دکتر عبدالجلیل کلانتر هرمزی اضافه کرد: پروتز گونه به عنوان یکی از ارکان جراحی صورت از سال‌ها قبل متداول شده است. عمل جراحی گونه‌گذاری یا گذاشتن گونه در حقیقت نوعی افزایش بافت و برجسته کردن گونه است که روش‌های متعددی دارد. این روش جراحی اغلب در مورد گونه‌های عقب رفته یا صاف کاربرد دارد و علت صاف بودن گونه یا عقب بودن آن متفاوت است. برخی مواقع در اثر کاهش چربی روی گونه‌ها این حالت ایجاد میشود و در مواقعی دیگر به دلیل عقب بودن اسکلت گونه یا قسمت‌های میانی استخوان صورت است. گاهی نیز به دلیل تصادف ممکن است یک گونه یا هر دو گونه عقب‌نشینی کند یا در اثر ضربه شدید به چند قطعه شکسته و مقداری از استخوان آن جذب شود.
وی یادآور شد: در مواردی که عیب استخوان میانی صورت وجود دارد و فک بالا هم عقب است، بهترین راه اصلاح جلو آوردن قسمت میانی صورت است، اما در مواقعی که فقط مشکل در گونه و زیر چشم باشد، تقویت استخوان گونه هم موثراست.
این فوق تخصص جراحی پلاستیک با بیان اینکه پروتز گونه دارای انواع متفاوتی از نوع سیلیکونی تا استخوانی است، گفت: هر کدام از این انواع که خود دارای اندازه‌های متفاوتی هم هستند برای موارد متفاوت عقب رفتگی گونه است و فوائد و مضرات مربوط به خود را دارند.
وی افزود: پروتز گونه اغلب از طریق برش داخل دهان گذاشته میشود (با ایجاد شکاف دو طرفه) ولی از طرق دیگر همانند شکاف زیر پلک یا جلوی گوش هم کار گذاشته میشود. بعضی از جراحان پلاستیک تمایل دارند که در موقع انجام جراحی پلک پایین در صورت لزوم پروتز را از همین شکاف روی گونه بگذارند و بعضی دیگر در موقع جراحی کشش صورت از طریق برش جلوی گوش، ولی در هر صورت شایع‌ترین روش کارگذاری پروتز گونه از راه دهان است. پروتز گونه را در مرد و زن جوان می‌توان از سن بالای ۱۸ سال کار گذاشت.
کلانتر هرمزی یادآور شد: این پروتز را می‌توان با بی‌حسی موضعی یا بی‌هوشی کامل کار گذاشت ولی بهتر است در اطاق عمل مجهز و استاندارد گذاشته شود. در صورتی که اصول استاندارد انتخاب بیمار و محل مناسب رعایت شود و به دست متخصص گذاشته شود، این جراحی با حداقل عوارض همراه است ولی به ندرت ممکن است عوارضی همچون خونریزی محل عمل، خونمردگی، جابجایی پروتز و عفونت هم حاصل شود. به غیر از مورد عفونت به طور معمول بقیه موارد قابل کنترل هستند.
وی همچنین گفت: در مورد عفونت حتما باید پروتز خارج شود و در صورت لزوم چند ماه بعد دوباره اقدام به گذاشتن آن کرد. بعضی از جراحان پلاستیک با سلیقه شخصی یا تقاضای بیمارشان ممکن است به جای پروتز از تزریق چربی برای تقویت گونه استفاده کنند که گرچه این روش بسیار خوبی است ولی در مواردی ممکن است تمام یا قسمتی از چربی جذب شود.
این فوق تخصص جراحی پلاستیک اضافه کرد: برای افزایش حجم ناحیه گونه تزریق ژل جایگاه علمی ندارد و به دلیل غیرقابل جذب بودن ممکن است عوارض متعددی ایجاد کند. در مورد عمر پروتز گونه در جایی اشاره نشده است ولی تا مادامی که باعث مشکل برای بیمار نشود، وجود آن بی‌ضرر است. (ایسنا)
149
با انجام جراحی پروتز زانو نشستن روی زمین ممکن نیست. جراحی پروتز زانو باعث میشود که بیمار برای نشستن روی صندلی عقب ماشین‌های کوچک و بالا رفتن از پله‌های اتوبوس هم با مشکل مواجه شود و گاهی حتی این عملکرد نیز غیر ممکن شود.
احتمال لق شدن مفصل زانو پس از انجام پروتز زانو نیز وجود دارد. داشتن درد در حین استراحت با وجود حداقل فعالیت از دیگر مشکلات پس از پروتز زانو است. همچنین آسیب اعصاب یا عروق ناحیه زانو و شکستگی استخوان‌ها از عوارض احتمالی در حین عمل جراحی است.
در شرایط ایده‌آل عمر پروتزهای زانو بین ۱۰ تا ۱۵ سال است که پس از آن می‌توان پروتز دیگری را جایگزین کرد. وزن بالا هم علاوه بر آنکه باعث تخریب مفصل میشود، روی مفصل مصنوعی نیز اثر مخرب دارد. همچنین در افراد چاقی که به بیماری‌هایی از قبیل فشارخون یا دیابت مبتلا هستند، انجام تعویض مفصل زانو، ریسک به شمار می‌آید. علاوه بر اینها ممکن است به علت چسبندگی بافت‌های نرم اطراف زانو بعد از عمل جراحی، با محدودیت حرکتی شدیدی که بیمار قبل از عمل داشته است، حرکت زانو به حد مورد انتظار نرسد.
پس از عمل جراحی پروتز زانو در صورت افزایش درد و تورم در ساق پا، افزایش ناگهانی تنگی نفس و درد قفسه سینه، تب و لرز، قرمزی، سفتی و تورم در محل جراحی زانو، افزایش درد زانو با هرگونه فعالیت و حتی در زمان استراحت و ترشح از محل جراحی زانو باید به پزشک مراجعه کرد. (دکتر فریدون دواچی - روماتولوژیست و فوق تخصص مفاصل و عضلات)
برخی از سایت‌های اینترنتی با انتشار تصویر بالا مدعی شده‌اند: مطب پزشک خاطی پلمپ شده است. پزشکان به این دختر گفته اند با ۱۰ عمل جراحی شاید تنها ۲۰ تا ۳۰ درصد از لب او برگردد.
با دلگرم همراه باشید تا با عوارض خطرناک پروتز سینه آشنا شوید.
افزایش حجم سینه ها توسط جراحی یکی از روش های درمان می باشد. در این روش از پروتز سینه جهت ایجاد یک سینه بزرگ تر و جایگزینی حجمی از سینه که در حین حاملگی یا کاهش وزن از بین رفته استفاده می گردد. از پروتز جهت بازسازی سینه ای که در حین سرطان و یا ضربه از بین رفته هم استفاده می گردد.
این عمل یکی از شایع ترین عمل های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان است که طی آن پروتزهای مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.پروتزها پوششی سیلیکونی دارند که قبلا داخل آن را با سرم نرماسالین پر می‌کردند. فایده این نوع سیلیکون آن بود که جراح می‌توانست پوشش سیلیکونی را لوله کرده (بدون آن که داخلش مایعی وجود داشته باشد) و از سوراخ کوچکی که روی پوست سینه ایجاد کرده بود به داخل سینه منتقل کند.
و بعد داخل محفظه سیلیکونی را از مایع پر کند، اما اشکال این نوع سیلیکون‌ها این بود که بیمار هنگام حرکت حس می‌کرد داخل سینه‌اش مشکی وجود دارد که از آب پر شده و تکان می‌خورد که احساس ناخوشایندی است. اشکال بعدی این بود که به مرور زمان ناحیه‌ای از پوشش سیلیکونی چروک‌خورده و از همان ناحیه پاره و سرم خالی می‌شد.
خیر، سرم نرماسالین بعد از خروج از محفظه بسرعت در بافت پخش شده و قابلیت جذب داشته و اثر بدی روی سینه نمی‌گذاشت.
پروتز‌هایی که امروزه در جراحی‌ها استفاده می‌کنیم پوشش سیلیکونی دارند، ولی داخل آن با ژل سیلیکون پر شده و براساس انتخاب بیمار، میزان پرشدگی‌شان متفاوت است و اندازه‌های خاص دارد. جنس روی پروتزها نیز مختلف بوده و ممکن است صاف یا زبر باشد. البته شکل آنها هم فرق می‌کند؛ بعضی گرد است و بعضی نیز مانند یک قطره اشک بوده که قسمت فوقانی آن باریک‌تر و پایین آن پهن‌تر و بزرگ‌تر است. انتخاب آن نیز به عهده بیمار است.
روش افزایش حجم سینه ها یا برای بازسازی سینه هائی که افتادگی شدید دارند مناسب نمی باشد و اگر شما بخواهید که همزمان سینه های شما بزرگ تر به نظر برسد و در سطح بالاتری قرار گیرد باید از جراحی (بالابردن سینه) و گذاشتن همزمان پروتز سینه استفاده نمائید. البته گاها این دو عمل را نمی توان همزمان انجام داد بلکه باید با فاصله انجام گیرد (انجام دو عمل جراحی با فاصله مشخص). جراح پلاستیک شما در تصمیم گیری شما را کمک خواهدکرد.
در بافت پستان مقدار زیادی الیاف کلاژنی با خاصیت انقباضی وجود دارد که ممکن است با ورود جسم خارجی مانند پروتز، تحریک و منقبض شود. به دنبال انقباض کلاژن‌ها به‌تدریج درد ایجاد میشود و پستان شکل قبلی و متناسب خود را ازدست می‌دهد. علت این پدیده هنوز ناشناخته است ولی ممکن است عواملی در کم و زیاد کردن احتمال بروز این مشکل نقش داشته باشند.
تجربه نشان می‌دهد اگر سطح پروتز ناصاف باشد و زیر عضله تعبیه شود، احتمال بروز فیبروز کمتر خواهدشد. صاف بودن پروتز و قرار دادن آن زیر بافت پستان یا آغشته کردنش قبل از جایگذاری، احتمال بروز فیبروز را بالا می‌برد. وقتی پروتز در بیماری درد ایجاد می‌کند، اولین راهکار، تجویز داروهای مسکن است.
گاهی هم داروهای کورتونی طولانی‌اثر تزریق میشود به این امید که بتوان روند تشکیل فیبروز را متوقف کرد ولی این اقدام‌ها تقریبا بی‌نتیجه‌اند. این افراد اغلب از درد زیادی رنج می‌برند و به نظر می‌رسد که از جراحی دوباره هم نگران هستند ولی می‌توانند بلافاصله بعد از خارج کردن پروتز قبلی، پروتز جدیدی بگذارند. البته باید بدانند که احتمال فیبروزه شدن پروتز بعدی هم وجود دارد. ماساژدادن پستان چند هفته بعد از عمل برای باز کردن فضای کافی در اطراف پروتز تا حد زیادی احتمال بروز فیبروز را کاهش خواهد داد.
داشتن سلامت جسمی، داشتن توقعات واقعی بلوغ کامل سینه ها (حداقل 18 سال در موارد کوچکی سینه ها)، احساس ناراحتی از کوچک بودن سینه ها، بدشکل شدن سینه ها بدنبال حاملگی، کاهش وزن، افزایش سن، عدم تقارن سینه ها، یکی یا هر دو سینه رشد کافی نداشته باشند.
تا به حال مشکل خاصی گزارش نشده است، فقط کسانی که پروتز سینه دارند حتما باید برای سونوگرافی یا رادیوگرافی به رادیولوژیستی مراجعه کنند که در این باره تجربه دارد. ضمن این که وجود پروتز، ماموگرافی یا سونوگرافی را کمی با مشکل مواجه می‌کند.
شیردهی چطور؟
در شیردهی هیچ تاثیری ندارد، زیرا پروتز در دو نقطه جای داده میشود؛ زیر بافت پستان یا زیر بافت عضله. خونرسانی بافت پستان نیز تغییر نمی‌کند. خانمی که به طور ذاتی توانایی شیردهی دارد، با پروتز نیز می‌تواند این کار را انجام دهد.
دوام آن چقدر است؟
به نظر من تا وقتی ضربه جدی به پروتز وارد نشده، مشکلی برای آن به‌وجود نمی‌آید.
آیا پروتزگذاری عوارضی هم دارد؟
بله، این عوارض به دو دسته کوتاه‌مدت و درازمدت تقسیم می‌شوند. از شایع‌ترین عوارض کوتاه‌مدت می‌توانیم به عفونت اشاره کنیم. به طور کلی ورود هر جسم خارجی در بدن می‌تواند احتمال عفونت را بالا ببرد. در درازمدت هم شایع‌ترین عارضه، کپسولار کانترکچر است.
وقتی بافت خارجی درون بدن قرار می‌گیرد، بدن یک لایه هم‌بندی کیسه‌مانند را به دور آن تشکیل می‌دهد و بافت خارجی را درون کیسه‌ای حبس می‌کند. این حالت ممکن است باعث شود بافت‌های کلاژنی اطراف دچار انقباض‌شده و پروتز را تحت فشار قرار دهد. شرایط به‌وجود آمده شکل پروتز را تغییر می‌دهد و به دنبال آن شکل سینه نیز تغییر می‌کند و بدشکل میشود. البته درد نیز ایجاد میشود. پس علامت اصلی در درازمدت، درد و ایجاد نامنظمی در شکل سینه است.
میزان شیوع این آسیب زیاد است؟
آمار‌های مختلفی ارائه میشود؛ بین 3 تا 30 درصد، ولی به نظر من 3 درصد بیشتر به واقعیت نزدیک است.
اندازه پروتز را همیشه بیماران تعیین میکنند؟
اندازه پروتز با همفکری بین پزشک و بیمار تعیین میشود. البته ما استانداردهایی داریم که باید به آنها دقت کنیم؛ یعنی دور سینه با دور باسن باید تناسب داشته باشد. ولی در ایران شایع‌ترین شکایتی که بیمار بعد از عمل جراحی دارد، این است که ای کاش پروتز بزرگ‌تری انتخاب می‌کرد.
پروتزها در خانم‌هایی که مثلا به دلیل بیماری سرطان سینه قسمتی یا تمام بافت سینه خود را از دست داده‌اند نیز کاربرد دارد؟
علاوه بر سرطان سینه، بیماری‌هایی وجود دارد که به طور مادرزادی یک طرف قفسه سینه رشد خوبی ندارد و فرد دچار نوعی عدم تقارن در دو طرف بدنش میشود. در این مواقع باید بازسازی انجام شود. برای این کار سینه را کمی پاکسازی کرده؛ یعنی بافت‌های اضافه را بر می‌داریم و پروتز می‌گذاریم، اما مشکل اینجاست اگر پروتز را به تنهایی بگذاریم زیر پوست نازک بدن براحتی قابل لمس است به همین دلیل از راه دیگری که تزریق چربی است برای ترمیم استفاده می‌کنیم تا سینه طبیعی‌تر به نظر برسد.
چربی از ناحیه‌ای از شکم گرفته میشود که از نظر جنس شباهت بیشتری به بافت سینه دارد. چربی به ناحیه سینه تزریق میشود و بعد از این که ضخامت مشخصی پیدا کرد، پروتز را زیر آن جای می‌دهیم ولی راه خیلی بهتر این است که چربی از ناحیه تحتانی شکم بخصوص در خانمی که زایمان هم داشته گرفته و از طریق تزریق به سینه منتقل شود. ممکن است این چربی‌ها
به‌تنهایی بتواند حجم کافی تولید کند (یعنی بتوان شکلی مانند سینه مقابل به دست آورد) اگر نتوانیم این کار را بکنیم مجبور به استفاده از سیلیکون خواهیم بود.
آیا تزریق چربی روش بهتری نیست؟
خیر، برای تزریق چربی حداقل به 300 سی‌سی چربی نیاز داریم. به دست‌آوردن این حجم از چربی کار دشواری است و خیلی از بدن‌ها چنین بافتی ندارند و خاصیت این بافت این است که هر چقدر بیشتر تزریق شود، احتمال جذبش بالاتر می‌رود. مثلا وقتی در صورت ده سی‌سی چربی تزریق می‌کنیم، ممکن است فقط
3 سی‌سی آن باقی بماند و نیاز به چند بار تزریق داشته باشیم. در سینه نیز به همین ترتیب است و همیشه نمی‌توانیم نتیجه صد درصد و قطعی از این راه به دست آوریم.
عوارض عمومی جراحی پروتز سینه را می‌توان به عوارض زیر تقسیم‌بندی نمود:
الف: خونمردگی و تورم: بروز خونمردگی و تورم پس از عمل جراحی پروتز سینه در ناحیه برش جراحی و اطراف آن پدیده‌ای عادی است، میزان و اندازه این تورم و خونمردگی نیز بر حسب شرایط بیمار متفاوت است و ممکن است در ناحیه برش جراحی، زیر خط سینه و ناحیه خط وسط قفسه سینه باشد. در هر صورت این تورم و خونمردگی با گذشت زمان و حداکثر ظرف مدت هفت تا ده روز از بین می‌رود.
ب: درد: درد پس از عمل قسمتی اجتناب ناپذیر از پیامدهای عمل جراحی است. ولی در جراحی پروتز سینه خصوصاً اگر پروتز در ناحیه زیر عضله بزرگ سینه‌ای باشد، نسبت به سایر اعمال جراحی زیبایی کمی بیشتر است. خوشبختانه امروزه با استفاده از داروهای ضد درد و شل‌کننده‌های عضلات که در ناحیه عمل و محل قرار گرفتن پروتز تزریق میشود از میزان این درد پس از عمل کاسته شده است.
ج: جا و اثر زخم: یکی از عوارض مورد توجه تمام بیماران در اعمالی که با برش جراحی انجام میشود، به وجود آمدن جا و اثر زخم جراحی است. همانطوری که میدانید برش‌های مرسوم عمل پروتز سینه، برش دور هاله سینه و برش روی خط زیر سینه است، از این دو برش معمولاً اثر برش خط زیر سینه به سبب وجود چین طبیعی با اثر و جای بسیار کمتری همراه است، برش دور سینه نیز در غالب اوقات با اثر و جای کمی همراه خواهد بود.
از عوارض مخصوص عمل بزرگ کردن سینه با پروتز می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
الف: حس نوک سینه: مسئله تغییرات حس نوک سینه غالباً در مورد برش دور هاله سینه مطرح میشود. البته یکی از دلایل تغییر حس نوک سینه فشار پروتز بر روی پوست است که گاهی اوقات در مورد هر دو برش عمل پروتز سینه دیده میشود و کاملاً موقتی است. در مورد برش دور سینه نیز اگر اختلالی در حس نوک سینه به وجود آید موقتی است و نباید به صورت طولانی مدت مشکل عمده‌ای ایجاد نماید.
ب: تشکیل کپسول فشارنده: یکی از عوارض نسبتاً نادر عمل پروتز سینه تشکیل کپسول فشارنده در دور پروتز است، خوشبختانه امروزه با تولید پروتزهای جدید که با تکنولوژی جدیدتر تولید می‌شوند از میزان بروز این عارضه کاسته شده است ولی به هر حال اگر چنانچه کپسول فشارنده‌ای اطراف پروتز تشکیل شود، علایمی چون درد سینه، ثابت شدن و عدم تحرک پروتز و در نهایت بدشکلی سینه به وجود می‌آید. در این شرایط باید بیمار تحت عمل مجدد و تعویض پروتز قرار گیرد.
در واقع نباید این مشکل را جزء عوارض پروتز سینه مطرح کرد ولی به سبب کثرت سوال بیماران در این مورد بهتر است به آن نیز اشاره کرد. اصولاً پروتز سینه را نباید تعویض کرد مگر اینکه بیمار با آن دچار مشکل شده باشد. این مشکلات عبارتند از:
● تشکیل کپسول فشارنده
● پارگی پروتز
● تغییر سایز بیمار
● تغییر وضعیت پوست و نسوج بیمار
در مورد کپسول فشارنده و پارگی پروتز قبلاً توضیح داده شده است ولی یکی از مشکلاتی که ممکن است بیماران با گذر زمان با پروتز خود پیدا کنند، تغییر سایز و وضعیت پوست و نسوج بیمار است، پروتز به سبب مصنوعی بودن خود در گذر زمان وضعیت ثابتی دارد و تغییر سایز پیدا نمی‌کند، ولی بیماران با گذر زمان دچار چاقی و لاغری و پیری می‌شوند و در اثر این تغییرات پوست و نسوج زیرین آن به تدریج قوام و کیفیت خود را از دست میدهند. به این ترتیب پروتز دیگر با شرایط جدید پوست و نسوج نگهدارنده هم‌خوانی ندارد و به همین دلیل است که ممکن است پس از گذشت چندین سال لازم باشد تا یک عمل ترمیمی بر روی سینه انجام شود و شاید لازم باشد سایز پروتز را نیز بر حسب شرایط و نیاز بیمار تغییر داد.
پاره شدن پروتز
یکی از عوارض احتمالی و بسیار نادر، پاره شدن پروتز است. در حال حاضر و با تکنیک‌های جدید، پروتزها به ترتیبی ساخته می‌شوند که حتی با فشارهای زیاد دچار پارگی نشوند، البته اصابت اجسام نوک‌تیز، اصابت گلوله و تصادفات بسیار شدید از این قاعده مستثنی هستند. ولی در هر صورت و به صورت بسیار نادر ممکن است پروتز پاره شود. در صورت پاره شدن پروتز، بیمار ممکن است یکی از علایم زیر را تجربه نماید:
● احساس حالت برآمده در گوشه‌ای از سینه بر روی پروتز
● تغییر شکل پروتز
● احساس درد در نقطه‌ای خاص از جدار پروتز که با تورم همراه است
بهترین راه تشخیص پارگی پروتز انجام MRI است و چنانچه پارگی پروتز تایید شود باید با جراجی مجدد آن را تعویض نمود.
ماندگاری پروتزهای سینه
مثل هر محصول ساخت دست بشر، پروتزهای سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. گرچه بسیار قوی و مقاوم هستند (حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است. اما اکثرا به ندرت قابل توجه و دید است.
به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد. کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است. بنابراین یک زن که ورزش ها و تمرین های فیزیکی زیادی مثلا چندین ساع در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی می کند (مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و...) نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند.
در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتزهای سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابراین به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتزهای سینه شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10-15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.
معمولا چنین جراحی‌هایی برش‌هایی را هم بر جای می‌گذارد. آیا ناحیه برش را می‌توان از بین برد؟
از راه‌های مختلفی می‌توان پروتز را گذاشت؛ از راه زیر بغل، از راه زیر سینه و از طریق برشی در ناحیه هاله سینه. ولی به نظر من راه زیر بغل روش مناسبی نیست، زیرا نمی‌توان سیلیکون را به‌دقت جا‌گذاری کرد. ولی دو روش دیگر بهتر است. برش زیر سینه برشی شش تا هفت سانتی‌متری است که بعد از یک سال، خط کمرنگی از آن باقی می‌ماند. دور هاله قهوه‌ای سینه هم کمترین جلب توجه را می‌کند. البته در مواردی که از طریق دور هاله سیلیکون وارد میشود باید به قطر آن توجه داشته باشیم.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
+ 1 - 0 
پروتز چشم می تواند بسیاری از افراد دنیا را از نابینایی نجات دهد و دانشمند ایرانی در امریکا توانسته پروتز چشم برای درمان بیماری های چشمی بسازد. محققان دانشگاه UCLA با کاشت یک پروتز در چشم یک فرد نابینا و تحریک قشر بصری وی با موفقیت توانستند بینایی را به او بازگردانند.
به گزارش پایگاه فیز، شرکت توسعه دهنده این پروتزهاSecond Sight بوده که به کار توسعه، ساخت و پخش پروتزهای بصری قابل کاشت می‌پردازد.پس از کاشت پروتز در چشم این بیمار ۳۰ ساله، وی قادر به درک و دریافت فسفِن یا نقاط نور تکی بوده و دچار هیچگونه عوارض جانبی به دلیل انجام این عمل نشده است.
فُسفِن (phosphène) پدیده‌ای است که در آن احساس دیدن یک نور یا نمایان شدن لکه‌هایی در میدان بینایی حتی در زمان بسته بودن چشم در انسان بوجود می‌آید.این دستگاه به عنوان بخشی از برنامه Orion 1 توسط شرکت Second Sight توسعه یافته است. این تراشه وارد مجاری چشم شده و سیگنال‌های بی سیم را به طور مستقیم به مغز می‌فرستد.
این تراشه امکان تحریک قشر بصری را فراهم کرده و از این طریق بینایی را به افراد نابینا باز می‌گرداند.Second Sight در اوایل سال۲۰۱۷ تاییدیه FDA را برای انجام یک کارآزمایی بالینی اولیه از سیستم Orion I خواهد گرفت.دکتر نادر پوراتیان Dr. Nader Pouratian جراح مغز و اعصاب از دانشگاه یو.سی.ال.ای که انجام این عمل جراحی را بر عهده داشت
گفت که این جراحی برای نشان دادن ایمنی اولیه و امکان سنجی برای تحریک قشر بینایی انسان صورت گرفته است.پیشتر نیز در سال ۲۰۱۳ دکتر نادر پوراتیان جراح مغز و اعصاب ایرانی یک ضربان ساز مغز را در سر یک مرد ۳۹ ساله در بیمارستان UCLA آمریکا کار گذاشت.این بیمار به علت رعشه دست که در سال ۲۰۰۶ آغاز شده بود، توانایی‌های خود را در انجام کارها به خصوص نواختن گیتار از دست داده بود.
در این روش یک ضربان ساز(pace maker) در مغز او کار گذاشته شد، تکنیکی که تحریک عمیق مغز نامیده میشود.ضربان ساز پالس‌هایی را ارائه کرد که می‌تواند لرزش‌های ناتوان کننده در بیماری پارکینسون را متوقف سازد.اگر این آزمایشات بالینی بر روی انسان‌ها ثمربخش باشد این شرکت برنامه‌ریزی‌های خود را در جهت جهانی سازی محصول جدید خود آغاز خواهد کرد.
ایسنا
خبرگزاری آریا -
پروتز دندان انواع مختلفی دارد
پروتز دندان چیست؟
منظور از اصطلاح پروتز دندان، دندان مصنوعی یا تعویض دندان است. این پروتزها انواع مختلفی دارند، از روکش های ساده ای که برای کمک به ترمیم یک دندان استفاده می شود تا پروتزهای کامل دندان که برای جایگزینی یک دندان بکار برده می شوند و عموما دندان مصنوعی نامیده می شوند، پروتز دندان متحرک و ثابت بنا به دلایل زیبایی و پزشکی توسط دندان پزشک مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع پروتز دندان:
در زمینه جایگزینی دندانهای از دست رفته از سه نوع پروتز دندان استفاده می کنیم که شامل پروتز دندان متحرک، پروتز دندان ثابت، ایمپلنت می باشد.
1. پروتز دندان ثابت:
پروتز ثابت دندان همان چیزی است که در بین عموم جامعه با عنوان روکش دندان مرسوم است. پروتز دندان ثابت خود بر دو نوع است:
• روکش تک واحدی دندان (single dental crown)
پروتز ثابت دندان در بین عموم جامعه با عنوان روکش دندان مرسوم است
معمولا دندان زمانی نیاز به روکش دارد که به علتی ساختار دندان ضعیف شده و نیاز به حفاظت و حمایت با روکش دارد و یا بعضا دلایل زیبایی لزوم وجود روکش را منجر می شود.
گاهی به دلیل نقص عملکرد دندان (مشکلات فانکشنال)، روکش به کمک سیستم جویدن و مضغ فرد می آید.
• بریج دندان ( dental bridges)
آنچه که بیشتر با عنوان پروتز ثابت دندان در بین جامعه مرسوم است بریج دندان است
یکی دیگر از انواع پروتز دندان ثابت، بریجهای دندانی هستند . آنچه که بیشتر با عنوان پروتز ثابت دندان در بین جامعه مرسوم است همین نوع پروتز دندان است. این نوع پروتز دندان، در واقع زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد یک یا تعداد بیشتری از دندانهای خود را از دست داده و در عین حال هنوز حداقل یک دندان در جلو و یک دندان در عقب دندان از دست رفته وجود دارد.
به این ترتیب با تراش دو دندان مجاور ناحیه خالی از دندان، یک پل (bridge ) بین دندانهای پایه زده می شود تا ناحیه خالی از دندان پر شده و دوباره توانایی جویدن و زیبایی به فرد باز گردد.
2. پروتز دندانی متحرک
گاهی به دلایل متعدد نمی توان از پروتزهای دندانی ثابت برای جایگزینی دندانهای از دست رفته استفاده کرد. در این صورت پروتز دندان متحرک به کمک افزاد بی دندان یا با تعدادی دندان از دست رفته و دندانپزشکان می آید. پروتز دندان متحرک همانطور که از نام آن بر می آید به راحتی داخل دهان گذاشته و یا برداشته می شود.
پروتز دندان متحرک بر سه نوع اند:
♦ پروتز دندانی پارسیل (partial prosthesis)
نوع دیگر پروتز دندان پارسیل پروتزهای کرم کبالت است
آن چیزی که در بین عموم جامعه با عنوان « دندان تکه ای » موسوم است همین نوع از انواع پروتز دندان هستند. پروتز دندان پارسیل خود انواع گوناگونی دارد: برای مثال پروتزهای پارسیل تمام آکریل ( فلیپر )، معمولا به عنوان یک درمان موقتی در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار می گیرند.
نوع دیگر پروتز دندان پارسیل پروتزهای کرم کبالت است که از قدیم الایام به عنوان درمان بی دندانیها با انتهای آزاد (کسانی که دندانهای خلفی _دندانهای عقبی _خود را از دست داده اند و دندانی جهت پایه برای پروتز ثابت ندارند ) یا کسانی که به هر دلیل نمیخواهند از پروتز دندان ثابت استفاده کنند مورد استفاده قرار می گرفته است.
این انواع پروتز دندان شامل ترکیب آکریل (بخش صورتی دست دندان « لثه پروتز ») و آلیاژ فلزی هستند که بخش عمده آن را کرم و کبالت شامل می شود. معمولا به علت فلزی بودن گیره ها ظاهری نا خوشایند دارند. به همین علت امروزه انواع دیگری از پروتز دندان پارسیل طراحی شده که بخش فلزی آن نیز به صورت رنگ دندان می باشد و به آنها پروتز دندان پارسیل felexite گفته می شود.
♦ پروتز کامل دندان یا دست دندان ( denture)
پروتز دندان متحرک را افرادی استفاده میکنند که تمام دندانهای خود را از دست داده اند
حتما دست دندانهای پدر بزرگها و مادر بزرگها را دیده اید. این نوع از پروتز دندان متحرک برای افرادی مورد استفاده قرار می گیرد که تمام دندانهای خود را از دست داده اند. هر چند امروزه با پیدایش ایمپلنت های دندانی، استفاده از این انواع پروتز دندان متحرک کمتر شده، اما هنوز به عنوان کم هزینه ترین درمان بی دندانی مورد استفاده قرار می گیرد.
پروتز دندان کامل نیز دارای دو نوع معمولی و لثه نرم است.
نکته مهم این که پروتز کامل دندان از دو بخش تشکیل می شود یکی دندانها که سفید هستند و دیگری بخش صورتی پروتز که در بین بیماران با عنوان « لثه پروتز » موسوم است. این بخش لثه پروتز باید مستحکم باشد که بتواند کارآیی لازم را داشته باشد.
♦ نقش پروتز داندان کامل یا پارسیل با لثه نرم چیست؟
در واقع لثه نرم به صورت یک لایه با ضخامت 1-2 میلی متری در زیر لثه سخت پروتز به مدت کوتاه استفاده می شود تا تورم یا التهابات لثه بیمار برطرف شده و بستر مناسبی برای دریافت پروتز با لثه سخت فراهم شود.
اگر پروتز دندان با لثه نرم قرار باشد که به طور دایم مورد استفاده قرار بگیرد، هرچند در ابتدا استفاده از آن بسیار راحت تر است اما نه تنها کارآیی آن بسیار پایین تر است بلکه باعث تخریب بافت لثه باقیمانده در دهان فرد میشود. در عین حال تمیز نگه داشتن پروتزهای قابل انعطاف (لثه نرم) بسیار سخت تر است و احتمال رشد انواع باکتریها و قارچها در خلل و فرج آنها زیاد است.
♦ پروتز دندان اوردنچر (over denture)
پروتز دندان اوردنچر به نسبت پروتز کامل دندان راحت تر است
اوردنچر نیز نوعی درمان پروتز دندانی متحرک است که در واقع دست دندان کاملی بوده که روی دو پایه دندانی یا چند پایه ایمپلنت می نشیند. به نسبت پروتز کامل دندان راحت تر است اما به هر حال متحرک است و راحتی آن از پروتز ثابت دندان کمتر است.
مدت دوام پروتز دندان:
عادت کردن به پروتز دندان در ابتدا مدتی طول می کشد. به علاوه، به دلیل التهاب بافتی داخل دهان باعث می شود پروتز در جای مناسبش ثابت نشود. این امر باید در ملاقات های منظم با دندانپزشک مورد بررسی قرار گیرد و در صورت لزوم پروتز دندان می تواند تنظیم شود.
همواره رعایت بهداشت مدت دوام پروتز دندانی را طولانی می کند. پروتز دندانی که به خوبی تمیز نگه داری شود، می تواند در طول حیات فرد دوام داشته باشد.
نحوه مراقبت از پروتز دندان متحرک:
حداقل دوبار در روز پروتز دندان مسواک زده شود
نیمی از رمز موفقیت پروتز دندان متحرک در نحوه استفاده درست و نگهداری از آنهاست توصیه میشود که در روزهای اول استفاده از پروتز دندان، حتی در هنگام خواب به منظور عادت، دندان مصنوعی را خارج نکیند.
- حداقل دوبار در روز پروتز دندان مسواک زده شود.
- هنگام تمیز کردن پروتز دندان مراقب افتادن آن از ارتفاع باشید.
- با مسواک مخصوص دندان مصنوعی، سطح خارجی و داخلی پروتز و با یک مسواک بسیار نرم، لثه و مخاط داخلی دهان تمیز شود. هفته ای یکبار دندان مصنوعی یا پروتز دندان متحرک را داخل یک محلول ضدعفونی کننده قرار دهید به مدت 8 ساعت در روز فرصت مناسبی است تا بافت لثه استراحت کند.
- هنگام عدم استفاده، پروتز دندان در یک ظرف آب نمک قرار داده شود. هنگام حمام رفتن می توانید پروتز دندان را داخل یک محلول تمیز کننده قرار دهید محلول تمیز کننده را می توان با اضافه کردن یک قاشق چای خوری سرکه یا محلول سفید کننده خانگی (وایتکس )به یک لیوان آب اضافه کرد بعد از خارج کردن دندان مصنوعی از محلول تمیز کننده آنرا به طور کامل زیر شیر آب بشویید سپس آنرا داخل دهان قرار دهید.
- برای رنگ نگرفتن پس از خوردن غذاهای رنگی پروتز بلافاصله تمیز شود یا در صورت تغییر رنگ هر چند وقت یکبار به مدت 6 تا 8 ساعت در ظرف محتوای آب و یک قاشق سفید کننده خانگی قرار داده شود و سپس به دقت زیر آب سرد شسته شود. مراجع مرتب بیمار به دندانپزشک و توجه به تذکرات وی توصیه می گردد.
عوارض پروتز دندان:
بیماران نسبت به پروتز دندان واکنش های مختلفی نشان می دهند. به گفته 40 درصد دندانپزشکان، از هر 300 نفر یک نفر دچار واکنش های داخل دهانی می شوند. علل این واکنش های عبارتند از رزین های اکرلیک، سمنت های درارای اوژنول، آلیاژهای فلزهای پایه، جیوه، طلا، مواد دارای پلی اتر یا اپیمین.
بیماران نسبت به پروتز دندان واکنش های مختلفی نشان می دهند
هزینه پروتز دندان چقدر است ؟
قیمت پروتز دندان اعم از هزینه پروتز دندان ثابت یا متحرک، معمولا شامل مجموع هزینه های لابراتواری و دستمزد دندانپزشک می باشد. طبعا دستمزد متخصص پروتز دندان بیشتر است. در مجموع ارجاع به همکاران متخصص پروتز در صورت لزوم در دستور کار همه دندانپزشکان قرار دارد.
گردآوری: بخش سلامت بیتوته
منابع:
tosandentalgroup.com
drsepehrian.com
خبرگزاری آریا -
پروتز دندان انواع مختلفی دارد
پروتز دندان چیست؟
منظور از اصطلاح پروتز دندان، دندان مصنوعی یا تعویض دندان است. این پروتزها انواع مختلفی دارند، از روکش های ساده ای که برای کمک به ترمیم یک دندان استفاده می شود تا پروتزهای کامل دندان که برای جایگزینی یک دندان بکار برده می شوند و عموما دندان مصنوعی نامیده می شوند، پروتز دندان متحرک و ثابت بنا به دلایل زیبایی و پزشکی توسط دندان پزشک مورد استفاده قرار می گیرد.
انواع پروتز دندان:
در زمینه جایگزینی دندانهای از دست رفته از سه نوع پروتز دندان استفاده می کنیم که شامل پروتز دندان متحرک، پروتز دندان ثابت، ایمپلنت می باشد.
1. پروتز دندان ثابت:
پروتز ثابت دندان همان چیزی است که در بین عموم جامعه با عنوان روکش دندان مرسوم است. پروتز دندان ثابت خود بر دو نوع است:
• روکش تک واحدی دندان (single dental crown)
پروتز ثابت دندان در بین عموم جامعه با عنوان روکش دندان مرسوم است
معمولا دندان زمانی نیاز به روکش دارد که به علتی ساختار دندان ضعیف شده و نیاز به حفاظت و حمایت با روکش دارد و یا بعضا دلایل زیبایی لزوم وجود روکش را منجر می شود.
گاهی به دلیل نقص عملکرد دندان (مشکلات فانکشنال)، روکش به کمک سیستم جویدن و مضغ فرد می آید.
• بریج دندان ( dental bridges)
آنچه که بیشتر با عنوان پروتز ثابت دندان در بین جامعه مرسوم است بریج دندان است
یکی دیگر از انواع پروتز دندان ثابت، بریجهای دندانی هستند . آنچه که بیشتر با عنوان پروتز ثابت دندان در بین جامعه مرسوم است همین نوع پروتز دندان است. این نوع پروتز دندان، در واقع زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فرد یک یا تعداد بیشتری از دندانهای خود را از دست داده و در عین حال هنوز حداقل یک دندان در جلو و یک دندان در عقب دندان از دست رفته وجود دارد.
به این ترتیب با تراش دو دندان مجاور ناحیه خالی از دندان، یک پل (bridge ) بین دندانهای پایه زده می شود تا ناحیه خالی از دندان پر شده و دوباره توانایی جویدن و زیبایی به فرد باز گردد.
2. پروتز دندانی متحرک
گاهی به دلایل متعدد نمی توان از پروتزهای دندانی ثابت برای جایگزینی دندانهای از دست رفته استفاده کرد. در این صورت پروتز دندان متحرک به کمک افزاد بی دندان یا با تعدادی دندان از دست رفته و دندانپزشکان می آید. پروتز دندان متحرک همانطور که از نام آن بر می آید به راحتی داخل دهان گذاشته و یا برداشته می شود.
پروتز دندان متحرک بر سه نوع اند:
♦ پروتز دندانی پارسیل (partial prosthesis)
نوع دیگر پروتز دندان پارسیل پروتزهای کرم کبالت است
آن چیزی که در بین عموم جامعه با عنوان « دندان تکه ای » موسوم است همین نوع از انواع پروتز دندان هستند. پروتز دندان پارسیل خود انواع گوناگونی دارد: برای مثال پروتزهای پارسیل تمام آکریل ( فلیپر )، معمولا به عنوان یک درمان موقتی در بسیاری از موارد مورد استفاده قرار می گیرند.
نوع دیگر پروتز دندان پارسیل پروتزهای کرم کبالت است که از قدیم الایام به عنوان درمان بی دندانیها با انتهای آزاد (کسانی که دندانهای خلفی _دندانهای عقبی _خود را از دست داده اند و دندانی جهت پایه برای پروتز ثابت ندارند ) یا کسانی که به هر دلیل نمیخواهند از پروتز دندان ثابت استفاده کنند مورد استفاده قرار می گرفته است.
این انواع پروتز دندان شامل ترکیب آکریل (بخش صورتی دست دندان « لثه پروتز ») و آلیاژ فلزی هستند که بخش عمده آن را کرم و کبالت شامل می شود. معمولا به علت فلزی بودن گیره ها ظاهری نا خوشایند دارند. به همین علت امروزه انواع دیگری از پروتز دندان پارسیل طراحی شده که بخش فلزی آن نیز به صورت رنگ دندان می باشد و به آنها پروتز دندان پارسیل felexite گفته می شود.
♦ پروتز کامل دندان یا دست دندان ( denture)
پروتز دندان متحرک را افرادی استفاده میکنند که تمام دندانهای خود را از دست داده اند
حتما دست دندانهای پدر بزرگها و مادر بزرگها را دیده اید. این نوع از پروتز دندان متحرک برای افرادی مورد استفاده قرار می گیرد که تمام دندانهای خود را از دست داده اند. هر چند امروزه با پیدایش ایمپلنت های دندانی، استفاده از این انواع پروتز دندان متحرک کمتر شده، اما هنوز به عنوان کم هزینه ترین درمان بی دندانی مورد استفاده قرار می گیرد.
پروتز دندان کامل نیز دارای دو نوع معمولی و لثه نرم است.
نکته مهم این که پروتز کامل دندان از دو بخش تشکیل می شود یکی دندانها که سفید هستند و دیگری بخش صورتی پروتز که در بین بیماران با عنوان « لثه پروتز » موسوم است. این بخش لثه پروتز باید مستحکم باشد که بتواند کارآیی لازم را داشته باشد.
♦ نقش پروتز داندان کامل یا پارسیل با لثه نرم چیست؟
در واقع لثه نرم به صورت یک لایه با ضخامت 1-2 میلی متری در زیر لثه سخت پروتز به مدت کوتاه استفاده می شود تا تورم یا التهابات لثه بیمار برطرف شده و بستر مناسبی برای دریافت پروتز با لثه سخت فراهم شود.
اگر پروتز دندان با لثه نرم قرار باشد که به طور دایم مورد استفاده قرار بگیرد، هرچند در ابتدا استفاده از آن بسیار راحت تر است اما نه تنها کارآیی آن بسیار پایین تر است بلکه باعث تخریب بافت لثه باقیمانده در دهان فرد میشود. در عین حال تمیز نگه داشتن پروتزهای قابل انعطاف (لثه نرم) بسیار سخت تر است و احتمال رشد انواع باکتریها و قارچها در خلل و فرج آنها زیاد است.
♦ پروتز دندان اوردنچر (over denture)
پروتز دندان اوردنچر به نسبت پروتز کامل دندان راحت تر است
اوردنچر نیز نوعی درمان پروتز دندانی متحرک است که در واقع دست دندان کاملی بوده که روی دو پایه دندانی یا چند پایه ایمپلنت می نشیند. به نسبت پروتز کامل دندان راحت تر است اما به هر حال متحرک است و راحتی آن از پروتز ثابت دندان کمتر است.
مدت دوام پروتز دندان:
عادت کردن به پروتز دندان در ابتدا مدتی طول می کشد. به علاوه، به دلیل التهاب بافتی داخل دهان باعث می شود پروتز در جای مناسبش ثابت نشود. این امر باید در ملاقات های منظم با دندانپزشک مورد بررسی قرار گیرد و در صورت لزوم پروتز دندان می تواند تنظیم شود.
همواره رعایت بهداشت مدت دوام پروتز دندانی را طولانی می کند. پروتز دندانی که به خوبی تمیز نگه داری شود، می تواند در طول حیات فرد دوام داشته باشد.
نحوه مراقبت از پروتز دندان متحرک:
حداقل دوبار در روز پروتز دندان مسواک زده شود
نیمی از رمز موفقیت پروتز دندان متحرک در نحوه استفاده درست و نگهداری از آنهاست توصیه میشود که در روزهای اول استفاده از پروتز دندان، حتی در هنگام خواب به منظور عادت، دندان مصنوعی را خارج نکیند.
- حداقل دوبار در روز پروتز دندان مسواک زده شود.
- هنگام تمیز کردن پروتز دندان مراقب افتادن آن از ارتفاع باشید.
- با مسواک مخصوص دندان مصنوعی، سطح خارجی و داخلی پروتز و با یک مسواک بسیار نرم، لثه و مخاط داخلی دهان تمیز شود. هفته ای یکبار دندان مصنوعی یا پروتز دندان متحرک را داخل یک محلول ضدعفونی کننده قرار دهید به مدت 8 ساعت در روز فرصت مناسبی است تا بافت لثه استراحت کند.
- هنگام عدم استفاده، پروتز دندان در یک ظرف آب نمک قرار داده شود. هنگام حمام رفتن می توانید پروتز دندان را داخل یک محلول تمیز کننده قرار دهید محلول تمیز کننده را می توان با اضافه کردن یک قاشق چای خوری سرکه یا محلول سفید کننده خانگی (وایتکس )به یک لیوان آب اضافه کرد بعد از خارج کردن دندان مصنوعی از محلول تمیز کننده آنرا به طور کامل زیر شیر آب بشویید سپس آنرا داخل دهان قرار دهید.
- برای رنگ نگرفتن پس از خوردن غذاهای رنگی پروتز بلافاصله تمیز شود یا در صورت تغییر رنگ هر چند وقت یکبار به مدت 6 تا 8 ساعت در ظرف محتوای آب و یک قاشق سفید کننده خانگی قرار داده شود و سپس به دقت زیر آب سرد شسته شود. مراجع مرتب بیمار به دندانپزشک و توجه به تذکرات وی توصیه می گردد.
عوارض پروتز دندان:
بیماران نسبت به پروتز دندان واکنش های مختلفی نشان می دهند. به گفته 40 درصد دندانپزشکان، از هر 300 نفر یک نفر دچار واکنش های داخل دهانی می شوند. علل این واکنش های عبارتند از رزین های اکرلیک، سمنت های درارای اوژنول، آلیاژهای فلزهای پایه، جیوه، طلا، مواد دارای پلی اتر یا اپیمین.
بیماران نسبت به پروتز دندان واکنش های مختلفی نشان می دهند
هزینه پروتز دندان چقدر است ؟
قیمت پروتز دندان اعم از هزینه پروتز دندان ثابت یا متحرک، معمولا شامل مجموع هزینه های لابراتواری و دستمزد دندانپزشک می باشد. طبعا دستمزد متخصص پروتز دندان بیشتر است. در مجموع ارجاع به همکاران متخصص پروتز در صورت لزوم در دستور کار همه دندانپزشکان قرار دارد.
گردآوری: بخش سلامت بیتوته
منابع:
tosandentalgroup.com
drsepehrian.com
با دلگرم همراه باشید تا با عوارض خطرناک پروتز سینه آشنا شوید.
افزایش حجم سینه ها توسط جراحی یکی از روش های درمان می باشد. در این روش از پروتز سینه جهت ایجاد یک سینه بزرگ تر و جایگزینی حجمی از سینه که در حین حاملگی یا کاهش وزن از بین رفته استفاده می گردد. از پروتز جهت بازسازی سینه ای که در حین سرطان و یا ضربه از بین رفته هم استفاده می گردد.
این عمل یکی از شایع ترین عمل های جراحی زیبایی مورد درخواست بانوان است که طی آن پروتزهای مصنوعی برای افزایش اندازه و بهبود شکل سینه ها مورد استفاده قرار می گیرد.پروتزها پوششی سیلیکونی دارند که قبلا داخل آن را با سرم نرماسالین پر می‌کردند. فایده این نوع سیلیکون آن بود که جراح می‌توانست پوشش سیلیکونی را لوله کرده (بدون آن که داخلش مایعی وجود داشته باشد) و از سوراخ کوچکی که روی پوست سینه ایجاد کرده بود به داخل سینه منتقل کند.
و بعد داخل محفظه سیلیکونی را از مایع پر کند، اما اشکال این نوع سیلیکون‌ها این بود که بیمار هنگام حرکت حس می‌کرد داخل سینه‌اش مشکی وجود دارد که از آب پر شده و تکان می‌خورد که احساس ناخوشایندی است. اشکال بعدی این بود که به مرور زمان ناحیه‌ای از پوشش سیلیکونی چروک‌خورده و از همان ناحیه پاره و سرم خالی می‌شد.
خیر، سرم نرماسالین بعد از خروج از محفظه بسرعت در بافت پخش شده و قابلیت جذب داشته و اثر بدی روی سینه نمی‌گذاشت.
پروتز‌هایی که امروزه در جراحی‌ها استفاده می‌کنیم پوشش سیلیکونی دارند، ولی داخل آن با ژل سیلیکون پر شده و براساس انتخاب بیمار، میزان پرشدگی‌شان متفاوت است و اندازه‌های خاص دارد. جنس روی پروتزها نیز مختلف بوده و ممکن است صاف یا زبر باشد. البته شکل آنها هم فرق می‌کند؛ بعضی گرد است و بعضی نیز مانند یک قطره اشک بوده که قسمت فوقانی آن باریک‌تر و پایین آن پهن‌تر و بزرگ‌تر است. انتخاب آن نیز به عهده بیمار است.
روش افزایش حجم سینه ها یا برای بازسازی سینه هائی که افتادگی شدید دارند مناسب نمی باشد و اگر شما بخواهید که همزمان سینه های شما بزرگ تر به نظر برسد و در سطح بالاتری قرار گیرد باید از جراحی (بالابردن سینه) و گذاشتن همزمان پروتز سینه استفاده نمائید. البته گاها این دو عمل را نمی توان همزمان انجام داد بلکه باید با فاصله انجام گیرد (انجام دو عمل جراحی با فاصله مشخص). جراح پلاستیک شما در تصمیم گیری شما را کمک خواهدکرد.
در بافت پستان مقدار زیادی الیاف کلاژنی با خاصیت انقباضی وجود دارد که ممکن است با ورود جسم خارجی مانند پروتز، تحریک و منقبض شود. به دنبال انقباض کلاژن‌ها به‌تدریج درد ایجاد میشود و پستان شکل قبلی و متناسب خود را ازدست می‌دهد. علت این پدیده هنوز ناشناخته است ولی ممکن است عواملی در کم و زیاد کردن احتمال بروز این مشکل نقش داشته باشند.
تجربه نشان می‌دهد اگر سطح پروتز ناصاف باشد و زیر عضله تعبیه شود، احتمال بروز فیبروز کمتر خواهدشد. صاف بودن پروتز و قرار دادن آن زیر بافت پستان یا آغشته کردنش قبل از جایگذاری، احتمال بروز فیبروز را بالا می‌برد. وقتی پروتز در بیماری درد ایجاد می‌کند، اولین راهکار، تجویز داروهای مسکن است.
گاهی هم داروهای کورتونی طولانی‌اثر تزریق میشود به این امید که بتوان روند تشکیل فیبروز را متوقف کرد ولی این اقدام‌ها تقریبا بی‌نتیجه‌اند. این افراد اغلب از درد زیادی رنج می‌برند و به نظر می‌رسد که از جراحی دوباره هم نگران هستند ولی می‌توانند بلافاصله بعد از خارج کردن پروتز قبلی، پروتز جدیدی بگذارند. البته باید بدانند که احتمال فیبروزه شدن پروتز بعدی هم وجود دارد. ماساژدادن پستان چند هفته بعد از عمل برای باز کردن فضای کافی در اطراف پروتز تا حد زیادی احتمال بروز فیبروز را کاهش خواهد داد.
داشتن سلامت جسمی، داشتن توقعات واقعی بلوغ کامل سینه ها (حداقل 18 سال در موارد کوچکی سینه ها)، احساس ناراحتی از کوچک بودن سینه ها، بدشکل شدن سینه ها بدنبال حاملگی، کاهش وزن، افزایش سن، عدم تقارن سینه ها، یکی یا هر دو سینه رشد کافی نداشته باشند.
تا به حال مشکل خاصی گزارش نشده است، فقط کسانی که پروتز سینه دارند حتما باید برای سونوگرافی یا رادیوگرافی به رادیولوژیستی مراجعه کنند که در این باره تجربه دارد. ضمن این که وجود پروتز، ماموگرافی یا سونوگرافی را کمی با مشکل مواجه می‌کند.
شیردهی چطور؟
در شیردهی هیچ تاثیری ندارد، زیرا پروتز در دو نقطه جای داده میشود؛ زیر بافت پستان یا زیر بافت عضله. خونرسانی بافت پستان نیز تغییر نمی‌کند. خانمی که به طور ذاتی توانایی شیردهی دارد، با پروتز نیز می‌تواند این کار را انجام دهد.
دوام آن چقدر است؟
به نظر من تا وقتی ضربه جدی به پروتز وارد نشده، مشکلی برای آن به‌وجود نمی‌آید.
آیا پروتزگذاری عوارضی هم دارد؟
بله، این عوارض به دو دسته کوتاه‌مدت و درازمدت تقسیم می‌شوند. از شایع‌ترین عوارض کوتاه‌مدت می‌توانیم به عفونت اشاره کنیم. به طور کلی ورود هر جسم خارجی در بدن می‌تواند احتمال عفونت را بالا ببرد. در درازمدت هم شایع‌ترین عارضه، کپسولار کانترکچر است.
وقتی بافت خارجی درون بدن قرار می‌گیرد، بدن یک لایه هم‌بندی کیسه‌مانند را به دور آن تشکیل می‌دهد و بافت خارجی را درون کیسه‌ای حبس می‌کند. این حالت ممکن است باعث شود بافت‌های کلاژنی اطراف دچار انقباض‌شده و پروتز را تحت فشار قرار دهد. شرایط به‌وجود آمده شکل پروتز را تغییر می‌دهد و به دنبال آن شکل سینه نیز تغییر می‌کند و بدشکل میشود. البته درد نیز ایجاد میشود. پس علامت اصلی در درازمدت، درد و ایجاد نامنظمی در شکل سینه است.
میزان شیوع این آسیب زیاد است؟
آمار‌های مختلفی ارائه میشود؛ بین 3 تا 30 درصد، ولی به نظر من 3 درصد بیشتر به واقعیت نزدیک است.
اندازه پروتز را همیشه بیماران تعیین میکنند؟
اندازه پروتز با همفکری بین پزشک و بیمار تعیین میشود. البته ما استانداردهایی داریم که باید به آنها دقت کنیم؛ یعنی دور سینه با دور باسن باید تناسب داشته باشد. ولی در ایران شایع‌ترین شکایتی که بیمار بعد از عمل جراحی دارد، این است که ای کاش پروتز بزرگ‌تری انتخاب می‌کرد.
پروتزها در خانم‌هایی که مثلا به دلیل بیماری سرطان سینه قسمتی یا تمام بافت سینه خود را از دست داده‌اند نیز کاربرد دارد؟
علاوه بر سرطان سینه، بیماری‌هایی وجود دارد که به طور مادرزادی یک طرف قفسه سینه رشد خوبی ندارد و فرد دچار نوعی عدم تقارن در دو طرف بدنش میشود. در این مواقع باید بازسازی انجام شود. برای این کار سینه را کمی پاکسازی کرده؛ یعنی بافت‌های اضافه را بر می‌داریم و پروتز می‌گذاریم، اما مشکل اینجاست اگر پروتز را به تنهایی بگذاریم زیر پوست نازک بدن براحتی قابل لمس است به همین دلیل از راه دیگری که تزریق چربی است برای ترمیم استفاده می‌کنیم تا سینه طبیعی‌تر به نظر برسد.
چربی از ناحیه‌ای از شکم گرفته میشود که از نظر جنس شباهت بیشتری به بافت سینه دارد. چربی به ناحیه سینه تزریق میشود و بعد از این که ضخامت مشخصی پیدا کرد، پروتز را زیر آن جای می‌دهیم ولی راه خیلی بهتر این است که چربی از ناحیه تحتانی شکم بخصوص در خانمی که زایمان هم داشته گرفته و از طریق تزریق به سینه منتقل شود. ممکن است این چربی‌ها
به‌تنهایی بتواند حجم کافی تولید کند (یعنی بتوان شکلی مانند سینه مقابل به دست آورد) اگر نتوانیم این کار را بکنیم مجبور به استفاده از سیلیکون خواهیم بود.
آیا تزریق چربی روش بهتری نیست؟
خیر، برای تزریق چربی حداقل به 300 سی‌سی چربی نیاز داریم. به دست‌آوردن این حجم از چربی کار دشواری است و خیلی از بدن‌ها چنین بافتی ندارند و خاصیت این بافت این است که هر چقدر بیشتر تزریق شود، احتمال جذبش بالاتر می‌رود. مثلا وقتی در صورت ده سی‌سی چربی تزریق می‌کنیم، ممکن است فقط
3 سی‌سی آن باقی بماند و نیاز به چند بار تزریق داشته باشیم. در سینه نیز به همین ترتیب است و همیشه نمی‌توانیم نتیجه صد درصد و قطعی از این راه به دست آوریم.
عوارض عمومی جراحی پروتز سینه را می‌توان به عوارض زیر تقسیم‌بندی نمود:
الف: خونمردگی و تورم: بروز خونمردگی و تورم پس از عمل جراحی پروتز سینه در ناحیه برش جراحی و اطراف آن پدیده‌ای عادی است، میزان و اندازه این تورم و خونمردگی نیز بر حسب شرایط بیمار متفاوت است و ممکن است در ناحیه برش جراحی، زیر خط سینه و ناحیه خط وسط قفسه سینه باشد. در هر صورت این تورم و خونمردگی با گذشت زمان و حداکثر ظرف مدت هفت تا ده روز از بین می‌رود.
ب: درد: درد پس از عمل قسمتی اجتناب ناپذیر از پیامدهای عمل جراحی است. ولی در جراحی پروتز سینه خصوصاً اگر پروتز در ناحیه زیر عضله بزرگ سینه‌ای باشد، نسبت به سایر اعمال جراحی زیبایی کمی بیشتر است. خوشبختانه امروزه با استفاده از داروهای ضد درد و شل‌کننده‌های عضلات که در ناحیه عمل و محل قرار گرفتن پروتز تزریق میشود از میزان این درد پس از عمل کاسته شده است.
ج: جا و اثر زخم: یکی از عوارض مورد توجه تمام بیماران در اعمالی که با برش جراحی انجام میشود، به وجود آمدن جا و اثر زخم جراحی است. همانطوری که میدانید برش‌های مرسوم عمل پروتز سینه، برش دور هاله سینه و برش روی خط زیر سینه است، از این دو برش معمولاً اثر برش خط زیر سینه به سبب وجود چین طبیعی با اثر و جای بسیار کمتری همراه است، برش دور سینه نیز در غالب اوقات با اثر و جای کمی همراه خواهد بود.
از عوارض مخصوص عمل بزرگ کردن سینه با پروتز می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
الف: حس نوک سینه: مسئله تغییرات حس نوک سینه غالباً در مورد برش دور هاله سینه مطرح میشود. البته یکی از دلایل تغییر حس نوک سینه فشار پروتز بر روی پوست است که گاهی اوقات در مورد هر دو برش عمل پروتز سینه دیده میشود و کاملاً موقتی است. در مورد برش دور سینه نیز اگر اختلالی در حس نوک سینه به وجود آید موقتی است و نباید به صورت طولانی مدت مشکل عمده‌ای ایجاد نماید.
ب: تشکیل کپسول فشارنده: یکی از عوارض نسبتاً نادر عمل پروتز سینه تشکیل کپسول فشارنده در دور پروتز است، خوشبختانه امروزه با تولید پروتزهای جدید که با تکنولوژی جدیدتر تولید می‌شوند از میزان بروز این عارضه کاسته شده است ولی به هر حال اگر چنانچه کپسول فشارنده‌ای اطراف پروتز تشکیل شود، علایمی چون درد سینه، ثابت شدن و عدم تحرک پروتز و در نهایت بدشکلی سینه به وجود می‌آید. در این شرایط باید بیمار تحت عمل مجدد و تعویض پروتز قرار گیرد.
در واقع نباید این مشکل را جزء عوارض پروتز سینه مطرح کرد ولی به سبب کثرت سوال بیماران در این مورد بهتر است به آن نیز اشاره کرد. اصولاً پروتز سینه را نباید تعویض کرد مگر اینکه بیمار با آن دچار مشکل شده باشد. این مشکلات عبارتند از:
● تشکیل کپسول فشارنده
● پارگی پروتز
● تغییر سایز بیمار
● تغییر وضعیت پوست و نسوج بیمار
در مورد کپسول فشارنده و پارگی پروتز قبلاً توضیح داده شده است ولی یکی از مشکلاتی که ممکن است بیماران با گذر زمان با پروتز خود پیدا کنند، تغییر سایز و وضعیت پوست و نسوج بیمار است، پروتز به سبب مصنوعی بودن خود در گذر زمان وضعیت ثابتی دارد و تغییر سایز پیدا نمی‌کند، ولی بیماران با گذر زمان دچار چاقی و لاغری و پیری می‌شوند و در اثر این تغییرات پوست و نسوج زیرین آن به تدریج قوام و کیفیت خود را از دست میدهند. به این ترتیب پروتز دیگر با شرایط جدید پوست و نسوج نگهدارنده هم‌خوانی ندارد و به همین دلیل است که ممکن است پس از گذشت چندین سال لازم باشد تا یک عمل ترمیمی بر روی سینه انجام شود و شاید لازم باشد سایز پروتز را نیز بر حسب شرایط و نیاز بیمار تغییر داد.
پاره شدن پروتز
یکی از عوارض احتمالی و بسیار نادر، پاره شدن پروتز است. در حال حاضر و با تکنیک‌های جدید، پروتزها به ترتیبی ساخته می‌شوند که حتی با فشارهای زیاد دچار پارگی نشوند، البته اصابت اجسام نوک‌تیز، اصابت گلوله و تصادفات بسیار شدید از این قاعده مستثنی هستند. ولی در هر صورت و به صورت بسیار نادر ممکن است پروتز پاره شود. در صورت پاره شدن پروتز، بیمار ممکن است یکی از علایم زیر را تجربه نماید:
● احساس حالت برآمده در گوشه‌ای از سینه بر روی پروتز
● تغییر شکل پروتز
● احساس درد در نقطه‌ای خاص از جدار پروتز که با تورم همراه است
بهترین راه تشخیص پارگی پروتز انجام MRI است و چنانچه پارگی پروتز تایید شود باید با جراجی مجدد آن را تعویض نمود.
ماندگاری پروتزهای سینه
مثل هر محصول ساخت دست بشر، پروتزهای سینه نیز تا ابد باقی نمی مانند. گرچه بسیار قوی و مقاوم هستند (حتی در برابر فشار)، ولی مستعد کهنه شدن و فرسایش در طول زمان می باشند. به عبارت ساده تر، پوسته خارجی پروتز سینه، بالاخره کهنه و نازک شده و نهایتا از بین می رود. اگرچه از نظر کلینیکی تشخیص آن مشکل می باشد. گهگاهی کسی ممکن است تشخیص دهد که سینه کمی صاف شده است یا شکل آن تغییر پیدا کرده است. اما اکثرا به ندرت قابل توجه و دید است.
به علت ایجاد کپسول اطراف پروتز گاهی اوقات بطور گول زننده ای تشخیص پارگی صورت نمی گیرد. کهنه شدن و یا پاره شدن در میان افراد مختلف متفاوت است. بنابراین یک زن که ورزش ها و تمرین های فیزیکی زیادی مثلا چندین ساع در روز به طور مرتب انجام می دهد و سینه هایش حرکت زیادی می کند (مربی های ایروبیک، دوندگان ماراتن، سوارکاران و...) نسبت به کسانی که تمرینات و تحرکات کمتری دارند، بیشتر فرسوده و پاره می شوند.
در اولین نگاه منطقی است، فرض کنیم و بدانیم که پروتزهای سینه در این حالت ها زودتر از بین می روند؛ بنابراین به منظور داشتن یک ارزیابی مناسب برای حالت و موقعیت پروتزهای سینه شما بهترین توصیه و پیشنهاد این است که توسط پزشک و متخصص به طور منظم بعد از 10-15 سال که از عملتان گذشت معاینه شوید و اگر لازم بود سونوگرافی انجام دهید.
معمولا چنین جراحی‌هایی برش‌هایی را هم بر جای می‌گذارد. آیا ناحیه برش را می‌توان از بین برد؟
از راه‌های مختلفی می‌توان پروتز را گذاشت؛ از راه زیر بغل، از راه زیر سینه و از طریق برشی در ناحیه هاله سینه. ولی به نظر من راه زیر بغل روش مناسبی نیست، زیرا نمی‌توان سیلیکون را به‌دقت جا‌گذاری کرد. ولی دو روش دیگر بهتر است. برش زیر سینه برشی شش تا هفت سانتی‌متری است که بعد از یک سال، خط کمرنگی از آن باقی می‌ماند. دور هاله قهوه‌ای سینه هم کمترین جلب توجه را می‌کند. البته در مواردی که از طریق دور هاله سیلیکون وارد میشود باید به قطر آن توجه داشته باشیم.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
+ 1 - 0