به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، کارشناسان علل مختلفی را برای بیدارشدن های ناگهانی از خواب عنوان می کنند؛ اولین مورد اسپاسم عضلات پا است که به دلایل مختلف رخ می دهد و می تواند باعث بیدار شدن از خواب و احساس درد در افراد شود. این اسپاسم که به سندروم پای بیقرار نیز مشهور است به دلایل مختلف بروز می کند که از جمله آن میتوان به کم خونی یا مشکلات استخوانی اشاره کرد که باید فرد تحت مشاوره پزشک قرار گیرد.
آپنه خواب یا همان خروپف هم یکی دیگر از دلایل بیدار شدن ناگهانی از خواب است که به دلیل کمبود اکسیژن و مسدود شدن مسیر تنفس ایجاد می شود و می تواند باعث بروز حمله قلبی یا سکته مغزی، کاهش سطح هوشیاری و خستگی و همچنین کم خوابی و بی خوابی در افراد شود.
عفونت مجاری ادراری، بیماری پروستات در آقایان، ابتلا به دیابت، نوشیدن مقادیر بالای نوشیدنی به ویژه نوشیدنی های حاوی کافئین در ساعات پایانی شب همگی می تواند باعث بی خوابی در افراد شود.
کارشناسان توصیه می کنند در صورت وجود بیماری زمینه ای فرد حتما به پزشک مراجعه کند و همچنین برای خوابی راحت از نوشیدن مایعات در ساعات پایانی شب خودداری شود.
از جمله دیگر عوامل بی خوابی میتوان به تعریق شبانه بدن اشاره کرد که به ویژه در برخی افراد بسیار شدید بوده و می تواند باعث بدخوابی آنها شود. کارشناسان برای داشتن خوابی راحت استحمام قبل از خواب، استفاده از لباس مخصوص خواب و همچنین تنظیم دمای اتاق خواب را پیشنهاد کردهاند.
متخصص طب سنتی گفت: میگرن ترکیبی از انواع سردردهاست و مانند سردردهای ناشی از سرماخوردگی یا تومور مغزی نیست که با دارو درمان شود.
کبودی استخوان ها عارضه ای است که برای بیشتر افراد سالمند روی می دهد و تشخیص آن بصورت بالینی کمی سخت است. بیشتر مردم با کبودی، تغییر رنگ و تورمی که هنگام ضربه خوردن عضلات و بافت نرم شکل می گیرند، آشنا هستند. اما شاید آنچه نمی دانیم این است که استخوان ها نیز می توانند دچار کبودی شوند.
کبودی ها می توانند از چند روز تا چند ماه باقی بمانند و شدت آنها از خفیف تا شدید متغیر است. کبودی های استخوان در میان جدیترین و دردناکترین انواع کبودی قرار می گیرند. کبودی های استخوان به طور معمول طی دو ماه بهبود می یابند، اگرچه کبودی های استخوان بزرگتر ممکن است به مدت زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند.
کبودی استخوان چیست؟
کبودی ها زمانی شکل می گیرند که یک رگ خونی نزدیک به سطح پوست پس از یک ضربه پاره می شود. از رگ خونی پاره شده مقدار کمی خون به بافت های زیر پوست نشت می کند. این ناحیه در ابتدا قرمز رنگ به نظر می رسد و سپس به آبی یا بنفش، سبز، زرد-قهوه ای، و در نهایت با بهبودی کبودی به رنگ طبیعی پوست تغییر می کند.
کبودی ها می توانند نه تنها زیر پوست، بلکه در عمق بیشتر در بافت ها، اندام ها و استخوان ها نیز شکل بگیرند. در شرایطی که این کبودی های عمیقتر نشانه های قابل رویت خونریزی را نشان نمی دهند، اما می توانند موجب احساس درد شوند.
در سال 1988، طی یک مطالعه شرایطی کشف شد که پژوهشگران آن را ورم مغز استخوان نامیدند. ورم مغز استخوان در حال حاضر به کبودی استخوان ارجاع می شود تا بازتاب دهنده ماهیت آسیبزای این شرایط باشد. کبودی استخوان گاهی اوقات به نام کوفتگی استخوان نیز شناخته می شود.
تغییرات مغز استخوان در یک کبودی استخوان می تواند به واسطه عوامل زیر شکل گرفته باشد:تجمع خون افزایش یافته: مویرگ های متسع شده به رکود جریان خون منجر می شود، که التهاب شدید را در پی دارد.
مایع در استخوان: در آسیب های عضلانی، مایع در عضلات جمع می شود و آنها را متورم می سازد. از آنجایی که استخوان ها سخت هستند، پس نمی توانند متورم شوند. در عوض، مایعات در استخوان ها ایجاد فشار می کنند، که به شکل گیری درد منجر می شود.
پرخونی واکنشی: این شرایط زمانی رخ می دهد که جریان خون پس از وقفه ای موقت افزایش می یابد.
شکستگی: ممکن است یک شکستگی کوچک در لایه استخوان، درست زیر یک غضروف در یک مفصل وجود داشته باشد.
ترابکول ها شبکه ای از بافت های فیبروزی در یک استخوان هستند. یک شکستگی کامل استخوان به معنای آن است که تمامی ترابکول های استخوانی در آن ناحیه مشخص از استخوان آسیب دیده اند، که موجب یک شکستگی می شود. کبودی استخوان اغلب به عنوان مرحله ای پیش از یک شکستگی توصیف می شود. در این شرایط، تنها برخی از ترابکول ها آسیب دیده اند.
نشانه های کبودی استخوان
در ناحیه آسیب دیده به واسطه کبودی استخوان، نشانه ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
تداوم درد یا حساسیت پس از بهبودی کبودی پوست
تورم
تغییر در رنگ پوست
درد مفصلی در نزدیکی منطقه آسیب دیده
التهاب مفصلی
سفتی و خشکی مفصل
درد مرتبط با کبودی استخوان بیشتر از یک آسیب دیدگی بافت نرم طول می کشد.
کبودی های استخوان می توانند طی سه هفته تا دو سال بهبود یابند
انواع کبودی استخوان:
سه نوع کبودی استخوان وجود دارند:
هماتوم Subperiosteal، زمانی که خون زیر غشا فیبروزی که سطح استخوان را پوشش می دهد، جمع می شود.
کبودی Interosseous، خونریزی و تورم در فضای استخوانی جایی که مغز استخوان قرمز و زرد ذخیره شده اند را شامل می شود.
ضایعه Subchondral، خونریزی و تورم بین غضروف و استخوان زیرین رخ می دهد.
نوع کبودی استخوان در یک فرد به محلی که آسیب در استخوان رخ داده بستگی دارد.
هماتوم Subperiosteal بیشتر پس از یک ضربه آسیبزا به استخوان رخ می دهد. این نوع در مناطق پایینی بدن شایع است.
کبودی Interosseous می تواند در نتیجه فشار فوق العاده زیاد بر استخوان به صورت منظم شکل بگیرد. این نوع کبودی بیشتر بازیکنان فوتبال و بسکتبال و دونده ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
ضایعه Subchondral در نتیجه نیروی فشاری که سلول ها را نابود می کند و غضروف و استخوان را از هم جدا می کند، یا در نتیجه یک نیروی چرخشی ایجاد می شود. این نوع از کبودی استخوان نیز اغلب در بازیکنان فوتبال و بسکتبال رخ می دهد.
پرش و تاثیر دویدن روی سطوح سخت می تواند هر سه نوع از کبودی استخوان را ایجاد کند.
دلایل کبودی استخوان
هر استخوانی در بدن انسان می تواند دچار کبودی شود. کبودی های استخوان اغلب در زانو، مچ، استخوان پاشنه، پا، قوزک، و ران گزارش شده اند. آنها اغلب پس از یک رویداد آسیبزا مانند صدمه ورزشی، زمین خوردن، تصادف خودرو، یا ضربه وارده از یک فرد یا یک شی شکل می گیرند.آسیب هایی مانند پیچ خوردگی که می توانند موجب رگ به رگ شدن مفصل شوند نیز می توانند کبودی استخوان را موجب شوند.
کبودی های استخوان پس از فرم های آسیبزای زیر می توانند رخ دهند:
ضربه ای مستقیم به استخوان
نیروهایی که به جدا شدن پوست یا عضله از استخوان منجر می شوند
برخورد دو استخوان با یکدیگر پس از آسیب های رباط (لیگامنت)
آسیب دیدن استخوان های مجاور
هر یک از این اشکال آسیبزا دارای الگوی کبودی استخوان منحصر به فرد هستند.
کبودی های استخوان می توانند به واسطه شرایط پزشکی مانند ورم مفاصل (آرتروز)، که می تواند به سایش سطح استخوان ها روی یکدیگر منجر شود نیز شکل بگیرد.
عوامل خطرآفرین برای یک کبودی استخوان
از جمله عواملی که می توانند یک فرد را هرچه بیشتر در معرض خطر کبودی استخوان قرار دهند می توان به موراد زیر اشاره کرد:
حضور در فعالیت های ورزشی با احتمال بالای تجربه برخورد
حضور در مشاغلی که نیازمند فعالیت جسمانی سخت هستند
عدم استفاده از تجهیزات محافظ هنگام ورزش یا کار
ابتلا به آرتروز
تجربه کبودی استخوان در افرادی که فوتبال، راگبی، هاکی، و بسکتبال بازی می کنند، و همچنین، افراد فعال در هنرهای رزمی و دوندگان ماراتن معمول است.
تشخیص کبودی استخوان
در موارد مشکوک به کبودی استخوان بهرهمندی از مشورت پزشک مهم است زیرا این شرایط می تواند بخشی از یک مساله جدیتر باشد. در صورت تشدید تورم، از بین نرفتن تورم، یا در صورت افزایش درد و عدم تسکین پس از دریافت داروهای مسکن، دریافت کمک پزشکی ضروری است.
پزشک اغلب جزئیاتی درباره سابقه پزشکی و نشانه ها را مد نظر قرار داده و درباره چگونگی بروز آسیب پرسش می کند. وی ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد و ناحیه آسیب دیده را برای بررسی درد، کبودی و تورم کنترل کند. پزشک از این طریق می تواند به کبودی استخوان مشکوک شده و آن را تشخیص دهد. در صورتی که نشانه ها بهبود نیابند، تصویربرداری MRI پیشنهاد می شود.
کبودی استخوان از طریق تصویربرداری پرتو اکس نشان داده نمی شود، اگرچه این نوع تصویربرداری می تواند شکستگی استخوان را نشان دهد.
درمان کبودی استخوان
پزشک برای بهبودی کبودی استخوان می تواند موارد زیر را توصیه کند:
استراحت استخوان یا مفصل آسیب دیده
کاهش تورم با قرار دادن ناحیه آسیب دیده بالاتر از سطح قلب
استفاده از کمپرس یخ چند بار در روز روی ناحیه آسیب دیده
تجویز دارو برای کاهش درد و التهاب
استفاده از یک نگه دارنده برای محدود کردن حرکت
پرهیز از اعمال فشار ثابت یا شدید یا وزن زیاد روی ناحیه آسیب دیده برای پیشگیری از تشدید مشکل مهم است. اگر استخوان یا مفصل به میزان کافی استراحت نداشته باشند، روند بهبودی می تواند کند شود و آسیب بیشتری شکل بگیرد.
همچنین، پزشک می تواد توصیه هایی درباره رژیم غذایی داشته باشد. دنبال کردن یک رژیم غذایی سرشار از کلسیم، ویتامین D، و پروتئین می تواند به روند بهبودی کمک کند. سیگار کشیدن بهبودی استخوان را به تاخیر می اندازد.
بیشتر کبودی های استخوان طی دو ماه بهبود می یابند. با این وجود، ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد تا فرد بار دیگر توانایی بازگشت به میدان ورزشی را داشته باشد.
در موارد نادر، بدن ممکن است در بازگشت جریان خون به ناحیه آسیب دیده دچار مشکل شود، که این شرایط موجب نکروز آواسکولار استخوان می شود. نکروز آواسکولار به مرگ بافت استخوانی در نتیجه عدم جریان خون گفته می شود. اگر استخوان بمیرد، آسیب وارده برگشت ناپذیر است.
مدت زمانی که طول می کشد تا کبودی استخوان بهبود یابد به شدت آن بستگی دارد. کبودی های استخوان می توانند طی سه هفته تا دو سال بهبود یابند.
در شرایطی که کبودی های استخوان همواره قابل پیشگیری نیستند، دنبال کردن یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، ترک سیگار، ترک الکل، و استفاده از تجهیزات محافظتی هنگام ورزش یا کار می توانند به حفظ سلامت استخوان ها کمک کنند.
منبع:asriran.com
اکثر دانشوران و متفلسفان مسلمان در قرون گذشته - که تخصص معمول نبوده - در مسایل متنوّع علمی و فرهنگی اعمّ ادامه ...
دیدگاههای کلامی ابوالهذیل علّافابوالهذیل که متکلّم و متفکّری بسیار قوی و نیرومند بود، در مسایل مختلف کلامی و فلسفی به تفکّر و تأمّل ادامه ...
فیلسوف معتزلهابوالهذیل، محمدبن الهذیل بن عبدالله بن مکحول عبدی معروف به علّاف، یا حَمدان بن هذیل علّاف و یا محمدبن ادامه ...
دیدگاههای کلامی واصل بن عطاواصل، اصل در علم کلام، رأس اعتزال و بنیان گذار کلام معتزله و رییس اول آنهاست. بنابراین، در واقع و به ادامه ...
بنیان گذار کلام اعتزالواصل در سال 80 هجری (699 یا 700 م) در مدینهی طیّبه متولّد شد؛ به اتفاق آراء، او برده به دنیا آمد. برخی ادامه ...
دیدگاه مرجئه دربارهی ایمانمسئلهی اصلی و محوری مرجئه مسئلهی ایمان است که آنها متّفقاً عمل را از اجزاء و ارکان ایمان به شمار نیاوردند، ادامه ...
خاستگاه آموزهی ارجاء در اسلامارجاء در لغت به دو معنی آمده است: الف: امیدوار کردن؛ رجا، یرجو، رجاء و رَجوا، ضدِّ یَئس، بنابراین همزهی ادامه ...
دلایل و شبهات ملحدان و نقد آنها در اثبات خدا (2)گروهی از ملحدان میکوشند وجود خداوند را به زعم خود معلول و ساخته حالات ذهنی و روانی انسان وصف نمایند ادامه ...
دلایل و شبهات ملحدان و نقد آنها در اثبات خدا (1)منکران و ملحدان علاوه بر تشکیک در براهین خداشناسی به گمان خویش میکوشند با دلایل و شبهات مختلف، مدعای ادامه ...
دکتر نهاوندی متخصص پوست اظهار داشت: این روزها ریزش مو در بین خانمها بسیار رایج شدهاست. ۴۰ درصد از افرادی که در طول عمرشان ریزش موی موقتی یا دائم را تجربه میکنند، خانمها هستند، البته مدل ریزش مو در افراد مختلف متفاوت است.
مدل ریزش مو در افراد مختلف متفاوت است
دلایل ریزش مو در خانم ها
بعضی موهایشان شروع به نازک شدن میکند تا جایی که کم پشت به نظر میرسد. بعضی مرکز و جلوی سرشان به شدت خالی میشود و بعضی فرق سرشان به مرور خالی و خالیتر میشود. در واقع ریزش مو در خانمها متفاوت از مردان است در خانمها کمتر پیش میآید که خط موها در پیشانی عقب برود.
وی بیان کرد: در خانم ها بانک مو (موهای قسمت پشت سر) تحت تاثیر ریزش موی ارثی (ریزش موی آندروژنتیک) تغییر می کند و مویی که می خواهیم در قسمت جلو سر کاشت کنیم از کیفیت خوبی برخوردار نبوده و پوشانندگی کافی ندارد ، اما در موهای قسمت پشت سر آقایان در اثر ریزش موی ارثی هیچ تغییری ایجاد نمی شود.
نهاوندی تصریح کرد: موی آقایان در اثر ریزش موی ارثی (AGA) در قسمت جلوی سر به مرور نازک شده و پوشانندگی خود را از دست می دهد اما در خانم ها ریزش موی ژنتیکی به گونه ای است که تمام موهای سر نازک می شوند و قسمت بانک موها برای کاشت از کیفیت مطلوب برخوردار نیستند.
این متخصص پوست اظهار داشت: از نظر علمی در زمینه ریزش موهای ژنتیکی در بانوان کاری نمی توان انجام داد تا زمان یائسگی فرد فرابرسد، اگر فردی قبل از موضوع یائسگی دچار ریزش موی ژنتیکی باشد با داروهای آنتی آنتروژن که هورمون های مردانه بانوان را تعدیل می کند درمان می کنیم.
وی تاکید کرد: همچنین استفاده از داروهای سیپروترون استات ، متفورمین( کاهنده قند خون) و اسپیرونولاکتون موجب کاهش ریزش موی ارثی در بانوان و دختران جوان می شود.
درمان دارویی ریزش مو
اگر پزشک علت قابل درمان برای ریزش مو تشخیص نداد ممکن است ریزش مو نتیجه فاکتورهای ژنتیکی باشد که غیر قابل اجتناب است اما با این حال داروهایی وجود دار که رشد دوباره مو را تحریک می کند.
روگان (نام تجاری برای داروی ماینوکسیدل): این دارو به صورت موضعی مصرف می شود یعنی به صورت مستقیم روی پوست سر مالیده می شود و با اتساع رگ های خونی پوست سر ، خون رسانی به پوست سر راافزایش می دهد . در نتیجه فولیکول ها ی مو مواد مغذی و اکسیژن بیشتری دریافت می کند و در فولیکول های مو شروع به بزرگتر شدن می کند و بعد از مدتی موها پر پشت تر می شود. البته قابل ذکر است که زنان حامله و شیرده نباید از این دارو استفاده کنند.
پروپسیا (نام تجاری برای داروی فناستراید): این دارو به صورت قرص به فروش می رسد و مانع تبدیل تستسترون به دهیدروتستسترون یا DHT می شود (دهیدروتستسترون هورمونی است که به تدریج باعث کم شدن فولیکول های مو و درنتیجه کم شدن چرخه رشد مو می شود) البته این دارو برای درمان ریزش مو در مردان تجویز می شود اما ممکن است مانع ریزش مو در زنان نیز شود.
البته همان طور که درمورد داروی اول بیان شد زنان حامله یا زنانی که قصد حامله شدن دارند نباید از این دارو استفاده کنند. مطالعات در مورد خاصیت مصرف این دارو در زنان به نتایج ضد و نقیصی رسید ه لذا مصرف این دارو درمورد تمام زنان کارساز نیست.
بعضی از فاکتورهای رایج که باعث ریزش مو می شود
۱- کمبود آهن: فقر آهن می تواند منجر به ریزش مو شود. ولی بهتر است قبل از اینکه خودسرانه از قرص های آهن مکمل استفاده کنید با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید تا در صورت تشخیص نیاز توسط پزشک، از مکمل ها استفاده کنید. زیرا آهن بیش از اندازه در بدن نیز منجر به بروز بعضی مشکلات می شود.
۲- اختلالات غده تیروئید: در هر دو حالت کم کاری یا پرکاری غده تیروئید ریزش مو اتفاق می افتد.
۳- کاهش مقدار استروژن: خیلی از زنان ، ریزش مو را در دوران یائسگی و بعد از آن زمانیکه ترشح مقدار استروژن در بدن کاهش می یابد تجربه می کنند.
تغییرات هورمونی بعد از حاملگی: مادرانی که تازه کودکان خود را متولد کرده اند از ابتدا تا بعد از ۶ ماه نیز ریزش مو را تجربه می کنند و این زمانی است که مقدار استروژن در خون در حال برگشت به مقدار نورمال است.
نهاوندی بیان کرد: یکی از عوامل موثر در کاهش ریزش موی بانوان بارداری خانم ها است. متاسفانه سن ازدواج در ایران بالا رفته و خانم ها خیلی زود به کیست تخمدان مبتلا می شوند، که طبق مطالعات علمی با یک بار بارداری بسیاری از مشکلات بانوان در زمینه مشکلات زنان حل می شود.
این متخصص پوست اشاره کرد: ۳۰ درصد از بانوان که دچار مشکل ریزش موی ارثی هستند با داروهای آنتی آنتروژن تا قبل از یائسگی قابل درمان هستند و پس از می توان از کاشت مو استفاده کرد.
وی تاکید کرد: وجود برخی بیماری های پوستی مانند لیکن پلان که در کشور بسیار شایع است، باعث ریزش مو می شود، همچنین کمبود شدید آهن در خانم های ایرانی و مشکلات تیروئید از دیگر علل ریزش مو در بانوان است و باید یادآور شد که انجام چکاپ در رابطه با بیماری های زنان و کاهش مشکلات پوست و مو ناشی از آن بسیار حائز اهمیت است.
منبع: yjc.ir
عضو هیات عامل سازمان فناوری اطلاعات دلایل کاهش شش رتبه ای ایران در شاخص نوآوری را تشریح کرد.
بامداد :دمای طبیعی بدن در افراد متفاوت است اما در برخی از افراد به طور طبیعی بالا و یا به طور طبیعی پایین است.
به گزارش بامداد به نقل از مهر در مورد دلیل سرمایی بودن افراد ، به طور کلی احساس همیشگی سرما در بدن را زنان بیشتر از مردان تجربه می کنند و این احساس در افراد مسن بیشتر از افراد جوان است. با این حال موارد دیگری نیز در این زمینه وجود دارد که علت پزشکی دارند و به تازگی کشف شده اند:
کمبود و یا فقر آهن نیز از دلایل سرمایی بودن افراد است. احساس همیشگی سرما در دست ها یا پاها می تواند نشانه ای از ابتلا به کم خونی فقر آهن باشد. سلول های قرمز خون برای حمل اکسیژن به خون نیاز به آهن دارند و سطح پایین آهن می تواند منجر به صدمه به گردش خون شود. سردی اندامی مثل دست و پا قابل انتظارترین علامت فقر آهن است. گوشت قرمز رایج ترین منبع غذایی حاوی آهن است. سبزیجات برگ دار و حبوبات نیز منابع خوبی هستند اما بهتر است با مواد مغذی غنی از ویتامین ث مصرف شوند تا جذب بیشتری داشته باشند. بهترین منبع ویتامین ث فلفل قرمز است.
فقر ویتامین ب ۱۲ نیز یکی از دلایل سرمایی بودن افراد است. کمبود این ویتامین نیز می تواند باعث سردی، بی حسی و کمبود انرژی شود. مانند آهن، اکثر غذاهای غنی از ویتامین ب ۱۲ شامل منابع حیوانی هستند بنابراین گیاهخواران بیشتر دچار فقر این ویتامین می شوند. ویتامین ب ۱۲ همچنین در تخم مرغ، ماست و پنیر یافت می شود. گیاه خواران برای جبران این ویتامین می توانند از ذرت یا سیب زمینی پخته شده نیز استفاده کنند.
یکی دیگر از دلیل سرمایی بودن افراد ، مشکلات تیروئید: هنگامی که بدن شما به اندازه کافی هورمون تیروئید تولید نمی کند، متابولیسم بدن به هم می خورد و در نهایت فرد احساس سرما می کند. دیگر علائم کم کاری تیروئید شامل ریزش مو و یا یبوست است. برای پی بردن به اختلال کم کاری تیروئید باید به یک متخصص برای دریافت آزمایش خون مراجعه شود.
وزن کم بدن: وزن کم بدن و داشتن مقادیر غیر طبیعی و پایین چربی باعث احساس سرما در بدن می شود و سوخت و ساز بدن را نیز کند می کند. استفاده از غذاهای با کالری متراکم با چربی های مفید مانند ماست یونانی و میوه های خشک برای افزایش طبیعی وزن مفید است.
خستگی مزمن: خستگی مزمن ناشی از کم خوابی منجر به کاهش سوخت و ساز بدن می شود و منجر می شود در تمام طول روز احساس سرما کنید. دریافت خواب شبانه روزی حداقل به مدت ۸ ساعت برای برطرف کردن خستگی مزمن ناشی از کم خوابی مفید است.
کم آبی بدن: هنگامی که بدن به اندازه کافی آب دریافت نکند، گردش خون به طور موثر صورت نمی گیرد و درجه حرارت بدن کاهش می یابد. برای هیدراته ماندن، هدف نوشیدن آب حداقل به میزان ۸ لیوان در لوز است.
ابتلا به عوارض دیابت: افراد دیابتی که نوروپاتی محیطی و خسارت به اعصاب ناشی از این بیماری را تجربه می کنند، ممکن است احساس سرما و درد در اندام خود داشته باشند. هدف باید کنترل قند خون در سطح مناسب برای پیشگیری از عوارض دیابت باشد.
مصرف ناکافی چربی: رژیم های غذایی بسیار کم چرب نیز احساس سرما در اندام ها را به همراه دارند. در عوض مصرف چربی های سالم مانند آووکادو، آجیل، دانه ها برای جبران چربی ناکافی و گرم شدن بدن مفید است.
ابتلا به پدیده رینود: درصد کمی از جمعیت عمومی دچار این پدیده می شوند که در آن شریان ها در دست ها و پاها دچار اسپاسم می شود. البته رینود چیزی بیش از احساس سرما در دست و پاست و با سرمازدگی نیز تفاوت دارد. علائم آن نیز با توجه به شرایط بیماری، شدت و مدت زمان آن متفاوت است. اما علائمی شایع در این بیماری وجود دارند از جمله سردی انگشتان دست و پا، تغییر رنگ پوست در واکنش به سرما یا استرس، احساس سوزش و کرختی. با به کارگیری شیوه هایی ساده می توان حملات رینود را کاهش داد؛ به عنوان مثال ترک سیگار، ورزش منظم، کنترل استرس، محافظت از دست ها و پاها.
نوشته دلایل سرمایی بودن افراد اولین بار در بامداد پدیدار شد.
پنج دلیل مرسوم برای پشتگوشاندازیهای ما؛
بعد از 10 دقیقه کلنجار رفتن با کاری که باید همین امروز انجام شود ناگهان تمرکزتان بر روی چیز دیگری قرار میگیرد و کلاً کار مورد نظر را به وقت دیگری موکول میکنید!!
به گزارش آلامتو و به نقل از سپیده دانایی؛ «پشتگوشاندازی» (Procrastination) عبارت است از تعویق ارادی و داوطلبانه کاری ناخوشایند به آینده، با علم به اینکه این عمل با تشخیص و قضاوت خود فرد در تناقض است (استیل، ۲۰۰۷). با این کار، فرد مسئله را به گردن خودِ آیندهاش میاندازد. هر چند بعضی پشتگوشاندازان ادعا میکنند که تحت فشار، بهتر کار میکنند و شاید به عجلهٔ دقیقهٔ ۹۰ برای شروع کار احتیاج دارند.
هزینههای پشتگوشاندازی اغلب قابلتوجهاند. شواهد نشان میدهد، عادت واگذار کردن کار به دقیقه ۹۰ عموماً موجب کیفیت پایین عملکرد و نیز افت سلامتی میشود (تایس و باومسیتر، ۱۹۹۷). برای مثال دانشجویانی که به طور معمول پشتگوشاندازی میکنند، همواره نمرات پایینتری میگیرند (آریلی و ورتنبروک، ۲۰۰۲). پشتگوشاندازان اغلب پیگیری درمان و معالجات و آزمایشات پزشکی را هم به تعویق میاندازند (سایرویس و پیکل، ۲۰۱۳).
اما چرا وقتی هیچ خیری از پشتگوشاندازی به ما نمیرسد، باز هم این طور بر آن اصرار داریم؟ اینجا ۵ علت برای این مسئله را میخوانید:
فقدان ساختار و جهتدهیهای تحمیلی در محیط کار ممکن است در افزایش پشتگوشاندازی مؤثر باشد. حذف تأخیرِ بین انگیزهٔ تکانشی و تصمیم، به ناچار به نفع انگیزهٔ تکانشی تمام میشود (مثلا چککردن اینستاگرام به جای کار کردن). با تحلیلرفتن فرصت تأمل، سرعت بالای امکانات، ارضای امیالِ لحظهای را آسانتر میکند. یک راه حل این است که محیط خود را به شکلی طراحی کنید که هدف مورد نظرتان را محتملتر کند؛ برای مثال اگر مدام سراغ چککردن اینستاگرام و تلگرام میروید، دسترسی به اینترنت را برای خودتان سختتر کنید.
مهمترین پیشبینیکننده پشتگوشاندازی، ویژگیهای کار پیشروست، ناخوشایند، حوصلهسربر و فاقد جذابیت (مثلا خرید برای خانه یا شستن لباسها یا ورزش). چطور میتوان این کارهای ناخوشایند را سر موقع تمام کرد؟ استراتژی «تقسیم و فتح» ممکن است در این زمینه به کار بیاید. این یعنی تمرکزتان را از هدف نهایی به دنبالهای از کارهای میانیِ انجامشدنی منتقل کنید (اندرو و وایت، ۲۰۱۰). یک استراتژی دیگر برای این مسئله ساخت یک نقشه «اگرآنگاه» برای خودکار کردن تلاش برای هدف است (مثلا اگر من کامپیوترم را روشن کنم، اول ۴۵ دقیقه روی تکالیفم کار میکنم) (گلویتزر، ۲۰۰۴).
زمانبندی پاداش و مجازات دیگر عامل مهم است. گاهی نقطه انتخاب و عواقب مرتبط با آن، از نظر زمانی از هم جدا هستند. این فاصله، تضادی داخلی بین خواستهها و منافع حال و آینده ایجاد میکند. پشتگوشاندازی زمانی رخ میدهد که تلاشهای حال تا حد زیادی در مقایسه با تلاشهای آینده ملاحظهشدنی باشند. این منجر میشود افراد کارها را تا فردا به تعویق بیاندازند، بدون پیشبینی اینکه وقتی فردا برسد، کار لازم باز هم تأخیر خواهد داشت (اینزلی، ۲۰۰۱)؛ برای مثال، فرد سیگاری که میخواهد ترک کند، میتواند سالها مشغول کشیدن «آخرین» سیگار باشد. راهحل این مسئله، یافتن راهی برای تغییر منظرهٔ اهداف بلندمدت، به پاداشها و مجازاتهای کوتاه مدت است؛ برای مثال، لحظه دردناک وارد شدن به یک استخر آب سرد ممکن است بر مزایای بهتأخیرافتادهٔ شنای صبحگاهی غلبه کند. برای فائقآمدن بر این مقاومت، باید این کار را در ذهنتان با احساس مثبت حاصل از ورزش مرتبط کنید.
اجتناب، شکل شناختهشدهای از مقابله با اضطراب است. پشتگوشاندازان از ترس شکست یا حتی در انتظار آن، شروع را به تعویق میاندازند. شواهد نشان میدهد پشتگوشاندازی با سطوح بالای استرس در ارتباط است (سایرویس، ۲۰۰۷). برای خلاصی از استرس، اهمالکاران تمرکزشان را از آینده به پاداشهای فوریتر منتقل میکنند، تا از کارهای با اولویت بالا اما چالشی دوری کنند. یافتن راههایی برای کاهش استرس ممکن است ظرفیت فرد برای کاهش پشتگوشاندازی را افزایش دهد (سایرویس و پیکل، ۲۰۱۳).
در مقابل سختیها، افرادی که اعتمادبهنفسِ ضعیفتری دارند، به سادگی در توانایی خود در به نتیجه رساندن کار پیش رو دچار تردید میشوند؛ در حالی که برای افرادِ برخوردار از اعتمادبهنفس قویتر، احتمال بیشتری وجود دارد که در مواجهه با سختیها، به تلاش برای کاملکردن کار ادامه دهند. وقتی اعتمادبهنفسِ پایین باعث میشود افراد از فعالیتها پرهیز کنند، فرصتهای کسب دانش و مهارت را از دست میدهند (اریکسون، ۲۰۱۶)؛ برای مثال، یک دانشجو، با حس اعتمادبهنفس پایین در ریاضی، از برداشتن واحدهای پیشرفتهتر ریاضی سرباز میزند و این تصمیم او را از تجربیاتی که مهارت او را رشد میدهد محروم میکند. در مقابل، رسیدن به هدف احساس اعتمادبهنفس را ارتقا میدهد. نتیجه ممکن است این باشد که فرد اهدافی حتی چالشیتر از پیش برای خود قرار دهد.