رییس اداره کنترل ایدز وزارت بهداشت خبر داد
خطر انتقال ایدز از مادر مبتلا به کودک/برنامه وزارت بهداشت برای پیشگیری
تاریخ انتشار : شنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۰۲
ایدز
رییس اداره کنترل ایدز و بیماریهای آمیزشی وزارت بهداشت از اجرای سراسری برنامه پیشگیری از انتقال ایدز از مادر به کودک در راستای استراتژی پیشگیری و کنترل این بیماری در کشور از نیمه دوم امسال خبر داد.
متخصصان در یک بررسی جدید دریافتند افرادی که رنگ پوست و چشمهای روشنی دارند بیشتر در معرض ابتلا به سرطان چشم هستند.
متخصص بیماریهای عفونی از تولد نوزاد سالم از پدر و مادر مبتلا به ایدز خبر داد و گفت: زوجهای مبتلا به ایدز با دریافت داروهای لازم، میتوانند شانس ابتلای جنین خود به ایدز را بسیار کاهش دهند.
طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال 1975 از هر 5 هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2004 این میزان به یک در 166 نفر رسیده و در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده اســت.
امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه می خوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اســت.
از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر اســت. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.
متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آنها می گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش اســت چون در سن پایین می تواند جمله های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند.
این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی اســت که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
2- کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی گوید
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده می کند.
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن اســت محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.
در
واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به
لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها
ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
4- واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی اســت
ممکن اســت واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم اســت. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن اســت همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
5- اوتیسم گاهی خفیف اســت، گاهی شدید
در
گذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می شد اما امروزه می دانیم که اوتیسم نوعی
اختلال رفتاری اســت و طیف بندی دارد. ممکن اســت فردی تمام علائم را داشته
باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر
شود و ممکن اســت فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته
باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته
بندی شود.
6- کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد.
این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند هستند و ممکن اســت ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن اســت زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.
8- کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کند
این کودکان بازی های تخیلی ندارند. کودکان از 1.5 تا 2 سالگی وارد بازی های نمادین می شوند؛ مثلا ممکن اســت از یک تکه پازل به عنوان لیوان چای استفاده کنند یا عروسک شان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی ها به رشد طبیعی کودک کمک می کند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند.
آنها با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند؛ مثلا ممکن اســت به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.
9- تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست
علائم
اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص اســت اما در 3-2 سالگی کاملا مشخص می
شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن اســت در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده
شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.
10- کودک مبتلا به اوتیسم ارتباتط چشمی ندارد
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
11- کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد
متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن اســت علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس اســت» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.
کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می تواند مادرش را بغل کندو ببوسد یا دلیل گریه اش را جویا شود اما در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می شود، ممکن اســت در این زمینه دچار مشکل شود.
کودک مبتلا
به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد؛ نمی تواند به محیط توجه کند یا خود را
جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
13- کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد
تفکر انتزاعی تفکر پیچیده ای اســت که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.
14- کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند
این
کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و
در برخی پایین اســت. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و
برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور اســت؛
گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در
حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود.
15- اوتیسم درمان پذیر اســت
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت اســت اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی اســت.
با
این همه، متاسفانه برخی از درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور
دارند و فکر می کنند این بیماران، ناتوان و گوشه گیر هستند و اگر فردی کلام
و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با
تشخیص اشتباه، کودک را از دورانط لایی درمان محروم می کنند.
16- باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیم
اگر
ناتوانی ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی ها توجه کنیم، مانع پیشرفت
کودک می شویم چون به مرور ضعف ها شدیدتر می شود و حتی روی توانایی ها سایه
می اندازد.
17- دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیست
عوامل مختلفی در بروز اوتیسم نقش دارند اما مهمترین علت آن توارث اســت. جهش های ژنتیکی در کنار بحث توارث ژن ها در بروز این اختلال دخیل اســت. موضوع مربوط به یک ژن هم نیست و ژن های مختلف و تعامل آنهاست که باعث بروز اوتیسم می شود.
این بیماری هنوز مرموز اســت و ناشناخته های بسیاری در مورد آن
وجود دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و علل مختلفی مثل برخی
کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری یا سن والدین یا حتی برخی بیماری های
دوران نوزادی و ... را در بروز آن دخیل می دانند که هیچ یک صددرصد مورد
تایید نیست.
18- اوتیسم پدیده ای ناشی از شهرنشینی اســت
این باور، هم درست اســت؛ هم نادرست. آمار نشان می دهد در مناطق صنعتی میزان شیوع اوتیسم بیشتر اســت. در بیماری های جدی روانپزشکی کناره گرفتن از شهر و ورود به روستا باعث می شود فرد زندگی بهتری داشته باشد چون زندگی در شهر به مهارت های بیشتری نیاز دارد.
مکان سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد، کار را سخت می کند اما در روستا ارتباط ساده تر اســت و نیازهای سطحی باعث می شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده تر اســت.
19- کودک مبتلا به اوتیسم می تواند وارد مدرسه عادی شود
خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می کنند و اتفاقا برایشان بهتر اســت زیرا حضور آنها در کنار کودکان دچار اوتیسم که علائم شدید دارند، می تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه ای در آنها شود.
به صلاح کودک اســت که با کودکان طبیعی حشر و نشر داشته باشد. اینکه درمانگر با او به پارک برود، بسیار خوب اســت زیرا تعمیم دادن از جمله مسائلی اســت که این کودکان در آن دچار مشکل هستند.
چنین سرویسی
پرهزینه اســت و به همین دلیل به مادر آموزش داده می شود ارتباطات را در محیط
های دیگر اصلاح کند. مسلما باید به سلامت روان مادر هم توجه کرد و فرصت
هایی را به وجود آورد تا بتواند برای خود زمانی داشته باشد.
با اینحال،
برخی بر این باورند که نباید به اولیای مدرسه در مورد اوتیسم کودکان توضیح
داد، چرا که برخی از مدارس ما دید منفی به مسائل روانپزشکی دارند و حتی
کودک بیش فعال را در مدرسه روی صندلی جدا می نشانند و اگر کودکی آسیب
ببیند، همه تقصیرها را به گردن کودک مبتلا به اوتیسم می اندازند. متاسفانه
این ضعف ها وجود دارد و به اصلاحاتی در این زمینه نیازمندیم.
20- اوتیسم هم درمان دارویی دارد، هم درمان نگهدارنده
تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی که برای درمان به کار می رود، زیاد اســت. مکمل B6، امگا 3 و حتی رژیم های بدون گلوتن یا پرپروتئین گاهی برای این کودکان توصیه می شود اما هیچ یک تاثیر فوق العاده ای ندارند.
اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده های بی مورد یا حرکت های کلیشه ای یا تشنج و رفتارهای خودآزار داشته باشد، داروهایی برای حذف و طبیعی شدن رفتار او تجویز می شود که موثر هم اســت.
به گزارش جام جم سرا ، هرچند درمان کاملی برای اوتیسم وجود ندارد ، ولی ترکیبی از درمان های خانگی و مدرسهای می تواند به درمان این بیماری کمک کند. هدف درمان افزایش عملکرد کودک با کاهش شدت بیماری اســت.
معمولا متخصصان بسته به مشکل و شدت بیماری کودکان درمان های متفاوتی را ارائه می کنند و گاهی اوقات نیز درمان اوتیسم ترکیبی از چند روش تخصصی اســت.
اغلب متخصصان درمان های رفتاری و ارتباطی را نیز مد نظر قرار می دهند و تا حدودی نیز با موفقیت رو به رو می شوند.
یکی دیگر از روش های درمانی که برای کودکان اوتیسمی می توان به کار گرفت،درمان های آموزشی اســت همچنین درمان های خانگی نیز تا حدودی پاسخگوی مشکلات کودکان اوتیسمی بوده اســت.
درمان های دارویی نیز در میان درمان ذکر شده راه دیگری اســت که بسیار توصیه می شود.کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن اســت به بیماری های دیگر ناشی از اوتیسم همچون بیماری صرع، اختلالات خواب و مشکلات معده مبتلا باشند و باید در کنار درمان اوتیسم به درمان این بیماری ها نیز اهمیت داد.
پیشگیری از اوتیسم
هنوز هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلای کودک به اوتیسم یافت نشده اســت. با این حال با درمان بموقع بیماری بهبود یافته و مهارت های اجتماعی و کلامی کودک ارتقا پیدا می کند. اگر کودک شما مبتلا به اوتیسم اســت با مراجعه به مشاوران و متخصصان برای آشنایی با راههای مختلف بهبود کودک، به کودکتان کمک کنید. درمان به موقع برای کودک مفید بوده، زندگی را برای او آسان تر کرده و از افزایش شدت بیماری اوتیسم پیشگیری می شود.
در مطالعه ای اثربخشی تقلید بزرگسال بر بهبود توجه اشتراکی کودکان مبتلا به اتیسم بررسی شد. در این پژوهش کودکان به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. هر دو گروه در فاز بازی مداخله شرکت می کردند که طی آن بزرگسال رفتار کودک را تقلید می کرد و یا به طور مشروط به آن پاسخ می داد، و سپس وارد فاز بازی خودانگیخته می شدند .
بر اساس نتایج، کودکان گروه تقلید در فاز مداخله زمان بیشتری به بزرگسال نگاه می کردند، و در فاز بازی خودانگیخته مدت زمان بیشتری به بزرگسال نگاه کرده و نگاه او را دنبال می کردند.به طور کلی نتایج نشان داد رفتار تقلیدی بزرگسال، توجه اشتراکی کودکان پیش دبستانی مبتلا به اتیسم را تقویت کرد که نشاندهنده ی ارزش تقلید به عنوان یک مداخله اســت.
منبع: شبکه مجازی آستان
زنان، ام اس و اشتغال
علیرغم تلاش های فعالان مدنی و تصویب قوانین و مقررات ضدتبعیض، 60 درصد از زنان شاغل مبتلا به MS، در ایالات متحده آمریکا، بیماری خود را از رییس و همکاران خود، پنهان می کنند. اغلب این زنان، با ترس از دست دادن توانایی کار و اخراج شدن به دلیل ابتلا به این بیماری، زندگی می کنند.
مطالعاتی جدید در نیویورک نشان می دهد که 1024 تن از زنان شاغل با متوسط سن 40 سال، مبتلا به MS هستند. به تازگی، کمپین های مختلفی در جهان، با کمک رسانه های مطرح جهانی سعی در آگاهی رسانی نسبت به این بیماری دارند، اما با این حال، زنان در کنار نقش های اجتماعی خود در فضای عمومی، مسئول بزرگ کردن فرزندان خود در خانواده نیز هستند و همین استرس های بسیاری را برای آنان ایجاد کرده و علاوه بر مشکلات جسمی، فشارهای روانی بیشماری را نیز برای آنان به بارمی آورد.
زنان مبتلا به MS از آینده شغلی و آینده شخصی خود می هراسند و همین افسردگی ها و اضطراب های مداوم را برای آنان در پی دارد. با توجه به اینکه در جهان در حدود دو و نیم میلیون نفر مبتلا به ام اس هستند، به نظر می رسد که فضای اجتماعی و اقتصادی باید به سمت آگاه تر شدن نسبت به بیماری و برطرف کردن چالش های پیش روی آنان، به خصوص چالش های پیش روی زنان، حرکت کند.
گزارش سال گذشته جمعیت ام اس ملی در آمریکا، نشان می دهدکه عمده ترین مشکلات زنان شاغل مبتلا به ام اش، شامل موارد زیر می شود:
* 61درصد از زنان شاغل مبتلا به ام اس، گفته اند که صحبت کردن درباره بیماری خود در میحط کار، برایشان راحت اســت؛ 59 درصد نیز گفته اند که از درمیان گذاشتن بیماری شان با مدیر خود ابایی ندارند. با این حال، 60 درصد آنان، تلاش در پنهان کردن بیماری خود و علائم آن را در محیط کار داشته اند و فقط 39 درصد گفته اند که فکر می کنند وضعیت جسمانی آنان و مدیریت علائم این بیماری برای مدیرانشان حائز اهمیت اســت.
* 40 درصد از زنان شاغل مبتلا به ام اس، گفته اند که تنظیم برنامه کاری شان در مواجهه موفق آنان با بیماری مثور بوده اســت و 38 درصد ساعات کاری خود را کاهش داده و یک سوم نیز، به ساعت کاری منعطف یا کارهای پاره وقت روی آورده اند.
* در حالی که، 95 درصد زنان مورد بررسی شاغل بودند (77 درصد تمام وقت)، اکثریت بزرگی از آنان، 71 درصد، نسبت به توانایی کاری و حفظ شغل خود نگران بودند.
* هشت نفر از هر 10 نفر از موارد بررسی شده، به تازگی و در طی 3 ماهه اخیر، علائم بیماری را در خود مشاهده کرده اند که عمدتا خستگی، لمس شدن، مورمور شدن و مشکلاتی در بینایی، راه رفتن، شناختن و البته داشتن درد بوده اســت. 86 درصد زنان مبتلا به MS بین 16 تا 40 سال دارند.
زنان مبتلا به MS و دوران قاعدگی
بنابراین، اغلب زنان، از قرص های ضدبارداری برای کنترل، کوتاه کردن یا قطع کردن قاعدگی خود استفاده می کنند. البته، این روش نیز اثرات جانبی منفی، چون بالارفتن احتمال ابتلا به سرطان پستان را به بار می آورد.
زنان، MS و جلوگیری از بارداری
MS بر باروری تاثیری ندارد و زنان مبتلا به این بیماری حیات جنسی عادی دارند. آن ها می توانند، همچون سایر هم جنس های خود، باردار شوند و اگر قصد داشته باشند که بارداری خود را به تعویق بیندازند باید از روش های معمول پیشگیری از بارداری استفاده کنند. یافتن بهترین راه حل برای آنان، امری مشکل و بسیار مهم اســت و حتما باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. زیرا، داروها و روش های معمول برای پیشگیری از بارداری، ممکن اســت بر وخیم تر شدن علائم بیماری آنان تاثیرگذار باشد.
یائسگی در زنان مبتلا به ام اس
بارداری و زایمان زنان مبتلا به MS
ابتلا به ام اس، نباید زنان را از ادامه زندگی و فرزندآوری باز دارد؛ اما با این حال چالش های بزرگی را پیش پای آن ها قرار می دهد که خود به تنهایی قادر به رفع آن نیستند. بنابراین، در اغلب مواقع زنان مبتلا به ام اس، از فرزندآوری منصرف می شوند. مطالعات نشان داده اســت که فاصله گرفتن از زندگی طبیعی، یکی از اصلی ترین منشکلات افراد مبتلا به ام اس اســت و در وضعیت روانی آنان، تاثیرات منفی غیرقابل انکاری دارد.
به عقیده پزشکان، بخشی از مقابله با این بیماری، تلاش برای تداوم زندگی اجتماعی و طبیعی انسانی اســت. بنابراین، به زنان مبتلا به ام اس نیز توصیه می شود که شغل خود را از دست نداده و چنانچه علاقه مند هستند، حتما فرزندان خود را به دنیا بیاورند. همان طور که پیشتر گفته شد، ام اس بر باروری تاثیرگذار نیست، اما برخی داروهای درمان آن، بر سیکل های ماهانه تاثیرگذارند و برخی برای مصرف در دوران بارداری، غیرایمن هستند.
اما، مطالعات جدید پزشکی نشان می دهند که بارداری بر کاهش تعداد دفعات و شدت عود کردن علائم بیماری موثر اســت. البته، دلیل این موضوع هنوز مشخص نیست ولی دانشمندان معتقدند که تغییرات هورمونی در این کاهش علائم بیماری موثر اســت. با این حال، احتمال افزایش حمله ها، در 3 ماه اول تولد نوزاد بالاست، بنابراین بارداری و زایمان زنان مبتلا به ام اس، حتما باید تحت نظارت شدید پزشک و تیم مجرب درمانی باشد. یکی از بزرگ ترین استرس های دوران بارداری در مادران مبتلا به ام اس، احتمال ابتلای فرزندان آنان به این بیماری اســت اما خوشبختانه برخلاف بیماری هایی چون هانتینگتون، ام اس به صورت مستقیم به ارث نمی رسد.
مادری و ام اس
زنان مبتلا به ام اس حتی وقتی از چالش های دوران بارداری، زایمان و شیردهی نیز گذر کنند، در زندگی شخصی خود با چالش های بسیاری مواجهند. خستگی مفرط، عدم تعادل و بی حس شدن اندام های اصلی بدن، تنها بخشی از مشکلات این زنان هستند. افسردگی و اضطراب تکمل کننده چالش های معمول این زنان در حین بزرگ کردن فرزندان آن هاست. بنابراین بهتر اســت فرزندان و سایر اعضای خانواده آن ها نسبت به وضعیت بیمار و چالش های او آگاهی یافته و در مواجهه با آن آمادگی پیدا کنند.
سخن گفتن از چالش ها، به معنای تسلیم شدن در برابر آن ها نیست و می توان نمونه های بسیاری را یافت که علیرغم تمام این چالش ها، همچنان شغل خود را حفظ کرده، فزرندان خود را بزرگ می کنند و در مقابل تمامی تبعیض ها علیه بیماری و جنسیت خود می ایستند.
به گزارش مشرق، محمدمهدی گویا در شیراز اظهار داشت: سیاستهای کنترل و پیشگیری ایدز برنامه جدیدی نیست و سالهاست که در حال اجرا بوده و اکنون چیزهای جدید به آن اضافه و سعی شده اســت برنامههای آموزشی و اطلاعرسانی بهصورت هدفمند برای قشرهای ویژه تقویت شود.
وی بیان کرد: آموزش و اطلاعرسانی یکی از مهمترین ابعاد برنامه چهارم استراتژیک ایدز کشور اســت و مهمترین گروه در این طرح نوجوانان و جوانان هستند و تلاش داریم با یک آموزش و اطلاعرسانی بهموقع آنها را از خطرهای بیماری ایدز آگاه کنیم.
رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت با اشاره به برنامه استراتژیک ایدز کشور افزود: این برنامه در دو بخش اطلاعرسانی عمومی و اطلاعرسانی برای افراد با رفتارهای پرخطر تعریف شده اســت و اطلاعرسانی عمومی شامل آگاهسازی نوجوان، جوانان، بانوان و افراد در شرف ازدواج بوده و در بُعد دوم به افراد با رفتارهای پرخطر آموزش ساده و مشاوره داده میشود.
گویا با اشاره به اهداف مشاوره دادن به افراد با رفتارهای پرخطر اضافه کرد: این دسته از افراد را به انجام آزمایش تشویق کرده و به آنها میگوییم که ادامه این رفتار شما را در معرض ابتلا به بیماری قرار داده و در صورت تشخص فرد مبتلا به بیماری، او را تحت مراقبت و درمان دائمی قرار میدهیم.
وی گفت: یکی از سیاستهای دیگر پیش روی ما تقویت برنامههای بیماریابی و دسترسی به گروههای پرخطر بوده که محل تجمع و زندگی آنها را شناسایی کنیم و افراد مبتلا را با مشاوره و آزمایش در مسیر درمان قرار دهیم.
وی تصریح کرد: یکی از اهداف دیگر برنامه چهارم استراتژیک ایدز تقویت آزمایشهای شناسایی این بیماری بوده و اینکه در محلهای در دسترس و شناساییشده، این آزمایشها صورت گیرد، برای مثال در مراکزی مانند مرکز درمان اعتیاد، کاهش آسیب و زندانها با آزمایش سریع، افراد مبتلا به موقع شناسایی شوند.
رئیس مرکز مدیریت بیماریهای واگیردار وزارت بهداشت بیان داشت: این آزمایش به صورت رایگان انجامشده و حاصل این فرایند باید «درمان موفق» باشد که به معنای کاهش تعداد ویروس HIV در داخل بدن بیمار اســت تا آن میزان که احتمال انتقال به دیگری نباشد و برای این مهم از بیماران در فواصل مختلف آزمایشهای ویژهای گرفته میشود.
گویا در پایان افزود: یکی از برنامههای دیگر ما کاهش انتقال بیماری ایدز از مادر به کودک اســت و این برنامه در 16 استان از جمله فارس در حال اجراست و برای دستیابی به این امر ابتدا به شناسایی مادران مبتلا پرداخته و سپس درمان فوری آنها در طول دوره بارداری، هنگام زایمان و بعد از زایمان انجام خواهد گرفت.
روشی تازه اما خطرناک برای درمان ام.اس بررسی شد
یک تحقیق محدود نشان میدهد پیوند سلولهای بنیادی بعد از شیمیدرمانی تهاجمی میتواند پیشرفت اِماِس (اسکلروز چندگانه) را متوقف کند.
به گزارش پارسینه، این تحقیق روی ۲۴ بیمار ۱۸ تا ۵۰ ساله در سه بیمارستان در کانادا انجام شده اسـت. بیمارانی که انتخاب شده بودند، پیشآگهی بدی داشتند، بیماریشان فعال بود و برایشان ناتوانی و معلولیت، از متوسط تا ناتوانی در راه رفتن، ایجاد کرده بود.
رشتههای اعصاب در بدن مثل سیم برق هستند، سیم برق یک رشته نازک هادی جریان برق در وسط دارد که کار هدایت الکتریسیته را انجام میدهد و روی آن پوششی لاستیکی قرار دارد که از رشته هادی برق محافظت میکند.
در بدن هم همین طور اسـت، روی رشته عصبی را لایهای محافظ به نام میلین میپوشاند. در بیماری ام اس، سیستم ایمنی به دلایل ناشناخته، ترکیبی از عوامل محیطی و ژنتیکی، به این غلاف میلین حمله کرده و آن را تخریب میکند.
این تخریب علاوه بر اینکه خود عصب را در معرض آسیب قرار میدهد هدایت جریان الکتریکی در عصب را هم مختل میکند، انگار سیم برقی که عایقش کنده شده دچار اتصالی شود.
این باعث میشود اعصاب نخاعی و مغزی که دیگر لایه محافظ ندارند به تدریج دچار تحلیل و تخریب شوند که نتیجه آن معلولیت و ناتوانیهای مختلف اسـت.
در حال حاضر اساس درمان داروهایی اسـت که سیستم ایمنی را از کار میاندازند اما این روش صرفنظر از عوارضی که دارد کمکی به بازگرداندن اعصاب تخریب شده نمیکند و در بهترین حالت پیشرفت بیماری را کند کرده یا دورههایی را که بیماری فروکش میکند، بیشتر یا طولانیتر میکند.
در سالهای اخیر سلولهای بنیادی هم در کنار سرکوب سیستم ایمنی به کار گرفته شده اسـت. اساس کار این اسـت که با شیمی درمانی سلولهای ایمنی را که به غلاف پوشاننده اعصاب حمله میکنند از بین برده و بعد با سلول بنیادی آنها را جایگزین کنند.
رشته عصب (آکسون) به رنگ قرمز که دور آن را سلول شوآن (سازنده میلین) به رنگ آبی گرفته اما چون فرد مبتلا به اماس اسـت خود میلین دور عصب وجود ندارد
برای تولید سلولهای بنیادی از سلولهای خود بیمار استفاده میشود، این سلولها با دستکاری ژنتیکی در آزمایشگاه تبدیل به سلولهای بنیادی میشوند، این کار شبیه این اسـت که سلول از نو برنامهریزی شود.
این سلولهای بنیادی چون در مراحل اولیه هستند فاقد نقصی هستند که بیماری را ایجاد میکند.
در این تحقیق، پژوهشگران سیستم ایمنی بیماران را چنان شدید سرکوب کردند که تقریبا از کار افتاد. بعد از این شیمیدرمانی سنگین برای سرکوب سیستم ایمنی، به بیماران سلول بنیادی تزریق شد.
این ۲۴ بیمار از زمان تشخیص بیماری تا زمان پیوند سلولهای بنیادی، تحت شیمیدرمانی استاندارد قرار گرفته بودند اما بیماریشان متوقف نشده بود و در مجموع ۱۶۷ بار عود بیماری را تجربه کرده بودند.
اما پس از درمان با این روش، در امآرآی هیچ ضایعه جدیدی دیده نشد، سرعت تحلیل مغز به قدری کاهش یافت که به فرد سالم نزدیک شد، عود بیماری مشاهده نشد و میزان ناتوانی و معلولیت بیماران کاهش یافت.
البته روشن اسـت که سرکوب سیستم ایمنی به این شدت، عوارض خود را دارد و یکی از بیماران بر اثر همین عوارض درگذشت.
متخصصان با اینکه این شیوه را "امیدوار کننده" خواندهاند اما تاکید کردهاند که این روش "خطرات قابلتوجهی" دارد.
سیتی اسکن مغز فرد مبتلا به اماس، جاهایی که اعصاب غلاف خود را از دست دادهاند با فلش مشخص شده
علاوه بر این، سرکوب سیستم ایمنی به این شدت نیاز به مراکز بسیار تخصصی و پیشرفته برای مراقبت و نگهداری از بیماران دارد.
به جز این باید فواید این روش در قیاس با عوارض آن سنجیده شود از این رو برای همه مناسب نیست.
دکتر مارک فریدمن سرپرست این تحقیقات نیز به محدودیتهای این تحقیق اشاره کرده: تعداد بسیار کم بیماران تحت مطالعه و نیز نبود گروه شاهد برای مقایسه تاثیر درمان.
ده روز پیش، نتایج تحقیق گروهی دیگر از محققان کانادایی منتشر شد که ژنی را در ایجاد اماس شناسایی کرده بودند.
آنها با بررسی بیماران مبتلا به نوع نسبتا نادر ام اس، نوع پیشرونده اولیه که حدود ده درصد مبتلایان به ام اس را تشکیل میدهد، متوجه شدند که هفتاد درصد آنها ژن جهش یافته NR۱H۳ دارند.
تمام کسانی که این ژن معیوب را دارند به ام اس مبتلا نمیشوند اما محققان معتقدند برای اینکه مجموعهای از عوامل بتوانند کلید آغاز بیماری را بزنند، این ژن به عنوان عامل زمینهساز، نقش مهمی دارد.
شناسایی این ژن و احتمالا ژنهای دیگر در آینده، به شناسایی افراد در معرض خطر، بیماریابی سریع و آغاز درمان در مراحل بسیار اولیه، پیش از آنکه آسیبهای غیرقابل برگشت ایجاد شود، میتواند تحولی در درمان این بیماری ایجاد کند.
معاون پژوهشی مرکز تحقیقات دیابت بیمارستان امام خمینی ساری گفت: بیماری دیابت چهار نوع است که نوع اول آن که قابل پیشگیری نخواهد بود و در آن به صورت ناگهانی سلولهای بتا پانکراس تخریب میشوند و از بین میروند.
مطالب مرتبط
دبیر علمی کنگره بین المللی پوست، زیبایی و لیزر گفت: طبق آمارهای وزارت بهداشت، سالانه ۲۵ هزار نفر در کشور به بیماری سالک مبتلا می شوند.
وی با بیان اینکه این بیماری نه درمان قطعی و نه روشی برای پیشگیری دارد، گفت: یکی از مواردی که این مرکز طی چند سال اخیر تحقیقات خود را بر روی آن متمرکز کرده ، در مورد تولید یک واکسن یا درمان موثر در مورد این بیماری بوده است.
دبیر علمی کنگره بین المللی پوست، زیبایی و لیزر خاطر نشان کرد: این مرکز با همکاری دانشگاه علوم پزشکی مشهد در این زمینه یک داروی موضعی ساخته است که تاکنون فاز یک و دو مرحله تحقیقاتی را طی کرده و فاز سوم آن که شامل مطالعات بالینی است درحال حاضر در دست بررسی است.
رئیس مرکز آموزش و پژوهش پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران همچنین در مورد بیماری پسوریازیس به عنوان یکی از محورهای مورد بحث این کنگره گفت: طبق آمارهای جهانی یک تا دو درصد جوامع دنیا به این بیماری مبتلا هستند بنابراین یک تا دو درصد جمعیت ۸۰ میلیونی ایران نیز به این بیماری مبتلا هستند.
فیروز افزود: پسوریازیس یک بیماری ژنتیکی است که هنوز ژن عامل آن شناخته نشده است و راه پیشگیری و درمان قطعی برای آن وجود ندارد اما با تجویز داروهای موضعی، خوراکی یا داروهای بیولوژیک می توان برای کنترل این بیماری استفاده کرد.
دبیر علمی کنگره بین المللی پوست، زیبایی و لیزر در مورد برگزاری این کنگره گفت: مرکز آموزش و پژوهش بیماری های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران هر دو سال یکبار این کنگره را با هدف افزایش سطح دانش متخصصان پوست و ایجاد بستری برای تبادل تجربیات و ارائه تازه ترین دستاوردهای علمی به صورت بین المللی برگزار می کند.
فیروز اضافه کرد: در مورد بیماری های شایع پوستی مانند آکنه، پسوریازیس، سالک، اگزما و موارد مرتبط با زیبایی مانند تزریق فیلرها و بوتاکس و انواع لیزرها طی سه روز برگزاری کنگره بحث و تبادل نظر خواهد شد.
وی یادآور شد: کنگره بین المللی پوست ، زیبایی و لیزر از ۲۷ تا ۲۹ فروردین ماه جاری با حضور متخصصان داخلی و ۴۳ سخنران خارجی از ۱۶ کشور دنیا از جمله ایتالیا، فرانسه، آمریکا، انگلیس، عراق، لبنان، آفریقای جنوبی، برزیل، سویس، و... در هتل المپیک تهران برگزار می شود.