زگیل تناسلی و راه‌های مقابله با آن

جام جم سرا: از آنجا که این بیماری از راه جنسی انتقال می‌یابد، تعداد زیادی از افراد جامعه در معرض خطر بوده و امکان پیشرفت آن زیاد است. برای ایجاد آگاهی بیشتر درخصوص چنین بیماری ناشناخته و البته خطرناک با دکتر همایون مژدهی‌آذر، متخصص پوست و مو گفت‌وگو کرده‌ایم.

***

لطفا درباره زگیل، بخصوص زگیل تناسلی و عامل اصلی ابتلا به آن توضیح دهید.

عامل اصلی بیماری زگیل تناسلی مانند انواع دیگر زگیل، ویروسی به نام پاپیلوم انسانی با نام مخفف HPV است. این ویروس انواع مختلفی دارد که امروز بیش از صد نوع آن شناسایی شده است که از این میان، بعضی اهمیت بیشتری دارند. به طور کلی عامل HPV ضایعه‌ای به نام زگیل ایجاد می‌کند. شایع‌ترین محل زگیل، بخصوص در کودکان دست‌ها و پاهاست. البته زگیل در هر نقطه‌ای از بدن ظاهر می‌شود؛ مانند کف دست، کف پا، کف سر و حتی مخاط. مهم‌ترین نکته‌ای که درباره زگیل‌های معمولی مطرح است ظاهر نازیبا و امکان سرایت آن است. علاوه بر این، زگیل می‌تواند محلی برای ورود بعضی میکروب‌های دیگر و زمینه‌ساز ایجاد بیماری باشد. یکی از نواحی پنهان پیدایش این زگیل‌ها ناحیه تناسلی است. زگیل‌های این ناحیه از مجموعه‌ای از HPVها ایجاد می‌شود که به دلیل مسری و بیماری‌زا بودن، اهمیت بسیاری دارد.

شکل و ظاهر این زگیل‌ها چگونه است و بیشتر کجا بروز می‌کنند؟

زگیل تناسلی به دلیل این که در منطقه مرطوب و تحت سایش بروز می‌کند، تا حدودی با زگیل معمولی متفاوت است. زگیل‌هایی که در نواحی خشک پوست مانند کشاله ران، اطراف مقعد و روی بیضه‌ها پیدا می‌شوند، بیشتر شبیه زگیل‌های معمولی روی دست و پا هستند، اما در حالت کلی این زگیل‌ها، به صورت ضایعات برجسته کوچک حدود یک تا دو میلی‌متر و در بعضی موارد به صورت برجستگی‌های مخملی شکل و همرنگ پوست یا تیره‌تر یا حتی روشن‌تر بروز می‌کنند.

زگیل‌هایی که در نواحی مرطوب پیدا می‌شوند، سطح تخت‌تری دارند و امکان دارد شکل معمولشان را نداشته باشند. در بعضی نواحی تناسلی که به طور طبیعی دارای برآمدگی‌هایی است، در تشخیص این زگیل‌ها اشتباه‌هایی رخ می‌دهد که بیشتر درباره خانم‌ها صدق می‌کند. این زگیل‌ها گاهی اندازه‌های بزرگی پیدا می‌کنند و گاهی به قدری کوچک هستند که براحتی قابل‌تشخیص نیستند، به همین دلیل درمانشان چند جلسه طول می‌کشد. در مواردی که ضایعات کوچک است، گاهی بدون مداخله درمانی هم برطرف می‌شوند، اما در بعضی موارد بدون تغییر باقی می‌مانند و حتی بزرگ‌تر شده و در سطح این ناحیه گسترش پیدا می‌کنند. مساله‌ای که اهمیت و خطر این نوع زگیل‌ها را پررنگ‌تر می‌کند، سرایت آنهاست؛ زیرا عمده راه انتقال آن روابط زناشویی است. درباره پیشگیری از ابتلا به بقیه انواع زگیل‌ها، خیلی ساده می‌توان با ممانعت از دست دادن، روبوسی یا استفاده نکردن از لباس افراد دیگر و... از ابتلا دور ماند، اما در تماس جنسی راه امنی برای جلوگیری از سرایت این بیماری وجود ندارد.

در واقع اصلی‌ترین راه ابتلا به این بیماری از راه تماس‌های جنسی است؟

بله، اصلی‌ترین راه انتقال زگیل از راه تماس پوست با پوست یا با وسائل مربوط به پوست است؛ مانند حوله. زگیل تناسلی نیز از راه تماس پوست با پوست و استفاده از لباس زیر مشترک قابل‌انتقال است. توجه داشته باشید بیماری زگیل تناسلی بیماری داخلی نیست و از سطح پوست فراتر نمی‌رود. در ناحیه تناسلی شاید از راه استفاده از روش‌های معمول در جلوگیری از بارداری مانند استفاده از کاندوم، بتوان تا حدی بار ویروس را کاهش داد، اما توجه داشته باشید که این وسیله نیز یک پوشش صددرصد کامل نیست. احتمال سرایت این بیماری از راه اپیلاسیون و استخر گرچه غیرممکن نیست، اما بسیار اندک است و عمده راه انتقال آن همان ‌طور که اشاره شد از راه تماس پوست با پوست و مسائل جنسی است. به همین دلیل مهم‌ترین مساله درخصوص زگیل‌های تناسلی پیشگیری از انتقال و ابتلا به آن است.

این پیشگیری‌ها شامل چه مواردی است؟

پیشگیری از انتقال یعنی سعی شود از تماس با افراد پرخطر جدا خودداری شود. افراد پرخطر مشخصا افرادی هستند که تماس‌های جنسی پرخطری دارند و مراقبت‌های لازم را انجام نمی‌دهند. در خیلی از کشورهای دیگر که بی‌بند و باری‌های جنسی وجود دارد، تماس با افراد مختلف و بدون آگاهی از وجود چنین بیماری‌هایی باعث انتشار آن می‌شود. در برخی کشورهای اروپایی بیماری زگیل آلت تناسلی حتی تا یک‌سوم افرادی را که در سنین باروری هستند مبتلا کرده است. در بعضی از این کشورها احتمال این که هر فرد در طول زندگی خود به این مشکل دچار شود 30 درصد است. در واقع لازمه در امان بودن از این بیماری‌ها داشتن اطلاعات و آگاهی کافی درباره آن است.

این زگیل‌ها فقط یک مساله بهداشتی است یا زمینه‌ساز بیماری‌های جدی‌تر هستند؟

تا چند وقت پیش زگیل را تنها یک مساله بهداشتی تصور می‌کردند، تا این که به مرور آگاهی متخصصان در این زمینه بیشتر شد. متخصصان متوجه شدند زگیل تناسلی، بخصوص در خانم‌ها می‌تواند زمینه‌ساز بروز بعضی سرطان‌ها در ناحیه گردن رحم شود. بتازگی نیز همین مساله درخصوص بدخیمی‌های ناحیه تناسلی و اطراف مقعد در آقایان، بویژه در افرادی که دچار ضعف سیستم ایمنی هستند ازجمله مبتلایان به ایدز دیده می‌شود. در واقع زگیل تناسلی در آقایان نیز می‌تواند زمینه‌ساز بروز سرطان شود. البته شیوع این سرطان‌ها در جامعه بسیار کم است، اما به هر حال همین تعداد اندک نیز باعث نگرانی است. این مساله میان متخصصان مطرح است که بهتر است با پیشگیری از پیدایش این زگیل‌ها، یکی از عوامل خطرساز ابتلا به سرطان را مهار کنند. دقیقا مساله‌ای که درباره هپاتیت B مطرح بود؛ از آنجا که این بیماری زمینه‌ساز ابتلا به سرطان کبد است، متخصصان به فکر افتادند با ساخت واکسن هپاتیت B با یکی از عاملان بروز سرطان کبد مقابله کنند که البته موفق نیز شدند. به همین دلیل محققان برآن شدند واکسن پیشگیری از پیدایش زگیل را تهیه و به بازار عرضه کنند. هم‌اکنون در بازار ایران بیش از یک نوع از این واکسن‌ها وجود ندارد. از بین بیش از صد نوع ویروس HPV، بخصوص چند نوع آن بیشتر با مساله تغییرات ناخواسته همراه هستند که بیشتر از انواع 16 و 18 هستند. امروز رایج‌ترین واکسن‌هایی که در بازارهای جهانی وجود دارند، می‌توانند در برابر چهار نوع HPV ایجاد ایمنی کنند. دو نوع از این چهار نوع ویروس، خطر کمتری برای ایجاد زگیل تناسلی دارند، اما دو نوع دیگر پرخطر هستند. بررسی‌های انجام‌شده نشان می‌دهند با تزریق یک دوره با سه دوز از واکسن HPV می‌توان تا حد زیادی از بروز انواع ویروس‌ها در فرد جلوگیری کرد. محققان همچنان در حال بررسی و مطالعه درباره این واکسن‌ها هستند؛ زیرا کارایی آنها در کوتاه‌مدت به اثبات رسیده است، اما هنوز نکته‌های مبهمی از تاثیر آنها در طولانی‌مدت وجود دارد.

این واکسن‌ها در چه سنی باید تزریق شوند؟

توصیه می‌شود واکسنی که در بازار وجود دارد، بخصوص در خانم‌های بین 9 تا بیست و شش ساله تزریق شود. این واکسن به صورت تزریق عضلانی به فاصله دو و شش ماه از واکسن اول تزریق می‌شود. بعد از این سه تزریق می‌توان مطمئن شد این ایمنی در فرد ایجاد شده است. در آقایان فعلا این واکسن‌ها توصیه نشده است، اما از نظر تئوری می‌توان استفاده از آن را توجیه کرد، زیرا اگر مردی دچار ضایعه زگیل تناسلی نباشد، آن را به فرد مقابل نیز انتقال نمی‌دهد. در بعضی کشورهای اروپایی و آمریکایی تزریق واکسن به صورت اجباری در خانم‌ها و آقایان بین 9 تا بیست و شش ساله انجام می‌شود. البته در بعضی کشورها تزریق این واکسن‌ها در سنین بالاتر حتی در چهل و پنج سالگی هم انجام می‌شود. برای بچه‌های زیر 9 سال هنوز مطالعات کافی انجام نشده و تزریق این واکسن‌ها هم توصیه نمی‌شود. خوشبختانه در ایران نیز این واکسن وجود دارد، اما جزو واکسیناسیون‌های اجباری نیست ولی افراد می‌توانند با توصیه متخصصان پوست و زنان و زایمان از آنها استفاده کنند.

آیا این واکسن‌ها عوارض یا مشکلات خاصی در پی دارند؟

تزریق واکسن نیز به هر حال عوارضی مانند درد، سوزش و حتی در مواردی واکنش‌های حساسیتی ملایم تا شدید به دنبال دارد. سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و در موارد نادری بعضی از مشکلات عصبی نیز دور از ذهن نیست. البته محققان قانع شده‌اند تزریق این واکسن با اطلاعات کنونی قابل استفاده و موثر است، اما به هر حال مطالعات تکمیلی و دقیق‌تری لازم است. در واقع این مساله مطرح است که اگر خطر بروز عوارض شدید و خطرناک بعد از تزریق این واکسن بیشتر از خطر ابتلا به سرطان‌های ناشی از زگیل تناسلی باشد، قطعا در تزریق این واکسن‌ها هم تردید ایجاد می‌شود که محققان باید به این قبیل موارد پاسخ دهند.

با توجه به این که زگیل تناسلی در خانم‌ها هم بروز می‌کند خطر آن در دوران بارداری چیست؟ آیا امکان سرایت از مادر به نوزاد هم وجود دارد؟

در بعضی موارد دیده شده است که در دوران بارداری این زگیل‌ها افزایش پیدا می‌کنند. در بیشتر موارد زگیل در بارداری خانم‌ها مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. البته روش‌هایی برای درمان این زگیل‌ها وجود دارد که به این افراد کمک می‌کند حتی در دوران بارداری بتوانند با این ضایعات مقابله کنند، اما بیشترین مساله‌ای که در دوران بارداری مطرح است، پیدایش زگیل در مجرای زایمان است که در صورت بزرگ بودن مانعی برای تولد طبیعی نوزاد می‌شود. در این موارد از روش سزارین استفاده می‌شود، در غیر این‌صورت و در ضایعات کوچک‌تر معمولا زایمان به صورت طبیعی قابل انجام است. خطر اندکی از پیدایش ضایعات زگیلی در مخاط حلق نوزاد متولد شده وجود دارد که البته امر شایعی نیست. با این حال خطر انتقال این بیماری به نوزادهایی که حتی به صورت سزارین به دنیا می‌آیند وجود دارد. به همین دلیل توصیه می‌شود قبل از بارداری درخصوص کنترل و درمان این ضایعات اقدام شود.

اگر فردی به هر دلیلی به آن مبتلا شود، از چه روش‌های درمانی می‌تواند برخوردار شود؟

درمان‌هایی که برای زگیل آلت تناسلی وجود دارند تا حدودی مشابه زگیل‌های معمولی است. به طور کلی این درمان‌ها به دو گروه دارویی و غیردارویی تقسیم می‌شوند: درمان‌های دارویی شامل مواد تخریب‌کننده مانند سالیسیلیک اسید، تری‌کلرواستیک اسید، پودوفیلین، پودوفیلوکس و داروی موضعی ایمیکویماد (آلدرا) است. از درمان‌های غیردارویی می‌توان به روش‌هایی مانند سرمادرمانی، تخریب با کمک حرارت (الکتروسرجری) و لیزردرمانی اشاره کرد. در بعضی موارد خاص در مورد ضایعات حجیم که از نظر اندازه مشکل‌زا هستند، برای مثال ضایعاتی که در کانال زایمان مانع عبور نوزاد می‌شوند، لازم است با روش‌های جراحی برداشته شوند. البته سخن درباره روش‌های درمانی که در اینجا به صورت خلاصه و اجمالی گفته شد مجال دیگری می‌طلبد و هر فردی باید زیر نظر پزشک متخصص درمان‌های خاص خود را دریافت کند. (ضمیمه سیب)

فاطمه مهدی‌پور

زنانه: التهاب لگن یا حملۀ عفونت به رحم و دستگاه تناسلی زنان

علت شایع این بیماری اغلب عفونت‌های منتقله از راه رابطه جنسی نظیر کلامیدیا و گنوره (سوزاک) است. گاهی اوقات باکتریهای مسبب بیماری به مدت‌های طولانی در دهانه رحم به حالت خاموش باقی مانده و سپس به سمت قسمت‌های فوقانی دستگاه تناسلی (رحم و لوله‌های رحم) صعود کرده و علائم بیماری ظاهر می‌شوند. به این دلیل است که خانم‌هایی که رابطه جنسی با افراد آلوده به میکروب این بیماری داشته‌اند ممکن است هفته‌ها و یا ماه‌ها پس از تماس جنسی دچار علائم بیماری شوند در حالی که این میکروب‌ها در این مدت سبب بروز عوارض در بدنشان شده است.

مرکز کنترل بیماری‌های واگیردار در آمریکا (CDC) توصیه به انجام تست‌های غربالگری این بیماری‌ها به طور سالانه در افراد جوان‌تر از ۲۵ سال فعال از لحاظ جنسی می‌کند، حتی اگر این افراد بظاهر سالم بوده و دارای هیچ علامتی نباشند.

علائم و نشانه‌های بیماری

*درد قسمت تحتانی شکم (ناحیه لگن) شایع‌ترین نشانه بیماری است و طیف آن از درد خفیف تا درد شدید متفاوت است.
*خونریزی غیر طبیعی رحم که در یک چهارم از موارد بیماری رخ می‌دهد و ممکن است به صورت پریود‌های سنگین‌تر از عادی و یا خونریزی و لکه بینی بین پریود‌ها و یا خونریزی پس از مقاربت جنسی باشد.
*درد حین رابطه جنسی (مقاربت دردناک)
*ترشح غیر طبیعی واژینال
*تب
*درد قسمت تحتانی پشت

چه کسانی دچارPID می‌شوند؟

بر طبق آمار انیستیتو طب آمریکا حدود یک نفر از هر ۵۰ زن فعال از لحاظ رابطه جنسی سالانه دچار این بیماری می‌شود. این بیماری به طور شایعی در افراد بین سنین ۱۵ تا ۲۵ سال دیده می‌شود. ریسک ابتلا به این بیماری در این موارد بیشتر است:

*داشتن شریک جنسی جدید
*داشتن سابقه PID و یا بیماری‌های عفونی جنسی
*رخداد اخیر سقط
*عمل جراحی و یا دستکاری اخیر رحم
*گذاشتن IUD در عرض ۱۰ روز اخیر

تست‌ها و روش‌های تشخیصی

اگر پزشک به PID مشکوک شود یک سوآپ (نمونه کوچکی از ترشحات) از دهانه رحم گرفته می‌شود و به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. گاهی اوقات سواپ از مجرای ادراری نیز گرفته می‌شود و یا آزمایش خون درخواست می‌شود.
گاهی اوقات سواپ و این تست‌ها ممکن است که باکتری را نشان ندهند لذا سایر آزمایشها نظیر سونوگرافی (برای مشاهده لوله‌های رحمی دچار التهاب) و یا لاپاراسکوپی برای تشخیص قطعی ممکن است لازم باشند. علاوه بر آن گاهی تست خونی بارداری برای تشخیص افتراقی PID از حاملگی خارج رحم که علائم مشابهی دارند، درخواست می‌شود.

عوارض احتمالی بیماری

در بیشتر موارد اگر PID در مراحل اولیه تشخیص داده شده و درمان صحیح و کافی صورت گرفته باشد، عوارضی رخ نمی‌دهد. با این حال عوارض احتمالی آن شامل موارد زیر است:
*نازائی به دلیل آسیب لوله‌های رحمی در جریان بیماری
*افزایش ریسک حاملگی خارج رحمی
*درد مزمن لگن که در یک پنجم موارد بیماری رخ می‌دهد و اغلب شامل درد حین رابطه جنسی است.
*ریسک ابتلا به عوارض بارداری نظیر سقط، زایمان زودرس و مرگ داخل رحمی جنین در افراد حامله مبتلا به بیماری بالا می‌رود
*سندرم رایتر. بیماری ناشایع با درگیری چشم و التهاب مفاصل به دلیل واکنش ایمنی بدن به میکروب بیماری
*آبسه‌های لگنی. در موارد شدید بیماری ممکن است رخ دهند

درمان زودرس (حین ۲ تا ۳ روز اول ابتلا به بیماری) ریسک بروز این عوارض را به میزان چشمگیری کاهش می‌دهد.

داروها و روش‌های درمانی

-درمان معمول بیماری، استفاده از آنتی بیوتیک‌های خوراکی نظیر داکسی سیکلین حداقل به مدت ۲ هفته متوالی است. در پاره‌ای از موارد که شما دارای تب بالا‌تر از ۳۸ درجه سانتی گراد بوده و یا باردار باشید و نیز علائم شما پس از ۳ روز درمان کاهش نیافته‌اند، پزشک ممکن است شما را جهت گرفتن آنتی بیوتیک تزریقی در بیمارستان بستری نماید. ندرتا ممکن است جهت درمان آبسه‌های لگنی جراحی مورد نیاز باشد.
-پرهیز از رابطه جنسی در طول درمان ضروری است.
-درمان همسر فرد مبتلا به بیماری (شریک جنسی) حتی اگر ظاهرا سالم و بدون علائم باشد به منظور پیشگیری از عود بیماری در آینده توصیه می‌شود.
-فریز یا کرایوتراپی زخم دهانه رحم. کرایوتراپی یا انجماد برای درمان زخم دهانه رحم و نیز زخم‌های ناشی از دیسپلازی سرویکس وکانسر اینسایتوسرویکس یا CIN گرید ۱ و ۲ بکار می‌رود. درطی فریز، گاز کربنیک ازطریق یک وسیله به قسمت بیرونی دهانه رحم وارد شده و انجماد ناشی از گاز باعث انهدام بافت غیر طبیعی می‌شود. فریز به صورت سرپائی در مطب متخصص زنان انجام می‌شود و نسبتا «بدون درد است. عوارض فریز شامل ترشح واژینال و یا لکه بینی بمدت ۲ تا ۳ هفته می‌باشد. پس از فریز اجتناب از نزدیکی بمدت ۳ هفته و نیز مصرف پماد واژینال تریپل سولفا و یا ژل واژینال بتادین توصیه می‌شود. کرایوتراپی در زمان بارداری مجاز نیست.
لازم به ذکر این نکته است که انجام فریز در موارد بسیار نادری بخصوص اگر عمل با استفاده از پروب‌های تیز انجام شود، ممکن است منجر به استنوز سرویکس (تنگی سرویکس) شود لذا مراجعه به پزشک متخصص زنان حاذق جهت انجام آن و اجتناب از عارضه نازائی توصیه می‌شود. (دکتر مریم لطفی زاد - متخصص بیماری‌های زنان، زایمان و نازایی)

بیضه نزول نکرده؛ بیماری تناسلی پسربچه‌ها

دکتر محمدرضا صفری‌نژاد، متخصص کلیه و مجاری ادراری، فوق‌تخصص اندیولوژی به جام‌جم می‌گوید: سه بیماری تناسلی کودکان را مبتلا می‌کند که لازم است پدر و مادرها نشانه‌های آنها را بشناسند و حتما کودک را برای درمان نزد پزشک ببرند و اقدام‌های لازم را شروع و پیگیری کنند؛ ریفلاکس ادراری، بیضه نزول‌ نکرده و تنگی محل اتصال لگنچه کلیه به حالب این سه بیماری است.

ریفلاکس یا برگشت ادرار

برگشت ادرار یعنی ادرار از داخل مثانه به طرف کلیه‌ها برگردد. دکتر صفری‌نژاد می‌گوید: در حالت طبیعی وقتی ادرار در مثانه جمع می‌شود، دوباره به حالب‌ها که ادرار را از داخل کلیه به مثانه هدایت می‌کنند، وارد نمی‌شود. حالا اگر ادراری که داخل مثانه جمع می‌‌شود، به طرف بالا و حالب پس بزند، کودک دچار ریفلاکس یا برگشت ادراری است. این برگشت ادراری می‌تواند یکطرفه یا دوطرفه باشد و شایع‌ترین علامت آن در بچه‌ها، عفونت ادراری است.

این متخصص کلیه ادامه می‌دهد: 30 درصد کودکان و 70 درصد شیرخواران مبتلا به عفونت ادراری، دچار ریفلاکس ادراری هستند، یعنی از هر سه کودک مبتلا به عفونت ادراری، یک نفر و از هر سه شیرخوار مبتلا به این عفونت، دو شیرخوار دچار این بیماری‌اند. منظور از شیرخوارگی دو سال اول زندگی و منظور از کودکی، سنین زیر 14 سال است و عفونت ادراری در شیرخواران اهمیت بیشتری دارد.

این بیماری در دخترها حدود سه برابر شایع‌تر از پسربچه‌هاست. هر پسربچه یا دختر نوزاد یا شیرخواری که مبتلا به عفونت ادراری شود، باید حتما از نظر وجود یا برگشت ادراری بررسی شود، چون ریفلاکس باعث می‌شود با گذشت زمان کلیه‌ها آسیب ببیند و وقتی کلیه آسیب دید، حتی ممکن است کودک کلیه‌های خود را از دست بدهد.

او بااشاره به این‌که ریفلاکس ادراری درجه‌های مختلفی دارد و درمان براساس شدت بیماری انجام می‌شود، توضیح می‌دهد: در ریفلاکس درجه یک، برگشت ادرار اندک است و فقط قسمتی از حالب را گرفتار می‌کند، یعنی ادرار از مثانه، فقط وارد قسمت تحتانی حالب می‌شود، ولی گاهی برگشت ادرار خیلی شدید است و از مثانه نه‌تنها وارد حالب می‌شود، حتی به کلیه‌ها می‌رسد و آنها را پر می‌کند. در این صورت کودک به ریفلاکس درجه 5 مبتلاست.

ریفلاکس ادراری درمان دارد

به گفته دکتر صفری‌نژاد، بعد از تشخیص این بیماری، دو نوع درمان در نظر گرفته می‌شود یا درمان دارویی یا جراحی. ریفلاکس درجه یک و دو معمولا با دارو درمان و کنترل می‌شود، ولی اگر شدت آن زیاد باشد، کودک دچار عفونت‌های ادراری مکرر شود و کلیه او شروع به آسیب دیدن کند، به ‌هیچ‌وجه نباید وقت را از دست داد و باید با جراحی مشکل کودک را حل کرد.

معمولا در ریفلاکس‌های با درجه پایین، اگر به کودک فرصت بدهیم و تحت ‌نظر باشد، وقتی بزرگ‌تر شود، از شدت و مشکلش کاسته خواهدشد و بهبود می‌یابد.

این استاد دانشگاه تاکید می‌کند: در این موارد حتما باید کودک مبتلا به ریفلاکس جراحی شود؛ با وجود درمان با آنتی‌بیوتیک، کودک مکرر دچار عفونت ادرار می‌شود،‌ کلیه‌هایش آسیب‌دیده باشد، کودک آن‌قدر بزرگ شده باشد که شانس بهبود نباشد (یعنی بیش از 14 سال داشته باشد) و شدت ریفلاکس خیلی بالا و مثلا درجه 5 باشد. علاوه بر اینها، گاهی ریفلاکس تشخیص داده نمی‌شود و تا سنین بزرگسالی ادامه پیدا می‌کند. هر خانم که در سنین باروری باشد، با هر درجه از ریفلاکس باید قبل از اقدام به بارداری حتما جراحی شود، چون ادراری که وارد کلیه و حالب می‌شود، باعث عفونت‌های ادراری مکرر خواهد شد و عفونت ادراری در خانم‌های باردار می‌تواند منجر به سقط شود.

بیضه‌ نزول‌ نکرده باید سریع درمان شود

این مشکل، پسربچه‌ها را گرفتار می‌کند و در صورت درمان نشدن آینده آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

دکتر صفری‌نژاد می‌گوید: وقتی نوزادی متولد می‌شود، در بیمارستان‌ معمولا متخصصان اطفال او را معاینه می‌کنند و از نظر هر نوع اختلال مادرزادی بررسی می‌شود تا اگر مشکلی وجود داشت برای برطرف کردن آنها اقدام شود. یکی از این مشکلات می‌تواند بیضه نزول‌ نکرده باشد که متاسفانه گاهی تشخیص داده نمی‌شود و بدون درمان باقی می‌ماند.

او ادامه می‌دهد: بیضه نزول نکرده دو نوع یک طرفه یا دوطرفه است، اما بیضه نزول‌ نکرده یعنی چه؟ این متخصص کلیه و مجاری ادراری به این سوال این‌گونه پاسخ می‌دهد: در دوران جنینی بیضه‌های جنین پسر داخل شکمش قرار دارد. همین‌طور که سن بارداری بالا می‌رود، بیضه‌ها کم‌کم در مسیر بخصوصی پایین می‌آید و هنگام تولد، داخل کیسه‌های بیضه قرار می‌گیرد. اگر هنگام تولد بیضه داخل کیسه بیضه لمس نشود، کودک دچار بیضه نزول ‌نکرده است.

به گفته دکتر صفری‌نژاد، اگر بیضه نزول نکرده تا 12 ماهگی پایین نیامد، باید با جراحی آن را در محل خود قرار داد.

این استاد دانشگاه هشدار می‌دهد: اگر این کار بموقع انجام نشود، بیضه‌ها کارکرد خود را از دست می‌دهند و اگر دوطرفه باشد، کودک هرگز نخواهد توانست در آینده بچه‌دار شود و دچار اختلال‌های جنسی و کم‌کاری غدد جنسی می‌شود. علاوه بر این، چنین بچه‌هایی ممکن است دچار سرطان بیضه شوند، چون این سرطان در افراد مبتلا به بیضه نزول‌ نکرده، 30 برابر بیشتر از افراد عادی شیوع دارد. باوجود این خطرها، بیضه نزول‌ نکرده خیلی وقت‌ها تشخیص داده نمی‌شود و در معاینه‌های سربازی به این مشکل پی می‌برند. در این سنین هم دیگر پایین آوردن بیضه فایده‌ای برای بیمار ندارد، ولی این کار برای پیشگیری از ابتلا به سرطان انجام می‌شود، اما گاهی هم به جای این کار، از آنجا که احتمال ابتلای این افراد به سرطان بیضه خیلی بیشتر است، پزشک بیضه را خارج می‌کند.

وقتی محل اتصال لگنچه به حالب تنگ می‌شود

گاهی در سونوگرافی‌ای که هنگام بارداری انجام می‌شود، معلوم می‌شود یک کلیه جنین باد کرده است در این حالت ادرار در کلیه جمع می‌شود و نمی‌تواند تخلیه شود.

دکتر صفری‌نژاد با بیان این مطلب توضیح می‌دهد: علت این اتفاق، تنگی محل اتصال حالب به لگنچه است. اگر این تنگی شدید باشد، بلافاصله کلیه را از بین می‌برد. گاهی حتی لازم است در حالی که جنین داخل شکم مادر است، اقدام‌هایی انجام شود تا کلیه‌ها آسیب نبینند. بعد از تولد دوباره می‌توان بررسی کرد و دید آیا تنگی هنوز وجود دارد یا نه. این متخصص کلیه و مجاری ادراری می‌افزاید: در اغلب موارد تنگی در دوران نوزادی و شیرخوارگی تشخیص داده نمی‌شود؛ مثلا کودکی در سنین سه تا چهار سالگی دچار عفونت ادراری می‌شود و بعد از بررسی‌ها پزشک درمی‌یابد محل اتصال حالب به لگنچه کلیه تنگ است.

دکتر صفری‌نژاد می‌گوید: این تنگی‌ها دو نوع دارد؛ تنگی‌های انسدادی (یعنی انسداد قابل‌ملاحظه در مسیر خروج جریان ادرار ایجاد می‌کنند) و تنگی‌هایی که فعلا انسداد ایجاد نکرده‌اند و سلامت کلیه را تهدید نمی‌کنند.

در مواردی که تنگی باعث انسداد شده، باید حتما جراحی انجام شود چون در غیر این صورت کلیه آسیب می‌بیند، ولی اگر تنگی محل اتصال لگنچه کلیه به حالب شدید نباشد، بیمار باید هر شش ماه تا یک سال بررسی و برای او از روش‌های تشخیصی اختصاصی استفاده شود. به گفته او، اگر پزشک مشاهده کند تنگی به انسداد تبدیل‌شده، بلافاصله جراحی انجام می‌دهد. این سه بیماری مربوط به دستگاه تناسلی مادرزادی هستند و راه پیشگیری از آنها وجود ندارد، فقط باید حواسمان باشد این بیماری‌ها در آینده بچه می‌تواند تاثیرگذار باشد.

زهرا‌سادات صفوی‌سهی ‌/‌ جام‌جم

واژینیت و عفونت دستگاه تناسلی: ۲۰ توصیه به خانم‌ها

زنان، در ابتلا به عفونت‌های دستگاه تناسلی مستعدتر از مردانند؛ به همین دلیل در این نوشتار درباره عفونت‌های مذکور اطلاعاتی ارایه می‌کنیم که امیدواریم برای حفظ سلامت خانم‌ها کارآمد باشد.

گروهی از بیماری‌های عفونی دستگاه تناسلی مانند سوزاک، سیفلیس و تبخال‌های تناسلی که معمولا عوارض و درمان‌های بیشتری دارند، صرفا از طریق تماس‌های جنسی منتقل می‌شوند اما آنچه مد نظر این نوشتار است آن گروه از بیماری‌های عفونی هستند که چه از طریق تماس جنسی چه غیر از آن، اکثر خانم‌ها در زندگی، حداقل یک بار به یکی از آن‌ها دچار می‌شوند. چنین التهاب‌ها و عفونت‌های مربوط به مجرای تناسلی را «واژینیت» نامیده‌اند.

قارچ‌ها عامل مهم عفونت

منشأ عفونت‌های قارچی در اندام تناسلی عمدتا نوعی قارچ به نام کاندیدا آلبیکنس است. این قارچ معمولا به طور طبیعی در محیط واژن وجود دارد و تنها زمانی که بیش از حد معمول گسترش و رشد کند می‌تواند بیماری‌زا شود.

به روشنی نمی‌توان علت عفونت قارچی را توضیح داد اما آنچه مسلم است این‌که مخمر‌ها و قارچ‌ها در بدن ما حیات داشته و با ما هم زیستند. مخمر‌ها در محل زیست ما، در غذا‌ها و خوراکی‌ها وجود دارند و به نوعی می‌توان گفت ما را احاطه کرده‌اند ولی اکثر ما گرفتار عفونت ناشی از قارچ‌ها نمی‌شویم.

شرایط زمینه ساز

▪ استفاده بیش از حد از داروهای آنتی بیوتیکی
▪ قرص‌های ضد بارداری خوراکی
▪ اختلال عملکرد دوره‌های ماهانه
▪ بارداری و زایمان
▪ انتقال بیماری‌های آمیزشی
▪ سایش و خراشیدگی و التهاب سطح اندام تناسلی
▪ ضعف سیستم ایمنی بدن

باکتری‌ها نیز عفونت‌زایند

عفونت‌های باکتریایی دستگاه تناسلی بیشتر توسط باکتری به نام گاردنلا واژینالیس ایجاد می‌شود. این میکروب به طور طبیعی در محیط دستگاه تناسلی موجود است ولی در شرایط خاص ممکن است رشد کرده و باعث بروز بیماری شود.

انگل‌ها ، میهمانان ناخوانده

عفونت‌های انگلی مجاری تناسلی در بیشتر اوقات به واسطه نوعی انگل تک سلولی ایجاد می‌شود. این انگل به طور طبیعی در مجاری تناسلی زندگی نمی‌کند و ابتلا به آن ممکن است از طریق استخر یا حوله آلوده و نیز تماس با فرد آلوده حاصل گردد. از آنجا که محیط مجاری تناسلی به طور طبیعی دارای شرایطی خاص است، عوامل عفونی فوق قادر به رشد و تکثیر در این محیط نیستند.

نشانه‌ها، چراغ راه تشخیص درست

علایم اصلی واژینیت قارچی عبارت از خارش و ترشحات واژینال است. خارش معمولا شدید است و ممکن است باعث التهاب نواحی مربوطه گردد. ترشحات به صورت سفید رنگ و غلیظ است که در عین حال دارای چسبندگی کمی بوده و سست می‌باشد. این ترشحات معمولا فاقد بو و یا دارای بوی کپک بوده ولی به هیچ وجه متعفن نیست مگر آن‌که سایر عوامل عفونت‌زا همراه قارچ باعث بروز واژینیت شده باشند.

▪ واژینیت باکتریایی:

این بیماری می‌تواند از طریق تماس جنسی نیز منتقل شود. در واژینیت میکروبی، ترشحات واژینال موجود است ولی خارش و التهاب یا اصلا موجود نیست و یا بسیار خفیف‌تر از عفونت قارچی می‌باشد. ترشح ایجاد شده در این بیماری به رنگ سفید مایل به خاکستری و یا زرد رنگ بوده و حالت آبکی دارد. خصوصیت بارز این ترشح بوی مخصوص آن است که شبیه بوی ماهی و ناخوشایند می‌باشد. تشخیص این بیماری ممکن است با توجه به علایم حاصل از آن و یا انجام نمونه برداری از ترشحات اندام تناسلی توسط پزشک و انجام آزمایش روی نمونه به دست آمده صورت گیرد.

▪ واژینیت انگلی: این بیماری از طریق تماس جنسی و یا برخی لوازم و محیط‌های آلوده وارد مجرای تناسلی شده و ایجاد عفونت می‌کند. در بسیاری از موارد ممکن است این عفونت فاقد علایم و یا توأم با علایم خفیفی باشد. از بارز‌ترین خصوصیت آن وجود ترشح واژینال بیش از حد است. این ترشح دارای رنگ خاکستری یا سبز رنگ بوده و بوی آن زننده است. همچنین روی آن حباب‌های هوا مشاهده می‌شود که باعث ایجاد ظاهری کف مانند می‌گردد.

۲۰ توصیه بهداشتی

۱. لباس‌های زیر خود را حداقل هر دو روز در میان عوض کنید.

۲. طی روز لباس‌های زیر با جنس الیاف نخی به تن کنید. از پوشیدن لباس‌های بدون تهویه مانند لباس‌های نایلونی و ساخته شده از سایر الیاف مصنوعی خودداری کنید و از پوشیدن لباس‌های تنگ مانند شلوار جین، جوراب شلواری و مایو به مدت طولانی اجتناب کنید. لباس‌های گشاد و راحت به تن کنید و برای شستشوی لباس‌های زیر خود از شوینده‌های غیرمعطر و ملایم استفاده کنید.

۳. همیشه نواحی تناسلی و اطراف آن را خشک و تمیز نگه دارید. رطوبت رشد میکروب‌ها را سرعت می‌بخشد.

۴.هیچ‌گاه لباس‌های خیس و مرطوب را به تن نکنید. چنانچه لباس‌هایتان خیس شد فورا آن را عوض کنید.

۵. از پودر تالک در اطراف ناحیه تناسلی استفاده نکنید زیرا پودر تالک رطوبت را در خود نگه می‌دارد.

۶. در صورتی که از تامپون در دوران قاعدگی استفاده می‌کنید حداکثر آن را هر سه تا چهار ساعت یک بار عوض کنید. پیش از گذاشتن تامپون دست‌های خود را کاملا بشویید. طی خواب شبانه هیچ‌گاه از تامپون استفاده نکنید و به جای آن از پدهای بهداشتی استفاده کنید.

۷. نوار بهداشتی (پد) را باید هر چهار تا شش ساعت یک بار (حداکثر ۸ ساعت) عوض کرد. پیش از گذاشتن پد نیز دست‌های خود را با آب و صابون بشویید.

۸. از تامپون، نوارهای بهداشتی و دستمال توالت معطر استفاده نکنید.

۹. حین استحمام از صابون و شامپوهای غیرمعطر و ملایم استفاده کنید. از وان کف صابون نیز استفاده نکنید.

۱۰. کاندوم‌ها و دیافراگم‌هایی از جنس لاتکس و ژل‌های اسپرم کش در برخی از زنان ایجاد تحریک می‌کنند که باید از سایر روش‌های جلوگیری از بارداری استفاده گردد. همچنین حین نزدیکی باید از لغزنده کننده‌های محلول در آب و غیر معطر استفاده کنند و به هیچ وجه از وازلین و لغزنده کننده‌های حاوی سیلیکون استفاده نکنند.

۱۱. به طور منظم سطح خارجی نواحی تناسلی را با آب ولرم شستشو دهید. برای شستن نواحی تناسلی نیازی به استفاده از صابون نمی‌باشد.

۱۲. زنان برعکس مردان، پس از ادرار و اجابت مزاج باید همیشه از سمت جلو به طرف عقب، خود را بشویند. این کار از رانده شدن باکتری‌های انتهای دستگاه گوارش به ناحیه تناسلی جلوگیری می‌کند.

۱۳. هنگام شامپو کردن و آب کشیدن مو‌ها حین استحمام سر خود را به سمت جلو خم کنید تا شامپو با ناحیه تناسلی تماس نیابد.

۱۴. پس از استحمام با یک حوله نرم ناحیه تناسلی را به ملایمت خشک کنید. برای این کار می‌توانید از سشوار (با درجه باد سرد) نیز استفاده کنید.

۱۵. پس از استحمام ادرار کنید.

۱۶. هیچ‌گاه سعی نکنید به بهانه کار، تنبلی، و... ادرار خود را نگه دارید. اگر به دستشویی دسترسی دارید به محض احساس نیاز، کارهای دیگر را رها کنید و برای حفظ سلامت خود به دستشویی بروید.

۱۷. از دوش مخصوص دستگاه تناسلی استفاده نکنید چرا که این عمل ترشحات و باکتری‌های طبیعی و محافظ این ناحیه را می‌شوید.

۱۸. سرخود آنتی بیوتیک نخورید. مصرف بی‌رویه و سرخود آنتی بیوتیک‌ها، باکتری‌های مفید و طبیعی را که به حفظ سلامتمان کمک می‌کنند از میان برده و زمینه ابتلا به عفونت‌های قارچی را افزایش می‌دهد.

۱۹. خانم‌هایی که در دوران بارداری، شیردهی و یائسگی‌اند و همچنین خانم‌هایی که از قرص‌های ضدبارداری استفاده می‌کنند از آنجا که سطوح هورمون‌های بدن آن‌ها دستخوش تغییر می‌شود، باید بیشتر بهداشت فردی خود را رعایت کنند.

20. در صورت بروز نشانه هایی مثل خارش و سوزش در ناحیه تناسلی بویژه وقتی که ترشحاتی در این قسمت از بدن می‌بینید، حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید. (زوج‌ها)

تغییر در روابط جنسی، عفونت‌های تناسلی را افزایش داده

شایع‌ترین بیماری دستگاه تناسلی زنان در کشور ما عفونت است که به دو نوع عفونت‌های بخش‌های تحتانی و بخش‌های فوقانی تقسیم می‌شود. بخش تحتانی شامل قسمت خارجی، دهانه رحم و واژن می‌شود و ناحیه رحم، لوله‌ها و ناحیه لگنی بخش‌های فوقانی را تشکیل می‌دهند.

عفونت‌های ناحیه لگنی در صورت درمان‌ نشدن در ‌‌نهایت به داخل شکم منتشر می‌شوند. بنابراین اهمیت این موضوع در این است که اگر ما عفونت‌های بخش‌های تحتانی را جدی نگیریم و آن‌ها را درمان نکنیم، عوارضی در این نواحی ایجاد می‌شود. اگر این عفونت‌ها به بخش‌های فوقانی نفوذ کنند، عفونت لگنی که اتفاق می‌افتد عوارض زیادی برای خانم‌ها به دنبال دارد.
یکی از این عوارض، نازایی است که در نتیجه چسبندگی لوله‌ها اتفاق می‌افتد و حاملگی خارج از رحم نیز از دیگر عوارض است. ممکن است با ایجاد چسبندگی داخل شکم، چرک داخل شکم ریخته شود که علائم شکم حاد را ایجاد می‌کند. با این شرایط ممکن است زنان دچار تب‌های بالا و آبسه در شکم شوند که گاه نیاز به جراحی و تخلیه پیدا می‌کنند. خانمی که یکبار دچار این مشکل شود احتمال ابتلا در دفعات بعد نیز وجود دارد. بنابراین لازم است خانم‌ها علائم این بیماری حتی اگر خفیف باشد، جدی بگیرند و با درمان به موقع آن دچار عوارض بعدی نشوند.
شایع‌ترین نوع عفونت بخش‌های تحتانی دستگاه تناسلی، عفونت‌های قارچی هستند. این عفونت‌ها در شرایطی به وجود می‌آید که تعادل میکروب‌ها در واژن به هم می‌خورد. چنین اتفاقی در مناطق گرمسیر شایع‌تر است و در فصول گرم هم بیشتر اتفاق می‌افتد. اگر بانویی بهداشت خود را رعایت نکند، بدنش مرطوب باشد، لباس زیر خود را مرتب عوض نکند و به مدت طولانی لباس‌های تنگ به تن داشته باشد، این عفونت در او عود می‌کند و درمان‌پذیر نخواهد بود.

بجز عفونت‌های قارچی، عفونت‌های دیگری هم هستند که واژن را درگیر می‌کنند و دهانه رحم را دچار مشکلاتی می‌کنند. برای مثال دهانه رحم زخم می‌شود و علاوه بر اینکه عفونت به سمت بالا می‌رود ممکن است تغییراتی در سلول‌ها ایجاد شود و ضایعات قبل از سرطان بروز کند. معاینه دقیق، پاپ‌اسمیرهای مرتب سالانه و پیگیری مشکل تا درمان قطعی از وظایف خانم‌ها در صورت ابتلا به عفونت است. سوزش، خارش و ترشحات غیرعادی از علائم اولیه عفونت‌هاست.
یکی از انواع درمان عفونت‌ها درمان آنتی‌بیوتیکی است. در بعضی موارد همسر خانم هم حتما باید درمان شود چون میکروبی است که امکان انتقال از همسر نیز وجود دارد. در صورت ابتلا به عفونت‌های لگنی شرایط پیچیده‌تر می‌شود. بعد از درمان سرپایی این عفونت اگر بیمار تب‌دار باشد، حال عمومی خوبی نداشته باشد و نتواند آنتی‌بیوتیک خوراکی مصرف کند؛ نیاز به بستری هست و بعد از بهبود این علائم به درمان با داروهای خوراکی ادامه داده می‌شود.
شایع‌ترین علت نازایی در زنان مشکلات تخمدانی و تخمدان‌های پلی کیستیک است، اما عمده علت نازایی‌های لوله‌ای، عفونت‌ها هستند؛ به جز درصد ناچیزی که ممکن است آنومالی داشته باشند یا هورمون‌هایی که مادر هنگام باداری مصرف کرده باشد.
مشکلی که در زمینه نازایی‌های لوله‌ای وجود دارد، درمان سخت آنهاست. نازایی‌های مربوط به تخمدان‌ها به درمان‌های معمولی بهتر جواب می‌دهند، اما وقتی لوله‌ها درگیر باشند نیاز به اقدامات بیشتری هست. حتی ممکن است در صورت باردارشدن، حاملگی خارج از رحم اتفاق افتد و بیمار لوله‌هایش را از دست بدهد و حتی‌گاه نیاز به لقاح مصنوعی احساس می‌شود.
قبلا میزان ابتلا به عفونت‌ها در زنان کمتر بود، اما در سال‌های اخیر شاهد افزایش تعداد زنان مبتلا به این بیماری هستیم که کاهش آن منوط به مراقبت در روابط جنسی و تعهد به روابط تک‌همسری است. همچنین ما در مدارس و مراکز آموزش عالی در زمینه بیماری‌های قابل انتقال نیاز به آموزش بیشتری داریم زیرا در حال حاضر شکل رابطه با جنس مخالف تغییر کرده و با وجود اینکه ایده‌آل ما نیست اما واقعیت است. اجرای برنامه‌های آموزشی به جوانان و نوجوانان به آن‌ها کمک خواهد کرد در آینده و در ازدواجشان دچار مشکل نشوند.
زنان باید به خودشان اهمیت دهند و برای خودشان احترام قائل شوند. مشکلات و بیماری‌های خود را به شکل جدی دنبال کنند و برای سلامت خودشان وقت گذارند زیرا زندگی سالم، مادر و همسر سالم می‌خواهد. (دکتر ناهید رادنیا، پزشک متخصص زنان و زایمان)

زگیل تناسلی از کم‌خطر تا خطرناک

تبخال یا زگیل تناسلی، بیماری ویروسی ناشی از آلودگی به ویروس پاپیلوم انسانی است که در افراد جوان (به دلیل فعالیت جنسی بیشتر) شایع‌تر است. البته این ویروس بیش از صد گونه دارد که براساس تاثیر در ابتلا به سرطان دهانه رحم به دو دسته کم‌خطر و پر‌خطر تقسیم می‌شوند. خوشبختانه زگیل تناسلی معمولا ناشی از ابتلا به انواع کم‌خطر این ویروس است.

نکته نگران‌کننده در مورد زگیل تناسلی این است که ویروس‌اش به صورت نهفته و بدون علامت در بدن باقی بماند و پس ازسال‌ها علامت‌دار و به زگیل منجر شود. به همین علت، بیماران زیادی به کلینیک‌های سلامت جنسی مراجعه می‌کنند که در آن یکی از طرفین یا هر دو نفری که قصد ازدواج دارند، از وجود این بیماری و سرایت آن نگران هستند.

به گفته دکتر طاهره اشرف گنجویی، فوق تخصص سرطان‌های زنان، کسی که هیچ ضایعه‌ای در ناحیه تناسلی ندارد، قطعا مبتلا به زگیل نیست، اما می‌تواند ویروس را به صورت نهفته داشته باشد و آن را منتقل کند.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌و‌گو با جام‌جم با تاکید بر این‌که ابتلا به ویروس زگیل تناسلی پس از برقراری رابطه زناشویی تقریبا قطعی است، می‌افزاید: راه اصلی انتقال این بیماری، مقاربت جنسی است؛ اما احتمالا راه‌های انتقال دیگری نیز دارد که هنوز ناشناخته است. به بیان دیگر مشاهده شده است هرگونه تماس جلدی با ناحیه تناسلی نیز ممکن است به انتقال یا ابتلا به این بیماری‌منجر شود.

نشانه‌های اولیه و ثانویه زگیل تناسلی

وی تاکید می‌کند: علائم اولیه ابتلا به زگیل تناسلی،احساس سوزش و خارش در ناحیه دستگاه تناسلی خارجی است که به فاصله کوتاهی پس از آن، زگیل‌های تناسلی نیز ظاهر می‌شود. نکته بسیار مهم درخصوص این بیماری آن است که همه افراد مبتلا به ویروس آن لزوما دچار زگیل در ناحیه تناسلی نیستند، ولی ممکن است حامل ویروس باشند. به بیان دیگر، وجود زگیل به تنهایی در مسری بودن این بیماری موثر نیست، بلکه این ویروس در خون بیمار وجود دارد و حتی اگر تمام زگیل‌ها نیز از میان برود، باز هم ممکن است خطر انتقال بیماری همچنان مطرح باشد.

این متخصص زنان می‌افزاید: اگر یکی از زوج‌ها، زگیل تناسلی داشته باشد، می‌توان برای کاهش احتمال ابتلای زوج مقابل، استفاده از کاندوم را توصیه کرد؛ البته فراموش نکنید این ویروس می‌تواند به صورت نهفته در بدن باقی بماند و پس از سال‌ها دوباره به زگیل منجر شود.

وقتی بیماری خطرناک می‌شود

به گفته این فوق تخصص سرطان‌های زنان، فرد مبتلا به زگیل تناسلی ممکن است به انواع پرخطر این ویروس (خطر سرطان دهانه رحم در خانم‌هایی که دارای نوع 18 این ویروس هستند، 200 برابر خانم‌های سالم است) نیز آلوده باشد. به بیان دیگر، در افرادی که انواع ویروس پرخطر به وسیله سیستم ایمنی بدن پاک نشود و به صورت پایدار باقی بماند، ممکن است قسمت‌های مختلف ناحیه تناسلی بویژه دهانه رحم به سرطان مبتلا شود.

وی درباره عوارض این بیماری بر باروری و سلامت جنین توضیح می‌دهد: زگیل تناسلی در زمینه باروری اثرات مضری ایجاد نمی‌کند، اما در صورت بروز این ضایعات در زمان زایمان، امکان آلودگی نوزاد به این ویروس و بروز ضایعات زگیلی در حنجره نوزاد وجود دارد.

پیشگیری از ابتلا با تزریق واکسن

به گفته دکتر گنجویی باتوجه به این که 90 درصد زگیل‌های تناسلی ناشی از ابتلا به نوع 6 و 11 این ویروس است و از طرفی تزریق واکسن نیز در برابر این ویروس‌ها ایمنی ایجاد می‌کند، استفاده از واکسن پیش از هرگونه تماس جنسی توصیه می‌شود. درواقع تزریق بموقع واکسن می‌تواند خطر ابتلا به زگیل تناسلی را به میزان زیادی کاهش دهد. البته واکسیناسیون باید در سن مناسب صورت بگیرد که بهترین زمان اثر‌گذاری آن تا پیش از 26 سالگی است.

تشخیص و درمان زگیل تناسلی

اگر فردی از نظر وجود زگیل تناسلی آزمایش دهد و جواب آزمایش وی منفی باشد، می‌توان از مبتلا نبودن وی به این بیماری مطمئن بود؟

این متخصص با اشاره به این که تشخیص زگیل تناسلی فقط با معاینه ممکن است، پاسخ می‌دهد: اگر فردی از نظر تمام انواع ویروس پاپیلوم مورد بررسی قرار بگیرد و نتیجه آزمایش‌اش منفی باشد، قطعا مبتلا به زگیل تناسلی نیست. متاسفانه دارویی که بتواند این ویروس را به‌طور قطعی ریشه‌کن کند، وجود ندارد؛ اما در صورت علامت‌دار شدن عفونت به صورت زگیل تناسلی می‌توان با یکسری محلول‌های خاص یا در بعضی موارد با سوزاندن یا لیزر ضایعات، آنها را از میان برد.

پونه شیرازی ‌/ ‌گروه سلامت

وقتی بیماری پوستی در ناحیه تناسلی بروز می‌کند

مانند بیماری‌های پوستی ناحیه تناسلی. بسیاری از خانم‌ها و آقایانی که زندگی زناشویی دارند، چندان با این نوع بیماری‌ها و درمان آنها آشنا نیستند و به همین دلیل ممکن است در درازمدت به مشکلاتی برخورد کنند.

از خارش تا عفونت ناحیه تناسلی

به گزارش جام جم سرا به نقل از هفته نامه سلامت، بدتر از همه اینکه بسیاری از خانم ها، به خصوص دخترخانم هایی که از مراجعه به متخصص زنان شرم دارند، به آنها عمل و مشکلشان را تشدید می کنند.

این یکی از همان صفحات است: خانم های عزیز! اگر از مشکل خارش ناحیه تناسلی رنج می برید اصلا نگران نباشید. ما چند راهکار خانگی به شما توصیه می کنیم که با انجام آنها به سرعت خارشتان برطرف خواهد شد. اول اینکه می توانید 2 قاشق غذاخوری سرکه سیب را با آب گرم ترکیب کنید و ناحیه تناسلی را با این آب 2 بار در روز به مدت 2 تا 3 روز شستشو دهید. سرکه، واژن را اسیدی می کند و باکتری ها نمی توانند در محیط اسیدی رشد کنند.

شستن واژن با آب نمک غلیظ هم می تواند باکتری ها و قارچ ها را از بین ببرد. شما می توانید وان را با آب گرم پر و نصف فنجان نمک به آن اضافه کنید و در آن چمباتمه بنشینید. حین نشستن سعی کنید آب نمک داخل واژن برود تا باکتری ها به طور موثر کشته شوند. سیر نیز دارای خواص ضدباکتریایی قوی است. جویدن 2 تا 3 حبه سیر در هان و سپس قرار دادن آن در واژن یک تسکین دهنده عالی است. همچنین می توانید مقداری عسل را به مدت 15 تا 20 دقیقه به ناحیه واژن خود بمالید تا علائم بیماری تسکین یابد سپس عسل را پاک کنید و واژن را به خوبی بشویید.»

دختر خانم جوانی که شرح حالش را برای ما ایمیل کرده، در همین رابطه نوشته که: «دختری 32 ساله هستم و به نظافت خود اهمیت زیادی می دهم و مرتب لباس زیرم را عوض می کنم. مدتی پیش تقریبا یک هفته مانده به عادت ماهیانه ام دچار خارش ناحیه تناسلی شدم. به سفارش یکی از دوستانم کمی پماد زدم اما چون چرب بود، بدم آمد و ناحیه را با مایع دستشویی شستم. خارش بدتر شد. در اینترنت خواندم که برای درمان خارش بهتر است در آب و سرکه یا آب و نمک بنشینم یا کمی عسل یا موم به ناحیه بمالم.

همه این کارها را هم انجام دادم اما فایده ای نداشت. به داروخانه مراجعه کردم و دارویی خریدم تا خارشم آرام شود. از شانس بد عادت ماهیانه شدم. بعد از پایان دوره اوضاع بدتر شد زیرا خارش گسترش پیدا کرد و داخل بدنم راه یافت. تحمل خارش و سوزش را نداشتم و با خاراندن زیاد، خود را زخمی کردم. در لباس زیرم خون دیدم اما نمی دانم خون مربوط به دستگاه اداری ام بود یا واژنم زیرا من در کلیه سمت چپم سنگ دارم. چه باید بکنم؟ لطفا مرا راهنمایی کنید.»

عواملی که احتمال ابتلا به عفونت های تناسلی را افزایش می دهند

دکتر اعظم السادات موسوی، متخصص زنان و زایمان: دخترخانم ها هم ممکن است مانند خانم های متاهل دچار عفونت های واژینال شوند و این موضوع اصلا جای تعجب ندارد، فقط میزان شیوع بیماری در دخترها کمتر است ولی این طور نیست که اصلا وجود نداشته باشد زیرا عوامل قارچی از راه های مختلفی می توانند شرایط رشد و تکثیر را در محل پیدا کنند.

قارچ ها یکی از میکرو ارگانیسم هایی هستند که در ناحیه واژینال زندگی می کنند اما در حالت عادی فعالیت بیماری زایی ندارند زیرا محیط طبیعی واژن اسیدی است و فلور طبیعی یا میکروب های غیربیماری زای منطقه اجازه نمی دهند قارچ ها فعالیت داشته باشند اما وقتی به دلایل متعددی فلور طبیعی از بین برود و محیط اسیدی به هم بخورد، شرایط برای رشد و تکثر قارچ ها فراهم می شود و فعالیت آنها در ناحیه واژینال علامت های مهمی مثل خارش و ترشحات زیاد و بودار ایجاد می کند.

این عفونت می تواند به علت گرمای بسیار زیاد، رطوبت بالا، بارداری، مصرف داروهای ضدبارداری، ابتلا به دیابت، پوشیدن شلوارهای تنگ و فاق کوتاه، پوشیدن لباس های زیر تنگ و فانتزی که جنسشان از مواد شیمیایی است، سن بالا، استرس زیاد، رعایت نکردن بهداشت و عوض نکردن به موقع لباس زیر، ضعف سیستم ایمنی بدن به دلایلی مثل استفاده طولانی مدت از داروها به خصوص آنتی بیوتیک ها، مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی و... ایجاد شود.

لازم به ذکر است مصرف مواد قندی زیاد حالت اسیدی مخاط واژن را از بین می برد و باعث رشد و تکثیر عوامل قارچی می شود. به همین دلیل خانم های مبتلا به دیابت ممکن است دچار عفونت های قارچی مکرر در ناحیه تناسلی شوند. قطعا در چنین شرایطی بهترین کار مراجعه به پزشک و مصرف داروهای ضدقارچی است که بلافاصله فعالیت قارچ ها را محدود می کند و علائم را به سرعت از بین می برد. در حالی که استفاده از مواد مختلفی مثل آب نمک، جوش شیرین و... می تواند باعث تحریک مخاط دستگاه تناسلی شود و آن را زخمی کند. زخمی شدن مخاط شرایط بهتری برای حضور و فعالیت قارچ ها فراهم می کند و در نتیجه عوارض تشدید می شود.

علاوه بر مصرف داروها، استفاده از لباس های زیر نخی، خشک نگه داشتن موضع و جلوگیری از ایجاد گرمای زیاد در محل نیز می تواند در رفع یا پیشگیری از بیماری های قارچی موثر باشد. استفاده از داروهای موضعی ضدقارچ برای ریشه کن کردن قارچ ها هم می تواند علاوه بر نکته های بهداشتی ذکرشده به درمان بیماری کمک کند. اگر عفونت به طور مکرر در خانمی عود کند یعنی عوامل بیماری زا به درمان مقاوم شده اند. بنابراین باید ابتدا علت عود بیماری تشخیص داده و سپس درمان مناسب برای بیمار شروع شود.

با توجه به اینکه عفونت این خانم زیاد طول کشیده و در این مدت از مراجعه به پزشک خودداری کرده اند باید قبل از شروع درمان یک آزمایش آنالیز و کشت ادرار بدهند. نکته دیگری که ایشان در شرح حالشان ذکر کرده اند این است که دارویی از داروخانه گرفتم تا خارشم آرام شود. اولا اینکه مصرف خودسرانه هیچ دارویی توصیه نمی شود زیرا ممکن است شرایط بیماری را بدتر و راه درمان را سخت تر کند و مشکلی که می شد با مصرف چند روز دارو درمان کرد، به درمان های جدی تر و طولانی تر نیاز پیدا می کند.

دوم اینکه برخی داروها می توانند با عملکردی که در موضع دارند علامت خارش را کم یا از بین ببرند اما این مساله به معنای از بین رفتن یا درمان علت اصلی نیست، بنابراین به محض اینکه دارو قطع شود علائم به سرعت و با شدت بیشتری برخواهند گشت. ضمن اینکه مصرف داروهای کورتون دار که به خوبی می توانند علائم بیمار را کنترل کنند عوارض بسیار زیادی به دنبال خواهند داشت که به هیچ وجه به صلاح بیمار نخواهد بود.

به بهانه اینکه از مواد طبیعی استفاده می کنید، خوددرمانی نکنید

دکتر ملیحه تبرایی، متخصص طب سنتی: به نظر می رسد امروزه موارد مقاوم و عودکننده عفونت های دستگاه تناسلی زنان افزایش پیدا کرده هرچند میکروارگانیسم های مختلفی مانند قارچ ها و باکتری ها در ایجاد این عارضه دخالت دارند اما امروزه ثابت شده وضعیت بدنی و Ph واژن هم نقش قابل توجهی در این زمینه ایفا می کنند. از نظر حکمای طب سنتی، علت اصلی این مساله استعدادی است که در بدن فرد به وجود می آید. آنها 2 علت اصلی را در زمینه بروز این استعداد دخیل می دانند؛ علت اول ضعفی است که در دستگاه تناسلی زنان ایجاد شده و دومین علت فضولات و مواد زائدی است که در نتیجه عوامل مختلفی از قبیل تغذیه نامتعادل، بی تحرکی و استراحت ناکافی، حالت های روحی- روانی نامناسب در بدن تجمع می یابند.

از این رو، در طب سنتی با در نظر گرفتن این 2 علت اصلی به درمان بیماری پرداخته می شود. یعنی اگر ضعفی در دستگاه تناسلی ایجاد شده باشد آن را تقویت می کنند و اگر بدن دچار تجمع مواد زائد شده باشد، به کمک داروها و تدابیر مناسب آن را پاکسازی می کنند.

از نظر طب سنتی، درمان خودسرانه بیماری ها به هیچ وجه توصیه نمی شود بنابراین اینکه فردی هنگان مواجهه با بیماری در اینترنت جستجو و راه حلی را پیدا کند و به کار ببندد کاملا نادرست است زیرا طبع و مزاج افراد با یکدیگر تفاوت دارد و نمی توان یک درمان کلی را به همه پیشنهاد داد. یک راه درمانی ممکن است در یک فرد خیلی موثر باشد و خوب جواب بدهد اما همان راه درمانی در فرد دیگری با همان مشکل عارضه ایجاد کند. به عنوان مثال مصرف عسل در عفونت های دستگاه تناسلی برای بسیاری از افراد خوب است اما در افرادی که مواد بدنی آنها دارای حدت بیشتری است مشکل ایجاد می کند یا اگر میزان مصرف آن از حد مشخصی بیشتر شود، می تواند آزاردهنده باشد.

توصیه ما به همه خانم هایی که دچار چنین مشکلی می شوند این است که خیلی سریع به پزشک مراجعه کنند زیرا تاخیر در درمان، باعث شدت بیماری می شود و فرد را ناگزیر می کند برای تسکین علائمش کارهای مختلفی انجام بدهد که ممکن است برخی از آنها نادرست باشند و بر شدت بیماری بیفزایند. یکی از راه های تسکین دهنده و در عین حال کم عارضه خارش ناحیه تناسلی در زنان، نشستن در تشت آب ولرمی است که یک استکان سرکه و یک استکان گلاب در آن ریخته شده باشد. این کار به طور موقت خارش را کاهش می دهد تا بیمار خود را به پزشک برساند اما درمان اصلی بیماری نیست.

لازم به ذکر است طول مدت درمان با توجه به شدت بیماری و زمان آن در طب سنتی متفاوت است. قطعا درمان کامل یک بیماری به خصوص اگر مزمن شده باشد به زمان بیشتری نیاز دارد و نمی توان انتظار داشت در مدت کوتاهی بهبود کامل حاصل شود.

از کجا بفهمیم ریشه مشکل مان تناسلی است یا ادراری؟

دکتر فرزانه شریفی اقدس، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی: با توجه به علائمی که این خانم ذکر کرده اند به راحتی می توان تشخیص داد مشکل مربوط به ناحیه واژن است و ارتباطی به مجرای ادرار ندارد. مسائل و مشکل های ادراری که آن هم هنگام ادرار کردن و وقتی ادرار از مسیر مجرای ادراری عبور می کند ایجاد می شود، نه در حالت معمولی. این بهترین راه تشخیص عفونت ادراری از عفونت دستگاه تناسلی است. ضمن اینکه افرادی که دچار عفونت ادراری می شوند تکرر ادرار هم خواهند داشت.

بیماری که سنگ دارد علاوه بر اینکه ممکن است در ادرارش خون ببیند علائم دیگری هم خواهد داشت. مثلا بیمار از درد شدید پهلو رنج می برد که میزان آن کم و زیاد می شود و برخلاف بسیاری از دردها با استراحت بهبود پیدا نمی کند. توجه داشته باشید زدن مواد مختلف به هر قسمتی از بدن ممکن است عوارض مختلفی از جمله حساسیت، قرمزی، التهاب و... ایجاد کند اما ین کار در مورد ناحیه تناسلی شدیدتر خواهد بود زیرا ممکن است به داخل گسترش پیدا کرده و زخم ایجاد کند. به خصوص استفاده از شوینده ها باعث تحریک مجرای ادراری و ناحیه تناسلی می شود.

بهترین کار برای شستشوی ناحیه ادراری- تناسلی استفاده از آب به تنهایی و سپس خشک کردن ناحیه است تا رطوبت در محل باقی نماند و فضا برای رشد میکرو ارگانیسم ها مهیا نشود. در صورتی که فردی بخواهد ناحیه تناسلی را هر چند وقت یکبار با شوینده ای بشوید می تواند از صابون یا شامپوی بچه استفاده کند. صابون بچه خاصیت قلیایی و اسیدی ندارند و کاملا خنثی است. هم جنبه بهداشتی دارد و محل را تمیز می کند و هم اینکه باعث تحریک مخاط آ« ناحیه نمی شود و فلور طبیعی آن قسمت را هم از بین نمی برد.

نکته مهم دیگر اینکه عفونت های مجاری ادراری معمولا به دنبال عفونت تناسلی طول کشنده که درمان آنها به تعویق افتاده یا درمان مناسب انجام نشده ایجاد می شوند. یکی از راه های ایجاد عفونت تناسلی به خصوص در دختر خانم ها میکروب هایی است که به طور طبیعی در پوست ناحیه مقعد زندگی می کنند. اگر به دلایلی تعداد این میکروب ها افزایش پیدا کند، ناحیه واژینال را درگیر می کنند و در آنجا تکثیر می شوند. اگر عفونت تناسلی به موقع درمان نشود و میکروب های بیماری زا از بین نروند به تدریج به سمت مجرای ادرار در می آیند و از نوک مجرا وارد می شوند.

با توجه به اینکه مجرای ادراری در خانم ها کوتاه و حدود 3 تا 4 سانتی متر است میکروب ها به سرعت آن را طی می کنند و وارد مثانه می شوند. بنابراین خانم هایی که به عفونت مزمن ناحیه تناسلی مبتلا هستند حتما مشکل ادراری هم پیدا خواهند کرد.

در ناحیه تناسبی از مواد شوینده استفاده نکنید

دکتر مریم کاشانیان، متخصص زنان و زایمان گفت: معمولا قبل و بعد از عادت ماهانه بدن مستعد ابتلا به قارچ می شود. اتفاقی هم که برای این خانم افتاده تقریبا یک هفته قبل از عادت ماهیانه شان بوده است. یعنی این خانم به قارچ مبتلا شده و براساس علائمی که داشته اند کار خوددرمانی را شروع کرده اند. متاسفانه درمان هایی که انجام داده اند برایشان موثر نبوده است.

توصیه ما در مسائل زنان و زایمان همیشه به خانم ها این بوده که به محض بروز مشکل به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید و از گوش دادن به توصیه دوستان یا درمان هایی که در اینترنت گذاشته شده بپرهیزید زیرا علامت بیماری ها در افراد مختلف با توجه به شرایط گوناگونی که هر فرد به تنهایی دارد با هم تفاوت می کند، بنابراین هرگز نمی توان یک دارو را به طور مشترک برای همه تجویز کرد یا توصیه مشترکی به بیماران داشت. تجویز دارو و ارائه راهکار درمانی نیازمند بررسی و معاینه پزشک و در صورت نیاز آزمایش یا سایر راه های تشخیصی است.

بسیاری ازخانم ها به خصوص دخترخانم ها از اینکه به پزشک متخصص زنان مراجعه و مشکلشان را مطرح کنند خجالت می کشند. واقعیت این است که برای متخصصان زنان یا کسانی که در این حیطه کار می کنند اعضای بدن همگی مثل هم هستند بنابراین برای ما معاینه دستگاه تناسلی با معاینه سایر قسمت های بدن تفاوتی ندارد. بنابراین از مراجعه به پزشک متخصص زنان برای معاینه خجالت نکشید. قطعا این کار خیلی بهتر از این است که با کارهای غیرعلمی سلامتتان را به خطر بیندازید.

بسیاری از خانم ها بر این باورند که اگر ناحیه تناسلی خود را با شوینده های مختلف شستشو بدهند عوامل میکروبی را از بین می برند و احتمال آلودگی را کاهش می دهند، در حالی که این کار بسیار نادرست است و نتیجه برعکس می دهد. زیرا مواد شوینده، هم می توانند حساسیت ایجاد کنند و هم میکروب هایی را که به طور طبیعی در آن ناحیه زندگی می کنند و مدافع واژن هستند از بین ببرند. در نتیجه سایر عوامل بیماری زا فرصت رشد و تکثیر پیدا می کنند و بدتر باعث عفونت می شوند. بنابراین خود را با مواد شوینده نشویید، در بتادین، جوش شیرین و سایر مواد ننشینید . Ph منطقه را به هم نریزید.

شاید شما هم مبتلا به بیماری‌های تناسلی باشید

به گزارش جام جم سرا به نقل از مجله زیبایی سالم، به هر حال همه انسان ها پس از بلوغ در معرض تماس با بیماری های تناسلی قرار می گیرند. تنها حالتی که ممکن است این گونه بیماری ها به زندگی دو نفر راه نیابد، این است که یک زوج از بدو تولد تا زمان مرگ با هیچ فرد دیگری در ارتباط نباشند اما ازدواج های پیشین و حتی بروز اتفاقاتی مثل انتقال برخی از بیماری ها به شیوه های غیرجنسی، چنین وضعیتی را محال می کند.

برخی گونه ها تغییر می کند

یک مشکل دیگر STD این است که برخی از گونه های آن تغییر می کند و به اشکال جدید بدل می شود. برای مثال در حال حاضر بیش از یکصد نوع ویروس HPV، همان عامل زگیل تناسلی شناسایی شده است.

همین طور پزشکان اخیرا گونه هایی از گنوره آ (میکروب عامل بیماری سوزاک) را کشف کرده اند که به درمان معمول مقاوم است. این حقایق نشان می دهد که همه افراد باید در مورد STD به طور جدی فکر کنند و همیشه به فکر احتمال ابتلا به انواع آن باشند و در زمان لازم برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنند.

سالی 300 میلیون نفر مبتلا

در سراسر جهان سالانه میلیون ها نفر به STD مبتلا می شوند. براساس برخی آمارها که سازمان بهداشت جهانی آن ها را تایید کرده است، سالانه در جهان حدود 300 میلیون نفر دچار STD می شوند و این بیماری یک از 5 علت اصلی مراجعه مردم جهان به پزشک است. در غرب وضعیت بسیار وخیم است. 70درصد زنان در طول زندگی خود با ویروس HPV (یا زگیل تناسلی) تماس پیدا می کنند، 30درصد هم با کلامیدیا.

شما، خود شما، در خطر هستید

خب، واقعیت این است که تقریبا تمامی انسان ها این تصور را در مورد خود دارند که در خطر ابتلا به STD نیستند. اما به هر حال باید این را بدانید که تمام انسان های بالغ در خطر ابتلا به این مشکل هستند. نکته ای که در حال حاضر بسیار مهم است و علت رشد سریع بیماری های STD ارزیابی می شود، این است که بسیاری از این بیماری ها هیچ علامتی ندارند یا علامت های بسیار خفیفی دارند. برای همین اکثرا افراد به خاطر آن ها به پزشک مراجعه نمی کنند و این بیماری ها درمان نمی شود.

به هر حال هر مرد یا زنی ممکن است ازدواج های دائم یا موقت داشته باشد و این می تواند باعث تماس او با گونه ای از این بیماری ها شود که ممکن است آن را به همسر بعدی اش انتقال دهد و...

خجالت را کنار بگذارید

شاید مهم ترین مشکل بیماری های STD مسئله «شرم» و «خجالت» ناشی از آن ها باشد. این مسئله باعث می شود این بیماری خطرناک تر شود. درواقع خجالت کشیدن از این بیماری ها و مطرح نکردن آنها با پزشک باعث می شود بیماری ها درمان نشود و انتشار آن ها بیشتر شود. اکثر افراد ترجیح می دهند که در این مورد سوال نکنند که همین کار را خراب می کند.

گاهی برخی افراد که احساس می کنند دچار مشکل هستند، سعی می کنند در اینترنت یا گفت و گو با دیگران اطلاعاتی کسب کنند، اما واقعیت این است که این بیماری ها آن قدر تنوع دارد که نمی توان با جست و جو در اینترنت و بدون مراجعه به پزشک متخصص در مورد آن ها اطلاعاتی به دست آورد. یک اشتباه شایع این است که افراد فکر می کنند که حتما باید در خارج از دستگاه تناسلی خود علائم یا نشانه هایی داشته باشند، در حالی که بسیاری از بیماری های STD در داخل دستگاه های تناسلی مرد و زن پنهان می شود.

فکر کنید آنفلوآنزا گرفته اید

به هر حال در مورد STD، این یک واقعیت است که بحث های روان شناختی هم، مرتبط با این بیماری پیش بیاید. به هر حال همان طور که گفته شد بسیاری از افراد به خصوص خانم ها، از ابتلا به این بیماری ها خجالت می کشند و احساس گناه آن ها را رها نمی کند.

اما ابتلا به بیماری هایی مثل کلامیدیا درواقع مثل ابتلا به بیماری آنفلوآنزاست، اگر شما همسر داشته باشید و سپس از او جدا شوید و بخواهید مجددا ازدواج کنید، اگر بیماری شما کاملا بهبود یافته باشد و مشکلی نداشته باشید، به همسر جدیدتان خواهید گفت که مثلا چند بار بیماری آنفلوآنزا گرفته اید؟

یک تصور دیگر در مورد بیماری های موسوم به بیماری های منتقل جنسی این است که هر کس به آنها مبتلا شود، دچار ناباروری خواهد شد اما این تصور درست نیست. شایع ترین بیماری های این گروه یعنی Hpv و هرپس اصلا تاثیری روی باروری افراد نخواهد گذاشت، اما اگر در زمان بارداری این بیماری ایجاد شود، ممکن است خطراتی برای جنین به وجود بیاید.

مهم ترین نکته این است که بدانید باید این گونه عفونت ها را قبل از انتشار در بدن و تبدیل شدن به خطر برای بدن و دستگاه های مختلف مثلا دستگاه تناسلی و زاد و ولد، تشخیص داده و درمان کرد.

از همین امروز شروع کنید

برای آن که بتوانید احتمال ابتلای تان به بیماری های STD را کاهش دهید، باید این گام ها را بردارید:

1- سیگار نکشید: سم های سیگار می تواند باعث آسیب های سلولی شود و باعث شود شما بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های منتقله جنسی قرار بگیرید، یا اگر این بیماری را دارید، شدت آن بیشتر شود. آمار نشان می دهد که زنانی که دچار HPV هستند و سیگار می کشند، دو یا سه برابر بیشتر احتمال ابتلا به سرطان سرویکس (گردن رحم) را دارند. در کل سیگار کشیدن احتمال درمان STD را سخت تر می کند.

2- مواظب PH باشید: PH معمول دستگاه تناسلی زنان اسیدی است و این احتمال ابتلا به بیماری های عفونی را کاهش می دهد. برای آنکه احتمال ابتلای تان به بیماری های STD را کاهش دهید.
از روش های تاثیرگذار روی PH و تامپون هایی که ممکن است تعادل PH شما را به هم بزند دور بمانید.

3- مواظب باشید، تراشیدن یا استفاده از واکس در ناحیه کمر ممکن است جراحت های بسیار کوچکی را رقم بزند که احتمال ابتلا به بیماری های STD را افزایش می دهد. برای همین هر روز یا با فواصل کم از این شیوه ها استفاده نکنید.

تریکو موناس، انگل دردناک

سالانه حدود 7.5 میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند.

انتقال: این بیماری ناشی از یک انگل است که از طریق مایعات بدن یا از طریق تماس پوست با پوست در حین تماس جنسی انتقال پیدا می کند.

علائم: خارش در ناحیه تناسلی یا احساس سوزش یا خشکی ناراحت کننده در این ناحیه، ادرار دردناک یا درد در حین ارتباط و ترشحات با بوی بد.

آزمایش: اگر علائم این بیماری را داشتید یا شک کردید که به این بیماری مبتلا شده اید، از پزشک خود بخواهید که از شما آزمایش بگیرد (آزمایش دیدن مستقیم ترشحات زیر میکروسکوپ است). تست های تشخیص خانگی هم در دسترس است، اما دقت آن ها بسیار کمتر از دقت نمونه هایی است که پزشک متخصص می گیرد.

درمان: بیماری به سادگی با یک دوره آنتی بیوتیکی بهبود خواهد یافت.

میزان خطر: کم تا متوسط، این بیماری برای افراد عادی هیچ خطری ندارد اما برای زنان باردار بسیار خطرناک است.

همه دشمنان خودتان را بشناسید

بهترین راه برای پیشگیری از STD چیست؟ کاندوم؛ اما حتی این وسیله هم نمی تواند شما در صددرصد در مقابل STD محافظت کند. بسیاری از این عفونت ها علائم آشکار و مشخصی ندارند، برای همین باید در مورد این بیماری ها اطلاعات کافی داشته باشید. یادتان باشد اگر یک بار به این بیماری ها دچار و درمان شدید، این معنا را نمی دهد که دیگر به این گروه از بیماری ها مبتلا نخواهید شد.

HPV، ویروس سرطان زا

به طور متوسط 6 میلیون نفر در جهان سالانه به آن مبتلا می شوند که تخمین زده می شود که حدود 30 میلیون نفر در جهان به آن مبتلا هستند.

انتقال: این ویروس در حین ارتباط جنسی از پوست یا مخاط عبور می کند، یعنی پوست و مخاط در تماس با پوست یا مخاط فرد دیگری این ویروس را انتقال می دهد.

علائم: زگیل تناسلی یا زگیل در ناحیه گلو شاخص ترین علامت این بیماری است اما اکثریت افراد مبتلا به این ویروس هیچ علامتی ندارند.

آزمایش: متخصص زنان و زایمان می تواند با یک نمونه برداری- سواب تست- از ناحیه واژن این بیماری را تشخیص دهد. در حال حاضر نمونه هایی از واکسن علیه این ویروس در دسترس است که پزشک شما شاید بتواند آن را برای شما تجویز کند.

درمان: هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما 90 درصد از زنانی که به این بیماری مبتلا می شوند، پس از 2 سال به طور خود به خودی بهبود می یابند.

میزان خطر: معمولا زیاد نیست اما اگر این بیماری اصلا درمان نشود و هیچ مراقبتی از فرد صورت نگیرد، برخی از موارد آن در آینده می تواند منجر به سرطان دهانه رحم شود.

مشهورترین و قدیمی ترین گنوره آ (سوزاک)

بیشتر از 700 هزار نفر بیمار جدید هرساله به آمار مبتلایان به این بیماری اضافه می شو.

انتقال: این بیماری از طریق مایعات بدن در حین ارتباط انتقال پیدا می کند. هیچ واکسنی در مورد این بیماری وجود ندارد و به تازگی گونه های مقاوم به درمان آن شناسایی شده اند.

علائم: درد و سوزش هنگام ادرار کردن، ترشحات سفید رنگ از دستگاه تناسلی زنان و خونریزی در بین دوره های ماهانه زنان.

آزمایش: در صورت شک ابتلا به این بیماری، نمونه ای از دهانه رحم، با ادرار فرد گرفته شده و براساس آن بیماری تشخیص داده می شود.

درمان: به طور معمولی درمان با 2 داروی آنتی بیوتیک به طور هم زمان میکروب را از بین خواهد برد اما به هر حال اخیرا نمونه های مقاوم به درمان از این میکروب شناسایی شده است.

میزان خطر: کم، البته به شرطی که بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، مواردی که بدون درمان مناسب باقی بماند می تواند در آینده باعث ناباروری شود.

کلامیدیا

سالانه حدود 3 میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند.

انتقال: در حین ارتباط جنسی، این باکتری از طریق مایعات مترشحه بدن به فرد مقابل انتقال پیدا می کند. حداقل تا 10 سال دیگر واکسن موثری در مورد این بیماری ساخته نخواهد شد.

علائم: در ناحیه پایی شکم یا پشت، ترحش واژینال، تهوع، استفراغ، تب، درد در حین ارتباط یا ادرار کردن، خونریزی در بین دوره های ماهانه اما در بیشتر موارد این بیماری بدون علامت است.

آزمایش: این بیماری هم با نمونه برداری از ناحیه سرویکس و بررسی آن زیر میکروسکوپ مشخص می شود.

خطر: کم، به شرطی که زود تشخیص داده شود. موارد تشخیص داده نشده یا درمان نشده می تواند منجر به ناباروری شود.

هرپس

سالانه یک میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند. نکته مهم این است که در حال حاضر حدود 15 درصد مردم بالغ جهان به آن مبتلا هستند.

انتقال: در حین ارتباط جنسی ویروس از طریق تماس پوستی یا مخاطی انتقال می یابد. پیشرفت های چشم گیری برای ساختن واکسنی موثر بر علیه این بیماری در سالیان اخیر صورت گرفته است.

علائم: زخم ها یا تورم های التهابی در ناحیه دهان، لب یا دستگاه تناسلی، علائمی مشابه آنفلوآنزا مثل تب یا ورم کردن گلو و....

آزمایش: با معاینه دقیق زخم ایجاد شده یا از طریق کشت خون یا ترشحات می توان به تشخیص بیماری رسید.

درمان: درمان کاملا موثری در مورد این بیماری وجود ندارد. درمان های ضدویروسی می تواند عود علائم را کاهش دهد و باعث کمتر شدن احتمال انتقال شود.

خطر: متوسط تا زیاد. متاسفانه ابتلا به این بیماری یعنی مبتلا شدن به یک بیماری مادام العمر، اما علائم بیماری با هر بار بروز آن، کاهش می یابد. این بیماری به این صورت است که فرد علامتی ندارد تا اینکه بیماری عود کند که در آن مقطع دچار ضایعه و زخم در ناحیه صورت و لب یا ناحیه تناسلی می شود و پس از مدتی بیماری فروکش می کند.

پیشرفت های چشمگیری برای ساختن واکسنی موثر برعلیه این بیماری در سالیان اخیر صورت گرفته است.

5 نکته در مورد STD

1- علائم را بشناسید: برجستگی یا دانه پوستی، زگیل، جوش چرکی، التهاب پوستی یا حساسیت و تغییر رنگ پوست می تواند از علائم بیماری ها STD باشد اما می تواند هم نباشد. اگر دچار این مشکلات شدید، فکر نکنید حتما مبتلا به این بیماری شده اید، خونسرد باشید و به پزشک خود مراجعه کنید.

2- پاپ اسمیر کافی نیست: دکر النا ردولف می گوید: خیلی از خانم ها فکر می کنند که با آزمایش پاپ اسمیر مشخص می شود که مبتلا به STD هستید یا نه، اما آزمایش پاپ اسمیر تنها سلول های پیش سرطانی ناشی از ویروس HPV را مشخص می کند و نشانگر وجود یا عدم وجود هیچ بیماری STD نیست.

3- هیچ وقت دیر نیست: اگر دچار یک STD شدید شاید فکر کنید که نباید هیچ کاری انجام دهید، اما بدانید که برای مثال حتما کسانی که به HPV مبتلا شده اند هم از تزریق واکسن این بیماری، سود خواهند برد و احتمال انتقال بیماری خود به سایرین یا ابتلای خود به انواع دیگر این ویروس را از بین خواهند برد.

4- شاید این بیماری نباشد: هر چیزی که تعادل دستگاه تناسلی را به هم بزند، می تواند باعث بروز ترشح شود؛ مثلا دوره های ماهانه، استفاده از دوش های قلیایی یا ارتباط جنسی. حتی ممکن است بیماری موسوم به BV (عفونت باکتریال واژن) رخ داده باشد، علامت آن ترشح، بوی بد، احساس سوزش و... است اما این بیماری کاملا متفاوت با STD است. این حالت خفیف که خیلی راحت با درمان خوب می شود، می تواند احتمال ابتلای شما به بیماری های منتقله از راه ارتباط جنسی را کاهش دهد.

5- در مورد خودتان حساس باشید: از پزشک تان بخواهید که در مورد علائم و نشانه های ظاهری بیماری های شایع STD به شما توضیح بدهد و در فواصل منظم خودتان را از لحاظ ابتلا به این علائم و نشانه ها مورد بررسی قرار دهید.

عامل اصلی انتقال ویروس درمان ناپذیر تبخال تناسلی را جدی بگیرید!

به گزارش جام جم آنلاین ، ویروس هرپس سیمپلکس 1 (HSV-1) علاوه بر این می‌تواند موجب تبخال تناسلی شود و سازمان بهداشت جهانی می‌گوید که سکس دهانی در حال تبدیل شدن به شیوه اصلی انتقال فرد به فرد این ویروس درمان‌ناپذیر است.

محققان سازمان بهداشت جهانی در ژورنال PLoS One نوشتند: «بار جهانی عفونت HSV-1 عظیم است. تخمین زده می‌شود که 140 میلیون نفر از افراد 15 تا 49 ساله در سال 2012 به عفونت HSV-1 تناسلی مبتلا بودند.»

در بین امریکایی‌ها، 49 درصد زنان (178 میلیون) و 39 درصد مردان (142 میلیون) به HSV-1 مبتلا هستند و بنابر گفته سازمان بهداشت جهانی پایین‌ترین آمار را دارند. به گزارش اخبار NBC این مقدار در افریقا 87 درصد و در آسیای جنوب‌شرقی 60 درصد است.

یک نوع دیگر از ویروس هرپس، HSV-2، همان ویروسی است که اکثر مردم آن را بیماری مقاربتی می‌دانند. این مطالعه نشان می‌دهد که هر دوی این ویروس‌های درمان‌ناپذیر عامل تعداد زیادی از این عفونت‌ها هستند.