محققان: ضد التهاب و ایبوپروفن عمر را افزایش می‌دهد

جام جم سرا: بر اساس تحقیقاتی که پژوهشگران روی چند گونه حیوانی انجام داده و نتایج آن را در نشریه امریکایی Public Library of Science-Genetics منتشر کرده‌اند، داروی ایبوپروفن با حفظ وضع سلامت می‌تواند به افزایش طول عمر کمک کند.
مایکل پولیمنیس، کار‌شناس بیوشیمی در دانشگاه تگزاس در تشریح تحقیقات خود و گروه همراهش گفت: «ابتدا ایبوپروفن را بر روی مخمر نان به کار بردیم که نمونه مشخصی از تحقیق بر روی پیری است. در این تحقیق، متوجه شدیم ایبوپروفن باعث افزایش عمر این میکروب‌ها می‌شود».
وی که از محققان اصلی طرح است، گفت: «سپس این تجربه را با کرم و مگس سرکه انجام دادیم و مشاهده کردیم که آن‌ها به مدت طولانی تری سالم مانده و عمرشان نیز افزایش پیدا می‌کند».
بر این اساس، کرم‌ها و مگس‌های سرکه‌ای که این داروی ضد التهاب را دریافت کردند، ۱۵ درصد بیش از دیگر همنوعان خود زیستند. یعنی انسان‌ها می‌توانند در صورت مثبت بودن آزمایش بر روی آنان، ۱۰ سال بیشتر و با حفظ سلامت بیشتر زندگی کنند.
به گزارش جام جم سرا، این یافته جدید پزشکی در حالی ارائه می‌شود که استفاده از ایبوپروفن به عنوان مسکن و ضد التهاب، بسیار گسترده است و در عین حال، گزارش‌هایی از هشدار متخصصان مبنی بر عوارض آن در انسان بخصوص بر کبد و معده داده شده.
پولیمنیس همچنین خاطر نشان کرد ایبوپروفن توانایی سلولهای مخمر را در ساخت یک اسید آمینه مهم به نام «تریپتوفان» افزایش می‌دهد. این اسید آمینه در رژیم غذایی انسان نقش مهمی ایفا می‌کند. تریپتوفان همچنین در ساختمان بسیاری از پروتئین‌ها وجود داشته و در ساخت برخی میانجی‌های عصبی مانند سروتونین نیز موثر است. محققان دانشگاه تگزاس در عین حال اذعان داشتند که هنوز مکانیسم دقیق ایبوپروفن و نحوه افزایش طول عمر را درک نکرده‌اند.
پولیمنیس تاکید کرد یافته او و گروهش نشان می‌دهد تحقیق بیشتر در این مورد ارزش انجام آن را دارد. (واحد مرکزی خبر)

با این خوراکی های طبیعی، ایبوپروفن و ژلوفن را کنار بگذارید

به گزارش جام جم آنلاین، محققان بارها ثابت کرده‌اند دارونماهایی که تنها به جای داروهای واقعی به خورد افراد داده می‌شوند اما تاثیر آنها را ندارند، گاهی به اندازه داروهای حقیقی و حتی بیشتر از آن می‌توانند بر محو شدن درد تاثیر بگذارند.

از نظر آنها، تلقینی که بیمار به خودش می‌کند، می‌تواند یک داروی دروغین را هم موثر کند. گرچه تاثیر داروی ضدالتهابی ایبوپروفن در کاهش درد ثابت شده و نمی‌توانیم او را دارونما تلقی کنیم، اما پژوهشگرانی که تاثیر داروی طبیعی را بررسی می‌کنند، می‌گویند گاهی با مصرف خوراکی و موضعی برخی از این داروها می‌توانید خودتان را از خوردن مسکن‌هایی مثل ایبوپروفن و ژلوفن بی‌نیاز کنید.

جینسینگ

درد‌های مفصلی و ناشی از آرتروز شما را کلافه کرده ‌است؟ در این صورت می‌توانید سراغ داروهای طبیعی بروید که به اندازه ایبوپروفن در کم کردن درد شما تاثیرگذار هستند. شما می‌توانید با مصرف گیاه جینسینگ، این دردها را کم کنید و با استفاده از خاصیت ضدالتهابی‌ و ضد دردش، هم استخوان‌های‌تان را آرام کنید و هم اثری که داروهای حاوی کورتون برای کم کردن التهاب بافت‌ها روی بدن‌تان می‌گذارند را ایجاد کنید.

کندر

جریان خون ضعیف هم می‌تواند یکی از دلایل درد کشیدن شمایی که با بیماری‌های التهابی دست و پنجه نرم می‌کنید، باشد و مصرف ایبوپروفن هم کمک چندانی به برطرف شدن این اختلال نمی‌کند. اما اگر مشکل شما از تنبلی جریان خون‌تان ناشی شده، با مصرف کندر می‌توانید اختلال به وجود آمده را برطرف کنید. کندر که یکی از گیاه‌های بومی جنوب شرقی آسیا است، هم التهاب اندام‌هایی که باعث کلافه شدن‌تان از درد شده‌اند را کم می‌کند و هم با بهبود گردش خون در بدن‌تان، حال شما را بهتر می‌کند.

روغن ماهی

تاثیر روغن ماهی و دیگر خوراکی‌های حاوی اسید‌های چرب و امگا3 در مبارزه با پوکی استخوان و ورم مفاصل بارها در بررسی‌های پژوهشگران ثابت شده است. روغن ماهی که به صورت موضعی و خوراکی می‌تواند مصرف شود، یک ضدالتهاب قوی است که گاهی به‌عنوان جایگزینی مناسب برای ایبوپروفن معرفی می‌شود. البته خواص این روغن محبوب به کم کردن التهاب و درد محدود نمی‌شود و برخی بررسی‌ها از تاثیر آن در درمان یا تسکین بعضی بیماری‌های روانی خبر می‌دهند.

زردچوبه

شما هم شنیده‌اید درد ضرب‌دیدگی پا را می‌توان با ضماد کردن زردچوبه روی آن کم کرد؟ دلیل چنین اتفاقی وجود کورکومین در این ادویه است. یکی از مفید‌ترین ترکیب‌های موجود در زردچوبه کورکومین است که گذشته از خاصیت ضد ویروسی‌اش، ضدالتهاب هم هست و می‌تواند دردهای ناشی از التهاب را به سادگی تسکین ‌دهد. زردچوبه علاوه بر همه خاصیت‌هایی که گفتیم، یک ادویه ضدقارچ است و مصرف آن در غذاهای مختلف به‌خاطر خاصیت آنتی‌اکسیدانی‌اش می‌تواند شما را در برابر انواع سرطان‌ها بیمه کند.

پنجه گربه

روماتیسم مفصلی می‌تواند انجام کارهای ساده را هم برای مبتلایانش دشوار کند. اما چاره آرام کردن دردهای روماتیسمی، مصرف ایبوپروفن نیست. شما با گیاه پنجه گربه که این روزها پایش به عطاری‌های ایران هم باز شده، می‌توانید التهاب مفاصل‌تان را کم کنید و کمتر به‌خاطر آرتریت روماتوئید و بیماری‌های ناشی از التهاب بافت‌ها درد بکشید. البته گرچه این گیاه جزء گیاهان بی‌خطر و غیرسمی طبقه‌بندی شده، اما بهتر است درصورتی‌که قصد مصرف آن را دارید، در مورد میزان مصرفش با متخصص طب سنتی مشورت کنید.

آلوئه‌ورا

چند سالی است که آلوئه‌ورا به سبد غذایی برخی خانواده‌های ایرانی وارد شده و از خاصیتی که برای پوست و مو دارد گرفته تا تاثیرش بر کاهش قند خون و درمان مشکلات گوارشی، همه آن را به یک گیاه دارویی محبوب تبدیل کرده‌اند.

به گزارش برنا، به عقیده محققانی که گیاهان دارویی را بررسی می‌کنند، آلوئه‌ورا هم می‌تواند یک مسکن خوب برای کسانی که از دردهای ناشی از التهاب شکایت می‌کنند باشد.

زنجبیل

زنجبیل تنها در روزهایی که سرماخوردگی و درد گوش و گلو کلافه‌تان کرده به شما کمک نمی‌کند؛ این گیاه ضددرد و ضدالتهاب سال‌هاست در کشور‌های آسیایی به‌عنوان دارویی برای آرام کردن علائم PMS یا سندرم پیش از قاعدگی استفاده می‌شود. کافی است در روزهای قاعدگی‌تان 4 وعده 250 میلی‌گرمی از آن را مصرف کنید تا درد و سنگینی ناشی از pms کمتر آزارتان دهد.

روغن زیتون

شاید تاثیر استفاده از روغن زیتون به سرعت قرص ایبوپروفن خودش را نشان ندهد، اما این داروی طبیعی هم از نظر متخصصانی که گیاهان دارویی را مطالعه می‌کنند، در گروه داروهای ضدالتهاب قرار دارد. بررسی‌ها حاکی از این است که روغن زیتون هم یک ضدالتهاب قوی است که می‌تواند جای ایبوپروفن را در خانه شما بگیرد.

ریحان

گیاه ریحان تنها یک چاشنی خوب برای غذاهایی که می‌پزید نیست. ریحان هم پیری زودرس را از شما دور می‌کند و هم به دردهای ناشی از تورم و مشکلات التهابی، مجالی برای آزار دادن‌تان نمی‌دهد. تاثیر درمانی گیاه بر مشکلات کبدی، مغزی و قلبی ثابت شده و به‌خاطر آنتی‌اکسیدان فراوانی که دارد، ضدپیری و ضدالتهاب هم هست.

آویشن درمانی کنید

گرچه مصرف روغن آویشن به صورت خوراکی می‌تواند خطرناک باشد، اما محققان می‌گویند اگر از آن به‌عنوان یک ضددرد موضعی استفاده شود، می‌تواند از ایبوپروفن هم سریع‌تر درد را ساکت کند. به گفته‌ آنها، دردهای شکمی مانند اسهال، معده درد، آرتریت و حتی قولنج را می‌توان با کمک این روغن طبیعی تسکین داد و جالب اینجاست که بررسی‌ها ثابت کرده این مسکن گیاهی در تسکین درد‌های قاعدگی از ایبوپروفن هم موثرتر است.

سازمان بهداشت جهانی، ایبوپروفن را در فهرست داروهای اساسی قرار داده که باید در هر مرکز درمانی موجود باشد. ایبوپروفن و داروهایی مثل ژلوفن که داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی هستند، می‌توانند دردهای ناشی از آرتریت (التهاب مفصل)، قاعدگی دردناک، حملات نقرس و آسیب‌های حین ورزش را آرام کنند و با کم کردن التهاب بافت‌های بدن، به‌عنوان یکی از پرطرفدارترین مسکن‌های رایج شناخته می‌شوند. اما به باور محققان، گاهی گیاهان دارویی می‌توانند از این قرص‌های تاییدشده هم در کاهش درد موثرتر باشند.

فرق ژلوفن با ایبوپروفن چیست؟ هر مُسکن کدام درد را آرام می کند؟ +جدول

دکتر کاوه سالارمند ، داروساز در گفت و گو با جام جم آنلاین بیان کرد: به طور کلی اولین انتخاب هر کسی برای تسکین درد، استامینوفن است. در حال حاضر، استامینوفن شناخته شده ترین دارویی است که افراد برای تسکین درد استفاده می کنند.این دارو در انواع و اشکال مختلفی در بازار دارویی وجود دارد که رایج ترین آنها 3نوع استامینوفن ساده ، استامینوفن کدئین دار و استامینوفن کافئین است .

استامینوفن ، همچنین پر مصرف ترین و می توان گفت کم عارضه ترین داروی تب‌بر است که برای درد های خفیف و متوسط بیشتر به کار می رود و برای درد های التهابی مناسب نیست . البته باید توجه داشت که کم عارضه بودن به معنای بی عارضه بودن نیست چرا که همین داروی به ظاهر ساده در مصرف با مقادیر زیاد و یا به مدت زمان طولانی،اثرات مخربی روی کبد ایجاد می کند.

سالارمند اظهار کرد: استفاده از استامینوفن های کدئین دار بدون تجویز پزشک ممنوع است.این دارو باعث خواب‌آلودگی در مصرف کننده می شود بنابراین پس از مصرف این دارو می بایست از انجام کارهایی که نیاز به تمرکز بالا دارند مثل رانندگی باید پرهیز کرد.کدئین علاوه بر آثار تسکینی آثار ضد سرفه نیز دارد.

وی در ادامه افزود :استامینوفن های همراه با کافئین ، اثرات تسکینی بهتری نسبت به استامینوفن ساده ایجاد می کنند. این دارو بیشتر برای سردرد استفاده می شود چرا که کافئین باعث افزایش جریان خون رسانی در مغز می شود و جذب استامینوفن را افزایش می دهد.

آسپیرین یک داروی رایج است که بدون نسخه پزشک قابل تهیه است . این دارو یک مسکن از گروه مسکن های غیر استروئیدی که برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط نظیر سردرد، دندان درد و دردهای هنگام عادت ماهانه است. آسپیرین علاوه بر تب بر بودن التهاب روماتیسمی را نیز کاهش می دهد.آسپیرین خشکی ، تورم و درد مفاصل را در آرتریت می کاهد، ولی بیماری را درمان نمی کند بلکه فقط تسکین دهنده است .از این دارو همچنین در پیشگیری از لخته شدن خون و کاهش خطر حمله قلبی و مغزی استفاده می شود.

نکته قابل ذکر در رابطه با آسپیرین این است که اگر چه این دارو تب بر است اما نباید به هیچ عنوان به کودکی که تب دارد آسپیرین داد چرا که باعث یک حالتی به نام «سندروم ری » در کودکان می شود که در برخی موارد موجب مرگ کودک می گردد .

سالارمند در رابطه با تفاوت ژلوفن و ایبوپروفن اظهار کرد : در ژلوفن ماده موثره به علت اینکه مایع است سریعتر از طریق دستگاه گوارش جذب می شود، بنابراین اثر بخشی آن سریعتر از ایبوپروفن است و عوارض گوارشی کمتری دارد ، ضد درد و ضد التهاب است و به طور کلی هیچ تفاوتی از نظر ساختاری باهم ندارند از ایبوپروفن در درمان التهاب مفصلی مانند روماتیسم مفصلی، نقرس، تب، دردهای قاعدگی، سردرد، کمردرد، درد دندان، کرامپ های عضلانی، درد ناشی از کشیدگی رباط ها و پیچ خوردن مفاصل و آسیب های کوچک استفاده می شود. . این 2 نوع مسکن جز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند .

بعضی افراد برای برطرف کردن دردهای عضلانی، اقدام به خوردن قرص «متوکاربامول» می‌کنند که این کار می‌تواند مانع از پیگیری دلیل درد شود. ضمن اینکه خوردن این قرص با آسیب گوارشی همراه است.این قرص شل‌کننده عضلات است و تا حدودی درد را برطرف می‌کند. خوردن این قرص در شرایطی که درد ناشی از گرفتگی عروق پاست، می‌تواند باعث لخته شدن خون در ورید عمقی پا و سکته مغزی شود.

این داروساز متذکر شد : «نوافن،مگافن،رهافن،آسیفن و...» که همگی دارای ترکیب مشابه بوده و حاوی استامینوفن،ایبوپوفن و کافئین هستند را در اولویت انتخاب های خود برای دندان‌درد بگذارید. دو ماده اول، استامینوفن و کافئین تاثیر ضددردی خود را روی سردرد و دندان‌درد دارند اما پروفن به دلیل خاصیت ضد التهابی که دارد برای دردهای عضلانی- مفصلی استفاده می‌شود.

جالب است بدانید «پانادول» ، همان استامینوفن خارجی است. فقط نامش تغییر کرده است.

وی در پایان خاطرنشان کرد : «ناپروکسن» هم یک دارو ضددرد و التهاب است. به همین دلیل مصرف آن در دردهای عضلانی-مفصلی توصیه می‌شود.قرص ۵۰۰ میلی گرمی این دارو از این جهت که در داخل روده باز می‌شود عوارض کمتری برای معده دارد.قابل ذکر است این دارو نسبت به «ایندومتاسین» و «پیروکسیکام» عوارض کمتری دارد.

بیتا نوروزی - خبرنگار جام جم آنلاین

کاهش خطر مرگ سرطان ریه با مصرف ایبوپروفن

به گزارش جام جم آنلاین به باشگاه خبرنگاران، ایبوپروفن دارویی است شناخته شده که معمولا برای کاهش درد و التهاب استفاده می شود. اما آیا می‌دانید یک مطالعه جدید نشان می دهد که فواید آن فقط محدود به این موضوعات نمی‌شود؟

محققان دریافتند که این دارو ممکن است خطر مرگ ناشی از سرطان ریه در افراد سیگاری سابق و فعلی را کاهش دهد. سرطان ریه یکی از شایع ترین سرطان ها در ایالات متحده و جهان به شمار می‌رود.

دکتر "ماریسو بیتونی" از دانشگاه ایالت اوهایو و همکارانش به تازگی یافته های خود را در هفدهمین کنفرانس جهانی سرطان ریه در وین اتریش ارائه کردند.

امسال برآورد شده است که حدود 224 هزار و 390 نفر در آمریکا به سرطان ریه مبتلا شدند و این سرطان بیش از 158 هزار آمریکایی را به کام مرگ کشاند.

مصرف سیگار علت اصلی ابتلا به سرطان ریه شناخته شده است به طوری که دانشمندان حدود 80 الی 90 درصد از موارد سرطان ریه در ایالات متحده را به مصرف سیگار نسبت داده‌اند.

مطالعات قبلی نشان داده اند که التهاب مزمن با افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه در ارتباط است. از آنجا که ایبوپروفن یک داروی کاهش التهاب است، دکتر "بیتونی" و همکارانش شروع به بررسی این موضوع کردند که آیا این دارو ممکن است به افراد با سابقه مصرف سیگار کمک کند یا خیر.

ایبوپروفن خطر مرگ ناشی از سرطان ریه را تا 48% درصد کاهش می‌دهد

برای رسیدن به این نتایج، داده ها از میان 10 هزار و 735 بزرگسال بین سال‌های 1988-1994 که بخشی از پروژه سوم سازمان ملی بهداشت و تغذیه بودند، جمع‌آوری شد.

وضعیت افرادی که ایبوپروفن و دیگر داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مصرف می‌کردند به همراه اطلاعات دیگری از سبک زندگیشان در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت.

از آنجا که اکثریت قریب به اتفاق موارد سرطان ریه در افراد سیگاری سابق یا فعلی بودند، این تیم تحقیقاتی اثرات داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را نیز در پنج هزار و 882 بزرگسال با سابقه سیگار کشیدن محاسبه کرد.

به طور کلی، محققان دریافتند که افراد سیگاری سابق یا فعلی که ایبوپروفن را به طور منظم استفاده کرده اند، 48 درصد کمتر از کسانی که این دارو را استفاده نمی‌کردند، به سرطان ریه مبتلا شده و حتی جان خود را از دست دادند.

البته لازم به ذکر است؛ ارتباط بین خطر مرگ ناشی از سرطان ریه و استفاده از آسپرین (یکی دیگر از داروهای ضد التهاب) در این تحقیق ثابت نشد.

ترک سیگار و اتخاذ سبک زندگی سالم، بهترین راه حل برای کاهش خطر ابتلا به سرطان ریه محسوب می‌شود. با این حال، دکتر بیتونی و همکارانش معتقدند که استفاده از ایبوپروفن به صورت منظم ممکن است برای برخی از افراد با ارزش باشد.

دکتر بینوتی در این خصوص می‌گوید: «این نتایج نشان می‌دهد که استفاده منظم از داروهای غیر استروئیدی خاص ممکن است برای زیر گروه های در معرض خطر (افراد سیگاری) به عنوان یک استراتژی پیشگیری از سرطان ریه مفید باشد».

تاثیرات مختلف درمانی ایبوپروفن

از عوارض جانبی ایبوپروفن چه میدانید این این دارو عوارض جانبی خطرناکی دارید اگر جزو مصرف کنندگان این دارو هستید بهتر است بدانید در معرض ایست ناگهانی قلبی قرار دارید به توصیه ها و راهنمایی های پزشکی موثر در این باره دقت کنید .

تاثیرات مختلف درمانی ایبوپروفن

غالبا از این دارو برای تسکین درد و کاهش تب استفاده می شود با ما در ادامه این بخش همراه باشید .تحقیق جدید نشان می دهد ایبوپروفن و سایر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی موسوم به NSAID موجب افزایش ریسک ایست قلبی می شوند.

تیمی از محققان دانشگاه کپنهاگ دانمارک دریافتند مصرف هر نوع NSAID، از جمله ایبوپروفن، ریسک ایست قلبی را تا ۳۱ درصد افزایش می دهد. دیکلوفناک، نوع خاصی از NSAID که فقط باید توسط پزشک تجویز شود ریسک ایست قلبی را تا ۵۰۰ درصد افزایش می دهد.

گونار گیسلاسون، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: « NSAIDها باید بااحتیاط و با تجویز پزشک مصرف شوند چرا که مصرف این نوع مُسکن ها ریسک ایست قلبی را افزایش می دهد.»

در این مطالعه، محققان گزارش افراد پذیرش شده در بیمارستان به خاطر ایست قلبی را بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰ بررسی کردند. محققان دریافتند از بین ۲۸,۹۴۷ بیماری که به خاطر مشکلات قلبی در بیمارستان بستری شده بودند، ۳۳۷۶ بیمار یک ماه قبل از حمله قلبی با NSAID تحت درمان قرار گرفته بودند.

طبق گزارش محققان، NSAIDها با کاهش تولید پروستاگلاندین ها، ماده شیمیایی طبیعی تولیدشده از طریق بدن که موجب بروز التهاب، درد و تب می شود، عمل می کنند.

علاوه بر تسکین درد و کاهش تب، این دارو در تشکیل خون هم دخالت کرده و موجب محدودیت عملکرد شریان ها و عروق خونی در افزایش نگهداری مایعات و بالارفتن فشارخون می شوند.

محققان تاکید می کنند بیماران مبتلا به بیماری های قلبی-عروقی، بااحتیاط این داروها را مصرف کنند یا به طورکلی از مصرف آنها خودداری نمایند. همچنین افراد بدون مشکل قلبی هم باید از مصرف بیش از ۱,۲۰۰ mg ایبوپروفن در روز اجتناب کنند.

ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است – عوارض جانبی ایبوپروفن

ژلوفن فرم ژله‌ای داروی ایبوپروفن است که مشهورترین نام تجاری آن بروفن است. این مسکن ها جزء داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی هستند.

ژلوفن (GELOFEN)

ژلوفن به صورت کپسول نرم ژلاتینی است از دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌باشد و در موارد زیر قابل استفاده است:

کاهش موقت درد ناشی از سرماخوردگی، دندان درد، درد عضلانی، سردرد (مثل میگرن)، آرتریت روماتوئید، درد قاعدگی و کاهش تب.

مسکن‌های دیگر مانند ایبوپروفن، مفنامیک اسید و … نیز همانند ژلوفن عمل می‌کنند.

این دسته از داروها می‌توانند ایجاد زخم معده کنند، بنابراین افرادی که دارای مشکل زخم معده هستند از مصرف این داروها باید خودداری کنند.

همچنین مصرف ژلوفن در سه ماه اول دوران بارداری مجاز است، ولی در سه ماه آخر بارداری که جزء گروه پرخطر است، مصرف آن ممنوع است.

مصرف این داروها باید در کوتاه‌مدت صورت گیرد و در بلند مدت نباید از این داروها استفاده کرد.

عوارض ژلوفن

هر دارو به موازات اثر درمانی مطلوب ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته نیز بشود. اگر چه تمام عوارض زیر در یک فرد دیده نمی‌شود، لیکن بروز هر یک از عوارض زیر با داروساز خود مشورت کنید :

سردرد شدید، اختلالات پوستی، اختلالات بینایی، تنگی نفس، افسردگی یا تغییرات رفتاری، اختلالات شنوایی، بی حسی یا ضعف در دست‌ها و پاها، احساس خستگی، اختلالات ادراری و افزایش وزن.

در صورت بروز هر یک از عوارض زیر مصرف دارو را قطع کنید و سریعاً پزشک خود را در جریان قرار دهید :

درد و سوزش معده، مدفوع قیری‌رنگ یا خون آلود، احساس درد و فشار در قفسه سینه، تشنج، با یا بدون لرز، تهوع، سوزش سردل یا سوءهاضمه، لکه‌های قرمز کوچک روی پوست، جراحت، زخم یا لکه‌های سفید روی لب‌ها یا داخل دهان، خون دماغ بدون علت خاص، خونریزی یا کبودی غیرمعمول، استفراغ و بالا آوردن خون .

عوارض خفیف دیگری که نیاز به مراقبت پزشکی ندارند، ممکن است با ایبوپرفن پیش بیایند مانند درد خفیف معده، گیجی یا خواب آلودگی، تهوع و استفراغ، سوءهاضمه و ریفلاکس معده.

این عوارض به تدریج در طی درمان، با تطبیق بدن با دارو از بین می‌روند، البته در صورتی که ادامه یافتند به داروساز یا پزشک خود اطلاع دهید.

قرص مسکن بروفن

قرص‌های ۲۰۰ میلی گرم ایبوپروفن، بدون نسخه پزشک قابل تهیه است، اما قرص‌های ۴۰۰ میلی گرم توسط پزشک تجویز می‌شود. ایبوپروفن از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی است.

این دارو یک داروی ضد درد غیر مخدر برای دردهای خفیف تا متوسط، نظیر سردرد، درد عادت ماهانه و حملات نقرس است.

به علت داشتن خواص التهابی، این دارو در درمان بیمارهای روماتیسمی مثل آرتریت روماتوئید و دیگر مشکلات التهابی غیر روماتیسمی مثل آسیب‌های حین ورزش (پیچ خوردگی‌ها و رگ به رگ شدن‌ها)، بورسیت ها، تاندونیت ها (التهاب تاندون)، و استئوآرتریت (آرتروز) بسیار مفید است. ایبوپروفن تب را نیز کاهش می‌دهد.

چگونگی مصرف ایبوپروفن:

قرص ایبوپروفن را باید با غذا و همراه یک لیوان پر از آب خورد.

پس از خوردن قرص‌های ایبوپروفن برای جلوگیری از آسیب و تحریک بدن، ۱۵ تا ۳۰ دقیقه از خوابیدن یا دراز کشیدن اجتناب کنید.

اگر روزی یک یا دوبار ایبوپروفن مصرف می‌کنید و یک نوبت را فراموش کردید، اگر حداکثر تا ۲ ساعت آن را به یاد آورید بلافاصله مصرفش کنید، در غیر این صورت نوبت فراموش شده را رها کرده، به برنامه منظمتان برگردید.

اگر روزانه بیش از دو نوبت ایبوپروفن مصرف می‌کنید، به محض این که نوبت فراموش شده را به یاد آورید مصرفش کنید. اما اگر تقریبا موقع نوبت بعدی رسیده بود، نوبت فراموش شده را مصرف نکنید.

مقدار دارو را دو برابر نکنید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک. این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی زیاد شود

عوارض جانبی ایبوپروفن

در صورت بروز هر یک از علایم زیر مصرف ایبوپروفن را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید:

خستگی یا خواب آلودگی شدید؛ درد یا سوزش معده؛ تهوع یا استفراغ؛ مدفوع سیاه؛ علایم شدید آنفلوآنزا (لرز، تب، دردهای عضلانی)؛ افزایش وزن؛ کبودی یا خونریزی غیرطبیعی؛ بثورات پوستی؛ زخم‌های دهانی؛ یا تب یا گلودردی که پیش از شروع درمان وجود نداشته و با مشکلی که در حال حاضر به خاطرش تحت درمان هستید ارتباطی نداشته باشد.

بیماران مسن بیشتر از سایرین در معرض خطر مشکلات گوارشی و خونریزی دهنده هستند.

یک واکنش حساسیتی نادر به ایبوپروفن، آنافیلاکسی است که به توجه و مراقبت فوری پزشکی نیاز دارد. آنافیلاکسی، سریعا پیشرفت می‌کند.

هنگام بروز خس خس سینه یا مشکل در تنفس، مصرف ایبوپروفن را قطع کرده و با یک مرکز اورژانس تماس بگیرید.

قبل از مصرف ایبوپروفن دقت کنید:

در صورت داشتن هریک از موارد زیر، پیش از مصرف ایبوپروفن، پزشکتان را مطلع سازید:

– حساسیت به آسپیرین یا دیگر داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی

– بارداری یا شیردهی

– مصرف داروهای دیگر به ویژه دیگر داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (مثل ناپروکسن)، آسپیرین، ضدانعقادها (مثل وارفارین)، آنتی بیوتیک ها (سفالسپورین ها)، داروهای ضد سرطان (یک داروی مدر) و والپروئیک اسید یا دیوالپروئکس

– مصرف مشروبات الکلی

– ابتلا به پولیپ‌های بینی مرتبط با آسپیرین؛ زخم یا التهاب در دستگاه گوارش؛ پرفشاری خون؛ هموفیلی یا دیگر مشکلات خونریزی دهنده؛ نارسایی مغز استخوان؛ زخم‌های دهانی؛ یا بیماری‌های کبدی یا کلیوی

هنگام مصرف ایبوپروفن توصیه می‌شود

برچسب روی دارو را مطالعه کرده و از دستوراتش پیروی کنید.

برچسب سایر داروهای مجاز بدون نسخه را بخوانید تا مطمئن شوید حاوی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل آسپرین یا ناپروکسن) یا داروهایی که با ایبوپروفن تداخل ایجاد می‌کنند نباشد.

اگر ایبوپروفن را برای درد یا تب می‌خورید و درد ظرف ۱۴ روز و تب ظرف ۳ روز بهتر نشد یا حتی بدتر شد، با پزشکتان مشورت کنید.

ایبوپروفن را به اندازه تجویز شده مصرف کنید.

به طور منظم به پزشکتان مراجعه کنید (اگر برای مدتی طولانی قرار است ایبوپروفن مصرف کنید).

پیش از انجام هر گونه عمل جراحی یا کارهای دندانپزشکی، پزشک را از اینکه ایبوپروفن مصرف می‌کنید مطلع سازید.

ایبوپروفن را دور از دسترس کودکان ، دور از گرما، نور مستقیم یا حرارت مرطوب نگهداری کنید (در این شرایط ایبوپروفن فاسد می‌شود)

ایبوپروفن تاریخ مصرف گذشته را دور از دسترس کودکان در توالت دور بریزید.

هنگام مصرف ایبوپروفن ، نباید بیش از مقدار مشخص شده بر روی جعبه دارو مصرف کنید، مگر طبق دستور پزشک . این دارو می‌تواند موجب کبودی و خونریزی بیش از حد شود.

تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو، از رانندگی یا شرکت در فعالیت‌های خطرناک خودداری کنید. این دارو در برخی افراد موجب گیجی، سرگیجه، یا خواب‌آلودگی می‌شود.

منبع: tebyan.net