عکس روز ناسا نشان میدهد که اگر همه آبهای روی زمین را به صورت کره در یک جا جمع کنیم چه اتفاقی میافتد. شعاع این کره ۷۰۰ کیلومتر و فقط نصف شعاع ماه خواهد بود. البته از قمر «رئا» زحل اندکی بزرگتر خواهد بود. رئا مثل بسیاری دیگر از قمرهای منظومه شمسی به صورت عمده از یخ آب تشکیل شده اسـت.
دانش > نجوم - چند درصد از زمین را آب در بر گرفته اســت؟ واقعیت این اســت که بر خلاف تصور برخی حجم این آب خیلی کم اســت. هرچند اقیانوسها ۷۰ درصد از سطح زمین را پوشاندهاند، ولی عمق آنها نسبت به عرض کره زمین خیلی کم اســت.
عکس روز ناسا نشان میدهد که اگر همه آبهای روی زمین را به صورت کره در یک جا جمع کنیم چه اتفاقی میافتد. شعاع این کره ۷۰۰ کیلومتر و فقط نصف شعاع ماه خواهد بود. البته از قمر «رئا» زحل اندکی بزرگتر خواهد بود. رئا مثل بسیاری دیگر از قمرهای منظومه شمسی به صورت عمده از یخ آب تشکیل شده اســت.
5454
وب سایت کلیک: تاکنون شرکتهای خودروسازی، ماشینهای خودران را در جادهها آزمایش کردهاند. اکنون ببینید شرکت ولوو قصد انجام چهکاری را دارد. کامیونهای ولوو اعلام کرده اســت که این پاییز و طی یک سال و نیم آینده کامیونهای خودران از سری کامیونهای FMX خود را در معادن زیرزمینی Boliden واقع در سوئد آزمایش کند.
این معدن تا چه حد محدود اســت؟ این معدن ۱۳۲۰ متر زیرزمین اســت. به نظر میرسد FXM ها تحت چالش قرار گیرند. آنها مجهز به سنسورهای مبتنی بر رادار و لیزر هستند که از معدن نقشه تهیه کند.
البته اطلاعاتی که ولوو جمعآوری میکند، تنها برای ماشین آلان معدن استفاده نمیشود. دادههای کامیونهای خودران برای بهبود ماشینهای جادهای نیز استفاده خواهد شد. پسازاین ولو در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ به ماشینهای تمام خودران سطح ۴ برسد.ظاهرا مطالبی که در زیرزمین میآموزد به افزایش امنیت درروی زمین کمک خواهد کرد.
همچون یک خودروی دوگانه سوز، زمین هم به دو منبع انرژی متکی اســت تا موتور آن همواره در حرکت باشد: انرژی که از ابتدای شکل گیری در آن وجود داشت و انرژی هسته ای ناشی از فعالیتهای رادیواکتیویته طبیعی.
دانشمندان مدلهای زیادی برای تخمین میزان سوخت باقی مانده در زمین ارایه کرده اند که هیچگاه چندان روشن و قابل اطمینان نبوده اند. حالا خبر می رسد که گروهی از دانشمندان تا سال ۲۰۲۵ تخمین دقیقی در این خصوص ارایه می کنند.
دانشمندانی از دانشگاه های مریلند، چارلز (پراگ) و آکادمی علوم زمینی چین در این پروژه حضور داشته اند.
ویلیام مگ داناگ از دانشگاه مریلند که در رأس این پروژه حضور دارد ضمن بیان اینکه نسبت به آینده این محاسبات بسیار خوشبین اســت می گوید: ما در یک فرآیند حدس و گمان هستیم و فقط می خواهیم پاسخی برای یک پرسش مهم پیدا کنیم: چه میزان سوخت در زمین باقیمانده اســت؟
برای این منظور دانشمندان به دنبال ردپای ذرات بسیار ریزی (در حد اتمی) هستند که تحت عنوان «ژئو نوترینو» شناخته می شوند. این ذرات محصول واکنشهای هسته ای درون ستارگان (از جمله خورشید)، ابرنواخترها، سیاه چاله ها و همچنین واکنشهای هسته ای ساخت دست انسان هستند.
از آن گذشته مشخص شده که این ذرات در نتیجه فرآیندهای رادیواکتیویته درون زمین تولید می شوند.
ردیابی این ذرات نیازمند ردیاب بزرگی به اندازه یک ساختمان اســت که باید در عمق بیش از یک کیلومتری زمین نصب شود. هم اکنون نمونه های محدودی از این ردیابها در اعماق زمین وجود دارد که از آن جمله می توان به KamLAND ژاپن و Borexino ایتالیا اشاره کرد.
حالا قرار اســت سه ردیاب جدید دیگر در کانادا و چین (دو مورد) ساخته شود. پیش بینی می شود این ردیابها تا سال ۲۰۲۲ فعال خواهند شد تا بدین ترتیب تخمین حجم سوخت باقیمانده در زمین تا سال ۲۰۲۵ محقق شود.
اما تحقیقات اخیر نشان می دهد که تنها طی ۲۵ سال گذشته زمین حضور انسان را به شدیدترین وجه ممکن درک کرده اســت. بر این اساس مشخص شده که از دهه ۹۰ میلادی و با گذشت حدود ربع قرن، ۱۰ درصد از محیط زیست طبیعی زمین به واسطه توسعه اجتماعات انسانی و افزایش فعالیتهای ناشی از آن از بین رفته اســت.
این مطالعه توسط تیمی از محققان از کشورهای مختلف جهان انجام شده و نشان می دهد که آمازون با از دست دادن ۳۰ درصد از محیط زیست خود بیشترین صدمه را در بابت توسعه فعالیتهای انسانی در سراسر جهان متحمل شده اســت.
همچنین آفریقا با ۱۴ درصد نابودی محیط زیست طبیعی، یکی دیگر از مناطق شاخص زمین در این روند نگران کننده بوده اســت.
ایجاد تغییرات گسترده در محیط زیست، توسعه فعالیتهای صنعتی و افزایش زیرساختارها مهمترین عامل نابودی بخش زیادی از محیط زیست زمین بوده اســت.
کاهش وسعت آبریز آمازون یکی از مهمترین عوامل نابودی بخش زیادی از محیط زیست ششهای زمین عنوان شده اســت. تخمین زده می شود که این جنگلها بخش عظیمی از کربن تولید شده در دنیا را در خود ذخیره می کند و به همین دلیل یکی از عناصر حیاتی در بهبود وضعیت آلودگی سراسر زمین به حساب می آید.
خبرآنلاین: ناسا سرانجام فضاپیمای خود را برای شناسایی سیارکی مرموز با موفقیت پرتاب کرد. کارشناسان ناسا به دنبال نمونهبرداری از این سیارک هستند که به گفته محققان احتمال کم برخورد آن با زمین وجود دارد.
فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اسـت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید.
مشاهدات نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اسـت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اسـت. این یعنی جاذبه آن کم اسـت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود. اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد. دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.
دانش > نجوم - ناسا سرانجام فضاپیمای خود را برای شناسایی سیارکی مرموز با موفقیت پرتاب کرد. کارشناسان ناسا به دنبال نمونهبرداری از این سیارک هستند که به گفته محققان احتمال کم برخورد آن با زمین وجود دارد.
فضاپیمای «اسیریس-رکس» زمین را به مقصد سیارک «بنو» (Bennu) ترک کرد تا ۲ کیلوگرم از مواد سطح این سیارک را به زمین بازگرداند. اسیریس-رکس یک فضاپیمای بدون سرنشین اسـت و سیارک مقصد آن که در مجاورت زمین قرار دارد، غنی از کربن بوده و تاریخ اولیه منظومه شمسی را در خود دارد. این اولین ماموریت ناسا برای سفر به یک سیارک خواهد بود و فضاپیمای ناسا پس از دو سال تعقیب سیارک بنو سرانجام در آگوست 2018 به آن خواهد رسید. مشاهدات نشان دادهاند که طول بنو در عریضترین قسمت ۵۱۰ متر اسـت و به جای اینکه سنگ سخت باشد از خرده سنگهایی تشکیل شده اسـت. این یعنی جاذبه آن کم اسـت، به همین دلیل فرود آمدن بر آن سخت میشود. اما از طرف دیگر، نمونهبرداری از آن برای فضاپیما راحتتر میشود. اسیریس-رکس پس از یک سال مطالعه سطح بنو و انتخاب بهترین نقطه برای نمونهبرداری به فاصله چند متری از این جرم نزدیک میشود. سپس بازوی رباتیکش را باز میکند و با سطح آن به مدت ۵ ثانیه تماس برقرار میکند.
اسیریس-رکس از یک تکنیک جدید و بلندپروازانه برای جمعآوری نمونه استفاده میکند. این فضاپیما به یک بازوی رباتیک با دستگاه مکنده مجهز اسـت .طول بازوی رباتیک ۳٫۴ متر اسـت و به یک سر گرد ختم میشود که میتواند جریانی از گاز نیتروژن را آزاد کند. از آنجا که سطح بنو از تکههای کوچک سنگ و خاک تشکیل شده، وزش این گاز ذرات کوچکتر از ۲ سانتیمتر را بیرون میکشد و آنها را به درون محفظه نمونهبرداری در سر بازو هدایت میکند.
این فضاپیما بین ۶۰ گرم تا ۲ کیلوگرم سنگ و خاک جمعآوری خواهد کرد. دانشمندان معتقدند این نمونه اولیه شواهد مهمی از منبع حیات در زمین و احتمال اینکه حیات از جایی دیگر از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد، ارائه خواهد کرد.
5454
دانش > نجوم - به گزارش ایسنا،جف ویلیامز، فضانورد ناسا و فرمانده اکسپدیشن 48 به همراه همکارانش الکسی اوچینین و الگ اسکریپچکا پس از یک ماموریت رکوردشکن در ایستگاه فضایی بینالمللی به سلامت به زمین بازگشتند.
فضاپیای سایوز TMA-20M که حامل اعضای خدمه اکسپدیشن 48 بود امروز (چهارشنبه هفتم سپتامبر 2016) در نزدیکی شهر جزقازغان واقع در قزاقستان فرود آمد.
ویلیامز، اوچینین و اسکریپچکا پس از گذارندن 172 روز در فضا به عنوان خدمه اکسپدیشن 47 و 48 در ایستگاه فضایی بینالمللی به زمین بازگشتند.
حالا ویلیامز با رکورد گذراندن 534 روز در فضا در صدر لیست فضانوردان ناسا قرار دارد. اسکریپچکا نیز با 331 روز در طی دو پرواز و اوچینین در اولین ماموریتش 172 روز را در فضا سپری کرده اند.
5454
نام سوکوترا در فهرست میراث طبیعی جهان در یونسکو ثبت شده و با افتخار سه ناحیه جغرافیایی: دشت های ساحلی، فلات های سنگ آهکی با غار و کوه های «Haghier» را در خود دارد. این جزیره که تنها 83 مایل طول دارد و 28 مایل فاصله شمال تا جنوب آن اسـت، نسبت به اندازه کوچکش تنوع زیادی را در خود جای داده اسـت. سوکوترا علاوه بر پوشش گیاهی غنی، گونه های بومی جانوران را نیز دارد. چند گونه از پرندگان تنها در این جزیره یافت می شوند و بیش از 90 درصد خزندگان از جمله مارمولک های بدون پا ویژه این سرزمین هستند. خفاش ها تنها پستانداران بومی سوکوترا هستند، اگرچه گربه های وحشی غیربومی نیز به این مکان عجیب و غریب راه پیدا کرده اند.
سفر به سوکوترا برای کسانی مناسب اسـت که به سختی سفر اهمیت نمی دهند. امکانات زیر ساختی از جمله حمل و نقل عمومی در این جزیره بسیار محدود اسـت. در عوض می توانید از دوچرخه استفاده کنید یا با تورهای موتورسواری دور جزیره را بگردید.
جزیرهٔ دیگر جزیره شمالی نام دارد که در مقایسه با جزیرهٔ جنوبی پرجمعیتتر میباشد. تنگه کوک در شمال، دریای تاسمان در غرب و اقیانوس آرام در جنوب و شرق، مرزهای جغرافیایی این جزیره را تشکیل میدهد. جزیرهٔ جنوبی را گاه «سرزمین اصلی» نیز مینامند. این جزیره ۳۳ درصد، خشکی بیشتری در مقایسه با جزیرهٔ شمالی دارد بااین حال تنها ۲۴ درصد از جمعیت ۴٬۴ میلیون نفری نیوزیلند در جزیرهٔ جنوبی ساکنند. این جزیره در دههٔ ۱۸۶۰ که تب جستجوی طلا بالاگرفته بود بیشترین سکنهٔ اروپایی را داشت اما در اوایل سدهٔ بیستم این جزیرهٔ شمالی بود که جمعیت بیشتری داشت. در سال ۱۹۱۱ تقریباً ۵۶ درصد کل جمعیت نیوزیلند در این جزیره زندگی میکردند. شما در ادامه تصاویری از منطقه های زیبا و دیدنی این جزیره در نیوزیلند را مشاهده می کنید.
(ایران مطلب)