ممکن است شما هم دچارش باشید: سندرم پاهای بی‌قرار

جام‌جم‌سرا: معمولاً مشکلات ناآرامی پاها با دراز کشیدن یا نشستن‌های طولانی مدت رخ می‌دهد و علائم مختلفی دارد. تغذیهٔ مناسب در رفع این مشکل نیز تأثیر بسزایی دارد. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که منیزیم یکی از عناصر تسکین‌دهندهٔ سندرم پاهای بی‌قرار است.

مواد غذایی سرشار از آهن

بدن انسان برای حمل اکسیژن نیاز به آهن دارد. کمبود این مادهٔ معدنی در رساندن اکسیژن به سلول‌های بدن اختلال ایجاد کرده و باعث خستگی و کسالت می‌شود. زمانی که میزان آهن در بدن ناکافی باشد می‌تواند به سندرم پاهای بی‌قرار و یا تشدید علائم آن منجر شود.

برای تسکین علائم این سندرم میتوانید مواد غذایی سرشار از آهن مصرف کنید. بهترین منابع غذایی آهن در مواد غذایی حیوانی مانند گوشت قرمز، ماهی‌ها و گوشت پرندگان است. این مواد غذایی حاوی آهن هم هستند که به خوبی جذب بدن می‌شود. توجه داشته باشید که جگر مرغ، گوشت گاو و گوشت بوقلمون نیز سرشار از آهن هستند.

از بین منابع غذایی گیاهی آهن می‌توان به لوبیا‌ها، عدس، اسفناج و کشمش اشاره کرد. باید بدانید که بدن فقط ۲ تا ۲۰ درصد آهن موجود در این مواد غذایی را جذب می‌کند. در واقع جذب آهن مواد غذایی غیر حیوانی به اندازهٔ مواد غذایی حیوانی نیست.

مواد غذایی سرشار از فولات

فولات را ویتامین B۹ نیز می‌نامند که یکی از مشتقات اسیدفولیک است. این ریزمغذی برای ساخت و حفظ سلول‌های جدید لازم و ضروری است. بدن ما برای ساخت گلبول‌های قرمز و پیشگیری از «آنمی» یا‌‌ همان کم خونی نیاز به فولات دارد.

افرادی که از کمبود ویتامین B۹ رنج می‌برند بیشتر با علائم سندرم پاهای بی‌قرار مواجه می‌شوند. برای تسکین این علائم توصیه می‌کنیم مواد غذایی سرشار از فولات یا غنی‌شده با اسیدفولیک میل کنید. سبزیجات برگ سبزدار مانند اسفناج به طور طبیعی سرشار از اسیدفولیک هستند. همچنین باید بدانید که مرکبات، آب میوه‌ها و لوبیا‌ها نیز حاوی این عنصر مغذی می‌باشند.

برخی از غلات صبحانه، نان‌ها، برنج و همچنین پاستا‌ها نیز به صورت غنی‌شده از فولات تولید می‌شوند. می‌توانید از این محصولات غذایی غنی‌شده نیز برای بالا بردن میزان اسیدفولیک بدنتان استفاده کنید.

مواد غذایی سرشار از منیزیم

منیزیم باعث تنظیم فشار و قند خون و همچنین تنظیم ضربان قلب می‌شود، استحکام استخوان‌ها را حفظ و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و همچنین باعث بهبود عملکرد عضلات و عصب‌ها می‌شود.

کمبود منیزیم می‌تواند باعث بروز حالت تهوع، استفراغ، بی‌اشتهایی و خستگی شود که این‌ها نیز می‌توانند به سرگیجه، احساس سوزش در پا‌ها و همچنین انقباض و کرامپ‌های عضلانی منجر شوند. اگر به میزان کافی از این مادهٔ معدنی دریافت نکنید بیشتر در معرض کرامپ‌های عضلانی و بی‌خوابی قرار خواهید داشت.

به عقیدهٔ متخصصان کمبود منیزیم می‌تواند بدن را در معرض سندرم پاهای بی‌قرار دهد. درحالی‌که افزایش میزان منیزیم بدن در افرادی که به این مشکل مبتلا هستند می‌تواند نیاز شدید به تکان دادن پا‌ها در شب را کاهش دهد. در واقع مصرف میزان کافی مواد غذایی حاوی منیزیم می‌تواند علائم این مشکل را تا حد زیادی کاهش دهد.

علاوه بر افزایش میزان مصرف مواد غذایی حاوی منیزیم باید از مصرف کافئین و الکل بپرهیزید و استرستان را کاهش دهید. برای جذب منیزیم بیشتر می‌توانید به اسفناج، سیب‌زمینی، لوبیا‌ها و نخود اعتماد کنید. غلات کامل، جوانه‌ها نیز به تامین منیزیم بدن کمک می‌کنند. توجه داشته باشید که میزان نیاز روزانهٔ ما به این ماده بین ۳۱۰ تا ۴۰۰ میلی‌گرم تخمین زده شده است.

برای قرار پاهای بی‌قرار از این‌ها بپرهیزید
همان طور که برخی از خوردنی می‌تواند به کاهش علائم این بیماری کمک کند برخی دیگر نیز می‌تواند باعث تشدید علائم آن شود. نوشیدنی‌های الکلی و کافئین می‌تواند باعث تشدید علائم بیماریتان شود. توصیه می‌کنیم که قبل از خواب از مصرف نوشیدنی‌های کافئین‌دار بپرهیزید به خاطر اینکه خاصیت محرکی دارند و در خوابتان اختلال ایجاد خواهند کرد.

کافئین علاوه بر چای و قهوه به میزان زیادی در نوشیدنی‌های دیگری مانند نوشیدنی‌های انرژی‌زا، نوشابه‌ها و حتی شکلات‌ها نیز وجود دارد. اگر از داروهایی استفاده می‌کنید که حاوی کافئین هستند حتماً به پزشکتان اطلاع دهید. توجه داشته باشید که داروهای مسکن و ضد درد معمولاً حاوی کافئین هستند.

تأثیر اضافه‌وزن و چاقی در سندرم پاهای بی‌قرار
نتایج پژوهشی که در سال ۲۰۰۹ در مجلهٔ Neurology به چاپ رسیده است نشان می‌دهد که اضافه‌وزن و چاقی می‌تواند باعث افزایش خطر ابتلا به سندرم پاهای بی‌قرار شود. محققان معتقدند که کاهش میزان دوپامین در مغز می‌تواند باعث بروز این مشکل شود و از آنجایی که تعداد گیرنده‌های دوپامین در مغز افراد چاق معمولاً کم است بیشتر در معرض سندرم پاهای بی‌قرار هستند.

محققان بعد از بررسی‌های لازم مشاهده کردند که ۶/۴ درصد خانم‌ها و ۴/۱ آقایانی که از این مشکل رنج می‌برند شاخص تودهٔ بدنی بالایی دارند. البته محققان معتقدند که در این خصوص نیاز به بررسی‌های تکمیلی وجود دارد اما با این حال بر این عقیده هستند که داشتن وزن نرمال و همچنین خواب با کیفیت می‌تواند باعث ارتقای سلامت افراد شده و مشکلاتی مانند سندرم پاهای بی‌قرار را از آن‌ها دور کند. (تبیان)

جداسازی پاهای کودکی شبیه به پری دریایی |عکس|

جام جم سرا: Milagros Cerron که بیشتر به نام «پری دریایی کوچولو» معروف شده، از ابتدای تولد با پاهای به هم جوش خورده همانند تصویر ذهنی مردم از پریهای دریایی در افسانه‌ها متولد شد. او مبتلا به سندرم سیرنوملیا sirenomelia یا «پری‌پایی» بود که به وضعیتی پزشکی گفته می‌شود و با چرخش و تلفیق پاهای فرد مبتلا شکل می‌گیرد.

به گزارش جام جم سرا، دیلی میل نوشته است یک مورخ پزشکی از برخی موارد این بیماری که در گذشته رخ داده یاد می‌کند که تصویر نمونه‌ای از آنها را در بالا می‌بینید. این نمونه در موزه Vrolik آمستردام به نمایش گذاشته شده‌اند.

مراقبت از پاهای زخم‌خورده دیابت

جام جم سرا: متاسفانه در ادامه و در صورت کنترل نشدن روند پیشرفت دیابت، عوارض دیگری چون زخم و در نهایت، قطع عضو اندام در انتظار یک بیمار دیابتی خواهد بود.

دکتر غلامرضا امینیان، جراح استخوان و مفاصل و عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در گفت‌وگو با جام‌جم با تاکید بر این که وقتی اعصاب پا به طور مستقیم درمراحل پیشرفته بیماری دیابت تحت تاثیر قرار می‌گیرد، عوارض حسی و سپس حرکتی و ارادی را در ناحیه پاها بروز می‌دهد، می‌گوید: علائم نوروپاتی حسی معمولا شامل سوزش، درد، گزگز و سوزن سوزن شدن می‌شود. بهترین راهکار برای کنترل این عوارض و در واقع پیشگیری از ورود بیماری به مراحل پیشرفته‌تر، کنترل قند خون هفتگی برای بررسی روند صعودی دیابت است. توجه داشته باشید که بالا بودن قند خون در بروز عوارض ذکر شده موثر است. در این موارد، باید بسرعت به پزشک متخصص مراجعه شود تا نسبت به تجویز داروهای خوراکی، پمادهای مخصوص و احتمالا کفش و کفی مناسب اقدام شود.

سایه دیابت بر اعصاب حرکتی پا

در نوروپاتی حرکتی اعصاب پا، عضلات، تحت تاثیر بیماری دیابت قرار می‌گیرد که باعث می‌شود بیمار احساس کند عضلاتش ضعیف و دردناک شده است.

دکتر امینیان با اشاره به این مساله توضیح می‌دهد: ران، ساق و نیز عضلات داخلی پا ممکن است به ترتیب درگیر بیماری دیابت شوند. تحت تاثیر این عوارض، تعادل بیمار نیز ممکن است دچار مشکل شود. حتی در چنین شرایطی، ساییدگی و التهاب پوست پا، تشکیل پینه در کف پا و درد دور از انتظار نیست. در چنین شرایطی، استفاده از کفش‌های مناسب با کفی‌های مخصوص به حفظ تعادل بیمار کمک می‌کند. همچنین ورزش‌های مناسب برای نواحی آسیب‌دیده توصیه می‌شود.

این جراح استخوان با اشاره به این که مکانیسم عرق کردن نیز تحت تاثیر دیابت در بیمار تغییر می‌کند، می‌گوید: فردی که مبتلا به دیابت است ممکن است از خشکی و ضخیم شدن لایه شاخی ناخن و همچنین پوست ترک‌خورده، خشک و سفت شده رنج ببرد. از سوی دیگر، این عوارض بیمار را در معرض ضخیم‌تر شدن پینه و درد قرار می‌دهد. در چنین شرایطی احتمال ایجاد عفونت‌های باکتریایی و قارچی نیز بیشتر می‌شود. بهترین توصیه برای بهبود این عوارض، استفاده روزانه از روغن ناخن پا و دیگر کرم‌هایی است که به طور خاص برای مراقبت از پای دیابتی تولید شده است.

وقتی پاها زخم می‌شود

به گفته دکتر امینیان، یکی از عوارض نادر دیابت‌های پیشرفته مربوط به بروز مشکلات عضلات و مفاصل می‌شود که مشکلاتی را در جریان گردش خون در پاها ایجاد می‌کند. همچنین از عوارض دیگری که برخی بیماران دیابتی به آن مبتلا می‌شوند باید به عفونت‌های قارچی و باکتریایی اشاره کرد.

این متخصص ارتوپدی در این باره توضیح می‌دهد: عفونت‌های قارچی و باکتریایی ممکن است به دنبال تغییرات تغذیه‌ای و متابولیکی در بدن اتفاق بیفتد. علائم عفونت‌های باکتریایی نیز شامل قرمزی، تورم، گرما، درد و حساس شدن پوست پاها می‌شود. زخم شدن پاها نیز زمانی اتفاق می‌افتد که پوست بر اثر بیماری، شکننده می‌شود و در پی یک ضربه کوچک منجر به زخم کوچک در پا می‌شود.

دکتر امینیان تاکید می‌کند: البته زخم در پی کاهش حس پوست در پاها و مشکلات تغذیه عروق خونی نیز ممکن است ایجاد شود. در چنین شرایطی استفاده از پمادهای مخصوص و برداشتن یک لایه از پوست باعث التیام پوست می‌شود. البته این اقدام باید بسرعت صورت بگیرد و حتی در بعضی بیماران ممکن است با این اقدام نیز التیام بخوبی صورت نگیرد.

درمان عوارض پای دیابتی با کفش و کفی

توجه داشته باشید که سهل‌انگاری و بی‌دقتی در انجام مراقبت‌های لازم از پاها می‌تواند بیمار دیابتی را دچار مشکلات بزرگی کند و بهداشت پاها را به مخاطره بیندازد.

دکتر امینیان با تاکید بر این که یک بسته درمانی که شامل داروهای مخصوص و کفش و کفی ویژه می‌شود در پیشگیری از مشکلات بیمار دیابتی مفید است، می‌گوید: این بیماران ممکن است در معرض خطر گسترش زخم ناشی از پوشش نامناسب پا قرار بگیرند یا ممکن است دارای یک تغییر شکل در پا باشند که منتهی به ایجاد فشار به کف پا بشود. دیابتی‌ها در چنین شرایطی نیازمند به ارتوز‌های پا (کفش و کفی‌های طبی) برای بهبود توزیع فشار وزن در کف پا هستند. البته ممکن است چنین ارتوز‌هایی در داخل کفش‌های معمولی و مرسوم جا نگیرد که در این صورت، کفش‌های طبی، راه‌حلی عملی برای پیشگیری از ایجاد زخم دیابتی محسوب می‌شود.

درمان زخم پای دیابتی

تشخیص عواملی که ممکن است در بیمار دیابتی منتهی به ایجاد ضایعه در پا شود در درمان و کنترل زخم پای دیابتی بسیار موثر است.

دکتر امینیان در این باره توضیح می‌دهد: انجام معاینات دوره‌ای کامل، توجه خیلی زیاد به زخم‌هایی که قبلا وجود داشته است، توجه به ضایعات قبلی پا و هر نوع وضعیت غیرعادی در پاها بسیار مهم است. در واقع انجام یک معاینه کامل پا از نظر پوست، گردش خون، سیستم‌های عصبی، عضلانی و استخوانی از سوی پزشک متخصص در پیشگیری از ضایعات پا بسیار موثر است.

این متخصص تاکید می‌کند: نوع شغل، فعالیت و تحرک بیماردیابتی در تشخیص و تجویز کفش مناسب باید مورد توجه قرار بگیرد. اگر بیمار بی‌تحرک است و با صندلی چرخدار جابه‌جا می‌شود فقط یک پوشاننده پا که از پای او در مقابل ضربات محافظت کند کافی است. همین طور به محل زندگی بیمار باید توجه شود. کفش بیمارانی که خارج از شهرها زندگی می‌کنند و روی مناطق نا هموار راه می‌روند باید به نحوی طراحی شود که از پاها در برابر ضربات متمادی محافظت کند.

توصیه‌هایی برای بیماران دیابتی در استفاده از کفش و کفی

ـ پاها به دقت اندازه‌گیری شوند تا کفش مناسب با سایز صحیح انتخاب شود.

ـ کفش‌ها برای راه رفتن راحت باشد.

ـ برای اولین بار نباید کفش‌ها بیش از 30 دقیقه پوشیده شود. پس از این مدت باید کفش‌ها در آورده شود و پا‌ها از نظر هر نوع تغییر رنگ، درد، سائیدگی، تاول یا تورم جدید مورد بررسی قرار بگیرد. در صورت وجود این موارد، کفش را نباید پوشید و باید به کلینیک سازنده مراجعه شود.

ـ اگر عوارضی در پاها مشاهده نشد، بتدریج باید زمان پوشیدن کفش را اضافه کرد. به این ترتیب بیمار دیابتی، هر زمان که می‌خواهد راه برود باید از کفش‌های طبی استفاده کند.

پونه شیرازی ‌‌‌/ ‌‌‌گروه سلامت

بگذارید روی پاهای خودم بایستم

شایستگی در ابتدا در نتیجه قابلیت مغز در نظم بخشیدن به تمامی محرک‌های دریافتی آشفته و بی‌نظم، حاصل می‌شود. توانایی ذاتی نوزاد در شایستگی یافتن، شالوده مهارت پیچیده‌تر آینده یعنی مهارت در تعامل با دنیا و مردم را پی‌ریزی می‌کند که به‌نوبه خود می‌تواند حس اعتماد به نفس را در کودک خلق‌کند.
یک بخش از این تکامل این است که کودک در حالی که بزرگ می‌شود، بداند که قادر است بر رویدادهای خارجی تسلط یابد. بخش دیگر از این تکامل این است که کودک در حین تعامل با محیط یاد بگیرد که چگونه به شیوه سالمی خودش را با ملزومات و انتظارات [زندگی] اجتماعی دنیا تطبیق‌دهد.
یکی از عواملی که می‌تواند در رشد این احساس موثر و کارساز باشد پدر، مادر و اعضای خانواده است.
اگر به کودک خود توجه و محبت وافری داشته باشید در واقع به فرزندتان این امکان را داده‌اید تا او در محیط فراهم شده ویژگی‌های شخصیتی خود را بشناسد و ضمن بهره‌گیری از آنها به توانایی خود پی ببرد و با تکیه به آنها با مسائل و مشکلات خود رو به رو شود. می‌دانیم که اعتماد به نفس چیزی نیست که از طریق ژن به فرزند منتقل شود پس برای رشد آن باید به کودک خود کمک کنیم. هرگز او را از انجام کارها منع نکنید. زیرا با محدود کردن او در انجام کارها در واقع او را از رویارویی با مشکلات منع کرده‌اید و فرصت ممارست را از او گرفته‌اید لذا او را آزاد بگذارید تا خود یاد بگیرد و تجربه کند چرا که محدودیت علاوه بر مشکلات نامبرده می‌تواند او را دچار ترس، خجالت و کم‌رویی نیز بکند.
کودکانی که فرصت کافی برای تقویت این حس خود داشته‌اند، آموخته‌اند که ذهن و جسم‌شان متعلق به آنهاست پس بهتر می‌توانند به ترس دوری از والدین خود غلبه نمایند چرا که یک حس امنیت در درون خود احساس می‌کنند. آنها هر روز و هر لحظه با شناخت از خود و امکانات ذهنی و بدنی خود در‌می‌یابند که چه توانایی‌هایی دارند و این به آنها حس اعتماد به نفس می‌بخشد. پی‌بردن به هر توانایی او را از حضور دیگری بی‌نیازتر می‌کند و به این ترتیب او فردی مستقل و وابسته به خود، پرورش می‌یابد. اما کودکانی که فرصت به دست آوردن اعتماد به نفس را نداشته‌اند همواره خود را موجودی وابسته به والدین خود می‌دانند و هرگز دوری از آنها را نمی‌توانند تحمل کنند و این می‌تواند در روابط اجتماعی او تاثیر منفی بسیاری بگذارد.
یکی از راه‌کارهایی که می‌تواند روحیه داشتن اعتماد به خویش را در آنان تقویت کند پاداش دادن و تمجید کردن است. پاداش و تحسین به همراه توجه لازمه اعتماد به نفس کودک‌تان هستند. هرگز نباید فراموش کنید که فرزندتان چقدر دوست دارد همانند شما باشد،آنها نیاز دارند که بشنوند که مورد تایید شما هستند. همچنین دوست دارند که در نگاه شما اعجوبه‌ای به نظر آیند. آنها دوست دارند برق تحسین را که حاکی از عشق و تایید اوست، در چشمان‌تان ببینند.
نباید تصور کنید که آن‌ها می‌دانند چه احساسی دارید. آن‌ها احساس شما را نمی‌دانند. باید احساس‌تان را بار‌ها و بار‌ها به آن‌ها بگویید. آنقدر که در ذهن‌شان جا بیفتد که او در چشم شما موجود یگانه‌ای است. او برای برپای خود ایستادن محتاج این نگاه است پس مراقب احساسات او باشید تا یاد بگیرد که چگونه بر پای خود بایستد. (علی روستایی/ قانون)

651

سندروم پاهای بی قرار و روزه داری

اغلب افراد به ویژه در هنگام روزه داری از بروز بی قراری در پاهای خود شکایت دارند و همواره از دلایل بروز آن ابراز بی اطلاعی می کنند این درحالی است که به گفته پزشکان این یک اختلال عصبی شایع به نام سندروم پای بی قرار است که به دلیل کمبود کلسیم، سدیم، پتاسیم، منیزیوم و قندخون یا به دلیل استرس و اضطراب بروز می کند.

از آنجایی که این بیماری سبب بروز اختلال در خواب شبانه می شود در دسته اختلالات خواب گنجانده شده است اما علایم این بیماری که شامل گزگز، مورمور، سوزن سوزن و خارش پاها یا احساس حرکت حشره روی پاها است در حالت بیداری نیز بروز می کند.

بروز این علایم در زمان بیداری، بیشتر هنگامی که فرد به مدت طولانی روی صندلی در محل کار خود نشسته است یا در سفر با هواپیما یا خودرو مدت طولانی بی حرکت روی صندلی می نشیند، رخ می دهد.

این علایم بیشتر در مچ پاها تا زانو رخ می دهد اما گاهی که شدت بیشتری می یابد تا ران ها نیز پیش می رود و فرد را دچار کلافگی شدید می کند.

در هنگام بروز این علایم، فرد دیگر نمی تواند در حالت نشسته یا دراز کشیده بماند و باید حالت خود را تغییر دهد، پاهای خود را تکان دهد، حرکت کند و راه برود؛ به این ترتیب این علایم به طور موقت و تاحدودی برطرف می شود.

بیماری پای بی قرار و روزه داری

علایم سندروم پای بی قرار در هنگام روزه داری نیز بروز می کند و گاهی اغلب روزه داران از بروز این حالت شکایت دارند و بیان می کنند که گاهی بروز این علایم با درد در ناحیه پاها همراه است.

به گفته آنها، در ساعات پایانی روز این حالت در آنها بیشتر می شود اما دقایقی پس از صرف افطاری این حالت به تدریج کمتر می شود و از بین می رود.

دکتر ایرج خسرونیا، رییس انجمن متخصصان داخلی ایران گفت: علاوه بر استرس و اضطراب، کمبود کلسیم، منیزیوم، سدیم، پتاسیم و قندخون علل اصلی بروز بیماری پای بی قرار است که در صورتی که افراد روزه دار رژیم غذایی مناسبی نداشته باشند ممکن است علایم این بیماری در آنها بیشتر بروز کند.

وی افزود: افرادی که دچار علایم این بیماری می شوند، باید ابتدا میزان کلسیم، منیزیوم، سدیم، پتاسیم و قندخون خود را با انجام آزمایش های لازم بررسی کنند؛ در صورتی که کمبودی در این زمینه داشتند باید با یک متخصص تغذیه برای رفع این کمبودها مشورت کنند تا این علایم در آنها از بین برود.

منابع غذایی حاوی کلسیم، پتاسیم و منیزیوم

به گفته متخصصان تغذیه، میوه ها و سبزی ها حاوی مقادیر مناسبی از پتاسیم، کلسیم و منیزیوم هستند و در بین آنها موز، زردآلو، پرتقال، انگور، هلو، آلو، انجیر، سیب زمینی، سیر، کلم بروکلی، گوجه فرنگی، کدو سبز حاوی پتاسیم بیشتر و اسفناج، بادام زمینی و گندم سبوس دار نیز حاوی منیزیوم زیاد است.

همچنین علاوه بر شیر و لبنیات، اسفناج، کلم، تخمه آفتاب گردان، کشمش، انجیر خشک، شاه بلوط و خرما نیز از جمله منابع غذایی حاوی کلسیم به شمار می روند.

خسرونیا با یادآوری اینکه استرس و اضطراب از دیگر علل بروز بیماری پای بی قرار است، افزود: افرادی که با انجام آزمایش های لازم متوجه شدند کمبودی در زمینه کلسیم، سدیم، پتاسیم و منیزیوم ندارند، باید تلاش کنند بر اعصاب خود مسلط شوند، در یک جا ساکن نشوند و مرتب حرکت کنند تا علایم بی قراری در آنها برطرف شود اما اگر به این طریق برطرف نشد، باید برای رفع استرس و اضطراب خود به یک روانپزشک مراجعه کنند.

وی در مورد بروز درد به همراه علایم بیماری پای بی قرار اظهار کرد: بروز درد در پاها به همراه علایم این بیماری، به دلیل التهاب اعصاب پا ناشی از کمبود کلسیم، سدیم، منیزیوم، پتاسیم و قندخون رخ می دهد که برای برطرف کردن آن نیز لازم است افراد با مشورت با متخصص تغذیه در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنند.(ایرنا)

برای خواب راحت و آرام پاهای خود را گرم نگه دارید

پیش از وقت خواب برای خوابیدن باید آماده شویم. یعنی پیش از خواب از کارهایی که مهیج است و کارهایی که ذهن را درگیر می‌کند باید پرهیز کرد.

- چرا که اگر بلافاصله پس از ‌این امور به خواب برویم‌، سبب اختلال در خواب می‌شود.

-برای استراحت کامل مغز در خواب باید خون را به سمت پاها سوق داد بهتر است که پاها گرمتر از سر نگه داری شود(پوشیدن جوراب و گرم نگه داشتن پاها خود می‌تواند مفید باشد).

-از راه‌های دیگری که باعث سوق دادن خون به سمت پاها و برای خواب بهتر باید بدیگر رخت‌خواب را به نحوی سرازیر قرار دهیم که طرف سر رخت‌خواب 10 تا 15 سانتی متر بالاتر از پا باشد.

-اگر به این صورت خون از سر و سینه به سمت پاها حرکت می‌کند و باعث خواب راحت می‌شود.

ناصر رضایی پور متخصص طب سنتی درباره خواب می‌گوید: خواب کوتاه پیش از وعده نهار در حالی که فرد گرسنه نباشد به ویژه در روزهای بلند سال در تجدید قوای روزانه و تقویت دستگاه گوارش و هضم بلغم های دستگاه گوارش مفید است.

به گزارش تسنیم، به گفته وی، خوابیدن در ساعات بعداز ظهر به ویژه در زمستان باعث ایجاد بیماری‌های زیاد بدرنگی پوست سستی و کسالت کاهش اشتها و بوی بد دهان ناراحتی و تحریک پذیری می‌شود.

این متخصص طب سنتی ادامه داد: بهترین زمان خواب 2تا3 ساعت پس از خوردن شام است. در این فاصله ، غذا مقداری در معده ،هضم می‌شود و چنانچه فرد بدون رعایت این فاصله بخوابد، دچارنفخ، درد شکم و رؤیاهای ترسناک می‌شود.

-بهتراست در زمان خواب ،دست کم از محلفه نازکی برای پوشاندن بدن استفاده کرد تا خواب موجب سردی بسیار بدن و از دست رفتن حرارت نشود.

اثرات کفش‌ها بر پاهای شما!

کفش‌های پاشنه بلند- چه با پاشنه‌های تیز چه با پاشنه یک سره- بالرین یا اسنیکر، خلاصه هر نوع کفشی بر روی پای شما تاثیری می‌گذارد. هافینگتون پست یو اس، به این اثرات علاقه‌مند شده و از کارشناسان خواسته است که به بررسی این اثرات بپردازند. این نشریه با دکتر نیل بلیتز، کارشناس جراحی پا و ارتوپد و دکتر ژاکلین سوترا، کارشناس بهداشت پا به گفت وگو نشسته است.

نداشتن تعادل با کفش‌های پاشنه بلند

این نوع کفش‌ها سنگینی بدن شما را به جلوی پاهای‌تان می‌اندازد و عدم تعادل ایجاد می‌کند. آنها کفل‌ها و زانوهای‌تان را وادار می‌کنند به سمت جلو خم شوند. با پوشیدن این کفش‌ها ریسک کمردرد و پیچ خوردگی را به جان می‌خرید.

تعادل کم با کفش‌هایی با پاشنه‌های یک سره

مد آنلاین نوشت: کفش‌هایی با پاشنه‌های یک سره نیز همان اثرات سایر کفش‌های پاشنه بلند را دارند اما تعادل بدن در این کفش‌ها کمی بیشتر است. این کفش‌ها اغلب در قسمت جلوی خود، زیرکفشی‌هایی دارند که شیب آن را کاهش می‌دهد و کمتر آزاردهنده هستند، اما با این وجود باید مواظب پیچ خوردگی پا و سایر موارد بهداشت پا باشید.

بوت‌ها و نیم‌بوت‌های با اثرات کفش‌های پاشنه بلند

دکتر بلیتز می‌گوید: « بوت‌ها و نیم بوت‌های پاشنه بلند نیز دقیقا همان اثر عدم تعادل کفش‌های پاشنه بلند را دارند اما آن قسمت این کفش‌ها که تا بالای پا می‌آیند، باعث تعادل بیشتری در شما می‌شود. ». در هر صورت، این کفش‌ها همان آسیب‌ها را به بدن می‌زنند.

کفش‌های باله بدون پاشنه، بدون خطر؟

«کفش‌های پاشنه بلند، خطرناک هستند اما این دلیل نمی‌شود که کفش‌های تخت، هیچ مشکلی نداشته باشد.» کفش‌هایی که زیادی صاف هستند، از خمیدگی پا محافظت نمی‌کنند. آنها صاف صاف هستند و با پوشیدن آنها احتمال هرگونه خطری برای پاهای شما وجود دارد. چه خطری؟ التهاب زردپی، التهاب و درد پاشنه پا.

اسنیکرها همیشه راه حل نیستند

« اسنیکرها کفش‌هایی هستند که بسیاری از متخصصین، پوشیدن آنها را پیشنهاد می‌کنند. اما بعضی از انواع آنها هستند که خیلی تخت هستند و همان اثر کفش‌های باله را بر روی خمیدگی پاهای شما می‌گذارند. ( مانند کفش‌های مدل آل‌استار ). کفش‌های پیاده‌روی نیز که زیرسازی بیش از حدی دارند، مشکلاتی برای پاشنه پا ایجاد می‌کنند.

صندل‌های پلاستیکی

این صندل‌ها، برای تعطیلات مناسب هستند اما کفش‌های ایده‌آلی نیستند. این کفش‌ها خیلی تخت هستند و به این دلیل که با پوشیدن آنها پا با هر سطحی تماس پیدا می‌کند، احتمال ایجاد عفونت افزایش پیدا می‌کند.

پاهای بدبو و بدشکل را چطور درمان کنیم؟

خداحافظ پای بدبو

طب سنتی می‌گوید بدن در مراحل هضم، مواد مفید غذا را از مواد زائد جدا می‌کند و برای دفع مواد زائد به شیوه‌های مختلف _ازجمله تعریق_ تلاش می‌کند؛ اما بدن پس از دفع دیگر کنترلی بر این مواد ندارد و تجمع و فعالیت باکتری‌ها روی مواد زائدی که از بدن دفع شده‌اند باعث ایجاد بوی بد می‌شوند. به عبارت دیگر بوی بد بدن از مواد زائد درون بدن ناشی می‌شود و هر چه مقدار مواد زائد درون بدن بیشتر باشد، بوی بد بدن هم شدیدتر خواهد بود. به جان جوراب‌های‌تان نیفتید و مدام آنها را با مواد شوینده مختلف نشویید.

سیب سبز نوشت: البته تنها تعویض هر روزه جوراب و انتخاب کفش مناسب نیست که به کمتر شدن بوی بد پا کمک می‌کند؛ اگرچه کفش‌های تابستانی با تعریق کمتر به کاهش بوهای نامطبوع کمک می‌کند، اما تغذیه مناسب و فعالیت منظم دستگاه گوارش هم می‌تواند با پاکسازی بدن، این بوهای بد را کمتر کند. اگر می‌خواهید از شر این بوها خلاص شوید و با اطمینان کفش‌های‌تان را در مهمانی‌ها از پای‌تان خارج کنید، به توصیه‌های طب سنتی عمل کنید و در خانه غذاهای مفید را طبخ کرده و آنها را میل کنید.

با پای بدبو چه کنیم؟

• قبل از سیر شدن، دست از غذا خوردن بکشید و روی هم خوری نکنید. چند نوع غذا را یکی پس از دیگری راهی دستگاه گوارش‌تان نکنید و در هر وعده تنها به یک نوع غذا اکتفا کنید.

•اگر می‌خواهید پاهای تان بد بو نباشند و دیگر این بوهای نامطبوع آزارتان ندهد، از خوردن غذاهایی که باعث بوی بد بدن می‌شوند، ازجمله سبزیجات تند و بودار مثل ترب، ترتیزک، پیاز، سیر و ادویه‌جاتی مثل خردل تا حد امکان خودداری کنید.

• مورد و برگ گل سرخ را تمیز بشویید و پس از آنکه خوب خشک شد، پودرشان کنید. سه قاشق سوپ‌خوری از پودر را در دو لیوان آب بجوشانید تا جایی که تنها به اندازه یک لیوان از جوشانده باقی بماند. جوشانده را در یک افشانه بریزید و بعد از هر بار استحمام به قسمت‌هایی که بو می‌گیرند ازجمله پا اسپری کنید. همچنین می‌توانید در صورت تمایل مورد را با گلاب مخلوط کنید و خمیر را به شکلی که گفته شد، کف پا ضماد کنید.

• برای ریشه‌کن کردن بوی بد، جوراب‌های نخی بپوشید و شب‌ها قبل از خواب چند دقیقه پاها را داخل آب ولرم و نمک بگذارید تا هم جریان خون در پاهای‌تان تنظیم شود و هم بهتر بخوابید.

پاهای‌تان پیر شده؟

اصطکاکی که بین پوست و سطح خشن ایجاد می‌شود و البته وضعیت درونی بدن باعث پینه بستن پوست می‌شود. علت داخلی به اخلاط چهارگانه مربوط می‌شود و با افزایش اخلاط خشک (خلط صفرا به‌ویژه خلط سودا) در بدن زمینه برای به وجود آمدن پینه فراهم می‌شود؛ این مساله در فصل تابستان که مزاج خشک دارد، تشدید می‌شود. برای از بین بردن زمینه پیدایش پینه، مهم‌ترین راه‌حل این است که مواد خوراکی سودازا مصرف نکنید و خوراکی‌های سالم را جایگزین کنید، پس:

از خوردن غذاهای سودازا مثل بادنجان، عدس و قارچ پرهیز کنید.

• خوردن فست‌فود را کنار بگذارید.

• سعی کنید غذاهایی را که افزودنی‌های خوراکی و ادویه‌جات تند دارند، نخورید.

• در تهیه غذا از گوشت‌های زودهضم استفاده کنید.

• سعی کنید غذاهای رطوبت‌بخش میل کنید؛ مثل شیر تازه، کاهو، کدو و گوشت بره.

دست به درمان شوید

برای درمان موضعی و خارجی پینه می‌توانید به سادگی در خانه یک خمیر درست کنید و بر زخم پینه پا بگذارید. برای ساخت این خمیر حنا، میوه بلوط، گلنار، پوست انار و میوه سرو را به مقدار مساوی پودر کنید و مخلوط این پودرها را از یک الک نرم عبور دهید و با سرکه خمیر کنید. خمیر به دست آمده را روی پینه بگذارید، روی آن سلفون بپیچید و با یک دستمال تمیز ببندید و اجازه دهید یک شب تا صبح همان جا بماند. صبح بعد از باز کردن مرهم حتما پا را خوب بشویید و با سنگ پا یا کیسه خشن روی پینه را بسایید، سپس به آن کرم مرطوب‌کننده یا وازلین بزنید. برای نتیجه‌گیری بهتر، توصیه می‌شود بعد از انجام این کارها، پا (محل زخم) را با جوراب نخی بپوشانید.

برای پیشگیری از ایجاد پینه موارد زیر را رعایت کنید:

• جوراب‌های ضخیم و خشن نپوشید.

• حالت نشستن خود را طوری تنظیم کنید که قوزک پا به مدت طولانی و مستقیم با سطوح خشن در تماس نباشد.

• لباس‌های نخی، بلند و گشاد بپوشید.

• پوست سر زانو و آرنج کودکان را به وازلین بچه یا کرم مرطوب‌کننده آغشته کنید.

• هرگز بدون جوراب کفش نپوشید.

با میخچه کف پا چه کنیم؟

میخچه نوع شدت‌یافته پینه است و همان‌طور که از اسمش بر می‌آید در میخچه لایه سطحی پوست بسیار ضخیم‌تر می‌شود تا جایی که اگر لمسش کنید، یک برآمدگی سفت شبیه میخ احساس خواهید کرد. باتوجه به شباهت میخچه به پینه، عواملی که پینه را به وجود می‌آورند باعث تشکیل میخچه هم می‌شوند و گذشته از این، بعضی‌ها با ناهنجاری در ساختمان پای‌شان به دنیا می‌آیند یا دچار فلج اطفال می‌شوند و بعضی دیگر در اثر تصادف پای‌شان بدشکل می‌شود که این دسته افراد به دلیل شکل غیرطبیعی پای‌شان بیشتر در معرض میخچه قرار می‌گیرند.

یکی از موثرترین راه‌ها برای پیشگیری از میخچه، انتخاب کفش مناسب است؛ پس کفشی را انتخاب کنید که پا در آن کاملا راحت باشد. کفش‌های کوچک‌تر که به‌اصطلاح پا را می‌زنند، قطعا مناسب نیستند. از سوی دیگر، تا می‌توانید کفش پاشنه بلند نپوشید؛ اگر هم اصرار به پوشیدن‌شان دارید، با آنها خیلی راه نروید. همچنین کفش‌های طبی موجود در بازار نمی‌گذارند پاهای‌تان میخچه بزنند.

دست به دامان طبیعت شوید

برای درمان میخچه دو روش گیاهی موثر وجود دارد؛ راه اول این است که برگ بید را بسوزانید و خاکسترش را با سرکه مخلوط کنید. خمیری که به دست می‌آید را دو تا سه هفته روی زخم بگذارید. لازم است این خمیر را مرتب از روی زخم‌ بردارید، پا را بشویید و خمیر تازه را جایگزین کنید. در روش دوم که ساده‌تر است، می‌توانید برگ درخت انجیر را از شاخه جدا کنید. وقتی این کار را می‌کنید شیره سفیدی از محل قطع تولید می‌شود؛ آن را روی زخم میخچه بمالید. با مالیدن این پمادهای طبیعی می‌توانید بدون ویزیت دکتر میخچه‌های‌تان را درمان کنید.

جراح نشوید

در زمان‌های قدیم برای درمان میخچه راه میان‌بر جراحی را انتخاب می‌کردند. به این صورت که با منقاش زخم را می‌شکافتند، اما به هیچ وجه این روش توصیه نمی‌شود؛ چراکه خلاف گذشته، امروزه روش جراحی ساده‌ای برای درمان میخچه وجود دارد و راه‌های پیشگیری هم مشخص هستند. ضمن اینکه جراحی در منزل و با ابزاری مثل منقاش یا سوزن (حتی اگر داغ شده باشند) اصلا بهداشتی نیست و ممکن است عفونت ایجاد کند بنابراین اگر می‌خواهید زخم‌تان مداوا شود، جراحی میخچه در خانه را فراموش کنید و به پزشک مراجعه کنید.

پای‌تان ترکیده؟

برای درمان ترک پاشنه ابتدا برگ سدر، حنا، مورد و گلبرگ گل سرخ را به مقدار مساوی پودر کنید. پودر به دست آمده را از الک نرم عبور دهید و با لعاب اسفرزه مخلوط کنید. خمیر را روی کف و پاشنه پا ضماد کنید.

برای پیشگیری از ترک پا این موارد را رعایت کنید.

• تماس پوست با سطح زبر باعث به وجود آمدن پینه، میخچه و ترک پاشنه می‌شود؛ بنابراین بهترین راه برای پیشگیری، پوشیدن یک جفت جوراب نخی یا استفاده از دمپایی روفرشی است.

• پوشیدن کفش بدون جوراب باعث به وجود آمدن مشکلات پوستی می‌شود. حتی با صندل هم پوشیدن جوراب نخی لازم است.

• پا را همیشه تمیز نگه دارید. استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده استاندارد و وازلین بعد از هر بار استحمام تا حد زیادی مانع خشک شدن پاشنه و ترک خوردنش می‌شوند.

• استفاده از سنگ پا روی پوست‌های لطیف لازم نیست و تنها باعث زبری و ترک‌های ریز می‌شود.

صفرازاها را مصرف نکنید

در فصل تابستان، دستگاه گوارش ضعیف و عمل هضم سخت می‌شود؛ بنابراین طب سنتی توصیه می‌کند برای کاهش صفرا در بدن‌تان این کارها را انجام دهید:

• آبدوغ خیار، ماست و خیار و سوپ را که غذاهای ساده‌ای هستند، به عنوان ناهار میل کنید.

• فست‌فود، انواع سس و اسنک‌ها مثل چیپس و پفک را قلم بگیرید.

• در تهیه و طبخ غذا از ادویه‌جات تند استفاده نکنید.

• کمتر سرخ‌کردنی بخورید.

• نوشیدنی‌های طبیعی مثل شربت تمبر هندی، شربت ترشک، آب زرشک، شربت خاکشیر، سکنجبین، عرق کاسنی و عرق شا‌تره مناسب این فصل هستند.

• در غذای‌تان مقدار کمی آبغوره یا آب نارنج بریزید.

• ورزش‌های سنگین انجام ندهید.

• هر روز دوش بگیرید؛ در حدی که آب با بدن تماس پیدا کند. نیازی نیست از شوینده‌ها استفاده کنید.

چرا پاهای بیماران دیابتی زخم می‌شود؟

اول این که دیابتی‌ها جریان خون مناسبی در پاهایشان ندارند، بنابراین زخم‌هایشان زود ترمیم نمی‌شود. دوم این که زیاد بودن قند خون محیط مناسبی برای باکتری‌ها ایجاد می‌کند تا رشد کنند و سوم این که دیابت کنترل نشده دفاع ایمنی را ضعیف می‌کند.

ولی سوال اساسی این است: آیا بدون هرگونه آسیب، پاها زخم می‌شوند یا این که زخم‌ها خود به خود به وجود می‌آیند؟

واقعیت این است اگرچه دیابتی‌ها براحتی پاهایشان زخم می‌شود، ولی هرگز بدون هیچ عاملی این اتفاق نمی‌افتد. مثال واضح در این مورد آسیب‌های ناشی از کفش است. وقتی شما کفش نو می‌خرید، بعد از پوشیدن آن به دلیل درد یا سوزشی که در قسمتی از پا احساس خواهید کرد، شماره کفش را تغییر می‌دهید یا کفش دیگری را انتخاب خواهید کرد. حال بیمار دیابتی را در نظر بگیرید که حس درد و فشار را ندارد. وقتی او برای خرید کفش مراجعه می‌کند ممکن است متوجه فشار و دردی که این کفش به قسمتی از پایش وارد می‌کند، نشود و با خرید و پوشیدن آن بعد از مدتی یک قسمت از پایش زخم می‌شود. زمانی بیمار متوجه می‌شود که بوضوح زخم دیده می‌شود. در حالی که قبل از آن به دلیل بی‌حسی پاها اصلا متوجه این مشکل نبوده است. مثال دیگر این که وقتی بیمار دیابتی که حس پاهایش کم شده است با پای برهنه در منزل راه می‌رود ممکن است یک جسم کوچک به کف پایش بچسبد و او مدت‌ها بدون این که متوجه شود روی آن راه برود و اندک‌اندک آن جسم خیلی ریز، کاملا کف پایش را زخمی کند.

سوال مهم این است آیا این مشکل راه حل پیشگیرانه دارد؟

بله. مهم‌ترین راه جلوگیری از این فاجعه وارسی پاها توسط خود بیمار است.

دیابتی‌ها باید هر روز پاهایشان را به‌دقت وارسی و تمیز و با کرم‌های خاص آن را مرطوب کنند‌. از طرف دیگر در انتخاب کفش مناسبی که به هیچ نقطه از پای بیمار فشار نمی‌آورد، دقت کنند. نکته مهم دیگر این که هرگز نباید با پای برهنه حتی در منزل راه بروند و حتما جوراب و کفش مناسبی در خانه بپوشند و نکته آخر این که اگر یک زخم کوچک در پایشان ایجاد شد، سریع به پزشک متخصص داخلی یا عفونی مراجعه کنند. همیشه به خاطر داشته باشیم زخم‌های دیابتی علت مشخص دارند و قابل پیشگیری هستند.

دکتر رضا کریمی

‌ فوق‌تخصص بیماری‌های غدد و متابولیسم

[e-mail]

بدترین کفش‌ها برای پاهای شما کدامند؟

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از سلامت نیوز ، پاشنه‌ها هر روز بلندتر و بلندتر می‌شوند. پاشنه‌ی بلند کفش موجب بیماری‌های مختلف از پیچ خوردن پا گرفته تا دردهای مزمن دیگر می‌شود.

چه این پاشنه‌ها خیلی بلند باشند، چه بلندی آن‎ها متوسط باشد، در پشت پاشنه گره‌هایی ایجاد می‌کنند. فشار به پشت پاشنه گاهی موجب تغییر شکل این قسمت پا در برخی موارد می‌شود.

گاهی این فشار باعث ایجاد تورم و تاول در پشت پاشنه می‌شود. درآمدن استخوان پا هم در افرادی که کفش پاشنه بلند می‌پوشند، دیده می‌شود.

تغییر پاشنه‌ی خیلی بلند به پاشنه‌ی کوتاهتر و کوتاهتر به وضعیت سلامتی شما کمک می‌کند. هر چه پاشنه کفشتان را کوتاهتر کنید پای شما در وضعیت طبیعی تری قرار می‌گیرد. پوشیدن کفش‌هایی که بیش از دو اینچ پاشنه نداشته باشند به شما توصیه می‌شود.

یکی از شایعترین مشکلاتی که در زمان پوشیدن کفش‌های پاشنه بلند ایجاد می‌شود پیچ خوردگی مچ پا می‌باشد. با پیچ خوردن پا، دردهای مفصلی نیز افزایش می‌یابد. اگرچه تمام کفش های پاشنه بلند مضر هستند کفش هایی که پاشنه‌ی آن ها باریک می باشد، مضرتر می‌باشند.

کفش‌هایی که پاشنه ی آن‌ها پهن تر است، وزن بدن را پخش تر کرده و به نسبت دیگر کفش های پاشنه بلند که پاشنه ی باریکتری دارند، بهتر می‌باشند. کفش‌های پاشنه بلند هم چنین مشکلاتی مانند کمردرد و زانو درد را سبب می‌شوند.

پوشیدن دمپایی بندانگشتی خیلی پیشنهاد نمی‌شود. به ویژه افراد دیابتی بهتر است این نوع کفش و دمپایی نپوشند چرا که بریده شدن و زخم برای آن ها بسیار خطرناک است.

قبل ازخریدن کفش:

-مطمئن باشید که پنجه ی پای شما کاملا راحت است و پنجه خیلی انعطاف پذیر نیست.

-مطمئن باشید که ساق پای شما کاملا راحت است

-کفشی انتخاب کنید که پاشنه ی پهن و راحتی داشته باشد و بلندی آن بیش از دو اینچ نباشد.