سناریوی دخترخاله برای بی‌عرضه نشان دادن خواستگار

چند روز پیش پسر جوانی به نام رامین به کلانتری 112 ابوسعید مراجعه کرد و به ماموران تجسس گفت: «پنجم دی بود که گوشی دخترخاله‌ام را که به تازگی به خواستگاری او رفته بودم، گرفتم تا برای تعمیرات به مغازه خدمات گوشی‌های همراه ببرم.»
وی ادامه داد: «پس از تعمیر گوشی هنگام برگشتن به سمت منزل خاله‌ام دو جوان موتورسوار من‌ را با تهدید چاقو متوقف کرده و با ضرب و شتم گوشی دخترخاله‌ام را گرفتند و متواری شدند.»
پسر جوان افزود: «من که بسیار از این موضوع ناراحت شده بودم به خانه خاله‌ام رفتم و حادثه را برای آنها توضیح دادم که دختر‌خاله‌ام با داد و فریاد مرا بی‌عرضه و بی‌مسئولیت خواند و با گریه گفت که عکس‌های خصوصی‌اش در گوشی همراهش بوده است.»
وی افزود: «من که خیلی پشیمان بودم از خانه خاله‌ام بیرون آمدم و در خیابان‌های اطراف شروع به پرسه‌زدن کردم که ناگهان تلفن همراهم زنگ خورد، شماره دخترخاله‌ام بود. دزدان در تماس تلفنی گفتند که اگر می‌خواهم تلفن همراه را بازگردانند، باید مقداری پول با خود به خیابان فرهنگ بیاورم.» پسر جوان افزود: «سریع پول مورد نظر را تهیه کردم و به راه افتادم، اما پس از ملاقات با دو پسر زورگیر، آنها دوباره مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند و با سرقت تمام اموال باارزشم، از محل متواری شدند.» این پسر قربانی افزود: «من که قبل از رفتن به دخترخاله‌ام گفته بودم قرار است تلفن همراهش را برایش بیاورم، دوباره با این حادثه خجالت می‌کشیدم که در چشمانش نگاه کنم. به همین دلیل در اطراف خانه‌شان در حال قدم زدن بودم که ناگهان متوجه دو جوان زورگیر مقابل خانه خاله‌ام شدم.»
وی گفت: «دقت که کردم فهمیدم دو جوان زورگیر با دخترخاله‌ام در کنار خانه‌شان مشغول گفت‌و‌گو هستند و پس از چند دقیقه صحبت محل را ترک کردند.»
پس از اظهارات پسر جوان، ماموران کلانتری دخترخاله شیاد را دستگیر کردند و پس از انتقال به کلانتری مورد بازجویی قرار دادند. او به ماموران گفت: «با طراحی نقشه زورگیری و اجیر کردن دو جوان قصد داشتم پسرخاله‌ام را در برابر دید والدینم بی‌مسئولیت جلوه دهم تا دیگر اصراری بر ازدواج ما نداشته باشد.»
سرهنگ کیومرث حسنوند، رئیس کلانتری 112 ابوسعید درباره این خبر گفت: «با اعترافات متهم، ماموران موفق شدند دو پسر اجیرشده را نیز شناسایی و همان روز دستگیر و به کلانتری منتقل کنند. با دستگیری دو پسر زورگیر پرونده در اختیار مقام قضایی قرار گرفت.» (فرهیختگان)

شکوفه دادن درختان در نیمه زمستان! [مجموعه عکس]

پنج شنبه 9 بهمن 1393 ساعت 07:56

جام جم سرا: ‌درختان منطقه سراوان رشت، در نیمه زمستان شکوفه کرده‌اند و از یک سو جلوه زیبای بهار را پیش از فرا رسیدن فصل باردهی پیش روی گذاشته‌اند و از سوی دیگر سبب نگرانی در تداوم خشکسالی شده‌اند.

آنچه باید درباره شیر دادن به نوزادان بدانید

شیر مادر در واقع کامل‌ترین خوراک و غنی از مواد مغذی و حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که از کودک در برابر ابتلا به عفونت‌ها جلوگیری می‌کند. نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌کنند کمتر دچار انواع حساسیت‌ها می‌شوند و کمتر در معرض اضافه‌وزن و چاقی، ابتلا به دیابت و کم‌خونی قرار می‌گیرند.

مهارتی به نام فعالانه گوش دادن

ما گوش می‌‌‌دهیم تا:
*اطلاعات کسب کنیم
*متوجه آنچه دیگران مدنظر دارند، بشویم
*لذت ببریم
*یاد بگیریم
و همه ما می‌‌‌انگاریم که شنونده‌های خوبی هستیم. اما درواقع، اکثریت ما این‌گونه نیستیم/
طبق تحقیقات صورت‌گرفته، ما تنها بین ۲۵ تا ۵۰‌درصد آنچه می‌‌‌‌شنویم را به‌خاطر می‌‌سپاریم؛ این نتیجه، بدین‌معنی است که وقتی که برای ۱۰ دقیقه با مشتری، رئیس، دوست یا افراد خانواده خود صحبت می‌‌کنیم، تنها نیمی‌‌ از صحبت‌ها را کاملا متوجه می‌‌‌شویم؛ حتی زمانی که از کسی آدرس می‌‌پرسیم نیز این مسأله صادق است.
همه ما می‌‌توانیم مهارت گوش‌دادن را در خود تقویت کنیم. با بهتر گوش‌دادن، ما بهره‌وری و همچنین توانایی خود برای مذاکره، تحت‌تأثیر قرار دادن دیگران یا متقاعد کردن آنان را افزایش می‌‌‌دهیم. مهم‌تر این‌که از این طریق، از مجادله و سوءتفاهم اجتناب خواهیم کرد. همه این موارد برای موفقیت در محل کار لازم است.

گوش‌دادن فعالانه چیست؟

برای آن‌که شنونده بهتری باشیم، باید «شنیدن فعالانه» را تمرین کنیم؛ تلاشی آگاهانه نه‌تنها برای این‌که کلماتی که دیگری می‌‌گوید را بشنویم، بلکه تمامی‌‌ پیامی‌‌ که او می‌‌فرستد را متوجه شویم.برای این‌که بتوانیم به این هدف برسیم، باید به طرف مقابل با دقت گوش دهیم. نباید به خود اجازه دهیم که دیگر اتفاقات پیرامونی ما حواسمان را پرت کند و مهم‌تر این‌که نباید وقتی دیگری درحال حرف‌زدن است، ما به فکر یافتن پاسخی برای گفته‌های او یا به‌عبارتی، درحال پرورش ایده‌ای برای مقابله با گفته‌های وی باشیم.
همین‌طور، نمی‌‌توانیم به خود اجازه دهیم که خسته شویم یا تمرکز خود را از دست بدهیم.
نکته: اگر در موردی خاص، تمرکز کردن روی حرف دیگری برایمان دشوار است، سعی کنید آنچه طرف مقابل می‌‌گوید را در ذهن خود تکرار کنید؛ این روش پیام آنان را تقویت کرده و به تمرکز ما کمک می‌‌کند.
برای این‌که مهارت‌های شنوایی خود را تقویت کنیم، بهتر است به طرف مقابل نشان دهیم که ما به آنچه او می‌‌گوید، گوش می‌‌دهیم. برای این‌که متوجه اهمیت این موضوع شویم، بهتر است به‌خاطر بیاوریم که آیا تا به‌حال اتفاق افتاده در گفت‌وگو با دیگری، از خود پرسیده باشیم که آیا او واقعا به ما گوش می‌‌دهد یا خیر! از خود پرسیده باشیم که آیا او اصلا متوجه منظور من شد و آیا اصلا ارزش دارد که حرفمان را ادامه دهیم؛ درست مثل این‌که با دیوار صحبت می‌‌کنیم.
تصدیق صحبت دیگری می‌‌‌تواند به‌سادگی یک سر تکان دادن یا «بله» گفتن باشد. نباید لزوما با حرف‌های طرف مقابل موافق باشیم، بلکه با این کار نشان می‌‌دهیم درحال گوش‌دادن هستیم. استفاده از زبان بدن و نشانه‌های دیگر برای تصدیق دیگران نیز به‌ما یادآوری می‌‌کند که توجه کنیم و نگذاریم فکرمان منحرف شود. بهتر است سعی کنیم به‌گونه‌ای به‌گوینده پاسخ گوییم که هم او تشویق به ادامه صحبت شود و هم ما بتوانیم آن اطلاعاتی که می‌‌خواهیم را به‌دست آوریم. با سر تکان‌دادن و بله‌گفتن‌های گاه‌به‌گاه به‌گوینده نشان می‌‌دهیم که به بحث علاقه‌مند هستیم و پرسش‌ و توضیح و تفسیر گاه‌به‌گاه بیانگر این است که ما متوجه منظور وی شده‌ایم.

چگونه شنونده‌ای فعال باشیم؟

گوش‌دادن فعالانه 5 اصل مهم دارد. این اصول به ما کمک می‌‌کنند تا اطمینان حاصل کنیم به طرف مقابل گوش می‌‌دهیم و او نیز می‌‌داند که ما به او گوش می‌‌دهیم.

۱) توجه کنیم
کاملا متوجه گوینده باشیم و پیام او را تصدیق کنیم؛ بدانیم که ارتباط غیرکلامی‌‌ نیز بسیار مهم است.
*به گوینده نگاه کنیم.
*فکرهای منحرف‌کننده را کنار بگذاریم.
*در ذهن خود به‌دنبال تکذیب و عمل متقابل نباشیم.
*از این‌که حواسمان با عوامل محیطی مانند گفت‌وگوهای حاشیه‌ای پرت شود، خودداری کنیم.
*به زبان بدن گوینده نیز توجه کنیم.

۲) نشان دهیم که گوش می‌‌دهیم
برای این‌که توجه خود را به گفت‌وگو نشان دهیم از زبان بدن و اشارات استفاده کنیم.
*گاه‌به‌گاه سر خود را تکان دهیم.
*از لبخند و دیگر حالت‌های چهره استفاده کنیم.
*از طرز ایستادن یا نشستن خود آگاه باشیم و بدانیم که مناسب و مشوق ادامه گفت‌وگوست.
*سعی کنیم تا جای ممکن خود را در شرایطی مشابه با فرد مقابل قرار دهیم. مثلا اگر فرد صحبت‌کننده ایستاده، ما نیز بایستیم.
*با اظهارنظرهای گاه‌به‌گاه و تاییدهای کوچک مانند «آها» و «بله» گوینده را تشویق به ادامه صحبت کنیم.

۳) بازخورد بدهیم
برداشت‌های شخصی، فرضیات، قضاوت‌ها و باورهای ما می‌‌تواند آنچه ما می‌‌شنویم را تحریف کند و تغییر دهد. به‌عنوان یک شنونده، کار ما این است که آنچه گفته می‌‌‌شود را بشنویم. برای این کار شاید لازم باشد که آنچه گفته می‌‌شود را منعکس کنیم و سوال بپرسیم.
*آنچه مطرح شده است را با تکرار منعکس کنیم: برای مثال، می‌‌توانیم بگوییم «آنچه من می‌‌شنوم این است که...» یا «به‌نظر می‌‌رسد شما می‌‌گویید که...».
*برای مشخص شدن بعضی نکات سوال بپرسیم، برای مثال: «منظورتان از این‌که گفتید... چیست؟»، «آیا منظورتان این است که...؟»
*هر از گاهی آنچه گفته شده است را خلاصه کنید.

۴) قضاوت را به تأخیر بیندازیم
قطع‌کردن صحبت، زمان را هدر می‌‌دهد، گوینده را خسته کرده و درک ما را نیز محدود می‌‌کند.
*پیش از این‌که سوال خود را مطرح کنیم، به گوینده اجازه دهیم که نکته خود را تمام کند.
*با بحث متقابل و ایده‌های مخالف صحبت را قطع نکنیم.

۵) پاسخ مناسب بدهیم
گوش‌دادن فعالانه مدلی برای احترام و درک است. هنگامی‌‌ که این‌گونه گوش فرامی‌‌‌دهیم، اطلاعات دریافت می‌‌کنیم و با دیدگاه‌های دیگر آشنا می‌‌شویم. بهتر است به‌خاطر داشته باشیم که با حمله به گوینده یا خوار و کوچک‌کردن وی هیچ‌چیز کسب نخواهیم کرد.
*در پاسخ خود شفاف، باز و صادق باشیم.
*دیدگاه خود را قاطعانه بیان کنیم.
*با دیگری آن‌گونه رفتار کنیم که فکر می‌‌کنیم صحیح است. (شهروند)

اصول متشخص نشان دادن خود در مهمانی‌ها و دیدوبازدیدها

بسیاری از جوانان امروزی ترجیح می‌دهند، این ایام را در منزل و کنار دوستان مجازی خود «از بازی‌های ویدئویی گرفته تا فیلم‌های سینمایی و شبکه‌های اجتماعی و غیره»، به تنهایی سر کنند و واقعاً نمی‌دانند در حال از دست دادن چه لذتی و چه حال و هوایی هستند! غافل از اینکه همین تجدید دیدارهای حقیقی، می‌توانند انرژی‌های مثبت و ارزش‌هایی پنهانی را برایمان به ارمغان آورند.

یکی از این ارزش‌ها، حفاظت از سنت و فرهنگ دیرینه‌ نوروزی‌مان است که همیشه روی رفت و‌ آمد با دوستان و آشنایانمان تأکید داشته است. دیدار کسانی که می‌توانند احساساتی واقعی را به ما ببخشند و در زمان‌هایی که اصلاً فکرش را هم نمی‌کنیم، دستمان را بگیرند.
با ملاقات آنهایی که دوستشان داریم، احساس ناامیدی و کمبودهایمان را فراموش می‌کنیم و لحظات و خاطرات شادی بخشی‌ را به خود هدیه می‌دهیم. آیا از اهمیت و تأثیرات این مهمانی‌ها برای دریافت انرژی آگاهی دارید؟ در واقع دید و بازدیدها، موجی بزرگ و ارتعاشاتی مخفی هستند که از بدن، احساسات، انرژی‌ها و روح و جسم ما نشأت می‌گیرند و به دیگران منتقل می‌شوند و این تأثیر، قطعاً متقابل است. پس باید به خوبی یاد بگیریم که با دوستان و خویشاوندان خود چگونه رفتار کنیم و از چه راهی روابط‌مان را با آنها بیشتر و مستحکم‌تر کنیم. شاید یادآوری نکاتی ساده که بیشترمان، آنها را می‌دانیم، مانع از فراموشی‌شان برای ایجاد ارتباطاتی خوب شود.

* سال که نو می‌شود، لباس‌ها و سر و وضع ما هم نونوار می‌شوند؛ پس برای شروع دید و بازدیدهایمان، از پوشیدن لباس‌های شیک و خوشبو کردن خودمان با عطر و ادکلن دریغ نکنیم.

* نخستین روز عید را به بزرگان فامیل به ویژه پدربزرگ و مادربزرگ‌هایتان اختصاص دهید. یقین بدانید که آنها بیشتر از هر کسی چشم انتظارتان هستند و هیچ چیزی به اندازه دیدن شما نمی‌تواند آنها را خوشحال کند. پس از احترام و گشاده‌رویی به آنها کم نگذارید.

* بهتر است پیش از رفتن به منزل اقوام، تماسی بگیرید و هنگام ورود به منزلشان کمی مکث و اتلاف وقت داشته باشید تا میزبان، آمادگی کامل برای ورود شما را پیدا کند.

* با توجه به فرهنگ آپارتمان‌نشینی و اهمیت آن و سعی کنید کفش‌هایتان را داخل جاکفشی بگذارید؛ زیرا ریختن کفش‌ها، جلوی در آپارتمان منظره زشتی را ایجاد می‌کند. توجه کنید در راه‌پله‌ها سرو صدا ایجاد نکنید و هر چقدر بی‌صداتر باشید، بهتر است.

* در بدو ورودتان به منزل اقوام، برای سلام دادن و عرض تبریک عید، پیشقدم شوید. با اطرافیان‌تان ارتباط چشمی برقرار کنید و نگاه‌تان را با تبسمی گرم، مزین کنید و همه توان خود را به کار گیرید تا در نگاه همگان دوست داشتنی‌تر جلوه کنید.

* آدامس نجوید مطمئن باشید کسی از سر و صدای آدامس شما خوشش نمی‌آید؛ پس کمی آرامش خود را حفظ کنید و این کار را بی‌صدا انجام دهید.

* ناخن‌هایتان را نجوید یا انگشتتان را در گوش و دهان خود نبرید؛ این کار به نوعی نادیده گرفتن اطرافیانتان محسوب می‌شود.

* یک مهمانی عیدانه، بیشتر از یکی دو ساعت زمان نمی‌برد. پس هدفون درون گوشتان نگذارید یا دائم خود را با گوشی همراه‌تان سرگرم اس‌ام‌اس بازی و صحبت با دوستان نکنید. قرار نیست این مهمانی زیاد طول بکشید پس کمی دندان روی جگر بگذارید. اگر هم تلویزیون روشن است، دائم چشم‌هایتان را به تماشای سریال مورد علاقه نوروزی‌تان، ندوزید و از جمع غافل نمانید.

* ارتباط برقرار کردن با دیگران یک هنر است و کسی که از عهده آن به خوبی برآید قطعاً موفقیت‌های بیشماری در انتظار خواهد داشت؛ پس ساکت ننشینید و صحبت کنید و این کار را با احوالپرسی از میزبان و نزدیکانش شروع کنید. این را هم بدانید که خانواده و اقوام نخستین مدرسه برای یادگیری ارتباطات هستند، پس سعی کنید خودتان را امتحان کنید.

* اگر وارد منزلی شدید و کسانی آنجا بودند که نمی‌شناختید، ابتدا خودتان را معرفی کنید تا هم بتوانید آنها را بشناسید و هم رابطه‌ای جدید برقرار کنید.

* اگر تازه ازدواج کرده‌اید، حتماً به دیدار اقوام همسرتان هم بروید، البته آمادگی کامل برای پذیرایی از مهمانان جدید را هم داشته باشید.

* هنگام آمدن مهمانان به منزلتان، فکر نکنید که چون جوان‌تر هستید، تافته‌ای جدا بافته از خانواده‌اید. به این بهانه خود را در اتاقتان حبس نکنید و سرگرم اینترنت و شبکه‌های اجتماعی نشوید؛ بلکه از بدو ورود مهمانان احساس مسئولیت کنید و به استقبالشان بروید و خوشامدگویی کنید.

* از آنجا که رفتن مهمانان به اتاق‌ها و مکان‌های دیگر منزل، ورود به حریم خصوصی میزبان محسوب می‌شود و بیشتر مردم این کار را انجام نمی‌دهند، اگر مهمانان برای قرار دادن کت یا وسایلشان در جایی دچار سر در گمی هستند، به کمک آنها بشتابید. در بیشتر فرهنگ‌های دنیا، این کار بر عهده جوان‌ترها و نوجوانان است.

* اگر کادویی را به عنوان عیدی از کسی می‌گیرید، آن را سریعاً باز نکنید؛ اما اگر پس از گذشت مدتی، کادویی را باز کردید و زیاد خوشتان نیامد اصلاً به روی خودتان نیاورید. تشکر کنید و چیزی هم به زبان نیاورید.

* از مسائلی مانند سیاست، جنگ، مشکلات مالی یا تضادهای جنسیتی، صحبتی به میان نیاورید؛ زیرا در هر جمعی ممکن است مخالفانی هم باشند و بحث و مهمانی دوستانه‌تان به یک جدال و دلخوری واقعی منتهی شود. از انتقاد کردن هم جدا خودداری کنید؛ زیرا نمی‌توانید در چند دقیقه با انتقادات خود، یک جمع را تغییر دهید و متحول کنید.

* از گفتن جوک‌های بی‌ادبانه یا طنزهایی که با هدف توهین به برخی از قومیت‌ها و ایجاد تفرقه ساخته شده‌اند، واقعاً پرهیز کنید و به جای اینکه ترویج دهنده چنین جبهه‌گیری‌هایی باشید، دفن‌کننده این سخنان باشید. اجازه دهید شما آخرین شنونده چنین جملاتی باشید و بس.

* از موضوعات جذاب همگانی مانند آخرین فیلم یا کتابی که دیده‌اید و خوانده‌اید، از مسافرت‌ها و تعطیلاتی که خوش گذرانده‌اید، حرف بزنید. وقت‌تان را تنها به پچ‌پچ کردن با کنار دستی خود اختصاص ندهید و با کل جمع ارتباط برقرار کنید. فراموش نکنید که مکالمه و روابط ما مانند بازی تنیس دوسویه هستند، پس اگر توپ را از دست دهید، قطعاً به مشکل بر خواهید خورد.

* این یکی دو ساعت مهمانی را غنیمت بدانید و دائم سخنان ناامیدکننده، غم‌انگیز و منفی را به میان نیاورید و در یک جمله، دائماً آه و ناله نکنید. تلاش کنید در این ایام مفرح بمب انرژی و تزریق کننده روحیه و نشاط به دیگران باشید. اگر شما که در اوج جوانی هستید این گونه نباشید، از دیگر گروه‌های سنی چه توقعی می‌توان داشت؟! (ایران جوان)

242

عوارض پولیپ بینی: احتمال از دست دادن بویایی

پولیپ بینی ممکن است به علت عوامل حساسیتی یا ارثی باشد. در برخی افراد به علت تماس با مواد حساسیت‌زا و ورود این مواد از طریق هوا به داخل بینی، سینوس‌ها و حتی مجاری هوایی ریه ممکن است منجر به پولیپ شود، اما در برخی دیگر زمینه ارثی وجود دارد.
در جوامعی که عوامل حساسیت‌زا مانند مواد شیمیایی یا آلوده کننده‌های هوا وجود دارند، این عوامل سهم بیشتری در ایجاد پولیپ دارند اما در صورت عدم وجود عوامل حساسیت‌زا، عوامل ارثی نقش بیشتری دارند.

پولیپ‌ها در شهرهای بزرگ و محیط‌هایی با آلودگی هوا بیشتر به دلیل عوامل حساسیت‌زا و در مناطق خوش آب و هوا به علت عوامل ژنتیکی ایجاد می‌شوند.
در صورتی که این مشکل به علت عوامل حساسیت‌زا ظاهر شده باشد، افراد باید از این مواد دوری کنند و از داروهای ضدحساسیت استفاده کنند، اما در موارد ژنتیکی تا زمانی که پولیپ بینی با درمان‌های محافظتی مانند دارو‌ها و شست‌وشوی بینی کنترل شود، نیاز به اقدام بیشتری نیست.
در صورتی که پولیپ منجر به انسداد کامل بینی و از دست رفتن حس بویایی شود، چاره‌ای جز اقدام به جراحی وجود ندارد.
مشکلات تنفسی، آب ریزش بینی، خارش و گرفتگی مداوم بینی از عوارض پولیپ بینی است و برای انجام اقدامات جراحی نیاز به آندوسکوپی مقدماتی و انجام سی‌تی‌اسکن سینوس است. (دکتر محمد اجل لوئیان - متخصص گوش، گلو و بینی)

ناگهان آوار... آواری سخت، مثل غم از دست دادن پدر

پاسخ مشاور: مرگ، یکی از اجتناب ناپذیرترین اتفاقات زندگی ماست و دیر یا زود به سراغ وابستگان و خود ما هم خواهد آمد. این واقعیت جهان است اما مرگ عزیزان و نزدیکان یکی از عوامل اصلی تولید استرس در زندگی ما هم هست. واکنش ها به این رویداد متفاوت است؛ بعضی‌ها‌ غمگین می‌شوند، بعضی دیگر نگران و ناراحت و بعضی‌ها نیز بشدت می‌ترسند.
شوکه شدن، گیجی و سردرگمی و یا به هم ریختگی ذهنی هم از دیگر حالاتی است که ممکن است در برخورد با مرگ یک عزیز، در فرد بروز کند. بعضی‌ها عصبانی می‌شوند و احساس می‌کنند در حق آنها ظلم شده است و بعضی دیگر در خود فرو می‌روند، احساس خستگی می‌کنند یا حس می‌کنند از درون خالی شده‌اند. پیامد این غم و ناراحتی، بروز مشکلاتی است که در تمرکز فکر، خواب و خوراک دیده می‌شود.
تمامی این حالات واکنشی طبیعی به مرگ عزیز از دست رفته است و در اصل، قسمتی از فرآیند غم و اندوه است که باید سپری شود.

بروز فرآیند غم و اندوه

فرآیند غم و اندوه که در مرگ عزیزان بروز می‌کند، بسیار شخصی و منحصر به فرد است و هر کس متفاوت از دیگری آن را تجربه می‌کند. بعضی‌ها دوست دارند در این شرایط از دیگران فاصله بگیرند و با خاطرات فرد از دست رفته، دوران را بگذرانند. بعضی دیگر آن‌قدر افسرده می‌شوند که از همکاران و حتی محیط‌هایی که زندگی روزمره‌شان را پیش از این در آن‌جا سپری می‌کردند، دوری می‌کنند تا عزیز خود را به یاد نیاورند.
به هر حال شکل‌های پاسخ دادن به غم و اندوه ناشی از مرگ، بسیار مختلف است. برای بسیاری از افراد صحبت درباره شخص فوت شده بسیار التیام‌بخش است؛ چه با سایر مردم و چه با یک مشاور. بعضی‌ها هم نمی‌توانند در این باره با کسی صحبت کنند. گاهی افراد به بیراهه می‌روند و با پناه بردن به مواد مخدر یا با مصرف افراطی قرص‌های آرام‌بخش، سعی می‌کنند واقعه را فراموش کنند که البته این بدترین راه است، چون باعث آسیب به فرد می‌شود.

با بازماندگان همدلی کنید

چند روز اول پس از مرگ یک عزیز، روزهای سخت و پرفشاری است. اطرافیان گریه می‌کنند و سعی دارند یکدیگر را آرام کنند و تسلی دهند. مراسم مختلفی که برگزار می‌شود باعث تجمع آدم‌ها و در نتیجه افزایش فشار روحی بازماندگان می‌شود که باید مقدمات این مراسم را فراهم کنند؛ اما از طرف دیگر، حضور اطرافیان و مراسمی که طبق فرهنگ، سنت و مذهب برگزار می‌شود، کمک می‌کند تا چند روز اول، بازماندگان تنها نباشند و دیگران را در غم خود شریک بدانند. بنابراین واجب است که همسرتان را تنها نگذارید. اگر در کنار او باشید احساس امنیت بیشتری می‌کند. او به همراهی و همدلی بیشتر شما نیاز دارد چرا که در او ایجاد امنیت می‌کند. هر زمان که قادرید درباره این موضوع با او صحبت کنید. صحبت درباره فرد از دست رفته، خاطرات و احساسات او، بسیار کمک‌کننده است.
اگر مشکل شما و همسرتان طی یکی دو ماه آینده برطرف نشده باشد و سایر کارکردهای شغلی، ارتباطی و خانوادگی او به حالت طبیعی برنگشته باشد، حتماً باید از مشاور یا روانشناس کمک بگیرید. (دکتر مسعود خاکپور – روانشناس/ خراسان)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

۷ دستور درباره شیر دادن نوزادان

اهمیت تغذیه طبیعی نوزاد سبب شده است تا از سوی سازمان‌های بهداشت جهانی و یونیسف همه ساله از ۱۰‌ تا ۱۶ مرداد به‌عنوان هفته جهانی شیر مادر تعیین شود. در ایران همچنین روز ۱۰مرداد به‌ عنوان روز جهانی شیر مادر به رسمیت شناخته شده است. در آیات قرآن در چند مورد به بحث شیردادن کودکان اشاره می ­کند که یکی از این موارد آیه ۲۳۳ سوره بقره است که در آن خداوند با تفصیل بیشتری نسبت به سایر آیات در مورد صحبت می­ کند.

در ادامه تفسیر آیت الله مکارم شیرازی از آیه فوق می ­آید:

وَ الْوالِداتُ یُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کامِلَیْنِ لِمَنْ أَرادَ أَنْ یُتِمَّ الرَّضاعَةَ وَ عَلَی الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ کِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لا تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلاَّ وُسْعَها لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَی الْوارِثِ مِثْلُ ذلِکَ فَإِنْ أَرادا فِصالاً عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍ فَلا جُناحَ عَلَیْهِما وَ إِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلادَکُمْ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ إِذا سَلَّمْتُمْ ما آتَیْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ.

مادران، فرزندان را دو سال تمام، شیر می ‌دهند. (این) برای کسی است که بخواهد دوران شیرخوارگی را تکمیل کند و بر آن کس که فرزند برای او متولد شده [پدر]، لازم است خوراک و پوشاک مادر را به طور شایسته (در مدت شیر دادن بپردازد، حتی اگر طلاق گرفته باشد.) هیچ کس موظف به بیش از مقدار توانایی خود نیست! نه مادر (به خاطر اختلاف با پدر) حق ضرر زدن به کودک را دارد، و نه پدر و بر وارث او نیز لازم است این کار را انجام دهد [هزینه مادر را در دوران شیرخوارگی تامین نماید] و اگر آن دو، با رضایت یکدیگر و مشورت، بخواهند کودک را (زودتر) از شیر باز گیرند، گناهی بر آنها نیست و اگر (با عدم توانایی، یا عدم موافقت مادر) خواستید دایه‌ای برای فرزندان خود بگیرید، گناهی بر شما نیست، به شرط اینکه حق گذشته مادر را به طور شایسته بپردازید و از (مخالفت فرمان) خدا به پرهیزید و بدانید خدا، به آنچه انجام می ‌دهید، بیناست!

هفت دستور درباره شیر دادن نوزادان‌

به گزارش مهر، این آیه که در واقع ادامه بحثهای مربوط به مسائل ازدواج و زناشویی است، به سراغ یک مساله مهم، یعنی مساله" رضاع" (شیر دادن) و با تعبیراتی بسیار کوتاه و فشرده و در عین حال پر محتوا و آموزنده جزئیات این مساله را بازگو می‌کند.

۱- نخست می‌ گوید: مادران فرزندان خود را دو سال تمام شیر می‌دهند؛ (وَ الْوالِداتُ یُرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَیْنِ کامِلَیْنِ).

«والدات» جمع «والده»، در لغت عرب به معنی مادر است، ولی«ام» معنی وسیع‌تری دارد که گاه به مادر یا مادر مادر و گاه به ریشه و اساس هر چیزی اطلاق می‌شود.

در این بخش از آیه، حق شیر دادن در دو سال شیرخوارگی به مادر داده شده، و اوست که می‌تواند در این مدت از فرزند خود نگاهداری کند و به اصطلاح حق حضانت در این مدت از آن مادر است، هر چند ولایت بر اطفال صغیر به عهده پدر گذاشته شده است، اما از آنجا که تغذیه جسم و جان نوزاد در این مدت با شیر و عواطف مادر پیوند ناگسستنی دارد این حق به مادر داده شده، علاوه بر این عواطف مادر نیز باید رعایت شود، زیرا او نمی‌تواند آغوش خود را در چنین لحظات حساسی از کودکش خالی ببیند و در برابر وضع نوزادش بی تفاوت باشد، بنا بر این قرار دادن حق حضانت و نگاهداری و شیر دادن برای مادر یک نوع حق دو جانبه است که هم برای رعایت حال فرزند است و هم مادر، و تعبیر" اولادهن" (فرزندانشان) اشاره لطیفی به این مطلب است.

گر چه ظاهر این جمله مطلق است، و زنان مطلقه و غیر مطلقه را شامل می‌شود، ولی جمله‌های بعد نشان می‌دهد که این آیه به زنان مطلقه نظر دارد هر چند مادران دیگر نیز از چنین حقی برخوردارند، اما در صورت نبودن جدایی و طلاق، عملا اثر ندارد.

۲- سپس می ‌افزاید این برای کسی است که بخواهد دوران شیرخوارگی را کامل کند؛ (لِمَنْ أَرادَ أَنْ یُتِمَّ الرَّضاعَةَ).

یعنی مدت شیر دادن طفل لازم نیست، همواره دو سال باشد، دو سال برای کسی است که می‌خواهد شیر دادن را کامل کند، ولی مادران حق دارند با توجه به وضع نوزاد و رعایت سلامت او این مدت را کمتر کنند.

در روایاتی که از طرق اهل بیت ع به ما رسیده دوران کامل شیرخوارگی دو سال، و کمتر از آن، بیست و یک ماه معرفی شده است.

بعید نیست این معنی از ضمیمه کردن آیه فوق با آیه‌ وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً:" بارداری او و از شیر گرفتنش، سی ماه است" نیز استفاده شود، زیرا می‌دانیم معمولا دوران بارداری نه ماه است و هر گاه آن را از سی ماه کم کنیم بیست و یک ماه باقی می‌ماند که مدت معمولی شیر دادن خواهد بود، بلکه با توجه به اینکه آنچه در سوره احقاف آمده نیز به صورت الزامی است، مادران حق دارند با در نظر گرفتن، مصلحت و سلامت نوزاد، مدت شیرخوارگی را از بیست و یک ماه نیز کمتر کنند.

۳- هزینه زندگی مادر از نظر غذا و لباس در دوران شیر دادن بر عهده پدر نوزاد است تا مادر با خاطری آسوده بتواند فرزند را شیر دهد لذا در ادامه آیه می‌فرماید:" و بر آن کسی که فرزند برای او متولد شده (پدر) لازم است، خوراک و پوشاک مادران را به طور شایسته بپردازد؛ (وَ عَلَی الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَ کِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ).

در اینجا تعبیر به «المولود له» (کسی که فرزند برای او متولد شده) به جای تعبیر به «اب- والد» (پدر) قابل توجه است، گویی می‌خواهد عواطف پدر را در راه انجام وظیفه مزبور، بسیج کند، یعنی اگر هزینه کودک و مادرش در این موقع بر عهده‌ مرد گذارده شده به خاطر این است که فرزند او و میوه دل او است، نه یک فرد بیگانه.

توصیف به «معروف» (به طور شایسته) نشان می‌دهد که پدران در مورد لباس و غذای مادر، باید آنچه شایسته و متعارف و مناسب حال او است را در نظر بگیرند، نه سختگیری کنند و نه اسراف.

و برای توضیح بیشتر می‌فرماید: «هیچ کس موظف نیست بیش از مقدار توانایی خود را انجام دهد» (لا تُکَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَها).

بنا بر این هر پدری به اندازه توانایی خود وظیفه دارد، بعضی این جمله را به منزله علت برای اصل حکم دانسته‌اند، و بعضی به عنوان تفسیر حکم سابق، (و هر دو در نتیجه یکی است).

۴- سپس به بیان حکم مهم دیگری پرداخته، می‌فرماید:" نه مادر (به خاطر اختلاف با پدر) حق دارد به کودک ضرر زند، و نه پدر" به خاطر اختلاف با مادر (لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ).

یعنی، هیچ یک از این دو حق ندارند سرنوشت کودک را وجه المصالحه اختلافات خویش قرار دهند، و بر جسم و روح نوزاد، ضربه وارد کنند.

مردان نباید حق حضانت و نگاهداری مادران را با گرفتن کودکان در دوران شیرخوارگی از آنها پایمال کنند که زیانش به فرزند رسد و مادران نیز نباید از این حق شانه خالی کرده و به بهانه‌های گوناگون از شیر دادن کودک خودداری کرده یا پدر را از دیدار فرزندش محروم سازند.

این احتمال نیز در تفسیر آیه داده شده است که منظور آن است که نه پدر می‌تواند حق زناشویی زن را به خاطر ترس از باردار شدن و در نتیجه زیان دیدن شیر خوار، سلب کند، و نه مادر می‌تواند شوهر را از این حق به همین دلیل باز دارد ولی تفسیر اول با ظاهر آیه سازگارتر است.

تعبیر به «ولدها» و «ولده» نیز برای تشویق پدران و مادران به رعایت حال کودکان شیر خوار است، به اضافه نشان می‌دهد که نوزاد متعلق به هر دو می‌باشد، نه مطابق رسوم جاهلیت که فرزند را فقط متعلق به پدر می‌دانستند و برای مادر هیچ سهمی قائل نبودند.

۵- سپس به حکم دیگری مربوط به بعد از مرگ پدر می‌پردازد، می‌فرماید: «و بر وارث او نیز لازم است این کار را انجام دهد» (وَ عَلَی الْوارِثِ مِثْلُ ذلِکَ).

یعنی: آنها باید نیازهای مادر را در دورانی که به کودک شیر می‌دهد تامین کنند- در اینجا بعضی احتمالات دیگر در تفسیر آیه داده شده که ضعیف به نظر می‌رسد.

۶- در ادامه آیه، سخن از مساله باز داشتن کودک از شیر به میان آمده و اختیار آن را به پدر و مادر واگذاشته، هر چند در جمله‌های سابق زمانی برای شیر دادن کودک تعیین شده بود، ولی پدر و مادر با توجه به وضع جسمی و روحی او، و توافق با یکدیگر می‌توانند کودک را در هر موقع مناسب از شیر باز دارند، می‌فرماید:" اگر آن دو با رضایت و مشورت یکدیگر بخواهند کودک را (زودتر از دو سال یا بیست و یک ماه) از شیر باز گیرند گناهی بر آنها نیست" (فَإِنْ أَرادا فِصالًا عَنْ تَراضٍ مِنْهُما وَ تَشاوُرٍ فَلا جُناحَ عَلَیْهِما).

در واقع پدر و مادر باید مصالح فرزند را در نظر بگیرند و با هم فکری و توافق و به تعبیر قرآن تراضی و تشاور، برای باز گرفتن کودک از شیر برنامه‌ای تنظیم کنند، و در این کار از کشمکش و مشاجره و پرداختن به مصالح خود و پایمال کردن مصالح کودک به‌پرهیزند.

۷- گاه می‌شود که مادر از حق خود در مورد شیر دادن و حضانت و نگاهداری فرزند خود داری می‌کند و یا به راستی مانعی برای او پیش می‌آید، در این صورت باید راه چاره‌ای اندیشید و لذا در ادامه آیه می‌فرماید:" اگر (با عدم توانایی یا عدم موافقت مادر) خواستید دایه‌ای برای فرزندان خود بگیرید، گناهی بر شما نیست، هر گاه حق گذشته مادر را بطور شایسته بپردازید" (وَ إِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلادَکُمْ فَلا جُناحَ عَلَیْکُمْ إِذا سَلَّمْتُمْ ما آتَیْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ).

در تفسیر جمله «إِذا سَلَّمْتُمْ ما آتَیْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ‌»، نظرات گوناگونی از سوی مفسران اظهار شده، گروهی تفسیر بالا را پذیرفته‌اند که انتخاب دایه به جای مادر، پس از رضایت طرفین، بی مانع است مشروط بر اینکه این امر سبب از بین رفتن حقوق مادر، نسبت به گذشته نشود، بلکه حق او نسبت به مدتی که شیر می‌دهد طبق عادت پرداخته شود.

در حالی که بعضی آن را ناظر به حق دایه دانسته‌اند و گفته‌اند باید حق او طبق عرف عادت پرداخت شود، بعضی نیز گفته‌اند منظور از این جمله توافق پدر و مادر در مساله انتخاب دایه است. و بنا بر این تاکیدی می‌شود بر جمله قبل، ولی این تفسیر ضعیف به نظر می‌رسد و صحیح‌تر همان تفسیر اول و دوم می‌باشد و مرحوم" طبرسی" تفسیر اول را ترجیح داده است.

و در پایان آیه به همگان هشدار می‌دهد که «تقوای الهی پیشه کنید و بدانید خدا به آنچه انجام می‌دهید بینا است» (وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ).

مبادا کشمکش میان مرد و زن، روح انتقام‌جویی را در آنها زنده کند و سرنوشت یکدیگر و یا کودکان مظلوم را به خطر اندازند، همه باید بدانند خدا دقیقا مراقب اعمال آنها است.

این احکام دقیق و حساب شده و هشدارهای آمیخته به آن به خوبی نشان می‌دهد که اسلام تا چه حد برای حقوق کودکان و همچنین مادران اهمیت قائل‌ شده است و رعایت حد اکثر عدالت را در این زمینه سفارش می‌کند، آری اسلام بر خلاف آنچه در دنیای ستمکاران وجود دارد که حقوق ضعیفان همیشه پایمال می‌شود، حد اکثر اهمیت را به حفظ حقوق آنان داده است.

*تفسیر نمونه، ج‌۲، ص۱۸۵

مزایای شیر دادن مادران مبتلا به ام اس

تصورات در مورد بیماری ام اس در طول ۶۰ سال گذشته تغییر کرده است. جامعه ملی ام اس نشان می دهد که تا سال ۱۹۵۰ پزشکان زنان مبتلا به ام اس را از بارداری منع می کردند، با این تصور که بارداری باعث تشدید بیماری می شود.

مطالعات زیادی در نقض این تصور انجام شد و نشان دادند که در طول حاملگی، مخصوصا در ماه های دوم یا سوم، احتمال عود بیماری کاهش می یابد.

به گزارش مهر، در واقع دانشمندان می گویند که لقاح، حاملگی و زایمان با بیماری ام اس متاثر نمی شود. اما احتمال عود بیماری در ۶ ماه اول بعد از زایمان وجود دارد.

در طول بارداری، بدن سطح بالایی از کورتیکواستروئیدها و پروتئین هایی را که به عنوان داروهای سرکوب گر طبیعی ایمنی عمل می کنند تولید می کند.

پس از زایمان، با بازگشت هورمون ها به سطح قبل از بارداری، این مزایای طبیعی کاهش می یابد.

اکنون نیز جدیدترین مطالعه دانشمندان در آلمان نشان داده است که تغذیه فقط با شیر مادر به مدت ۲ ماه پس از زایمان می تواند خطر عود بیماری را کاهش دهد.

این مطالعه نشان داد که تنها ۲۴.۲ درصد مادرانی که به نوزاد خود شیر می دادند در ۶ ماه اول پس از زایمان دچار عود بیماری شدند.

براساس این مطالعه، مادرانی که فرزند خود را تنها به مدت ۲ ماه شیر دادند، احتمال بهبود خود به مدت ۶ ماه اول پس از زایمان را افزایش دادند.

سیگاری ها در خطر از دست دادن دندان‌های خود

بر اساس مطالعه جدیدی که در دانشگاه بیرمنگهام صورت گرفته، احتمال از دست دادن دندان در بین مردان سیگاری تا ۳.۶ برابر بیشتر از غیر سیگاری ها است. این رقم برای زنان سیگاری ۲.۵ است.

به گزارش مهر، از دست دادن دندان یک مشکل عمده بهداشت عمومی در سراسر جهان است. در انگلستان، ۱۵درصد از افراد ۶۵-۷۴ سال و بیش از ۳۰ درصد از افراد بالای ۷۵ سال همه دندان های طبیعی خود را از دست داده اند.

محققان معتقدند که سیگار عامل خطر مهمی برای لثه و دندان محسوب می شود. سیگار کشیدن می تواند خونریزی لثه را که ازعلائم مهم ابتلا به پریودنتیت می باشد، پنهان می کند و بنابراین لثه یک فرد سیگاری ممکن است سالم تر از آنچه که واقعا هست به نظر بیاید.

پروفسور دیتریش از دانشگاه بیرمنگهام می گوید:«این واقعا مایه تاسف است که سیگار کشیدن عوارض بیماری های لثه را پنهان می کند و فرد زمانی متوجه مشکل می شود که بیماری تا اعماق لثه نفوذ کرده است. با این حال گفتنی است که ترک سیگار می تواند خطر ابتلا به این بیماری های را بطور قابل توجهی کاهش دهد».

بیماری لثه و متعاقب آن از دست رفتن دندان، ممکن است اولین تاثیر قابل توجه سیگار بر سلامت یک فرد باشد. بنابراین، این عامل می تواند به این افراد انگیزه کافی برای ترک سیگار قبل از اینکه فرد دچار بیماری های ریه و سرطان ریه شود، دهد.