چندی پیش برخی از پایگاههای اطلاع رسانی از وجود کثیف ترین مرد ایرانی در استان فارس نوشتند که نزدیک به یک قرن است به حمام نرفته اگرچه این عنوان این لقب برای “عموحاجی” مشکلات زیادی را به وجود آورد ولی پژوهشگران انگل شناس آزمایش های مختلفی روی او انجام دادند و به این نتیجه رسیدند که او به رغم عدم رعایت بهداشت فردی و استفاده از گوشت های آلوده، هیچ نوع بیماری انگلی و واگیرداری ندارد.
عمو حاجی ۸۰ سال سن دارد و تا جایی که یادش است حمام نرفته به همین علت چهره ای همانند انسان های غارنشین دارد. رنگ خاکستری با لایه ای ضخیم از چرک بر اندامش او را سنگین وزن نشان می دهد.
او می گوید هیچ وقت حمام نرفته و اصلا از آب می ترسد. با این حال چند نفر از جوانان شهرستان فراشبند استان فارس تصمیم گرفتند او ا به رودخانه ببرند و بشورند. او را پشت وانت گذاشتند ولی وقتی به رودخانه رسیدند دیدند او فرار کرده است. او تصور می کند اگر تمیز شود حتما می میرد.
او از هیچ نوع غذا و آب بهداشتی استفاده نمی کند. لذیذترین غذا برایش لاشه حیوانات است. کسی نمی داند چرا او این نوع زندگی را برای خود انتخاب کرده و چرا از زندگی در میان مردم گریزان است. فقط همه اهالی دهستان دژگاه شهرستان فراشبند می دانند که او مدتهاست زندگی غارنشینی را در کنار چهارپایان و زباله به هر نوع زندگی دیگری ترجیح می دهد.
اما همین مرد به ظاهر کثیف وقتی با مردم عادی صحبت می کند از اطلاعاتی خبر دارد که شاید خیلی از همان مردم توجهی به آن نمی کنند. او می داند انقلاب کبیر فرانسه چیست و چه اتفاقاتی در جریان انقلاب روسیه رخ داده است.
مهر از او درباره رئیس جمهور فعلی ایران پرسید که او هم جواب داد: روحانی برنده شد. عمو حاجی این اخبار و اطلاعات را در جریان صحبت با مردم به دست می آورد. با این حال او از زمانی که عکس و خبرش در رسانه ها نقل زبان مردم شده، می گوید که زندگی را برایش سخت کرده اند. آزارش می دهند و او را کثیف ترین مرد می دانند. حتی برخی از کودکان غریبه به سمتش سنگ پرتاب می کنند درحالی که اهالی روستا احترام او را دارند.
آزار عموحاجی به هیچکس نمی رسد آنقدر که فرماندار فراشبند از وضعیتی که رسانه ها برایش بوجود آورده اند نیز گله می کند و می گوید: متاسفانه چنان وضعیتی از این مرد نشان داده اند که انگار با یک مرد وحشی رو به رو هستیم درحالی که اگر کسی با او هم صحبت شود هیچ وقت از مهربانی او خسته نمی شود.
محسن پورزارعی می گوید که سن تقریبی او ۸۰ سال است در کوهها و جنگل های اطراف دهستان دژگاه زندگی می کند و عاملی که موجب تعجب همه شده این است که او از آب و غذای بهداشتی هیچ وقت استفاده نکرده و اتفاقا این عامل باعث نشده تا به بیماری های مختلفی دچار شود چون گروهی از پزشکان که آزمایش های مختلفی را روی او انجام داده اند متوجه شدند که سالم است و به رغم اینکه بهداشت فردی را رعایت نمی کند اما دچار هیچ نوع بیماری خاصی نیست.
پورزارعی می گوید که با همکاری اداره بهزیستی شهرستان قصد داشتند تا برای او مسکنی تهیه کنند و یا او را به بهزیستی انتقال دهند. برادرش او را متقاعد کرده تا نزد آنها زندگی کند با این حال قصد داریم برایش اتاقکی بسازیم تا اگر این نوع شرایط زندگی را هم نپسندید حداقل به این اتاق برود و دیگر در آن مکان کثیف در دل کوه نباشد.
برای عموحاجی شناسنامه صادر شده و بیمه خدمات درمانی دارد ولی هیچ وقت برگه های دفترچه اش پر نشده چون هیچ دکتری او را ویزیت نکرده است. با این حال او که نه به سرما حساس است و نه به گرما تا به حال بیمار نشده و اگرچه بیشتر ساعات شبانه روز را در میان زباله ها و حیوانات مرده می گذراند اما آزمایش هایی که روی او انجام شده نشان می دهد یک مرد سالم از نظر داشتن هر نوع انگل بیماری زاست.
جواب آزمایش هپاتیت و ایدز عموحاجی هم منفی بود
غلامرضا مولوی دانشیار انگل شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران اواسط زمستان سال گذشته با کمک همکارانش آزمایشات مختلفی را به منظور شناسایی آلودگی های انگلی روی عمو حاجی انجام داده اند در این باره می‌گوید: عمو حاجی در مواجهه با مواد غذایی آلوده و محیط زندگی کاملا غیر بهداشتی به هیچ یک از عفونت های انگلی که انتظار آن می رفت آلوده نشده است. همچنین چندی پیش مرکز بهداشت فراشبند نتایج به دست آمده از هپاتیت B و C و ایدز او را نیز منفی گزارش کرده است.
وی ادامه می دهد: تنها آزمایش انگلی که امیدواریم در مورد عموحاجی انجام شود ، عفونت تریشینوز است که در نتیجه خوردن گوشت خوک و یا گراز به انسان سرایت می کند که ایشان سال هاست در شرایط لازم برای ابتلا به آن قرار داشته اند .
مولوی می گوید: در این مدت از عمو حاجی شنیده است که او از لاشه حیوانات از جمله گزار هم تغذیه کرده است. البته نشانه عینی وجود این نوع انگل دردهای عضلانی و اسهال است که عمو حاجی به یاد ندارد دچار چنین مشکلی شده باشد.
مولوی و همکارانش از این جهت عموم حاجی را مورد بررسی قرار دادند که او در شرایط زیستی بسیار آلوده ای بوده و امکان وجود هر نوع انگل و بیماری در بدنش وجود داشته است اما وقتی تمام آزمایشات انجام شده آنها پاسخ منفی داشته بسیار متعجب شده بودند چون امکان دچار شدن او به یک یا چند انگل حتمی بوده است. آن چنان که هر فردی ممکن است به بیماری ها و انگل های مختلفی دچار شود حتی اگر به بهداشت فردی خود نیز اهمیت زیادی بدهد.
مولوی می گوید: بسیاری از ما سعی می کنیم آب آلوده و یا غذای آلوده نخوریم. هر روز حمام می رویم و از دارو برای از بین بردن بیماری استفاده می کنیم. محیطی که در آن زندگی کرده و یا کار می کنیم را هم تمیز می کنیم تا دچار بیماری های انگلی نشویم بنابراین سالم بودن عمو حاجی را تنها می توان به سطح ایمنی او نسبت داد که این مطالعه نیز توسط دیگر همکاران در حال بررسی است.
چگونگی سالم ماندن عموحاجی دربرابر این همه باکتری و انگل پیرامونش، مولوی و همکارانش را به این فکر واداشته که شرایط زندگی اهالی روستا را نیز بررسی کنند. مولوی می گوید: سطح ایمنی عموحاجی در برابر آلودگی های اطرافش قابل اهمیت است. می خواهیم بدانیم بدن مردمی که در آب و هوا و محیط زندگی مشابهی با عموحاجی زندگی می کنند ولی در عین حال مراقب وضع بهداشتی خود هستند چگونه است؟ پرداختن به اینگونه مطالعات پایه به توسعه کرانه های دانش کمک فراوان می کند و همچنین دقت ما را به جنبه هایی از زندگی که احتمالا مورد غفلت واقع می شود جلب می کند. رسیدن به نتایج جامع و قابل استناد علمی نیازمند انجام پژوهش های تیمی و استفاده از همکاری های برون بخشی است.
