همه ی کسانی که برای رقابت در برابر بهترین قهرمانان ورزشی دنیا در مسابقات بزرگی مثل المپیک ظاهر می شوند، برای قرار گرفتن در بهترین حالت جسمانی و کسب بهترین نتیجه در حوزه ی فعالیت خود سال ها تلاش کرده اند.
اما موفقیت ورزشکاران در میادین ورزشی صرفاً به آمادگی جسمانی آنها خلاصه نمی شود. ورزشکاران المپیکی بسیاری هستند که به شما خواهند گفت موفقیت محصول چارچوب ذهنی و توانایی فرد در اجتناب از بازی روانی حریف و مقاومت در برابر فشار مسابقه نیز هست. اما برای نیل به این مهم، هر کسی استراتژی خاص خودش را دارد.
در ادامه می توانید به استراتژی های روانی ورزشکاران پر افتخار ترین کشور شرکت کننده در رقابت های المپیک با ۱۰۰۰ مدال طلا را از نظر بگذرانید. روشن ترین نکته ی مثبت این استراتژی ها آن اســت که هر کسی می تواند نسخه ی شخصی سازی شده ی خودش را از روی آنها بسازد و به کار بگیرد. هدف از انجام این کار می تواند از حفظ خونسردی در یک جلسه ی کاری گرفته تا تقویت روحیه پیش از سخنرانی متفاوت باشد.
الیسون فلیکس، ستاره ی ۳۰ ساله ی مسابقات دو و میدانی می گوید: «وقتی به سمت محل قرارگیری خود در میدان دو و میدانی قدم می گذارم، تمرکز کامل دارم. هر چقدر هم که دوربین و فلاش در اطرافم باشد، من حواسم به هیچ کدام از آنها نخواهد بود. هیچ صدایی را نمی شونوم. من صد درصد حواسم را متوجه کاری می کنم که باید انجام دهم».
سال ۲۰۱۶ پنجمین حضور مایکل فلپس در المپیک را رقم زد. مربی همیشگی او باب باومن در سال ۲۰۱۲ در مورد آمادگی ذهنی این فوق ستاره ی ورزش شنا اینگونه توضیح داده اســت: «او بهترین مسابقه ی ممکن را در ذهن خود تجسم می کند. آنقدر قوی این کار را انجام می دهد که انگار واقعاً مسابقه را تجربه می کند و در آب شیرجه می زند. سپس سناریو های مختلف را یکی یکی بررسی می کند».
فلپس در تکمیل صحبت های مربی اش افزوده اســت: «تصور می کنم که مثلاً اگر لباسم پاره شد، یا عینکم شکست، یا این قبیل مسائل، چه کار باید بکنم».
باومن ادامه داده اســت: «به این ترتیب او تمام این سناریو ها را در دیتابیس ذهنی اش نگه می دارد. سپس وقتی مسابقه می دهد سیستم عصبی اش از قبل برای انجام هر یک از این کار ها برنامه ریزی شده اســت. هر وقت هر کدام از این اتفاقات رخ داد، او بلافاصله واکنش مناسب را از خود نشان خواهد داد».
لکسی تامپسون که اکنون ۲۱ سال دارد، در ۱۲ سالگی جوان ترین بازیکن گلف حاضر در مسابقات گلف زنان آمریکا بود. او در مصاحبه ای گفت که هنگام تمرین، به کمک یک مربی به تقویت آمادگی ذهنی خود می پردازد: «مربی من معمولاً قبل از هر کاری آرامش من را می سنجد چون اگر به چیزی فکر کنم که آرامشم را از من بگیرد، ضربان قلبم بالا می رود. وقتی این اتفاق می افتد او از من می خواهد نفس عمیق بکشم و به چیزی فکر کنم که من را شاد می کند».
او ادامه داده اســت: «به این ترتیب شروع می کنم به تکرار فکر های مثبت؛ مثلاً به این فکر می کنم که من خیلی با استعداد هستم. این کار بلافاصله ضربان قلبم را پایین می آورد. من یک تکنیک تنفس نیز دارم که از آن در زمین مسابقه هم استفاده می کنم. پیش از انکه بخواهم به توپ ضربه بزنم، ضربه ی دلخواهم را در ذهنم تجسم می کنم تا از شر تمام افکار منفی خلاص شوم. باید چارچوب ذهنی مثبت خودم را حفظ کنم، چون ۸۰ درصد بازی گلف، ذهنی اســت».
داریل هومر، شمشیرباز ۲۶ ساله، در المپیک ۲۰۱۲ نیز حضور داشته اســت. او درباره ی تکنیک های مورد استفاده اش برای موفقیت در مسابقات گفته اســت: «من پیش از مسابقه، زمانی را به قوت قلب دادن به خودم اختصاص می دهم. مدام برای خودم تکرار می کنم که من بهترین هستم و سعی می کنم حواسم فقط به لحظه باشد. چند موسیقی انرژی بخش گوش می کنم و سپس سعی می کنم خوش باشم و فقط برای مسابقه آماده شوم».
گرت وبر گیل، شناگر ۳۱ ساله تا اینجا ۲ مدال طلای المپیک کسب کرده اســت. او در مصاحبه ای گفته اســت: «اول از همه اینکه من هیچ وقت به شکست خوردن فکر نمی کنم. اگر هنگام مسابقه به شکست خوردن فکر کنید احتمال آنکه واقعاً ببازید و به خانه برگردید خیلی زیاد خواهد بود. دوم اینکه مشخصاً به پیروزی هم فکر نمی کنم. من به تلاشی که برای کسب آمادگی انجام داده ام مطمئن هستم و این را به خوبی می دانم که تمرینات من از تمام رقبایم در مسابقه بهتر و بیشتر بوده اند».
او در ادامه می افزاید: «من به بدنم، تمریناتم، مربی ام، تلاش هایم و آمادگی ام اعتماد می کنم. روی شنا کردن خودم متمرکز می شوم چرا که می دانم با این کار، برای پیروزی در موقعیت خوبی قرار می گیرم».
کایلا هریسون، که اکنون ۲۶ سال دارد در سال ۲۰۱۲ اولین مدال طلای آمریکا در رشته ی جودو را به ارمغان آورد. او در مصاحبه ای عنوان کرده اســت هر شب ۱۰ دقیقه از وقت خود را به تجسم خودش در المپیک اختصاص می دهد؛ از لحظه ی بیدار شدن از خواب گرفته تا گوش سپردن به موسیقی در مسیر رسیدن به محل مسابقه و خود مسابقه.
او می گوید: «من خودم را در حال شکست رقیبم در مسابقه ی فینال و قرار گرفتن روی سکوی اول و تماشای به اهتزاز در آمدن پرچم کشورم تصور می کنم. قرار گرفتن مدال طلا دور گردنم و در آغوش گرفتن مربی ام را حس می کنم. من هر شب تمام اینها را در ذهنم تجسم می کنم». او به خبرنگاران گفته اســت برای المپیک ۲۰۱۲ نیز همین کار را کرده بود.
مریل موزس، دروازه بان ۳۸ ساله ی تیم واترپلو می گوید اطمینان دارد اعضای تیمش هرچه در توان دارند انجام می دهند. او گفته اســت: «تا وقتی خودتان بدانید ۱۰۰ درصد توان خود را گذاشته اید و برای رسیدن به حداکثر پتانسیل خود تلاش کرده اید، اتفاقی که قرار باشد بیافتد می افتد؛ نمی توان همه چیز را کنترل کرد».
او در عین حال گفته اســت اجازه نمی دهد موانع و مشکلات مزاحمتی برای اعتماد به نفسش ایجاد کنند و می گوید: «ذهنیت من همیشه این بوده اســت که اگر نسبت به هر کس دیگر بیشتر تمرین کنم و انرژی بیشتری بگذارم، از همه آماده تر خواهم بود. فکر می کنم اعتماد به نفسی که دارم از همین جا ناشی می شود».
او در ادامه افزوده اســت: «مادامی که خودم را به خوبی آماده کنم، می دانم تمام انرژی ام را برای این کار خواهم گذاشت. استعداد و شرایط فیزیکی خوبی هم نصیبم شده که می توانم با به کارگیری آنها در این سطح بازی کنم».
المپیک تمام شد و مدال ها هم تقسیم شدند و رفتند. حالا نوبت حاشیه هاست تا چهار سال بعد. مرور صحبت ها و اتفاق های ریز و درشت. حالا حرف از خداحافظی احتمالی فلپس شناگر اسـت و مدال برنز بانوی ایرانی. این وسط خیلی ها هم رفته اند توی فکر قد و هیکل ورزشکارها و خورد و خوراکشان.
این که چطور یک قهرمان می تواند در دوره های مختلف المپیک روفرم باشد؟ مگر برنامه غذایی یک ورزشکار چطوری اسـت که می تواند در مدت چهار سال چربی روی چربی نگذارد؟ برای پی بردن به راز موفقیت های ورزشکارها بد نیست به رژیم غذایی خاص معروف ترین ها نگاه بیندازیم. شاید راز زیبایی و ورزیدگی آن ها دستمان آمد.
میسی فرانکلین؛ شناگر
«فرانکلین» در سال 2012 (1391) برنده چهار مدال طلاب المپیک شد و عنوان بهترین شناگر سال را هم به دست آورد. البته رسیدن به این افتخارات ساده نبود. او برای رسیدن به آمادگی لازم برای شرکت در مسابقات المپیک، شش روز در هفته تمرین می کند و شش وعده در روز هم، غذا می خورد.
او برای این پرخوری دلیل خودش را دارد. «وقتی غذاهای سالم تری می خورید، ناخودآگاه مصرف کالری تان کم می شود. با این حساب طبیعی اسـت که بخواهم در روز غذای بیشتری بخورم. من سعی می کنم بعد از یک تمرین سخت و طاقت فرسا، پروتئینی بیشتری مصرف کنم. ضمن این که نصف بشقابم در هر وعده غذایی باید کربوهیدرات باشد.
من یک ورزشکار حرفه ای هستم و اگر به قدر کافی کربوهیدرات نخورم، سطح انرژی ام پایین می آید.»خب، حالا شاید بپرسید که کربوهیدرات مصرفی شناگر چی هست که او این قدر درباره اش حرف می زند. پاستا؛ روزی نیست که فرانکلین یک بشقاب پاستا سر میز نداشته باشد.
آلی رایسمن؛ ژیمناست
بعد از به دست آوردن مدال طلای فردی و تیمی در المپیک 2012 (1391)، دیگر خبری از ورزشکار معروف نبود تا این که دو سال بعد، او دوباره در تورنمنتی جهانی پا گذاشت، البته این بار با منبع انرژی متفاوت. او کلا رویه رژیم و تمرین های ورزشی اش را عوض کرد تا بلکه در مسابقات ریو بتواند افتخارات گذشته را حفظ کند.
رژیم او طوری تنظیم شده بود که هم باید انرژی مورد نیاز بدنش را تامین می کرد و هم گرمی به وزنش اضافه نمی کرد؛ رژیمی که برای ورزشکار خیلی سخت بود. اما انتخاب های رایسون درست از آب درآمد. غلات با شیر خشک بدون چربی، ماست یونانی و میوه، سینه مرغ بریان با برنج قهوه ای و سبزیجات و ماهی سالمون بریان شده همراه با پاستای غلات کامل و سبزیجات، رژیم غذایی او شدند.
البته رایسمن یک عادت عجیب دارد که نتوانسته هنوز آن را کنار بگذارد؛ سس کچاپ. او روی هر چیزی که می خورد، سس کچاپ می ریزد، طوری که الان دیگر هم تیمی هایش هم از سس کچاپ به عنوان رمز موفقیت رایسمن استفاده می کنند.
مایکل فلپس؛ شناگر
می گویند وقتی «فلپس» جوان خودش را برای المپیک 2008 (1387) پکن آماده می کرد، روزی 10 هزار تا 12 هزار کالری به ازای شش ساعت تمرین مصرف می کرد. صبحانه او شامل یک ساندویچ تخم مرغ با تمام مخلفات اعم از پنیر، پیاز سرخ شده و بعد از آن پنکیک شکلات، نان تست فرانسوی، املت همراه با پنج عدد تخم مرغ می شد.
برای ناهار ساندویچ همبرگر دوبل با پنیر همراه با نوشیدنی های انرژی زا، حدود 500 گرم ماکارونی و برای شام هم یک پیتزای کامل به علاوه 500 گرم ماکارونی می خورد. آقای ورزشکار همه این غذاها را تنها در یک روز می خورد؛ یعنی هر وعده حدود چهار هزار کالری. البته این پرخوری مال دوران جوانی شناگر بود و او حالا در 31 سالگی در خورد و خوراک محتاط تر شده اسـت. حالا کالری روزانه اش را به 3500 تا 4000 رسانده اسـت و بیشتر سالاد می خورد با فیله مرغ یا استیک.
شالان فلاناگان؛ دوی استقامت
رژیم غذایی دونده آمریکایی یک جورهایی عجیب و غریب اسـت. با اینکه به نظر همه، او به خاطر دویدن های طولانی باید به غذایش هم حسابی برسد، اما شالان حسابی کم خوراک اسـت و بیشتر سعی دارد سالم بخورد تا زیاد. او که چهار دوره متوالی در المپیک شرکت کرده اسـت و هر بار هم به افتخاری تازه رسیده، بیشتر اهل خوردن غلات و آجیل اسـت تا گوشت و مرغ.
به عقیده او ریزمغذی ها بیشتر به درد می خورند تا پروتئین های حیوانی و... . برنامه غذایی او اغلب شامل غلات آهسته سوز همراه با میوه و کشمش، سالاد،ر اسموتی میوه ها و سبزیجات، مرغ، سالمون و آجیل میوه ای خانگی اسـت. برای دسر هم یک جور کلوچه خاص می خورد؛ کلوچه ای که با کره بادام زمینی و تف. می دانید که تف چیست؟ تف جزء حبوبات آفریقای جنوبی به حساب می آید و شبیه کوینولا و ارزن اسـت.
سث ویل؛ پاروزن
«ویل» زیاد می خورد. البته حق دارد. ورزشی که او انجام می دهد، زیاد از حد کالری می خواهد. آقای پاروزن الان روزی شش تا هشت هزار کالری می خورد، ولی باز احساس می کند که باید بیشتر بخورد. البته این ورزشکار قد کشیده، از اول کار این طوری نبود.
او می گوید وقتی وارد رشته پاروزنی شد، «چاق و قد کوتاه» بود، درست مثل یک دانشجوی سال اولی. او در مدتی کوتاه حدود 35 کیلو وزن کم کرد. این روزها غذای اصلی ویل نوشیدنی های انرژی زا، تخم مرغ، سبزیجات، لوبیا، برنج، سیب زمینی، پرتقال و شیرشکلات اسـت. بماند که پروتئین زیاد با کربوهیدرات را هم در روز فراموش نمی کند و البته یک نوع خوراک مکزیکی به نام «Carne asada tacos».
دیوید بودیا؛ شیرجه زن
بین ورزشکارهای حرفه ای المپیک، شیرجه زن ها کار سختی دارند. برای این که باید در حد گرم هم مراقب وزن شان باشند و اجازه ندهند ذره ای چربی به بدنشان اضافه شود. آن ها این کار را به دلایل حرفه ای و برای زیبایی باید انجام بدهند، برای همین طفلکی ها کمتر از هر ورزشکار دیگری غذا می خورند. نمونه اش «دیوید بودیا» قهرمان شیرجه دنیا که روزانه فقط 1800 کالری مصرف می کند.
او برای مسابقات برزیل به رژیم کم کالری خودش حسابی پایبند بود. او صبحانه پنکیک می خورد با مقدار زیادی مکمل پروتئین. بعد هم اسموتی میوه می خورد. ناهارش هم کمی کره بادام زمینی بود و سیب با تکه های گوشت بوقلمون و پنیر. شام هم چیز زیادی در انتظارش نبود؛ مرغ کبابی با هلو.
یوسین بولت؛ دونده
درباره «بولت» دونده معروف جاماییکایی و خورد و خوراکش در زمان المپیک 2008 (1387) چین حرف و حدیث زیادی راه افتاد. دونده آفریقایی از غذاهای چشم بادامی ها متنفر بود و به قول خودش حتی نمی توانست آن ها را بو کند، برای همین در آن روزهای المپیک زده بود به خط خوردن فست فود.
او در 10 روز مسابقات روزی 100 تا ناگت می خورد؛ یعنی اندازه مصرف یک روز یک مهدکودک. البته خودش می گوید که دیگر بعد از آن با هوس خوردن فست فود کنار آمده اسـت. «وقتی هوس خوردن چیزی را می کنید، باید سعی داشته باشید یک جوری از خیرش بگذرید.»
او اصلا دوست ندارد که در دوران بازنشستگی بعد از پایان رقابت ها، چاق شود. «با چند نفر از اطرافیانم شرط بستم... همه می گویند که من خیلی تنبلم و حتما دو سال بعد از بازنشستگی، شکمم می آید جلو.» حالا آقای دونده برای نرسیدن به روزهای چاقی، رژیم خاصی دارد. او روزها غذای سبکی می خورد.
سریع ترین انسانی روی کره زمین- لقبی که به بولت داده اند- در روزهای گرم و طولانی تمرین، یک ساندویچ تخم مرغ می خورد و کمی پاستا به همراه گوشت گوساله. اما شب ها، داستان او چیز دیگری اسـت. بولت برای تامین کالری بدنش شب ها حسابی غذا می خورد؛ شبی یک مرغ بریان.
بارش شهاب در مراسم افتتاحیه المپیک توکیو ۲۰۲۰
تاریخ انتشار : شنبه ۶ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۲۰:۲۳
یک کمپانی ژاپنی به نام ALE قصد دارد که نورپردازی افتتاحیه بازیهای المپیک توکیو ۲۰۲۰ را با پر کردن آسمان از شهاب سنگهای رنگارنگ و نورانی در آسمان توکیو انجام دهد.
پس از مراسم افتتاحیه پرشکوه المپیک 2016 ریو در کشور برزیل رسما آغاز شد تا ستاره های ورزش گرد هم آیند و به رقابت بپردازند. ایران ناز، با هم مروری داشته باشیم بر المپیک 2016 ریو.
المپیک 2016
شهر میزبان المپیک 2016: ریو دو ژانیرو, برزیل
شعار: A new world
تعداد کشورهای شرکت کننده: ۲۰۷
تعداد ورزشکاران: ۱۰٬۲۹۳ ثبت شده
رویدادها: ۳۰۶ در ۲۸ بازیهای المپیک
افتتاحیه: ۵ آگوست 2016
اختتامیه: ۲۱ آگوست 2016
ورزشگاه: ورزشگاه ماراکانا
المپیک تابستانی 2016 ریو
به گزارش سایت تفریحی ایران ناز المپیک تابستانی ۲۰۱۶ که با نام رسمی «بازی های المپیاد سی و یکم» شناخته می شود از ۳۰ ژوئیه تا ۱۵ اوت ۲۰۱۶ میلادی، برابر با 15 تا 31 مرداد ماه 1395 در شهر ریو دوژانیرو در کشور برزیل برگزار خواهد شد.
با توجه به قراردادهای کنونی این بازی ها از ان.بی.سی در ایالات متحده پخش خواهند شد. ۲۸ رشته ورزشی در این المپیک برگزار خواهد شد و رشته های راگبی ۷نفره و گلف برای اولین بار به برنامه مسابقات اضافه شده اند. المپیک 2016 به میزبانی ریودوژانیرو از 15 تا 31 مرداد برگزار خواهد شد.شهر ریو دو ژانیرو به عنوان میزبان این بازیها در تاریخ ۲ اکتبر ۲۰۰۹ میلادی، توسط کمیته بینالمللی المپیک انتخاب شد.
انتخاب میزبان مسابقات المپیک 2016
روند مناقصه برای بازیهای المپیک تابستانی ۲۰۱۶ رسماً در ۱۶ مه ۲۰۰۷ آغاز شد. شیکاگو، مادرید، ریو دو ژانیرو و توکیو به عنوان چهار شهرستان نامزد در تاریخ ۴ ژوئن ۲۰۰۸ انتخاب شدند. رایگیری نهایی در ۲ اکتبر ۲۰۰۹ در گکپنها و مادرید برگزار شد و ریو دو ژانیرو به عنوان میزبان نهایی توسط کمیته بینالمللی المپیک انتخاب شد.
شیکاگو و توکیو پس از دور اول و دوم انتخابات به ترتیب حذف شدند و مادرید نیز در جایگاه دوم ایستاد. باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا صبح روز رایگیری نهایی توصیه کرده بود که شیکاگو برای میزبانی المپیک انتخاب شود.
محل برگزاری مسابقات المپیک 2016
یشتر سالنها بازیهای المپیک و دهکده المپیک در ساحل بارا دا تیجوکا قرار دارد.
بیشتر سالنها بازیهای المپیک و دهکده المپیک در ساحل بارادا تیجوکا قرار دارد. مسابقات فوتبال در بازیهای المپیک تابستانی ۲۰۱۶ نیز در پنج ورزشگاه شهر سائو پائولو، بلو هوریزونته، سالوادور، برازیلیا و مانائوس برگزار خواهد شد.
چگونگی حفظ امنیت در بازی های المپیک 2016 ریو
با توجه به خشونتهای اخیری که در ریودوژانیرو و در نزدیکی استادیومهای مربوط به المپیک ۲۰۱۶ اتفاق افتاد، نگرانیها دربارهٔ امنیت بازیهای سال آینده زیاد شد. دسامبر گذشته دو قایقران انگلیس در این منطقه در حالی که در نزدیکی هتل خود قدم میزدند با چاقو تهدید شدند و همه تجهیزات آنها ربوده شد.
برای برقراری امنیت مسابقات دولت برزیل ۸۵ هزار مأمور امنیتی و پلیس برای حفاظت از بازیهای المپیک تابستانی ریو به کار خواهد گرفت. در ادامه آژانس بینالمللی انرژی اتمی نیز اعلام کرد برای جلوگیری از وقوع حملات تروریستی احتمالی در زمان برگزاری المپیک برزیل، امکانات لازم را در اختیار این کشور قرار میدهد.
لوگو و نماد المپیک ریو
رنگهای سبز، زرد و آبی لوگو المپیک 2016 رنگهای ملی برزیل هستند
نماد و آرم المپیک ریو به شکل سه انسان اســت که دست یکدیگر را در دست دارند و در حال حرکت هستند. رنگهای سبز، زرد و آبی آنها هم رنگهای ملی برزیل هستند.
مشعل المپیک ریو
هدف از طراحی این مشعـل بـازتـاب تـعـامـل پـرچـم الـمـپـیـک با گـرمی و مـحـبـت مـردم بـرزیـل اسـت
جنبش ، نوآوری و سلیقه اینها سه موردی هستند که در مـشعـل الـمـپـیک ریـو بـه چـشـم میخورد. طـراحـی این مشعـل به گـونهای اســت که طبیعت برزیل یعنی آسمان، زمـین، کـوهها و دریـاها را در برمیگیـرد. هدف از طراحی این مشعـل بـازتـاب تـعـامـل پـرچـم الـمـپـیـک با گـرمی و مـحـبـت مـردم بـرزیـل اسـت کـه مـیـزبــانـی الـمـپــیـک را بـرای نـخـسـتـیـن بار در آمریـکـای جـنـوبـی برعهده دارند.
عروسک های المپیک و پارالمپیک ریو
عروسکهای المپیک 2016 نماد حیوانات و گیاهان برزیل هستند
وینیسیوس و تام دو نماد المپیک ۲۰۱۶ برزیل هستند که در رایگیری عمومی برای مسابقات المپیک و پارالمپیک انتخاب شدند. یکی از این عروسکها گربهای زرد رنگ و دیگری عروسکی آبی رنگ با موهای شبیه به برگ اســت. گفته میشود که این عروسکها نماد حیوانات و گیاهان برزیل هستند و برای ساخت و طراحی آنها از خصوصیتهای فرهنگی برزیل و کاراکترهای انیمیشنها و بازیهای کامپیوتری استفاده شده اســت.
فروش بلیط المپیک 2016:
قیمت بلیت در تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۴ اعلام شد و با قیمت رئال برزیل به فروش میرسد. در مجموع ۷٫۵ میلیون قطعه بلیت فروخته خواهد شد. مسابقات واقع در خیابان مانند دوچرخهسواری جاده، مسابقه پیادهروی سرعت و دوی ماراتن را میتوان به صورت رایگان تماشا کرد. در میان ورزشهای المپیک ریو ۲۰۱۶، دو و میدانی، والیبال و بسکتبال بیشترین قیمتهای بلیت را به خود اختصاص دادهاند.
صدا و سیما
گلوبو گروپ عهده دار ضبط و پخش مسابقات در برزیل اســت. صد شبکه معتبر تلویزیونی و رادیویی نیز در سراسر جهان حق پخش مسابقات المپیک ریو را خریداری کردهاند. انبیسی، بیبیسی، کانال +، رده گلوبو، رای و زد د اف از جمله شبکههای پوشش دهنده مسابقات میباشند.
با توجه به قراردادهای کنونی، این بازیها از شبکهٔ ان.بی. سی در ایالات متحده پخش خواهد شد. ۲۸ رشتهٔ ورزشی در این المپیک برگزار خواهد شد و رشتههای راگبی ۷نفره و گلف برای اولین بار به برنامهٔ مسابقات اضافه شدهاند.
مشکلات کشور میزبان المپیک 2016:
مشکلات اقتصادی:
یکی از مشکلات بزرگ کشور میزبان موضوع رکود اقتصادی اســت که در آن تورم افزایش یافته، تولید ناخالص ملی کم شده و بیکاری نیز زیاد شده اســت. همچنین فروش بلیت بازیها در برزیل به کُندی صورت میگیرد. هزینه برگزاری مسابقات تاکنون فراتر از آن چیزی بوده که برزیلیها پیشبینی میکردند.
بیماری در برزیل:
مشکل دیگر برزیل مقابله با پشهها و برخی بیماریها اســت. طبق آماری که اوایل ماه دسامبر ۲۰۱۵ منتشر شد، ۱٫۵۸ میلیون نفر در برزیل به تب دانگ مبتلا شده بودند. همچنین باید شیوع یک بیماری قارچی نیز اشاره کرد. از همه اینها بدتر شیوع یک ویروس به نام زیکا اســت.
مقامات برزیلی تخمین زدهاند که ۱٫۵ میلیون نفر به این ویروس در ماههای اخیر سال آلوده شده باشند و حتی برخی این آمار را ۳٫۲ میلیون نفر عنوان کردهاند. این در حالی اســت که زیکا در شمال شرقی یک منطقه فقیرنشین بدترین ضربات را وارد کرده و همچنین در ایالت ریودوژانیرو به سرعت گسترش پیدا کرده اســت.
بهداشت و آب کشور میزبان المپیک 2016
دیوید هیوز رئیس تیم پزشکی کاروان استرالیا در المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو معتقد اســت که آبهای آلوده در محل برگزاری مسابقات قایقرانی این بازیها به مراتب از ویروس زیکا خطرناکتر اســت.
رسواییهای سیاسی برزیل:
در همه این سالها بحران و رکود اقتصادی برزیل با مشکلات و رسواییهای سیاسی همراه بوده اســت، رسواییهایی که مسیر آنها همگی به مسئولان ارشد کشور ختم شده اســت. در حال حاضر کمیته کنگره برزیل به دنبال اعلام جرم علیه دیلما روسف، رئیسجمهور برزیل برای بررسی تخلف موجود در قوانین افزایش هزینهها در کمپین انتخابات ۲۰۱۴ اســت.
روسف و دیگر اعضای کابینه دولت با چالش بزرگی به نام شرکت نفتی پتروبراس هم روبهرو هستند که دچار فساد مالی وسیعی شده اســت و تحقیقات دربارهٔ پشتوانههای سیاسی، پولشویی و رشوهخواری مربوط به این فساد ادامه دارد.
برنامه بازی ها به شرح زیر اســت:
تیراندازی با کمان (6 تا 12 آگوست – 16 تا 22 مرداد)
دوومیدانی (12 تا 20 آگوست – 22 تا 30 مرداد)
دوومیدانی – ماراتن (14 آگوست – 24 مرداد)
دوومیدانی – پیاده روی (12 آگوست – 22 مرداد)
بسکتبال (6 تا 21 آگوست – 16 تا 31 مرداد)
بدمینتون (11 تا 20 آگوست – 21 تا 30 مرداد)
پنجگانه (18 تا 20 آگوست – 28 تا 30 مرداد)
والیبال ساحلی (6 تا 18 آگوست – 16 تا 28 مرداد)
سوارکاری درساژ (10 تا 12 و 15 آگوست – 20 تا 22 مرداد و 25 مرداد)
سوارکاری (6 تا 9 آگوست – 16 تا 29 مرداد)
سوارکاری پرش (14، 16، 17 و 19 آگوست – 24، 26، 27 و 29 مرداد)
بوکس (6 تا 21 آگوست – 16 تا 31 مرداد)
شمشیربازی (6 تا 14 آگوست – 16 تا 24 مرداد)
هاکی (6 تا 19 آگوست – 26 تا 29 مرداد)
تیراندازی (6 تا 14 آگوست – 16 تا 24 مرداد)
گلف (11 تا 14 و 17 تا 20 آگوست – 21 تا 24 مرداد و 17 تا 30 مرداد)
راگبی (6 تا 11 آگوست – 16 تا 21 مرداد)
تنیس روی میز (6 تا 17 آگوست – 16 تا 27 مرداد)
دوچرخه سواری کوهستان ( 20 تا 21 آگوست – 30 و 31 مرداد)
دوچرخه سواری سرعت جاده (6 و 7 آگوست – 16 و 17 مرداد)
دوچرخه سواری ترک (11 تا 16 آگوست – 21 تا 26 مرداد)
دوچرخه سواری (17 تا 19 آگوست – 27 تا 29 مرداد ) BMX
دوچرخه سواری تایم تریل (10 آگوست – 20 مرداد)
کانو اسلالوم (7 تا 11 آگوست – 17 تا 21 مرداد)
کانو اسپرینت (15 تا 20 آگوست – 25 تا 30 مرداد)
ژیمناستیک هنری (6 تا 11 و 14 تا 17 آگوست – 16 تا 21 مرداد و 24 تا 27 مرداد)
ژیمناستیک ریتمیک (19 تا 21 آگوست – 29 تا 31 مرداد)
ژیمناستیک ترامپولین ( 12 و 13 آگوست – 22 و 23 مرداد)
بادبانی (8 تا 18 آگوست – 18 تا 28 مرداد)
جودو (6 تا 12 آگوست – 16 تا 22 مرداد)
شنا ماراتن (16 و 17 آگوست – 26 و 27 مرداد)
شنای موزون (14 تا 16 و 18 تا 19 آگوست – 24 تا 26 و 28 تا 29 مرداد)
شنا (6 تا 13 آگوست – 16 تا 23 مرداد)
شیرجه (7 تا 10 و 12 تا 20 آگوست – 17 تا 20 و 22 تا 30 مرداد)
هندبال (6 تا 19 آگوست – 16 تا 29 مرداد)
روئینگ (6 تا 14 آگوست – 16 تا 24 مرداد)
تکواندو (17 تا 20 آگوست – 27 تا 30 مرداد)
والیبال (6 تا 21 آگوست – 16 تا 31 مرداد)
واترپلو (8 تا 20 آگوست – 18 تا 30 مرداد)
تنیس (6 تا 14 آگوست – 16 تا 24 مرداد)
سه گانه (19 آگوست – 29 مرداد)
وزنه برداری (6 تا 10 و 12 تا 16 آگوست – 16 تا 20 و 22 تا 26 مرداد)
کشتی آزاد (17 تا 21 آگوست – 27 تا 31 مرداد)
کشتی فرنگی (14 تا 16 آگوست – 24 تا 26 مرداد)
روزنامهٔ ژاپن تایمز در گزارشی که ماه پیش منتشر شد ادعا کرده اسـت که این پروژه پشتیبانی کاملی از سوی دولت و همچنین کمپانیهای بزرگ این کشور مانند هیورشیگه سکو، وزیر اقتصاد، تجارت و صنعت ژاپن را دارد. اخیراً، سکو بر اهمیت پشتیبانی از صنعت خودروی ژاپن به منظور استفاده از برتریهای فناوری خود در بازار و توسعهٔ فناوری رانندگی خودران در زمانی کوتاهتر تاکید کرده بود. سکو در این باره میگوید: «اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و تکنولوژی رانندگی خودران برای ژاپن از اهمیت بسیار بالایی برخوردار هستند.»
خبرگزاری ایسنا: دکتر بابک شادگان، رییس کمیته پزشکی اتحادیه جهانی کشتی و همکارانش مقالهای درباره زیکا و راههای جلوگیری از آن منتشر کردند. در این مقاله از زیکا به عنوان یکی از نگرانیهای بازیهای المپیک و پارالمپیک یاد شده و اطلاعاتی درباره آن داده شده اسـت. در بخشهایی از این مقاله آمده اسـت:زیکا در مناطق گرمسیری آفریقا، جنوب شرقی آسیا، قسمت جنوبی اقیانوس آرام، قاره آمریکا و کارائیب شیوع دارد.
نگرانیها درباره زیکا در سازمان بهداشت جهانی ، مرکز کنترل بیماریهای آمریکا و کمیته بینالمللی المپیک و پارالمپیک افزایش یافته اسـت. همچنین فدراسیونهای جهانی ، ورزشکاران، خانواده های آنها و تماشاگران نیز نگران زیکا هستند.
سازمان بهداشت جهانی در فوریه 2016 اعلام کرده اسـت که زیکا یک نمونه اضطراری اسـت که سلامت عموم را تهدید میکند و یک نگرانی بینالمللی به شمار میرود.
مرکز کنترل بیماریها نیز سفر به برزیل را خطرناک اعلام کرد و از مسافران برزیلی خواست تا تمهیدات لازم را برای جلوگیری از زیکا بیاندیشند.
این نگرانی ها باعث شد که تعدادی از ورزشکاران از بازیهای المپیک ریو کنارهگیری کنند.
انتقال
ویروس ZIKV برای اولین بار در سال 1947 در جنگلهای زیکای اوگاندا کشف شده اسـت. زیکا معمولا با نیش پشه ماده از نوع Aedes منتقل میشود. این پشهها ویروس دنگ و تب زرد را نیز منتقل میکنند. این پشهها معمولا انسان ها را نیش میزنند و در طول روز بیشتر حمله میکنند. آنها معمولا گرایش دارند که در مکان های بسته و در داخل ساختمان ها باشند، زیرا در این مکان ها دسترسی بیشتری به انسان ها دارند. پشهها هنگامی که از یک انسان بیمار تغذیه میکنند ویروس را دریافت میکنند و این ویروس را به فرد بعدی منتقل میکنند.معمولا در هفته اول بعد از نیش زدن، فرد ویروس ZIKV را دریافت میکند.
در طول تابستان در برزیل پشهها زاد و ولد میکنند و شمار آنها افزایش می یابد. این مساله خطر بیماری را افزایش میدهد.
البته بازیهای المپیک و پارالمپیک ریو در زمستان برگزار میشوند بنابراین هوا در این زمان خنکتر و خشک تر اسـت. احتمال کاهش شیوع بیماری در زمستان وجود دارد.
علائم بالینی
بیشتر افرادی که به زیکا آلوده میشوند از این مساله آگاهی ندارند، زیرا معمولا این ویروس نشانه هایی ندارد. کمتر از 20 درصد افرادی که به زیکا آلوده میشوند نشانه هایی مشاهده میکنند. این نشانه ها نیز خاص نیستند. برای مثال تب، سردرد، ورم، احساس بی قراری، درد ماهیچه، درد مفاصل و التهاب پوست از نشانه های زیکا هستند.
این نشانه ها معمولا کوتاه مدت و خفیف هستند. ممکن اسـت این نشانه ها بخاطر بیماریهای دیگری نیز مشاهده شوند.
ممکن اسـت خستگی و تمرین بیش از حد ورزشکاران به اشتباه، نشانه های زیکا تلقی شود.تشخیص کامل بیماری با کمک نمونه های خون یا ادرار صورت میگیرد که در حال حاضر در مکان های محدودی این کار انجام میشود.
مرکز کنترل بیماریها پیشنهاد کرده اسـت که یک یا دو هفته بعد از مشاهده نشانه ها تست گرفته شود. آزمایش هایی که بر پایه آنتی بادیها در آزمایشگاه انجام میشوند زیاد قابل اعتماد نیستند.
درمان و واکسن
در حال حاضر هیچ درمان خاص و واکسنی برای زیکا وجود ندارد. تنها راه کنترل بیماری جلوگیری از نیش پشه ها و کاهش شیوع پشه ها اسـت.
تولید واکسن زیکا در حال پیشرفت اسـت، اما بعید به نظر میرسد که قبل از بازیهای المپیک این کار عملی شود. به افرادی که نشانه های زیکا را مشاهده کردهاند پیشنهاد میشود که استراحت کنند، مایعات بنوشند و نشانه ها را کنترل کنند.
استامینوفن برای کاهش تب و درد پیشنهاد میشود. اگر نشانه ها از بیماری دنگ باشد، داروهای ضد التهاب و آسپرین ممکن اسـت خطر خونریزی را افزایش دهند.
پیشگیری
از آنجایی که درمان موثری برای زیکا وجود ندارد به ورزشکاران و توریستها پیشنهاد میشود که از ابتلا به بیماری جلوگیری کنند. کاهش آب راکد باعث کاهش زاد و ولد پشه ها میشود. به ورزشکاران و مسافران توصیه میشود که از اسپری های ضد پشه استفاده کنند و لباس هایی بپوشند که کاملا بدن را بپوشاند. لباسها باید آنقدر ضخیم باشند که جلوی نیش پشهها را بگیرند. در ورزشهایی که لباسها کمتر بدن را می پوشانند مانند کشتی و ورزشهای آبی استفاده از اسپریها بسیار توصیه میشوند.
نگرانی های خاص
شواهد نشان میدهد که ابتلا به عفونت ویروس زیکا میتواند باعث کوچک شدن جمجمه سر نوزادن در هنگام تولد شود. طبق گزارش مرکز کنترل بیماریها، زنان بارداری که به مناطق آلوده سفر میکنند باید دو تا 12 هفته بعد از برگشتن از سفر تست بدهند. زنانی که به مناطق آلوده سفر کردهاند بهتر اسـت حداقل تا هشت هفته بعد از بازگشت باردار نشوند.
برای جلوگیری از شیوع زیکا دولت برزیل از بیش از 200 هزار نفر برای آگاه کردن مردم و جمعآوری آب استفاده میکند. کمیته بینالمللی المپیک و مسئولان برزیلی مطمئن هستند که بازیها در سلامت برگزار میشود ، آنها برنامهای برای نظارت مداوم بر استادیومها و کیفیت آب دارند. کمیته المپیک آمریکا هیات مشاورهای برای آماده کردن ورزشکاران و حفاظت از آنها در بازیهای المپیک تشکیل داده اسـت.
نتیجه
به واسطه افزایش پشههای ناقل ویروس زیکا در آمریکای جنوبی، سفر ورزشکاران و مردم به برزیل مستلزم احتیاط و تلاش به جهت پیشگیری از ابتلای احتمالی اسـت. از آن جایی که هیچ واکسن و درمانی برای زیکا وجود ندارد جلوگیری از این بیماری برای کاهش میزان ابتلا بهترین راه اسـت. نگرانی بیشتر برای زنان باردار و زنانی که قصد دارند باردار شوند وجود دارد، زیرا ممکن اسـت نوزادان آنها با معلولیت متولد شوند. به علاوه احتمال دارد که با بازگشت مسافران شیوع زیکا افزایش یابد. بنابراین لازم اسـت که نکات مربوط به پیشگیری رعایت شوند. با پیشگیری میتوانیم مطمئن شویم که ورزشکاران ما سریعتر ، بهتر و قدرتمندتر خواهند بود.
لباس هوشمند برای مقابله با زیکا
دکتر بابک شادگان در مقالهای دیگر بهترین روش برای جلوگیری از زیکا در المپیک را "لباس هوشمند" دانسته اسـت. در بخشی از این مقاله آمده اسـت:
پوشیدن لباس های محافظ و پوشیده، استفاده از اسپری های ضد پشه و رفت و آمد کمتر به مکان های آلوده از موثرترین راههای جلوگیری از ابتلا به زیکا هستند.
افرادی که به این مکانهای آلوده سفر میکنند بهتر اسـت از لباسهای آستین بلند، شلوار بلند، جوراب ، کفشهای پوشیده و کلاه استفاده کنند. زدن عینک آفتابی نیز توصیه میشود.
مسئولان برگزاری المپیک و کمیتههای ملی المپیک کشورها نیز میبایست یونیفورم های مناسب برای ورزشکاران و مسئولان خود تهیه کنند.
در این راستا بهتر اسـت از پارچه های استرج و تیره رنگ استفاده نشود. پوشیدن لباسهای راحت توصیه میشود. استفاده از لباسهایی که ضد پشه هستند نیز بسیار مناسب اسـت. بعضی از کشورها همچون کره جنوبی لباسهای ضد زیکا طراحی کردهاند که مواد دافع پشه در آنها وجود دارد.
لازم به یاداوری اسـت که در تحقیقات و نگارش مقالات فوق در دو ژورنال معتبر پزشکی ورزشی، گروهی از پزشکان و محققان ایرانی شامل دکتر مرتضی خدایی، دکتر امیرحسین پاک روان، دکتر حمید زعیم کهن و دکتر فرهاد مرادی شرکت داشتهاند.
همه ی کسانی که برای رقابت در برابر بهترین قهرمانان ورزشی دنیا در مسابقات بزرگی مثل المپیک ظاهر می شوند، برای قرار گرفتن در بهترین حالت جسمانی و کسب بهترین نتیجه در حوزه ی فعالیت خود سال ها تلاش کرده اند.
اما موفقیت ورزشکاران در میادین ورزشی صرفاً به آمادگی جسمانی آنها خلاصه نمی شود. ورزشکاران المپیکی بسیاری هستند که به شما خواهند گفت موفقیت محصول چارچوب ذهنی و توانایی فرد در اجتناب از بازی روانی حریف و مقاومت در برابر فشار مسابقه نیز هست. اما برای نیل به این مهم، هر کسی استراتژی خاص خودش را دارد.
در ادامه می توانید به استراتژی های روانی ورزشکاران پر افتخار ترین کشور شرکت کننده در رقابت های المپیک با ۱۰۰۰ مدال طلا را از نظر بگذرانید. روشن ترین نکته ی مثبت این استراتژی ها آن اســت که هر کسی می تواند نسخه ی شخصی سازی شده ی خودش را از روی آنها بسازد و به کار بگیرد. هدف از انجام این کار می تواند از حفظ خونسردی در یک جلسه ی کاری گرفته تا تقویت روحیه پیش از سخنرانی متفاوت باشد.
الیسون فلیکس، ستاره ی ۳۰ ساله ی مسابقات دو و میدانی می گوید: «وقتی به سمت محل قرارگیری خود در میدان دو و میدانی قدم می گذارم، تمرکز کامل دارم. هر چقدر هم که دوربین و فلاش در اطرافم باشد، من حواسم به هیچ کدام از آنها نخواهد بود. هیچ صدایی را نمی شونوم. من صد درصد حواسم را متوجه کاری می کنم که باید انجام دهم».
سال ۲۰۱۶ پنجمین حضور مایکل فلپس در المپیک را رقم زد. مربی همیشگی او باب باومن در سال ۲۰۱۲ در مورد آمادگی ذهنی این فوق ستاره ی ورزش شنا اینگونه توضیح داده اســت: «او بهترین مسابقه ی ممکن را در ذهن خود تجسم می کند. آنقدر قوی این کار را انجام می دهد که انگار واقعاً مسابقه را تجربه می کند و در آب شیرجه می زند. سپس سناریو های مختلف را یکی یکی بررسی می کند».
فلپس در تکمیل صحبت های مربی اش افزوده اســت: «تصور می کنم که مثلاً اگر لباسم پاره شد، یا عینکم شکست، یا این قبیل مسائل، چه کار باید بکنم».
باومن ادامه داده اســت: «به این ترتیب او تمام این سناریو ها را در دیتابیس ذهنی اش نگه می دارد. سپس وقتی مسابقه می دهد سیستم عصبی اش از قبل برای انجام هر یک از این کار ها برنامه ریزی شده اســت. هر وقت هر کدام از این اتفاقات رخ داد، او بلافاصله واکنش مناسب را از خود نشان خواهد داد».
لکسی تامپسون که اکنون ۲۱ سال دارد، در ۱۲ سالگی جوان ترین بازیکن گلف حاضر در مسابقات گلف زنان آمریکا بود. او در مصاحبه ای گفت که هنگام تمرین، به کمک یک مربی به تقویت آمادگی ذهنی خود می پردازد: «مربی من معمولاً قبل از هر کاری آرامش من را می سنجد چون اگر به چیزی فکر کنم که آرامشم را از من بگیرد، ضربان قلبم بالا می رود. وقتی این اتفاق می افتد او از من می خواهد نفس عمیق بکشم و به چیزی فکر کنم که من را شاد می کند».
او ادامه داده اســت: «به این ترتیب شروع می کنم به تکرار فکر های مثبت؛ مثلاً به این فکر می کنم که من خیلی با استعداد هستم. این کار بلافاصله ضربان قلبم را پایین می آورد. من یک تکنیک تنفس نیز دارم که از آن در زمین مسابقه هم استفاده می کنم. پیش از انکه بخواهم به توپ ضربه بزنم، ضربه ی دلخواهم را در ذهنم تجسم می کنم تا از شر تمام افکار منفی خلاص شوم. باید چارچوب ذهنی مثبت خودم را حفظ کنم، چون ۸۰ درصد بازی گلف، ذهنی اســت».
داریل هومر، شمشیرباز ۲۶ ساله، در المپیک ۲۰۱۲ نیز حضور داشته اســت. او درباره ی تکنیک های مورد استفاده اش برای موفقیت در مسابقات گفته اســت: «من پیش از مسابقه، زمانی را به قوت قلب دادن به خودم اختصاص می دهم. مدام برای خودم تکرار می کنم که من بهترین هستم و سعی می کنم حواسم فقط به لحظه باشد. چند موسیقی انرژی بخش گوش می کنم و سپس سعی می کنم خوش باشم و فقط برای مسابقه آماده شوم».
گرت وبر گیل، شناگر ۳۱ ساله تا اینجا ۲ مدال طلای المپیک کسب کرده اســت. او در مصاحبه ای گفته اســت: «اول از همه اینکه من هیچ وقت به شکست خوردن فکر نمی کنم. اگر هنگام مسابقه به شکست خوردن فکر کنید احتمال آنکه واقعاً ببازید و به خانه برگردید خیلی زیاد خواهد بود. دوم اینکه مشخصاً به پیروزی هم فکر نمی کنم. من به تلاشی که برای کسب آمادگی انجام داده ام مطمئن هستم و این را به خوبی می دانم که تمرینات من از تمام رقبایم در مسابقه بهتر و بیشتر بوده اند».
او در ادامه می افزاید: «من به بدنم، تمریناتم، مربی ام، تلاش هایم و آمادگی ام اعتماد می کنم. روی شنا کردن خودم متمرکز می شوم چرا که می دانم با این کار، برای پیروزی در موقعیت خوبی قرار می گیرم».
کایلا هریسون، که اکنون ۲۶ سال دارد در سال ۲۰۱۲ اولین مدال طلای آمریکا در رشته ی جودو را به ارمغان آورد. او در مصاحبه ای عنوان کرده اســت هر شب ۱۰ دقیقه از وقت خود را به تجسم خودش در المپیک اختصاص می دهد؛ از لحظه ی بیدار شدن از خواب گرفته تا گوش سپردن به موسیقی در مسیر رسیدن به محل مسابقه و خود مسابقه.
او می گوید: «من خودم را در حال شکست رقیبم در مسابقه ی فینال و قرار گرفتن روی سکوی اول و تماشای به اهتزاز در آمدن پرچم کشورم تصور می کنم. قرار گرفتن مدال طلا دور گردنم و در آغوش گرفتن مربی ام را حس می کنم. من هر شب تمام اینها را در ذهنم تجسم می کنم». او به خبرنگاران گفته اســت برای المپیک ۲۰۱۲ نیز همین کار را کرده بود.
مریل موزس، دروازه بان ۳۸ ساله ی تیم واترپلو می گوید اطمینان دارد اعضای تیمش هرچه در توان دارند انجام می دهند. او گفته اســت: «تا وقتی خودتان بدانید ۱۰۰ درصد توان خود را گذاشته اید و برای رسیدن به حداکثر پتانسیل خود تلاش کرده اید، اتفاقی که قرار باشد بیافتد می افتد؛ نمی توان همه چیز را کنترل کرد».
او در عین حال گفته اســت اجازه نمی دهد موانع و مشکلات مزاحمتی برای اعتماد به نفسش ایجاد کنند و می گوید: «ذهنیت من همیشه این بوده اســت که اگر نسبت به هر کس دیگر بیشتر تمرین کنم و انرژی بیشتری بگذارم، از همه آماده تر خواهم بود. فکر می کنم اعتماد به نفسی که دارم از همین جا ناشی می شود».
او در ادامه افزوده اســت: «مادامی که خودم را به خوبی آماده کنم، می دانم تمام انرژی ام را برای این کار خواهم گذاشت. استعداد و شرایط فیزیکی خوبی هم نصیبم شده که می توانم با به کارگیری آنها در این سطح بازی کنم».