جام جم سرا: فرهاد حسن‌زاده در بیان خاطره‌ای از دوران مدرسه‌اش اظهار کرد: خانه ما از مدرسه خیلی دور بود. روز اول پدرم مرا به یکی از دوستان برادرم سپرد تا به مدرسه ببرد. او مرا تا نزدیکی مدرسه همراهی کرد و بی‌توجه به نابلدی من گفت مابقی راه را خودت برو. نابلدی همان و گم شدن در نزدیکی مدرسه همان؛ ولی بالأخره مدرسه را پیدا کردم، البته خیلی دیر.
او افزود: صف‌بندی انجام شده بود و همه بچه‌ها در کلاس بودند که ناظم مرا در راهرو دید و آن‌چنان خط‌کش را بر کف دستم کوبید که همچنان در حافظه‌ام مانده است.
حسن‌زاده با متفاوت دانستن روزهای گذشته با زمان حال در بازگشایی مدارس گفت: روز اول مدرسه من به هیچ عنوان به روز اول مدرسه بچه‌های نسل فعلی که همراه با گل و شیرینی و با رد شدن از زیر قرآن شروع میشود، شبیه نبود. (ایسنا)