پیاده روی روزانه مزایای بسیاری دارد. این کار موجب به کارگیری ماهیچه ها، کاهش تنش، تعامل با مردم و بیرون رفتن در هوای تازه می شود که هیچ کدام هیچ گونه خطر آسیب دیدن ندارند.
راه رفتن آگاهانه:
هم چنین استخوان های شما متراکم تر می شوند و اگر در معرض خطر پوکی استخوان یا اوستئوپوروسیس باشید می توانید از این مشکل جلوگیری کنید.
راه رفتن آگاهانه با پیاده روی به منظور تناسب اندام تفاوت دارد. وقتی آگاهانه راه می روید به فعالیت راه رفتن توجه کامل می کنید و از تمامی جزئیات کاری که انجام می دهید آگاهید. راه رفتن آگاهانه می تواند برای مدتی شما را از افکار و احساسات منفی برهاند. هنگامی ه فقط روی حرکت خود تمرکز می کنید احساسات منفی و رویدادهای پر دغدغه کنار می روند.
مکانی سرپوشیده یا روباز را در نظر بگیرید که در آن احساس اطمینان و بتوانید به راحتی و با امنیت به پیاده روی بپردازید. محدوده ای را انتخاب کنید که دارای مسیری خاص است و می توانید به طور مکرر و بدون مزاحمت در آنجا راه بروید. می توانید در منزل، حیاط خانه و یا پارک راه بروید.
بی حرکت بایستید و به تنفس خود توجه کنید.
اگر نفس شما در قسمت فوقانی سینه تان است آن را به سمت دیافراگم و شکم خود حرکت دهید. تنها با آگاه شدن از محل نفستان می توانید آن را جابه جا کنید.
بسیار آرام شروع به راه رفتن کنید و به تمرکز روی تنفس تان ادامه دهید.
تمرکز بر تنفس هنگام حرکت به آرام تر شدن افکارتان کمک می کند. تعداد قدم هایی را که هنگام دم و بازدم بر می دارید بشمارید سعی کنید هنگام دم، چهار قدم و هنگام بازدم، شش قدم بردارید.
با دقت کامل به تجبه ی راه رفتن در سرتاسر بدن خود توجه کنید.
تماس کف پای خود را با زمین، تماس لباس ها با بدن و نحوه ی حرکت بازوها را به هنگام حرکت دادن پاها احساس کنید. در مورد هر یک از قدم های خود یادداشت بردارید. به حواس بینایی، شنوایی و بویایی تان توجه کنید. به خود اجازه دهید تا جذب تجربه ی بودن در زمان حال شوید.
جمله ساده ای را در ذهن تان تکرار کنید تا احساسات منفی را دور نگه دارید.
جمله ساده ای مانند من خود را از مشکلات گذشته رها می کنم، من آرام و در آرامش هستم و یا این نیز بگذرد را امتحان کنید.
اگر افکار دلهره آور یا ناراحتی ای بدنی به ذهنتان خطور کرد مجددا تمام توجه خود را معطوف عمل راه رفتن کنید.
وقتی به انتهای مسیر رسیدید، برگردید و دوباره به نقطه ی شروع بازگردید.
به مدت ۵ الی ۴۵ دقیقه راه رفتن آگاهانه را ادمه دهید.
هر زمان احساس کردید که وقت آن رسیده، توقف کنید.
سفری در طبیعت:
بودن در طبیعت به شما نیرویی تازه می بخشد و خستگی تان را برطرف می کند. هنگامی که با آواز پرندگان، درختان، گیاهان و گل ها احطه می شوید کیفیتی فارغ از زمان به وجود می آید.
بسیاری از مردم پس از گذراندن مدتی در طبیعت خبر از حس ارتباط با چیزی عظیم تر از مشکلات احساسی می دهند و این فرایند را بهبود بخش می دانند. سعی کنید رفتن به درون طبیعت- حتی نشستن روی نیمکت پارک برای ده دقیقه در طول روز را به بخشی از عادت روزمره تبدیل کنید.
در یک دفترچه ی یادداشت فهرست مکان هایی را که در آن آرامش و آسایش را تجربه کرده اید بنویسید.
زمانی که اندوهگین هستید به تخیل خود اجازه دهید به سوی یکی از این مکان های خاص برود. اجازه دهید تنفس تان ارام شود و احساس خرسندی و لذتی را که در این مکان تجربه کرده اید به یاد آورید. این محل، فضای اطمینان درونی شما خواهد بود که می توانید هر زمان که نیاز داشتید به آن مراجعه کنید.