چند نکته مهم برای خرید کفش مناسب

جام جم سرا: مناسب بودن کفش هم صرفا به این معنا نیست که سایز عددی آن با پای فرد بخواند بلکه باید در انتخاب کفش به فرم پا توجه کرد چه بسا که برخی از کفش‌ها با وجود اینکه از نظر سایز مشکلی ندارند اما از نظر فرم با پای فرد همخوانی نداشته باشند و باعث بروز مشکلات شوند. ضمن اینکه برخلاف ادعای بسیاری از فروشندگان کفش جا باز نمی‌کند.

فرم پای افراد در سراسر دنیا به سه دسته تقسیم می‌شود که باید به آن توجه کرد:

دسته نخست کسانی هستند که انگشت شصت پای آن‌ها بزرگ‌تر است و بقیه انگشت‌ها به ترتیب کوچک می‌شوند. دسته دوم کسانی هستند که انگشت دوم و سوم پا‌هایشان بزرگ‌تر است. دسته سوم نیز کسانی هستند که انگشت‌های یکسانی دارند و تمام سرانگشتان به یک اندازه هستند.

عرض پا یک مساله مهم است که علاوه بر سایز و قالب باید به آن توجه می‌شود اما متاسفانه در ایران حتی برای برندهای خارجی که وارد کشور می‌شوند این مساله لحاظ نمی‌شود و کمتر کسی به آن توجه می‌کند.

کسانی که انگشت‌های بلندتری دارند باید از کفش‌های کشیده استفاده کنند تا امکان حرکت برای انگشتان پا ایجاد شود بالعکس کسانی که پاهای پهنی دارند بهتر است از کفش‌های گرد استفاده کنند.

سعی کنید کفش پاشنه بلند نخرید. این کفش‌ها تا میزان زیادی غیر استاندارد است زیرا پنجه پا مجبور به تحمل وزن فرد می‌شود در حالی که برای حالت عادی این پاشنه پا است که ۷۵ درصد وزن بدن را تحمل می‌کند. با این حال بهتر است افراد از نمونه‌هایی استفاده کنند که انگشت‌های پا را به یکدیگر نچسباند و امکان حرکت به فرد بدهد.

برای خرید کفشهای موسوم به کالج باید در نظر داشت که کفش کالج جزء نمونه‌های راحت و سبکی است که با اغلب فرم پا‌ها سازگار است اما مشکل اینجاست که زیرهٔ این کفش‌ها مناسب نیست یعنی آن ضخامت استاندارد در این نوع کفش‌ها لحاظ نشده است.

زیره مناسب کفش باید حداقل یک سانت ضخامت داشته باشد اما متاسفانه اغلب کفش‌های داخلی این گونه نیست. بخصوص در کفش کالج این ضخامت رعایت نشده است زیرا مساله کاهش هزینه و سبک ماندن کار در اولویت بوده است. صنعت این بخش در کشور ضعیف است و عمدتا از جنس PVC در ساختار این نوع کار‌ها استفاده می‌شود که انعطاف کم و سنگینی بیشتری نسبت به سایرین دارد.

در تمام دنیا از لاسیتک در قسمت‌هایی از کفش استفاده می‌شود تا مشکل ضخامت زیره و انعطاف آن رفع شود. استفاده از لاسیتک کمی بر وزن کار می‌افزاید اما پروسه طولانی‌تری در تولید به همراه دارد.

بهتر است بعد از ظهر‌ها برای خرید کفش اقدام کنید زیرا در طول روز به دلیل فعالیت و ایستادن، قسمتهای تحتانی بدن مثل پا‌ها بزرگ‌تر می‌شوند.(باشگاه خبرنگاران)

5 نکته مهم برای سفر سالم

جام جم سرا: به نظرتان برای سفر سالم، چه خوراکی‌هایی می‌توان همراه برد و چه خوراکی‌هایی را نباید اصلا همراه‌تان ببرید؟

شیرینی سفر

مسیر سفر با خوردن تنقلات، بویژه تنقلات شیرین، بهتر و شیرین‌تر می‌شود. خوراکی‌های شیرین به دلیل گلوکزی که به مغز می‌رسانند، باعث افزایش تمرکز راننده و مانع​ خواب‌آلودگی او می‌شوند. بنابراین خطر تصادف ​کاهش پیدا می‌کند.

شیرینی بد: یک جعبه شیرینی، چند بسته شکلات، نوشابه، آبنبات و... همگی خوراکی‌های شیرینی است که باعث تامین همان گلوکز مورد نیاز می‌شود. خرید و بردن آنها هم آسان است، اما چند ایراد مهم دارد؛ اول این‌که احتمال فاسد شدن این خوراکی‌ها در مسیر سفر​بویژه اگر با خودروی شخصی، عمومی یا قطار سفر می‌کنید، زیاد است، دوم این‌که به‌طور متوسط هر عدد شکلات حاوی 24 تا 31 گرم شکر است. این میزان شکر باعث افزایش میزان قند خون به طور ناگهانی و کاهش آن سریع‌تر از حد معمول می‌شود و سوم این‌که زمینه‌ساز اضافه‌وزن است. بنابراین باید از منبع بهتری گلوکز مغز را تامین کرد.

شیرینی خوب: موز بهترین گزینه است. به این دلیل که امکان آسیب دیدن ترکیب‌های آن ناشی از گرما کمتر از میوه‌های دیگر است. دوم این‌که خوردن آن آسان است. هر عدد موز متوسط حاوی 105 کیلوکالری انرژی و سرشار از ویتامین C، پتاسیم و فیبر است. میزان گلوکز دریافتی از هر عدد موز مناسب است و تجزیه آن نیز تدریجی انجام می‌گیرد. بنابراین برای مدتی طولانی گلوکز مورد نیاز مغز تامین می‌شود. پرتقال و نارنگی شیرین هم گزینه‌های خوبی برای تامین گلوکز مورد نیاز در طول سفر هستند.

گوشت سفر

عضله‌ها نیاز به پروتئین دارند تا بتوانند به خوبی تحمل نشستن طولانی در خودرو، قطار یا حتی هواپیما را داشته باشند. درباره هواپیما که معمولا در طول سفر از شما پذیرایی خواهد شد، اما اگر با قطار یا خودروی شخصی سفر می‌کنید، وضع طور دیگری است.

پروتئین بد: همراه بردن انواع ساندویچ‌هایی که از مواد پروتئینی تهیه شده بد نیست، اما نگهداری آنها سخت است. برای مثال کتلت، شامی، گوشت چرخ‌کرده، کوفته و... همگی از خوراکی‌های ساندویچی خوب برای مسیر سفر هستند، اما امکان خراب‌شدن آنها در مسیر سفر زیاد است؛ بویژه اگر آنها را داخل یخدان نگذارید. دلیل آن نیز روغن موجود در این خوراکی‌هاست. بنابراین باید منابع پروتئینی سالمی برای این منظور انتخاب کنید.

پروتئین خوب: ابتدا این نکته را توضیح بدهیم که تخم‌مرغ پخته هم نباید درمعرض گرمای زیاد قرار گیرد، اما تحمل آن در مقابل دما بیش از خوراکی‌هایی است که به آن اشاره شد. بنابراین برای آذوقه سفر، به تعداد نفرات خانواده تخم‌مرغ آب‌پز همراه‌تان ببرید. هر عدد از این خوراکی 70 کیلوکالری انرژی دارد. از سوی دیگر، یکی از بهترین منابع پروتئینی است و نیاز بدن به این ماده ضروری را تامین می‌کند. هر عدد تخم‌مرغ حاوی 13 ویتامین ضروری، آنتی‌اکسیدان و مواد ‌معدنی است. تخم‌مرغ نیاز عضله‌ها به پروتئین را تامین می‌کند و مانع​ خستگی ماهیچه‌ها در سفر می‌شود. مواد معدنی موجود در آن نیز همین اثر را دارند.

آشامیدنی سفر

یکی از نیازهای ضروری در مسیر سفر، آب آشامیدنی سالم است. برای آن​که در سفر دچار مشکل نشوید، حتما یک بسته شش‌تایی آب معدنی همراه‌تان ببرید و درباره همراه بردن آب معدنی به چند نکته دقت کنید:

گرم نشود: تغییر دما اگر خیلی زیاد باشد، روی ترکیب‌های داخل آب معدنی تاثیر منفی می‌گذارد. پس بطری‌های آب را در جای مناسب قرار دهید. از قرار دادن آنها پشت شیشه عقب خودرو و گوشه‌های صندوق عقب که گرم است، خودداری کنید.

دور از بوها: بعد از بازکردن در بطری، آن را دوباره در صندوق عقب نگذارید. به این دلیل که اولا ممکن است از مواد بودار و نامناسبی که در صندوق عقب ماشین دارید، بو بگیرد. برای مثال از روغن موتوری که برای اطمینان همراه‌تان می‌برید و ثانیا ممکن است در آن باز شود و وسایل‌تان را خیس کند.

یخ نزند: برای همراه بردن آب معدنی و نوشیدن آب خنک، از شب قبل، بطری را داخل فریزر یا جایخی یخچال منزل نگذارید. این کار باعث ورود مواد پلاستیکی از بطری به داخل آب می‌شود و آب را آلوده می‌کند.

نمک سفر

اگر تا پیش از این خوردن نمک را به طور کلی ممنوع می‌دانستند، اما درحال حاضر این عقیده تغییر کرده است. باید مقداری نمک از منابع مفید در برنامه‌‌ غذایی فرد وجود داشته باشد تا فشار خون متعادل شده و از طرفی عملکرد پمپ سدیم ـ پتاسیم نیز تنظیم شود.

​نمک بد: البته خوردن چیپس، پفک و خوراکی‌هایی شبیه​ آنها لذت‌بخش است، اما این منابع حاوی نمک خوب نیستند. ضمن آن‌که میزان چربی موجود دراین تنقلات نیز مناسب و متعادل نیست. در نهایت این‌که همراه بردن این خوراکی‌ها به دلیل چربی‌شان باعث آسیب به ساختار آنها و به اصطلاح تند شدن‌‌شان می‌شود.

نمک خوب: بهترین منبع دریافت نمک، مصرف موادغذایی با کمی سدیم طبیعی است، اما علاوه بر آن خوردن کمی آجیل بوداده و مغزکرده نیز مناسب است. آجیل‌ها که انواع تند آنها هم وجود دارد، انتخاب مناسبی برای تامین نمک مورد نیاز بدن هستند. البته به دلیل کالری و نمک‌شان باید در خوردن‌شان محتاط بود، اما خوردن یک مشت از مخلوط آجیل‌ها مناسب است. در طول روز می‌توانید حدود 50 عدد مغز دانه بخورید. اگر کالری هرکدام را به‌طور متوسط هفت کیلوکالری محاسبه کنید، میزان کالری دریافتی 350 کیلوکالری است. به این ترتیب بخش مهمی از کالری مورد نیاز روزانه را دریافت کرده‌اید.

سبزی سفر

اصطلاح «آب به آب شدن» را شنیده‌اید؟ این اصطلاح را زمانی به کار می‌برند که به دلیل سفر، وضع خواب، استراحت و تغذیه فرد به هم می‌ریزد و دچار مشکلات متعدد گوارشی و به‌هم‌خوردن تعادل خواب و استراحتش می‌شود. یکی از مشکلات سفر که باید از همان لحظه حرکت حواس‌مان به آن باشد، مساله یبوست و فراموش کردن مصرف میوه و سبزی است. برای این‌که یادمان نرود از این خوراکی‌ها میل کنیم، باید چه کار کرد؟

سبزی بد: خریدن انواع میوه و سبزی آماده برای مصرف، منظور همان‌هایی که ادعا دارند میوه یا سبزی مورد نظر شسته شده و ضدعفونی است، توصیه نمی‌شود. این خوراکی‌ها بویژه در فصل تابستان نیاز به شست‌وشوی دقیق و کامل خانگی دارند. علاوه بر آن خوردن سبزی در رستوران، داخل ساندویچ و... به‌هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.

سبزی خوب: درست است که گردش و تفریح وقت پاک‌کردن و شستن سبزی نیست، اما می‌توانید میوه را جایگزین سبزی کنید. برای این کار از منزل به اندازه نیاز مسیر سفر میوه ببرید و وقتی به مقصد رسیدید، سراغ میوه‌‌های ویژه همان شهر بروید. به این ترتیب دردسری برای خرید میوه ندارید و کافی است هر شب هنگام برگشتن به محل اقامت، کمی میوه بخرید. مصرف میوه مانع​ بروز یبوست و مشکلات احتمالی بعد از آن می‌شود. (ضمیمه سیب)

مهتاب خسروشاهی کارشناس​علوم​و​صنایع​غذایی

۲ نکته مهم در گسترش شغل‌های خانگی

جام جم سرا: با آرزوی موفقیت برای شما، توجهتان را به یک نکته بسیار کلیدی در توسعه کسب و کار جلب می‌کنم. توجه داشته باشید که توسعه کسب و کار لزوماً به معنای موفقیت نیست. در ذهن عموم مردم این گونه جا افتاده که اگر شما یک پله توسعه را طلب می‌کنید باید شبکه توزیع خود را عوض کنید یا به عنوان مثال از یک کارگاه به یک کارخانه نقل مکان کنید یا پروانه‌های تولید بیشتری بگیرید و از این قبیل توصیه‌ها.

چه بسا در خیلی از موارد توسعه دادن به کسب و کار، آن هم نسنجیده، یکی از مهم‌ترین عوامل شکست در کسب و کار باشد. در کسب و کار فعلی، شما هم اکنون در حال فروش به مشتریان خانگی هستید و در این بخش موفق بوده‌اید اما آیا توسعه کسب و کار شما لزوماً به معنی فروش محصولات به فروشگاه‌ها و مغازه هاست؟ فروش به فروشگاه‌ها و سوپرمارکت‌ها مشکلاتی را در پی نخواهد داشت؟ آیا به همین قیمت از شما خواهند خرید یا به قیمتی که سود شما را حداقل خواهد کرد؟ افزایش یکباره حجم تولید آیا باعث کاسته شدن کیفیت محصولات شما نمی‌شود؟

برای پاسخ به سوالاتی از این قبیل باید سوال شما را در ۲بخش بررسی کنیم: زاویه دید اول زاویه‌ای است که در آن فرض می‌کنیم شما اصرار دارید محصولات خود را به سوپرمارکت‌ها و فروشگاه‌ها بفروشید.

در ادبیات کسب و کار به این تغییر که یک تغییر استراتژیک است به اصطلاح استراتژی توسعه عمودی رو به بالا گفته می‌شود؛ یعنی شما از تولید به سمت توزیع فروشگاهی پیش می‌روید. اما آیا شرایط کسب و کار شما برای این تغییر استراتژیک واقعاً مهیاست؟ این موضوعی است که قبل از هر عملی باید بررسی شود. تحلیلی جامع از وضع موجود کسب و کار خود انجام دهید و بر اساس آن ارزیابی کنید که شرایط لازم برای این مهم را دارید یا خیر.

زاویه دید دوم به این سوال انگیزه شما برای فروش بیشتر و کسب درآمد بالا‌تر است که اگر این برداشت از سوال شما صحیح باشد راه‌های دیگری نیز برای این کار وجود دارد و فروش به سوپرمارکت‌ها لزوماً تنها راه نیست. شما می‌توانید با بهبود روابط خود با مشتریان و استفاده از چاشنی‌های ساده فروش مانند پیش فروش به مشتریان فعلی، افزایش گستره محصولات موجودتان برای فروش به مشتریان کنونی، درخواست از مشتریان فعلی برای معرفی شما به مشتریان جدید، خدماتی که برای مشتریان ارزش افزوده ایجاد می‌کند مانند تحویل در منزل و... میزان فروش خود را بالا ببرید.
طراحی یک ترکیب صحیح از چاشنی فروش موفقیت شما را امکان پذیر می‌کند. خلاقانه به دنبال راه‌هایی باشید که رابطه شما با مشتریانتان را بهتر می‌کند و خرید از شما را به دیگران توصیه می‌کنند. (مجتبی احمدی‌نژاد، مشاور اقتصادی/ خراسان)

۵ نکته رسیدن به موفقیت برای شغل اولی‌ها

جام جم سرا: نخستین نکته‌ قابل تامل برای موفقیت این است که یک جوان باید بداند محیط‌ کار با محیط‌های دیگر، تفاوت‌های آشکار دارد. در نتیجه باید در شیوه استفاده از ایمیل‌ها، شبکه‌های اجتماعی و... تغییراتی اساسی ایجاد کند.

1 خودتان را پشت کامپیوتر قایم نکنید

این روزها شمار کسانی که به شبکه‌های اجتماعی اعتیاد پیدا کرده‌اند، دیگر قابل محاسبه و شمارش نیست. در واقع این سایت‌ها که برای نزدیکی انسان‌ها به یکدیگر و ایجاد روابطی مثبت به وجود آمده بودند، بر خلاف تصور، منفی از آب درآمدند. چنین سایت‌هایی با تاثیرات نامناسب روی خانواده‌ها، روابط انسانی را هدف قرار داده‌اند و شکاف بین نسلی را هر چه بیشتر کرده‌اند. با این حال در زندگی شغلی یا شخصی‌ هر انسانی، هیچ چیز ارزش و جایگاه ارتباطات مستقیم با دیگر انسان‌ها را نخواهد داشت. تا کی می‌خواهید خودتان را پشت کامپیوترتان پنهان کنید؟ از این کار دست بردارید و به آغوش اجتماع بازگردید. اجتماعی زندگی کنید! این کامپیوترهای شخصی مانند سلول‌های انفرادی هستند با این تفاوت که شما این انزوا را وقتی کشف می‌کنید که سخت آسیب‍ دیده‌اید.

2 آخرین بار کی کتاب خوانده‌اید؟

آیا واقعا جوان امروزی، گنجایش خواندن و تمرکز روی بیشتر از 140 واژه چاپی را ندارد؟ این روزها بیشتر از همیشه، مغزمان را عادت داده‌ایم که متن‌های کوتاه و جملات تکه تکه را راحت‌ درک کند. بنابراین برای خواندن مطالب بلند و کتاب‌ها حتی رمان، وقت چندانی نمی‌گذاریم و اصلا به مغزمان فشاری وارد نمی‌آوریم. این در حالی است که مطالعه و خواندن برای رشد و شکوفایی فکر اهمیت زیادی دارد و باعث افزایش توانایی‌های ‌ما می‌شود. در واقع خواندن یک کتاب برای بالا بردن قدرت حافظه، بهتر نوشتن، کاربرد قواعد و دستور زبان، همچنین واکنش‌های شخصی ‌ما تاثیر بسزایی دارد.

3 خود را با انگیزه و فعال نشان دهید

تلاش کنید همیشه نخستین کسی باشید که در محل کار حضور پیدا می‌کند و آخرین نفری باشید که از آنجا بیرون می‌رود. هرگز منتظر نمانید که به شما بگویند چه کار کنید، خودتان بپرسید چه کاری را باید شروع کنم؟ در واقع اگر می‌خواهید انگیزه و مسئولیت‌پذیری شما بیش از پیش آشکار شود و دیگران شما را متفاوت از همکارانتان بدانند، برای اثبات تعهدتان، همواره و بی‌وقفه در تلاش باشید و علاقه‌مندی و انعطاف‌پذیری خود را با پشتکار به دیگران نشان دهید. حتی اگر گاهی رئیس‌تان شما را زیر فشار زیادی قرار می‌دهد، باید استقامت نشان دهید و ثابت قدم باشید، چون بی‌گمان او نیاز دارد که از تونایی و کارآیی شما مطمئن شود و بی‌تردید هر مسئولی چیزهای زیادی برای آموزش به شما دارد. از این رو باید بتوانید پیوسته در برابر او شکست‌ناپذیر و استوار حاضر شوید و کم نیاورید. تا می‌توانید تجربه کسب کنید، خشنود و رضایتمند باشید و تلاش کنید از آزمون‌ مسئولیت‌هایی که به شما سپرده می‌شود، سربلند بیرون آیید.

4 اعتبار مهم‌ترین دارایی شماست

به اعتبار و شهرت خود توجه زیادی داشته باشید! اعتبار شما نه فقط در دفتر کارتان بلکه در دنیای مجازی هم می‌تواند خدشه‌دار شود. سال‌ها زمان می‌برد تا اعتبار شما به سکه‌ای پرارزش تبدیل شود، ارزشی که کلید راهگشای شما در دنیای کسب و کار و آینده‌تان خواهد شد. این کلید نامرئی برای باز کردن یا بستن درها به روی فرصت‌های زندگی و شغلی است و تاثیر انکارناپذیری در زندگی هر کسی دارد. اگر با سهل‌انگاری و بی‌احتیاطی این کلید را از دست بدهید، پیدا کردن دوباره آن بسیار مشکل و زمان‌بر خواهد بود.

5 تا می‌توانید حسابگر باشید و پس‌انداز کنید

حسابگر و مقتصد بودن به معنای خسیس بودن نیست، به معنای درست خرج کردن و مبلغی را برای پس‌انداز در نظر گرفتن است. شما با هر درآمدی می‌توانید، پس‌اندازی داشته باشید. البته نه اینکه خود را در تنگنا قرار دهید، بلکه به اندازه معقول، اما همیشه این کار را انجام دهید تا این به یک عادت خوب تبدیل شود. اقتصاددانان به جوانان تازه‌کار توصیه می‌کنند در هر صورت بخشی هرچند اندک از درآمد خود را پس‌انداز کنند. این مبلغ اندک که کم کم بیشتر می‌شود به شما شهامت رویارویی با اتفاقات غیر منتظره را می‌دهد. سفر هم می‌تواند جزو این اتفاقات باشد. (برگردان: راضیه خوئینی/ایران)

۱۰ نکته برای اطلاع والدین کلاس اولی‌ها

جام جم سرا: در ادامه به برخی از نکاتی که عمل به آن، به افزایش آگاهی والدین و کمک به کاهش مشکلات کودک می‌انجامد اشاره می‌شود:

۱ ارتباط مستمر با مدرسه:

تلاش کنید در فواصل زمانی معین با اولیای مدرسه ارتباط داشته باشید و از کلیت روند فعالیت کودکتان در همه ابعاد آموزشی و رفتاری مطلع باشید.

۲ زمانی برای حرف‌های مدرسه:

هر روز پس از پایان ساعات مدرسه زمانی را برای گوش سپردن به صحبت‌های کودک در زمینه نحوه گذران اوقاتش در مدرسه اختصاص دهید. همچنین دورادور بر انجام تکالیف او نظارت داشته باشید.

۳ بر عهده نگرفتن تمام مسئولیت:

تاکید بر نظارت والدین بر امور و تکالیف مرتبط با مدرسه، به معنی قبول مسئولیت کامل تکالیف کودک از سوی والدین نیست. متاسفانه بسیاری از والدین به جای نظارت بر امور کودک، خود را موظف به درگیر شدن در تمامی کارهای او می‌دانند و به گونه‌ای عمل می‌کنند تا کودک به این باور برسد که انجام تکالیف باید از سوی والدین و همواره در کنار آنان انجام گیرد، همچنین این باور در کودک شکل می‌گیرد که اگر تکلیفی را انجام می‌دهد در واقع لطفی به والدین کرده است.

۴ تشویق به خصوص در روزهای نخست:

در ابتدای ورود کودک به مدرسه، بسیار مناسب خواهد بود تا برای هر عملی (خصوصاً بدون تذکر والدین) که در راستای انجام تکالیف، جمع و جور کردن کتاب و دفتر یا مرتب کردن لباس‌ها و لوازم مدرسه از سوی کودک انجام می‌شود به وفور او را مورد تشویق و گاهی پاداش‌های کوچکی نیز برایش مد نظر قرار دهید. باز هم تاکید می‌شود که توجه و تشویق کودک متفاوت از تذکر دایمی و بر عهده گرفتن مسئولیت‌های کودک است.

۵ در جریان گذاشتن معلم:

اگر کودک از مشکل جسمانی و یا روان‌شناختی خاصی رنج می‌برد بهتر است که اولیای مدرسه را در جریان قرار دهید تا در صورت بروز مشکل حمایت کافی را برای او فراهم کنند. با این حال پیشنهاد می‌شود در زمینه مشکل کودک خصوصاً درباره مسائل روان‌شناختی اطمینان پیدا کنید که معلم یا دیگر کارکنان مدرسه از دانش کافی و لازم در آن حوزه برخوردار هستند.

۶ تأکید بر یادگیری نه کسب نمره بالا:

شیوه مطلوب آن است که از‌‌ همان ابتدا به جای آنکه بر اهمیت نمره تاکید شود بر ارزش علم آموزی صحه گذاشته شود تا کودک درگیر اضطراب‌های بی‌مورد نشود و علاقه به یادگیری در او درونی شود.

۷ زمینه‌ای برای برقراری روابط اجتماعی:

مدرسه، تنها مکانی برای یادگیری دانش نیست بلکه یکی از مهم‌ترین محیط‌هایی است که برای کودک فرصت تحول و شکوفایی شخصیت را فراهم می‌آورد. از این رو، بهتر است او را در زمینه برقراری روابط و تعامل با دیگر کودکان، راهنمایی کنید؛ با این حال باز هم مسئولیت را بر عهده خود او قرار دهید و بگذارید تا تجربیات لازم را در این زمینه نیز کسب کند.

۸ اهمیت آموزش‌های اولیه:

همچنین قدم گذاشتن به محیط مدرسه نیازمند آموزش کودک در زمینه نحوه رفت و آمد به مدرسه، آشنایی با قوانین مربوط به عبور از خیابان، برخورد صحیح با افراد غریبه و نکات مربوط به رعایت بهداشت فردی و عمومی است، پس اگر قبلاً این آموزش‌ها را به کودک نداده‌اید، سعی کنید در این روز‌ها کودکتان را با این موارد آشنا کنید.

۹ تأمین آسایش و آرامش:

تنظیم ساعات خواب و بیداری کودک اهمیت ویژه‌ای دارد. در این زمینه نیز برقراری چند قانون در خانه و ارائه پاداش‌هایی هرچند کوچک می‌تواند بسیار موثر واقع شود. علاوه بر این، تشویق به تنهایی کافی نیست بلکه مناسب‌تر آن است که با نزدیک شدن به ساعات خواب کودک از محرک‌های محیطی مثل نور اتاق، صدای تلویزیون و فعالیت‌های دسته جمعی بکاهید تا او برای خواب، آمادگی لازم را داشته باشد.

۱۰ درمان اضطراب‌های زیاد:

اندکی ناسازگاری در هماهنگی با این شرایط از سوی کودک طبیعی است، با این حال چنانچه کودک واکنش‌های اضطرابی، افسردگی و غمگینی یا آشفتگی غیرطبیعی داشت بهتر است از راهنمایی‌های تخصصی مشاوران و روان‌شناسان استفاده شود. همچنین‌گاه شرایطی پیش می‌آید که کودک برای مواجهه با موقعیت جدید مشکل چندانی ندارد، اما اضطراب خود والدین خصوصاً مادر به رفتارهای نامطلوب در کودک منجر می‌شود؛ بنابراین، بهتر است در چنین حالتی خود والدین نیز از مشاوره استفاده کنند. (زهرا حسین‌زاده ملکی روان شناس/خراسان)

چند نکته مهم تربیتی برای والدین

کلمات، ابزارهایی هستند که برای تربیت و آموزش و همچنین برای حل مشکلات از آنها استفاده می‌کنیم. ما اغلب از یاد می‌بریم که کودک از نظر درک و فهم کلمات مبتدی است و فقط به ظاهر آنها توجه دارد، لذا از بسیاری لغات روزمره برداشتی نادرست می‌کند.

به‌عنوان مثال، گروهی از کودکان سه ساله که برای نخستین بار به مهد کودک می‌رفتند وقتی با فرمان صف ببندید روبه‌رو شدند، معنی آن را درک نکردند. کودکانی که سن بیشتری دارند، در حل مشکلات از مهارت افزون‌تری نیز برخوردارند، به عبارت دیگر قضاوتی دقیق‌تر دارند، راه‌حل‌های مناسب برمی‌گزینند و می‌دانند که هر انتخاب، پیامدهای خاص خود را دارد.

برای دستیابی به این گونه مهارت‌ها، نخست باید به یاد دادن کلمات پرداخت. سپس هدف‌هایی را که در ورای آن نهفته است و کاربرد ویژه هر رفتار را باید آموزش داد. گاهی ما فهم و درکی را به کودکان نسبت می‌دهیم که در حقیقت فاقد آن هستند، برای مثال وقتی به آنها می‌گوییم وقتی جوراب به پایت می‌کنم تکان نخور یا وقتی به خانه می‌آیی کفش‌هایت را دربیاور این دستورها را اجرا می‌کنند زیرا از دوران کودکی این جملات را شنیده و در صورت کوتاهی در انجام آنها تنبیه شده‌اند و از پیامدهای فرمان‌ناپذیری آگاه هستند.

گاهی اطاعت نکردن کودکان، ناشی از مبهم بودن خواسته‌های والدین است. چنانچه اغلب فرزند خود را تشویق می‌کنیم که مهاجم باشد و اجازه ندهد دوستان او را کتک بزنند ولی وقتی برادر خود را کتک می‌زند او را تنبیه می‌کنیم. در چنین شرایطی، فرزند به نتیجه نمی‌رسد که کتک زدن درست است یا غلط و اگر نادرست است، چه عاملی را می‌تواند جایگزین آن سازد؟

ممکن است به فرزند خود بگویید برادرت را کتک نزن چون ممکن است آسیب ببیند، حال آن که برای فرزند خشمگین شما آسیب دیدن برادرش اهمیتی ندارد. فرزند شما ممکن است اسباب‌بازی دوستش را به زور از او بگیرد. شما به فرزند خود می‌گویید تو نمی‌توانی اسباب‌بازی کسی را به زور بگیری، آیا دوست داری که دیگران هم اسباب‌بازی تو را به زور بگیرند؟ او می‌گو​ید نه. سپس از او می‌خواهید که از دوستش عذرخواهی کند. این درخواست تربیتی شما نباید با عجله طرح شود. نخست به سخنان هر دو طرف گوش دهید تا از مشکلی که بین آنها پدید آمده آگاه شوید. اکنون به نکته‌هایی در مورد گوش دادن به توضیحات کودکان توجه کنید:

هیچ گاه بسرعت قضاوت نکنید که رفتار فرزندتان بی‌دلیل بوده است. از فرزند خود بپرسید چرا چنین رفتاری را مرتکب شده است؟ او ممکن است دلیلی قانع‌کننده برای رفتار خود داسته باشد. سپس در مورد سایر رفتارهایی که می‌توان جایگزین آن ساخت، با او صحبت کنید.

هرگز سخنان فرزندتان را قطع نکنید و اجازه دهید توضیحات خود را به طور کامل بیان کند.

وقتی فرزندتان با شما صحبت می‌کند، به چشمان او نگاه کنید تا بداند که در حال گوش دادن به سخنان او هستید.

به حرکات فرزندتان توجه کنید. ممکن است از حرکات او چنین استنباط کنید که او قادر به روشن ساختن ماجرا نیست و نمی‌تواند ایده خود را منتقل کند، لذا به طرح سوالات بیشتری نیاز است.

از فرزند خود بپرسید اگر رضا تو را کتک بزند چه احساسی خواهی داشت؟ مطرح کردن این گونه پرسش‌ها، به کودکان کمک می‌کند تا احساسات دیگران را درک کنند، اگر قادر به درک احساسات و واکنش‌های دیگران شوید در حل مشکل موفق خواهید بود. پس از این که به سخنان فرزندتان گوش دادید، درباره راه‌حل‌های مختلف با او گفت‌وگو کنید. کودک خود را با پیشنهادهای مختلف راهنمایی کنید ولی هیچ گاه نظر خود را به او تحمیل نکنید و اجازه دهید تا خود جایگزینی مناسب برای آن برگزیند. هدفتان باید این باشد که به او بیاموزید چگونه می‌تواند به حل مشکلات بیندیشد.

روان‌شناسان معتقدند کودکانی که خودشان مشکل خود را حل می‌کنند بسیار موفق‌تر از کودکانی هستند که والدین‌شان به آنها راه‌حل می‌دهند. همچنین آنها می‌گویند کودکانی که توانایی برطرف کردن مشکلات را دارند، کمتر دچار مشکلات روحی ـ روانی می‌شوند، زیرا وقتی یک راه‌حل بی‌نتیجه بود، به دیگر راه‌حل‌های سودمند می‌اندیشند. کودکان باید در پی یافتن جایگزین‌هایی مناسب برای رفتارهای ناپسند خود باشند ولی شما نباید داور آنها شوید، بلکه باید به آنها بیاموزید که چگونه درباره رفتارهای خود فکر کنند.

اکنون به نکته‌هایی که روان‌شناسان در مورد کاربرد کلمات برای حل مشکلات بر آنها تاکید دارند اشاره می‌کنیم:

1ـ از کلمه نه، کلمه‌های منفی و جمله‌هایی مانند چه کارهایی را نباید کرد، آیا فلان چیز خوب است یا نه استفاده کنید. این مفاهیم را از طریق جمله‌هایی مانند تو دختر هستی نه پسر می‌توان به کودکان آموزش داد.

2ـ از کلمه‌های تشابه و تفاوت استفاده کنید تا به فرزندتان بیاموزید که کتک زدن و لگد زدن شبیه هم هستند و هر دو باعث صدمه زدن به فرد می‌شوند ولی درخواست کردن از دیگران، روشی متفاوت است.

3ـ از کلمه‌های خوشحالی، ناراحتی و خشونت استفاده کنید تا به فرزندانتان بیاموزید که مردم چه احساسی دارند و چگونه می‌توان احساس آنها را تغییر داد.

4ـ از واژه یا برای آموزش انتخاب کردن استفاده کنید. مثلا به او بگویید: تو این اسباب‌بازی را دوست داری یا آن یکی را؟

5ـ از واژگان چرا و زیرا برای آموزش علت و معلول به فرزندانتان استفاده کنید. در این صورت پیامدها و نتایج اعمال برای او قابل درک خواهد شد.

6ـ از عبارت ممکن است برای آموزش دادن جایگزین‌ها و راه‌حل‌های گوناگون استفاده کنید. (ضمیمه چاردیواری)

نسرین صفری‌ /‌روان‌شناس بالینی

چند نکته ساده برای افزایش آرامش در خانه

جام جم سرا به نقل از تسنیم: نکات پی آمده را برای افزایش آرامش در نظر بگیرید:

*از ریخت و پاش بپرهیزید. خانه خود را به‌وسیله قوانین و فنون فنگشویی طراحی کنید. بر اساس این قانون هر آنچه در فضای خانه در اطراف شماست و باعث می‌شود تا استرس به شما القا شود را در خانه از خود دور کنید.
*از عکس‌هایی که با دیدنشان لبخند می‌زنید و یا عکس‌های قدیمی ارزشمند در فضای خانه استفاده کنید.
*از رنگ‌های متنوع و با معنا استفاده کنید. رنگ‌های گوناگون با خود خواص گوناگونی را به خانه شما به ارمغان می‌آورند. به عنوان مثال رنگ آبی با خود خلاقیت و شکوفایی را می‌آورد و رنگ سبز احساس یک زندگی جدید را تداعی میکند.
*اطراف مبلمان منزل فضای ۶-۵ متری خالی از وسایل دیگر منزل را در نظر بگیرید.
*طبیعت را به خانه خود دعوت کنید. مثلا در فضای خانه از گل و گلدان استفاده کنید و پرده‌ها را کنار بزنید تا نور خورشید به خانه شما وارد شود.
*سعی کنید در چیدمان منزلتان بین همه وسایل بالانس را رعایت کنید. اگر عاشق میز شیشه‌ای قهوه خود هستید در کنار آن یک مبل راحتی و نرم را قرار دهید. وسایل سخت؛ عنصر ثبات و پایداری و وسایل نرم؛ عنصر راحتی و آسایش را با خود به خانه شما می‌آورند.

۱۰ نکته کلیدی در تربیت و رفتار با فرزندان

جام جم سرا به نقل از آی بانو: «هری هریسون»، یکی از پرفروش‌ترین نویسنده‌ها در زمینه آموزش به والدین به حساب می‌آید. یکی از کتابهای او بیش از ۳/۵ میلیون بار به چاپ رسیده است. در بیش از ۲۵ برنامه تلویزیونی حضور داشته است و در بیش از ۷۵ شبکه رادیویی شرکت کرده است. کتاب‌های این نویسنده در بیش از ۳۵ کشور جهان به چاپ رسیده است. این مطلب او درباره روش‌های برخورد محکم با بچه‌هاست:

امروزه به نظر می‌رسد بسیاری از والدین درواقع نمی‌خواهند نقش پدر و مادر را ایفا کنند! البته منظورم این نیست که فرزندانشان را دوست ندارند بلکه منظورم این است نمی‌خواهند محکم باشند و تربیت بچه‌ها را جدی بگیرند! چرا که فکر می‌کنند گفتن «نه» موجب ریختن اشک و گریه فرزندشان می‌شود و یا عبارتی چون «تو دیگه دوست من نیستی» یا «ازت متنفرم» را بشنوند. بعد از بیان این عبارات و دیدن واکنش فرزندشان، به شدت احساس گناه کرده و به سمتشان رفته و با نوازش و قربان صدقه به‌شان قول می‌دهند که حتما در اسرع وقت خواسته‌شان را برآورده می‌کنند!

مشکل اینجاست. یک قانون طبیعی وجود دارد و آن این است که فرزندان برای رضایت والدین تا آنجا که بتوانند تلاش می‌کنند و برای بشر لازم است این قانون ادامه داشته باشد. فرزندان کارهایی انجام می‌دهند که تمایلی به انجامش ندارند اما برای راضی نگه داشتن والدینشان انجامش را بر خود لازم می‌دانند. یک نوجوان به این علت به سمت الکل و مواد مخدر نمی‌رود چون می‌ترسد شدت خشم پدرش بیشتر از فشار و دعوت دوستانش به این کار باشد. و این گونه یاد می‌گیرند که چطور تصمیم سنجیده‌ای بگیرند، و اینگونه خود را آماده کنند تا وارد دنیای بزرگسالی شوند.

قوانین به هر حال موجب ناراحتی کودکان و بزرگسالان می‌شود. گفتن «نه» چه به کودک ۲ ساله و چه به نوجوان ۱۶ ساله موجب خشم و عصبانیتشان می‌شود. اگر شما هم از آن دسته والدینی هستید که دیدن عصبانیت فرزندشان موجب ناراحتی و دل رحمیشان می‌شود پس باید منتظر عواقبش باشید: فراموش کردن قوانین و پذیرفتن هر چه بیشتر درخواست‌هایشان (حتی خرید ماشین به هنگام جشن فارغ التحصیلیشان!)

چرا والدین دست به چنین رفتارهایی می‌زنند؟ چون طاقت دیدن عصبانیت فرزندشان را ندارند! امروزه والدین آنقدر درگیر مشغله‌های زندگی و کاری خودشان هستند که صحبت درمورد مدرسه فرزندانشان را چیز مسخره‌ای می‌دانند. آن‌ها ترجیح می‌دهند در مقابل خواست فرزندانشان کوتاه بیایند تا اینکه بخواهند به آن‌ها درس‌هایی از احترام، صداقت، اخلاق و ارزش‌ها بدهند، علتش هم این است که این چیز‌ها درس‌های سختی به شمار می‌آیند و البته باعث دلخوری فرزندانشان نیز می‌شوند!

والدین محکم ده چیز را هرگز فراموش نمی‌کنند:

۱- فرزندان، ذاتا تروریست عاطفی محسوب می‌شوند! آن‌ها می‌توانند احساس ضعف و درماندگی والدینشان را حس کنند و می‌دانند که چگونه از این وضعیت به نفع خود بهره برداری کنند (مستقیم به سمت قلب نشانه می‌گیرند!). آن‌ها استاد فریب دادن هستند و اگر می‌گویند از شما متنفرند به این خاطر است که مطمئن هستند این عبارت جواب می‌دهد!

۲-باید به خاطر بسپاریم اگر می‌خواهیم فرزندانمان را به شیوه‌ای درست تربیت کنیم لازم است در مقابل عصبانیتشان بایستیم و در این راه ثابت قدم باشیم.

۳-فراموش نکنید نوجوانان خصوصا از لحاظ عاطفی مثل دیوانه‌ها هستند! در این سن و سال مغزشان همچنان در حال رشد است پس سعی نکنید برایشان دلیل و برهان بیاورید تا قانع شوند چون در این حالت انگار دارید برای مغز یک کلم برهان می‌آورید! شما نمی‌توانید طرز تفکر آن‌ها را تغییر بدهید اما قطعا می‌توانید در واکنش خود تغییر ایجاد کنید.

۴ -اجازه دهید فرزندتان عصبی بشود اما نه به شکلی توهین آمیز و نپخته.

۵ -نیاز نیست با جوش و خروش بسیار خشم خود را بیان کنید. زمانی که رفتارآن‌ها موجب خشمتان می‌شود در حد اعتدال عصبانیتتان را نشانشان دهید و بخواهید تا برخوردشان را تغییر دهند. مساله مهم این است که دریابیم «چه کسی» باید «چه کسی» را راضی نگه دارد.

۶- هنگامی که فرزندتان عصبی می‌شود حتما بر این قضیه که متوجه گفته‌ها و رفتارشان در حین عصبانیت باشند، پافشاری کنید.

۷-بدانید که خشم فرزندتان موقتی است و دلیل این عصبانیت‌ها هر روز متفاوت از روز قبل است.
بدانید هرچه واکنشتان نسبت به عصبانیت فرزندتان کمتر باشد و هرچه بیشتر با این خشم کنار بیایید، هر دویتان کمتر درگیر تداوم مشکلتان می‌شوید.

۸- هرگز علت گفتن «نه» را توضیح ندهید. تنها گفتن «اینجا خانه من است، این‌ها قوانین اینجا هستند، و نه» کافی است. اگر بخواهید بیش از این‌ها به فرزندتان بگویید و یا دلیل و برهان بیاورید شک نکنید که آن‌ها همراه با این توضیحاتتان وارد بحث و جدل می‌شوند.

۹- می‌توانید بخاطر رفتارهای فرزندتان عصبی شوید، حتی می‌توانید سرشان داد بکشید و بخاطر رفتارهای بدشان تنبیه‌شان کنید اما این‌ها به این معنی نیستند که فرزندتان را دوست ندارید.

۱۰- والدین بی‌باک می‌دانند‌‌ رها کردن فرزندان آن هم درست زمانی که فرزندشان به آن‌ها به عنوان یک دوست نیاز دارد نه تنها بی‌شهامتی است بلکه یک شکست به شمار می‌آید. بدون وجود مسائلی چون قانون، تنبیه، نظم و انتظار، در پرورش فرزندانمان، نسلی که از کودکانمان به وجود می‌آید نسلی خواهد بود که در آن فرزندانمان برای همیشه کودک باقی خواهند ماند.

۱۲ نکته مهم برای استفاده از تردمیل

جام جم سرا: استفاده از تردمیل برای زانوهایی که شدیداً پرانتزی هستند، افرادی که تحت اعمال جراحی دیسک کمر قرار گرفته‌اند و افرادی که سابقه پیچ‌خوردگی مکرر مچ پا دارند، مناسب نیست.

دویدن روی تردمیل دقیقا مشابه دویدن روی زمین نیست چون این دستگاه سرعت را تنظیم می‌کند و حتی در صورت خستگی اجازه تغییر سرعت را نمی‌دهد و به علاوه این امکان را می‌دهد تا بتوان مراحل دویدن را ثبت و جهت بررسی و مقاسه بعدی بکار گرفت.

برای بررسی این موضوع که آیا دویدن بر روی تردمیل باعث درد زانو می‌شود و همچنین صحت و سقم این نظر که در باشگاه‌ها دیده می‌شود افراد به دلیل ترس از آسیبدیدگی زانو از تردمیل فراری هستند، باید شرایط دویدن مناسب را دانست.
دویدن جزء ورزش‌های با فشار بالا (High Impact) بر روی مفاصل تحمل کننده وزن (Weight Bearing) خصوصا زانو ومچ پا است و این موضوع با بالا‌تر بودن وزن شخص شدید‌تر می‌شود. بنابراین دویدن بر روی هر سطحی چه روی زمین باشد یا بر روی تردمیل در شرایطی مناسب نخواهد بود که شخص، آرتروز یا ساییدگی غضروفی و ستون فقرات داشته یا وزن بالایی دارد.
همچنین در شرایطی که فرد آسیب دیدگی زانو یا سابقه جراحی داشته باشد یا آسیب دیدگی‌های درمان نشده در رباط‌های صلیبی زانو داشته باشد استفاده از تردمیل مناسب نیست.
زانوهایی که شدیدا پرانتزی هستند، افرادی که تحت اعمال جراحی دیسک کمری و تحت درمان‌های تعویض مفصل قرار گرفته‌اند و افرادی که سابقه پیچ خوردگی مکرر مچ پا دارند نیز نباید از این دستگاه استفاده کنند. شرافت وزیری ادامه داد: به این ترتیب در صورتی که فردی دارای یک زانوی نرمال باشد با رعایت اصول و داشتن کفش مخصوص، دویدن چه بر روی تردمیل و چه بر روی زمین منعی ندارد.

نکات مهم برای دویدن بر روی تردمیل

۱) هرگز با پاهای برهنه بر روی تردمیل پیاده روی نکرده و یا ندوید و حتما باید کفش‌های مخصوص دویدن را پوشیده باشید چراکه خطر بالای آسیب دیدگی را در بر خواهد داشت.
۲) شروع حرکت و پایان حرکت بر روی تردمیل همواره با سرعت بسیار آهسته انجام شود.
۳) همواره گیره ایمنی دستگاه را به خود متصل کنید.
۴) در صورتی که در حین دویدن احساس سر گیجه و یا سیاهی رفتن چشم‌ها را دارید بلافاصله تمرین را متوقف کنید.
۵) همواره گرم کردن (Warm Up) و سرد کردن (Cool Down) با سرعت‌های پایین صورت بگیرد.
۶) در هنگام دویدن از گرفتن دستگیره خودداری کنید چراکه باعث افزایش شانس آسیب دیدگی شما می‌شود ودر صورتی که نمی‌توانید بدون گرفتن آن بدوید سرعت شما نامناسب است.
۷) از اشتباهات شایع در حین دویدن روی تردمیل کوتاه کردن قدم‌ها و تند‌تر کردن سرعت قدم‌ها (Over Striding) به علت استرس ناشی از افتادن از روی دستگاه است که باید از آن اجتناب کرد.
۸) همواره سعی شود که فرود پا بجای پاشنه بر روی سینه پا باشد.
۹) از آنجا که جهت حرکت تردمیل به سمت عقب و جهت حرکت پای شما به سمت جلو است همواره سعی کنید برای جلوگیری از ایجاد نیروی مخالف (Shearing Force) روی مچ و زانو‌ها فرود پا‌ها تقریبا در زیر مرکز ثقل بدنتان باشد و خیلی جلو‌تر از بدن، پا‌هایتان فرود نیاید.
۱۰) مرتبا برنامه سرعت وشیب دستگاه را تغییر دهید تا بدنتان به یکنواختی دستگاه عادت نکند.
۱۱) هرگز ناگهان در حین دویدن از دستگاه پایین نیایید.
۱۲) از دویدن طولانی مدت بر روی شیب‌های بالا‌تر از ۶-۷ خودداری کنید و حتما بعد از حدود ۵ دقیقه شیب را کاهش دهید تا از فشار مضاعف بر روی کمر و زانو‌ها خودداری کنید. البته پیاده روی‌های قدرتی بر روی شیب‌های بالا مشکلی در پی نخواهد داشت. (آرش شرافت وزیری - عضو انجمن آسیب‌های ورزشی، آرتروسکوپی و جراحی زانو)

۷ سبزی و ۳ نکته مهم در پخت سبزیجات

جام جم سرا به نقل از سیمرغ: سبزیجاتی که بوی تند و نامطبوعی دارند مانند کلم، گل کلم، شلغم و غیره به مدت زیادی نباید پخت شوند.

نکات

۱ - بهتر است سبزیجات در ظرفهای لعابی پخته شوند تا رنگ آن‌ها تغییر نکند. برای حفظ و نگهداری ویتامین سبزیجات مقدار کمی در سبزی آب ریخته شود، بطوریکه بعد از پختن آب اضافی آن تبخیر شده باشد. ولی اگر در پخت سبزیجات رنگ آن مطرح باشد، باید میزان زیادی آب را در ظرفی به جوش آورده و بعد سبزی را در آب جوش بریزید و در ظرف را باز بگذارید. به این طریق رنگ سبزی به هیچ وجه عوض نخواهد شد. بعد از پخته شدن آن‌ها را از آب درآورده و در صافی بریزید تا آب آن خارج شود.

۲ - سبزیجاتی که بوی تند و نامطبوعی دارند مانند کلم، گل کلم، شلغم و غیره به مدت زیادی نباید پخت شوند. اگر زمان پخت ما بیشتر از حد معمول باشد بوی آن‌ها شدید‌تر می‌شود، زیرا ترکیبات گوگردی موجود در آن‌ها با پخت طولانی تجزیه شده و تولید مواد بدبو می‌کنند. بنابراین توجه داشته باشید که این نوع سبزیجات را به اندازه لازم بپزید. در مورد بقیه سبزیجات اگر زیاد‌تر از حد معمول پخته شوند رنگ آن‌ها تیره می‌شود زیرا حرارت زیاد روی اسید سبزی اثر نموده و رنگ آن تغییر می‌کند.

۳ - برای اینکه بخواهیم سبزیجات را خشک کنیم ابتدا باید سبزی را به دقت شست و تمیز کرد و در آبکش ریخت. آب آنکه رفت در سایه پهن می‌کنیم تا کاملاَ خشک شود. در موقع مصرف سبزی خشک باید خیس کرد تا نرم و آماده شود. هر ۱۰۰ گرم سبزی خشک مساوی است با ۲ کیلو سبزی تازه.

اصول پخت

_ پخت گل کلم و کلم برگ
باید تمام برگهای کلم را باز نمود سپس آن را در آب جوش و نمک بیاندازیم و به مدت ۵ دقیقه بگذارید بپزد تا برگ‌ها نرم شود. گل کلم را از همدیگر جدا کرده و در ظرف آب جوش کمی نمک ریخته و به مدت ۵ دقیقه می‌جوشانیم.

_ پخت آرتیشو
چوب آن را بگیرید و در ظرف مناسبی مقدار زیادی آب ریخته و بعد از اینکه آب به جوش آمد کمی روغن زیتون و نمک اضافه کنید و آرتیشو‌ها را در آن بریزید تا کاملاَ پخته شوند. هر وقت برگهای آرتیشو نرم شد و به آسانی جدا شد آرتیشو‌ها را در صافی ریخته و آب اضافی آن‌ها را می‌گیریم و در ظرفی کمی کره ریخته و ظرف را روی حرارت قرار داده و آن‌ها را در کره تفت می‌دهیم.

_ پخت هویج
بهتر است پوست هویج را کاملاَ بگیرید و تراشیدن پوست هویج به هیچ وجه درست نیست چون اگر توجه داشته باشید شیارهایی در سطح هویج وجود دارد که آن شیار‌ها باعث می‌شود گل و لای در هویج باقی بماند و ضمن پختن رنگ تیره‌ای به خود بگیرند. برای اینکه بخواهیم رنگ آن موقع پخت عوض نشود کمی جوش شیرین می‌ریزیم و در ظرف را باز می‌گذاریم.

_ طبخ مارچوبه
مارچوبه را ممکن است درسته پخت و یا به طول ۲ تا ۳ انگشت برید و بعد طبخ کرد. سر مارچوبه معمولا لطیف‌تر از ته آن است. ممکن است سر آن را بطول ۳ انگشت برید و به مصرف تزئینات کنار غذا رسانید. در هر حال برای پختن مارچوبه نیز آب را جوش می‌آوریم و مارچوبه را در آب جوش می‌ریزیم و می‌گذاریم بپزد. بعد آن را در صافی می‌ریزیم آب آنکه رفت با کره و انواع سس به مصرف می‌رسانیم.

_ نعناع داغ
برای تهیه نعناع داغ باید ابتدا روغن را در ظرف مناسب ریخت و روی حرارت قرار می‌دهیم. نعناع داغ را پودر کرده و به روغن اضافه کنید. توجه داشته باشید روغن داغ نباشد. کمی که تفت دادیم سریع از روی حرارت بردارید تا رنگ آن تیره نشود چون عطر نعناع از بین می‌رود.

_ پیازداغ
بطورکلی پیاز سرخ کرده یا پیاز داغ در غذاهای ایرانی جای مهمی دارد. برای سرخ کردن پیاز باید دقت کرد که نه زیاد سرخ و سیاه شود و نه اینکه رنگ آن سفید بماند. پیاز داغ خوب باید طلایی رنگ باشد و بهتر است پیاز را در روغن بیشتر و با حرارت ملایم سرخ کرده و بعد از سرخ شدن روغن اضافی آن را گرفت. پیاز را در اول سرخ کردن نباید زیاد به هم زد زیرا آب می‌اندازد و دیر‌تر سرخ می‌شود. همین که پیاز رنگ گرفت باید آن را مرتب به هم زد تا کاملاَ طلایی شود. برای تهیه ۲ تا ۳ قاشق غذاخوری پیاز سرخ کرده ۳ تا ۴ عدد پیاز متوسط و حدود ۲۰۰ گرم روغن لازم است.

_ روش سرخ کردن بادمجان
برای اینکه تلخی بادمجان گرفته شود و روغن کمتری مصرف شود، پس از پوست گرفتن بادمجان‌ها مقداری آب و نمک درست کنید و آن‌ها را به مدت ۴ ساعت در آب نمک قرار دهید. سپس در آبکش ریخته و بشویید و خشک کنید. بعد در روغن داغ سرخ کنید. پس از سرخ شدن روغن آن‌ها را بگیرید و مصرف کنید.