وب سایت خودروبانک: برگردیم به دهه 1950 میلادی، اگر شما به اندازه کافی پول برای خرید محصولات سدان جگوار داشتید، شما ماشینی را میخریدید که نیروی خود را از پیشرانه شش سیلندر خطی glorious XK6 تامین میکرد. این پیشرانه به خاطر خطی بودن و تعداد سیلندرهای زیاد، کاپوت و قسمت جلوی ماشین را بسیار کشیده میکرد و برای حفظ تناسب بدن، به اجبار صندوق بار بسیار کشیدهای هم برای آن طراحی میشد، تنها به این خاطر که پیشرانه نصب شده بر روی محصولات جگوار همان موتوری بود که بر روی خودروهای C-Type و D-Type در مسابقات "لمانز" استفاده میشد.
حال پس از گذشت تقریبا 60 سال، بار دیگر شاهد چنین کاری از شرکتهای خودروسازی هستیم، ولی از طرف شرکتی دیگر و به شیوهای دیگر. براساس آخرین اطلاعات و خبرهایی که در گردش اســت، AMG قصد دارد با همکاری مرسدس بنز به مناسبت سالگرد 50 سالگیاش، سال آینده از خودرویی هایپرکار رونمایی کند که برای تامین قدرت آن از موتور خودروهای فرمول 1 استفاده شده اســت.
سیستم محرک این هایپرکار براساس گفتههای منابع نزدیک به کمپانی خودروسازی مرسدس بنز، همچون سایر هایپرکارهای نسل جدید از یک سیستم محرک هیبریدی تشکیل میشود که پیشرانه درون سوز آن برگرفته از ماشین فرمول 1 تیم مرسدس – AMG اســت که در حال حاضر توسط "لوئیز همیلتون" و "نیکو رزبرگ" هدایت میشود. از این پیشرانه تنها 1.6 لیتری و شش سیلندر بودن آن را میدانیم، ولی احتمالا بتواند قدرتی 1000 اسب بخاری (باتوجه به شایعات) تولید کند.
علاوه بر پیشرانه درون سوز، دو موتور الکتریکی هم وظیفه حرکت چرخهای جلو را برعهده خواهند داشت که برای آنان حداکثر خروجی 160 اسب بخاری پیش بینی میشود. طبق گفتهها، این سیستم محرک در صورت داشتن چنین قدرتهایی، میتواند شتابی زیر 2.5 ثانیه و حداکثر سرعتی بیش از 355 کیلومتر را به همراه داشته باشد.
وب سایت دیجیاتو: فناوری تزریق آب کمپانی بوش که در M4 GTS مورد استفاده قرار گرفته، اولین سیستم در نوع خود می باشد که در یک اتومبیل تولید انبوه به کار گرفته شده اسـت.
Mercedes-AMG Vision Gran Turismo Concept
Aston Martin AM-RB
Terrapattern اولین موتور جستجوی اختصاصی بصری برای یافتن تصاویر ماهوارهای جذاب است. خدماتی که از طریق این سایت در دسترس است، در نوع خود بی سابقه محسوب می شود.
البته تصاویر ماهواره ای که فعلا از این طریق در دسترس قرار گرفته محدود به برخی شهرهای آمریکاست، ولی قرار است تعداد و تنوع این تصاویر افزایش یابد.
دقت تصاویر قابل مشاهده از این طریق هم در نوع خود جالب توجه است. برنامه مورد استفاده در این سرویس جستجو توسط گولان لوین، دیوید نیوبری و کیل مک دونالد طراحی و عرضه شده است و بودجه آن هم توسط بنیاد جان و جیمز نایت تامین شده است.
فناوری هوش مصنوعی DCNN این موتور جستجو قادر به شناسایی ویژگی های خاص جغرافیایی شهرهای مختلف و مقایسه آنها با یکدیگر است. البته ارتش امریکا مدتهاست که چنین فناوری جستجویی را در اختیار دارد، اما فناوری مذکور تاکنون در دسترس عموم قرار نگرفته بود.
انتظار می رود این فناوری در آینده در اختیار دیگر پلاتفورم های نقشه خوانی و از جمله سرویس نقشه گوگل قرار بگیرد. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به آدرس http://www.terrapattern.com مراجعه کنید.
پیشرفته ترین موتور فضایی جهان ساخت روسیه که در موشک ها دارای کاربری های مختلف از جمله پرتاب موشک های ماهواره بر و حمل بار به فضا استفاده می شود، فقط 250 ثانیه عمر دارد و پس از آن از بین می رود.
با 250 ثانیه کار نهایی وظیفه سنگین و فوق العاده مهم از جمله رساندن بار به فضا را برعهده دارد که در ساخت آن مولفه های امنیت، کارآیی و اطمینان در بالاترین سطح در نظر گرفته شده است. براساس اطلاعات انتشار یافته، دمای محفظه احتراق این سامانه ساخته شده در کارخانه مهندسی وارونژ به 3500 درجه سانتیگراد یعنی بالاتر از دمای کوره های ذوب آهن می رسد که با انرژی حاصل از کار پنج موتور در مرحله اول، موشک را از زمین به پروازدر می آورد.
این موتور که 4 متر بلندا، 2200 کیلو وزن و 212 تن قدرت کشش دارد، توان حرکت را از سوزاندن مخلوط اکسیژن — نفت سفید، تامین می کند و محفظه احتراق آن بی مانند است که تمام خودکار ساخته می شود. در کارخانه وارونژ که یکی از مراکز پیشرو صنعت موشکی فضایی روسیه میباشد و تاکنون 40 نوع موتور موشک با سوخت مایع ساخته شده است، از کوره های خلائی و ابزار فوق دقیق برای ساخت محفظه احتراق استفاده می شود.
این کارخانه تا اواخر دهه 1920 تولید کننده لوازم کشاورزی و سپس موتور های خودرو بود که در سال های جنگ دوم جهانی مامور ساخت بمب افکن شبانه « پو-2» شد و سپس در دهه 1950 نیز یکی از کارخانه های کلیدی صنعت فضایی روسیه و در جهان پیشرو شد.
براساس این گزارش، کارشناسان وارونژو و طراحان موتور موشک های حامل «سایوز»، «پروتون» و « آنگارا» در اندیشه ساخت موتوری برای پرواز به کره ماه و حتی مریخ هستند که به احتمال زیاد در آینده نزدیک چنین سفارشی دریافت خواهند کرد.
از سوی دیگر آمریکا نیز برای طرح های موشکی خود مجبور به خرید موتورهای موشکی آر. دی . 180 از کارخانه انر گوماش روسیه است و پیشتر قرارداد یک میلیارد دلاری در این زمینه امضا کرده است.
رابرت اوروک معاون وزیر دفاع آمریکا در این باره اعلام کرده است: پنتاگون در شش سال آینده تا زمان ساخت موتور فضایی در داخل نیاز به خرید 18 موتور موشکی ار.دی-180 برای پرتاب ماهواره های نظامی دارد و تا زمانی که نتوانیم موتور موشک فضایی بسازیم باید به خرید موتورهای روسی تکیه کنیم.
روسیه تنها دارنده امکانات پرتاب موشک برای حمل ماهواره و تاسیسات فضایی ارائه دهنده این خدمات به کشورهای دیگر است که آمریکا و اعضای اتحادیه اروپا از این سامانه ها روسی استفاده می کنند و حتی از پایگاه های خارج از مرزهای خود نیز عملیات پرتاب را برای کشورهای دیگر اجرا می کند.
مسکو افزون بر درآمد پرتاب های فضایی، اعتبار ویژه ای در این حوزه برای خود قائل می باشد و در صدد حفظ آن و ایمنی کامل پرتاب های آینده است و با وجود برنامه های آمریکا برای بازگشت دوباره به این عرصه، در صدد حفظ جایگاه اول جهانی خود است.