از علائم تا درمان: همه آنچه باید درباره سنگ مثانه بدانید

ادرار تغلیظ شده و بدون حرکت اغلب در نتیجه تخلیه ناکامل مثانه است. سنگ‌های مثانه همیشه باعث بروز علائم و نشانه‌ها نمی‌شوند و ممکن است در طی انجام آزمایشاتی جهت شناسایی سایر مشکلات پی به وجود آنها برد.

گاهی اوقات سنگ‌های مثانه کوچک به خودی خود از بین رفته و دفع می‌شوند، اما شاید نیاز باشد بعضی از آنها را با کمک پزشک از بدن خارج کرد. سنگ‌های مثانه‌ای که درمان نشوند می‌توانند باعث ایجاد انواع عفونت و سایر عوارض گردند.

نشانه ها

بعضی از افرادی که در مثانه آنها سنگ وجود دارد، هیچ‌گونه مشکلی ندارند، حتی زمانیکه سنگ‌های آنها بزرگ است. اما اگر سنگ، دیواره مثانه را خراش داده آن را آزرده کند یا مسیر جریان ادرار را مسدود نماید، می‌تواند موجب ایجاد علائم و نشانه‌های این بیماری گردد. این علائم عبارتند از:

• درد ناحیه پایین شکم
• ادرار دردناک
• تکرر ادرار
• مشکل در دفع ادرار یا قطع شدن و ایجاد وقفه در جریان ادرار
• وجود خون در ادرار
• ادرار تیره‌ رنگ یا ادرار با رنگ تیره غیرطبیعی

علت

عموماً سنگ‌های مثانه وقتی ایجاد می‌شوند که مثانه شما تخلیه کامل نمی‌شود. ادراری که در مثانه شما باقی می‌ماند،تشکیل کریستال‌هایی را می‌دهد که سرانجام به سنگ‌های ادراری تبدیل می‌شوند.در بیشتر موارد یک وضعیت یا عارضه‌، زمینه‌سازی است که در توانایی مثانه جهت تخلیه به طور کامل تاثیر می‌گذارد.

شایع‌ترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگ‌های مثانه می‌شوند عبارتند از:

• بزرگی غده پروستات: پروستاتی که بزرگ شده یا هایپرپلازی خوش‌خیم و بی‌خطر پروستات، می‌تواند باعث ایجاد سنگ‌های مثانه خصوصاً در مردان شود. همچنانکه پروستات بزرگ می‌شود، به مجرای ادراری نیز فشار وارد کرده و باعث توقف و ایجاد وقفه در جریان ادراری می‌گردد، همین امر موجب می‌شود ادرار در مثانه شما باقی بماند.
• اعصاب آسیب‌دیده (مثانه نوروژنیک): به طور طبیعی، اعصاب پیام‌ها را از مغزتان به ماهیچه‌های مثانه شما انتقال می‌دهند، پیام های مانند دستور سفت و فشرده شدن یا آزاد و رها شدن ماهیچه‌های مثانه. اگر این اعصاب به علت سکته، یا آسیب طناب نخاعی و یا سایر مشکلات مربوط به سلامتی آسیب ببینند، این امکان وجود دارد که مثانه شما قادر به انجام عمل تخلیه کامل نباشد.

سایر موقعیت‌هایی که باعث ایجاد سنگ‌های مثانه می‌شوند عبارتند از:

• التهاب: سنگ‌های مثانه می‌توانند در مثانه ملتهب به وجود آیند. عفونت‌های دستگاه تناسلی و رادیوتراپی ناحیه لگن، هر دو می‌توانند از عوامل التهاب مثانه باشند.
• ابزار و تجهیزات پزشکی: گاهی اوقات سوندهای مثانه، لوله‌های باریکی که برای جمع‌آوری ادرار از مثانه شما، داخل مجرای ادراری قرار داده می‌شوند، می‌توانند باعث ایجاد سنگ‌های مثانه باشند. همینطور وسایل واشیایی که به طور اتفاقی به طرف مثانه شما حرکت می‌کنند مثل وسایل و تجهیزات پیشگیری از بارداری و یا استنت. بلورها و کریستال‌های معدنی که بعداً تبدیل به سنگ می‌گردند، دورادور سطح این وسایل را فرا می‌گیرند.
• سنگ‌های کلیه: سنگ‌هایی که در کلیه شما به وجود می‌آیند، همانند سنگ‌های مثانه نیستند. آنها به طرق متفاوت و اغلب به دلایل متفاوتی به وجود می‌آیند. اما گاه‌گاهی، سنگ‌های کوچک کلیه از حالب‌ها به سمت مثانه پایین رفته و در صورتیکه دفع نشوند، می‌توانند به سنگ‌های مثانه تبدیل شوند.

عوامل خطر

در کشورهای در حال توسعه، سنگ‌های مثانه اغلب به علت کم‌شدن آب بدن، عفونت و رژیم های کم ‌پروتئین ایجاد شده و خصوصاً در بچه‌ها شایع می‌باشد. در نواحی دیگر دنیا، سنگ‌های مثانه اصولاً در بزرگسالان به خصوص در مردان 30 سال و بالاتر رخ می‌دهد.
شرایط و موقعیت‌هایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ ‌های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از:

• انسداد مجرای خروجی مثانه: انسداد مجرای خروجی مثانه به هر گونه وضعیتی که مانع جریان ادرار از مثانه به سمت مجرای ادراری می‌شود، اشاره دارد. مجرای ادراری، لوله‌ای است که ادرار را از بدنتان بیرون می‌برد. انسداد مجرای خروجی مثانه دلایل متعددی دارد، ولی شایع‌ترین شکل آن بزرگی پروستات می‌باشد.
• مثانه نوروژنیک: سکته، آسیب طناب نخاعی، بیماری پارکینسون، دیابت، بیرون‌زدگی دیسک بین مهره‌ها، و شماری مشکلات دیگر، می‌توانند به اعصابی که عملکرد مثانه را تحت کنترل و نظارت دارند آسیب برسانند. ممکن است بعضی از افراد با مشکل مثانه نوروژنیک، مشکل بزرگی پروستات و یا سایر انواع انسداد مجرای خروجی مثانه را نیز داشته باشند، که احتمال خطر ابتلاء به سنگ‌های مثانه را افزایش می‌دهند.

عوارض

سنگ‌های مثانه‌ای که دفع نمی‌شوند، حتی آنهایی که علائم و نشانه‌هایی ایجاد نمی‌کنند، منجر به بروز عوارضی می‌شوند که شامل موارد زیر است:
• اختلال عملکرد مزمن مثانه: سنگ‌های مثانه‌ای که درمان نمی شوند، می‌توانند مشکلات ادراری درازمدتی مانند سوزش و درد در حین ادرارکردن یا تکرر ادرار ایجاد کنند. همچنین سنگ‌های مثانه می‌توانند در دهانه‌ها وجاهای خالی، جایی که ادرار از مثانه خارج شده به سمت مجرای ادراری رفته و مسیر عبور ادرار از بدن را مسدود کنند.
• عفونت‌های دستگاه ادراری: عفونت‌های باکتریایی عودکننده و مکرر در دستگاه ادراری شما ممکن است باعث ایجاد سنگ‌های مثانه شوند.

آمادگی برای ویزیت پزشک

اگر علائم و نشانه‌های مربوط به سنگ مثانه را در خود می‌بینید، احتمالاً باید ترتیب ملاقاتی با پزشک خانوادگی خود و یا یک پزشک عمومی را بدهید. هرچند ممکن است به پزشکی که متخصص در درمان اختلالات دستگاه ادراری می‌باشد(اورولوژیست) ارجاع داده شوید.
چه می‌توانید بکنید؟
برای آماده‌سازی در روز ملاقات با پزشکتان لیستی از موارد زیر را تهیه کنید:

• هرگونه علامت و نشانه‌ای که تا کنون تجربه کرده‌اید: شامل هر گونه موردی که ممکن است به نظر با موقعیت و عارضه شما نامرتبط می‌باشد.
• اطلاعات شخصی کلیدی: شامل هر گونه استرس و فشار روانی بزرگ و یا تغییراتی که اخیراً در زندگی شما به وجود آمده است.
• هر گونه دارویی که مصرف می‌کنید: شامل هر نوع ویتامین ویا سایر مکمل‌ها.
• سوالاتی که باید از پزشکتان بپرسید: به ترتیب اهمیت.
• از هر گونه محدودیت و یا ممنوعیتی قبل از دیدار با پزشکتان اطلاع داشته باشید: سوال کنید اگر موردی وجود دارد که نیاز است از قبل آن را انجام دهید، مثل محدودیت در رژیم غذایی.
• از یکی از اعضاء خانواده یا دوست خود بخواهید شما را همراهی کند: ممکن است فردی که شما را همراهی می‌کند، اطلاعاتی را به یاد داشته باشد که شما آن را فراموش کرده یا از قلم انداخته‌اید.

در مورد سنگ‌های مثانه، سوالات اولیه و مهمی که باید از پزشک معالجتان بپرسید شامل موارد زیر است:

• آیا سنگ‌های مثانه به خودی خود دفع شده و از بین می‌روند؟
• اگر اینطور نیست، آیا نیازی به بیرون آوردن آنها می‌باشد، و بهترین روش جهت خارج نمودن آنها چیست؟
• خطرات احتمالی درمان پیشنهادی شما چیست؟
• اگر این سنگ‌ها از بین نروند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟
• آیا درمان دارویی جهت از بین بردن سنگ‌های مثانه وجود دارد که بتوانم از آن استفاده کنم؟
• چگونه می‌توانم از برگشت مجدد سنگ‌های مثانه جلوگیری کنم؟
• من دچار سایر مشکلات از لحاظ وضعیت سلامتی هستم، چگونه می‌توانم تمامی این مشکلات و عوارض را به بهترین شکل ممکن اداره کنم؟
• آیا در زمینه این بیماری محدودیت غذایی وجود دارد که نیاز به پیروی کردن از آن باشم؟
• آیا سنگ‌های ادراری دوباره باز خواهند گشت؟
• آیا دستورالعمل‌های چاپی و منتشرشده‌ای موجود می‌باشد که بتوانم از آنها استفاده کنم؟ چه سایت‌هایی را توصیه می‌نمایید؟
از پرسیدن سوالات دیگری که ممکن است در طول زمان دیدار با پزشک برایتان پیش بیاید تردید نکنید.

چه انتظاراتی از پزشکتان می‌رود؟

• پزشکتان احتمالاً سوالاتی شامل موارد زیر از شما خواهد پرسید:

هیچ مطالعه‌ای تا کنون تایید نکرده که درمان‌های گیاهی می‌تواند سنگ‌های مثانه سفت و سختی را از بین ببرد که به کاربرد لیزر، اولتراسوند و یا سایر روش‌های خرد کردن و از بین بردن نیاز دارند

• از چه ز‌مانی علائم و نشانه‌های بیماری را تجربه کرده‌اید؟
• علائم و نشانه‌ها در شما مدت‌دار بوده یا مربوط به بعضی مواقع و به صورت گاه و بیگاه؟
• تا چه اندازه علائم و نشانه‌های شما شدید و طاقت‌فرسا است؟
• آیا تا به حال تب و یا لرز داشته‌اید؟
• آیا موردی به نظر می‌رسد که علائم و نشانه‌ها را در شما بهبود بدهد؟
• آیا موردی می‌باشد که این علائم و نشانه‌ها را بدتر و وخیم‌تر نماید؟

آزمایش های تشخیصی

مراحل تشخیصی سنگ‌های مثانه می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• معاینه بدنی: پزشکتان احتمالاً ناحیه پایین شکم شما را معاینه خواهدکرد، تا ببیند آیا مثانه شما بزرگ شده یا خیر(ورم مثانه) و در بعضی موارد آزمایش مربوط به مقعد نیز انجام خواهد داد. برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا پروستات در شما بزرگ شده است یا خیر. همچنین باید هرگونه علائم و نشانه‌های ادراری که دارید را مطرح نمایید.
• آنالیز ادرار (تجزیه شیمیایی ادرار): ممکن است یک نمونه از ادرار شما جهت شمارش مقادیر میکروسکوپی خون، باکتری و املاح بلوری شده، جمع‌آوری گردد و مورد آزمایش قرار گیرد. همچنین تجزیه شیمیایی ادرار به تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا عفونت دستگاه ادراری دارید کمک می‌کند، که می‌تواند در نتیجه ایجاد سنگ‌های ادراری باشد.
• سی‌تی‌اسکن کامپیوتر اسپیرال (چرخشی): انجام یک سی‌تی‌اسکن مرسوم و متداول، همراه با پرتونگاری‌های متعدد، با دانش و تکنولوژی کامپیوتری، برای ایجاد و خلق تصاویر بدن در یک مقطع زمانی. انجام یک سی‌تی‌اسکن اسپیرال(چرخشی) به فرایند کار سرعت می‌بخشد، اسکنی سریعتر با دقت بالاتر و مشخصات بیشتری از ساختار داخلی بدن. سی‌تی‌اسکن اسپیرال(چرخشی) می‌تواند حتی کوچکترین سنگ‌ها را نمایان کند و به عنوان یکی از حساس‌ترین آزمایش‌ها جهت تشخیص انواع سنگ‌های ادراری در نظر گرفته می‌شود.
• امواج اولتراسوند(ماوراء صوت): روش اولتراسوند، روشی است که امواج صوتی را به سمت اندام‌ها و ساختار داخلی بدن شما پرتاب می‌کند تا تصاویری را ایجاد کند، که این روش نیز به پزشک در شناسایی سنگ‌های ادراری کمک می‌کند.
• عکسبرداری به روش اشعه ایکس: عکسبرداری به روش اشعه ایکس از کلیه‌ها، حالب‌ها و مثانه شما، به پزشک در تشخیص وجود سنگ ‌در سیستم ادراری کمک می‌کند. اما بعضی از انواع سنگ‌ها با این روش‌های متداول قابل رویت نیستند.
• تصویربرداری اختصاصی از دستگاه ادراری (پیلوگرام درون وریدی) : پیلوگرام درون‌وریدی آزمایشی است که در آن از یک ماده حاجب جهت پررنگ کردن و مشخص نمودن اندام‌ها و اعضاء دستگاه ادراری به کار می‌رود. یک ماده حاجب به داخل سیاهرگی از بازو تزریق می‌شود و به سمت کلیه‌ها، حالب‌ها و مثانه شما جریان پیدا می‌کند و هرکدام از این اندام‌ها را مشخص می‌نماید. با عکسبرداری به روش اشعه ایکس، در طول انجام فرایند تصاویری در زمانهای مشخص و جهت بررسی وجود سنگ‌ها گرفته می‌شود.عموماً سی‌تی‌اسکن‌های چرخشی به جای پیلوگرام درون‌وریدی، انجام می‌شود.

درمان دارویی

عموماً سنگ‌های مثانه باید بیرون آورده شده و از بین بروند. اگرسنگ کوچک باشد، ممکن است پزشک به شما توصیه کند هر روز مقادیر زیادی آب، جهت کمک به دفع سنگ از بدن بنوشید. هرچند، چون اغلب سنگ‌های مثانه به علت عدم توانایی مثانه در تخلیه کامل ادرار به وجود می‌آیند، عبور و دفع خود به خودی سنگ‌ها بعید به نظر می‌رسد. تقریباً در تمامی موارد نیاز به خارج کردن سنگ‌ها از بدن می‌باشد.

خرد کردن و شکستن سنگ‌ها:

سنگ‌های مثانه اغلب در طول فرایندی و روشی که سیستو‌لایتو‌‌‌ لاپاکسی‌ نامیده می‌شود، بیرون آورده می‌شوند. لوله کوچکی به همراه دوربینی در انتهای آن(سیستوسکوپ)، برای دیدن سنگ، از میان مجرای ادراری وارد مثانه می‌شود، پزشک سپس از لیزر، اولتراسوند، یا یک وسیله مکانیکی برای خرد کردن سنگ به قطعات کوچکتر استفاده می‌کند و آنها را از مثانه شما شستشو می‌دهد.

قبل از انجام این روش، احتمالاً به شما داروی بیهوشی، جهت بی‌حس کردن قسمت پایینی بدن( بیهوشی ناحیه‌ای و موضعی) تزریق می‌کنند یا دارویی که شما را بیهوش سازد و قادر به احساس درد نباشید(بیهوشی عمومی). عوارض ناشی از سیستولایتولاپاکسی، شایع نمی‌باشد، اما ممکن است عفونت‌های دستگاه ادراری، تب، پارگی مثانه و خونریزی رخ دهد.
ممکن است پزشک برای کاهش احتمال خطر انواع عفونت،‌ قبل از انجام عمل، برای شما آنتی‌بیوتیک تجویز نماید.
پس از گذشت یک ماه از انجام سیستولایتولاپاکسی، احتمالاً پزشک برای اینکه اطمینان پیدا کند هیچ خرده سنگی در مثانه شما باقی نمانده باشد، بررسی های لازم را انجام خواهد داد.

برداشت سنگ از طریق انجام عمل جراحی:

بعضی از اوقات، سنگ‌های مثانه‌ای که بزرگ هستند یا آنقدر سخت هستند که نمی‌توان آنها را خرد کرد، از طریق انجام عمل جراحی باز خارج می‌گردند. در این چنین مواردی، پزشک شکاف و بریدگی در مثانه شما ایجاد می‌کند و سنگ‌ها را مستقیماً خارج می‌نماید. ممکن است هر عاملی که علت به‌وجود آورنده سنگ‌ها بوده، در همین زمان اصلاح گردد.

درمان‌های جایگزین:

• هیچ مطالعه‌ای تا کنون تایید نکرده که درمان‌های گیاهی می‌تواند سنگ‌های مثانه سفت و سختی را که معمولاً نیاز به لیزر، اولتراسوند و یا سایر روش‌ها برای برطرف شدن دارند را خرد کرده و از بین ببرند.
• قبل از استفاده از هر گونه درمان دارویی جایگزین، همواره با پزشک خود مشورت کنید تا از ایمن بودن آنها اطمینان پیدا کنید و اینکه با داروهای دیگری که مصرف می‌کنید تداخلی نداشته باشند.

پیشگیری

معمولاً سنگ‌های مثانه از عواملی به وجود می‌آیند که پیشگیری از آن‌ عوامل زمینه‌سازدشواری است، اما می‌توان شانس ابتلاء به سنگ‌های مثانه را با رعایت نکات زیر کاهش داد:
• در مورد علائم و نشانه‌های غیرمعمول ادراری سوال کنید و در موردآنها آگاهی داشته باشید: تشخیص و درمان زودهنگام پروستاتی که بزرگ شده و یا هر عارضه اورولوژیک دیگری، می‌تواند احتمال خطر ابتلاء به سنگ‌های مثانه را کاهش دهند.
• مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید: نوشیدن حجم زیادی از مایعات، به‌خصوص آب می‌تواند به جلوگیری از ایجاد سنگ‌های مثانه کمک کند، چراکه مایعات، غلظت املاح موجود در مثانه را کاهش داده، آن را رقیق می‌کند. اینکه چه مقدار آب مورد نیاز شما می‌باشد، بستگی به عوامل زیر دارد: سن، اندازه بدن(جثه)، سلامتی و سطح فعالیت. از پزشک خود بپرسید مقدار مناسب مایعات مورد نیاز شما چه ‌میزان است. (عصر ایران به نقل از رژیم درمانی نوین)

434

آنچه باید درباره شیر دادن به نوزادان بدانید

شیر مادر در واقع کامل‌ترین خوراک و غنی از مواد مغذی و حاوی آنتی‌بادی‌هایی است که از کودک در برابر ابتلا به عفونت‌ها جلوگیری می‌کند. نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌کنند کمتر دچار انواع حساسیت‌ها می‌شوند و کمتر در معرض اضافه‌وزن و چاقی، ابتلا به دیابت و کم‌خونی قرار می‌گیرند.

همه آنچه باید درباره فشار خون بدانید

اندکی کمتر یا بیشتر بودن همیشه به معنای بیماری نیست و جزئی از فیزیولوژی بدن فرد محسوب می‌شود، اما در علم پزشکی میزانی برای پرفشاری خون وکم‌فشاری خون تعیین کرده‌اند. در این مطلب به تفصیل درباره آن توضیح خواهیم داد.‌پرفشاری خون امروزه یکی از بیماری‌های مزمن غیرواگیر است که خطر مرگ‌ومیر زودرس را بالا می‌برد. افزایش فشار خون باعث افزایش مقاومت در برابر جریان خون می‌شود و این مقاومت خطر ایست قلبی، سکته مغزی و نارسایی قلب و بیماری‌های مزمن کلیه را بیشتر می‌کند.

پرفشاری خون یعنی چه؟

اگر به طور مزمن، فشار سیستولی فردی بزرگسال بیشتر از 140 میلی‌متر و فشار خون سیستولی بیشتر از 90 میلی‌متر جیوه باشد به آن فشار خون بالا اطلاق می‌شود. پرفشاری خون به دو گروه طبقه‌بندی می‌شود؛ پرفشاری اولیه و پرفشاری ثانویه.

پرفشاری اولیه: این نوع فشار خون بالا در میان مردم بسیار شایع است و تقریبا 90 درصد بیماران به این نوع فشار خون مبتلا هستند. افراد مبتلا معمولا در سنین بالا قرار دارند. تاکنون دلیل کاملا مشخصی برای ایجاد این بیماری شناخته نشده است؛ ولی محققان می‌گویند سابقه بیماری در خانواده، عوامل محیطی، سبک بد زندگی، افزایش وزن، خوردن غذاهای پرنمک طی سالیان دراز، مصرف سیگار و الکل احتمال ابتلا به پرفشاری خون را بالا می‌برد.

پرفشاری ثانویه: این نوع بالارفتن فشار خون ربطی به سن و... ندارد؛ بلکه نشانه وجود بیماری دیگری در بدن است. نارسایی کلیه، کم‌کاری تیروئید، بیماری‌های غدد، بیماری‌های قلبی ـ ریوی، بعضی از داروها و... باعث پرفشاری ثانویه می‌شود.

زنان باردار در معرض پرفشاری خون

پرفشاری خون را در زنان باردار نیز مشاهده می‌کنیم. فشار خون بالا در دوران بارداری پره‌اکلامپسی یا همان مسمومیت حاملگی نام دارد و معمولا از نیمه دوم بارداری به بعد شروع می‌شود. البته در بیماری پره‌اکلامپسی مادران باردار غیر از فشار خون بالا دفع پروتئین از ادرار هم دارند. پره‌اکلامپسی بیماری خطرناکی است و اگر درمان نشود باعث مرگ مادر و جنین خواهد شد. از علامت‌های شایع آن ادم (تجمع مایع در بافت و تورم اندام) در اندام‌ها، بخصوص اندام تحتانی، سردرد، تاری دید و در مواقع شدید تشنج و اختلال هوشیاری و نهایتا مرگ است.

　

فشار خون پایین

بعضی از افراد که همیشه دچار کاهش فشار خون هستند کسل‌ بوده و هرازگاهی هم از حال می‌روند و باید آنها را به بیمارستان رساند تا با تزریق سرم و... بهبودی‌شان حاصل شود. برای فشار خون پایین در این افراد شاید دلیل خاصی نتوان پیدا کرد، اما فشار خون پایین یعنی وقتی فشار خون سیستولی کمتر از 90 میلی‌متر جیوه باشد؛ ولی وقتی به کمتر از 80 میلی‌متر جیوه می‌رسد حتما با عوارضی همراه می‌شود. افرادی که فشار خون پایین دارند معمولا خانم‌های جوان و بسیار لاغر هستند که بدنشان به این وضع عادت دارد، ولی ممکن است در اثر شرایطی خاص افت فشار بیشتر از قبل و علامت‌دار شود.

فشار خون پایین علامت‌دار است. علائم شامل بی‌حالی شدید توام با ضعف، سرگیجه، سیاهی‌رفتن چشم، و گاهی هم اختلال در سطح هوشیاری و در مرحله آخر عارضه‌ای به نام سنکوب است. البته کاهش فشار خون ممکن است ناشی از خونریزی خیلی زیاد باشد، مثل فردی که در اثر تصادف دچار خونریزی داخلی شده یا گلوله خورده یا دچار اختلال انعقادی است. خونریزی از این نوع بسیار خطرناک است و سریع باعث کاهش حجم خون، افت فشار خون و حتی مرگ می‌شود. بعضی از بیماری‌ها مانند اسهال و استفراغ نیز باعث کاهش آب بدن، کاهش حجم خون و کاهش فشار خون می‌شوند به همین دلیل همیشه توصیه می‌شود آب بدن بیمار به سرعت جایگزین شود و بیماران مبتلا به اسهال و استفراغ مصرف مایعات را بالا ببرند. البته بعضی از بیماری‌های قلبی ـ عروقی یا ریوی هم باعث افت فشار خون می‌شوند.

راه هایی برای کاهش فشار خون

برای این که پرفشاری خون در بیمار قطعی شود باید معاینه کامل از بیمار به عمل آورند، آزمایش خون بگیرند و بعد از قطعی‌شدن بیماری، فشار خون باید با تجویز دارو کنترل شود. اگر فشار خون بیمار 180/ 110 میلی‌متر جیوه باشد پرفشاری خون شدید محسوب می‌شود و وضعیت بیمار را بحرانی می‌دانند. این افراد ممکن است علامتی نداشته باشند یا با سردرد و سرگیجه به پزشک مراجعه کنند. گاهی لازم است چنین بیمارانی در بیمارستان بستری شوند.

سبک زندگی باید تغییر کند

همه افرادی که مبتلا به فشار خون بالا هستند علاوه بر مصرف دارو باید سبک زندگی خود را تغییر دهند. یعنی اگر دچار افزایش وزن هستند وزن خود را کاهش دهند، کمتر نمک مصرف کنند و سبزیجات تازه و میوه را در غذای روزانه خود بگنجانند، ورزش کنند (روزی 30 دقیقه پیاده‌روی توصیه می‌شود، البته انجام هر ورزشی برای افراد مبتلا به پرفشاری خون باید با نظر پزشک معالج باشد)، مصرف سیگار و الکل را محدود کنند.

راه‌هایی برای افزایش فشار خون

وقتی افت فشار خون عامل مشخصی دارد، باید درمان با توجه به مشکل بیمار صورت بگیرد. ولی وقتی دلیل خاصی برای آن پیدا نمی‌کنیم باید کاری کرد که فشار خون بیمار کمی افزایش یابد؛ مثلا مصرف مواد نمکی را بالا برد. بیماران لاغر و کم‌وزن هم باید به متخصص تغذیه مراجعه کنند تا با تغذیه درست افزایش وزن پیدا کنند. رژیم غذایی این افراد باید طبیعی باشد و در آن از غذاهای مفید مانند سبزیجات و میوه‌های تازه و غلات استفاده شود. بیماران باید آب بیشتری بنوشند. بهتر است مصرف آب در این بیماران حداقل یک لیتر در روز باشد. میوه‌های حاوی ویتامین ث مانند گریپ‌فروت، پرتقال، لیمو، سبزیجات سبزبرگ و روغن‌های گیاهی و دانه‌های روغنی برای این افراد مفید است. ورزش هم نباید فراموش شود. (جام جم سرا/دکتر ایرج خسرونیا- متخصص بیماری‌های داخلی و رئیس انجمن متخصصان داخلی ایران/سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)

37

آنچه باید درباره سرقفلی بدانید

در تعریفی جامع، سرقفلی چنین بیان شده است: سرقفلی ممکن است شاخصی از تجارت باشد که شرکت‌ها را قادر می‌سازد تا سود مازادی نسبت به بازده سرمایه‌گذاری به‌طور نرمال کسب کنند. مازاد سود به معنای سود اضافی است که بیشتر از سود معمولی باشد.
در حقوق ایران، به حقی که تاجر یا صنعتگر در نتیجه جلب مشتری و شهرت و فعالیت برای محل کار خود، ایجاد می‌کند، سرقفلی گفته می‌شود. علاوه بر آن، به حقی که صاحب محلی که دارای موقعیت خوبی است، برای مالک خود قایل می‌شود، قبل از اینکه اصولا آن محل به اجاره داده شود، نیز سرقفلی گفته می‌شود؛ اما پرسشی که مطرح می‌شود، این است که چه چیز باعث شد که در عرف و عادت بازرگانان پرداخت سرقفلی رایج شود؟ به عبارتی فلسفه پیدایش سرقفلی چیست؟
در تجارت امروز کاردانی و سرمایه‌ تاجر و نوع کاری که انجام می‌دهد، بیش از اوصاف اخلاقی او اهمیت دارد. ممکن است مشتریان کارخانه یا فروشگاهی صاحب آن را نشناسند، اما به دلیل اعتماد به نام تجارتی و فعالیت موسسه، مایل باشند که کالای مورد نیازشان را از فرآورده‌های آن تهیه کنند. در واقع، مشتریان دایم تاجر به سرمایه، کالای تجارتی و انواع آلات‌افزار وی، بیشتر از شخصیت او علاقه و نظر دارند. در حالی که در مورد کسانی که به پزشکان یا وکلا مراجعه می‌کنند، بیشتر به اعتبار صلاحیت، حسن ‌رفتار و اخلاق و معلومات آنان نظر دارند.از این رو باید گفت، حقی که تاجر بر مشتریان خود دارد، باید در زمره حقوق مالی به حساب آید و به این نحو تاجر بتواند در آن تصرف کند و آن را به دیگران انتقال دهد.
در واقع این حق نوعی مالکیت غیرمادی یا حقی بر مشتریان دایم و سرمایه‌ تجارتخانه است. عنصر اصلی این حق، حفظ مشتریان تاجر و امتیازی است که در اثر کار و کوشش به دست آورده است.سرقفلی نقش یک دارایی را ایفا می‌کند و همانند یک دارایی شرکت، اثربخش عمل کرده و به‌تدریج به‌دست می‌آید و غیرقابل رویت و نامحسوس است.

انواع سرقفلی

امروزه سرقفلی در میان بازاریان، کسبه و اصناف به دو صورت دیده می‌شود:
1- سرقفلی که از حق کسب و پیشه حاصل شده است: این نوع سرقفلی که ریشه در حق کسب و پیشه حاصل از قراردادهای اجاره قدیمی (اجاره‌های قبل از سال 1376) دارد، در واقع حقوق قانونی مستاجر سابق یک محل است که دست به دست واگذار می‌شود و در میان عامه مردم سرقفلی نام گرفته است.
2- سرقفلی واقعی: این نوع سرقفلی در واقع حاصل حق کسب و پیشه یا اجاره‌های سابق نیست بلکه در این نوع سرقفلی، مالک مغازه بدون اینکه ملک خود را واگذار کند، سرقفلی ملک (حق کسب و کار در ملک) را به مدت نامحدود با اجاره ماهیانه با شرایط خاص به فردی واگذار می‌کند و بر اساس این قرارداد، مالک سرقفلی بدون مالکیت در اعیان یا زمین مغازه، حق استفاده از مغازه و کسب و کار در آنجا را به دست می‌آورد و می‌تواند این حق را به نحو مقتضی برابر شرایط مقرر بین خود و مالک به اشخاص دیگر نیز واگذار کند.
مغازه‌داران و کسانی که سرقفلی نوع اول (سرقفلی حاصل از حق کسب و پیشه) را خریداری کرده‌‌اند، باید بدانند که سرمایه و سرقفلی آنها مستمراً در معرض خطر ادعای مالک است و با توجه به شمول قانون روابط موجر و مستاجر در اینگونه سرقفلی‌ها، امکان تخلیه ملک توسط مالکان حتی بدون پرداخت سرقفلی وجود دارد.
البته این موضوع نباید ترس و واهمه‌ای در مغازه‌داران و مالکان سرقفلی و دارندگان حق کسب و پیشه به وجود آورد؛ چرا که مالکان در صورتی می‌توانند بدون پرداخت سرقفلی، تخلیه ملک خود را بخواهند که تخلفی از طرف مستاجر صورت گرفته باشد. بنابراین تا زمانی که مستاجر تمام مقررات راجع به سرقفلی را مو به مو رعایت کند، خطری سرقفلی او را تهدید نخواهد کرد.

برای فروش سرقفلی یک ملک، چه مواردی را باید رعایت کرد؟

الف- اطلاع به مالک در صورت عدم وجود حق انتقال به غیر: در مواقعی که قصد دارید سرقفلی ملکی که خریداری کرده‌اید یا حق کسب و پیشه‌ای که برای شما حاصل شده است را واگذار کنید، شایسته است این موضوع را رسماً با اظهارنامه به اطلاع مالک ملک برسانید تا در صورت تمایل با وی وارد معامله شوید.
ب- اخذ مجوز انتقال از مالک در صورت عدم رضایت: در صورتی که مالک راضی به انتقال ملک نباشد، مالک سرقفلی (مستاجر) می‌تواند با مراجعه به دادگاه و اخذ مجوز انتقال، به صورت قانونی نسبت به انتقال سرقفلی (حق کسب و پیشه) اقدام کند.
پ- در صورت وجود حق انتقال: در صورتی که مالک سرقفلی حق انتقال به غیر را داشته باشد، لازم است توجه کنید که آیا مدت اجاره‌اش منقضی شده یا خیر؟ در صورت انقضای مدت، بهتر است بدواً از طریق مراجع قضایی علیه مالک، دعوای الزام به تنظیم اجاره‌نامه مطرح کرده و سپس مبادرت به انتقال ملک کند.

سرقفلی چگونه منتقل می‌شود؟

الف- انتقال اختیاری: سرقفلی یک ملک، گاهی اختیاری و با میل و رغبت مالک سرقفلی به فرد دیگری منتقل می‌شود که ممکن است با سند عادی باشد یا با سند رسمی.
ب- انتقال قهری: در انتقال قهری، شخصی فوت می‌کند و حقوق حاصل از اجاره (حق کسب و پیشه) به ورثه شخص منتقل می‌شود.

تغییر شغل از اقداماتی است که باعث از بین رفتن سرقفلی می‌شود. اگر در سند سرقفلی (اجاره‌نامه) شغل خاصی قید شود و مالک سرقفلی بدون اخذ رضایت مالک اقدام به تغییر شغل کند، کل حق و حقوق قانونی وی از بین می‌رود و مالک ملک می‌تواند بدون پرداخت مبلغی ملک خود را تخلیه کند

پ- انتقال قضایی: وقتی از طرف مقام قضایی حکم به انتقال سرقفلی ملک داده می‌شود، در این صورت انتقال قضایی خواهد بود.

شرایط انتقال سرقفلی در صورتی که سند سرقفلی عادی باشد

هنگامی که سند سرقفلی عادی است و حق انتقال در آن قید شده باشد، صاحب سرقفلی می‌تواند سرقفلی ملک را منتقل کند؛ مشروط به اینکه انتقال جدید با سند رسمی باشد. به عبارت دیگر حتی با وجود حق انتقال، مالک سرقفلی (حق کسب و پیشه) نمی‌تواند با سند عادی سر قفلی را منتقل کند.

انتقال سرقفلی، در موارد رسمی بودن سند سرقفلی

در صورتی که سند سرقفلی رسمی باشد، باید دید مالک سرقفلی حق انتقال به غیر را دارد یا خیر؟ اگر مالک سرقفلی حق انتقال به غیر را داشته باشد، می‌تواند با سند رسمی حقوق قانونی خود را به شخص ثالث منتقل کند. لازم به یادآوری است که حتی با وجود حق انتقال به غیر، مالک سر قفلی نمی‌تواند با سند عادی، سر قفلی را به شخص ثالث انتقال دهد و در این مواقع مالک سرقفلی الزاماً باید با سند رسمی نسبت به انتقال سرقفلی ملک اقدام کند.

انتقال سرقفلی توسط شخص بدون داشتن حق انتقال به غیر

انتقال غیرقانونی سرقفلی یکی از مواردی است که حق سرقفلی ساقط می‌شود. اشخاصی که بدون داشتن حق انتقال سرقفلی، سرقفلی ملک را انتقال می‌دهند، مرتکب تخلف شده‌اند و با طرح دعوا از طرف مالک، سقوط نصف حق کسب و پیشه (سرقفلی) آنها حتمی است. علاوه بر این، نصف دیگر حق کسب و پیشه به قیمت روز به مستاجر متخلف پرداخت خواهد شد.

برای داشتن حق انتقال، چه عبارتی باید در سند سرقفلی قید شود؟

برای اینکه مالک سرقفلی حق انتقال به غیر را داشته باشد، لازم است عبارت (حق انتقال به غیر را دارد) در سند به صراحت قید شود. به عبارت دیگر مسکوت گذاشتن مسئله انتقال، به معنای ممنوعیت از انتقال خواهد بود. در صورتی که در سند سرقفلی عبارتی مبنی بر انتقال سند سر قفلی قید نشود، مالک سرقفلی حق انتقال سرقفلی را نخواهد داشت.

اعطای نمایندگی یا وکالت برای استفاده از محل سرقفلی چه حکمی دارد؟

دادن نمایندگی یا وکالت به فرد دیگری برای استفاده از محل سرقفلی در حکم انتقال سرقفلی است و در صورت عدم وجود حق انتقال ممکن است سقوط نصف حق کسب و پیشه (سرقفلی) را در پی داشته باشد.

تکلیف مالک سرقفلی در صورت عدم وجود حق انتقال و عدم رضایت مالک به انتقال

در صورتی که در سند سرقفلی، حق انتقال به غیر تصریح نشده باشد و مالک راضی به انتقال سرقفلی نباشد و خود نیز از خرید سرقفلی خودداری کند، برابر قانون، مالک سرقفلی می‌تواند برای اخذ مجوز انتقال به دادگاه رجوع کند.
زمانی که به مالک دسترسی نباشد، مالک سرقفلی می‌تواند با مجهول‌المکان اعلام کردن مالک از طریق دادگاه برای اخذ مجوز انتقال سرقفلی به طرفیت مالک ملک اقدام کند.
پرسش دیگری که مطرح می‌شود، این است که زمانی که سرقفلی ملکی به ورثه به ارث می‌رسد، انتقال کل ملک به یکی از وارث در صورت عدم وجود حق انتقال به غیر چه حکمی خواهد داشت؟
در پاسخ به این پرسش باید گفت که اگر چه بنابر نظر غالب اساتید، انتقال بین وراث با توجه به اینکه وراث نسبت به یکدیگر شریک محسوب می‌شوند، انتقال به غیر محسوب نمی‌شود اما نظر به وجود عقیده مخالف، پیشنهاد می‌شود در چنین مواردی نیز از دادگاه اخذ مجوز شود.

موجبات اسقاط حق کسب و پیشه و سرقفلی

الف- انتقال به غیر: در صورتی که با نبود حق انتقال، مالک سرقفلی اقدام به انتقال (فروش) سرقفلی کند، مالک ملک می‌تواند با پرداخت نصف حق سرقفلی به مالک سرقفلی یا خریدار، محل را تخلیه کند.
ب- تغییر شغل: تغییر شغل نیز از اقداماتی است که باعث از بین رفتن سرقفلی می‌شود. اگر در سند سرقفلی (اجاره‌نامه) شغل خاصی قید شود و مالک سرقفلی بدون اخذ رضایت مالک اقدام به تغییر شغل کند، کل حق و حقوق قانونی وی از بین می‌رود و مالک ملک می‌تواند بدون پرداخت مبلغی ملک خود را تخلیه کند.
پ- تعدی و تفریط: تعدی به معنای تجاوز از حدود اذن مالک یا اقدامی غیرمتعارف علیه مال دیگری بوده و تفریط به معنای عدم انجام تعهدات قراردادی یا متعارف برای حفظ مال دیگری است. با این توضیح در صورتی که صاحب سرقفلی (دارنده حق کسب و پیشه) نسبت به محل سرقفلی تعدی یا تفریط کند، حق سرقفلی وی از بین خواهد رفت و مالک ملک می‌تواند بدون پرداخت مبلغی، ملک خود را تخلیه کند.
ت- عدم پرداخت اجاره‌بها: یکی دیگر از اسباب تخلیه محل سرقفلی، عدم پرداخت اجاره‌بها است. صاحب سرقفلی مکلف است در مدت ۱۰ روز (تا دهم ماه بعد) از هر ماه نسبت به پرداخت اجاره‌بهای مالک اقدام کند. قانون هیچ بهانه‌ای را برای عدم پرداخت اجاره‌بها از طرف صاحب سرقفلی (مستاجر) نمی‌پذیرد و در صورت پرداخت نشدن اجاره‌بها از طرف مالک سرقفلی، مالک ملک می‌تواند با ارسال اظهارنامه برای درخواست اجاره‌بها اقدام کند. هرگاه بعد از دو بار ارسال اظهارنامه، مالک سرقفلی برای بار سوم اجاره‌بها را به موقع پرداخت نکند، مالک ملک می‌تواند نسبت به درخواست اجاره‌بها و تخلیه ملک از طریق دادگاه یا اداره ثبت اقدام کند.

اجاره دادن محل سرقفلی

اجاره دادن محل سرقفلی از مصادیق بارز و روشن انتقال به غیر است و در صورت اقدام مالک از طریق مراجع قضایی، تخلیه ملک با پرداخت نصف سرقفلی را در پی خواهد داشت.

تغییرات فیزیکی در محل سرقفلی

صاحب حق سرقفلی نمی‌تواند در دیوار‌ها و زمین محل سرقفلی خود برخی تغییرات را انجام دهد. تغییراتی که به اساس و اصل بنا لطمه بزند یا چیزی را به محل سرقفلی اضافه کند از مصادیق تعدی و تفریط محسوب خواهد شد و سبب تخلیه محل بدون پرداخت حق سرقفلی خواهد بود.

چه تغییراتی در محل سرقفلی مجاز است؟

آگاهی نداشتن صاحبان سرقفلی باعث شده است این تصور در آنها ایجاد شود که کوبیدن یک میخ بدون اجازه مالک به دیوار از اسباب تعدی و تفریط تلقی می‌شود؛ در حالی که چنین تفکری صحیح نیست. زیرا تغییراتی که به اساس و اصل بنا لطمه نزند و باعث استفاده بهتر از عین مستاجره شود تخلف (تعدی و تفریط) محسوب نمی‌شود. بنابراین صاحب سرقفلی می‌تواند تغییراتی را برای استفاده بهتر از عین مستاجره انجام دهد اما پیشنهاد می‌شود در این مورد حتماً با وکلا و کار‌شناسان رسمی دادگستری مشاوره لازم صورت گیرد. (حمایت)

71

هر‌ آنچه باید درباره «مفنامیک اسید» بدانید

موارد استفاده مفنامیک اسید چیست؟

مفنامیک اسید دارای ترکیبی مسکن است که با التهاب و تب مقابله می‌کند. از این دارو برای درمان و تسکین دردهای ناگهانی یا مداوم ناشی از بیماری‌های روماتیسمی، دردهای عضلانی، دردهای ستون فقرات به عنوان مثال در یکی از دیسک‌ها یا گردن، دردهای بعد از عمل جراحی، دردهای ناشی از زخم و جراحت، دندان درد، سردرد، گوش درد و دردهای ناشی از اسپاسم‌های شکمی ناشی از قاعدگی استفاده می‌شود. مفنامیک اسید همچنین برای کاهش تب و تسکین دردهای ناشی از بیماری‌هایی مثل آنفلوآنزا و دیگر بیماری‌های تب‌دار بویژه بیماری‌های مجاری تنفسی فوقانی استفاده می‌شود.

قبل از مصرف این دارو چه نکاتی باید در نظر گرفته شود؟

کسانی که اقدام به خوددرمانی می‌کنند شرایط بدنی‌شان را در نظر نمی‌گیرند. اگر به یکی از ترکیبات مفنامیک اسید آلرژی داشته باشید نباید از این دارو استفاده کنید. علاوه‌بر این مصرف مفنامیک اسید به افرادی که دچار واکنش‌های آلرژیک پوستی هستند یا از مشکلات تنفسی ناشی از مصرف اسید آستیل سالیسیلیک (آسپرین) یا دیگر داروهای مسکن یا ضدالتهابی با نام داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی رنج می‌برند، توصیه نمی‌شود.

زنان باردار که در سه ماهه سوم بارداری هستند و خانم‌های شیرده نیز نباید از مفنامیک اسید استفاده کنند. اگر از زخم معده یا اثنی‌عشر یا خونریزی معده و روده رنج می‌برید یا دچار بیماری‌های التهابی مزمن روده مثل بیماری کرون هستید یا از نارسایی کلیوی، نارسایی جدی قلبی و بیماری‌های کبدی جدی رنج می‌برید نباید از این دارو استفاده کنید.

شیوه مصرف و نگهداری مفنامیک اسید چگونه است؟

بهتر است مفنامیک اسید با غذا یا بعد از غذا مصرف شود. درباره میزان مصرف دارو باید طبق دستور پزشک عمل شود. به‌طور کلی برای بزرگسالان و افراد بالای 14 سال ابتدا 500 میلی‌گرم و سپس 250 میلی‌گرم هر شش ساعت یکبار و بر حسب نیاز توصیه می‌شود. حداکثر دوره درمان با این دارو یک هفته است. برای تسکین دردهای عادت ماهانه مدت زمان مصرف نباید بیش از دو تا سه روز باشد.

اگر یک دوز دارو را فراموش کرده‌اید به محض یادآوری مصرف کنید. اگر نوبت بعدی نزدیک باشد از مصرف آن خودداری کرده و نوبت بعدی دارو را میل کنید. دارو را در هوای محیط دور‌از نور و رطوبت و خارج از دسترس کودکان نگهداری کنید.

عوارض جانبی مصرف زیاد مفنامیک اسید چیست؟

مصرف زیاد و خودسرانه مفنامیک اسید باعث عوارض جانبی زیادی خواهد شد. از جمله عوارض مصرف طولانی‌مدت و با دوز بالای این دارو می‌توان به اسهال اشاره کرد. اگر بعد از مصرف این دارو عارضه اسهال دیده شد مشکل را با پزشک در میان بگذارید.

مصرف این دارو در افراد حساس باعث درد معده، حالت تهوع و استفراغ می‌شود. در بعضی موارد بی‌اشتهایی، سوزش معده، نفخ، یبوست و دیگر مشکلات گوارشی هم دیده شده است. در موارد نادرتری مصرف مفنامیک اسید با مشکلاتی مثل واکنش‌های پوستی، ضایعات پوستی و خارش همراه بوده است. اما مصرف خودسرانه این دارو امکان سردرد، سرگیجه، خستگی، بی‌خوابی، عصبی شدن، تپش قلب، افت فشارخون، مشکلات تنفسی، تحریک چشم‌ها و اختلالات دید را
بالا می‌برد.

عوارض دیگری مثل واکنش‌های آلرژیک جدی و حساسیت‌های پوستی که همراه با تشکیل ضایعات پوستی باشد بندرت بروز می‌کند. اگر دچار این مشکلات باشید باید پزشک را در جریان گذاشته و از مصرف این دارو خودداری کنید. در صورت مشاهده هر نوع اختلال تنفسی یا ضایعات پوستی حتما باید مصرف دارو را قطع کنید.

در بعضی موارد مصرف زیاد و خودسرانه این دارو مشکلاتی مثل اختلالات کبدی و مشکلات کلیوی گزارش شده است. مصرف مفنامیک اسید می‌تواند عاملی برای کم‌خونی و در واقع کاهش میزان گلبول‌های قرمز شود.

اگر مجبورید به مدت طولانی مفنامیک اسید مصرف کنید لازم است به‌طور مرتب آزمایش بدهید تا میزان گلبول‌های قرمزتان و همچنین سلامت کبد و کلیه‌هایتان بررسی شود. اگر نشانه‌هایی مشابه علائم کم‌خونی مثل نفس نفس زدن، خستگی، رنگ پریدگی و ضربان تند قلب را دیدید حتما به پزشک مراجعه کنید.

تداخل دارویی مفنامیک اسید با داروها و مواد غذایی

در حین مصرف داروی مفنامیک اسید باید حواستان به امکان تداخل دارویی آن باشد. مصرف این دارو با داروهای دیگری مثل آسپرین و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل ایبوبروفن و ناپروکسن خطر عوارض گوارشی از جمله زخم گوارشی را افزایش می‌دهد.

مصرف داروهای دیورتیک مثل اسپیرونولاکتون و داروی هپارین، وارفارین، لیتیوم، داروهای ضددیابت مانند قرص متفورمین، مکمل‌های پتاسیم، داروهای گیاهی مثل بابونه، جنسینگ، جینکوبیلوبا با مفنامیک اسید باعث ایجاد تداخل دارویی می‌شود. بنابراین توصیه می‌شود اگر داروی خاصی مصرف می‌کنید (حتی داروهای گیاهی) از مصرف خودسرانه مفنامیک اسید بپرهیزید.

(سیب-ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)

بهترین مواد غذایی برای باز شدن عروق را بدانید

سید مرتضی صفوی با اشاره به مواد غذایی که باعث باز نگه داشتن رگ‌های عروقی می‌شوند، گفت: غذاهایی که معمولاً برای باز شدن رگ‌ها مفید هستند بیشتر موادی است که آنتی‌اکسیدان دارند مثل ویتامین‌های A,D,E که بیشتر در همه مواد غذایی به ندرت یافت می‌شوند و نمی‌گذارند رگ‌ها بگیرد.

وی افزود: بنابراین باید در غذاها ویتامین مثل ویتامین ‌E در جوانه گندم و ویتامین D در مرکبات و ویتامین D در هویج که پیش ساز ویتامین A است و همینطور در سبزیجاتی که با رنگ سبز تیره و سبزیجات زرد و نارنجی ویتامین A دارند، ویتامین D در ماهی‌ها و میگوها و در بعضی از روغن‌های گیاهی یافت می‌شوند و اخیراً در شیر هم به صورت مکمل اضافه می‌کنند تا شیرها غنی شوند.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، این متخصص تغذیه خاطرنشان کرد: اگر مواد غذایی ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها را داشته باشند می‌توانند به راحتی رگ‌ها را باز کنند و کمک کنند به رگ‌های عروقی و مورد دیگر این است که این ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها در املاح نیز یافت می‌شوند مثل املاح زینک و روی اینها همه مواد مناسبی هستند که باعث باز نگه داشته شدن رگ‌های عروقی می‌شوند.

آنچه باید از برداشتن ابرو بدانید

مشکلاتی که از تحمل درد بیشتر هنگام چیدن موهای اضافه ابرو شروع می‌شود و تا بد جلوه کردن ابروها به جای زیبا شدن ادامه پیدا می‌کند.

برای این‌که مشکلات مذکور را نداشته باشید نکات ذیل را هنگام آرایش ابروها مد نظر قرار دهید:

* همیشه قبل از برداشتن ابروهایتان دوش بگیرید. دوش گرفتن علاوه بر این که باعث لطافت پوستتان می‌شود سبب زدودن کثیفی‌ها و آلودگی‌ها از میان ابروها شده، کار برداشتن و چیدن موهای اضافه را نیز به‌دلیل نرم شدن آنها آسان‌تر می‌کند.

* از به کار بردن لوازم آرایشی بدون کیفیت خودداری کنید. موچینی که دو سر آن بخوبی روی هم نمی‌نشیند، آینه‌ای که به‌دلیل کدر و مات بودن یا نداشتن ویژگی محدب نمی‌تواند

رشته‌های موی ابرویتان را به طور واضح منعکس کند‌ و خلاصه هر چیزی که شما را هنگام آراستن ابروها به دردسر می‌اندازد، همگی هم خسته‌تان می‌کند هم نتیجه کار را چنان که می‌خواهید به انتها نمی‌رساند.

* بعضی افراد پس از ساعت‌ها کلنجار رفتن با ابروهایشان آخر سر وقتی نتیجه کارشان را نگاه می‌کنند چهره در هم می‌کشند و کلافه و خسته از جلوی آینه برمی‌خیزند چون یک کار ساده را ابتدای چیدن موهای اضافه انجام نداده‌اند: شانه کردن ابروها.

پیش از برداشتن ابرو حتما آنها را به جای شانه‌های معمولی با برس مخصوص ابرو یا حتی یک مسواک تمیز و بهداشتی به سمت مناسب شانه کنید تا پس از اتمام کار، جاهای خالی‌شده اشتباهی، مجبورتان نکند موهای دیگری را بچینید و ابروهایتان بیش از حد باریک شود.

* در قدیم که امکانات آرایشی محدود بود خانم‌ها برای اصلاح صورت خود و خلاصی از دست موهای زائد روی صورتشان به بند انداختن متوسل می‌شدند اما اکنون گرچه اوضاع فرق کرده با این حال بسیارند کسانی که همچنان به همین روش از شر موهای زائد خلاص می‌شوند.

این کار پوست را تهدید می‌کند و در واکنش به آن قرمزی و التهاب و سختی بیشتری را تجربه خواهید کرد.

یک دوش کوتاه مدت باعث نرمی پوست و مو می‌شود و با استفاده از موچین و وسایل با‌کیفیت راحت‌تر می‌توانید صورت خود را اصلاح کرده، موهای زائد را بچینید.

* دقت کرده‌اید چرا اغلب خانم‌های مسن ابروهای باریکی دارند؟ یک دلیل آن این است که هنگام آرایش ابروهایشان بیش از اندازه موهای دور و اطراف ابرو را برداشته‌اند

و از آنجا که به مرور زمان کشیدن موها سبب خارج شدن پیاز مو در این نواحی می‌شود دیگر جای آن پر نشده و مجبور شده‌اند همواره برای نظم دادن به کناره‌های ابرو مجدداً آن را باریک و باریک‌تر کنند.

هنگام آرایش ابروها زیاده‌روی نکنید تا در صورت تمایل بتوانید به مدل ابروهایتان تنوعی مناسب بدهید.

ضمیمه چاردیواری

آنچه باید درباره آشالازی بدانید

این هفته هم قرار است درباره یکی از مشکلات مربوط به مری صحبت کنیم؛ اختلال حرکتی عضله مری که در اصطلاح پزشکی به آن آشالازی می‌گویند. در واقع آشالازی نوعی بیماری گوارشی است که مبتلایان به آن دچار اختلالات حرکتی مری هستند و به علت اختلال در بازشدن دریچه بین مری و معده آنان دچار کم اشتهایی می‌شوند و در نتیجه وزن کم می‌کنند؛ هر چند عملکرد این دریچه را می‌توان با آندوسکوپی یا جراحی اصلاح کرد، اما اختلال در بلع هم می‌تواند نشانه‌ای از آشالازی باشد.

گیر کردن آب و غذا در گلو را جدی بگیرید

بد نیست بدانید در فرد مبتلا به آشالازی قسمت عصبی داخل بافت مری صدمه می‌بیند و مهم‌ترین مساله‌ای که ایجاد می‌شود افزایش فشار قسمت انتهای مری است. به این ترتیب غذا نمی‌تواند از مری وارد معده شود و وقتی غذا نتواند از مری وارد معده شود اغلب غذا گیر می‌کند که به این حالت دیسفاژی گویند. در عین حال در صورتی که فرد استرس، اضطراب و مشکلات روحی داشته باشد دیسفاژی بیشتر خواهد شد. گاهی اوقات علاوه‌بر غذاهای جامد حتی مایعات مانند آب هم در گلو گیر می‌کند. البته در برخی مواقع هم گیر کردن مواد غذایی به دلیل ضایعات مکانیکی مری مثل سرطان مری است که در نتیجه آن مری تنگ شده و اختلال در بلع اتفاق می‌افتد.

مشکل، سرطان مری نیست

یکی از نکات بسیار مهمی که بعضی‌ها نادیده می‌گیرند این است که در بیماران مبتلا به آشالازی از ابتدا ممکن است هم آب و هم غذا از مری رد نشود و به اصطلاح در گلو گیر کند، اما در افرادی که سرطان مری دارند از ابتدا غذا رد نمی‌شود.

از بوی بد دهان تا اشتباهات تشخیصی

یادتان باشد بسیاری از افراد مبتلا به آشالاژی از بوی بد دهان شکایت دارند. آیا می‌دانید چرا این اتفاق می‌افتد؟ در پاسخ باید گفت گیر کردن غذا باعث بوی بد و شدید دهان می‌شود. همچنین بیمارانی که آشالازی دارند ممکن است درد سینه پیدا کنند. حتی آشالازی ممکن است باعث برگشت غذای خورده شود و آبسه ریه را به وجود آورد. در این میان گاهی اوقات آشالازی با رفلاکس اشتباه گرفته می‌شود. روش تشخیص آشالازی، گرفتن شرح حال و گرفتن عکس مری است. البته قبل از تشخیص آشالازی دکتر باید مطمئن شود فرد دچار ضایعه سرطان نیست و آندوسکوپی بیمار سالم است.

آشالازی چگونه درمان می‌شود؟

به‌طور کلی دو روش برای درمان آشالازی وجود دارد؛ در روش اول از طریق آندوسکوپی بالن را در قسمت دریچه تحتانی مری می‌گذارند و بالن راه دریچه را باز می‌کند و راه دیگر عمل جراحی است. این در حالی است که افراد مسن به آندوسکوپی بهتر پاسخ می‌دهند و برای افراد جوان‌تر معمولا عمل جراحی توصیه می‌شود.

دکتر ناصر ابراهیمی دریانی

فوق‌تخصص بیماری‌های گوارش و کبد

آنچه باید از آسپیرین بدانید

به گزارش جام جم سرا، آسپیرین را بسیاری از افراد به‌عنوان یک مسکن ساده و رقیق‌کننده خون در مبتلایان به انسداد عروق خونی می‌شناسند.

داروی ارزان و در دسترسی که برخی آن را داروی معجزه می‌نامند. ولی آیا با وجود فوق‌العاده بودن اثر این دارو، می‌توان برای سالم ماندن هر روز آن را مصرف کرد؟

بسیاری از پزشکان بر این باورند که آسپیرین از بروز حملات قلبی، سکته‌ها، انواع سرطان‌ها و حتی زایمان زودرس جلوگیری می‌کند.

مطالعات اخیر هم نشان داده که اسید سالیسیلیک موجود در آسپیرین که نوعی ماده فعال به شمار می‌رود، پروتئینی را مسدود می‌کند که می‌تواند وارد سلول‌های مغزی شده و به مرگ فرد منجر شود.

این فرآیند در بیماری آلزایمر و پارکینسون مشاهده می‌شود. نتایج آزمایش‌ها نشان‌دهنده آن است که می‌توان داروهایی یافت که درمان احتمالی بیماری‌های عصبی باشند، ولی به مطالعات گسترده‌تر و آزمایش‌های بالینی بیشتری برای اثبات این قضیه نیاز است.

محققان بر این باورند که تحقیقات در نهایت به ترکیبات مشتق شده از اسید سالیسیلیک خواهد رسید که مؤثرتر و ایمن‌تر از آسپیرین هستند.

در مورد آسپیرین تنها نگرانی که وجود دارد، این است که این دارو می‌تواند باعث بروز خونریزی‌هایی در مجاری گوارشی به‌ویژه معده و مغز شود.

بالا رفتن سن و سابقه خونریزی، این احتمال را افزایش می‌دهد. تحقیقات حاکی از آن است که علاوه بر تأثیر آسپیرین روی کاهش ابتلا به بیماری‌های قلبی، می‌تواند خطر بروز سرطان روده بزرگ را نیز کاهش دهد.

البته این اثر مثبت در افراد 50 تا 69 ساله‌ای است که در یک فرآیند 10 ساله، حملات و سکته‌های قلبی در آنها 10 درصد بیشتر بوده و خطر خونریزی نداشته باشند.

ولی این نتایج به آن معنا نیست که خطر سرطان روده بزرگ در هر کسی با مصرف آسپیرین کاهش می‌یابد.

در این میان محققان اعلام کرده‌اند در افرادی که آسپیرین را به منظور جلوگیری از ابتلا به بیماری‌های قلبی ـ عروقی مصرف می‌کنند، میزان ابتلا به سرطان روده بزرگ نیز کاهش می‌یابد.

آنها همچنین دریافتند اسید سالیسیلیک موجود در آسپیرین، پروتئین عامل التهاب را در برخی سرطان‌ها از جمله سرطان روده بزرگ، مسدود می‌کند.

تجارت پرخطر

افرادی که سابقه بیماری قلبی دارند، گزینه اول مصرف آسپیرین هستند تا از این طریق مانع بروز بیماری قلبی شوند که به آن پیشگیری اولیه می‌گویند.

البته در این میان، دانشمندان معتقدند مصرف این دارو حتی در افرادی که سابقه بیماری قلبی داشته‌اند، می‌تواند خطر ابتلا به حملات و سکته‌های قلبی را کاهش دهد که به آن پیشگیری ثانویه می‌گویند.

در واقع، آسپیرین با جلوگیری از تشکیل لخته‌های خونی در عروق خونی، مانع از بروز آن نوع از بیماری‌های قلبی می‌شود که حملات و سکته‌های قلبی را به دنبال دارند.

خطرات ناشی از مصرف آسپیرین بیشتر از سایر درمان‌هایی مانند داروهای استاتین (کاهنده کلسترول خون) است که برای جلوگیری از ابتلا به بیماری قلبی ـ عروقی استفاده می‌شود.

مطالعات صورت گرفته حاکی از آن است که حدود 10 درصد آمریکایی‌هایی که از آسپیرین به منظور پیشگیری اولیه استفاده می‌کنند، در معرض ابتلا به بیماری قلبی قرار ندارند تا بخواهند با این دارو مانع از بروز آن شوند.

در تحقیقاتی که روی مصرف آسپیرین برای جلوگیری از بیماری‌های قلبی صورت گرفته، افراد کمتر سیگار می‌کشند و بیشتر از داروهای استاتین استفاده می‌کنند.

آسپیرین پیش از تولد نوزاد

در حالی که محققان در مطالعات اخیر عنوان کرده‌اند افراد باید آسپیرین را حداقل 5 سال یا در نهایت 10 سال برای پیشگیری اولیه از بروز بیماری قلبی و سرطان روده بزرگ مصرف کنند، ولی در این میان، زنان باردار باید فقط 5 ماه از این دارو استفاده کنند.

مصرف آسپیرین بچه از پیش از 16 هفتگی بارداری به بعد برای زنان باردار بی‌خطر است و روش مقرون ‌به صرفه‌ای برای کاهش موارد خطر زایمان زودرس به شمار می‌رود.

در واقع، محققان برای حفظ سلامت مادر و جنین مصرف کوتاه‌مدت آسپیرین را به همه زنان باردار توصیه می‌کنند و به دلیل جوان بودن، کمتر در معرض خونریزی‌ قرار دارند.

منبع:webmd.com

ضمیمه چاردیواری

آنچه باید درباره آروغ زدن بدانید

چرا آروغ می‌زنیم؟

آروغ زدن، یکی از علامت‌‌های افزایش گاز شکم است که البته در بعضی موارد نیز بدون افزایش گاز شکم انجام می‌شود. در این میان عوامل زیادی می‌توانند زمینه‌ساز آروغ زدن باشند ولی مهم‌ترین آنها بلع هوا و تولید گاز زیاد در معده و روده است که در بیشتر مواقع در ایجاد این علامت نقش دارند. در واقع شایع‌ترین علل بلع مقادیر زیاد هوا (وضعیتی که به آن آئروفاژی گفته می‌شود) خوردن و آشامیدن سریع غذا، صحبت کردن همراه غذا خوردن، مکیدن مایعات با نی، داشتن دندان‌های نامناسب، سیگار کشیدن، جویدن آدامس، مصرف نوشیدنی‌های گازدار، وجود ترشحات بینی در سینوزیت مزمن و بیماری ریفلاکس یا برگشت اسید از معده به مری (در این وضعیت، بیمار به دنبال بلع مواد اسیدی برگشتی از معده مقداری هوا نیز بلع می‌کند) و... هستند. البته بلع هوا به ‌طور طبیعی و ناخودآگاه در افراد موقع غذا خوردن و نوشیدن مایعات اتفاق می‌افتد ولی بعضی افراد به‌خصوص وقتی مضطرب باشند به‌ طور مکرر و ناآگاهانه هوا را می‌بلعند و همین موضوع باعث ایجاد آروغ‌های پی‌درپی در آنها می‌شود.

آیا نباید جلوی آروغ زدن را بگیریم؟!

شاید این سوال برایتان پیش بیاید هنگامی که جلوی باد گلو را می‌گیریم این هوای خارج نشده باعث بروز بیماری یا مشکلات گوارشی می‌شود؟ در پاسخ باید گفت خیر؛ هوای بلعیده شده‌ای که توسط آروغ زدن خارج نمی‌شود وارد معده و روده شده و در روده جذب خواهد شد. حالا اگر مقدار هوای بلعیده شده، بسیار زیاد باشد تجمع این هوا در معده ممکن است احساس پری و فشار بعد از غذا را به همراه داشته باشد. از طرفی زمانی که فرد پس از غذا خوردن زیاد، طاقباز بخوابد هوای داخل معده را در ناحیه بین مری و معده، حس می‌کند و با آروغ زدن، قادر به خارج کردن هوا نیست. بنابراین اتساع حاد معده در اثر هوای بلعیده شده باعث ایجاد درد تیر کشنده در ناحیه شکم می‌شود.

نوزادان و آروغ زدن بعد از شیر خوردن

از آنجا که نوزادان هنگام شیر خوردن مقدار زیادی هوا می‌بلعند، خواباندن آنها بلافاصله پس از خوردن شیر، به اتساع معده، درد و ناراحتی آنها منجر می‌شود. بنابراین یکی از بهترین کارها در این مورد، بغل کردن نوزاد در حالت قائم و نواختن ضربه‌های ملایم به پشت اوست تا گاز معده خود را خارج کند و دچار نفخ و دل‌درد نشود.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

در مواردی که آروغ زدن ادامه‌دار یا بدون علت خاصی بوده یا همراه با علائم دیگر مثل سوزش سردل، درد سینه، آروغ بدبو، استفراغ و هر گونه ناراحتی شکمی باشد باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید تا اگر آروغ نشانه مشکلات گوارشی است، تحت درمان قرار بگیرید. در هفته آینده بیشتر به این موضوع می‌پردازیم.

دکتر ناصر ابراهیمی دریانی

فوق‌تخصص بیماری‌های گوارش و کبد