شراره دولت‌آبادی (بازیگر سریال آقا و خانم سنگی) sharareh dolatabadi متولد ۱۳۴۱ در مشهد است. وی فارغ‌التحصیل رشته اقتصاد است. او فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۳۷۹ با فیلم هزاران زن مثل من آغاز کرد. او فعالیت بازیگری خود را از سال ۱۳۷۷ با بازی در تلویزیون آغاز کرد و در مجموعه «سرزمین سبز» به ایفای نقش کرد. شراره دولت‌آبادی با آندره آرزومانیان ازدواج کرده است.
آندره آرزومانیان در سال ۱۳۳۳ خورشیدی در تهران چشم به جهان گشود. وی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۵۶ با نوازندگی پیانو آغاز کرد. او نوازندگی پیانو را در موسیقی فیلم‌های فراوانی از جمله از کرخه تا راین (موسیقی متن از مجید انتظامی)، بوی پیراهن یوسف، آژانس شیشه‌ای، آخرین پرواز، من ترانه پانزده سال دارم، زن امروز، سام و نرگس، دست‌های آلوده و مرسدس بر عهده داشت. وی همچنین در آلبوم پاییز طلایی اثر فریبرز لاچینی و سمفونی ایثار اثر مجید انتظامی و آلبوم چیدن سکوت اثر بابک بیات پیانو نواخته است. آرزومانیان در ۱۱ خرداد ۱۳۸۹ بر اثر سرطان استخوان در سن ۵۶ سالگی در تهران درگذشت.
شراره دولت‌آبادی با انتشار عکس های زیر در اینستاگرامش نوشت:
عکس ها ….. خوب ماندگارهایى هستند ……. براى پناه پلک هایى که ……. غصه میخورند ……. حتى ….. از تصور نبودن بعضى نفس ها ………!!!!!!!!! تو هستى
اما …..؛ چشم هایم …….. عکس هایت را که میبیند ……. از تصور این که نباشى …….. مدام ……. گوشه پیراهنت را ……. در عکس ها …… خیس میکنند …….!!!!!!! شرمنده ام …… که گاهى ……. گوشه عکس هایت …… از اشک ها ……. مچاله میشوند ……..!!!!!!!!! اشک است دیگر …….!!!!!!!!! سریع
همه چیز را پژمرده میکند ……..!!!!!!! از داغ نبودنت …… وجود ها پژمرده شد ……..!!!!!!???????
ناز …… نگاه میکنى ……..!!!!!!! سفرت ……. هضم نمیشود ……..!!!!!!!!! هیچ کجاى این دنیا …….. داغت …… جا نمیشود ……..!!!!!!!! عظیم است ……. بار ماتمت ……..!!!!!!! تصویر رخ تو …….. همه جا …… ستاره وار …….. پخش است و ……… مفهموم “فنا ” را ……… خیلى آسان ……. نثار وجودم میکند ……..!!!!!!!!!!! خوش نیستیم بى تو ………!!!!!!!! و این …….. واقعى ترین حقیقت لحظه هاى ماست …….. اما …….؛ تو ……. با آرامش تر از همیشه ……. بال هاى پروازت را باز کن ………!!!!!!!! نیکبختى …… تماما ….. براى توست …….!!!!!!!” تا میتوانى …….. ببال به خودت …….. که ماه روزها مایى ……..!!!!!!!
تولد نوه ی گلم رستا جونم بهترین نوه ی دنیا همراه با دختر بزرگم