در این روش میزان چربی بدن با استفاده از محیط قسمت های مختلف بدن تخمین زده می شود.
سنجش میزان چربی بدن با ارزیابی آنتروپومتریک
البته این تکنیک در افراد لاغر و ورزشکار (که محیط اندام هایشان بزرگ تر است و علت آن توده ی بدون چربی است) محدودیت دارد و ممکن است اشتباهاتی را نشان دهد. تران و ولتمن معادله ای را جهت تخمین چگالی بدن ۴۸۲ زن ۱۵ تا ۷۹ ساله با چربی ۷/۱۲ تا ۱/۶۳ درصد ارائه دادند.
مقایسه آنها با وزن کشی زیر آب همبستگی ۸۹% و خطای استاندارد برآوردی معادل ۲/۴% را نشان داد. استفاده از محط اعضای بدن در افراد بسیار چاق مفیدتر است تا افراد معمولی به خصوص برای ارزیابی تغییرات چربی بدن کارآیی زیادی دارد. محیط قسمت های مختلف بدن در این روش عبارتند از:
دور شکم: دو و نیم سانتی متر بالاتر از ناف
دور لگن: دور برجسته ترین قسمت لگن
دور ران راست: قسمت بالای ران درست پایین لگن (پهن ترین قسمت ران)
دور بازوی راست: دست به صورت کشیده و رو به جلو، وسط شانه و آرنج
دور ساعد راست: حداکثر محیط ساعد در حالت کشیده به روبرو
دور ساق راست: بیشترین محیط ساق بین مچ پا و زانو
با این روش می توان الگوی توزیع چربی در بدن هم چنین تغییرات توزیع چربی در طی کاهش وزن را نیز تجزیه و تحلیل کرد. در این روش اندازه گیری جدول مخصوص و محاسبات فراوانی برای یک نفر لازم است. البته معادلات و روش های گوناگون این تکنیک نیز وجود دارد.یکی از اندازه گیری های انتروپومتریکی که در تشخیص خطرات چاقی می تواند موثر باشد نسبت دور کمر به دور لگن است.
اگر نسبت دور کمر به دور لگن بیش از ۹/۰ باشد خطر پیدایش بیماری های قلبی و عروقی، پر فشار خونی، دیابت، و انواع به خصوصی از سرطان ها افزایش می یابد.