محققین ناسا موفق به کشف خطوط اسرار آمیز بر روی مریخ شدند.
براساس گزارش اسپیس، گروهی بینالمللی از محققان از ردیابی سیگنالی مرموز در مسیر ستاره HD164595 خبر دادهاند، سیگنالی که سال گذشته توسط تلسکوپی روسی به نام RATAN-600 ردیابی شدهاست.
به گفته پل گیلستر نویسنده و محقق، کسی ادعای آن را ندارد که این سیگنال از سوی تمدنهای فرازمینی ارسال شدهاست،اما به اندازهای محرک بودهاست که دانشمندان درخواست رصد دائمی منشا ارسال این سیگنال را دادهاند. کاشفان این سیگنال از پروژه جستجو برای هوش فرازمینی، SETI درخواست کردهاند تا ستاره منشا را مورد بررسی طولانی و دقیق قرار دهد.
ست شوستاک یکی از اخترشناسان ارشد پروژه SETI اعلام کرد این موسسه پس از شنیدن خبر ردیابی سیگنال مرموز، منشا این سیگنال را با کمک مجموعه تلسکوپ الن،ATA مورد بررسی قرار داده و هیچ مورد عجیبی مشاهده نکرد.
شوستاک و گیلستر یافتههای خود را برای کلودیو ماکونه اخترشناس ایتالیایی که با تلسکوپ RATAN-600 همکاری دارد ارسال کردند. قرار است اطلاعات این دو محقق در نشست بینالمللی نجوم در مکزیک به نمایش درآیند. براساس این گزارشها، یکی از دلایل عجیب بودن سیگنال دریافتی این است که HD 164595 ستارهای کاملا شبیه به خورشید است، با این تفاوت که یک درصد درخشانتر است. این ستاره 4.5 میلیارد سال سن دارد ،دمایی مشابه خورشید داشته و حتی ترکیبات عناصر موجود در آن نیز با خورشید یکسان است.
اخترشناسان حتی سیارهای شبیه به نپتون را در مدار دوردست این ستاره یافتهاند که HD 164595 b نام دارد و گیلستر احتمال میدهد سیارههای دیگری با ابعاد کوچکتر و بدنه سنگی در مدار این ستاره وجود داشته باشند که هنوز شکار تلسکوپهای زمینی نشدهاند.
سیگنال دریافتی از این ستاره طول موجی برابر 2.7 سانتیمتر داشته و فرکانس آن 11 گیگاهرتز است که آن را به سیگنالی با فرکانس بالا تبدیل میکند که تفاوت زیادی با سیگنال تلویزیونهای دیجیتال ندارد. به گفته شوستاک با واقعی فرض کردن این پدیده،سیگنال باید بسیار قدرتمند بوده باشد که توانسته خود را تا زمین برساند. اگر مستقیما زمین را هدف گرفته باشد، برای رسیدن سیگنال به زمین به 50 تریلیون وات انرژی نیاز است، یعنی حجم انرژی مورد نیاز برای ارسال این سیگنال کمی بیشتر از نیمی از انرژی مصرفی کل بشر در یک ثانیه است.
از سویی دیگر اگر سیگنال در تمامی جهات پخش شده باشد، انرژی مورد نیاز آن برای رسیدن به زمین چندین برابر شده و به 100 میلیارد میلیارد خواهد رسید، یعنی 100 میلیون برابر بیشتر از انرژی مورد نیاز سیگنالی که زمین را هدف گرفتهاست.
با این همه کسی باور ندارد این سیگنال از سوی بیگانههای فضایی باشد. علاوه براینکه هنوز برسر صحت این سیگنال تردیدهایی وجود دارد زیرا محققانی که آن را کشف کردند یک سال پس از کشف خبر ردیابی آن را منتشر کردند و این به آن معنی است که اخترشناسان روس درباره درست یا نادرست بودن ردیابی سیگنال اطمینان نداشتهاند. از سویی دیگر RATAN-600 رادیوتلسکوپی است که دارای نوعی آستیگماتیسم یا دوبینی است، از این رو توانایی تعیین دقیق منشا سیگنال را ندارد.
SETI قصد دارد باری دیگر برای یافتن نشانه ای از این سیگنال ستاره HD 164595 را هدف بگیرد. با این همه این احتمال وجود دارد که سیگنال ردیابی شده اثر جانبی بزرگنمایی گرانشی باشد؛ پدیدهای که زمانی رخ میدهد که یک جرم بزرگ مانند یک ستاه بافت فضا-زمان را به اندازهای دچار انحنا میکند که میتواند سیگنالی که در پس این بافت قرار دارد را جمعآوری، متمرکز و بزرگنمایی کرده و به سوی زمین بتاباند.
5454
دانش > فضا - همشهری آنلاین:
ردص قوسی غولپیکر بر لایه بیرونی اتمسفر سیاره ونوس (ناهید) باعث شگفتی اخترشناسان شدهاست زیرا توضیح اینکه این قوس چگونه میتواند در هجوم ابرهای اسید سولفوریک که با سرعتی بیشتر از سرعت سیاره در حرکتند ثابت باقی بماند برای آنها به یک معما تبدیل شدهاست.
براساس گزارش اسپیس، بهترین توضیحی که تاکنون به ذهن دانشمندان راه یافته این است که از ساختار عجیب و 10 هزار کیلومتری نتیجه بزرگترین موج گرانشی باشد که تاکنون در سامانه خورشیدی مشاهده شدهاست. اما این توضیح نیز دچار یک نقص است، دانشمندان معتقدند موج گرانشی نمیتواند در چنین ارتفاعی از اتمسفر ایجاد شود.
این موج بزرگ که در تصویر مادون قرمز جدیدی که از ناهید گرفته شده به خوبی واضح است، و از قطب شمال تا قطب جنوب این سیاره امتداد یافتهاست، در ماه دسامبر توسط کاوشگر کاتسوکی ژاپن کشف شد.
این قوس برای چهار روز پی در پی در ارتفاع 65 کیلومتری از سطح سیاره در اتمسفر دیده میشد و به شکل عجیبی بدون تغییر باقی ماند، حتی با وجود وزش بادهای شدید و افسانهای با سرعت 359 کیلومتر بر ساعت. اما این سازه با همان سرعتی که روی ابرهای اتمسفر ظاهر شدهبود، ناپدید شد.
اکنون کاوشگر صبورانه در انتظار ظهور دوباره این قوس بزرگ است و همزمان دانشمندان در تلاشند با استفاده از دادههای فضاپیمای ونوس اکسپرس که طی ماموریت 10 سالهاش چندین مورد از این پدیده را رصد کردهاست، دلیل وقوع آن را توضیح دهند.
محققان ژاپنی معتقدند این قوس یک موج گرانشی است، پدیدهای که به واسطه از موازنه خارج شدن مادهای جاری، گاز،مایع یا پلاسما، رخ میدهد. به گفته دانشمندان با توجه به سرعت بادها و شکل بادهای اسید سولفوریکی در ونوس، تنها پدیدهای که میتواند در برابر این بادها مقاومت کند یک موج بزرگ گرانشی است، با وجود اینکه کسی تا به امروز احتمال نداده بود یک موج گرانشی میتواندتا این اندازه بزرگ باشد.
دانش > دانش - همشهری آنلاین:
تصاویر پرتوهای نوری خارقالعاده در اونتاریوی کانادا به تازگی در فضای مجازی پرطرفدار شدهاست و کاربران این ستونهای نوری را با بخشی از فیلمهای جنگهای ستارهای مقایسه میکنند.
براساس گزارش اسپیس، شاید این پدیده به ظاهر عجیب و غریب بیاید، اما همیشه یک توضیح علمی وجود دارد. این تصاویر در نورثبی اونتاریو توسط فردی به نام تیمی جو الزینگا ثبت شدهاند. وی این ستونهای نورانی را در بامداد روز ششم ژانویه در تاریکی آسمان مشاهده کردهاست درحالی که دمای هوا در آن ساعت منفی 18 درجه سانتیگراد بودهاست.
به گفته وی اینگونه به نظر میآمد که ستونهای نوری از نقاط متعددی از سطح زمین بیرون زده و به آسمان میرفتند. با اینهمه این رویداد یک پدیده بسیار رایج اتمسفری است که به ستونهای نوری شهرت دارد.
اگرچه این پدیده شباهت زیادی به شفقهای قطبی دارد، اما ارتباطی به این رویداد، که به واسطه تحریک اتمهای اتمسفر زمین به واسطه ذرات باردار الکتریکی فضا ایجاد میشود ندارد.
در عوض ستونهای نوری در دمای انجماد، زمانی که بلورهای مسطع و 6 ضلعی یخ در لایه پایینی اتمسفر شکل میگیرند خلق میشوند. زمانی که این رویداد رخ میدهد، بلورها آینهای ترکیبی و غولپیکر ایجاد میکنند که میتوانند نور را از یک منبع نوری، مانند نور شهرها یا خودروها باز بتابانند.
درواقع آنچه در این تصاویر ثبت شدهاند، نوری است که از زمین به فضا سفر میکند و توسط این آینهها به زمین بازتابانده میشوند و به شکل این ستونهای درخشان دیده میشوند.
ستونهای نوری پدیدهای پدیدهای نوری به شمار میرود که به خانواده هالهها تعلق دارد، زیرا به واسطه تعامل نور و بلورهای یخی ایجاد میشوند. دیگر نمونههای مرتبط با این خانواده هالههای خورشیدی هستند که نمونه آن در تصویر بالا در هیمالیا ثبت شدهاست.
دانش > دانش - همشهری آنلاین:
محققان در نهایت موفق به شناسایی منبعی صوتی شدند که صدای آن توسط زیردریایی روباتیک از عمیقترین گودال دریایی در جهان ثبت شدهبود.
براساس گزارش دیسکاوری، دانشمندان پس از ماهها حدس و گمان، دریافتند صدای مرموزی که توسط زیردریایی خودکار در اعماق گودال ماریانا ضبط شده بود، صدای گونهای جدید از والهای بیدندان است که تاکنون شنیده نشدهبود و هنوز مشخص نیست این صدا چه معنایی میتواند داشتهباشد.
به گفته محققان دانشگاه اورگان، این صدایی بسیار مجزا و منحصربهفرد است که از پنج طیف مختلف صوتی، از صدای فلزی گرفته تا صداهای زیستی تشکیل شدهاست. فرکانس این صدا از 38 هرتز تا 8000 هرتز متغییر است. انسان تنها قادر به شنیدن فرکانس 20 تا 20000 هرتز است، و محققان میگویند موفق به شناسایی هیچ منبع انسانی یا زمینشناسی برای این صدا نشدهاند.
این صدا که برای ماهها به معمایی بزرگ تبدیل شدهبود، شبیه به صدای منابع انسانی ناشی از رفت و آمد کشتیها یا استفاده از سلاحهای زیر دریایی نبودهاست و همچنین به نظر نمیآید منشا آن زمینی باشد، برای مثال به واسطه وقوع زلزله یا شکستن تکههای یخی ایجاد شدهباشد.
این صدای مرموز چندینبار در بخش یادبود ملی مارین گودال ماریانا، بخشی 246 هزار کیلومتری از گودال ماریانا در گوام، ضبط شدهاست. با این همه این صدا شباهت زیادی به صدای ضبط شده در سد مرجانی در استرالیا دارد که در سال 2001 ضبط شدهاست و منبع آن والهای مینک بودهاند.
براساس شباهت میان فرکانس و ساختار، محققان احتمال میدهند این دو صدا که منبع یکی از آنها مشخص است، منبعی واحد داشتهباشند: نهنگهای مینک. نهنگهای مینک کوتوله زیرشاخه گونهای دیگر به نام نهنگهای مینک معمولی هستند که به خانواده بزرگتر نهنگهای بیدندان تعلق دارند.
با اینهمه بخشی از معما همچنان حل نشده باقی میماند. زیرا نهنگها این صدا را تنها در فصل جفتگیری از خود ایجاد میکنند، اما صدای ضبط شده در گودال ماریانا در تمام طول سال شنیده میشود. از این رو محققان امیدوارند با اجرای تحقیقات بیشترعامل اصلی ایجاد این صدای مرموز را کشف کنند.
نگاهی به منطقهی حفاظتشدهی دریای راس
کودک و نوجوان > فرهنگی - اجتماعی - آیدا ابوترابی:
«دریایراس» در قارهی جنوبگان قرار دارد و بهتازگی معرفی آن بهعنوان منطقهای حفاظتشده به تأیید نمایندگان اتحادیهی اروپا و ۲۴ کشور رسیده است.
این دریا جایی عجیب و اسرارآمیز است که به آزمایشگاه طبیعی شهرت پیدا کرده. اما چرا باید جایی در دل سرما و یخبندان بهعنوان منطقهی حفاظت شده شناخته شود؟
این دریا نامش را از «جیمز راس» کاشف بریتانیاییاش گرفته است. کسی که در سال ۱۹۸۱ میلادی، برای اولینبار به این منطقه سفر کرد. گفته میشود در این سرزمین دستکم ۱۰ گونه پستاندار، شش گونه پرنده، 95 گونه ماهی و بیش از هزار گونه از بیمهرگان زندگی میکنند و آب نیز از مواد مغذی و آبزیان متعددی پوشیده شده که خوراک ماهیها را تشکیل میدهند.
بههمین دلیل دریای راس یک ذخیرهگاه مهم طبیعی بهشمار میآید که در سالهای گذشته بر سر مالکیت آن اختلاف درگرفت و در نهایت بهعنوان بزرگترین منطقهی حفاظت شدهی روی کرهی زمین معرفی شد.
دریای راس حدود دودرصد از مساحت اقیانوس منجمدجنوبی را تشکیل میدهد، اما زیستگاه درصد بالایی از پنگوئنها و نهنگهاست؛ در واقع این تصمیم برای محافظت از دریای راس صورت گرفته و با جلوگیری از صید و ماهیگیری در این منطقه، میتوان امیدوار بود که این دریا از بسیاری از آلودگیها و خطرات در امان باشد.
پنگوئن آدلی گونهی معروفی از پنگوئنها و از ساکنان قدیمی قطبجنوب که اولینبار در سال 1840 میلادی کشف شد، در این منطقه زندگی میکند.
جالب این که این منطقه نه تنها بهخاطر موجوداتی که در آن زندگی میکنند، اهمیت زیادی دارد، بلکه در تأمین مواد مغذی آب نیز که از این ناحیه به آبهای دیگر میرود نقش مهمی ایفا میکند.
پلانکتونها و کریلها غذای بسیاری از فکها، نهنگها و دیگر آبزیان را تشکیل میدهند و در چرخهی زندگی اقیانوسها اهمیت زیادی دارند. بد نیست بدانید که کریل نوعی سختپوست است که ظاهری شبیه میگو دارد.
طبق توافق صورت گرفته تا 35 سال آینده منابع جانوری، گیاهی و حتی ذخیرههای معدنی دریای راس نباید مورد استفادهی تجاری و صنعتی قرار بگیرد.
جالب اینجاست که بر سر سالهای ممنوعیت بهرهبرداری از این منطقه، مدتها میان مذاکرهکنندگان اختلاف نظر بود؛ تا اینکه با در نظر گرفتن عمر جانداران منطقه، بالأخره 35 سال مورد توافق قرار گرفت و به تصویب رسید.
دانش > دانش - بررسیهای جدید نشان میدهند در هر کروموزوم به جز ۲۵ هزار ژن (یا بیشتر) ساختارهایی غلافمانند وجود دارند که ۴۷ درصد از هر کروموزوم را اشغال کردهاند.
براساس گزارش ساینس الرت، برای بیش از یک قرن درک بشر از کروموزومها براساس این تصور بودهاست که این ساختارها از ترکیبی پیچیده از دی ان ای و پروتئینی به نام کروماتین که در هسته هر سلول ایجاد میشود، تشکیل شدهاست.
از زمان کشف در سال 1882 تاکنون، کروموزمها همواره مورد مطالعه و بررسی قرار داشتهاند اما جزئیات ساختار درونی آنها همواره برای دانشمندان مرموز باقی ماندهاست، به این خاطر که کروموزمها درون هسته سلول کاملا نامرئی هستند و تنها در زمان تقسیم سلولی قابل مشاهده میشوند. بیشتر اطلاعات دانشمندان درباره کروموزمها در حین تقسیمات سلولی به دست آمدهاند.
از این رو محققان دانشگاه ادینبرگ به منظور بهبود توانایی بشر در مشاهده ساختار درونی کروموزومها شیوهای جدید به نام 3D-CLEM ابداع کردند که ترکیبی از ریزنگاری نوری و الکترونی با نرم افزار مدلسازی رایانهای است تا اولین تصاویر سهبعدی با وضوح بالا را از تمامی 46 کروموزوم انسان ثبت کنند.
پس از مدلسازی طول، عرض، مساحت، حجم و تراکم دی ان ای در تمامی کروموزموهای انسانی، محققان پدیده ای مشاهده کردند که میتواند برای درک آنها از ساختار داخلی کروموزومها عواقبی بزرگ در پی داشتهباشد.
محققان در بررسیهای خود دریافتند که کروماتین تنها 53 تا 70 درصد از کل محتوای کروموزوم را تشکیل دادهاست. ساختاری به نام پیرامون کروموزوم، پدیدهای که محققان در گذشته احتمال وجود آن را مطرح کرده بودند اما راهی برای بررسی مقدار آن درون کروموزوم در اختیار نداشتند، مابقی 30 تا 47 درصد کروموزوم را تشکیل میدهد.
این به آن معنی است که در هر کروموزوم، دی ان ای و پروتئین آن تنها نزدیک به نیمی از فضا را اشغال میکنند و مابقی آن در اختیار ساختاری دیگر، ماده پیرامونی است.
هنوز کارایی این ماده پیرامونی مشخص نشدهاست اما محققان احتمال میدهند این ساختار مانند غلاف عمل کرده و کروموزومها رادر طول تقسیم سلولی از یکدیگر مجزا نگه میدارد که در صورت درست بودن این فرضیه، این ماده در جلوگیری از بروز خطا در حین تقسیم سلولی که ممکن است منجر به نقصهای مادرزادی و ابتلا به انواع سرطان شود، نقشی حیاتی به عهده دارد.
اخبار و شایعات مختلفی در ارتباط با گوشی بعدی سونی منتشر شده و حالا این گوشی جدید در بنچمارک GFXbench رویت شده است.
منبع: زومیت