مجله مطالب خواندنی
سبک زندگی، روانشناسی، سلامت،فناوری و ....مجله مطالب خواندنی
سبک زندگی، روانشناسی، سلامت،فناوری و ....زندان یا بوستان، مردم چه می‌خواهند؟
مرد گیلک روی صندلی جابه‌جا میشود، تسبیحی را دور می‌گیرد و منگوله‌اش را بین انگشت‌های تپلش می‌چلاند.
ـ می‌خوام تو اوین خونه بخرم.
ـ خوب کاری می‌کنی.
ـ اما یه کم اسم زندان سنگینه.
ـ زندان که داره می‌شه پارک، خودم تو روزنامه خوندم.
ـ بله، ولی حتما چن سال طول می‌کشه
ـ نه، گفتن خیلی زود، بعد زندانیا چی کار به من و شما دارن، اونام برادرای ما هسن، اون تو زندگی شونو می‌کنن.
ـ حالا آپارتمان متری چند؟
ـ نوساز از متری 6 میلیون به بالا، به چمران که نزدیک بشی از 8 تا 12
ـ اگه نوساز نخوام چی؟
ـ می‌شه با متری سه چهار تومن پیدا کرد، ولی خیالت جمع، اوین که پارک بشه ملک میره بالا، الان وقت خریده.
سر بالایی‌های تند محله اوین را زیر تیغ آفتاب با کلی هن‌هن گرفتیم و رفتیم بالا تا رسیدیم به دو آژانس املاک که حسابی چو انداخته‌اند که تا آخر سال زندان اوین، پارک میشود و بعد که وزن سیاسی محل آمد پایین، قیمت ملک می‌رود بالا.
البته یک بخش از حرف‌های آنها درست است، تبدیل بازداشتگاه اوین به بوستانی عمومی را همین تازگی‌ها شهردار تهران اعلام کرد، اما نه به این صراحت بلکه با این اختصارکه توافقاتی میان شهرداری و قوه قضاییه انجام شده تا این زندان قدیمی به پارکی همگانی تبدیل شود.
اما همین اشاره کافی است تا از کاه، کوه ساخته شود و مردم امیدوار باشند، حق هم دارند البته چون همسایگی با مشهورترین زندان ایران که رسانه‌های آن طرفی هم مدام حرفش را می‌زنند حس جالبی ندارد و با این که سعی شده اوین، بازداشتگاه معرفی شود، ولی اوین در ذهن مردم زندان است و بس.
اوینِ دیروز، اوینِ امروز
خلوتی یکی دو ساعت بعد از اذان ظهر، کوچه‌های تنگ و شیبدار اوین را تقریبا از رهگذر خالی کرده و مانده‌اند کارگران ساختمانی که به دستور کارفرماها اسکلت فلزی ساختمان‌های بلند را بالا می‌برند و مشغول سفت کاری با گچ و ماله‌اند.
گوشه‌ای می‌نشینیم، روی تخته سنگی سیاه، کنار چند کنده درخت خشکیده که جمشید مرادیان، مجسمه‌ساز مشهور ایران آنها را تراشیده، از جمله گوزنی با شاخ‌های بلند و سگی آرام و به چرت رفته روی دو دست.
از اصالت محله اوین حالا فقط سایه روشن‌هایی باقی است. اینجا از ییلاقات چند دهه پیش تهران بوده، روستایی سبز و خرم برای تنفس شهرکه وقتی تهران بی‌قواره بزرگ شد خود تنگی نفس گرفت از بس ساختمان‌های بلند و بی‌منطق در کوچه پس کوچه‌های باریکش بالا رفت. نشسته‌ایم زیر درخت توتی بزرگ، با هیکلی پیر و شاخ و برگ‌های پرهیبت، زیر سایه خنک موجودی سالمند که توت‌هایی به بزرگی دو بند انگشت می‌دهد؛ چه شیرین، چه حس خوبی، چه حیف که هزاران درخت مثل این از کمر افتاده اند تا انبوهی از آجر و سیمان و میلگرد جایشان بنشیند.
این تقدیر نمی‌تواند با احداث زندان در این محل بی‌ارتباط باشد، زندان اوین بود که این محله را از حالت بکرش درآورد و پای آدم‌های بیگانه رابه آن باز کرد وگرنه روستای اوین تکه‌ای سبز در شمال تهران بود که مردم بومی‌اش حتی تا اواخر دهه 40 با کشاورزی و دامداری امرار معاش می‌کردند، اما کلنگ زندان که به این سرزمین ییلاقی خورد سرنوشتی نو پدید آورد.
زندان اوین را پهلوی دوم ساخت با 10 سال کار بی‌وقفه تا اوین مجهزترین زندان ایران باشد برای نگهداری متهمان و محکومان امنیتی رژیم آن هم زیرنظارت مستقیم ساواک و شخص تیمور بختیار. زندانی چنین حساس به این علت در اوین بنا شد که این محله نقطه‌ای دور از هیاهوی شهر بود و مهم‌تر، محصور در باغات بی‌سر و ته سیدضیاءالدین طباطبایی، نخست وزیر احمدشاه.
از باغ‌های ضیایی حالا تقریبا چیزی باقی نمانده و بجز چند لکه سبز، نمایی از آن پیش چشم نیست، حالا اما این ساختمان‌های بلند است که در غیاب درختان، طول و عرض زندان را می‌پوشاند و میدان دید رهگذران و آدم‌های کنجکاو را کور می‌کند.
مردم معترضند چون...
تابلو، بازداشتگاه اوین را به سمت خیابانی سربالایی نشان می‌دهد، اما اگر خیابان سر پایینی کنار آن را چند صدمتر جلو برویم، میشود در اصلی بازداشتگاه با آن تابلوی مشهور آبی‌رنگ و نوشته‌های نقره‌ای‌اش.
کانال آب، پل بزرگراه یادگار امام و نمایندگی لوازم یدکی خودروهای لوکس؛ این در بازداشتگاه اوین با این سه مکان محصور شده و مزاحمتی برای مردم محل ندارد، اما انتهای آن خیابان سربالایی داستانی دیگر در جریان
است.
ساختمان‌های کوتاه و بلند مثل دندان‌های یکی درمیان ریخته، خیابان را لحظه‌ای آفتابی و لحظه‌ای دیگر پرسایه می‌کند و دمی عرق بر پیشانی می‌نشاند و لحظه‌ای دیگر نسیمی خنک آن را خشک می‌کند. زیرسایه‌های خنک اطراف درِ دو لته بازداشتگاه اوین، آدم‌های دستپاچه و عجول می‌روند و می‌آیند، اینها خانواده و بستگان و دوستان محکومان زندانی‌اند که برای ملاقات آمده‌اند و از دالانی سقف‌دار و کوتاه به اوین وارد می‌شوند.
همسایه دیوار به دیوار اوین یک ساختمان مسکونی بلند است که اهالی‌اش روایت‌هایی جالب برای ما و آزاردهنده برای خودشان دارند از این همه هیاهو که ابتدای صبح تا عصر هر روز ادامه دارد.
ساکن قدیمی این ساختمان زنی میانسال است، خسته از سرو صدای ملاقات‌کننده‌ها و کلافه از ترافیکی که رفت و آمد صدها خانواده به اوین ایجاد می‌کند. ما که حرف می‌زدیم بوق‌های ممتد اتومبیل‌ها مدام در فضا بود و صدای استارت خوردن ماشین‌ها و کشیدن شدن ترمزدستی‌های آنها صدایی دائمی.
همسایه این زن نیز مردی به دهه 50 زندگی رسیده است که از ترافیک محله‌اش نالان است و از این که حتی نمی‌تواند خودروی شخصی‌اش را درون پارکینگ ببرد از شدت ازدحام خودروها مقابل پارکینگ آپارتمان.
زنی دیگر به جمع ما اضافه میشود، خسته از رفتار برخی ملاقات‌کننده‌ها که بی‌اعتنا به آرامش و نظافت محل، چراغ پیک‌نیک روشن می‌کنند و غذایی بار می‌گذارند و در پیاده‌روی باریک کنار زندان می‌خورند.
یکی دیگر از اهالی محل درد دل می‌کند، گلایه‌اش از رفتار سربازانی است که روی برجک‌ها نگهبانی می‌دهند: «شب‌ها اینها آنقدر بلند با هم حرف می‌زنند و از این برجک به آن برجک فریاد می‌کشند که نمی‌توانیم بخوابیم» این را زن می‌گوید.
چند اتومبیل به هم گره‌خورده‌اند، دست‌ها روی بوق‌هاست و سرها از پنجره‌ها بیرون که تو بایست تا من بروم. این داستان هر روز این محله است که تحملش برای چند ساعت هم آسان نیست برای همین وقتی به اهالی می‌گویم احتمال‌ها برای تبدیل اوین به بوستانی عمومی قوت گرفته است این چند نفر لب به دعا باز می‌کنند که خدا کند، عالی میشود اگر بشود.
اینجا خیلی‌ها منتظر کوچ بازداشتگاه هستند، به جایی که دیگر با هیچ نقطه از پیکره شهر تماس نداشته باشد. مردی می‌گوید اوین باعث افت قیمت خانه‌هایشان شده و زنی می‌گوید ارزش خانه‌ها در مقایسه با چند محله آن طرف‌تر حسابی تو سری خورده است.
که همیشه آوایش در محله می‌پیچد و سحرهایی که قرار است حکم اعدام اجرا شود این شیون‌ها چطور خراش به قلب و اعصاب مردم محل می‌کشد. اینها خاصیت زندان است و طبیعی، اما غیرطبیعی همجواری غیرعادی اوین با خانه‌های مردم است.
زندان البته آن زمان که ساخته شد نقطه‌ای دورافتاده در دامنه البرز بود، بدون کوچک‌ترین تماس با مردم، اما شهر که پروبال باز کرد و بی‌قواره بزرگ شد، خانه‌ها دور تا دور اوین را احاطه کردند. این همسایگی نامیمون اما حالا دیگر از تحمل محله خارج است، همانطور که بودن زندان قصر در حوالی خیابان شریعتی تهران خارج از تحمل محله بود.
زندان قصر که سال 91 تبدیل به باغ موزه شد همه حکایت‌های برآمده از همجواری زندان با این نقطه از شهر تمام شد، اما در عوض محکومان مالی مستقر در قصر به اوین منتقل شدند و این بازداشتگاه شلوغ‌تر و از قبل شد. حالا اما به نظر می‌رسد نوبت اوین است، مردم این محله دوست دارند از زیر سایه این نام خارج شوند و با آسایش زندگی کنند.
اینها دیگر اوین را نمی‌خواهند و به جایش طالب بوستانی هستند به وسعت زیربنای امروز بازداشتگاه که جایش حسابی در محله اوین خالی است. البته «درکه» هست، با امکان کوهنوردی و آن رودخانه نیمه جانش، ولی پارک یک چیز است و کوه نوردی چیزی دیگر.
در محله اوین کودکان زمین بازی ندارند، پس بچه‌های اینجا برای بازی و تخلیه انرژی می‌روند به پارک‌های منطقه سعادت‌آباد، به چند کیلومتر آن طرف‌تر، در حالی که اوین، این نقطه ییلاقی ایستاده در نوک نقشه تهران با این که بسیار دست‌خورده شده است، اما هنوز قابلیت سرگرم کردن مردمش را دارد.
محله‌ای به قدمت تاریخ، اما محروم
وقتی برای ساخت زمین چمن دانشگاه شهید بهشتی در محله اوین گودبرداری می‌کردند سفال‌هایی از زیر خاک بیرون آمد که قدمتی 3500 ساله داشت. این یعنی که اوین از محلات باستانی تهران است، گرچه این وجه از آن کمتر مورد توجه است و اصلا میشود گفت فراموش شده است. اوین در محدوده منطقه یک شهرداری تهران قرار دارد ولی برخلاف تصور و انتظار، محله‌ای برخوردار نیست.
به پورتال اینترنتی این محله که مراجعه کردیم ناچیز بودن امکانات آن بیشتر به چشم آمد، محله‌ای که فقط یک مسجد و یک ورزشگاه دارد و تنها دو مدرسه در آن وجود دارد و بقیه دانش‌آموزان مجبورند به مدارس ولنجک، زعفرانیه و محمودیه بروند. این در حالی است که این پورتال، جمعیت محله را نیز 1158 خانوار معادل 3635 نفر اعلام می‌کند که بی شک نیازهایی بیش از آنچه امروز برایشان موجود است، نیاز دارند. این را هم باید اضافه کرد که در محله اوین (محله‌ای محدود میان بلوار دانشجو، بلوار رشیدالدین فضل‌الله، بزرگراه چمران، خیابان دشت بهشت، خیابان یمن و رودخانه درکه) اتوبوس شرکت واحد و حتی تاکسیرانی فعالیت نمی‌کند و ساکنان محل اگر خودروی شخصی نداشته باشند مجبور به پیاده‌روی‌های طولانی برای دسترسی به وسایل نقلیه عمومی هستند. کمبود شدید واحدهای صنفی در این محله نیز احساس میشود به طوری که مردم برای خرید مایحتاج اولیه خود باید مسافت‌های طولانی را طی کنند.
علت تاخیر خروج زندان‌ها از شهرها
مهمترین علت تاخیر در خروج زندان‌ها از داخل شهرها، مشکلات اعتباری است. علی‌اصغر جهانگیر، رئیس سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور در آخرین اظهار نظرش که در پورتال این سازمان نیز درج شده توضیح داده که خروج زندان‌ها به خارج از شهرها گرچه الزام قانونی دارد، ولی چون به اندازه کافی اعتبار به آن اختصاص نمی‌یابد نیازمند توجه مالی دولت است.
به گفته جهانگیر، برای خروج، زندان‌های فرسوده نسبت به بقیه زندان‌ها دراولویت خروج قرار دارند، چون تعدادی از این زندان‌ها به حدی فرسوده‌اند که نمی‌توان افراد را در آنها نگهداری کرد.
مریم خباز / گروه جامعه
ادامه مطلب ...
بی‌نشانها در فضای مجازی چه می‌خواهند؟
[ad_1]
آنچه دارای اهمیت است اطلاعات کاربران در شبکه های اجتماعی است زیرا در این شبکه ها به تبادل می پردازند و آنچه را فکر نمی کنند روزی به سود عده ای باشد با دیگران به اشتراک می گذارند، روی سخن با همین عده است، کاربرانی که به سادگی آنچه خودِ خودِ خودشان هستند را به این فضا وارد می کنند و عده ای دیگر می پسندند تا آمال و آرزوهایشان را به این فضا تزریق کنند و چهره ای خلاف آنچه هستند را نشان می دهند.
گمنامی و مجهول الهویه بودن از شرایط و موقعیت هایی است که شبکه های اجتماعی موبایلی و تحت وب برای کاربران خود به ارمغان آورده اند، مساله که برای عده ای ارزش خاص خود را دارد زیرا در پشت پرده این هویت جعلی آنچه را دوست دارند بدست می آورند و بسیاری دیگر از این موقعیت سوء استفاده کرده و جرم های متعددی را مرتکب می شوند.
به لیست گروه هایی که در برنامک تلگرام عضو هستید سر بزنید، خواهید دید که بسیاری هویت واقعی خود را برای نام کاربریشان نمایان نساخته اند و عکس هایی غیر از عکس چهره خود برای پروفایل انتخاب کرده اند، اسامی که در میان آنها نام های نامتعارف با ادبیاتی دگرگون و خطی دیده نشده به چشم می خورد، به توییتر و اینستاگرام و فیس بوک هم که بروید از این دست صفحات مجهول بسیار خواهید دید.
تب گمنامی همه گیر است
گاهی اعضای این شبکه ها علاوه بر اسامی که نشانی از هویت واقعی شان ندارد عکس فرد دیگری را به جای خود نمایش می دهند، این مجهول ماندن برای دو گونه از افراد متصور است یا افراد دچار بحران هویت شده اند که در گزارش های پیشین به آن پرداخته شد یا در سر فعالیت های غیرمتعارف و خرابکارانه را می پرورانند، البته تب گمنامی تنها در کشور ما رواج ندارد، کشورهای اروپایی و امریکایی که درگیر استفاده از شبکه های اجتماعی تعاملی هستند نیز دچار این معضل شده اند.
سوء استفاده صفحات جعلی از فضای بوجود آمده برای تعامل در شبکه های اجتماعی که امنیت را به صورت کامل زیر علامت سوالی بزرگ می برد برخی شرکت های بزرگ فناوری اطلاعات را بر آن داشت تا زمانی که هویت واقعی افراد به اثبات نرسد آنها را تایید نکنند و اجباری برای استفاده از نام حقیقی فرد در صفحه مجازی اش به کار بردند تا جلو سوء استفاده های احتمالی را نیز بگیرند.
آنچه در شبکه های اجتماعی رخ می دهد و روزانه و گاه لحظه ای آن را دچار تغییر می کند اشتراک گذاری حالات، رفتارها، علایق، عقاید، دغدغه ها و بسیاری از مولفه های شخصیتی افراد است، فعالیتی که از نگاه امنیتی ارزشمند است و زمانیکه جمعیت آماری فراوانی را شامل می شود و گستره وسیعی را در برمی گیرد تبدیل به معدنی گرانبها و البته رایگان خواهد شد، قرار گرفتن این اطلاعات و مشخص شدن ذائقه مردم یک کشور از ابعاد مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، دینی و سیاسی برای سودجویان بسیار خوشایند و ذی قیمت است.
این اطلاعات علاوه بر اینکه برای سازندگان شبکه های اجتماعی قیمتی گران دارد برای گمنامان فضای مجازی که در تعامل با شما قرار می گیرند نیز ارزشمند خواهد بود زیرا اگر با هدف ارتکاب به هر جرمی با شما ارتباط برقرار کرده باشند شما آنها را به راحتی به هدفشان نزدیک می کنید.
موبایلتان شما را بیشتر از خودتان می شناسد
بسیاری از افرادی که عضو شبکه های اجتماعی هستند به معنای واقعی دیگر اطلاعاتی محرمانه ای از خود نخواهد داشت زیرا موبایل های آنها بیش از خودشان آنها را می شناسد و به اطلاعات و علایق آنها دسترسی دارد، از رد و بدل شدن پیامها، عکسها، ویدئوها و استیکرها گرفته تا حساب های کاربری و بانکی آنها که همه و همه در این فضا تبادل می شود.
همه کاربران شبکه های اجتماعی به راحتی اطلاعاتی که به آن اشاره شد را در اختیار مجموعه طراحان شبکه های اجتماعی و برخی افراد سودجو می گذارند که به دلیل ندیده شدن در این فضا به سادگی به آنها اعتماد کرده و ارتباطی مطمئن با آنها برقرای می کنند.
این تهدیدات که اذیت و آزار اینترنتی، شکار کودکان، اخاذی، تهدید و گاه جاسوسی های پیچیده سازمان ها و طرح ریزی و اجرای فعالیت های تروریستی را که همگی بخشی از طیف جرایم اینترنتی هستند را شامل می شود، به راحتی با هویتی مجهول انجام پذیر است و این امر زمانی سهولت پیدا می کند که افراد بدون ثبت رسمی و با پرداخت اندکی هزینه صاحب سیم کارت می شوند.
شبکه هایی که بیشترین کمک را به مجرمان می کنند
به گفته رئیس پلیس فتا کشور 160 میلیون سیم کارت فعال در کشور وجود دارد که از این تعداد 30 میلیون سیم کارت مجهول الهویه بوده و یا تشابه اسمی داشته اند که البته با هماهنگی های انجام شده از سوی وزارت ارتباطات 20 میلیون از سیم کارتهای یاد شده ساماندهی و تعیین تکلیف شده اند و مابقی در حال رسیدگی است.
از سویی دیگر از 152 پیام رسان فعال در دنیا 52 پیام رسان در کشور ما فعالیت دارند و بر اساس تشخیص و مصوبه کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه 30 پیام رسان باید از کشور ما خداحافظی کنند، البته 66 درصد جرایم به تلگرام اختصاص داشته و اینستاگرام و واتس آپ نیز به ترتیب وقوع جرم 20 و 10 درصدی را در بستر خود بوجود آورده اند.
این جرایم بی ارتباط با هویت مجازی افراد در شبکه های اجتماعی که یکی از عوامل آن ناشناخته ماندن هویت دارندگان سیم کارتهاست نخواهد بود، هرچند کمیته پیشگیری از جرایم سایبری در معاونت اجتماعی قوه قضائیه دستورالعملی را با هدف کاهش گمنامی در فضای مجازی و رصد این فضا تدوین کرده است و گفته می شود اجرای آن در پیشگیری از جرایم سایبری موثر بوده، اما مسئولان باید برای هویت های مجازی و گمنام فکری اساسی کنند.
و در پایان؛
هویت های مجهول در شبکه های اجتماعی به معنای واقعی پذیرش بی چون و چرای مخاطرات در فضای مجازی است، مسدود سازی و رصد افراد خاطی زمانی به درستی و ریشه ای انجام خواهد پذیرفت که افراد دارای پرونده های مجازی در داخل کشور باشند و از بستر شبکه ها و اینترنت ملی استفاده کنند، تا زمانیکه مردم به شبکه های غیر ایرانی گسیل داده شوند و همه اطلاعاتشان را بی مهابا و گاه ناآگاهانه در اختیار غیر بگذارند نه تنها فرصت برای سودجویان فراهم است بلکه راه های نفوذ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و ... از طریق ذائقه سنجی و ذائقه سازی هموار خواهد بود.
منبع : باشگاه خبرنگاران
[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان
عبارات مرتبط با این موضوع
بی‌نشانها در فضای مجازی چه می‌خواهند؟ بی‌نشانها در فضای مجازی چه می‌خواهند؟
ادامه مطلب ...
بی‌نشانها در فضای مجازی چه می‌خواهند؟
[ad_1]آنچه دارای اهمیت است اطلاعات کاربران در شبکه های اجتماعی است زیرا در این شبکه ها به تبادل می پردازند و آنچه را فکر نمی کنند روزی به سود عده ای باشد با دیگران به اشتراک می گذارند، روی سخن با همین عده است، کاربرانی که به سادگی آنچه خودِ خودِ خودشان هستند را به این فضا وارد می کنند و عده ای دیگر می پسندند تا آمال و آرزوهایشان را به این فضا تزریق کنند و چهره ای خلاف آنچه هستند را نشان می دهند.
گمنامی و مجهول الهویه بودن از شرایط و موقعیت هایی است که شبکه های اجتماعی موبایلی و تحت وب برای کاربران خود به ارمغان آورده اند، مساله که برای عده ای ارزش خاص خود را دارد زیرا در پشت پرده این هویت جعلی آنچه را دوست دارند بدست می آورند و بسیاری دیگر از این موقعیت سوء استفاده کرده و جرم های متعددی را مرتکب می شوند.
به لیست گروه هایی که در برنامک تلگرام عضو هستید سر بزنید، خواهید دید که بسیاری هویت واقعی خود را برای نام کاربریشان نمایان نساخته اند و عکس هایی غیر از عکس چهره خود برای پروفایل انتخاب کرده اند، اسامی که در میان آنها نام های نامتعارف با ادبیاتی دگرگون و خطی دیده نشده به چشم می خورد، به توییتر و اینستاگرام و فیس بوک هم که بروید از این دست صفحات مجهول بسیار خواهید دید.
تب گمنامی همه گیر است
گاهی اعضای این شبکه ها علاوه بر اسامی که نشانی از هویت واقعی شان ندارد عکس فرد دیگری را به جای خود نمایش می دهند، این مجهول ماندن برای دو گونه از افراد متصور است یا افراد دچار بحران هویت شده اند که در گزارش های پیشین به آن پرداخته شد یا در سر فعالیت های غیرمتعارف و خرابکارانه را می پرورانند، البته تب گمنامی تنها در کشور ما رواج ندارد، کشورهای اروپایی و امریکایی که درگیر استفاده از شبکه های اجتماعی تعاملی هستند نیز دچار این معضل شده اند.
سوء استفاده صفحات جعلی از فضای بوجود آمده برای تعامل در شبکه های اجتماعی که امنیت را به صورت کامل زیر علامت سوالی بزرگ می برد برخی شرکت های بزرگ فناوری اطلاعات را بر آن داشت تا زمانی که هویت واقعی افراد به اثبات نرسد آنها را تایید نکنند و اجباری برای استفاده از نام حقیقی فرد در صفحه مجازی اش به کار بردند تا جلو سوء استفاده های احتمالی را نیز بگیرند.
آنچه در شبکه های اجتماعی رخ می دهد و روزانه و گاه لحظه ای آن را دچار تغییر می کند اشتراک گذاری حالات، رفتارها، علایق، عقاید، دغدغه ها و بسیاری از مولفه های شخصیتی افراد است، فعالیتی که از نگاه امنیتی ارزشمند است و زمانیکه جمعیت آماری فراوانی را شامل می شود و گستره وسیعی را در برمی گیرد تبدیل به معدنی گرانبها و البته رایگان خواهد شد، قرار گرفتن این اطلاعات و مشخص شدن ذائقه مردم یک کشور از ابعاد مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، دینی و سیاسی برای سودجویان بسیار خوشایند و ذی قیمت است.
این اطلاعات علاوه بر اینکه برای سازندگان شبکه های اجتماعی قیمتی گران دارد برای گمنامان فضای مجازی که در تعامل با شما قرار می گیرند نیز ارزشمند خواهد بود زیرا اگر با هدف ارتکاب به هر جرمی با شما ارتباط برقرار کرده باشند شما آنها را به راحتی به هدفشان نزدیک می کنید.
موبایلتان شما را بیشتر از خودتان می شناسد
بسیاری از افرادی که عضو شبکه های اجتماعی هستند به معنای واقعی دیگر اطلاعاتی محرمانه ای از خود نخواهد داشت زیرا موبایل های آنها بیش از خودشان آنها را می شناسد و به اطلاعات و علایق آنها دسترسی دارد، از رد و بدل شدن پیامها، عکسها، ویدئوها و استیکرها گرفته تا حساب های کاربری و بانکی آنها که همه و همه در این فضا تبادل می شود.
همه کاربران شبکه های اجتماعی به راحتی اطلاعاتی که به آن اشاره شد را در اختیار مجموعه طراحان شبکه های اجتماعی و برخی افراد سودجو می گذارند که به دلیل ندیده شدن در این فضا به سادگی به آنها اعتماد کرده و ارتباطی مطمئن با آنها برقرای می کنند.
این تهدیدات که اذیت و آزار اینترنتی، شکار کودکان، اخاذی، تهدید و گاه جاسوسی های پیچیده سازمان ها و طرح ریزی و اجرای فعالیت های تروریستی را که همگی بخشی از طیف جرایم اینترنتی هستند را شامل می شود، به راحتی با هویتی مجهول انجام پذیر است و این امر زمانی سهولت پیدا می کند که افراد بدون ثبت رسمی و با پرداخت اندکی هزینه صاحب سیم کارت می شوند.
شبکه هایی که بیشترین کمک را به مجرمان می کنند
به گفته رئیس پلیس فتا کشور 160 میلیون سیم کارت فعال در کشور وجود دارد که از این تعداد 30 میلیون سیم کارت مجهول الهویه بوده و یا تشابه اسمی داشته اند که البته با هماهنگی های انجام شده از سوی وزارت ارتباطات 20 میلیون از سیم کارتهای یاد شده ساماندهی و تعیین تکلیف شده اند و مابقی در حال رسیدگی است.
از سویی دیگر از 152 پیام رسان فعال در دنیا 52 پیام رسان در کشور ما فعالیت دارند و بر اساس تشخیص و مصوبه کارگروه تعیین مصادیق مجرمانه 30 پیام رسان باید از کشور ما خداحافظی کنند، البته 66 درصد جرایم به تلگرام اختصاص داشته و اینستاگرام و واتس آپ نیز به ترتیب وقوع جرم 20 و 10 درصدی را در بستر خود بوجود آورده اند.
این جرایم بی ارتباط با هویت مجازی افراد در شبکه های اجتماعی که یکی از عوامل آن ناشناخته ماندن هویت دارندگان سیم کارتهاست نخواهد بود، هرچند کمیته پیشگیری از جرایم سایبری در معاونت اجتماعی قوه قضائیه دستورالعملی را با هدف کاهش گمنامی در فضای مجازی و رصد این فضا تدوین کرده است و گفته می شود اجرای آن در پیشگیری از جرایم سایبری موثر بوده، اما مسئولان باید برای هویت های مجازی و گمنام فکری اساسی کنند.
و در پایان؛
هویت های مجهول در شبکه های اجتماعی به معنای واقعی پذیرش بی چون و چرای مخاطرات در فضای مجازی است، مسدود سازی و رصد افراد خاطی زمانی به درستی و ریشه ای انجام خواهد پذیرفت که افراد دارای پرونده های مجازی در داخل کشور باشند و از بستر شبکه ها و اینترنت ملی استفاده کنند، تا زمانیکه مردم به شبکه های غیر ایرانی گسیل داده شوند و همه اطلاعاتشان را بی مهابا و گاه ناآگاهانه در اختیار غیر بگذارند نه تنها فرصت برای سودجویان فراهم است بلکه راه های نفوذ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و ... از طریق ذائقه سنجی و ذائقه سازی هموار خواهد بود.
منبع : باشگاه خبرنگاران
[ad_2]
لینک منبع
بازنشر: مفیدستان
عبارات مرتبط با این موضوع
بی‌نشانها در فضای مجازی چه می‌خواهند؟ بی‌نشانها در فضای مجازی چه می‌خواهند؟
ادامه مطلب ...