اما سوال اینجاست که چه اندامی از بدن مجبور است این میزان از سم را تحمل کند؟
جواب این سوال کلیه ها می باشد. این عضو از بدن به طور پیوسته در 24 ساعت 7 روز هفته به کار مشغول بوده و همانند یک فیلتر، تمام سموم بدن را خارج می کند.
زمانی که میزان مواد سمی بدن بیشتر از حد توان سم زدایی این عضو کوچک شود، عملکرد کلیه ها آهسته می شود و در نتیجه به مرور مستعد تولید سنگ، عفونت، کیست و تومور شده و در نهایت مرگ این عضو حیاتی را به دنبال خواهد داشت.
مصرف آب زیاد
مهمترین کار برای سم زدایی منظم کلیه ها، مصرف هر چه بیشتر آب طبیعی است.
نوشیدن 8 لیوان آب در روز می تواند کار کلیه ها را در پاکسازی سموم بدن آسان کند که در نتیجه، ادراری شفاف و فاقد هرگونه بوی تند و زننده ایجاد می شود.
وقتی رنگ ادرار، زرد بسیار تیره می شود، یعنی دچار غلظت شده و سموم به اندازه کافی از بدن خارج نشده اند.
اما رنگ زرد شفاف نشان می دهد که کلیه ها کار خود را به خوبی انجام داده و سموم با موفقیت از بدن خارج شده اند.
اما، اگر رنگ ادرار شفاف باشد، یعنی اینکه سیستم به خوبی فیلتر شده و سم زدایی با موفقیت صورت گرفته است.
کافئین و نوشیدنی های گازدار به جای آب
مایعاتی مثل نوشابه های گازدار و یا نوشیدنی های حاوی کافئین هرگز نمی توانند جایگزین های مناسبی برای آب باشند.
همچنین، بسیاری بر این باورند که انواع چای و آبمیوه های مختلف می توانند به سم زدایی کلیه ها کمک کنند. اما از لحاظ پزشکی ثابت شده که تنها آب طبیعی به این فرآیند یاری می رساند.
علیرغم اینکه این دسته از نوشیدنی ها، انواع ویتامین و مواد معدنی مختلفی دارند اما به دلیل داشتن کافئین و شکر زیاد، به کلیه ها آسیب رسانده و نمی توانند وظیفه آب را در روند سم زدایی کلیه ها به درستی انجام دهند.
میوه ها، دوست کلیه ها
میوه ها و سبزیجات سرشار از ماده معدنی پتاسیم هستند و نقش مهمی در پاکسازی کلیه ها ایفا می کند.
مرکباتی مثل انگور، لیموشیرین، پرتقال، طالبی، موز، کیوی، زردآلو و آلو بخارا و همچنین شیر و ماست حاوی مقدار زیادی پتاسیم می باشند.
گنجاندن این دسته از مرکبات و میوه ها در برنامه غذایی روزانه، تعادل الکترولیتی خون را حفظ کرده و عملکرد بهینه کلیه ها را در پی خواهد داشت.
مثلا، نوشیدن یک لیوان آب انگور، صبح ها و عصرها می تواند به کلیه ها کمک کند تا بدن را از شر اسید اوریک اضافی خلاص نماید.
البته جذب پتاسیم بیش از حد نیز باعث بروز اختلالی بنام هایپرکالمی شده که می تواند باعث ایست قلبی شود.
از علائم افزایش پتاسیم در خون می توان به نامنظمی ضربان قلب و اختلالات نوار قلب (موج P کوتاه و T بلند)، کاهش هوشیاری، خستگی و ضعف عضلانی اشاره کرد.
نیاز روزانه یک فرد سالم به پتاسیم، 4/7 گرم است.
افزودن جو به رژیم غذایی
جو ،که از خانواده غلات کامل می باشد، می تواند کلیه ها را از سموم پاک کرده و از رسیدن آسیب به کلیه ها در بیماران دیابتی با قند کنترل نشده، ممانعت کند.
بنابراین، از جوی کامل و یا آرد تهیه شده از آن به جای آرد جوی تصفیه شده در برنامه غذایی روزانه خود استفاده کنید.
مثلا می توانید مقداری جوی کامل را در یک لیوان آب ریخته و آن را شب تا صبح به حال خود رها کنید.
سپس صبح ناشتا، مایع را صاف کرده و بنوشید. مطالعات نشان می دهد که مصرف منظم این مایع، باعث تثبیت سطح کراتین خون در بیماران دیابتی می شود.
اجتناب از مصرف پروتئین بیش از حد
تحقیقات پزشکی ثابت کرده است که تنها غذایی که باعث ایجاد آسیب در کلیه ها می شود، مصرف بیش از حد پروتئین می باشد.
زیرا، بدن برای سوخت و ساز پروتئین ها باید زحمت زیادی بکشد.
در نتیجه مواد اضافی زیادی موسوم به کراتین ایجاد می شود.
بدین ترتیب، اگر مقدارکراتین خون بالا برود، کلیه ها به خوبی نمی توانند آن را فیلتر کنند و دچار اختلال می شوند.