راهنمای خرید: تشخیص کیفیت و مرغوبیت لباس

جام جم سرا: با رعایت این نکات می‌توانید بسرعت کیفیت لباس مورد نظر خود را تشخیص بدهید.

۱- اگر پارچه لباس طرح دار است، آن را کنترل کنید تا مطمئن بشوید که طرح و الگوهای پارچه در قسمت دوخت و درز‌ها، خصوصا در ناحیه شانه، یقه و جیب‌های دوخته شده به لباس، مرتب و یکدست باشد.

۲- پارچه را بالا ببرید و در مقابل نور نگاه کنید و مطمئن بشوید که بافت پارچه محکم است و نخ و تار و پود خراب یا شل نداشته باشد؛ اگر پارچه مهره دوزی یا پولک دوزی شده است، دقت کنید که آن‌ها کاملا چسبیده و متصل به پارچه باشند.

۳- بافت و تار و پود پارچه را امتحان کنید. تارهای عمودی باید مستقیم از بالا به پایین لباس باشد و تارهای افقی باید با زاویه ۹۰ درجه نسبت به آن‌ها امتداد داشته باشد.

۴- پارچه‌های ضخیم‌تر و سنگین‌تر مانند پشم را مچاله کنید تا ببینید که آیا به حالت اولیه برمی گردد. در این صورت مقاوت پارچه را نسبت به چروکیدگی می‌سنجید.

۵- نگاه کنید که آیا تمام کوکهای لباس محکم و درست است یا نه. شما باید در هر ۲. ۵ سانتی متر پارچه، حدود ۸ تا ۱۲ کوک ببینید.

۶- به لبه‌های لباس دقت کنید. لبه‌های دوخته شده لباس باید تقریبا نامرئی و غیر قابل مشاهده باشد. لبه پایین لباس باید راست و مستقیم باشد و منحنی یا چین خورده نباشد.

۷- قد پارچه را مقایسه کنید: شلوار، پیراهن، دامن یا هر لباسی که قصد خرید آن را دارید، از وسط درازای آن تا بزنید تا مطمئن بشوید که دو طرف چپ و راست متقارن است. چک کنید که طرف چپ و راست یقه از نظر شکل و اندازه برابر باشد.

۸-اطمینان حاصل کنید که جیب‌های دوخته و وصل شده به لباس کاملا یکنواخت و صاف روی لباس قرار گرفته باشد و فاصله‌ای بین جیب و جلوی پارچه نباشد. وقتی که لباس را در حالت عمودی نگاه می‌دارید نباید جیب‌ها آویزان بشود.

۹- دقت کنید که آس‌تر لباس با برش پارچه لباس منطبق باشد. آس‌تر لباس باید به طور یکنواخت قرار گرفته باشد و نباید تا لبه انتهایی لباس امتداد داشته باشد.

۱۰- مطمئن بشوید که دگمه‌ها و جادگمه‌ها محکم دوخته شده‌اند. معمولا هرچه پیراهن تعداد دگمه بیشتری داشته باشد، کیفیت بهتری نیز دارد. داشتن دگمه اضافی هم نکته مثبتی است.

۱۱- قبل از خریدن پیراهن آن را امتحان کنید، دگمه‌های آن را کاملا ببندید. دقت کنید که دگمه‌ها در جای مناسب خود قرار گرفته باشد تا پیراهن در قسمت قفسه سینه از هم باز نشود.

۱۲- اگر لباس زیپ دارد، زیپش را چند بار بالا و پایین بکشید تا مطمئن بشوید که به راحتی و نرمی حرکت می‌کند و گیر نمی‌کند. زیپ معمولا باید به رنگ لباس باشد.

۱۳- در مورد لباس‌های زنانه، کمربند را چک کنید. اگر لباس کمربند نازک ارزان قیمتی دارد، نشانه لباس ارزانقیمت و بدون کیفیت است.(باشگاه خبرنگاران)

مردان خوش‌چهره کیفیت اسپرم پایین‌تری دارند!

جام جم سرا: برخی از محققان اسپانیایی میگویند همان طور که افزایش سطح تستوسترون موجب مختل شدن تولید اسپرم می‌شود، نتایج یافته جدید نیز حاکی از ارتباط منفی بین چهره زیباتر و میزان باروری است.

آنها در دانشگاه والنسیا با استفاده از روشی موسوم به PLFH، توانایی باروری 62 دانشجوی مرد از نژاد قفقازی را مستقل از عواملی مانند زمینه‌های فرهنگی اما با توجه به تحرک و غلظت اسپرمشان بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) مورد ارزیابی قرار دادند و سپس اقدام به عکسبرداری از سمت راست و چپ صورت افراد کردند؛ تمامی عکس‌های رنگی، اسکن شده و یک ماسک بیضی‌شکل سیاه و سفید بر روی تصاویر قرار داده شد تا ویژگی بصری مدل مو به حداقل برسد.

به نقل از مجله Evolutionary Biology، نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد: اگر چه مردم حساسیت زیادی به جذابیت چهره دارند، اما نکته قابل توجه این است که مردان بیش از زنان این تصاویر چهره را جذاب عنوان می‌کردند.

به نقل از ایسنا، بخش اصلی این مطالعه نیز عنوان می‌کند که مردان خوش‌چهره از کیفیت پایین‌تر منی برخوردار هستند و بنابراین خوب است برای داشتن فرزندان سالم و باهوش، در هنگام انتخاب شریک زندگی تنها به خوش‌چهره بودن مردان اکتفا نکنید!

کیفیت ‌آموزش ‌پزشکی‌ ‌فدای‌ کمیت ‌شده ‌است

هرچند مثل چند دهه قبل، نیازی به حضور پزشکان هندی و پاکستانی در ایران نیست و حالا از نظر کمیت توانسته‌ایم پزشکان زیادی تربیت کنیم، اما همچنان کیفیت آموزش‌های پزشکی در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور مطلوب نیست.

حتی دکتر امیرمحسن ضیایی، معاون آموزشی وزارت بهداشت نیز در گفت‌وگو با جام‌جم به صراحت به همین موضوع اشاره می‌کند و می‌گوید: در سال‌های گذشته، ظرفیت‌های پذیرش دانشجویان گروه پزشکی بالاتر رفت و تعداد زیادی دانشجو جذب شد، در حالی که متناسب با افزایش تعداد دانشجویان، ظرفیت‌های آموزشی لازم افزایش پیدا نکرد و طبیعی است که این اقدام به کاهش کیفیت آموزش پزشکی منجر می‌شود.

جدای از کاهش کیفیت آموزش پزشکی، این روزها بسیاری از پزشکان دیگر حوصله شنیدن حرف‌های مریض را هم ندارند و با اتکا به تجهیزات تشخیصی مدرن، تلاش می‌کنند در کوتاه‌ترین زمان، نسخه درمانی برای بیمار بنویسند.

به همین دلیل است که گفته می‌شود آموزش درمان محور در دوره‌های پزشکی، باید بازنگری شده و به‌جای آن پزشکان خانواده تربیت شوند؛ یعنی پزشکی که بحث بهداشت و پیشگیری برایش در اولویت نخست قرار داشته باشد.

گفت‌وگو با این مقام مسئول، پیرامون چالش‌های نظام آموزش پزشکی در ایران در پی می‌آید.

این روزها خیلی از مردم عادت کرده‌اند در صورت بروز کوچک‌ترین بیماری، از همان ابتدا به پزشک متخصص مراجعه کنند. این اتفاق باعث شده پزشکی عمومی، جایگاه گذشته‌اش را در بین بیماران از دست بدهد. آیا با این اوصاف فکر نمی‌کنید نیاز است برای احیای پزشکی عمومی در نحوه آموزش به دانشجویان پزشکی تجدیدنظر شود؟

من هم موافقم که این روزها مردم برای کوچک‌ترین بیماری به پزشک فوق‌تخصص مراجعه می‌کنند؛ در حالی که معتقدم پزشک عمومی هیچ وقت نباید نقشش را از دست بدهد. این اتفاق در حالی افتاده که اگر ما ورودی اول نظام درمان و بهداشت ـ یعنی پزشکان عمومی ـ را از دست بدهیم؛ هم هزینه‌های درمان افزایش پیدا می‌کند، هم تشخیص بیماری سخت‌تر می‌شود و هم نیاز القایی به درمان را در بیمار ایجاد می‌کند. به همین دلایل باید نقش پزشک عمومی تقویت شود. البته الان در شهرهایی که برنامه پزشک خانواده اجرا می‌شود، این نقش پزشک عمومی پررنگ‌تر است، زیرا مردم برای دریافت خدمات سلامت در وهله اول به پزشک عمومی مراجعه می‌کنند و این پزشک در سطح اول درمان، بسیاری از نیازهای بیمار را مرتفع می‌کند و سپس اگر به درمان‌های تخصصی نیاز بود، پزشک خانواده بیمار را به پزشک متخصص ارجاع می‌دهد.

اما برنامه پزشک خانواده که تاکنون نتوانسته است بسیاری از مردم را برای مراجعه به پزشک عمومی ترغیب کند.

سیاست محوری وزارت بهداشت این است که طرح پزشک خانواده را اجرا کند، اما نباید انتظار داشته باشیم این طرح طی سه تا چهار سال در کشور ما کاملا اجرایی شود، زیرا در کشورهایی که برنامه پزشک خانواده در آنها اجرا شده، گاهی حدود 40 سال برای استقرار این برنامه تلاش شده است.

در وهله اول، برنامه پزشک‌خانواده یک فرهنگ است؛ یعنی مردم باید بپذیرند اگر می‌خواهند از خدمات درمانی دولت استفاده کنند، باید از برنامه پزشک‌خانواده شروع کنند و باید در این زمینه فرهنگسازی شود. اکنون در شهر تهران، پزشک متخصص داخلی، کمتر می‌بینید و پزشکان متخصص داخلی سعی می‌کنند در یک رشته، فوق‌تخصص بگیرند. همین فوق‌تخصص‌گرایی در نظام سلامت باعث شده هم هزینه‌های درمان بیشتر شود و هم مردم برای طی کردن مراحل درمان سرگردان شوند. به دلیل همین شرایط نیاز است پزشک‌خانواده توسعه پیدا کند تا نقش پزشک عمومی نیز پررنگ‌تر شود.

پس برای رسیدن به این هدف نیاز است که پزشک‌خانواده تربیت کنید، نه پزشکی که پس از پایان فارغ‌التحصیلی مجبور شود برای بقا در نظام سلامت به سمت تخصص‌گرایی کشیده شود.

ما باید آموزش پزشک عمومی را متناسب با نیاز سلامت تربیت کنیم. الان نیاز سلامت هم این است که پزشک خانواده تربیت کنیم. بنابراین باید وضع آموزش پزشکی را طوری تغییر دهیم که پزشک عمومی از یک فرد درمانگر، تبدیل به پزشک خانواده شود؛ یعنی پزشکی که سلامت محور است. همچنین باید در نظام تعرفه‌ای و نظام ارائه خدمات هم تغییراتی ایجاد کنیم تا نقش پزشکی عمومی را بازسازی کنیم. همین الان شما می‌بینید که میزان پرداختی‌ها به پزشک خانواده هم بهتر شده است و به همین دلیل، بسیاری از جایگاه‌های پزشکان عمومی در نظام درمانی پرشده است. این وضعیت نشان می‌دهد که اگر درست برنامه‌ریزی کنیم و متناسب با خدمت، پرداختی داشته باشیم، پزشکان عمومی به جای خدمت در فعالیت‌های متفرقه، به شغل اصلی‌شان بازمی‌گردند. ما باید در بخش آموزش پزشکی، بسیاری از آموزش‌ها را به سمت درمان‌های سرپایی و بخش‌های بهداشتی ببریم. یعنی به جای آن‌که دانشجوی پزشکی در بیمارستان‌های آموزشی، با بیماری‌هایی سروکار داشته باشد که در دوران کارش با آنها برخورد نخواهد کرد ـ زیرا این بیماری‌ها بسیار پیچیده است و نیاز به درمان پزشک متخصص دارد ـ باید به‌جای آن دست‌کم 50 درصد آموزش‌ها را به سمت آموزش‌های سرپایی، درمانگاهی و بهداشتی سوق بدهیم.

ما همین الان هم در حال انجام این کارها هستیم. یعنی با بازنگری برنامه‌های آموزشی، می‌خواهیم به سمتی برویم که آموزش پزشکی متناسب با نیاز سلامت باشد.

جدای از افت اخلاق پزشکی می‌گویند برخی پزشکان، پرستاران و پیراپزشکانی که تازه فارغ‌التحصیل می‌شوند، سواد علمی و عملی دانشجویان فارغ‌التحصیل شده سابق را ندارند و درواقع، کیفیت آموزش پزشکی طی سال‌های اخیر افت پیدا کرده است. اگر بخواهید بدون در نظر گرفتن مسئولیت‌تان پاسخ بدهید، تا چه حد با این دیدگاه موافق هستید؟

در سال‌های گذشته، ظرفیت‌های پذیرش دانشجویان گروه پزشکی بالاتر رفت و تعداد زیادی دانشجو جذب شد، در حالی که متناسب با افزایش تعداد دانشجویان، ظرفیت‌های آموزشی لازم افزایش پیدا نکرد و طبیعی است که این اقدام به کاهش کیفیت آموزش پزشکی منجر می‌شود، زیرا اعتبارات لازم، نیروی انسانی کافی، تجهیزات، امکانات و فضای مناسب برای افزایش جذب دانشجوی پزشکی وجود نداشت. در زمینه سرمایه‌گذاری برای آموزش پزشکی، بشدت ضعیف عمل کرده‌ایم و بدیهی است که این موضوع حتما به کاهش کیفیت آموزشی منجر خواهد شد. به همین دلیل، فعلا توسعه کمی شدید در نظام آموزشی را متوقف کرده‌ایم و برنامه اصلی ما ارتقای کیفیت آموزشی است. توسعه کمی نظام آموزشی را فقط توسعه هدفمند تعریف کرده‌ایم و در عین حال بیشترین تمرکز ما روی توسعه کیفی آموزش است. البته این کار براحتی انجام نمی‌شود و برای ارتقای کیفیت آموزشی، نیاز است که کل نظام آموزش پزشکی شامل پذیرش دانشجو، جذب هیات علمی، امکانات، برنامه‌ها، تجهیزات و فضای آموزشی، نحوه اعتباربخشی و آزمون‌های پزشکی اصلاح شود.

این راه‌حل‌ها برای ارتقای کیفیت آموزش پزشکی که به آن اشاره کردید، راه‌حل‌های کلی و بلندمدت است. می‌خواهم بدانم در کوتاه‌مدت، چه برنامه عملی برای ارتقای کیفیت آموزش پزشکی دارید؟

در نظر داریم که برای همه ارائه‌کنندگان خدمات سلامت ـ در مرحله اول برای دندانپزشکان، پزشکان عمومی و داروسازان ـ ارزیابی مهارت‌سنجی دانشجو را قبل از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، اجرا کنیم. یعنی هر کسی که می‌خواهد در کشور ما به عنوان پزشک شناخته شود، باید جدای از آن آزمون عملی که در دانشگاه از او گرفته می‌شود، باید در یک آزمون مهارتی هم شرکت کند.

این آزمون مهارتی برای ارتقای کیفیت آموزش پزشکی، به احتمال زیاد در سال آینده اجرا می‌شود و بر اساس آن، هر کسی که می‌خواهد پروانه نظام پزشکی بگیرد، باید از این آزمون مهارتی با موفقیت عبور کند. البته در خیلی از حرفه‌ها هم همین رویه وجود دارد. مثلا برای وکیل شدن، فقط داشتن دانشنامه حقوق کافی نیست، بلکه باید فرد متقاضی در آزمون وکالت نیز قبول شود.

ما باید مطمئن شویم که پزشک فارغ‌التحصیل، دارای مهارت است و بنابراین از سال آینده هر دانشجوی دوره انترنی که 5/1 دوره انترنی را گذرانده است، وقت دارد که از این زمان تا پایان زمان فارغ‌التحصیلی در این آزمون شرکت کند. شرط کار کردن به عنوان پزشک و حتی شرط شرکت در آزمون دستیاری، قبولی در این آزمون مهارتی خواهد بود. این آزمون حداقل در ده مرکز ملی در سال آینده برگزار خواهد شد. با برگزاری این آزمون مهارتی، کمک خواهد شد که دانشجوی پزشکی مهارت‌هایش را بالاتر ببرد، بخش‌های درمانی را ترک نکند یا کشیک‌های بیمارستانی را به دانشجوی دیگر نفروشد؛ زیرا هم‌اکنون برای برخی دانشجویان پزشکی، مهارت‌های فیزیکی در کار پزشکی مهم نیست، اما با برگزاری این آزمون مهارتی، اهمیت مهارت پزشکی بیشتر خواهد شد.

برای دانشگاه آزاد چه برنامه‌ای دارید؟ چون به نظر می‌رسد که این دانشگاه آن‌قدر که به افزایش کمی پذیرش دانشجوی پزشکی تاکید دارد، اولویت چندانی برای ارتقای کیفیت آموزش پزشکی قائل نیست.

دانشگاه آزاد در زمینه جذب دانشجوی پزشکی بشدت افزایش ظرفیت‌های کمی داشته است، اما معادل این افزایش کمیت، کیفیت آموزش پزشکی در این دانشگاه رشد نکرده است. درست است که ما این مشکل را در دیگر دانشگاه‌های علوم پزشکی دولتی هم داریم، اما این مشکل در دانشگاه آزاد بیشتر است. بنابراین برای نظارت بر فعالیت‌های این دانشگاه، بخش ویژه‌ای برای نظارت بر کار دانشگاه آزاد در معاونت آموزشی وزارت بهداشت تشکیل شده است تا فعالیت کمی و کیفی این دانشگاه را رصد کند. این بخش حدود 5/1 ماه پیش، کارش را شروع کرده و قرار است که تا خرداد سال آینده همه بخش‌های آموزشی دانشگاه آزاد بررسی شود. البته ما در حال تعامل با این دانشگاه هستیم و قصد نداریم یکباره تغییر بزرگی در ساختار آموزش پزشکی این دانشگاه ایجاد کنیم، اما نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم. یعنی نباید شرایط طوری شود که یک دانشجوی پزشکی از دانشگاه فارغ‌التحصیل شود، اما ما از توان آن فارغ‌التحصیل مطمئن نباشیم.

علاوه بر دانشگاه آزاد، در پردیس‌های پولی هم دغدغه کیفیت آموزش پزشکی مطرح می‌شود. صحبت اینجاست که نباید یک دانشجو فقط به صرف داشتن پول، وارد رشته پزشکی شود و با جان و سلامت مردم بازی کند.

اول این‌که قانون به دانشگاه اجازه داده است که جدای از ظرفیت دولتی خود، دانشجوی شهریه‌پرداز جذب کند و این کار کاملا قانونی است. با این حال ما در سال گذشته، برنامه‌ای اجرا کردیم که بر اساس آن، شیوه پذیرش دانشجویان پزشکی پردیس‌ها مثل دیگر دانشجویان شد و آنها هم برای قبولی باید از مسیر کنکور سراسری می‌گذشتند. در بررسی هم که در سال 93 انجام دادیم، مشخص شد که بسیاری از این دانشجویان، رتبه‌های خوب و نزدیک به رتبه‌های قبولی در دانشگاه‌های دولتی بود.

ولی گفته می‌شود که ملاک اصلی قبولی در پردیس دانشگاه‌های پزشکی پول است؛ به نوعی که دانشگاه‌های دولتی هم می‌خواهند از قافله دانشگاه‌های پولی عقب نمانند و درآمدزایی داشته باشند؟

این حرف را قبول ندارم. فرض کنید ما بخواهیم 4000 دانشجوی پزشکی در دانشگاه‌های دولتی و 2000 دانشجوی شهریه‌پرداز جذب کنیم، در این صورت مطمئن باشید که هر دو گروه از این دانشجویان، از طریق کنکور سراسری جذب می‌شوند. حالا تصور کنید اگر پرداخت شهریه نبود، قطعا ما نمی‌توانستیم 2000 نفر به ظرفیت پذیرش اضافه کنیم، زیرا دانشگاه‌های ما توان مالی مناسبی برای جذب دانشجوی بیشتر ندارند. دانشجویان پزشکی پردیس‌ها هیچ فرقی با دیگر دانشجویان پزشکی ندارند و باید حتما از آزمون‌های ما عبور کنند. حتی جالب است در تحقیقی که انجام دادیم مشخص شد مثلا دانشجویی که در پردیس دانشگاه علوم پزشکی تهران درس می‌خواند، می‌توانست براحتی در یک دانشگاه دولتی در شهرستان هم قبول شود، اما چون مایل بوده که در تهران درس بخواند، بنابراین شهریه آن را پرداخت کرده است و حالا در تهران درس می‌خواند. از طرف دیگر، ما باید پاسخگوی تقاضاهای اجتماعی برای تحصیل در رشته پزشکی هم باشیم. اگر دانشجویی در پردیس دانشگاه‌های علوم پزشکی درس بخواند، خیلی بهتر از این است که همین دانشجو به دانشگاه‌های اوکراین یا دیگر کشورهای خارجی برود؛ چون هم کیفیت آموزش ما از این کشورها بالاتر است، هم شهریه‌ها در داخل کشور خرج خواهد شد و هم این‌که تحصیل این دانشجویان در داخل کشور، آسیب‌های فرهنگی کمتری را در پی خواهد داشت.

اگر بخواهیم بحث را کمی گسترده‌تر کنیم و فقط به مشکلات آموزش پزشکی عمومی محدود نشویم، سوال من و احتمالا بسیاری از بیماران این است که چرا گاهی یک استاد دانشگاه علوم پزشکی که قرار شده خودش عمل جراحی را انجام دهد، در بسیاری از موارد، همه بار کاری به دوش دانشجویان دوره دستیاری می‌افتد؟

دوره دستیاری، دوره‌ای است که پزشک تحت نظارت بخش آموزش باید کار انجام دهد و کار یاد بگیرد. از طرف دیگر هم موافق نیستیم که سیستم دستیاری، بدون نظارت علمی باشد، مثلا اتاق عمل شروع به کار کرده باشد، اما استاد حضور نداشته باشد. البته اگر استاد هم حضور دارد، الزامی ندارد که آن عمل حتما از سوی استاد انجام شود. همین که استاد حضور داشته باشد و بر جراحی نظارت کند تا بیمار صدمه نبیند، کفایت می‌کند.

اما گاهی آن استاد دانشگاه اصلا در اتاق عمل حضور ندارد و همه کار را رزیدنت انجام می‌دهد. حتی جالب است که دستمزد جراحی را هم آن استاد دریافت می‌کند و شاید یک رزیدنت به زحمت بتواند ماهی 800 هزار تومان دریافتی داشته باشد.

اگر استاد در اتاق عمل حضور نداشته باشد، این تخلف است و باید با آن برخورد شود، اما نباید فکر کنید که استاد باید خودش همه کار عمل جراحی را انجام دهد و چنین اتفاقی در هیچ کجای دنیا مرسوم نیست، زیرا اگر همه کار جراحی را استاد انجام دهد، پس دستیار چه موقعی قرار است که به‌طور عملی، کار یاد بگیرد. همچنین با توجه به این‌که از این پس قرار شده است که اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی، تمام‌وقت باشند و دیگر اعضای هیات علمی حق ندارند که در بخش خصوصی کار کنند و باید در بیمارستان‌های آموزشی حضور داشته باشند، بنابراین در آینده بسیاری از اعضای هیات علمی دانشگاه‌های علوم پزشکی، رفته‌رفته به بیمارستان‌های آموزشی برمی‌گردند و نظارت بر اتاق‌های عمل هم بیشتر خواهد شد.

درباره حقوق دستیاران نگفتید. آیا نباید برای پزشکانی که بار اصلی عمل‌های جراحی را در بیمارستان‌های آموزشی به دوش می‌کشند، دستمزد عادلانه‌تری پرداخت شود؟

ما برای دوره‌های دستیاری، حقوق پرداخت نمی‌کنیم و فقط یک کمک‌هزینه به دانشجو پرداخت می‌شود که این کمک‌هزینه‌های دستیاری هم شامل مقررات حقوق و دستمزد در کشور نمی‌شود. اما قبول داریم که این کمک‌هزینه کافی نیست، چون آنها طبق مقررات هم نمی‌توانند در دوران دستیاری، کار انتفاعی انجام دهند. همچنین می‌دانیم که خیلی از آنها ازدواج کرده‌اند و اگر در شهرهای بزرگ‌تر هم زندگی کنند، هزینه‌های زندگی‌شان بالاتر است. با وجود این، در حال برنامه‌ریزی هستیم تا کمک هزینه‌های دوره دستیاری را افزایش بدهیم. وزیر بهداشت هم چند بار بحث افزایش کمک‌هزینه‌های دوران دستیاری و انترنی را مطرح کرده‌اند، اما منابع مالی ما محدود است و برای سال آینده هم رشدی در اعتبارات آموزشی نداشته‌ایم.

با این اوصاف، پیگیر طرحی هستیم که براساس آن درنظر داریم بخشی از درآمد بیمارستان‌های آموزشی را به دستیاران اختصاص دهیم، زیرا بخشی از درآمدهای همین بیمارستان‌ها از زحمات خود دستیاران به‌دست آمده است. به همین منظور در فکر تشکیل صندوقی هستیم که از سال آینده، کمک‌هزینه‌های دستیاری بهبود پیدا کند.

بحث خرید تعهد خدمت پزشکان و دندانپزشکان به کجا رسید؟ آیا بی‌انصافی نیست پزشکی که تعهد داده است پس از پایان فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، در مناطق محروم خدمت کند، پس از فارغ‌التحصیلی، قول و قرارش را فراموش کند و با پرداخت مبلغی ناچیز، خدمت در مناطق محروم را دور بزند؟

ببینید اگر وزارت بهداشت نیرویی تربیت می‌کند، این کار را صرفا برای ارائه خدمت به جامعه انجام می‌دهد، در غیر این صورت چه نیازی وجود داشت که وزارت بهداشت وارد حوزه آموزش شود؛ در حالی که می‌شد همین کار را به وزارت علوم سپرد. بنابراین نمی‌شود ما مدام نیرو تربیت کنیم، ولی فارغ‌التحصیل با پرداخت مبلغی ناچیز، تعهد خدمتش را خریداری کند و فقط بتوانیم از نیروهایمان در شهرهای بزرگ خدمت بگیریم. به همین دلیل، برنامه‌ای داریم که بر اساس آن فارغ‌التحصیل باید هزینه خدمت را پرداخت کند و نه هزینه آموزش را. یعنی ما دیگر از فارغ‌التحصیل، هزینه آموزش را نمی‌گیریم، بلکه حساب می‌کنیم که مثلا حضور یک دندانپزشک در یک منطقه محروم برای مدت چهار سال، چقدر هزینه دارد و سپس آن فارغ‌التحصیل اگر می‌خواهد تعهد خدمتش را خریداری کند، باید هزینه خدمت را بدهد و نه هزینه آموزش را.

امیدواریم این موضوع در صورت بررسی حقوقی بیشتر و تصویب در شورای آموزش پزشکی و تخصصی یا شوراهای مربوط از سال آینده اجرایی شود.

اخلاق پزشکی، گمشده نظام سلامت

جان کار پزشکی، اخلاق است. اگر پزشکی اخلاق نداشته باشد، هر چیز دیگری هم که داشته باشد، بی‌فایده است و مردم از آنها نتیجه‌ای نمی‌گیرند. البته اخلاق پزشکی باید در متن کار باشد و در هر جا و هر زمانی، وجود داشته باشد. درست است که ما باید کدهای اخلاقی را در دانشگاه‌ها آموزش بدهیم، اما باید عضو هیات علمی ما هم که در دانشگاه‌های پزشکی تدریس می‌کند، اخلاق را به کار بگیرد. این نوع اخلاق هم به شکل آموزشی یا مبحثی تئوریک نیست، بلکه یک فرآیند عملی است. اگر هیات علمی ما اخلاق پزشکی را رعایت نکند، طبیعی است که دانشجوی او هرچقدر هم کتاب اخلاق پزشکی بخواند، اخلاق پزشکی را به کار نمی‌گیرد، چون یادگیری اخلاق به این شکل است که باید دانشجو، رفتار عملی استاد را ببیند و از آن الگو بگیرد. اما اگر عضو هیات علمی با بیمارش تند برخورد کند، با او احوالپرسی نکند و پای حرف‌های بیمار ننشیند، در آن صورت حتی اگر آن عضو هیات علمی، بیمار را خیلی خوب هم مداوا کند، ولی یک پیام بد را به دانشجوی پزشکی منتقل می‌کند. بنابراین اخلاق باید در همه بخش‌های پزشکی حضور داشته باشد، اما واقعیت این است که اخلاق پزشکی در کشور ما افت کرده است. طی چند سال گذشته هم شاهد هستیم که اخلاق پزشکی ما به هیچ وجه متناسب با یک جامعه اسلامی نیست که باید برای اصلاح آن اقدام کرد. برای اصلاح این وضع هم برنامه‌هایی اجرا کرده‌ایم. مثلا مقرر کرده‌ایم که در همه آزمون‌های گروه پزشکی ـ در هر سطحی که برگزار می‌شود ـ سوالاتی تحت عنوان اخلاق پزشکی هم پرسیده شود.

اما باید در نظر داشت که این برنامه‌ها، به صورت کوتاه‌مدت جواب نمی‌دهد و لازم است نظام آموزشی و نظام درمان هم بیشتر به این موضوع توجه داشته باشند، زیرا هرچقدر هم که علم پزشکی ما بالاتر برود، ولی اخلاق پزشکی وجود نداشته باشد، معتقدم که در آن صورت هیچ کاری انجام نداده‌ایم.

امین جلالوند‌ /‌ گروه جامعه

انتقاد از کیفیت پایین واکسن‌های آنفلوانزای امسال

به نقل از آسوشیتدپرس، بر اساس مطالعات صورت گرفته، مشخص شده است که واکسن آنفلوانزای امسال کیفیت خوبی ندارند. همین موضوع باعث شده تا واکسن آنفلوانزای امسال یکی از بد‌ترین عملکرد‌ها را در جریان یک دهه گذشته داشته باشد. علت عملکرد ضعیف واکسن آنفلوانزای امسال، فقدان وجود ویروسی در این واکسن اعلام شده است که باعث مریض شدن افراد می‌شود.

آلیسا فرای، کار‌شناس واکسن آنفلوانزا از مرکز پیشگیری و کنترل بیماری در آتلانتا، که در این مطالعات همکاری داشته از سال جاری به عنوان یک سال غیر معمول در عملکرد واکسن آنفلوانزا نام برده است.

اوایل دسامبر مقامات سی‌دی‌سی هشدار دادند واکسن آنفلوانزای امسال بخوبی عمل نخواهد کرد چرا که ویروس به کار رفته در آن با ویروسی که در سطح گسترده انتشار یافته چندان تطابقی ندارد.

هر ساله، بر اساس بهترین حدس و گمان‌های پزشکان پیرامون سه الی چهار نوع ویروسی که ممکن است بیشترین اختلال را در بیماران ایجاد کنند، واکسن آنفلوانزا از نو فرمولبندی می‌شود اما از آنجا که واکسن آنفلوانزای امسال فاقد ویروس H۳N۲ است که در درمان دو سوم از بیماری‌های فصل زمستان موثر است، تعداد افراد بیشتری به دلیل ابتلا به آنفلوانزا در بیمارستان بستری شده و در میان افراد مسن این بیماری حتی منجر به مرگ شده است. امری که باعث شده تا زمستان امسال یکی از بد‌ترین زمستان‌ها از لحاظ عملکرد ضعیف واکسن آنفلوانزا لقب بگیرد.

در این حال، حتی با وجود عملکرد ضعیف واکسن آنفلوانزای امسال، مقامات سی دی سی همچنان به مردم توصیه می‌کنند از واکسن آنفلوانزا استفاده کنند.(مهر)

عوامل موثر بر کیفیت روابط جنسی در دوره میانسالی

افزایش سن به طور طبیعی باعث ایجاد تغییرات فیزیکی در مردان و زنان می‌شود. این تغییرات ممکن است در بعضی مواقع بر فعالیت جنسی فرد با همسرش اثر بگذارد؛ البته بعضی از زنان به موازات افزایش سن لذت بیشتری از فعالیت جنسی خود می‌برند. برای مثال برخی از زنان بعد از یائسگی و یا برداشتن رحم به دلیل ترس از بارداری، خواهان فعالیت جنسی بیشتری هستند و احساس آزادی بیشتری دارند.

بعضی دیگر از زنان درباره تغییراتی مثل افزایش چین و چروک پوست و یا سفید شدن موهای خود نگرانی ندارند و گمان نمی‌کنند که ممکن است چنین موضوعی بر زیبایی آن‌ها تاثیر گذاشته باشد و یا جذابیت خود را برای همسرانشان از دست داده باشند. برعکس آنها، برخی دیگر به دلیل از دست دادن توانایی بارداری فکر می‌کنند جذابیتی باید و شاید را ندارند و در نتیجه لذت کمتری در این نوع فعالیت احساس خواهند کرد. همچنین ممکن است متوجه تغییراتی در ناحیه واژن خود شوند؛ به عنوان مثال می‌توان گفت که به موازات افزایش سن، واژن کوتاه‌تر و باریک‌تر می‌شود، دیواره آن نازک‌تر و سخت‌تر می‌شود و این تغییرات می‌تواند بر لذت جنسی تاثیرگذار باشد. خاصیت لیزی و رطوبت واژن هم در این دوران کمتر می‌شود و همین مسئله آمیزیش را سخت‌تر می‌کند.
درباره کیفیت روابط جنسی مردان نیز می‌توان گفت که همراه با افزایش سن توانایی نعوظ کاهش می‌یابد. در واقع پس از میانسالی و در سن ۶۵ سالگی حدود ۱۵ تا ۲۵% از مردان دچار این مشکل می‌شوند. این اتفاق به دلیل بیماری قلبی، فشار خون بالا و دیابت و همچنین داروهایی که مصرف می‌کنند نیز بروز می‌کند.
در بعضی از مردان رسیدن به مرحله نعوظ دیر‌تر صورت می‌گیرد یا کیفیت آن مثل قبل نخواهد بود. مقدار مایع منی کاهش می‌یابد و از دست دادن وضعیت نعوظ بلافاصله بعد از اوج لذت جنسی (ارگاسم) سریع اتفاق می‌افتد و زمان بیشتری لازم است تا مجددا نعوظ اتفاق بیافتد.

دلایل تغییر در کیفیت فعالیت جنسی
بیماری، ناتوانی و یا بعضی از دارو‌ها می‌تواند این فعالیت زناشویی را تحت تاثیر قرار دهد اما باید گفت که حتی بیماری‌های جدی نیز نباید شما را از لذت این روابط محروم کند؛ بویژه اگر همسرتان گرم‌مزاج‌تر از خود شما باشد!

از جمله ناراحتی‌های اثرگذار در این زمینه می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:

۱- آرتروز:
درد مفاصل راحتی آمیزش و نزدیکی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. جراحی مفاصل و یا داروهای مسکن درد می‌تواند در این زمینه موثر باشد. ورزش، استراحت، حمام آب گرم و یا تغییر در وضعیت و چگونگی فعالیت جنسی می‌تواند مفید واقع شود.

۲- درد‌های مزمن:
دردهایی که بیش از اندازه طولانی می‌شوند یا حالت برگشتی دارند نیز برای لذت بردن از رابطه جنسی زناشویی در دوران میانسالی مشکل ساز خواهد بود و اختلالاتی را ممکن است پدید آورد که مشکل خوابیدن، افسردگی و تحرک از آن جمله است.

۳- دیابت:
بسیاری از مردان مبتلا به دیابت مشکلی در ارتباط با فعالیت جنسی ندارند ولی دیابت به طور کلی از معدود مشکلاتی است که کیفیت نعوظ را تحت تاثیر قرار می‌دهد و البته داروهای درمانی در این زمینه وجود دارد که می‌توان پس از مشورت با پزشک و تجویز او مصرف کرد و مشکل جنسی حاصل از این بیماری را برطرف کرد یا کاهش داد.

۴- بیماری قلبی:
باریک شدن و سختی دیواره شریان‌ها یا به عبارتی دیگر، تصلب شرائین موجب تغییر رگ‌های خونی می‌شود و جریان آزاد و طبیعی خون را تحت تاثیر قرار می‌دهد. همین امر در توانایی نعوظ مردان مشکل ایجاد می‌کند. فشار خون بالا نیز چنین اثری به همراه دارد. افرادی که دچار حملات قلبی می‌شوند ممکن است به دلیل ترس از حمله‌ای دیگر از انجام فعالیت جنسی احراز کنند. البته احتمال بروز این مشکل کم است و اغلب افراد دچار حمله، بعد از سه تا شش هفته می‌توانند فعالیت جنسی خود را با موافقت پزشکشان شروع کنند.

۵- عدم کنترل ادرار:
از دست دادن توانایی کنترل مثانه و یا نشت ادرار که اغلب به موازات افزایش سن و بخصوص در زنان شایع‌تر است، مشکل دیگری است که می‌تواند فعالیت جنسی همسران را تحت تاثیر قرار دهد. بی‌اختیاری ناشی از فشار اغلب در طول ورزش، عطسه، سرفه و یا بلند کردن اجسام سنگین اتفاق می‌افتد. به دلیل فشار وارد بر شکم در طول فعالیت جنسی و در نتیجه خروج ناخواسته ادرار، بعضی افراد از انجام این فعالیت اجتناب می‌کنند در حالی که این مشکل قابل درمان است و پزشکان و متخصصان کلیه و مجاری ادرار می‌توان راهی برای آن پیش رویتان بگذارند.

۶- جراحی:
بسیاری از افراد از انجام عمل جراحی بخصوص اگر در ارتباط با اندام تناسلی باشد نگران می‌شوند، به عنوان مثال برداشتن رحم یکی از مواردی است که نگرانی از کیفییت رابطه جنسی بعد از عمل جراحی را در میان زوجین گسترش می‌دهد. باید گفت که این عمل هیچ اثری بر کیفیت فعالیت جنسی ندارد.

۷- برداشتن پستان:
گاهی دلایلی همچون ابتلا به سرطان پستان زنان را ناچار از عمل جراحی و برداشتن یک یا هر دو پستانشان می‌کند. زنانی که این عمل را انجام می‌دهند همچنان قادرند نیاز جنسی همسرشان را پاسخ دهند و خود نیز به اوج لذت برسند.

۸- برداشتن پروستات:
جراحی پروستات و زدودن آن از جمله مواردی است که ممکن است در این رابطه ایجاد مشکل کند زیرا موجب از دست دادن کنترل ادرار و یا عدم توانایی در نعوظ می‌شود.

۹- دارو‌ها:
بعضی از دارو‌ها مثل داروهای فشار خون، آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضد افسردگی، آرامبخش‌ها، کاهنده‌های میل و اشتها، داروهای دیابت و بعضی از داروهای گوارشی مثل رانیتیدین هم در این زمینه ایجاد مشکل می‌کنند. اگر چنین مشکلی بروز کرد بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا فرمول دارو را تغییر دهد.

۱۰- الکل:
استفاده از الکل می‌تواند سبب بروز مشکل نعوظ شود یا رسیدن به اوج لذت جنسی را بویژه در زنان دچار تاخیر کند. (زوج‌ها)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

بهبود کیفیت زندگی مبتلایان به ام‌اس

گرچه برای بیماری ام‌اس تاکنون درمان قطعی پیدا نشده‌، اما با تشخیص درست و بموقع بیماری و انجام اقدامات و روش‌های کنترلی می‌توان کیفیت زندگی مبتلایان را بهبود بخشید و از ورود بیماری به مرحله حاد جلوگیری کرد.

ام‌اس یا مولتیپل اسکلروزیس، مغز و نخاع را تحت تاثیر قرارداده و باعث از دست ‌دادن کنترل، دید، تعادل و بروز بی‌حسی در اعضای بدن می‌شود. طی این بیماری، سیستم ایمنی بدن به مغز و نخاع حمله می‌کند و باعث فلج شدن و از کارافتادگی آنها می‌شود.

دکتر محمود عابدینی، متخصص مغز و اعصاب با اشاره به این که مبتلایان به ام‌اس با توجه به وسعت و شدت بیماری و نیروی بدنی‌شان با محدودیت‌های مختلفی در فعالیت‌های معمول زندگی اعم از کار، فعالیت‌های فکری، ورزش، تغذیه، خواب و نیز فعالیت جنسی مواجه هستند، می‌گوید: در مراحل اولیه بیماری، بیمار دچار محدودیت‌هایی می‌شود که شامل محدودیت‌های حرکتی ـ فیزیکی، فکری، مشکلات جنسی و اختلالات ادراری می‌شود. برخی بیماران به سمت فرم پیشرونده ثانویه پیش خواهند رفت که بسیاری از امور زندگی‌شان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. بی‌شک در مراحل اولیه بیماری، محدودیت‌های بیماران با هم متفاوت است، اما بیمارانی که به سمت فرم پیشرونده ثانویه بروند محدودیت‌های یکسانی خواهند داشت.

این متخصص در گفت‌وگو با جام‌جم می‌افزاید: بیماران با کمک متخصصانی که درمانشان را به‌عهده دارند باید برای بهبود کیفیت زندگی خود تلاش و از بروز حملات و ناتوانی جلوگیری کنند که این، مستلزم مصرف مرتب و مداوم دارو، رعایت اصول تحرکی و تغذیه‌ای و حمایت خانوادگی است.

زندگی پس از ام‌اس با ورزش منظم

ورزش علاوه بر این که در ارتقای سلامت عمومی و بهبود کیفیت زندگی افراد سالم موثر است بر درمان و کنترل بسیاری از علائم ام‌اس نیز تاثیرگذار است.

این متخصص با تاکید بر انجام ورزش‌های ایروبیک از سوی مبتلایان به ام‌اس می‌گوید: ورزش‌های ایروبیک باعث تقویت سیستم قلبی ـ عروقی، کشش عضلانی و بهبود عملکرد مثانه‌ای ـ روده‌ای می‌شود. همچنین ورزش، میزان خستگی و افسردگی را کمتر خواهد کرد و باعث شادابی و تقویت قوای شناختی خواهد شد. ورزش مرتب و منظم در این بیماران باعث می‌شود فرد در اجتماع فعال‌تر شود. ورزش‌هایی همچون یوگا، تای‌چی و ورزش‌های آبی نیز برای این بیماران بسیار تاثیر گذار خواهد بود.

ام‌اسی‌ها غذای کم‌چرب و پرفیبر بخورند

حفظ سلامت عمومی برای هر بیماری که از یک مشکل مزمن رنج می‌برد ضرورتی است که قطعا یک رژیم غذایی سالم در آن نقش پر رنگ دارد.

عابدینی با اشاره به این که رژیم غذایی خاصی در بیماران مبتلا به ام‌اس توصیه نشده است، می‌گوید: مصرف غذای کم‌چرب با فیبر بالا برای آنها بهتر است. همچنین استفاده از چربی‌های غیراشباع و سرشار از امگا3 و امگا6 در مبتلایان به ام‌اس توصیه می‌شود. مصرف ویتامین‌D و ترکیبات آنتی‌اکسیدانی نیز در این بیماران باید مورد توجه جدی قرار بگیرد.

کنترل اختلالات جنسی

اختلالات جنسی در مبتلایان به ام‌اس شایع است. بررسی‌ها نشان می‌دهد حدود 91درصد آقایان و 72 درصد خانم‌های مبتلا از مشکلات جنسی رنج خواهند برد.

به گفته دکتر عابدینی، بروز مشکلات جنسی در این بیماران به چند عامل بستگی دارد. البته علاوه بر خود بیماری، فاکتورهای هیجانی نیز در ایجاد مشکلات جنسی دخیل است‌. از آنجا که تحریک جنسی در واقع از قسمت مغز شروع و به وسیله طناب نخاعی به ارگان جنسی منتقل می‌شود، پاسخ جنسی که شامل تحریک و ارگاسم (رسیدن به اوج لذت جنسی) می‌شود در این بیماران آسیب می‌بیند.

این متخصص می‌افزاید: در واقع مردان و زنان مبتلا به ام‌اس با مشکلاتی در رسیدن به ارگاسم روبه‌رو خواهند بود که با درمان‌های روانشناختی و دارویی و ابزار مناسب می‌توان این مشکلات را درمان کرد.

هدف از درمان کنترلی در مبتلایان به ام‌اس آن است که با بهره‌گیری از این درمان‌ها بتوانند بر ناتوانی‌های ناشی از بیماری غلبه کنند و به شرایط اولیه خود برگردند.

اگر بیمار، مشکل حرکتی یا اختلال تعادل داشته باشد درمان فیزیوتراپی قطعا به کاهش اثرات ناتوان‌کننده بیماری کمک خواهد کرد.

پونه شیرازی / گروه سلامت

خوردنی‌هایی برای افزایش کیفیت اسپرم و قدرت باروری

ایزابل اوبرت در گفت‌وگو با «دیلی میل» این خوراکی‌ها را پیشنهاد داده است:
- گوجه فرنگی: ساختار اسپرم‌ها و قدرت شنا کردن آن‌ها را بهبود می‌بخشد.
-گردو؛ خوردن حدود ۷۵ گرم گردو در روز (حدود یک مشت) سایز و تحرک اسپرم را بیشتر می‌کند.
- تخم کدوی خام: در تولید هورمون تستسترون مؤثر است.
- عدس: زن و مرد ندارد؛ کیفیت باروری را در هر دو جنس بهتر می‌کند.
- آب: نوشیدن آب کافی یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای افزایش تعداد اسپرم‌ها و کیفیتشان است.
- انار: داشتن آنتی اکسیدان‌های زیاد، تأثیر مثبتی که روی گردش خون می‌گذارد و کاهش دادن خطر بیماری‌های قلبی و عروقی، سبب شده به آن ابر خوراکی بگویند. تحقیقات نشان داده، انار باعث افزایش تستسترون می‌شود، کیفیت اسپرم را بالا می‌برد و انگیزه جنسی را هم در زنان و هم در مردان بیشتر می‌کند.
- شکلات تلخ: هرچه تلختر، بهتر! شکلاتی که ۸۵ درصد آن کاکائو باشد، بسیار خوب است و تعداد اسپرم‌ها را اضافه می‌کند.

اوبرت همچنین اشاره کرده که مردها باید از خوردن دو خوراکی نیز اجتناب کنند تا قدرت جنسی آن‌ها کاهش نداشته باشد:

- کافئین و نوشیدنی‌های رژیمی. آسپارتام (aspartame) شیرین کننده مصنوعی است که در نوشابه‌های رژیمی استفاده می‌شود و می گویند، به اسپرم آسیب می‌زند. (مشرق به نقل از شفا)

خوردنی‌هایی برای افزایش کیفیت اسپرم و قدرت باروری

ایزابل اوبرت در گفت‌وگو با «دیلی میل» این خوراکی‌ها را پیشنهاد داده است:
- گوجه فرنگی: ساختار اسپرم‌ها و قدرت شنا کردن آن‌ها را بهبود می‌بخشد.
-گردو؛ خوردن حدود ۷۵ گرم گردو در روز (حدود یک مشت) سایز و تحرک اسپرم را بیشتر می‌کند.
- تخم کدوی خام: در تولید هورمون تستسترون مؤثر است.
- عدس: زن و مرد ندارد؛ کیفیت باروری را در هر دو جنس بهتر می‌کند.
- آب: نوشیدن آب کافی یکی از ساده‌ترین راه‌ها برای افزایش تعداد اسپرم‌ها و کیفیتشان است.
- انار: داشتن آنتی اکسیدان‌های زیاد، تأثیر مثبتی که روی گردش خون می‌گذارد و کاهش دادن خطر بیماری‌های قلبی و عروقی، سبب شده به آن ابر خوراکی بگویند. تحقیقات نشان داده، انار باعث افزایش تستسترون می‌شود، کیفیت اسپرم را بالا می‌برد و انگیزه جنسی را هم در زنان و هم در مردان بیشتر می‌کند.
- شکلات تلخ: هرچه تلختر، بهتر! شکلاتی که ۸۵ درصد آن کاکائو باشد، بسیار خوب است و تعداد اسپرم‌ها را اضافه می‌کند.

اوبرت همچنین اشاره کرده که مردها باید از خوردن دو خوراکی نیز اجتناب کنند تا قدرت جنسی آن‌ها کاهش نداشته باشد:

- کافئین و نوشیدنی‌های رژیمی. آسپارتام (aspartame) شیرین کننده مصنوعی است که در نوشابه‌های رژیمی استفاده می‌شود و می گویند، به اسپرم آسیب می‌زند. (مشرق به نقل از شفا)

روش‌هایی برای افزایش کیفیت خواب ورزشکاران

به‌ گزارش ‌جام جم سرا ، استراتژی‌هایی برای بهبود وضعیت خواب ورزشکاران وجود دارد که به شرح زیر هستند:

1. خواب را در اولویت قرار دهید

هیچ راهی وجود ندارد که بدون خواب مناسب ورزشکار کارایی ورزش خوبی داشته باشد. به ورزشکاران توصیه می‌شود که سه هفته‌ خواب خود را در اولویت قرار دهند. هر ساعتی که احساسی خستگی کردید بخوابید. این کار باعث می‌شود که روز بعد انرژی بهتری داشته باشید و متوجه شوید که چقدر خواب در کارایی شما تاثیرگذار است بعد از سه هفته‌ خود به خود به خواب خود اهمیت می دهید و برنامه خواب خود را به درستی تنظیم می کنید.

2. خواب را نیز اندازه‌گیری کنیم

ورزشکاران غالبا فاکتورهای مربوط به کارایی خود از جمله ضربان قلب، تنفس و ... را اندازه‌گیری می‌کنند. بهتر است که این افراد میزان خواب خود را نیز اندازه‌گیری کنند.

3. دما را کاهش دهید

در صورتی که ورزشکار در دمای بالا و در اتاق گرم بخوابد ممکن است بد خواب شود. محیط خنک‌تری را برای استراحت خود انتخاب کنید.

4. 20 تا 30 دقیقه قبل از خواب کتاب بخوانید

قبل از خواب کتاب و مجله بخوانید یا یوگا انجام دهید. این کار باعث آرام‌تر شدن بدن می‌شود.

5. چهار ساعت قبل از خواب دستگاه‌های الکترونیکی را خاموش کنید

چهار ساعت قبل از خواب‌های وسایل الکترونیکی استفاده کنید. استفاده از این دستگاه‌ها بر روی کیفیت خواب تاثیرگذار است.

6. ذهن را آرام کنید

سعی کنید افکار پیچیده قبل از خواب نداشته باشید و ذهن را آرام کنید. این کار باعث می‌شود که بتوانید خواب راحت تری داشته باشید.

منبع:‌ سایت یاهو

کیفیت آب آشامیدنی در تهران را بسنجید

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا،‌ اطلاعیه ارائه شده از سوی شرکت آب و فاضلاب بدین شرح است: برای تشخیص این‌که نامناسب‌بودن کیفیت آب (مانند رنگ، طعم، بو و ...) مربوط به تاسیسات داخلی مشترکان است یا مربوط به آب آشامیدنی توزیعی توسط شرکت آب و فاضلاب است، شهروندان محترم باید نخستین شیر بعد از کنتور را که اغلب داخل پارکینگ یا فضای سبز جلو در ساختمان است باز و پس از چند ثانیه، یک لیوان شفاف بلوری تمیز را پر از آب کنند و ویژگی‌های ظاهری آب مانند رنگ، بو، ذرات و ناخالصی‌های موجود را بررسی کنند.

در صورت وجود اِشکال در آب خروجی از شیر بعد از کنتور، بلافاصله با سامانه اطلاع‌رسانی ١٢٢ تماس بگیرند. ولی چنان‌چه آب خروجی از نخستین شیر بعد از کنتور فاقد هر گونه مشکل باشد به این معناست که تاسیسات داخلی مشترک باعث بروز مشکل شده و این امر ناشی از استانداردنبودن لوله‌ها یا فرسودگی تاسیسات است که در نتیجه کیفیت آب توسط تاسیسات داخلی دستخوش تغییرات شده است و برای رفع مشکل باید تاسیسات داخلی توسط مشترک ترمیم شود.

در صورتی که طی مدت‌زمان طولانی از آب شیر برداشت نشده باشد (به عنوان مثال پس از برگشتن از مسافرت) ضروری است قبل از برداشت آب برای مصرف، حتما آبِ مانده در لوله‌ها و تاسیسات تخلیه تا آب تازه وارد لوله‌ها شود و مورد مصرف قرار گیرد. بعضی مشکلات مزه و بوی آب به مراحل تصفیه یا تکنیک‌های آن مربوط نیست، بلکه به علت ساکن‌ماندن آب در انتهای لوله‌ها، لوله‌کشی‌های بلند و شبکه‌های کم‌مصرف است.

شرکت آب و فاضلاب استان تهران بارها اعلام کرده است کیفیت و بهداشت آب مشترکان، خط قرمز خدمت‌رسانی این شرکت است و به همین اعتبار این مهم را به صورت لحظه‌ای و با پیشرفته‌ترین امکانات و مجرب‌ترین متخصصان پایش می‌کند.

افزون بر پایش‌های مستمر این شرکت، امر خطیر نظارت بر کیفیت آب تهران بر عهده وزارت بهداشت است و در چارچوب استانداردهای ملی انجام می‌شود و بر همین اساس این شرکت از یکایک شهروندان تقاضا دارد که به محتواهای بی‌پایه و اساسی که بعضا مغرضانه و یا از سر ناآگاهی در شبکه‌های مختلف مجازی نشر می‌یابد توجه نداشته باشند.

شرکت آب و فاضلاب استان تهران حق خود را در پیگیری حقوقی این قبیل اقدامات که اذهان عمومی را دستخوش نگرانی و تشویش می‌سازد، محفوظ می‌داند و اقدام لازم در این زمینه را به انجام خواهد رساند.