قیمت : 49000 تومان
قیمت : 49000 تومان
قیمت : 49000 تومان
قیمت : 49000 تومان
قیمت : 28500 تومان
قیمت : 28500 تومان
قیمت : 28500 تومان
قیمت : 28500 تومان
قیمت : 29000 تومان
قیمت : 29000 تومان
قیمت : 29000 تومان
قیمت : 19800 تومان
تنها مهر طراحی ناخن درخشان در جهان
قیمت : 19800 تومان
قیمت : 19800 تومان
قیمت : 12800 تومان
قیمت : 12800 تومان
قیمت : 9900 تومان
قیمت : 9900 تومان
قیمت : 9900 تومان
قیمت : 9900 تومان
قیمت : 15800 تومان
خودتان مروارید اصل را از صدف خارج نمودهقیمت : 15800 تومان
تماس داشتن مروارید با بدن باعث :قیمت : 15800 تومان
دانش > پزشکی - همشهری آنلاین:
پزشکان میگویند کودکان کم سن ممکن است هنگام خوردن حبههای کامل انگور دچار خفگی منجر به مرگ شوند.
به گزارش هلثدی نیوز پزشکان در اسکاتلند سه مورد خفگی- دو مورد منجر به مرگ- را گزارش کردهاند که در پسران ۵ ساله و کمتر هنگام خوردن حبههای کامل انگور رخ داده است.
این پزشکان میگویند گرچه این آگاهی عمومی وجود دارد که باید هنگامی کودکان کم سن غذا میخورند، باید آنان زیر نظر داشت...اما مردم آگاهی زیادی درباره خطرات خوردن حبههای انگور و غذاهای شبیه آنها به وسیله کودکان ندارند.
به گفته این پزشکان، مواد غذایی مسئول نیمی از مرگهای ناشی از خفگی در میان کودکان کمتر از ۵ سال هستند. سه غذای اصلی عامل خفگی هات داگ، آبنبات و حبه کامل انگور هستند.
یک مورد گزارششده خفگی در یک پسر ۵ ساله در مدرسه هنگام خوردن حبههای کامل انگور رخ داد و منجر به ایست قلبی شد. گرچه کارکنان اورژانس درنهایت حبه انگور با استفاده از ابزاری مخصوص خارج شد، کودک درگذشت.
مورد دوم خفگی با حبه کامل انگور در پسر ۱۷ ماه در خانه رخ داد که پسازاینکه اعضای خانواده نتوانستند آن را خارج کنند، با اورژانس تماس گرفتند. کارکنان اورژانس درنهایت میوه را مجرای هوایی کودک خارج کردند، اما نتوانستند جان او را نجات دهند.
مورد سوم خفگی هنگام خوردن حبه کامل انگور در یک پسر ۲ ساله در پارک رخ داد. کارکنان اورژانس در طول چند دقیقه به محل رسیدند و انگور را خارج کردند، اما کودک تا پیش از رسیدن به بیمارستان دو بار دچار حمله تشنجی شد. کودک در بیمارستان نیاز به درمان اورژانس برای رفع تورم مغز و خارج کردن مایع آبکی از ریهها شد. او پس از ۵ روز بستری شدن در بخش مراقبتهای ویژه بهبود یافت.
این پژوهشگران مینویسند:«با اینکه هشدارهای فراوانی بر روی بستههای اسباببازیهای کوچک درباره خطر احتمالی خفگی ناشی از آنها وجود دارد، هیچ هشدار مشابهی بر روی مواد غذایی وجود ندارد.»
این پزشکان توضیح میدهند که حبههای انگور معمولاً بزرگتر از مجرای هوایی کودکان کم سن هستند و سطح صاف و نرم حبه انگور میتواند کاملاً مجرای هوایی را ببندد. به این ترتیب حبه انگور نهتنها باعث مسدود کردن مجرای هوایی میشود، بلکه خارج کردن آن هم از مجرای هوایی بدون وسیله مخصوص مشکل است.
گوجهفرنگیهای ریز گیلاسی هم خطر مشابهی برای کودکان کم سن دارند. این پژوهشگران توصیه میکنند که هم حبههای انگور و هم گوجهفرنگیهای گیلاسی پیش از داده شدن به کودکان زیر پنج سال به دو نیم و بهطور مطلوبتر به چهار قسمت تقسیم شوند.
به گزارش آرمان، همه ما میدانیم که دریافت پروتئین برای حفظ سلامت بدن ضروری است. ما برای کسب احساس سیری، افزایش انرژی، ساخت و ترمیم عضلات، پردازش مواد مغذی، تقویت سیستم ایمنی و... به پروتئین نیاز داریم. حد مجاز غذایی توصیه شده (RDA) که مقدار حداقلی مورد نیاز برای حفظ سلامت محسوب میشود، روزانه 0/8 گرم پروتئین در هر کلیوگرم از وزن بدن است. اما همه منابع پروتئین برابر نیستند. تنها برخی از آنها پروتئین کامل هستند که به معنای وجود تمامی اسید آمینههای ضروری در آن منبع است. بدن به برخی از اسیدهای آمینه همواره نیاز دارد و به برخی دیگر نیاز کمتری دارد. محصولات حیوانی منابع اصلی پروتئین محسوب میشوند و اگر قصد دارید تا یک رژیم گیاهخواری یا وگان را دنبال کنید یافتن منابع پروتئین کامل از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
برنج و لوبیا
برنج و لوبیا یک ترکیب دیگر است که دو ماده مکمل یکدیگر محسوب میشوند و منبعی برای پروتئین کامل را شکل میدهند. لوبیا حاوی اسید آمینه لیزین است که برنج فاقد آن است.
سویا
سویا یکی از جایگزینهای گیاهی عالی برای گوشت محسوب میشود. تنها یک فنجان سویای پخته شده میتواند 29 گرم پروتئین را تامین کند. توفو که از سویا تهیه میشود، اگرچه از کیفیت بالای پروتئین سویا برخوردار نیست، اما میتواند 20گرم پروتئین را تامین کند. استفاده از محصولات سویا به عنوان منبعی برای پروتئین این امکان را فراهم میکند تا مصرف گوشت را کاهش دهید و از فواید سلامت این کار بهرهمند شوید زیرا گوشت به طور معمول از محتوای چربی اشباع شده بالایی برخوردار است.
تخم مرغ محلی
تخم مرغ یکی از بدیهیترین انتخابها به عنوان منبع پروتئین محسوب میشود. تخم مرغهای محلی از میزان پروتئین و اسیدهای چرب امگا-3 بیشتر سود میبرند و میزان چربیهای اشباع شده در آنها کمتر است.
دانه کدو تنبل
دانه کدو تنبل بوداده خوراکی خوشمزه ای است و به عنوان یک میان وعده سالم و مقوی میتوانید آنها را مصرف کنید. دانه کدو تنبل یک منبع پروتئین کامل است و هر 9 اسید آمینه مورد نیاز بدن را در اختیار دارد. هر فنجان دانه کدو تنبل دارای 12 گرم پروتئین است و مصرف یک چهارم فنجان از این ماده غذایی نصف نیاز روزانه بدن به منیزم را تامین میکند. منیزیم میتواند تعداد دفعات شکل گیری میگرن و آثار افسردگی را کاهش دهد. همچنین، دانه کدو تنبل سرشار از تریپتوفان است که بدن از این اسید آمینه برای بهبود شرایط خواب استفاده میکند.
گندم سیاه
گندم سیاه با بهرهمندی از 23 گرم پروتئین از جمله غلات کامل محسوب میشود که باید آن را در رژیم غذایی خود جای دهید. آرد گندم سیاه میتواند برای
پخت و پز استفاده شود.
کوینوآ
این منبع پروتئین گیاهی به تازگی از محبوبیت بالایی در میان دوستداران مواد غذایی سالم برخوردار شده است. بسیاری از مردم فکر میکنند کوینوآ یک غله است، اما در حقیقت یک دانه محسوب میشود. به صورت طبیعی این محصول فاقد گلوتن است و از محتوای ویتامین B، منیزیم، کلسیم، و دیگر مواد مغذی سود میبرد. یک وعده کوینوآ برابر با یک چهارم فنجان و حاوی شش گرم پروتئین است.
دانه چیا (تخم شربتی)
چیا (تخم شربتی) از جمله دانههای خوراکی است که قدمت استفاده از آن به دوران مایا و آزتک باز میگردد. اگرچه یک قاشق غذاخوری از دانه چیا تنها 3 گرم پروتئین دارد، اما از منابع پروتئین کامل محسوب میشود و همچنین سرشار از مواد مغذی دیگر مانند اسیدهای چرب امگا-3، کربوهیدارتها، فیبر، آنتی اکسیدانها، و کلسیم است.
خبرگزاری آریا-از بهترین منابع برای تامین فیبرهای سالم سبزیجات و میوهها هستند.
به گزارش خبرگزاری آریا ،از باکتریهای شکمی تا کاهش وزن، همه و همه غایت رژیم سلامت و مصرف فیبر تلقی میشوند. شناخت اکثر مردم دربارهی فیبر بسیار ابتدایی بوده و تمایل دارند تا موضوعات مرتبط با فیبر را در یک طبقه جای دهند.
اما واقعیت این است که تمام فیبرها یکسان خلق نشدهاند.
برخی از انواع آن بسیار سودمند، در حالی که برخی انواع دیگر زمینهساز مشکلات گوارشی در برخی از افراد میگردد.
در این مقاله به شرح هر آنچه شما باید دربارهی فیبر و انواع آن بدانید، پرداختهایم.
فیبر چیست و چگونه طبقهبندی میشود؟
فیبر به گروه متمایزی از کربوهیدراتها اطلاق میشود که بدن انسان قادر به هضم آن نیست.
بدن ما فاقد آنزیم گوارشی برای تجزیهی فیبر است، بنابراین آنها در حین عبور از طول سیستم گوارشی بدون تغییر حرکت میکنند.
میزان توصیه شدهی مصرف فیبر برای مردان 38 گرم و برای زنان 25 گرم در روز است. با این وجود اکثر مردم فقط حدود نیمی از این میزان یا 15 تا 17 گرم در روز فیبر دریافت میکنند.
فیبر اغلب در مواد خوراکی گیاهی از قبیل سبزیجات، میوهها، بنشنها، غلات کامل، آجیلها و مغزها یافت میشود.
در واقع تنوع گستردهای از فیبرها در مواد غذایی وجود دارد.
مشکل اغلب از جایی پدیدار میشود که فیبرها را به طرق مختلف که بسیار هم مغشوش است، طبقهبندی میکنند.
در سال 2001 رسما فیبر به دو دستهی اصلی طبقهبندی شد.
فیبر خوراکی: به فیبرهایی اطلاق میشد که به طور طبیعی در مواد خوراکی یافت میشود.
فیبر کاربردی: به فیبرهایی اطلاق میشد که از کل مواد خوراکی استخراج و جدا میشود، سپس به مواد غذایی فراوری شده افزوده میشود.
با این وجود اینگونه طبقهبندی با مشکل عمدهای روبرو بود. زیرا در این طبقهبندی به هیچ وجه از تاثیرات فیبر در حفظ سلامت سخنی به میان نیامده بود.
از جمله روشهای جایگزین برای طبقهبندی فیبر که البته از محبوبیت بیشتری برخوردار است میتوان به حلپذیری(محلول و نامحلول)، چسبندگی (چسبان و غیرچسبان) و تخمیر پذیری( تخمیرپذیر و تخمیرناپذیر) اشاره کرد.
در عین حال طبقهی دیگری از مواد غذایی موسوم به نشاستههای پایا که اغلب در زمرهی فیبرها طبقهبندی میشوند نیز وجود دارد.