روستای تاریخی مصر در ایران ، را برای شما عزیزان و کاربران محترم مجله دلگرم قرار داده ایم , با مجله دلگرم همراه باشید.
شاید تا نام مصر را بشنوید بیاد کشور اهرام ها بیفتید اما امروز می خواهیم برای ایران گردی شما پیشنهاد ویژه ای داشته باشیم و شما را دقیقا روانه کویر مصر ایران یعنی روستای کوچک و دیدنی در دل کویر کنیم. هوای اواخر اسفند ماه و اوایل بهار شرایط خوبی اسـت که از دیدنی های کویری ایران هم دیدن کنید. برای این منظور ما یک روستای دیدنی که از جاذبه های توریستی ایران محسوب می شود انتخاب کرده ایم که شما را با آن آشنا کنیم.
مصر (نامهای پیشین: چاه دراز، کلاته یوسف، مزرعه یوسف)، روستایی از توابع شهرستان خور و بیابانک در استان اصفهان اسـت. این روستا در دشت کویر ایران و در ۴۵ کیلومتری شرق جندق و در ۶۰ کیلومتری شمال
خور واقع شده اسـت. روستای مصر یا کویر مصر درست در میانه راه دامغان به نائین و اصفهان قرار دارد. مصر به همراه دو روستای بسیارکوچک دیگر به نامهای امیرآباد و فرحزاد دریک خط شمالی– جنوبی به طول حدود ۶ کیلومتر واقع شدهاند. این روستا یکی از مناطق جذاب گردشگری ایران بهحساب میآید و نام دریای شنی کویر مصر برای بسیاری از طبیعتگردان آشناست. بخشی از فیلم خیلی دور، خیلی نزدیک در این روستا فیلمبرداری شدهاسـت.
روستای مصر با دو روستای بسیار کوچک دیگر به نامهای امیرآباد و فرحزاد دریک خط شمالی– جنوبی به طول حدود 6 کیلومتر واقع شده اند تعداد خانوارهای ساکن در فرحزاد کمتراز انگشتان یک دست اسـت و امیرآباد نیز فقط محلی اسـت برای کشاورزی اهالی مصر. آنجاست که آدمی پی به سخت کوشی مردمان کویرمی برد درامیرآباد بوی باغ ایرانی حس میشود گویی به شمال کشور آمده ای هوایی مطبوع و دلپذیر، خرمن های گندم و جو و در بهار بوی گل سنجد اسـت که توجه آدمی را جلب می کند.
آب کشاورزی و شرب روستا از طریق یک قنات که سرمنشا آن تا روستا نزدیک 25 کیلومتر فاصله دارد، تامین می شود که آب نسبتا شیرین و گوارایی اسـت.
ریشه نام روستای مصر
چندین سال پیش بنیانگذار این روستا فرد سرمایهداری به نام یوسف بود که به شبانی و چراندن گوسفندان میپرداخت. عمر این روستا شاید بیشتر از ۱۰۰ سال نباشد، اما همه آن را به نام مزرعه یوسف میشناختند تا آنکه قناتهای روستا خشک و کم آب شد و یوسف را مجبور به حفر چاه با موتورهای دیزلی انگلیسی کرد. چند سال بعد از بهرهبرداری از این چاه، دوباره سفرههای زیرزمینی آب پائینتر رفت تا اینکه یوسف چاه عمیقتری را حفر کرد به همین دلیل اهالی روستاهای همجوار، این روستا را «چاه دراز» نامیدند.
اما از آنجایی که یوسف این نام را دوست نداشته از اهالی خواست چون نام وی یوسف و داستان یوسف پیامبر نیز در سرزمین مصر اتفاق افتاد بود از آن به بعد نام این روستا را مصر بنامند. اهالی روستا نیز از آنجا که برای یوسف احترام زیادی قائل بودند، این روستا را "مصر" نامیدند. یوسف دستور داد تا در وسط روستا نیز خیابان عریضی به طول حداقل ۵۰۰ متر احداث شود و در پاسخ به ابهامات اهالی که میگفتند
روستای ما کوچک اسـت و نیازی به احداث این خیابان عریض و طویل نیست میگفت که در آیندهای نزدیک اینجا معروف و شلوغ میشود. جالب اینکه این پیش بینی یوسف درست از آب درآمد و اکنون گردشگران زیادی از این روستا دیدن میکنند به نحوی که اکنون این روستا یکی از مقاصد مهم طبیعتگردی در ایران به شمار میآید.
شرح روستای مصر
در ورودی روستا دو تاق کوچک مقابل هم قرار دارد که داخل یکی ژنراتور بزرگی وجود دارد که برق مصر و روستای هم جوار آنرا (فرحزاد)از این طریق تامین می گردد و دیگری تنها مغازهی روستاست که مجهز به خط تلفن ثابتی اسـت که ارتباطات مخابراتی ساکنان یا احیانا مسافران را برقرار میکند.
جاذبههای گردشگری روستای مصر
وجود چاه آب عمیق، سرسبزی منطقه بیابانی و کشت درخت گز و ... جهت جلوگیری از جابجایی شنهای روان، بلوار به عرض حدود ۵۰ متر داخل روستا، وجود خانههای قدیمی و بازسازی آنها جهت اسکان توریست، موتور سواری، شترسواری در کویر و از همه مهمتر وجود نیزارهایی وسیع و سرسبز در فاصله ۵ کیلومتری روستا و وجود تپههای شنی در اطراف آن از جمله عواملی هستند
که باعث جذب توریست در دل کویر گشته اسـت و حضور توریستهای خارجی برای دیدن عجایب کویر مرکزی ایران در آن فراوان اسـت. بسیاری از منجمان ایرانی و خارجی آسمان صاف و تاریک این مکان را برای برپایی کارگاههای رصدی خود انتخاب میکنند و همچنین بسیاری از عکاسان از طبیعت کویری آنجا برای عکاسی استفاده مینمایند.
گردآوری: مجله اینترنتی دلگرم
هنرمند پیشکسوت سینما، تلویزیون و تئاتر مطرح کرد:
خبرگزاری آریا-هنرمند پیشکسوت سینما ، تلویزیون و تئاتر گفت: آشنایی جامعه هنرمندان به تاریخ پایتخت و حضور آنها در محله های قدیمی شهر تهران برای معرفی این فضاها به مردم ، ضروری اســت.
به گزارش خبرگزاری آریا، ایرج راد با بیان این مطلب افزود: احیای بناهای تاریخی توسط شهرداری تهران در منطقه 12 و احیای دوباره«طهران قدیم» آن هم در نبود سازمان های متولی باعث بازگشت هویت تاریخی تهران شده اســت.
وی با اشاره به اینکه بعداز گذشت سالها توانست از بناهای تاریخی منطقه 12 بازدید کند؛ ادامه داد: همیشه دیدن بناهای تاریخی تهران برای بنده جذاب بوده اســت اما در سال های اخیر انقدر پایتخت شلوغ شده که کمتر فرصت آمدن به بافت تاریخی تهران قدیم و محدوده بازار را داشتم. اگر شهرداری ماین نطقه نیز برنامه هایی را برای اشنایی دوباره اقشار مختلف جامعه از جمله هنرمندان با این فضاهای تاریخی فراهم نمی کرد؛ گمان نمی کردم که فرصت قدم زدن در کوچه پس کوچه های منطقه 12 را پیدا می کردم.
راد با انتقاد از عملکرد سازمان های متولی حفظ بناهای تاریخی و میراث فرهنگی بیان کرد: متاسفانه در سه دهه اخیر سازمان های متولی برای معرفی بافت های تاریخی تهران اقدام خاصی انجام نداده اند در صورتی که آشنایی نوجوانان و جوانان با این اماکن و فضاها ، می تواند در هویت پذیری آنها و آشنایی با تاریخچه شهری که در آن زندگی می کنند ؛ تاثیرگذار باشد.
این هنرمند پیشکسوت با یادآوری خانه پدری خود در چهاراه معزالسلطنه خیابان امیریه افزود: بناهای تاریخی که بنده در منطقه 12 تهران دیدم مرا یاد خانه پدری ام انداخت که در آن بزرگ شدم ، برایم دیدن این بناها خیلی جذاب اســت ، چند سال پیش به این محل رفتم تا خانه پدری ام را پیدا کنم اما انقدر آپارتمان های بزرگ و کوچک در این محله ساخته و محله تغییر کرده بود که حتی نتوانستم محلی که خانه پدری ام در آنجا قرار داشت را پیدا کنم.
وی با بیان اینکه حفظ بافت های تاریخی و معرفی این فضاها به نسل جوان ، در بازگشت هویت شهری موثر اســت ، تاکید کرد: هرچقدر ما نسبت به تاریخ گذشته خودمان آگاهی داشته باشیم ، دید بهتری نسبت به فرهنگ و تاریخ خود خواهیم داشت.
ایرج راد با اشاره به اینکه جامع هنری نیز می تواند با شناسایی این اماکن نسبت به معرفی تاریخ تهران تاثیرگذار باشند ؛ گفت: بسیاری از این بناهای تاریخی می تواند به عنوان لوکیشن فیلم های تاریخی مورد استفاده قرار گیرد ، همچنین فیلمسازان می توانند آثار مستندی از تاریخچه بناهای تاریخی منطقه 12 تهیه کنند.
به گفته وی ؛ در زمینه هنرهای مکتوب و نوشتاری نیز توصیف این خانه ها و فضاها در داستان ها ، رمان ها و همچنین عکاسی از بناهای تاریخی و یا تهیه نقاشی هایی از این فضاها می تواند به شکل زیر بنایی دانش آموزان را با سنت ها و تاریخ شهرشان آشنای کند.
به گزارش آلامتو و به نقل ازالی گشت؛ کرملین – قدیمی ترین ناحیه موسکو که ترکیبی از موزه ها و مکان های تاریخی، هنری، عمومی و سیاسی اســت در مرکز پایتخت روسیه قرار دارد.
در سال ۱۴۹۱ توسط معماری به نام پیترو آنتونیو سولاری ساخته شد. دروازه این برج ورودی اصلی به کرملین بوده اســت و مردم آن را مقدس می دانند.
طول کل دیوار: ۲۲۳۵ متر ارتفاع دیوار: بین ۵ تا ۱۹ متر ضخامت دیوار: بین ۳ تا ۶ متر تعداد برج ها: ۲۰ عدد
سال ۱۴۸۲ تا ۱۴۹۵ برپایی برج ها و دیوار های موجود.
سال ۱۳۶۷ ساختن دیوارهای سنگی و برج ها زیر نظر Dmitry Donskoy آغاز شد.
سال ۱۳۳۹ ساختن دیوارهایی از جنس چوب بلوط زیر نظر Kalita شروع شد.
سال ۱۱۵۶ Yuri olgorukity شهر موسکو را تاسیس کرد.
برج ساعت جدید در کارخانه برادران Butenop و در سال ۱۸۵۲ ساخته شد. اما برج ساعت اصلی سالها قبل در اینجا ساخته شده بود.
این برج شامل ۳ طبقه می باشد و با ۳ وزنه به وزن های ۱۶۰ تا ۲۲۴ کیلوگرم کار می کند. وزن ناقوس ساعت ۲۱۶۰ کیلوگرم اســت و وزن کل این سازه ۲۵ تن می باشد.
بعد از اینکه چیزی حدود ۱ قرن گم شده بودند، در عملیات ترمیم میدان، پیدا شدند.
بزرگترین ناقوس در جهان، اثری تاریخی و نشانگر هنر ریخته گری روسیه، با نقشهای هنری قرن هجدهم تزیین شده اســت و تصویر تزار، الکسی میخایلوویچ، و ملکه، آنا ایوانونا، بر روی آن کار شده اســت.
این ستاره های یاقوتی در ۵ برج نصب شده اند. قطر آنها ۴ متر اســت و وزن هر کدام معادل ۱ تن می باشد.
۱. محل استقرار ارتش کرملین
۲. قصر با شکوه کرملین
۳. کلیسای روز Annunciation
۴. کلیسای فرشته
۵. قصر Terem
۶. قصر سنگ های قیمتی
۷. میدان کلیسای Sobornaya
۸. قصر پذیرایی
۹. کلیسای «Saviour» بالایی
۱۰. کلیسای «ریسمان»
۱۱. کلیسای «عروج حضرت مریم»
۱۲. برج ناقوس و Ivan
۱۳. ناقوس تزار
۱۴. توپ جنگی تزار
۱۵. قصر استان کرملین
۱۶. کلیسای ۱۲ حواری و خوابگاه آنها
۱۷. ساختمان مدرسه سرخ فرماندگان
۱۸. توپهای غنیمت از ارتش ناپلئون
۱۹. توپهای قدیمی
۲۰. ساختمان سابق مجلس سنا
۲۱. انبار مهمات کرملین
۲۲. ستون هرمی شکل انقلابیون
۲۳. مقبره سرباز گمنام
۲۴. بنای یادبود Minin و Pozharsky
خبرگزاری آریا- خشایار شیبانی به عنوان مدیرپایگاه پژوهشی میراث فرهنگی شهر تاریخی لار منصوب شد.
به گزارش آریا به نقل از روابط عمومی میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری با حکم دکتر محمد حسن طالبیان معاون میراث فرهنگی کشور آقای مهندس خشایار شیبانی به عنوان مدیر پایگاه پژوهشی میراث فرهنگی شهر تاریخی لار منصوب گردید.
در این حکم آمده اسـت: با توجه به حساسیت این جایگاه و ظرفیت های موجود لازم اسـت با برنامه ریزی منسجم ضمن هماهنگی با دفتر امور پایگاه ها و تعامل با مدیریت استانی و ستادی نسبت به انجام محوله اقدام نمایید.
مهندس خشایارشیبانی دارای مدرک کارشناسی ارشد مرمت و احیاء بافت ها و بناهای تاریخی و ریاست شورای اسلامی شهرستان لارستان در دوره سوم را در کارنامه خود نیز دارد.
شهر تاریخی اصفهان (نصف جهان) یکی از قدیمی ترین و همچنین با اصالت ترین شهرهای ایران اســت اگر به اصفهان پا بگذارید این امر را به خوبی درک خواهد نمود. به نظر شما قدیمی ترین پل اصفهان کدام اســت؟ احتمالا خیلی ها برای پاسخ به این سوال از سی و سه پل نام می برند. در حالی که این پاسخ کاملا اشتباه اســت.
قدیمی ترین پل اصفهان پل شهرستان اســت با قدمتی نزدیک به دوره ساسانی. اصفهان پر اســت از ماجراهای ریز و درشت تاریخی که خیلی ها از آن اطلاع ندارند. از برگزاری اولین جشن سده پس از اسلام به دست «مرداویج» تا باز شدن پای نخستین نقاشان اروپایی مثل «فیلیپ آنجل» به ایران در عصر صفویان.
اصفهان همیشه شهر پررونقی بوده و به همین دلیل همواره مورد طمع مهاجمان قرار داشت اســت. این شهر از غارت های زیادی جان سالم به در برده؛ از عرات های دوره تیمور لنگ و محمود افغان تا ظل السلطان و حتی سال های اخیر که دلال های ساختمان به اماکن تاریخی اش رحم نکردند.
در این مقاله از سایت تفریحی ایران ناز تاریخچه اصفهان را مرور کوتاهی کرده ایم و بعد سراغ اماکن و عمارت های تاریخی ای رفته ایم که روزگاری پررونق بودند و امروز دیگر به تاریخ پیوسته اند.
«یاقوت حموی» مورخ قرن هفتم، اصفهان را شهر سواران یا اسواران می نامید. «حمزه اصفهانی» نیز کلمه اصفهان را مشتق از سپاه و معرب شده آن می دانست. در کتاب «تقویم البلدان» از «ابن حوقل» نقل شده: «اصل نام اصفهان «سپاهان» اســت و به معنی لشگر زیرا که سپاه عجم (ایرانیان) در وقت بیکاری آنجا جمع بودند.»
از تمام این نوشته ها می توان متوجه شد که اصفهان پیش از اسلام یعنی حدود قرن ششم میلادی تقریبا مکانی نظامی بوده.در دوران اشکانی که ایران با نظام ملوک الطوایفی اداره می شد اصفهان هم شاه جداگانه داشت. در جنگی که اردشیر بابکان- موسس سلسله ساسانی- با اردوان اشکانی در حوالی اصفهان داشت، «شادشادپور» شاه اصفهان را کشت و ساتراپ آن را متصرف شد.
در عصر ساسانی اصفهان و ارمنستان به دلیل اهمیت نظامی شان یکی از دو محل سکونت ولیعهد پادشاه ساسانیان بود. حتی معروف اســت که یزدگرد سوم پس از شکست در جنگ جلولا (در مقال اعراب) تصمیم گرفت مدتی دز اصفهان بماند چرا که این شهر ار از نظر نظامی و استحکامات، مناسب می دانست.
ولی سرعت حمله اعراب آن قدر زیاد بود که باعث شد او به شرق کشور و خراسان (مرو) عقب نشینی کند.ساخت پل «شهرستان» یا پل «جی» روی زاینده رود- که قدیمی ترین پل شهر اســت- مربوط به همین دوره ساسانی اســت که بعدها در دوران مختلف بارها آن را تعمیر کردند.
مسلمانان وقتی آنجا را فتح کردند، شهر را مدتی به نام «جی» می شناختند که نام یکی از بزرگ ترین محله ها یا احتمالا یکی از روستاهای بزرگ منطقه بوده اســت. به جز آن اصفهان شامل منطقه ای بزرگ از یهودیان بود که به گفته «ارنست هرتسفلد» قدمت حضور آنان به یهودیان مهاجر بابل می رسد.
در حقیقت به نظرمی رسد پس از اسلام دو شهر اصلی یا دو محله بزرگ جی و یهودیه به دلیل افزایش جمعیت و بزرگ تر شدن شهر، تبدیل به یک شهر شدند و زیر پرچم حکومت خلفای اسلام رفتند.
از مرداویچ تا دیلمیان
به دنبال قیام مرداویچ در قرن چهارم هجری علیه خلیفه عباسی بغداد، سرزمین های مرکزی ایران از جمله اصفهان آزاد شد. مرداویچ نخستین کسی بود که پس از اسلام جشن سده را برگزار کرد. البته عمر حکومت او چندان طولانی نبود چرا که به دلیل سخت گیری اش بر مردم و زیردستان، به دست غلامانش کشته شد.
پس از آنها اصفهان قلمرو سلسله شیعه مذهب آل بویه شد. در زمان حسن رکن الدوله دیلمی بود که اصفهان برای نخستین بار و به طور رسمی پایتخت شد. او دستور داد برج و بارویی به دور شهر بکشند که21 هزار گام طول آن بود. آثار این برج و بارو تا چند سال پیش میان دروازه طوقچی و دروازه جوباره وجود داشت ولی امروزه به علت ساخت و سازهای غیرمجاز، بخش زیادی از آنها از بین رفته اســت.
بعد از حسن رکن الدوله اصفهان به پسرش عضدالدوله رسید و پس از او مویدالدوله.در این دوران اصفهان محل حضور دانشمندان، ادیبان و بسیاری از اهالی علم شد. تا جایی که ابوعلی سینا وزارت علاءالدوله دیلمی را هم برعهده داشت. این اولین عصر طلایی اصفهان اســت که با ساخت و ساز ده ها مدرسه و کتابخانه و مسجد با سقوط آل بویه به سلجوقیان منتقل شد.
اصفهان سلجوقی
در سال 438 قمری طغرل سلجوقی به اصفهانی رسد که تبدیل به یکی از بزرگ ترین و پرجمعیت ترین شهرهای ایران شده بود. محاصره شهر توسط طغرل بیش از چهار سال طول کشید ولی سرانجام طغرل پیروز شد. در عصر سلجوقی اصفهان کماکان پایتخت باقی ماند و شهر به اوج شهرت خود رسید.
پس از طغرل، آلپ ارسلان روی کار آمد و سپس فرزندش ملکشاه که با کمک خواجه نظام الملک اصفهان را به شهری یگانه در جهان آن روز تبدیل کرد. اصفهان در عهد او از مهم ترین بلاد دنیا و یکی از آبادترین آنها بوده اســت. این پادشاه و وزیر و اعیان دیگر سلجوقی در اصفهان ابنیه بزرگی ساخته بودند که هنوز آثار تعدادی از آنها برجاست.
احداث چهارباغ ملکشاهی به نام باغ «کاران»، «بیت الماء» باغ احمدسیاه و باغ «دشت گور» از آثار شهر اصفهان در آن زمان بوده اســت. باغ های مزبور هر یک صدها مترمربع مساحت داشته و با انواع گل ها آراسته بوده و عمارات و ساختمان های زیبایی داشته اســت.
باغ کاران- تا آنجا که از نوشته های آن زمان به دست می آید- تمام خیابان کمال اسماعیل را تا پل خواجو و از آنجا تا بالای خیابان بزرگمهر و قسمت شمالی این محدود تا حدود باغ نقش جهان و فلکه احمدآباد امروزی در بر می گرفته اســت. محله خواجوی امروزی که از محلات وسیع و مشهور عهد صفویه به شمار می رفت تنها قسمتی از باغ کاران ملکشاهی بوده اســت.
در این زمان هسته اولیه شهر در میدان عتیق (پس از بازسازی میدان امام علی (ع) کنونی) قرار داشت و فضای باز و وسیع میدان عتیق- که بعدها بین مردم به میدان کهنه هم معروف شد- مکانی مناسب جهت اسبدوانی، چوگان و داد و ستد بود. اما میدان عتیق دراین دوران به فضایی مشترک جهت عملکرد حکومتی و مذهبی دست یافت.
میدان عتیق امروز به علت قرار گرفتن در چهار محور اصلی شهر اصفهان یعنی خیابان های ولی عصر (عج)، هاتف، عبدالرزاق و مسجد جامع هنوز یکی از مناطق مهم و پررفت و آمد این شهر محسوب می شود.محلی که امروز به نام «بازار زغال فروش ها» شناخته می شود زمانی هسته اصلی میدان بوده اســت.
سلجوقیان مسجد جامع اصفهان را که در کنار همین میدان قرار داشت و پیش از آنها در عصر آل بویه ساخته شده بود وسعت داده و تقریبا به شکل کنونی درآوردند. این مسجد از مساجد بسیار مهم چه به لحاظ معماری و چه از لحاظ مذهبی در ایران اســت. مسجد جامع اصفهان جز میراث جهانی یونسکو ثبت شده اســت و مزار افراد مهمی چون علامه محمدباقر مجلسی در این مسجد قرار دارد.
شکوه صفوی
در عصر مغولان بسته به اینکه کدام سلطان چه مرام و روشی داشت، شیوه برخورد با اصفهان متفاوت بود. قطعا تیره ترین زمان، زمان تیمور لنگ بود که با حمله به اصفهان از سرها مناره ساخت. مدت ها شهر آن آبادی سابق را نداشت تا عصر صفویه آغاز شد دورانی که برخلاف بسیاری از سلسله ها، بنای سلاطین آن آبادی شهرها بود.
در زمان صفویان، اصفهان تنه به تنه شهرهای بزرگ اروپایی می زد؛ به خصوص وقتی که شاه عباس آن را دوباره به عنوان پایتخت انتخاب کرد. اینکه چرا شاه عباس اصفهان را به عنوان پایتخت برگزید علل زیادی داشت، اما احتمالا مهم ترین آنها مشکل کم آبی شهر قزوین (پایتخت پیشین) برای توسعه بود.
صفویان برخلاف دیگر سلسله های ایران برآمده از یک جنبش شهری بودند و نه ایلی که موفق به فتح تمام کشور شوند، به همین دلیل رویکرد خاص آنها باعث می شد دست روی هر شهری که می گذاشتند آن را آباد کنند. اصفهان نماد همین آبادانی شهری در عصر صفوی اســت.
چرا نقش جهان؟
در محل فعلی میدان کنونی نقش جهان که به نام رسمی میدان امام (ره) شناخته می شود. پیش از آنکه اصفهان توسط شاه عباس اول به پایتختی برگزیده شود، باغی بود که «نقش جهان» نام داشت و به قول حمدالله مستوفی نام آن از شهری به همین نام در نخجوان آذربایجان گرفته شده بود.
پیش از آن در اطراف باغ، کاخ فرمانروایان تیموری و آق قویونلوها قرار داشت و پشت محل فعلی عالی قاپو جایگاه اعدام بود!همین طور گاه مردم شهر آیین های نوروزی را در محل همین باغ برگزار می کردند. با سلطنت شاه عباس و ساخت اماکنی مثل کاخ عالی قاپو در ضلع غربی و مسجد و مدرسه شیخ لطف الله در ضلع شرقی و بعدتر مسجد جامع عباسی (امام فعلی) در ضلع جنوبی کم کم باغ از حالت سابق درآمد.
امروز می دانیم این میدان بسیار شبیه به میدان صاحب آباد تبریز اســت که متعلق به دوره آق قویونلوهاست. در اطراف آن میدان هم مسجد و مدرسه «حسن پادشاه» مربوط به دوره «اوزون حسن» قرارداد که با شاه اسماعیل بنیانگذار صفویه نسبت خانوادگی داشت. البته هنوز به علت اینکه میدان به طور کامل کاوش نشده، نمی توان نتیجه گیری کرد که این میدان الگوی نقش جهان اصفهان بوده اســت.
بعدها در زمان شاه عباس دوم با شلوغی میدان عتیق، نقش جهان به طور رسمی تبدیل به میدان اصلی شهر شد. استاد محمدرضا و استاد علی اکبر اصفهانی معماران این میدان هستند که نام آنها در چند نقطه از جمله بر سردر ورودی میدان وجود دارد.
بازمانده از کینه ها
اصفهان همیشه به آبادی ایام حکومت شاه عباس نبود. سقوط شهر پس از حمله افغان ها رونق اصفهان را از بین برد اما آنچه به شهر ضربه اساسی زد کینه توزی ظل السلطان- فرزند ارشد ناصرالدین شاه- و حاکم وقت اصفهان بود. ظل السلطان با اینکه فرزند ارشد بود، اما به این دلیل که مادرش از خاندان قاجار نبود، نمی توانست ولیعهد شود.
برای همین او همیشه به شکل بیمارگونه ای از همه کینه داشت و درصدد بود کینه اش را سر زمین و زمان خالی کند. او چون نمی توانست هنر صفویان را تحمل کند عموما دست به تخریب آنها می زد. گاه پیش می آمد بزرگان و ثروتمندان شهر با پرداخت پول او را راضی می کردند دست از تخریب بردارد ولی ظاهرا شاهزاده قاجار- که حسادت امانش نمی داد- در بیشتر مواقع راضی نمی شد.
بنا به نقل «تاریخ عالم آرای عباسی» 137 کاخ و عمارت در اصفهان وجود داشته و آنچه اکنون در اصفهان وجود دارد بقایای کینه های قاجاریان از صفویان اســت.
کاخ هفت دست
در اصفهانی باغی وجود داشت کنار زاینده رود و میان پل چوبی و پل خواجو به نام «سعادت آباد». در این باغ چندین کاخ زیبا ساخته شده بود که شاید زیباترین آنها، کاخ «هفت دست» بو. این کاخه که عمارت ییلاقی شاهان صفوی شمرده می شد، نزدیک رودخانه و بالای پل خواجو قرار داشت و دیوارهای آن تا پل کوچک چوبی (پل چوبی فعلی) امتداد می یافت.
«شیخ جابر انصاری» در کتاب «گنجینه های اصفهان» این عمارت را زیباتر و عظیم تر از چهل ستون توصیف می کند. به گفته «شاردن» این کاخ مدتی برای گوشه نشینی یا گریز اشخاصی که از نظر شاه افتاده بودند، استفاده می شده؛ یعنی آنها به این محل زندانی یا تبعید می شدند. این کاخ دیوارهای بلند و محکمی داشته، تالارهای آن نیز پر از گچ بری، میناکاری و زراندود بوده اســت.
می گویند ملک التجار که چهل ستون را از نابودی نجات داد، هفت هزار تومان پیشکش ظل السلطان کرده بوده که از ویران کردن آن منصرف شود اما میسر نشد و حتی سنگ های مرمر شفاف آن را هم افرادی برای عمارت های شخصی خود برداشتند. کاخ هفت دست در سال 1318 ه.ق ویران شد.
عمارت نمکدان
عمارت نمکدان پشت سر عمارت آینه خانه رو به جنوب واقع بود. این عمارت هشت ضلعی نوعی حوض خانه بوده و شامل یک اتاق مرکزی و چند اتاق فرعی می شده اســت. در سال 1320 هجری قمری همه عمارت ها به دستور ظل السلطان و به دست منشی او در حضورش تخریب می شود.
کاخ آینه خانه یا پارک آینه خانه فعلی
عمارت یا کاخ «آینه خانه» درون مجموعه باغ سعادت آباد واقع شده بود. «ارنست هولتسر» که اواخر قاجاریه در اصفهان سکونت داشته، این کاخ را شبیه چهل ستون توصیف کرده اســت. محل این کاخ بین کاخ هفت دست و پل خواجو بوده اســت.
تالار آن وسیع و دارای 16 ستون بوده اســت که با آینه ها، طلا، نقاشی و صفحه های مرمر منقش به سبک چهل ستون تزیین شده بود. کاخ آینه خانه در سمت شرق کاخ هفت دست، دو ستون عالی داشته که گفته می شود آنها را بعد از تخریب در کلیسای جلفا کار گذاشته اند.
باغ هزارجریب
جابر انصاری در کتاب گنجینه های اصفهان نزدیک به 60 باغ ایرانی را از اصفهان دوره صفوی نام می برد که از بسیاری شان حتی نامی هم باقی نمانده اســت. عظیم ترین و زیباترین آنها که امروزه شاهدی برای آن نیست و طبق نوشته ها باغ فین کاشان و شازده کرمان فرزندان کوچک آن محسوب می شوند؛ باغ «هزارجریب» در جنوب اصفهان بوده اســت.
این باغ از ابتدای سی و سه پل تا دامنه های کوه صفه امتداد داشته اســت و در محدوده شهرک فرح آباد مشتمل بر ده قطعه بوده که چندین کاخ، استخر و آبشار درون آن بوده اســت.گفته می شود این باغ ها با بهترین درختان و گل ها آرایش یافته بودند و شاه عباس دوم در شرق آن کاخ سعادت آباد، انتهای شمالی آن عمارت نمکدان، هفت داست و تالار آینه را بنا کرده بوده اســت.
به نوشته شاردن این باغ از 12 طبقه مسطح که هر یک با فاصله شش یا هفت متر بالای دیگری قرار داشت بنا شده بوده و 15 خیابان شنی با جوی های متصل به هم داشته اســت. «هزارجریب» هم به گفته او نه به علت اینکه هزار جریب بوده، بلکه از منظر وسعت و بزرگی به این نام مشهور بوده اســت.هزارجریب ادامه چهارباغ بوده (بعد از سی و سه پل) و دو ردیف چنار بلند زینت اصلی آن بوده اســت. همچنین «باغ زرشک» یکی دیگر از باغ های مشهور اصفهان بوده اســت.
باغی که گفته شده بزرگ ترین خانه چهارباغ بوده با منظره ای رو به پل و رودخانه و جنوب شهر و با همان بلندی مدرسه چهارباغ و مسجد شاه و عالی قاپو. نخستین تلگراف خانه هندواروپایی و تلگراف خانه ایران و انگلیسی نیز در همان محل آغاز به کار کرده اســت. این عمارت بعدا به چایخانه تبدیل و سپس به محل اقامت هیئت اعزامی از آلمان بدل شد.
کاخ چهارباغ
این کاخ به نام های دیگری مثل کاخ سرپوشیده یا عمارت «رکیب خانه» هم شناخته می شد. کاخ چهارباغ در زمان شاه عباس یکم ساخته و تکمیل شد، با این حال وقتی به ظل السلطان افتاد تغییر بسیاری کرد. خوشبختانه کاخ به طور کامل تخریب نشد چرا که پس از صفویه و در عصر قاجار اینجا به عنوان خانه حاکم اصفهان استفاده می شد و در زمان پهلوی هم تبدیل به اداره ثبت احوال شد.
خوشبختانه امروز با یک عنوان متناسب تر یعنی موزه هنرهای معاصر از آن استفاده می شود. حیاط بیرونی کاخ نسبت به گذشته تغییر زیادی نکرده اما تزیینات داخلی آن توسط ضل السلطان و بعدا در دوران پهلوی به شدت تخریب شده اســت.
اصفهان امروز
فرش ایران، آنقدر خوشنام اسـت که از پس قرنها، جایش را نه فقط در بازارهای جهانی که در موزههای بزرگ دنیا میتوان دید؛ اما دستبافتههای زنان و مردان این سرزمین فراتر از فرش و یک هنر اسـت، هرچند بخت با آنها به اندازه این هنر اصیل (فرش) یار نبوده و گاهی نه در دنیا که چه بسا در همین سرزمین وطنی هم ناشناخته ماندهاند؛ دستبافتههایی که هر یک برای خود دست کمی از «فرش ایرانی» ندارد.
هنرهایی مثل پته، گلیج، زریبافی، زیلوبافی، خورجین بافی و حصیربافی فقط چند نمونه نام آشناتر از اینهاست. دست بافتههایی که گاهی در حصار ناشناخته بودن و کم توجهیها یا رنگ باختهاند یا کم رنگ شدهاند.
گلیج
«گلیج» شباهت زیادی به گلیم دارد، اما با روشی متفاوت بافته میشود. تولید آن در مناطق شمالی استان سمنان و در همسایگی پایتخت رواج دارد. با دستگاهی شبیه به دستگاه پارچهبافی تولید میشود. پنبه و پشم در آن به کار میرود که مناسب برای استفاده در لباسهای مردانه و همینطور زیر انداز اسـت. هنری که زنان نقش اصلی را در بافت و تولید آن دارند، اما سالهاست خطر منسوخ شدن در کمین این دستبافته نشسته اسـت.
زریبافی
«زریبافی» از زمان هخامنشیان رایج بوده و در لباسهای فاخر درباریان به کار میرفته اسـت. در موزهها و کلیساهای اروپا آثار پارچههای زربافت ایرانی بهجا مانده از دوره ساسانیان دیده میشود.
لطافت و شفافیتی که در پارچههای زربافت دیده میشود به خاطر تار و پود ابریشمین آن اسـت که از نخهای طلا و نقره هم در بین تار و پودهای آن استفاده میشود. تا قبل از دوره صفویه این هنر ایرانی کمی از تب و تاب افتاده بود، اما صفویان در شهر تاریخی اصفهان به آن جان دوباره بخشیدند.
زیلو بافی
«زیلو بافی» دستبافته مردمان یزد بویژه شهر میبد اسـت. به تناسب رنگی که داشته هم در خانه (رنگ آبی و گلی) استفاده میشده و هم در مساجد و اماکن متبرکه (رنگ آبی و سفید). نفیسترین زیلوی برجا مانده از گذشته، مربوط به قرن ۱۲ هجری قمری اسـت. نخ پنبه، ماده اصلی تولید زیلوست که ریسیدن این نخ با استفاده از چرخهای نخریسی در همین شهر یعنی میبد انجام میشد. در بافت زیلو، دو رنگ به کار میرفت و نقش و نگارهای زیلو معمولا از کاشیکاریهای مساجد الهام گرفته میشد. روناس، نیل و پوست گردو موادی بودند برای رنگ بخشی به این هنر.
پته
«پته» گونهای از رودوزی از شهر کویری کرمان اسـت. زنان هنرمند کرمانی با نخهای رنگی روی پارچههایی دستبافت طرح و نقش میزنند. هنری که رواجش را مدیون دوره صفویه اسـت. میگویند روح طبیعت در پته جاری و ساری اسـت. از قدیمالایام رنگهای مورد استفاده در این هنر برگرفته از طبیعت بوده اسـت. پارچهای که روی آن نقش زده میشود «عریض» نام دارد. عریض در گذشته با کمک دستگاهی چوبی تولید میشد.
خورجین بافی
خورجین نوعی کیسه دستبافت زنان روستایی و عشایری اسـت؛ کیسهای که حکم صندوقچه را دارد و روی آن نقشهای هندسی زده میشود. این کیسه را از پشم، نخ پنبهای و موی بز میبافند. خورجین، بویژه در مواقعی که عشایردست به کوچ میشود پرکاربرد اسـت. هم بر پشت حیوانات باربر و هم روی دوچرخه و موتور قرار میگیرد.
حصیر بافی
«حصیر بافی» را از قدیمیترین هنرهای بشر میدانند، چراکه نمونههایی از این نوع دستبافت در بینالنهرین و افریقا به دست آمده که گواهی میدهد حصیر بافی و سبد بافی نه فقط منشا نساجی بلکه منشا سفالگری هم بوده اسـت. باستانشناسان معتقدند نخستین زیر اندازهای استفاده شده توسط انسان، بافتههای حصیری بوده اسـت. اولین سرپناه انسان بعد از غار هم از نی و حصیر ساخته شده بود. مواد اولیه به کار رفته در حصیربافی که در شهرهای مختلف کشور چه در شمال و چه در جنوب رواج دارد، به تناسب جغرافیا فرق میکند؛ گاهی برگ درخت خرما، گاهی ساقههای نی و گاهی ساقه گندم. (شهناز سلطانی/ ایران هفت)
برترین ها: هر شهر و استانی
برای خودش نشانه هایی دارد که به نحوی شناسنامه آن شهر محسوب می شوند. از
صنایع دستی گرفته تا مکان های گردشگری و غذاهای محلی، همه و همه نمادی از
یک شهر و استان محسوب می شوند که اتفاقا مردمان آن منطقه تعصب خاصی نسبت به
آنها دارند. البته گاهی به دلیل سیر و سفرهایی که همیشه باب بوده، این
تحفه ها دست به دست چرخیده و به شهرهای دیگر قرض داده شده اند. برای مثال
غذاهای محلی هر شهر و استانی، ممکن اســت در مکان هایی دیگر پخته و استفاده
شوند و حتی دست مایه تغییر شده باشند. اما باید این نکته را به خاطر سپرد
هر غذایی شناسنامه و اصالتی برای خودش دارد که همیشه با آن باقی می ماند.
آبگوشت بادمجان و کشک
مواد اولیه:
1. نخود و لوبیا را از شب قبل خیس می کنیم و هنگام پخت غذا، آب آن ها را خالی می کنیم و می شوییم. پیاز را چهار قاچ می کنیم. گوشت استخوان دار را همراه با پیاز و حبوبات، روی حرات قرار می دهیم. بعد از 2 ساعت، زردچوبه و فلفل و سیب زمینی را اضافه می کنیم. پس از پخت سیب زمینی، آن را از روی حرارت بر می داریم. آب این غذا نباید خیلی کم باشد.
2. بادمجان ها را پوست گرفته و پس از خیس نمودن در آب و خشک کردن، در روغن سرخ می کنیم و کنار می گذاریم. چغندرها را کف تابه گذاشته و روی آنها بادمجان می چینیم. کمی از آب گوشت را روی آن ریخته و در تابه را می گذاریم تا بپزند.
3. سپس نیمی از بادمجان ها را با مقداری آبگوشت و کشک مخلوط کرده و می کوبیم. بعد به آبگوشت افزوده و حرارت را ملایم می کنیم تا گرم بماند.
4. بقیه بادمجان ها را با چغندر پخته در دیس می کشیم و کنار ظرف را با خیار پوست کنده و خرد شده تزیین می کنیم. مردم کرمان معتقدند که چغندر و خیار، گرمی بادمجان را مهار می کنند.
کرمانیها با زیره مخصوصی که دارند غذاهای خوشمزه و مقوی درست میکنند. یکی از این غذاها آبگوشت زیره اســت که با همه آبگوشتها فرق میکند. هیچ خبری از نخود و لوبیا و سیب زمینی در آن نیست. فقط گوشت اســت و زیره و کمی سیر. اگر دلتان میخواهد یک آبگوشت ناب، قدیمی و سنتی بخورید حتماً مدل زیره ای آن را امتحان کنید.
مواد اولیه:
1. پیاز را نگینی خردکنید و با گوشت کمی تفت دهید. لازم نیست روغن بریزید. گوشت با چربی خودش کمی تفت میخورد.
2. سیر را رنده کنید و با گوشت،پودر زیره، رب گوجهفرنگی، فلفل،زردچوبه و 4 لیوان آب به مدت 3 ساعت با شعله کم بپزد.
3. وقتی گوشت خوب پخت و آب آن کم شد، نمک را اضافه کنید و بعد از یکی دو جوش، آن را از روی حرارت بردارید.کرمانیها گوشت این غذارا با نان میل میکنند و درون آب آن نان خشک محلی ترید میکنند.
نکات:
1. برای خوشطعم کردن آبگوشت میتوانید از مرزه خشک یا ترخون خشک استفاده کنید. البته بعدازاینکه آبگوشت پخت از این سبزیهای معطر استفاده کنید تا این سبزیهاغذای تان را تلخ نکند.
2. کرمانیهای قدیمی از رب گوجه استفاده نمیکنند و با ادویه به آبگوشت شان رنگ میدهند.
مواد اولیه:
گوشت و نخود را همراه پیاز، زردچوبه و فلفل بپزید. گوشت ها را له کرده سپس گندم شیر را اضافه کرده و پس از پخت آن مقداری کشک به آن بیفزایید. رشته آش را به دیگر مواد اضافه کنید و در آخر نعنا داغ و سیرداغ را درون قابلمه بریزید و صبر کنید تا کاملاً بپزد.
طرز تهیه گندم شیر:
ابتدا گندم ها را با آسیاب به صورت بلغور درآورید و به وسیله الک کردن آرد آن را کاملاً جدا کنید. پس از آن گندم ها را با شیر، سیاهدانه، زنجبیل، فلفل، زردچوبه، زیره و نمک بپزید و روی پارچه ای داخل قابلمه ریخته تا کاملاً خشک شود. گندم شیر بسیار مقوی اســت و در چند آش سنتی استان کرمان مورد استفاده قرار می گیرد.
خورش بز قرمه از غذاهای سنتی کرمان اســت که به دلیل داشتن نخود، گوشت و کشک بسیار مقوی و حاوی پروتئین اســت. خورش بز قرمه را میتوانید با نان و یا با برنج میل کنید.
مـواد اولیه:
1. برای تهیه خورش بز قرمه ابتدا نخودها را از قبل بمدت دو ساعت خیس کنید، پیاز را خرد کرده و با روغن سرخ کنید و نصف آن را برای تزئین کنار بگذارید و در نصف مابقی، سیر را خرد کنید و تفت دهید و زردچوبه و فلفل را هم بریزید. حال گوشت را بریزید، سپس تفت دهید.
2. آب روی نخود را خالی و دوباره آب بریزید. روی حرارت بگذارید تا چند دقیقه بجوشد و آبش را خالی کنید تا نفخ نخودها گرفته شود. نخودها را داخل قابلمه گوشت که با پیاز و سیر تفت داده اید بریزید. آب روی آن بریزید و با حرارت ملایم بگذارید تا بپزد و بعد از پخت آنها را کاملاً بکوبید و له کنید.
3. کشک و زعفران را به خورش اضافه کنید و نمک را نیز به خورش بز قرمه اضافه کنید، روی حرارت بگذارید تا کاملاً جا بیفتد. خورش بز قرمه آماده اســت آن را در ظرف بکشید و با کشک، پیاز داغ، گردو و نعنا داغ تزئین کرده و سرو کنید.
مواداولیه:
1. گوشت را با پیاز تفت میدهیم و لوبیای خیس شده را با مقداری ابجوش به گوشت اضافه میکنیم. نمک و ادویه ها را افزوده و می گذاریم با حرارت ملایم پخته شود.
2. پس از پخته شدن گوشت، لوبیا، سبزی خشک، الوچه، آبلیمو و رب را می افزاییم. پس از نیم ساعت جوشیدن اماده ی سرو اســت.
خورش به و آلو خوشمزه و مغذی اســت و از خورش های سنتی ایرانی اســت، تهیه خورش به در پاییز که فصل به اســت مرسوم میباشد.
مواد اولیه:
1. جهت تهیه خورش به و آلو، گوشت را به قطعه های کوچک خرد کنید و با پیاز خرد شده و مقداری روغن تفت دهید. آب را اضافه و حرارت اجاق را ملایم کنید تا به مدت یک ساعت و نیم گوشت و پیاز سرخ شده تقریبا پخته شود.
2. آلو ها را شسته و در آب به مدت یک ساعت خیس کنید. پوست به را گرفته و چهار قاچ کنید و تخم آن ها را بگیرید، سپس به صورت پره پره برش دهید و با مقداری روغن مایع سرخ کردنی کمی سرخ کنید و با آلو که از قبل خیس کرده اید به گوشت و پیاز پخته شده اضافه کنید.
3. شکر، آب لیمو تازه، نمک و فلفل را با زعفران آب شده به خورش به اضافه کنید و بگذارید خورش به و آلو آهسته بجوشد و جا بیفتد.
4. در صورت تمایل 2/3 پیمانه لپه معادل 100 گرم را با پیاز و گوشت سرخ شده تفت دهید و بگذارید تا بپزد.
مواد اولیه:
1. در ظرفی پیاز را نیم سرخ کرده و دنده گوسفند را در آن سرخ کنید و پس از اضافه کردن آب اجازه دهید گوشت بپزد.
2. پس از پخته شدن دنده ها و وقتی آب به اندازه 4 لیوان باقی ماند برنج شسته شده را به آن اضافه کرده و زعفران و نمک را به مواد اضافه کنید و زیره را با آن مخلوط کنید و اجازه دهید دم بکشد.سیب زمینی ها را سرخ کرده وهمراه غذا میل کنید.
نکات:
1. میتوانید برای زودتر پخته شدن گوشت آن را درون زودپز بپزید
2. این غذا به صورت لاپلو هم طبخ میشود بدین منظور برنج را جدا بپزید و اجازه دهید آب گوشت تمام شود و آن را با سایر مواد لای برنج بدهید.
3. استفاده از گوشت قلقلی به جای گوشت در این غذا امکان پذیر اســت.
مواد اولیه:
1. کدوها را پوست بگیرید و سرخ کنید. اگر مشکل اضافه وزن دارید، میتوانید آنها را بخار پز کنید. در ظرف دیگری، پیاز و سیر را خرد و سرخ کنید و به کدوها اضافه کنید. نمک، فلفل سیاه و زردچوبه را هم در همین مرحله اضافه کنید.
2. حالا در ظرف را بگذارید تا کدوها آب بیندازند و کم کم آب آنها کشیده شود. در صورت تمایل میتوانید ۲عدد گوجه فرنگی را هم خرد کرده و در غذا بریزید تا همراه با کدوها بپزند. کدوها را با گوشت کوب بکوبید تا نرم و یکدست شوند.
3. سپس مغز گردوی خرد شده یا پودر گردو را هم به غذا اضافه کرده و همراه با کشک به مواد اضافه کنید. اجازه دهید تا آب کشک کدو تبخیر شده و کمی در تابه سرخ شود. حالا مقدار دیگری کشک به آن اضافه کرده و در ظرف بکشید.
4. روی کشک کدو را با پیازداغ، سیرداغ، نعناع داغ و گردو تزئین کنید. در صورت تمایل میتوانید کمی از کشک را با زعفران دم کرده مخلوط کرده و برای تزئین استفاده کنید.
مواد اولیه:
1. لپه را بذارین از قبل بپزه. گوشت چرخ کرده را با یکی از پیازها که رنده ریز کردین و همراه نمک و فلفل و زردچوبه مخلوط کنید و خوب ورز بدین و باهاش قلقلی درست کنید.
2. هم میتوان هر دو طرف قلقلی هاش را تو روغن سرخ کرد و هم میتوان اما یکی از پیازها را مکعبی خرد کردم و با مقداری روغن تفت داد تا طلایی و سبک شود، بهش زردچوبه زد، 1 قاشق رب را بهش اضافه کرد و تفت دادم و بهش یک و نیم لیوان آب اضافه کرد و گذاشت آب به جوش بیاد بعد قلقلیها را ریخت توش و گذاشت یک ربع با حرارت ملایم بپزه و آبش کشیده بشه.
3. گوشتا که دارن پخته میشن یا تفت میخورن، برنجتون را که از قبل خیس کردین آب کش کنید، یک دقیقه قبل از آب کش کردن لپه پخته شده را بهش اضافه کنید و بذارین با برنج به خوبی مخلوط بشه.
4. بعد برنج را آب کش کنید و زیره پودر نشده را به برنجتون اضافه کنید، این کار را هم میتونید تو قابلمه انجام بدین وقتی دارین برنج را میریزین و لاش مواد گوشتی میدین هم میتونید وقتی تو آب کش هست انجام بدین.
5. زیره را پودر نکنیدها، اگه خواستین زیره پودر شده بریزید خیلی کمتر استفاده کنید. چون زیره وقتی میشکنه عطرش خیلی بیشتر میشه و به این مقدار زیاد پلوی شما تلخ و بد رنگ میشه. اگه زیره پودر شده ریختین نصف قاشق غذاخوری بسه، ولی کلا قشنگی این پلو به خاطر دیده شدن زیره اش هم هست به نظرم.
6. بعد کف قابلمه کمی روغن بریزید و هر ته دیگی دوست دارین بچینید. به ترتیب یک لایه برنج و یک لایه گوشت قلقلی بچینید. من چون رب هم زده بودم برای اینکه قرمزی پلو به همه جای برنجم برسه با قاشق به آرومی همش زدم.
7. نصف لیوان آب دور تا دور برنج ریختم (روغن لازم نیست، مواد گوشتی لا به لای برنج به اندازه کافی روغن دارن) و گذاشتم با حرارت متوسط به مدت نیم ساعت دم بکشه.
مجور کدو یکی از غذاهای محلی استان کرمان اســت که غذایی کم هزینه و در عین حال مقوی و سلامت محسوب می شود.
مواد اولیه:
1. ابتدا کدوها را رنده نموده، بعد تخممرغ ها را به آن میافزاییم. در ظرفی جداگانه آرد گندم و شوید را مخلوط کرده و به کدوها اضافه میکنیم.
2. در مرحله آخر پنیر رنده شده را افزوده، نمک و فلفل به آن اضافه کرده و ظرف مناسب فر را با روغن مایع کاملاً چرب کرده و تمام مواد را داخل آن میریزیم و به مدت 30 دقیقه درب فر با حرارت 200 درجه سانتی گراد میگذاریم تا روی آن طلایی شود و سپس سرو میکنیم.
باغ فین کاشان، نام یک باغ ایرانی است که حمام فین نیز در آن قرار دارد. جایی است که ناصرالدینشاه، صدراعظم خود امیرکبیر را در آن به قتل رساند.
باغ فین کاشان
باغ فین کاشان، نام یک باغ ایرانی است که حمام فین نیز در آن قرار دارد. جایی است که ناصرالدینشاه، صدراعظم خود امیرکبیر را در آن به قتل رساند.سابقه و قدمت باغ فین و بناهای آن به دوره صفویه بازمیگردد. وسعت باغ بالغ بر ۲۳ هزار مترمربع و شامل یک حیاط مرکزی است که به وسیله دیوار، بارو و برجهای استوانه شکل محصور شدهاست. در مقایسه با بسیاری از باغهای ایرانی مشابه، باغ فین با آب قابل توجهی مشروب میشود.
باغ فین و مجموعه بناهای آن در کاشان، باغ فین واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ آذر ۱۳۱۴ با شمارهٔ ثبت ۲۳۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.و چند سال است که به ثبت جهانی یونسکو نیز رسیده است.
درختان سرو کهنسال باغ فین
اقامتگاه سلطنتی فین در دوران محمدشاه قاجار
مقتل امیرکبیر در حمام فین کاشان
برخی منابع تاریخی قدمت این باغ را به دوران سلطنت آلبویه میرسانند.
به استناد این منابع، زلزله مهیب سال ۱۵۷۳ میلادی باعث تخریب کلی باغ شد،
بقایای باغی در چند صد متری باغ فین(باغ نو) موجود است که به باغ کهنه معروف است.
باغ کهنه در دوره ایلخانان مغول بیشترین گسترش را یافته بودهاست.باغ فین کاشان
به هرحال ساختمان باغ فین فعلی به دوران شاه عباس بزرگ نسبت داده شده و میراث فرهنگی،
ایران طراح باغ را غیاثالدین جمشید کاشانی میداند. با این وجود منابع دانشگاهی طراح باغ را شیخ بهایی معرفی میکنند.
کار ساخت و توسعه عمرانی باغ در دوره شاه صفی و شاهعباس دوم نیز ادامه یافت و به اوج رسید.
بناهای سردر ورودی، کوشک صفوی و یکی از حمامها محصول این دوره بودهاند. همچنین شاه سلیمان صفوی صفهای پیرامون چشمه فین بنا نمود ،
که احتمالاً موجب تغییر نام چشمه فین به چشمه سلیمانیه بودهاست.
از اواخر دوره صفویه تا دوره زندیه و همزمان با حمله افغان و لشکرکشیهای نادر شاه،
توجهی به باغ نشدهاست.
در دوره کریمخان زند و همزمان با وقوع چند زلزله پیاپی، باغ و ابنیه موجود ،باغ فین کاشان
در آن مورد مرمت قرار گرفت و بنای خلوت کریمخانی به آن افزوده گشت.
در دوره سلطنت فتحعلیشاه قاجار، بخشهایی زیادی به ابنیه باغ افزوده شد.
تقریباً مابقی ابنیه موجود در باغ، همگی محصول این دوران است. ولی با مرگ فتحعلیشاه،
کار رسیدگی به باغ و درختان آن رها شد و حتی بخشهایی از باغ از میان رفت.
با ثبت ملی این اثر در هفتاد سال پیش، رسیدگی و توجه به آن اهمیت بیشتری یافت.
در دوره پهلوی، بنای موزه ملی کاشان بر خرابههای خلوت،
نظامالدوله و همچنین بنایی در حدفاصل کتابخانه و حمامها ساخته شد و سایر ابنیه نیز مورد مرمت قرار گرفت
. سوء مدیریت و بیتوجهی در چند سال اخیر، موجب،
خسارات جبران ناپذیری به باغ شدهاست.
نگارگری دیواری
در سال ۱۹۳۵ و همزمان با ثبت ملی این اثر، ابتدا استخر مرکزی باغ مورد مرمت قرار گرفت.
در سال ۱۳۳۶ بنای موسوم به خلوت نظامالدوله که به طور کامل تخریب شده بود،
مجدداً بنا شد و به موزه ملی اختصاص یافت.مرمت سایر عناصر معماری ازجمله کوشکها در سال ۱۹۷۹ آغاز شد.
در سال ۱۳۸۷ ادامه ساماندهی کف فرش، تهیه پرونده طرح آسیب شناسی ،
و درمان پوشش سبز گیاهی باغ فین، ساماندهی مجاری آب خروجی حوضها و جویهای داخل باغ،
مرمت در چوبی گره چینی شده عمارت سر در، آواربرداری و بامسازی،
کوشک صفوی و ساماندهی راه آبهای آن به انضمام آواربرداری و بام سازی ضلغ غربی و همچنین نصب دوربینهای مداربسته باغ انجام شد.
به دنبال تشکیل پرونده ثبت جهانی این اثر، در سال ۱۳۸۹ یونسکو دستور اعمال،
تغییراتی در سنگفرش و پیادهروهای باغ صادر نمود که این تغییرات انجام شدهاست.
وجود عناصر آب و درخت که عناصری پویا هستند در کنار ابنیه که عناصر ثابت معماری هستند،
هویتی زنده به این اثر فرهنگی و تاریخی بخشیدهاست. باغ فین یکی از مهمترین نمونه باغهای ایرانی است که همچنان زنده و پابرجاست.
همچنین این باغ به خوبی روش ایجاد منظر فرهنگی را معرفی میکند.
در طراحی باغ فین، آب اساسی ترین عنصر بودهاست. آب در باغ فین به،
صورتهای راکد(در استخر مقابل کوشک و حوض خانه صفوی)،
روان (در جویها)، فورانی (فوارهها) و جوششی (ظهور آب از حفرههای منظم کف حوض در حوض،
جوش و حوضخانه صفوی و شترگلوی فتحعلی شاه) حضور دارد.
هریک از اشکال گوناگون آب در این باغ، مفهومی خاص را تداعی میکند. آب فراوان و جریان آن در،
جویهایی با کاشی فیروزهای،
در محیطی که آب واقعاً کمیاب است و درختانی با سایه گسترده ،
در تضادی بزرگ با کویر خشک و طبیعتی نامهربان است که در پشت دیوارهای باغ گستردهاست.
آب جاری در جویها، استخرها و حوضهای باغ از چشمه سلیمانیه تامین میشود.
آب این چشمه ابتدا در استخری در پشت باغ جمع میشود.
اختلاف ارتفاع این استخر نسبت به سطح جویها، ایجاد فواره هایی را امکانپذیر کردهاست،
که به روش ثقلی آب را به بالا پرتاب میکنند.
زیر تمام جوی ها و دور تمام حوض ها در عمق یک متری زمین لوله هایی تعبیه شده ،
به اسم تنبوشه که این لوله ها از جنس سفال بوده که از یک طرف به حوض های اصلی،
متصلند و طرف دیگر آن در انتهای جوی مسدود است . آب از یک طرف وارد می شود،
و چون انتهای لوله مسدود است آب از فواره ها خارج می شود .باغ فین کاشان
چون سطح زمین شیب دارد برای اینکه فشار تقسیم شود قطر لوله را متفاوت ساختهاند .
ابتدای لوله از انتهای آن قطورتر است به این ترتیب فشار تقسیم می شود و آب به یک میزان از فواره خارج می شود.
آب حوض اصلی از دوازده چشمه داخل آن میجوشد که به آن حوض جوش گفته میشود.
از آن به بعد، آب در جویهایی با کاشیهای فیروزهای جریان مییابد. رنگی که با رنگ خاکی صحراهای اطراف در تضاد است.
طراح سیستم ، ریاضی دانمعروف قرن دهم و عصر صفوی ، غیاث الدین جمشید کاشانی است .
ایشان دویست سال قبل از پاسکال از قانون اختلاف سطح استفاده کرده و از شیب طبیعی زمین بهره جسته است
مهمترین گیاهان باغ فین، شامل ۵۷۹ اصله درخت سرو و ۱۱ اصله درخت چنار است.ب
ا توجه به قدمت این درختان، به نظر میرسد که درخت سایه گستر و همیشه،
سبز سرو در طراحی باغ نقش کالبدی داشته و کاشت معدود درختان خزان دار چنار موجود در باغ،
فقط به منظور افزایش کیفیت بصری صورت گرفتهاست.[۱۴] به نظر میرسد که کاربرد درخت سرو،
در ادبیات فارسی به عنوان نماد زیبایی انسان در این انتخاب بیتاثیر نبودهاست.
اغلب درختان باغ، بین ۱۰۰ تا ۴۷۰ سال سن دارند. طی پانزده سال گذشته و بخصوص بعد از سال ۱۳۸۶،
{مجموعهای از عوامل موجب بروز فاجعه خشکی و بیماری درختان شد. عواملی همچون مهار فیزیکی غیراصولی، دخالت غیر کارشناسانه، سرمازدگی شدید،
عبور سیم و کابل برق و لولهگذاریهای تاسیساتی، ایجاد پیادهروهای آهکی و سیمانی و محصور کردن درختان با آن، آبیاری نادرست و غیراصولی،
آفت شپشک، نادیده گرفتن دستور غذایی درختان، مشکلات مدیریتی و نادیده گرفتن،
نظرات کارشناسان موجب گردید تا حداقل ۱۱۲ درخت تاریخی به طور کامل ،
خشک شده و تعداد زیادی هم بین ۳۰ تا ۵۰ درصد آسیب ببینند. مسئولین ،
میراث فرهنگی پایان یافتن «عمر مفید» درختان را دلیل خشک شدن آنها میدانند.
در طراحی اولیه باغ، حفظ تقارن اهمیت ویژهای داشتهاست. به تدریج و با دخالت شاهان،
از این تقارن کاسته شدهاست. این خروج از تقارن هم در محورهای تردد در باغ و هم در ابنیه اضافه شده پس از دوره صفویه به چشم میخورد.
در مرکز باغ، کوشک صفوی قرار دارد. حمام کوچک و عمارت سردر سایر ابنیه دوره صفوی را تشکیل میدهند.
کوشک قاجاری با نقاشیهای زیبای سقفی و دیواری نیز در انتهای باغ و خارج از محور تقارن باغ واقع است. حمام سلطنتی، موزه ملی،
خلوت کریمخانی و اتاق شاهنشین ابنیهای هستند که پس از دوران صفویه به ابنیه باغ افزوده شدهاند
مجموعه باغ فین در سال ۱۹۳۵ میلادی در آثار ملی ایران به ثبت رسید.
کار ثبت جهانی این اثر که از سال ۲۰۰۷ میلادی آغاز شده بود، چندین سال به طول انجامید و سرانجام در زمستان ۱۳۸۹،
مرحله اول ثبت این اثر در فهرست میراث،
جهانی یونسکو به انجام رسید.باغ فین کاشان
باغ فین در ۹ کیلومتری مرکز شهر کاشان و در انتهای خیابان امیرکبیر فعلی و روستای فین کوچک قدیم قرار دارد.
این باغ در مجاورت چشمه سلیمانیه و بالادست دشتی با شیب ملایم قرار دارد. در حال حاضر بخشی از ابنیه موجود به چایخانه و کبابخانه اختصاص دارد.
دسترسی به باغ فین از طریق خیابان امیرکبیر صورت میپذیرد.
وسایل نقلیه عمومی از جمله مینیبوس از مرکز شهر کاشان این دسترسی را تامین میکنند.باغ فین کاشان
موزه ملی کاشان واقع در این باغ از سال ۱۳۸۵ تا سال ۱۳۸۹ تعطیل بوده و در بهمنماه ۱۳۸۹ مجدداً دایر شدهاست
.امروزه بازدید از بخشهای گوناگون باغ امکانپذیر است.
این مجموعه، در کنار میدان نقشجهان و کاخ چهلستون،
بیشترین بازدید کننده و گردشگر استان اصفهان را به سوی خود جلب مینماید
سایت گردشگری ایران
عمده آثار باستانی اصفهان مربوط به دوره صفویه و مهمترین مناطق گردشگری آن در حاشیه زاینده رود قرار دارد.مثل عمارت عالی قاپو، مسجد شیخ لطف الله، مسجد امام و ..
آثار باستانی اصفهان
عمده آثار باستانی اصفهان مربوط به دوره صفویه و مهمترین مناطق گردشگری آن در حاشیه زاینده رود قرار دارد.مثل عمارت عالی قاپو، مسجد شیخ لطف الله، مسجد امام و ..(مسجد شاه)، کلیسای وانک، منار جنبان، کاخ چهل ستون، کاخ هشت بهشت، چهار باغ، آتشگاه،گورستان قدیمی تخته فولاد،بازار تاریخی اصفهان، میدان نقش جهان، باغ پرندگان، پل خواجو، پل شهرستان، سی و سه پل (پل الله وردی خان) و… از مهمترین نقاط دیدنی و تاریخی شهر اصفهان می باشند.
آثار تاریخی و جاذبه های توریستی اصفهان
جاذبه های گردشگری اصفهان-عمارت چهلستون در اوایل قرن 11 هـ .ق در میان،
باغ و مجموعه بناها و کاخهای محوطه دولتخانه صفوی ساخته شده است . این عمارت عمدتاً به منظور پذیرائی رسمی از میهمانان و سفرای خارجی ،
طی سه مرحله و طبق یک طرح واحد ساخته شده است .
مرحله اول ـ تالار اصلی و بزرگ . مرحله دوم ـ ایوان آئینه و اطاقهای طرفین آن . مرحله سوم ـ ایوان ستون دار که،
از هجده عدد ستون و سقف چوبی تشکیل شده است .
نام چهلستون به نشانه کثرت ستونها و انعکاس تصویر بیست ستون در آب استخر است .
نقاشی های دیواری چهلستون زیر نظر هنرمند نامدار عصر صفوی ،
رضا عباسی با خصلت بزرگ نمائی به شیوه مینیاتورهای ایرانی انجام گرفته است .
چهار تابلو بزرگ داخل سالن ، صحنه هایی از میدانهای جنگ و مجالس پذیرائی پادشاهان صفوی را نشان می دهد .
دو تابلو بزرگ میانی از الحاقات بعدی با موضوعات مشابه است که به قلم صادق نقاش باشی (هنرمند دوره قاجار) ترسیم شده است .
متأسفانه بسیاری از نقاشی های دوره صفوی در زمان حکومت ظل سلطان ، تخریب گردیده است .
از اشعار دلپذیر نجیب کاشانی که به (خط محمد صالح اصفهانی) ،
بر پیشانی ایوان ستوندار مرقوم گردیده ، چنین مستفاد می گردد که این عمارت بی نظیر در اوایل قرن 12 هـ.ق دچار آتش سوزی گردیده و در زمان،
شاه سلطان حسین صفوی تعمیر شده است .
یکی از زیباترین میدانهای جهان به طول حدود 512 متر و عرض 160 متر است که،
در اطراف آن اطاق هائی در دو طبقه با یک اندازه و شکل احداث شده است .
تعداد چهار اثر تاریخی بی نظیر در اطراف میدان قراردارد . عمارت عالی قاپو ـ مسجد امام ـ مسجد شیخ لطف اله و سر درب بازار قیصریه ،
در وسط میدان اصلی ، زمین و دو دروازه سنگی چوگان بوده است . میدان امام امروزی یکی از مراکز خرید صنایع دستی و همچنین محل برگزاری،
بسیاری از مراسم ملی و مذهبی می باشد . در هر هفته نماز پرشکوه جمعه در این میدان برگزار می گردد .
سردرب قیصریه در شمال میدان امام (نقش جهان) ساخته شده است . این سردرب ،
یکی از زیباترین نقاشی های مربوط به دوران صفویه را نشان می دهد . از این سردرب ،
وارد یکی از زیباترین بازارهای جهان می شویم . این بازار در دوران صفویه مرکز،
فروش کالاهای گران قیمت بوده است و نمایندگان شرکتهای خارجی در این مکان دارای حجره هائی بوده اند .
بازار اصفهان یکی از بزرگترین بازارهای ایران است،
که دارای قسمتهای مختلف می باشد و در هرقسمت کالاهای خاصی را به فروش می رسانند .
برای مثال قسمت صنایع دستی ، طلا و نقره ، قالی ، کفش و غیره .
بازدید از همه قسمتهای بازار ساعتها به طول می انجامد .
عمارت عالی قاپو در قرن یازدهم هجری در شش طبقه احداث شده است .
هر طبقه تزئینات هنری خاصی را دارا می باشد . از قسمتهای مهم این کاخ ،
ایوان طبقه سوم ، حوض مسی در ا“ و تالار پذیرائی همین طبقه که با زیباترین نوع نقاشی و گچ بری تزئین شده است .
تالار موسیقی طبقه ششم و تزئینات گچبری بی نظیر آن و اغلب کارهای هنری به وسیله رضا عباسی هنرمند مشهور آن دوران انجام شده است .
جاذبه های گردشگری اصفهان-در جبهه جنوبی میدان نقش جهان ـ (میدان امام) ـ ،
یکی از زیباترین مساجد جهان اسلام قراردارد که به دستور شاه عباس اول ،
توسط استاد علی اکبر اصفهانی احداث گردیده است . در مرحله اول سردرب اصلی و جلوخان ورودی،
با دو مناره خارجی مسجد ساخته می شود . درب مسجد با ورقهای نقره و طلا تزئین گردیده،
و مربوط به دوره شاه صفی ، جانشین شاه عباس اول است .
در داخل مسجد یک حیاط اصلی و مرکزی ، با چهار ایوان و دو حیاط فرعی جانبی قراردارد .
گنبد خانه جنوبی به صورت دو پوش اجرا گردیده و فضای بین این دوگنبد حدود 12 متر ارتفاع دارد .
ارتفاع گنبد خارجی از کف مسجد 50 متر می باشد . کتیبه های مسجد، توسط خطاطان و خوشنویسان معروف دوران صفویه مانند :
علیرضا عباسی ، عبدالباقی تبریزی ، محمدصالح اصفهانی و محمدرضا امامی مزین شده است .
تمام سطوح جرزها و دیوارها و گنبد و مناره ها و طاق نماهای داخلی و خارجی مسجد ،
از کاشیهای هفت رنگ و مرعق پوشیده شده است . نقوش این کاشی کاریها (گل و بوته ها) به صورت مجرد و رمزی ظاهر می شود .
در ضلع شرقی میدان امام (نقش جهان) مسجدی قراردارد که در زمان شاه عباس اول صفوی ،
هنگام احداث میدان و همراه با بناهای اطراف آن به منظور محل عبادت و حوزه تدریس مرحوم شیخ لطف اله ،
که از علما و روحانیون بزرگ جبل عامل در لبنان بوده ،
ساخته شده است . ساختمان مسجد در سال 1011 هـ .ق آغاز و در سال 1028 به پایان رسیده است .
این مسجد دارای یک شبستان زیرزمینی است که کف گنبدخانه را از سطح زمین بالاتر قرارداده است .
به خاطر استفاده های خاص علمی ـ مذهبی از این مسجد ، نیازی به احداث حیاط و مناره نبوده است .
گنبد بر روی هشت طاق جناغی قرار گرفته و لبه این طاقها با کاشیهای پیچ به رنگ فیروزه ، تزئین یافته است .
سطوح داخلی به ویژه محراب مسحد شیخ لطف اله از شاه کارهای بی نظیر هنر کاشی کاری هفت رنگ و معرق است.
در محراب دو کتیبه وجود دارد که عبارت ذیل بر آنها نوشته شده است :
عمل فقیرحقیر محتاج به رحمه خدا محمد رضا بن استاد حسین بنا اصفهانی .
این نوشته مبین آن است که استادان و هنرمندان و سازندگان بناهای آن زمان،
در مقابل قدرت جان آفرین تسلیم فرود آورده و هرگز نخوت و تکبر به وجودشان راه نیافته است .
مسجد جامع اصفهان در گوشه شمال غربی میدان قدیم احداث گردیده است .
مسجد اولیه درکنار روستای قدیمی یاوان و احتمالاًُ بر روی یک بنای مربوط به قبل از اسلام احداث گردیده است .
جاذبه های گردشگری اصفهان-شهر اصفهان در سال 24 هجری ،
دین مبین اسلام را می پذیرد و اولین مسجد رادر محل فعلی با ابعادی محدودتر در سال 156 هجری می سازد .
در قرن سوم هجری به علت گسترش شهر و ازدیاد جمعیت ،
مسجد وسیع تری بر روی مسجد اولیه پایه ریزی می گردد . عمده ترین سبک معماری به کار،
رفته در مسجد مربوط به دوره سلجوقی ، به شیوه رازی است .
در این شیوه کاربرد آجر و ایجاد نماهای آجری با طرحهای گره در حد اعلاء مهارت و زیبائی در نمای،
داخلی و خارجی گنبدهای خاکی و نظام الملک ظاهر گشته است .
گچ بری محراب او لجایتو ، تزئینات کاشی کاری و خطوط بنائی و مقرنس سازی های مختلف ایوانها،
همراه با کتیبه های خط کوفی و ثلث ، نشانگر کوشش و علاقه هنرمندان اصفهانی در بنای این مسجد می باشد .
مسجد جامع اصفهان را می توان ، به حق دایره المعارف معماری و یادگارهای با ارزش تاریخی ، فرهنگی و هنری شهر اصفهان محسوب نمود ،
و به خاطر همین ارزشهای نهفته اش ، حفاظت و مراقبت از آن ، از جمله وظائف دینی ، ملی و فرهنگی همگان تلقی می گردد .
کاخ هشت بهشت در میان باغ بلبل ، داخل مجموعه دولتخانه دوره صفوی در زمان،
حکومت شاه سلیمان (در نیمه دوم قرن 11 هجری قمری) ساخته شده است .
موقعیت ممتاز باغ و عمارت هشت بهشت به گونه ای بوده که ورودی های باغ ،
از کلیه اضلاع آن انجام می گرفته است . در جنوب باغ هشت بهشت در زمان شاه سلطان حسین ،
مجموعه مدرسه و کاروان سرا و بازارچه احداث گردیده است .
نام هشت بهشت عمدتاً در اصطلاح زمان خود ، به معنای هشتی یا ورودی بهشت بوده است .
عمارت هشت بهشت در دو طبقه و بر روی یک کرسی با ازاره سنگی ساخته شده و ترکیب،
احجام و فضاهای معماری به گونه ای ماهرانه و متناسب انجام گرفته است .
در وسط ساختمان ، فضای اصلی و مرکزی قرار دارد که در پلان به صورت هشت ضلعی است ،
ارتباط دو طبقه از طریق دو دستگاه راه پله انجام می گیرد کلیه،
سطوح ایوانهای هشتی مرکزی ، اتاقها و راهروها ، با سبکهای متنوعی تزیئن شده است .
از جمله خصوصیات منحصر به فرد این عمارت ،
حوض مروارید و آبشار ایوان جنوبی است که آب آن از حوض فوقانی تأمین شده است .
در قسمت شرق رودخانه زاینده رود و پل خواجو از آثار دوره صفویه در سال 1060 هجری ،
مصادف با زندگی شاه عباس دوم احداث شده است . پل خواجو در طراحی قدیم برای چندین منظور در نظر گرفته شده است .
قسمت فوقانی برای حرکت سریع و عبور کالسکه ها،
و چهارپایان بوده در حالی که بخش تحتانی عمدتاً برای حرکت آرام و توقف و تأمل عابرین پیاده بوده است .
قسمت زیرین تماماً از سنگ و ملات ساروج ساخته ،
شده و دهانه های عبور آب به صورت بند با تخته های قطور چوبی قابل کنترل بوده و با ،
بستن کامل دهانه ها سطح آب در قسمت غربی پل بالا آمده و دریاچه کوچکی را به وجود می آورد .
در سمت شرقی ، پلکانهای سنگی انسان را تا حد تماس با آب به پائین هدایت می کند . ضمن اینکه این پلکانها خود محلی برای،
نشستن و لذت بردن از مناظر طبیعی می باشد . در قسمت مرکزی پل ، عمارت بیگلربیگی در طبقه فوقانی و در دو طرف راهروی پل برای پذیرائی و تشریفات،
رسمی ساخته شده است که اطاقهای آن در دوره های مختلف با نقوش رنگ طلائی تزئین گردیده است .آثار باستانی اصفهان
زمانی که اصفهان به عنوان مرکز حکومت دولت صفویه انتخاب می گردد ،
جهت گسترش شهر به طرف جنوب متمایل می شود . و عنصر مهم شهرسازی در آن طرح ،
محور چهار باغ بوده که از دروازه دولت به سوی جنوب احداث می گردد و حدود شش کیلومتر طول آن بوده است .
این خیابان الزاماً از رودخانه عبور می نماید و بدین جهت معماران آن زمان، پل الهوردیخان را که به سی و سه پل معروف می باشد بر روی ،
زاینده رود و منطبق بر محور چهارباغ ایجاد می نمایند .
زمان احداث پل درحد فاصل سالهای 1008 تا1011 هجری قمری بوده و طول آن سیصد متر و عرض آن 14 متر می باشد .
این پل از معماری بسیار زیبا و متناسب برخوردار است ، نظم طولانی دهانه های آن ،
ابهت و وقار خاصی در آن به وجود آورده است . در طرفین سطح فوقانی ،
دو راهروی سرپوشیده ساخته شده که هم در زمستان و هم در تابستان سرپناه مطمئنی برای عابرین می باشد . پل الهوردیخان را می توان،
نتیجه مطلوب ترکیب فنون در مهندسی با هنر معماری محسوب کرد .
در قرن یازدهم هجری ، تعدادی از ارامنه ساکن در ارمنستان فعلی به اصفهان منتقل گشته ،
و در دهکده ای در جنوب غرب اصفهان سکونت داده شدند . نام آن دهکده را جلفا گذاشتند .
پادشاهان صفوی براساس فرامینی که صادر کردند ، آزادی های مذهبی،
برای آنها را تضمین نمودند و این اقلیت ارامنه را مورد حمایت قراردادند .
در بین ساکنان جلفا ، تجار و افرادی که دانش فنی آن دوران را دارا بودند ، وجود داشتند .
با کمک و مساعدت تجار ارمنی چند کلیسا از جمله کلیسای وانک احداث گردید .آثار باستانی اصفهان
اکنون جلفا بخشی از شهر اصفهان محسوب می گردد . کلیسای وانک یکی از زیباترین،
کلیساهای ایران است که دارای آمیخته ای از معماری ایرانی و اروپائی می باشد .
داخل کلیسا تزئینات هنری از جمله گچبری ، نقاشی و طلاکاری وجود دارد .
در کنار کلیسا ، موزه با ارزشی وجود دارد که در آن تابلوهای نفیس نقاشی ،
کتب خطی و سایر اشیا نفیس هنری دیده می شود .آثار باستانی اصفهان
کوه آتشگاه در 7 کیلومتری غرب اصفهان در همان مسیر منارجنبان قراردارد .
ارتفاع این کوه حدود 1680 متر از سطح دریا است . در زمان ساسانیان یک آتشکده در بالای این کوه احداث شده است .
ساختمان از خشت های بسیار بزرگ و ضخیم ساخته شده است .
جایگاه و محل روشن نگه داشتن آتش هنوز در بین خرابه های بالای کوه دیده می شود و این ،
بنا یکی از معدود بناهای مربوط به دوران قبل از اسلام است .آثار باستانی اصفهان
منارجنبان یکی از آثار تاریخی مشهور ایران است که در 5 کیلومتری غرب اصفهان در جاده اصفهان به نجف آباد قراردارد .
ساختمان دارای یک ایوان و دو مناره است . قبر عبداله این محمد ابن محمود یکی ازچهره های شاخص قرن 8 هجری در این بنا قراردارد .
احداث این بنا همزمان با دوران حکومت ایلخانیان مغول می باشد . این بنا از نقطه نظر معماری ،
دارای ارزش فراوانی است . یکی از ویژگیهای این بنا این است که اگر یکی از مناره ها تکان داده شود ،
مناره دوم و تمام ساختمان تکان و حرکت بسیار محسوس دارد . ارتفاع ایوان از سطح زمین 10 متر و ارتفاع مناره ها 5/17 متر می باشد .
مسئله بسیار مهم این است که این بنا را برای تکان دادن نساخته اند وتکان دادن زیاد آن موجب ویرانی بنا می گردد .آثار باستانی اصفهان
مسجد حکیم اصفهان یکی از مساجد بسیار نفیس چهار ایوانه است که در فاصله ،
ریاسالهای 1051 تا1073 هـ .ق مقارن با سلطنت شاه صفی و شاه عباس دوم به،
همت طبیب حکیم محمد داوودخان ملقب به تقرب خان بر روی ویرانه های مسجد جامع جور،
جیراز بناهای قرن چهارم هجری ساخته شده است . براساس کتیبه های موجود ،
معمار این بنا محمدعلی بن ستاد علی بیک اصفهانی است . آنچه مسجد حکیم،
را در عداد مساجد بسیار نفیس دوران صفویه قرار می دهد ، ارزشهای خاص معماری ،
کتیبه های متعدد آن است که به دست استاد محمدرضا امامی ، خوشنویس،
نامدار عصر صفویه تحریر شده است . از دیگر قسمتهای دیدنی این بنا می توان ،
به محراب بسیار زیبایی که با مقرنسها و کتیبه ها که به خط ثلث بر زمینه لاجوردی،
تزئین یافته است اشاره کرد .آثار باستانی اصفهان
جاذبه های گردشگری اصفهان-مسجد سید بزرگترین و مشهورترین مسجد اصفهان،
از قرن سیزدهم هجری است که به دستور(حجت الاسلام حاج سیدباقر شفتی )،
از علمای بزرگ امامیه که در دوره سلطنت محمدشاه قاجار می زیسته بنا شده است ،
در تزئینات کاشیکاری با طرح گلدان و منظره هائی که نمایش داده شده است . رنگ قرمز روشن نقش عمده ای دارد و این همان رنگی است که ،
در مساجد دیگر دوره قاجار مانند مسجد رحیم خان و مسجد رکن الملک نیز مشاهده می شود .آثار باستانی اصفهان
آرامگاه (سید حجه الاسلام ) که بسیار مجلل و باشکوه بنا شده است ، در گوشه شمال شرقی صحن مسجد قرار دارد .
در این مسجد تاریخهای متعددی از سال 1255 تا1311 هجری دیده می شود که کتیبه های آن به خط محمدباقر شریف شیرازی است .
تزئینات داخل گنبد آرامگاه ، از نوع تزئینات گچبری ، آئینه کاری و طلاکاری است که به همراه ضریح نقره و طلاکوب آن با خطوط بسیار زیبا از قسمتهای،
تماشائی این مسجد می باشد .آثار باستانی اصفهان
گنجینه (موزه) هنرهای تزئینی ایران در عمارت تاریخی ، رکیب خانه قراردارد .
که در اوایل قرن 11 هـ .ق مقارن با سلطنت شاه عباس اول در میان مجموعه بناهای دولتخانه ،
صفوی احداث و به عنوان محل نگهداری لوازم سوارکاری و یراق آلات مرکب سلطنتی مورد استفاده قرار می گیرد .
این عمارت در دوره قاجار ، اندونی ظل السلطان حاکم اصفهان بوده و در دوره پهلوی نیز به عنوان اداره و ثبت احوال مورد استفاده قرار داشته است .
این گنجینه مشتمل بر بخشهای مختلف خوشنویسی از قبیل آثار خطی و کتابت ، جلد سازی و نگارگری و آثار لاکی ،
بافته ها و رودوزیهای سنتی ، فلزکاری ، آثار چوبی ،
سفال و آبگینه می باشد که یادگارهای نفیس و ارزشمندی از دوره صفوی و قاجاریه را در بر می گیرد .آثار باستانی اصفهان
در قرن یازدهم هجری که در دوران صفویه ، در سراسر ایرذان و در نقاط بسیار حساس ،
کاروانسراهای بسیار زیبا احداث گردید که در نوع خود در جهان بی نظیر هستند .
در حقیقت می توان گفت کاروان سراهای مورد نظر برای توسعه گردشگری به ویژه جهانگردی ،
تجاری مورد استفاده قرار می گرفت و اماکن بسیار مناسبی برای اقامت و مبادله کالا به حساب می آمدند .
از قرن 12 هجری به بعد این کاروانسراها مورد ،
بی مهری قرار گرفتند و بسیاری ازآنها نیمه ویران شدند . به دلیل مکان مناسب،
کاروانسراها و استحکام آنها تعدادی از آنها جهت استفاده های مختلف بازسازی شدند .
از جمله تبدیل یک کاروانسرا در درون شهر اصفهان به یک هتل بی نظیر و زیبا .
در طی سه سال گذشته به ابتکار ریاست سازمان ایرانگردی آقای مهندس معزل الدین،
تعدادی از این کاروانسراها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفتند تا آنها را به اماکن اقامتی و پذیرائی برای گردشگران ایرانی و خارجی آماده کنند .
سایت پارس ناز
تفلیس، پایتخت کشور گرجستان، دو سه سالی است که به جمع شهرهای مورد علاقه ایرانیان برای مسافرت خارجی تبدیل شده است. این روزها ایرانیان زیادی را به خود می بیند.
تفلیس
تفلیس، پایتخت کشور گرجستان، دو سه سالی است که به جمع شهرهای مورد علاقه ایرانیان برای مسافرت خارجی تبدیل شده است. این روزها ایرانیان زیادی را به خود می بیند.
از آنهایی که برای گردش چند روزه می روند تا آنهایی که کسب و کارشان در آنجاست. در این شهر ایرانیان زیادی به ساختمان سازی و واردات و صادرات مشغول هستند.
با آسمونی همراه باشید…
این شهر در ۱۲۰ کیلومتری رشته کوه قفقاز بزرگ و ۲۵۰ کیلومتری دریای سیاه قرار دارد.تفلیس در دو طرف ساحل رود کر در درون درهای گستردهاست. این رود که از کوههای کردستان ترکیه سرچشمه میگیرد،به طول ۳۶ کیلومتر در شهر جاری است.
آب و هوای تفلیس تقریبا جنب قاره ای است و آب و هوای شهر تحت،
تاثیر دو هوای خشک از شرق وهوای مرطوب جنب قاره ای از غرب قرار دارد.
اماکن دیدنی
Kartlis Deda
کارتلیس دِدا به معنای مادرِ کارتلی (گرجستان)، یک مجسمه بر فراز،
بلندی های اطراف شهر تفلیس پایتخت گرجستان، و بر روی،
‘تپه های سولولاکی‘ بنا شده و تقریباً از تمام نقاط شهر قابل رویتِ. امروز ‘مادر گرجستان’ به نمادی برای تفلیس تبدیل شده.
اکثر کشورهای شوروی سابق مثل ارمنستان و گرجستان دارای مجسمه مادر هستند.
تندیسی ۲۰ متری از آلومینیوم که تقریبا از هر جای تفلیس دیده می شه.
این تندیس نشان دهنده زنی با شمشیری در یک دست و کاسه ای،
در دست دیگر است. کاسه برای پذیرایی از کسانی که با دوستی وارد ،
گرجستان میشن و شمشیر برای آن ها که با دشمنی وارد میشن.،
این مجسمه یکی دیگر از جاذبه های توریستی تفلیس به شمار میره.
ساخت این مجسمه در سال ۱۹۵۸ و به مناسبت هزار و پانصد سالگی،
شهر تفلیس، توسط یک مجسمه ساز گرجی به نام الگوجا آماشوکلی انجام شده.
حمام های گوگردی در محله ای قرار دارند بنام آبانتوبانی َAbanotubani که،
بخشی از منطقه تفلیس قدیم است. آب گرم این حمام ها مستقیم از،
چشمه های آبگرم تامین می شود. هزینه استفاده از حمام های عمومی،
از ۲ لاری به بالا و هزینه استفاده از حمام نمره یا همان کابین اختصاصی،
از ۱۵ تا ۸۰ لاری برای یک ساعت می باشد. هزینه ماساژ جداگانه است،
که درصورت درخواست ماساژور در نظر گرفته می باشد. ماساژ در این حمام ها بیشتر،
به شستن شباهت دارند.
نوشیدنی های ریا،مختلف نیز به قیمت معمول در این حمام ها عرضه می شوند. در این کشور ،
حمام های سولفور متعددی وجود دارد. یکی از آنها که در محله،
ارتاجالای شهر تفلیس واقع شده به حمام شاه عباس معروف است ،
کاشی کاری های آن به سبک صفویه و احتمالا زمان ساخت آن مربوط به آن دوران می باشد.
این حمام هیچ وسیله گرم کننده ای ندارد و آب گرم آن کاملا طبیعی است و باور بر این است که دارای اثرات درمانی می باشد.
یکی از مهمترین اماکن تفلیس که همچون نگین از تمامی شهر قابل دیدن است کلیسای سامباست.
این کلیسا از بزرگترین کلیساهای دنیا و بزرگترین کلیسای شرق اروپاست.
این کلیسا به دست ایلیای دوم اسقف اعظم کلیسای ارتدوکس گرجستان ساخته شده.
اکثر برنامه های مهم مذهبی در این کلیسا برگزار می شوند. مجموعه این کلیسا علاوه بر بنای اصلی شامل اقامتگاه اسقف اعظم،
برج ناقوس و فرهنگستان علوم دینی می باشد. در طبقه زیرین سالن بزرگی است ،
که برای اجتماعات بزرگ مذهبی استفاده میشود.
این کلیسای زیبا و باشکوه در کرانه راست رودخانه کورا واقع است ،
و گفته میشود که شاه واختانگ گرگاسالی ( گرگ سر) در نیمه دوم قرن پپنجم،
دستور بنای انرا صادر کرده است. در طی قرون بارها مورد تخریب واقع شده است،
ولی در سال ۱۱۱۲ دیوید چهارم معروف به دیوید سازنده آنرا از نو بنا نمود.در سال ۱۲۲۶ گنبد این کلیسا توسط،
شاه جلال الدین خوارزمشاه مورد تخریب واقع شد ولی به سرعت بازسازی گردید.
در سال ۱۳۸۶ مجددا توسط تیمور لنگ که به گرجستان هجوم آورده بود ،
مورد تخریب واقع شد ولی توسط شاه الکساندر اول بازسازی شد.در اوایل ،
قرن ۱۷ میلادی که تفلیس مورد هجوم ایرانیها واقع شد این کلیسا ،
نیز از گزند ایشان در امان نماند و باز تخریب شد ولی شاهان گرجی انرا دوباره بازسازی کردند.
در سال ۱۶۶۸ اینبار زلزله بنای کلیسا را با آسیب مواجه نمود.
در سال ۱۷۱۰ شاه واختانگ ششم بنای کلیسا را از نو ساخت ولی اخرین،
با باز توسط آقا محمد خان قاجار در سال ۱۷۹۵ تخریب گردید.
در قرن ۱۹ کلیسا مورد تجدید بنای اساسی واقع شد و بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۸۳،
نمای خارجی کلیسا توسط سنگهای تراشیده شده تزیین گردید.
نقاشیهای داخلی کلیسا توسط گریگور گاگارین بین سالهای ۱۸۵۱ تا ۵۵ انجام شده است. در این کلیسا صلیب نینوی مقدس ،
که مقدسترین نشان مسیحیت ارتودکس گرجستان است نگهداری میشود.
گفته میشود که بنا کنندگان این کلیسا خود در اینجا به خاک سپرده شده اند.
دژناریکالا یک دژ نظامیِ که بر کل تفلیس مسلطِ. این قلعه که بنا به نقلی ،
توسط شاه عباس ساخته شده یا توسط او بازسازی و مورد استفاده قرار گرفته،
یکی از جاذبه های دیدنی تفلیسِ که در شب نمایی بسیار زیبا داره.
اکنون در این قلعه کلیسایی دایر است با ناقوسهایی قدیمی. مسیر ماشین،
رو این قلعه جاده ایست با شیب بسیار زیاد. البته تله کابین هم،
برای رفتن به این قلعه دایرِ که از کنار پل دوستی شروع می شه و تا بالای قلعه امتداد داره.
در کنار قلعه پارک بزرگی وجود داره که،
مجسمه مادر گرجستان داخلش قرار گرفته. مسیر خلوت و دنج این پارک محلی،
برای عشاق جوان که دو به دو بی هیچ توجهی به اطراف سر ،
در آغوش هم فرو برده اند و به راز و نیاز مشغولن.
چشم انداز تفلیس از بالای ناریکالا بسیار دیدنیِ.
باغ های بوتانیکالیکی از بهترین دیدنیهای تفلیس و از مهمترین جاذبه های گردشگری ،
گرجستان به شمار میرود. باغ های بوتانیکال در سال ۱۸۴۵ به روی عموم بازگشایی شدند و قبل از آن، تنها خانواده سلطنتی ،
حق استفاده از آن ها را داشتند. این باغ ها یکی از برترین جاذبه های توریستی تفلیس میباشند.
این پل در امتداد ۱۵۰ متری رودخانه کورا برای اتصال تفلیس قدیم و تفلیس جدید با طراحی معاصر ساخته شد.
این پل در تاریخ ۶ می ۲۰۱۰ افتتاح شد.
کلیسای کاشوتی یک کلیسای ارتودکس گرجیِ که تو مرکز تفلیس قرار گرفته.
این کلیسا بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۰ توسط Leopold Bilfeldt بر اساس طرح قرون وسطی ای ساخته شد.
ساخت و ساز توسط اشراف و بورژوازی گرجستان برگزار شد.
نقاشی های دیواری کلیسا توسط نقاش گرجستان، Lado Gudiashvili در سال ۱۹۴۷ نقاشی شدند.
در موزه ملی گرجستان آثار نفیسی نظیر تابلوهای نقاشی دوره قاجار،
قرآن های قدیمی، تابلوهای نقاشی روی شیشه، ظروف فلزی با سبک های مختلف،
آثار چوبی، فرش ها و پارچه های دست باف و نفیس،
قطعه کاشی های منقوش به طرح های اسلامی، شمشیر، سپر کلاه خود و ظروف شیشه ای و سنگی ساخت ایران وجود دارد.
این کلیسا در بالای صخره ای مشرف به رودخانه قرار گرفته.
متخی که به منطقه اطراف کاخ معنی میده به دستور شاه وختانگ در قرن ۱۲ به منظور محل اقامت ساخته شد.
سایت آسمونی