایی که فرزندتان میخواند و دیدن فیلمهایی که او میبیند میتواند شما را به دنیای ناشناختهاش نزدیک کند.
او متفاوت است، قبول کنید
فرزندان ما یک تجربه جدید از حضور انسان در زمین هستند. قرار نیست همانطور باشند که ما هستیم و حتی آنطوری باشند که ما روزی روزگاری در همین سن بودیم. سعی کنید بپذیرید این تفاوتها را و بعد از آن او را همانطور که هست قبول کنید.
اگر فرزند شما حس کند او را همانطور که هست میخواهید و برای آنکه دوستش داشته باشید لازم نیست خود را سانسور کند و یک اکران عمومی کاملا متفاوت از اکران خصوصیاش را به نمایش بگذارد، آنوقت به شما نزدیک شده و میتواند اعتماد کند و درباره موضوعات مختلف زندگیاش با شما حرف بزند.
همزبانی؛ پیشنیاز مهم
برای همدلی با فرزندتان نیاز دارید تا همزبان هم شوید. همزبانی به معنی نصیحت کردن نیست. به معنی سوال و جواب و بازجویی هم نیست. یعنی شما و فرزندتان «حرف» برای گفتن داشته باشید.
یعنی او بتواند با شما راحت و بدون ترس صحبت کند و بداند اگر هم با او هم افق نیستید، خواهید گفت: درکت میکنم!
اگر نوجوانان احساس کنند دل ما با دل آنها خیلی بیگانه نیست و میشود راهی به سوی هم باز کنیم، اعتماد کرده و واکسینه میشوند. او همان کودک بازیگوش چند سال قبل است که برای یک ساعت ندیدن شما بیتابی میکرد، اما قبول کنید که در حال آماده شدن برای ورود به دنیایی است که اسمش دنیای آدم بزرگهاست!
Klevan یک شهر کوچک در غرب اوکراین است. شهری قدیمی با قدمت ۱۵ قرن. در نزدیکی حومه شهر، خط آهنی وجود دارد که به یک کارخانه محلیه متصل است. اطراف این مسیر پوشیده از گل است و یک تونل ایجاد کرده است. افسانه های محلی می گویند آرزوهای عاشقانه در تونل عشق، برآورده می شود.
باغ کاواچی فوجی در شهر کیتاکیوشو ژاپن می باشد که دارای گونه های بسیار زیادی از گیاهان گلدار می باشد. زیباترین مکان این باغ، تونل رویایی و باورنکردنی ویستریا می باشد که بازدیدکنندگان می توانند در این تونل رویایی پیاده روی کنند. بهترین زمان برای بازدید از این تونل، فروردین و اردیبهشت است. گام برداشتن در این تونل، بسیار رویایی ست.
۳٫ تونل درخت گینکگو در ژاپن
درخت بیلوبا گینکگو در فرهنگ ژاپن مورد احترام است. شش درخت پس از واقع بمب هیروشیما باقی ماند که این گونه درخت با تکثیر و حفاظت تا به امروز زنده مانده است. بنابراین ژاپنی ها به این درخت به عنوان ” درخت باروری از امید”و ” درخت بازمانده” احترام می گذارند. این تونل در فصل پاییز، به اوج زیبایی خود می رسد.
۴٫ مسیر درختان پیچ اناری، پروتریا ، آفریقای جنوبی
این درختان بنفش گرمسیری، بومی آمریکای جنوبی هستند. بیش از صد سال پیش نهال این درختان به آفریقا آورده شد. تخمین زده میشود که در حدود ۷۰ هزار اصله درخت پیچ اناری (Jacarandas)، در پایتخت این کشورها کاشته شدهاند. به طوری که لقب شهر پروتریا، شهر جاکارِندا است. در این مسیر، درختان آنقدر زیبا و به هم نزدیک هستند که ایجاد یک تونل تاج مانند از گل بنفش کرده اند.
تونل زیبایی از درختان سرو که قدمت آن به صدها سال می رسد.
شهر بندری بن (Bonn) در مرکز آلمان و در کنار رودخانه راین بنا شده است. انبوه شکوفه های گیلاس در یکی از خیابان های این شهر که خیابان شکوفه گیلاس نام گرفته، آن را به یک جاذبه مهم گردشگری تبدیل کرده است. همه ساله در فصل بهار، شکوفه های بی شمار گیلاس، علاقمندان و گردشگران زیادی را از کوچه های تنگ و باریک به این تونل زیبای صورتی رنگ می کشاند.
درختانی زیبا و تو در تو در امتداد بعضی از جاده های ایرلند شمالی مسیر های زیبا و دلربا ایجاد میکننن و ما تنها کسانی که اینطور فکر می کنیم نیستیم این راه عجیب و جالب اما زیبا یکی از مکان هایی زیبا برای عکاسی در ایرلند شمالی است و در سریال بازی بازی تاج و تخت هم این تونل ها نشان داده شده است
خیابانی با نام “رائو گونکالو د کاروالیو” در پورتو آلگره برزیل به دلیل پوشیده شدن با شاخ و برگ درختان خود به عنوان زیباترین خیابان جهان شناخته می شود.
سندرم تونل کارپال, پیشگیری از سندرم تونل کارپال
احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی یکی از علل ابتلا به سندرم تونل کارپال است
سندرم تونل کارپال(CTS) شرایط مرتبط با عصب است که باعث ایجاد درد و بی حسی در مچ دست و دستها میشود.
این بیماری بیشتر در زنان دیده میشود.
این بیماری بیشتر در بزرگسالانی رخ میدهد که کارهایی همچون مونتاژ را انجام میدهند.
چنین کارگرانی سه برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور(که انگشت را خم میکند)
و سایر بافتهای نرم همچون رباطها و رگهای خونی را محافظت میکند.
بر اساس گفتههای آکادمی جراحان ارتوپدی در آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق میافتد که بافتهای احاطه کننده تاندون فلکسور متورم میشوند
و فشاری بر روی عصب مدیان وارد میکنند.
این فشار میتواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست شود.
سندرم تونل کارپال میتواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد.
برخی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده میشود.
تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم شود.
بیش فعالی غده هیپوفیز
کم کاری تیروئید
آرتریت روماتوئید
فشارهای کاری
استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست
احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی
توسعه کیست یا تومور در کانال
هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار میتواند باعث بروز این سندرم شود.
حرکات تکراری که در کارهای مختلف انجام میشود ممکن است با سایر بیماریها همچون بورسیت و التهاب تاندون در ارتباط باشد.
فعالیتهای تکراری همچنین ممکن است در نویسندگان نیز باعث ایجاد درد در دست شود.
نشانههای این سندرم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود.
معمولا بیماران با چنین نشانههایی از خواب بیدار میشوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد.
نشانهها میتواند در طول روز نیز وجود داشته باشد.
افرادی که نشانههایی همچون بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه میکنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه نمایند.
این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود.
با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده میشود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا میکند.
زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.
برای تشخیص سندرم تونل کارپل پزشک ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد.
بعد از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک میتواند ازمونهای بیشتری برای تشخیص انجام دهد.
این آزمونها شامل EMG یا ازمون سرعت هدایت عصبی است.
یک EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده میشود در این شرایط انجام خواهد شد.
این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری میکند.
پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار میدهد.
این سوزنها میتواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.
آزمون سرعت هدایت عصبی نیز سرعت تکانههای الکتریکی در اعصاب را بررسی میکند.
برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار میگیرد و شوکی به اعصاب فرستاده میشود.
سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی میکند سنجیده میشود.
این آزمون electroneurography یا EneG نیز نامیده می شود.
تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب اصلی دست را محافظت میکند
برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، معمولا نیازی به جراحی نخواهد بود. اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود میتوان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر بدون درمان رها شود امکان بدتر شدن شرایط وجود دارد. داروهای بدون نسخه همچون داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها ( آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، میتواند درد مربوط به التهاب را کاهش دهد. پزشک نیز میتواند کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.
اگر بیماری زمینه ای باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، درمان این شرایط اغلب میتواند نشانههای سندرم تونل کارپال را تا حد زیادی کاهش دهد. در موارد شدید و حاد نیاز به جراحی خواهد بود اما بیمار میتواند درمانهای دیگری را امتحان کند و در صورت موثر نبودن به سراغ جراحی برود. گزینههای جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است. جراحی اندوسکوپیک شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی اعصاب فشار میآورد. جراحی باز شامل باز کردن منطقه با یک برش بزرگ است.
با ورزش دادن ناحیه بیمار نمیتوان درد را کاهش داد. این موارد نمیتواند جایگزینی برای درمانهای دیگر باشد. در برخی از موارد استفاده از ورزش میتواند نشانهها را بدتر کند به خصوص اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد شود. این فشار باعث بدتر شدن نشانهها میشود. توصیه میشود به هنگام خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی همچون یوگا، کاردرمانی میتواند با برنامههای منظم دیگر همراه شود.
روشهای متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همیشه به خاطر داشته باشید:
زمانی که در حال انجام فعالیتهایی هستید که بر روی مچ دست فشار میاورد، بهتر است کمی استراحت کنید.
محیط کاری خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود. افرادی که کارهای تایپی را انجام میدهند باید کیبورد خود را به گونه ای قرار دهند که مچ دست به هنگام کار با آن دچار فشار نشود.
به حالت بدنی خود در هنگام کار کردن دقت کنید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.
مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم پیشگیری میکند.
زمانی که در حال انجام فعالیتهایی همچون نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی مناسب استفاده کنید. یعنی سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید.
از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد میکند.
منبع:majalesalamat.com
باغ کاواچی فوجی در شهر کیتاکیوشو ژاپن می باشد که دارای گونه های بسیار زیادی از گیاهان گلدار می باشد. زیباترین مکان این باغ، تونل رویایی و باورنکردنی ویستریا می باشد که بازدیدکنندگان می توانند در این تونل رویایی پیاده روی کنند.
تونل ویستریا در ژاپن
تصاویر تونل ویستریا در ژاپن
عکس های تونل ویستریا در ژاپن
باغ کاواچی فوجی در شهر کیتاکیوشو ژاپن
تونل گل رویایی ویستریا در ژاپن
عکس های تونل گل رویایی ویستریا در ژاپن
تونل گل رویایی ویستریا در ژاپن
تونل ویستریا در ژاپن
وب سایت ترنجی: شرکت الجی الکترونیکس با صفحه نمایش اولد که 5 متر طول، 7.4 متر عرض و 15 متر طول داشت به بازدیدکنندگان نمایشگاه IFA خوش آمد گفت. این مجموعه از 216 صفحهنمایش خمیده 55 اینچ که با یکدیگر ساختاری خاص متشکل از 447,897,600 پیکسل (چیزی حدود نیم میلیون) را تشکیل میدهد و تصاویر نفسگیری مثل شفقهای قطبی، اکوسیستم زیر آب و عمق کهکشانها را نشان میدهد.
کلیپهای دیگر شامل محیط زیر دریا و تصاویر عمق کهکشان تصاویر همه جانبهای را برای تماشاگر خلق میکند و به آنها احساس شنا کردن در اقیانوس و یا غوطهور بودن در کهکشان را القا میکند. در نمایشگاه ایفا تماشگران میتوانند ببینند که فناوری اولد چقدر به خلق تصاویر واقعی جهان اطراف ما در محیط داخلی نزدیک اسـت.
بیماری سندورم کاریال یک بیماری غریبه است در ادامه و جهت آشنایی با این نوع بیماری با تالاب همراهی شوید.
سندرم تونل کارپال(CTS) شرایط مرتبط با عصب است که باعث ایجاد درد و بی حسی در مچ دست و دستها میشود. این بیماری بیشتر در زنان دیده میشود. این بیماری بیشتر در بزرگسالانی رخ میدهد که کارهایی همچون مونتاژ را انجام میدهند. چنین کارگرانی سه برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
علل ایجاد بیماری سندرم تونل کارپال چیست؟
تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور(که انگشت را خم میکند) و سایر بافتهای نرم همچون رباطها و رگهای خونی را محافظت میکند. بر اساس گفتههای آکادمی جراحان ارتوپدی در آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق میافتد که بافتهای احاطه کننده تاندون فلکسور متورم میشوند و فشاری بر روی عصب مدیان وارد میکنند.
این فشار میتواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست شود. سندرم تونل کارپال میتواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد. برخی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده میشود.
سایر فاکتورهایی که باعث ایجاد این سندرم میشود عبارت است از:
تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم شود.
بیش فعالی غده هیپوفیز
کم کاری تیروئید
آرتریت روماتوئید
فشارهای کاری
استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست
احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی
توسعه کیست یا تومور در کانال
هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار میتواند باعث بروز این سندرم شود. حرکات تکراری که در کارهای مختلف انجام میشود ممکن است با سایر بیماریها همچون بورسیت و التهاب تاندون در ارتباط باشد. فعالیتهای تکراری همچنین ممکن است در نویسندگان نیز باعث ایجاد درد در دست شود.
نشانهها و علائم سندرم تونل کارپال:
نشانههای این سندرم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود. معمولا بیماران با چنین نشانههایی از خواب بیدار میشوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. نشانهها میتواند در طول روز نیز وجود داشته باشد. افرادی که نشانههایی همچون بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه میکنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه نمایند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده میشود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا میکند. زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.
تشخیص و آزمون سندرم تونل کارپال:
برای تشخیص سندرم تونل کارپل پزشک ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک میتواند ازمونهای بیشتری برای تشخیص انجام دهد. این آزمونها شامل EMG یا ازمون سرعت هدایت عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده میشود در این شرایط انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری میکند. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار میدهد. این سوزنها میتواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.
ازمون سرعت هدایت عصبی نیز سرعت تکانههای الکتریکی در اعصاب را بررسی میکند. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار میگیرد و شوکی به اعصاب فرستاده میشود. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی میکند سنجیده میشود. این آزمون electroneurography یا EneG نیز نامیده می شود.
تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب اصلی دست را محافظت میکند
درمان و داروهای سندرم تونل کارپال:
برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، معمولا نیازی به جراحی نخواهد بود. اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود میتوان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر بدون درمان رها شود امکان بدتر شدن شرایط وجود دارد. داروهای بدون نسخه همچون داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها ( آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، میتواند درد مربوط به التهاب را کاهش دهد. پزشک نیز میتواند کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.
اگر بیماری زمینه ای باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، درمان این شرایط اغلب میتواند نشانههای سندرم تونل کارپال را تا حد زیادی کاهش دهد. در موارد شدید و حاد نیاز به جراحی خواهد بود اما بیمار میتواند درمانهای دیگری را امتحان کند و در صورت موثر نبودن به سراغ جراحی برود. گزینههای جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است. جراحی اندوسکوپیک شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی اعصاب فشار میآورد. جراحی باز شامل باز کردن منطقه با یک برش بزرگ است.
با ورزش دادن ناحیه بیمار نمیتوان درد را کاهش داد. این موارد نمیتواند جایگزینی برای درمانهای دیگر باشد. در برخی از موارد استفاده از ورزش میتواند نشانهها را بدتر کند به خصوص اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد شود. این فشار باعث بدتر شدن نشانهها میشود. توصیه میشود به هنگام خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی همچون یوگا، کاردرمانی میتواند با برنامههای منظم دیگر همراه شود.
پیشگیری از سندرم تونل کارپال:
روشهای متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همیشه به خاطر داشته باشید:
زمانی که در حال انجام فعالیتهایی هستید که بر روی مچ دست فشار میاورد، بهتر است کمی استراحت کنید.محیط کاری خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود. افرادی که کارهای تایپی را انجام میدهند باید کیبورد خود را به گونه ای قرار دهند که مچ دست به هنگام کار با آن دچار فشار نشود.
به حالت بدنی خود در هنگام کار کردن دقت کنید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.
مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم پیشگیری میکند.
زمانی که در حال انجام فعالیتهایی همچون نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی مناسب استفاده کنید. یعنی سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید.
از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد میکند.
نشانهها و علائم سندرم تونل کارپال:
نشانههای این سندرم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود. معمولا بیماران با چنین نشانههایی از خواب بیدار میشوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. نشانهها میتواند در طول روز نیز وجود داشته باشد.
افرادی که نشانههایی همچون بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه میکنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه نمایند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده میشود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا میکند. زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.
تشخیص و آزمون سندرم تونل کارپال:
برای تشخیص سندرم تونل کارپل پزشک ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک میتواند ازمونهای بیشتری برای تشخیص انجام دهد. این آزمونها شامل EMG یا ازمون سرعت هدایت عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده میشود در این شرایط انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری میکند. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار میدهد. این سوزنها میتواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند. آزمون سرعت هدایت عصبی نیز سرعت تکانههای الکتریکی در اعصاب را بررسی میکند. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار میگیرد و شوکی به اعصاب فرستاده میشود. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی میکند سنجیده میشود.
این آزمون electroneurography یا EneG نیز نامیده می شود. مفاصل دست، نشانههای سندرم تونل کارپال تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب اصلی دست را محافظت میکند
درمان و داروهای سندرم تونل کارپال:
برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، معمولا نیازی به جراحی نخواهد بود. اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود میتوان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر بدون درمان رها شود امکان بدتر شدن شرایط وجود دارد.
داروهای بدون نسخه همچون داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها ( آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، میتواند درد مربوط به التهاب را کاهش دهد.پزشک نیز میتواند کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.
اگر بیماری زمینه ای باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، درمان این شرایط اغلب میتواند نشانههای سندرم تونل کارپال را تا حد زیادی کاهش دهد. در موارد شدید و حاد نیاز به جراحی خواهد بود اما بیمار میتواند درمانهای دیگری را امتحان کند و در صورت موثر نبودن به سراغ جراحی برود.
گزینههای جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است. جراحی اندوسکوپیک شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی اعصاب فشار میآورد. جراحی باز شامل باز کردن منطقه با یک برش بزرگ است.
با ورزش دادن ناحیه بیمار نمیتوان درد را کاهش داد. این موارد نمیتواند جایگزینی برای درمانهای دیگر باشد. در برخی از موارد استفاده از ورزش میتواند نشانهها را بدتر کند به خصوص اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد شود. این فشار باعث بدتر شدن نشانهها میشود. توصیه میشود به هنگام خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی همچون یوگا، کاردرمانی میتواند با برنامههای منظم دیگر همراه شود.
پیشگیری از سندرم تونل کارپال:
روشهای متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همیشه به خاطر داشته باشید: زمانی که در حال انجام فعالیتهایی هستید که بر روی مچ دست فشار میآورد، بهتر است کمی استراحت کنید. محیط کاری خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود.
افرادی که کارهای تایپی را انجام میدهند باید کیبورد خود را به گونه ای قرار دهند که مچ دست به هنگام کار با آن دچار فشار نشود. به حالت بدنی خود در هنگام کار کردن دقت کنید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت. مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم پیشگیری میکند. زمانی که در حال انجام فعالیتهایی همچون نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی مناسب استفاده کنید. یعنی سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید. از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد میکند.
لینک ورود به کانال میگنا
خبرگزاری آریا -
احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی یکی از علل ابتلا به سندرم تونل کارپال است
سندرم تونل کارپال(CTS) شرایط مرتبط با عصب است که باعث ایجاد درد و بی حسی در مچ دست و دستها میشود. این بیماری بیشتر در زنان دیده میشود. این بیماری بیشتر در بزرگسالانی رخ میدهد که کارهایی همچون مونتاژ را انجام میدهند. چنین کارگرانی سه برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.
علل ایجاد بیماری سندرم تونل کارپال چیست؟
تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور(که انگشت را خم میکند) و سایر بافتهای نرم همچون رباطها و رگهای خونی را محافظت میکند. بر اساس گفتههای آکادمی جراحان ارتوپدی در آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق میافتد که بافتهای احاطه کننده تاندون فلکسور متورم میشوند و فشاری بر روی عصب مدیان وارد میکنند.
این فشار میتواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست شود. سندرم تونل کارپال میتواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد. برخی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده میشود.
سایر فاکتورهایی که باعث ایجاد این سندرم میشود عبارت است از:
تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم شود.
بیش فعالی غده هیپوفیز
کم کاری تیروئید
آرتریت روماتوئید
فشارهای کاری
استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست
احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی
توسعه کیست یا تومور در کانال
هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار میتواند باعث بروز این سندرم شود. حرکات تکراری که در کارهای مختلف انجام میشود ممکن است با سایر بیماریها همچون بورسیت و التهاب تاندون در ارتباط باشد. فعالیتهای تکراری همچنین ممکن است در نویسندگان نیز باعث ایجاد درد در دست شود.
نشانهها و علائم سندرم تونل کارپال:
نشانههای این سندرم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود. معمولا بیماران با چنین نشانههایی از خواب بیدار میشوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. نشانهها میتواند در طول روز نیز وجود داشته باشد. افرادی که نشانههایی همچون بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه میکنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه نمایند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده میشود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا میکند. زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.
تشخیص و آزمون سندرم تونل کارپال:
برای تشخیص سندرم تونل کارپل پزشک ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک میتواند ازمونهای بیشتری برای تشخیص انجام دهد. این آزمونها شامل EMG یا ازمون سرعت هدایت عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده میشود در این شرایط انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری میکند. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار میدهد. این سوزنها میتواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.
ازمون سرعت هدایت عصبی نیز سرعت تکانههای الکتریکی در اعصاب را بررسی میکند. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار میگیرد و شوکی به اعصاب فرستاده میشود. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی میکند سنجیده میشود. این آزمون electroneurography یا EneG نیز نامیده می شود.
تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب اصلی دست را محافظت میکند
درمان و داروهای سندرم تونل کارپال:
برای موارد خفیف سندرم تونل کارپال، معمولا نیازی به جراحی نخواهد بود. اگر این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود میتوان جلوی پیشرفت آن را گرفت اما اگر بدون درمان رها شود امکان بدتر شدن شرایط وجود دارد. داروهای بدون نسخه همچون داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و یا NSAID ها ( آسپیرین، ایبوپروفن و دیکلوفناک) ، میتواند درد مربوط به التهاب را کاهش دهد. پزشک نیز میتواند کورتیکواستروئید مانند پردنیزولون به تونل کارپال برای تسکین درد تزریق کند.
اگر بیماری زمینه ای باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شده است، درمان این شرایط اغلب میتواند نشانههای سندرم تونل کارپال را تا حد زیادی کاهش دهد. در موارد شدید و حاد نیاز به جراحی خواهد بود اما بیمار میتواند درمانهای دیگری را امتحان کند و در صورت موثر نبودن به سراغ جراحی برود. گزینههای جراحی شامل آندوسکوپی و عمل جراحی باز است. جراحی اندوسکوپیک شامل ایجاد دو برش کوچک در رباط است که بر روی اعصاب فشار میآورد. جراحی باز شامل باز کردن منطقه با یک برش بزرگ است.
با ورزش دادن ناحیه بیمار نمیتوان درد را کاهش داد. این موارد نمیتواند جایگزینی برای درمانهای دیگر باشد. در برخی از موارد استفاده از ورزش میتواند نشانهها را بدتر کند به خصوص اگر فشاری بر روی تونل کارپال وارد شود. این فشار باعث بدتر شدن نشانهها میشود. توصیه میشود به هنگام خواب، مچ دست در یک موقعیت طبیعی قرار گیرد تا فشار به تونل کارپال کاهش یابد. سایر اشکال درمانی همچون یوگا، کاردرمانی میتواند با برنامههای منظم دیگر همراه شود.
پیشگیری از سندرم تونل کارپال:
روشهای متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همیشه به خاطر داشته باشید:
زمانی که در حال انجام فعالیتهایی هستید که بر روی مچ دست فشار میاورد، بهتر است کمی استراحت کنید.
محیط کاری خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود. افرادی که کارهای تایپی را انجام میدهند باید کیبورد خود را به گونه ای قرار دهند که مچ دست به هنگام کار با آن دچار فشار نشود.
به حالت بدنی خود در هنگام کار کردن دقت کنید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.
مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم پیشگیری میکند.
زمانی که در حال انجام فعالیتهایی همچون نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی مناسب استفاده کنید. یعنی سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید.
از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد میکند.
منبع:majalesalamat.com
به گزارش ستاره ها؛ اگر این آزمایش موفقیتآمیز باشد آژانس فضایی توانایی اعزام بشر به فضا و اکتشاف دیگر سیارات با نشانههایی از حیات را خواهد داشت.
انتهای پیام