کودک و نوجوان > دانش - سپنتا سلیمی:
فناوری حالا با یک تیر دو نشان زده است، این بار در آیندهوونِ هلند. نمونه اولیه یک آسانسور فقط با نیروی انسانی در آزمایشگاه رمباوت، با موفقیت آزمایش شد.
قرقرهها و تسمههایی که با یک بشین و پاشوی ساده کاربر را بالا و پایین میبرند.
کوچک و باریک، شاید فقط به اندازهی یک دستگاه سادهی ورزشی جا بگیرد.
این آسانسور تک نفره میتواند در فضاهاى کوچک نیز جا بگیرد و نیازى به تجهیزات پیچیده ندارد.
یک صندلی و یک زیرپایی. به همین سادگی!
یک بالابر کاربردی برای سالمندان یا معلولان.
این آسانسور که فقط با چند قرقره و تسمه کار میکند کاملاً به نیروی انسان متکی است و هیچ خبری از نیروی برق در آن نیست.
این آسانسور ایدهای درخشان در دنیای فناوری است. دنیایی که مدتی است انسان را از تکیه بر نیروهای خودش بینیاز کرده و همهچیز را به ابزارکها و روباتها سپرده است.
اما ایدهی ساخت آسانسوری با نیروی انسانی میتواند تکانی به دنیای فناوری بدهد. بهخصوص که این آسانسور فضایی بسیار کم و کوچک اشغال میکند و در ساختمانهای امروزی که فضا بیشتر به طلا میماند، بسیار قابل استفاده است.
این آسانسور هم جای راهپله را میگیرد و هم جای آسانسورهای معمولی؛ آسانسورهایی که برق زیادی مصرف میکنند، جای زیادی میگیرند، نیازمند مراقبت و تعمیرند و هزینهی بالایی هم دارند.
کاربری که سوار این آسانسور میشود، فقط باید روی یک صندلی بنشیند و با دست، خودش را بالا یا پایین بکشد.
در مکانهایی که امکان نصب بالابر برای سالمندان و معلولین وجود ندارد، این آسانسور میتواند بسیار کاربردی باشد. چرا که فقط به ده درصد نیروی بالارفتن از پله احتیاج دارد و یک سالمند یا معلول کاملاً با آن راحت است.
این آسانسور نویدبخش حرکت به سمت حفظ محیطزیست است، به کاربر اجازه میدهد خیلی آرام و بدون خستگی بین طبقات یک ساختمان بالا یا پایین برود و در آیندهای که کمبود زمین و نیاز به فضا در آپارتمانها بازهم بیشتر میشود، این فناوری میتواند بسیار مورد استفاده باشد و زمینهی میلیاردها دلار صرفهجویی را فراهم کند.
از طرف دیگر این آسانسور میتواند به کاربرانی نیز کمک کند که در فضاهای کوچک آپارتمانی زندگی میکنند، درگیر روزمرهگی هستند و جا یا فرصتی برای ورزش ندارند. رفتوآمد هر روزه با این آسانسور، همزمان باعث فعالیت بدنی میشود و بدن بسیار بیشتر از بالا یا پایین رفتن با یک آسانسور معمولی کالری میسوزاند.
در بسیاری از آپارتمانها به دلیل کمبود فضا یا بالا بودن هزینهی آسانسور، نصب آن امکانپذیر نیست. اینجاست که اختراع یک آسانسور این چنینی بسیار کارآمد است و شاید یکی از دلایلی که این ایده به ذهن طراحان این دستگاه رسیده است، زندگی در کشور هلند باشد.
هلند یک کشور اروپایی بسیار کوچک و قدیمی است، با ساختمانهایی چند صد ساله که همه میراث فرهنگی بهشمار میآیند و ساکنان آنها اجازه ندارند دست به تخریب یا بازسازی عمیق آنها بزنند. علاوه براین، هلند با کمبود زمین مواجه است و همین مسئله باعث شده تا مردم در آپارتمانهایی کوچک زندگی کنند و در این شرایط نقش فضا بسیار پررنگ میشود.
این شرایط اما فقط مختص کشور هلند نیست و در بیشتر کشورهای اروپایی و چه بسا بیشتر کشورهای دنیا چنین وضعیتی حاکم است.
یکشنبه 7 دی 1393 ساعت 17:56
جام جم سرا: شهرنشینی، زندگی ما را در آپارتمانهای کوچکی خلاصه کرده که کمترین ارتباط را با طبیعت دارد. با چنین نگاهی، شرکت «اسوویا» در «اوکراین» که در زمینه طراحی و معماری فعالیت میکند، دست به ابتکاری خلاقانه در طراحی فضای داخلی خانهای زده است که فضای سبز را در محیط درونی خانه بیشتر به نمایش میگذارد: باغچههای سبز پیشرونده روی دیوار اتاقها.
کودک و نوجوان > دانش - سپنتا سلیمی:
فناوری حالا با یک تیر دو نشان زده است، این بار در آیندهوونِ هلند. نمونه اولیه یک آسانسور فقط با نیروی انسانی در آزمایشگاه رمباوت، با موفقیت آزمایش شد.
قرقرهها و تسمههایی که با یک بشین و پاشوی ساده کاربر را بالا و پایین میبرند.
کوچک و باریک، شاید فقط به اندازهی یک دستگاه سادهی ورزشی جا بگیرد.
این آسانسور تک نفره میتواند در فضاهاى کوچک نیز جا بگیرد و نیازى به تجهیزات پیچیده ندارد.
یک صندلی و یک زیرپایی. به همین سادگی!
یک بالابر کاربردی برای سالمندان یا معلولان.
این آسانسور که فقط با چند قرقره و تسمه کار میکند کاملاً به نیروی انسان متکی است و هیچ خبری از نیروی برق در آن نیست.
این آسانسور ایدهای درخشان در دنیای فناوری است. دنیایی که مدتی است انسان را از تکیه بر نیروهای خودش بینیاز کرده و همهچیز را به ابزارکها و روباتها سپرده است.
اما ایدهی ساخت آسانسوری با نیروی انسانی میتواند تکانی به دنیای فناوری بدهد. بهخصوص که این آسانسور فضایی بسیار کم و کوچک اشغال میکند و در ساختمانهای امروزی که فضا بیشتر به طلا میماند، بسیار قابل استفاده است.
این آسانسور هم جای راهپله را میگیرد و هم جای آسانسورهای معمولی؛ آسانسورهایی که برق زیادی مصرف میکنند، جای زیادی میگیرند، نیازمند مراقبت و تعمیرند و هزینهی بالایی هم دارند.
کاربری که سوار این آسانسور میشود، فقط باید روی یک صندلی بنشیند و با دست، خودش را بالا یا پایین بکشد.
در مکانهایی که امکان نصب بالابر برای سالمندان و معلولین وجود ندارد، این آسانسور میتواند بسیار کاربردی باشد. چرا که فقط به ده درصد نیروی بالارفتن از پله احتیاج دارد و یک سالمند یا معلول کاملاً با آن راحت است.
این آسانسور نویدبخش حرکت به سمت حفظ محیطزیست است، به کاربر اجازه میدهد خیلی آرام و بدون خستگی بین طبقات یک ساختمان بالا یا پایین برود و در آیندهای که کمبود زمین و نیاز به فضا در آپارتمانها بازهم بیشتر میشود، این فناوری میتواند بسیار مورد استفاده باشد و زمینهی میلیاردها دلار صرفهجویی را فراهم کند.
از طرف دیگر این آسانسور میتواند به کاربرانی نیز کمک کند که در فضاهای کوچک آپارتمانی زندگی میکنند، درگیر روزمرهگی هستند و جا یا فرصتی برای ورزش ندارند. رفتوآمد هر روزه با این آسانسور، همزمان باعث فعالیت بدنی میشود و بدن بسیار بیشتر از بالا یا پایین رفتن با یک آسانسور معمولی کالری میسوزاند.
در بسیاری از آپارتمانها به دلیل کمبود فضا یا بالا بودن هزینهی آسانسور، نصب آن امکانپذیر نیست. اینجاست که اختراع یک آسانسور این چنینی بسیار کارآمد است و شاید یکی از دلایلی که این ایده به ذهن طراحان این دستگاه رسیده است، زندگی در کشور هلند باشد.
هلند یک کشور اروپایی بسیار کوچک و قدیمی است، با ساختمانهایی چند صد ساله که همه میراث فرهنگی بهشمار میآیند و ساکنان آنها اجازه ندارند دست به تخریب یا بازسازی عمیق آنها بزنند. علاوه براین، هلند با کمبود زمین مواجه است و همین مسئله باعث شده تا مردم در آپارتمانهایی کوچک زندگی کنند و در این شرایط نقش فضا بسیار پررنگ میشود.
این شرایط اما فقط مختص کشور هلند نیست و در بیشتر کشورهای اروپایی و چه بسا بیشتر کشورهای دنیا چنین وضعیتی حاکم است.