مجله دیجی کالا - زهرا غلامی: ستارهشناسان در مرزهای خارجی منظومه شمسی و فراتر از مدار نپتون چندین جرم پیدا کردهاند، که تاکنون هرگز دیده نشده بودند.
«اسکات شپرد»، یک ستارهشناس از موسسه علمی کارنگی میگوید: «با اینکه ما میدانیم هزاران جرم کوچک مثل اینها وجود دارد، اما هنوز تعداد زیادی از آنها را پیدا نکردهایم. اجرام کوچکتر میتوانند ما را به سیارههای بزرگتری هدایت کنند که ما فکر میکنیم وجود دارند. هر چه بیشتر کشف کنیم، بهتر میتوانیم بفهمیم در حواشی منظومه شمسی چه خبر است.»
حالا شپرد و تیمش تعداد بیشتری از این اجرام ماورای نپتون را پیدا کردهاند. آنها میگویند نحوه حرکت این اجرام نشان میدهد که نیروی گرانشِ چیزی فراتر از نپتون و بسیار عظیم روی آنها تاثیر میگذارد.
محققان میخواهند همچنان به آنالیز حرکت این اجرام جدید ادامه دهند تا ببینند که آیا آنها هیچ نشانی از مکان یک سیاره فرضی میدهند یا خیر. یا اینکه این نیروی گرانشی قوی دیگر به کجا وارد میشود.
در زمانهایی مثل این که از سیارههای شبیه به زمین در فاصله ۴٫۲ سال نوری صحبتهای زیادی میشود، باید به خودمان یادآوری کنیم که چقدر فضا واقعا عظیم است. ما به زحمت میدانیم که در همین حیاط خلوت کیهانیمان چه میگذرد چه برسد به جهانها و کهکشانهای دیگر. اما هر روز به فهمیدن رازهای مرزهای خارجی منظومه شمسیمان نزدیکتر میشویم.
دانش > فضا - همشهری آنلاین:
ردص قوسی غولپیکر بر لایه بیرونی اتمسفر سیاره ونوس (ناهید) باعث شگفتی اخترشناسان شدهاست زیرا توضیح اینکه این قوس چگونه میتواند در هجوم ابرهای اسید سولفوریک که با سرعتی بیشتر از سرعت سیاره در حرکتند ثابت باقی بماند برای آنها به یک معما تبدیل شدهاست.
براساس گزارش اسپیس، بهترین توضیحی که تاکنون به ذهن دانشمندان راه یافته این است که از ساختار عجیب و 10 هزار کیلومتری نتیجه بزرگترین موج گرانشی باشد که تاکنون در سامانه خورشیدی مشاهده شدهاست. اما این توضیح نیز دچار یک نقص است، دانشمندان معتقدند موج گرانشی نمیتواند در چنین ارتفاعی از اتمسفر ایجاد شود.
این موج بزرگ که در تصویر مادون قرمز جدیدی که از ناهید گرفته شده به خوبی واضح است، و از قطب شمال تا قطب جنوب این سیاره امتداد یافتهاست، در ماه دسامبر توسط کاوشگر کاتسوکی ژاپن کشف شد.
این قوس برای چهار روز پی در پی در ارتفاع 65 کیلومتری از سطح سیاره در اتمسفر دیده میشد و به شکل عجیبی بدون تغییر باقی ماند، حتی با وجود وزش بادهای شدید و افسانهای با سرعت 359 کیلومتر بر ساعت. اما این سازه با همان سرعتی که روی ابرهای اتمسفر ظاهر شدهبود، ناپدید شد.
اکنون کاوشگر صبورانه در انتظار ظهور دوباره این قوس بزرگ است و همزمان دانشمندان در تلاشند با استفاده از دادههای فضاپیمای ونوس اکسپرس که طی ماموریت 10 سالهاش چندین مورد از این پدیده را رصد کردهاست، دلیل وقوع آن را توضیح دهند.
محققان ژاپنی معتقدند این قوس یک موج گرانشی است، پدیدهای که به واسطه از موازنه خارج شدن مادهای جاری، گاز،مایع یا پلاسما، رخ میدهد. به گفته دانشمندان با توجه به سرعت بادها و شکل بادهای اسید سولفوریکی در ونوس، تنها پدیدهای که میتواند در برابر این بادها مقاومت کند یک موج بزرگ گرانشی است، با وجود اینکه کسی تا به امروز احتمال نداده بود یک موج گرانشی میتواندتا این اندازه بزرگ باشد.
یک وعده سه انسی (85.04 گرم) سالمون حاوی تقریبا 50 درصد از دوز روزانه انسان به نیاسین اسـت که از ابتلا به بیماری آلزایمر و کاهش حافظه پیشگیری می کند.
گردو
گردو در میان همه آجیل ها حاوی بیشترین میزان اسیدهای چرب امگا 3 اسـت که به کاهش کلسترول کمک می کند. نشان داده شده اسـت که امگا 3 باعث بهبود وضعیت روانی و مبارزه با سرطان می شود.
آووکادو
آووکادو مملو از چربی های سالم اسـت و در یک مطالعه ثابت شده اسـت که کلسترول را تا حدود 22 درصد کاهش می دهد. یک عدد آووکادو بیش از 40 درصد نیاز روزانه انسان به فولات را تامین می کند که می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهد.
سیر
سیر یک مبارز قوی با بیماری ها محسوب می شود و می تواند مانع رشد باکتری ها از جمله ایی کولی شود. یک ترکیب موجود در سیر به نام آلیسین Allicin می تواند به عنوان یک ضد التهاب قوی عمل کند و مشخص شده اسـت که این ترکیب به پایین آوردن کلسترول و سطح فشار خون کمک می کند.
اسفناج
اسفناج حاوی لوتئین و زیگزانتین، دو آنتی اکسیدان تقویت کننده سیستم ایمنی اسـت که برای سلامت چشم مهم اسـت. تحقیقات اخیر نشان داده اسـت که اسفناج در میان میوه ها و سبزیجاتی که با سرطان مبارزه می کنند، موثرترین اسـت.
انواع لوبیا
مصرف یک وعده حبوبات (لوبیا، نخودفرنگی و عدس) چهار بار در هفته خطر ابتلا به بیماری قلبی را 22 درصد کاهش می دهد. این رویه خطر ابتلا به سرطان سینه را نیز کاهش می دهد.
ماسک بنیانگذار شرکت فضایی خصوصی اسپیسایکس، در کنگره بینالمللی نجومی در مکزیک اعلام کرد برنامه او برای سکونتدادن انسان در مریخ از سیستم حمل و نقل تجدیدپذیری بهره خواهد برد که در هر سفر 80 روزهاش به سوی مریخ 100 مسافر را به همراه خواهد برد. طول این سفرها به تدریج به 30 روز کاهش پیدا خواهدکرد.
این سیستم حمل و نقل شامل فضاپیماهایی قابل استفاده مجدد اســت که در مدار زمین از اکسیژن و متان سوختگیری خواهند کرد و پس از فرود در مریخ نیز امکان سوختگیری مجدد وجود دارد.
به گفته ماسک با استفاده از روش های قدیمی، هزینه سفر هر نفر به کره مریخ بالغ بر 10 میلیارد دلار خواهد بود، اما او قصد دارد این رقم را به حدود 200 هزار دلار برای هر نفر برساند، و می گوید نهایتاً این هزینه به کمتر از 100 هزار دلار کاهش خواهد یافت.
ماسک اعلام کرده که هدف او سکونت دادن جامعهای یک میلیون نفری انسانها روی مریخ اســت که بتوانند به تدریج به خودکفایی برسند؛هدفی که از نظر ماسک تا 100 سال دیگر محقق خواهدشد.
او در این رابطه گفت:اگر حداقل تعداد نفرات لازم برای خودکفایی روی کره مریخ و تشکیل تمدن را یک میلیون نفر در نظر بگیریم، با احتساب اینکه هر 2 سال یک بار قادر به پرتاب فضاپیماهایی با ظرفیت 100 نفر هستیم، نهایتاً به 10 هزار سفر بین سیاره ای نیاز خواهیم داشت. در حال حاضر احتساب 100 نفر در هر سفر عددی معقول به نظر می رسد، اما احتمالاً به مرور زمان، این تعداد اضافه شده و به 200 نفر یا بیشتر برسد، تا هزینه سفر به ازای هر نفر کاهش یابد.
ماسک اعلام کرد: ما در نظر داریم نهایتاً حدود 1000 فضاپیما بسازیم، که البته زمان زیادی نیاز دارد. با احتساب تمامی این موارد، به عقیده من از زمان اولین سفر به مریخ تا تشکیل تمدن یک میلیون نفری، بین 40 تا 100 سال زمان نیاز خواهیم داشت.
براساس زمانبندی برنامه اسپیسایکس،اولین پرواز به مریخ در سال 2022 قرار اســت صورت بگیرد.ماسک نام اولین فضاپیمایی که راهی مریخ خواهد شد را قلب طلا ن گذاشته که نامی برگرفته از کتاب "دستورالعمل مسافرت مجانی به کهکشان"، نوشته داگلاس آدام اســت. محل پرتاب این فضاپیما پایگاه فضایی کندی خواهد بود، درست از همان سکویی که ماموریت آپولو به سوی ماه آغاز شد.
نمونه آزمایشی این فضاپیما طی چهار سال آینده پروازهایی آزمایشی به سوی فضا انجام خواهد داد اما تمامی این پروازها زیر ارتفاع مداری خواهند بود. ماسک به تازگی از انجام موفقیتآمیز اولین آزمایش موتور راکت رپتور شرکت اسپیسایکس خبر داد،موتوری که قرار اســت انرژی مورد نیاز فضاپیما و بوستری که فضاپیما را در مدار قرار میدهد را تامین کند.
۵۴۵۴
به گزارش خبرنگار گروه دانستنیهای خبرگزاری فارس، تصور کنید صبح که از خواب بیدار میشوید، از پنجره اتاق خود دو خورشید را در آسمان مشاهده کنید. این چشماندازی اســت که میتوان روی یکی از سیارات مشاهده کرد.
ستارهشناسان موفق به کشف سیارهای شدهاند که بر خلاف کره زمین با یک ستاره، به دور دو ستاره میچرخد و تصاویری که هماکنون از تلسکوپ فضایی هابل به دست آمده اســت، تمام فرضیات آنها در مورد این سیاره را اثبات میکند.
به طور قطع سیارات زیادی وجود دارند که به دور دو، سه یا تعداد بیشتری از ستارگان میچرخند. ولی این نخستین باری اســت که ستارهشناسان تایید میکنند چنین کشفی را انجام دادهاند و به صورت علمی یک پدیده طبیعی فضایی موسوم به «لنز گرانشی» را کشف کردهاند.
دانشمندان در فرضیات اولیه خود اعلام کردند نورهایی که این سیاره و فضای پیرامون آن برخورد میکند از دو منبع مجزا منتشر شده اســت و تحلیلهای دقیقتر توسط تلسکوپ فضایی هابل نشان داد این سیاره دو خورشید مجزا دارد.
در «سیستمهای ستارهای دوگانه» دو ستاره در مدار مشترک از یک جرم قرار میگیرند. زمانی که ما از روی کره زمین مشاهده میکنیم یک ستاره در مقابل دیگری قرار میگیرد، نیروی گرانش از سوی ستاره نزدیکتر خم میشود و نورهای منتشر شده از سوی ستارهای که در فاصله دورتر قرار گرفته اســت را تقویت میکند. ستارهشناسان در این شرایط میتوانند مطالعات خود را روی نور منحرف شده انجام دهند و اطلاعات جدید در مورد مدار ستاره به دست آورند.
سیاره جدید خارج از منظومه شمسی با نام OGLE-2007-BLG-349 شناخته میشود که در فاصله 8 هزار سال نوری از کره زمین و در مرکز راه شیری واقع شده اســت.
انتهای پیام /
95/06/21 - 20:17
شماره: 13950621000718
آدرس مورد نظر کپی شد
مریخنورد کنجکاوی تصاویر رنگی جدیدی از مریخ تهیه کرده که حیرت انگیز اســت.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری فارس، مریخنورد کنجکاوی تصاویر رنگی جدیدی از مریخ تهیه کرده که حیرت انگیز اســت.
ناسا معتقد اســت که افزایش درک از سطح سیاره سرخ به دستیابی اهداف سازمان کمک خواهد کرد.
انتهای پیام/
دانش > فضا - همشهری آنلاین:
ردص قوسی غولپیکر بر لایه بیرونی اتمسفر سیاره ونوس (ناهید) باعث شگفتی اخترشناسان شدهاست زیرا توضیح اینکه این قوس چگونه میتواند در هجوم ابرهای اسید سولفوریک که با سرعتی بیشتر از سرعت سیاره در حرکتند ثابت باقی بماند برای آنها به یک معما تبدیل شدهاست.
براساس گزارش اسپیس، بهترین توضیحی که تاکنون به ذهن دانشمندان راه یافته این است که از ساختار عجیب و 10 هزار کیلومتری نتیجه بزرگترین موج گرانشی باشد که تاکنون در سامانه خورشیدی مشاهده شدهاست. اما این توضیح نیز دچار یک نقص است، دانشمندان معتقدند موج گرانشی نمیتواند در چنین ارتفاعی از اتمسفر ایجاد شود.
این موج بزرگ که در تصویر مادون قرمز جدیدی که از ناهید گرفته شده به خوبی واضح است، و از قطب شمال تا قطب جنوب این سیاره امتداد یافتهاست، در ماه دسامبر توسط کاوشگر کاتسوکی ژاپن کشف شد.
این قوس برای چهار روز پی در پی در ارتفاع 65 کیلومتری از سطح سیاره در اتمسفر دیده میشد و به شکل عجیبی بدون تغییر باقی ماند، حتی با وجود وزش بادهای شدید و افسانهای با سرعت 359 کیلومتر بر ساعت. اما این سازه با همان سرعتی که روی ابرهای اتمسفر ظاهر شدهبود، ناپدید شد.
اکنون کاوشگر صبورانه در انتظار ظهور دوباره این قوس بزرگ است و همزمان دانشمندان در تلاشند با استفاده از دادههای فضاپیمای ونوس اکسپرس که طی ماموریت 10 سالهاش چندین مورد از این پدیده را رصد کردهاست، دلیل وقوع آن را توضیح دهند.
محققان ژاپنی معتقدند این قوس یک موج گرانشی است، پدیدهای که به واسطه از موازنه خارج شدن مادهای جاری، گاز،مایع یا پلاسما، رخ میدهد. به گفته دانشمندان با توجه به سرعت بادها و شکل بادهای اسید سولفوریکی در ونوس، تنها پدیدهای که میتواند در برابر این بادها مقاومت کند یک موج بزرگ گرانشی است، با وجود اینکه کسی تا به امروز احتمال نداده بود یک موج گرانشی میتواندتا این اندازه بزرگ باشد.
خبرگزاری آریا - از آن جایی که در آینده ممکن است فضانوردان، برای ماه ها در سیاره مریخ حضور داشته باشند، پناهگاه های آنان باید به گونه ای ساخته شود تا دمای بسیار زیاد سیاره و اشعه های کیهانی که به راحتی از اتمسفر باریک مریخ عبور می کنند را خنثی کند. برخی از محققان پیشنهاد داده اند که برای ساخت این پناهگاه ها، لازم است از مواد موجود در سطح مریخ استفاده شود تا وزن محموله هایی که توسط فضانوردان به مریخ منتقل می شود کاهش یابد.
حالا به نظر می رسد که محققان ناسا توانسته اند راه حلی جالب و تحسین برانگیز برای حل این مشکل بیابند که واقعاً از منابع موجود در مریخ بهره می گیرد. این پناهگاه ها که Mars Ice Home نام دارند، نوعی محفظه پلاستیکی قابل باد کردن هستند که از لایه ای از یخ آب بهره می برند؛ آبی که از فضانوردان در برابر تشعشعات کیهانی محافظت خواهد کرد.
گفتنی است که Mars Ice Home هنوز نوعی طرح مفهومی به شمار می رود که مشکلات خاص خود را دارد. به عنوان مثال متخصصین می گویند که پر کردن محفظه آب این پناهگاه، در صورت استفاده از منابع آب مریخ تا 400 روز به طول خواهد انجامید. اما از سوی دیگر، هنگامی که فضانوردان در حال سفر به سمت مریخ هستند، این وظیفه را می توان به ربات ها محول کرد.
در مجموع، چنین پناهگاه هایی فعلاً در حد تئوری هستند و محققان هنوز باید وقت بیشتری را صرف شناسایی مشکلات احتمالی آن کنند. اما Ice Home یکی از آن طرح های مفهومی حیرت انگیزی است که سبب می شود یکبار دیگر مغزهای متفکر ناسا را تحسین کرده و به سفر انسان به سیاره مریخ، در آینده نزدیک امیدوار شویم.
بامداد – دانشمندان با استفاده از تلسکوپ فضایی “کپلر” ناسا برای نخستین بار موفق به شناسایی سیستمهای آبوهوایی در یک سیاره گازی غولپیکر فراخوشیدی شدند.
به گزارش بیگ بنگ به نقل از ایسنا، بنظر میرسد که در سیاره HAT-P-7b که ملقب به “مشتری داغ” بوده و در فاصله بیش از ۱۰۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد، بادهای شدید وزیده و ابرها را روی آن جابجا میکنند. محققان از تلسکوپ کپلر برای بررسی نور منعکس شده از این سیاره که ۱۶ برابر زمین است، استفاده کرده و چگونگی تغییر جو آن را طی یک دوره زمانی مشاهده کردند.
به گفته ستارهشناسان، HAT-P-7b یک سیاره قفل شده است و یک سمت آن همیشه به سمت ستاره میزبانش قرار دارد. انتظار میرفت که ابرها در سمت شب این سیاره همیشه وجود داشته باشند، اما آنها در سمت روز سیاره به سرعت تبخیر میشوند. این نتایج نشانگر گردش ابرها در اطراف سیاره توسط بادهای قوی است. محققان متوجه شدند که درخشانترین نقطه در سیاره، موقعیت خود را تغییر میدهد که این اتفاق احتمالا به دلیل بادهای متغیر و سیستمهای طوفاتی خشن میافتد.
از آنجایی که این سیاره فراخورشیدی بسیار داغتر از زمین است، دانشمندان باید در مورد عناصر سازنده ابرهای صبحگاهی بخش روز HAT-P-7b با دمای ۱۷۰۰ درجه سانتیگراد که میتواند آهن را ذوب کند، گمانهزنی میکردند. دو ماده احتمالی ممکن است کوراندوم و پروسکایت باشند. کوراندوم یا سنگ سنباده، مادهای معدنی است که در زمین باعث ایجاد یاقوت و یاقوت کبود میشود و احتمالا عامل رنگی بودن ابرهای روی سیاره است. پروسکایت نیز در زمین برای اشکال بلوری جامدش شناخته شده و در نسل جدید فناوری سلولهای خورشیدی استفاده میشود.
ستارهشناسان امیدوارند با پرتاب تلسکوپهای فضایی پیشرفتهتر مانند تلسکوپ جیمز وب ناسا و رصدخانه PLATO متعلق به آژانس فضایی اروپا بتوانند شانس بهتری در بررسی سیستمهای آب و هوایی سیارات فراخورشیدی دیگر از جمله جهانهای شبه زمینی قابل سکونت داشته باشند. جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.
سایت علمی بیگ بنگ / منبع: newatlas.com
نوشته آب و هوای یک سیاره فراخورشیدی اولین بار در بامداد پدیدار شد.
مسافران آیندهی مریخ به احتمال زیاد در طی سفر، در معرض آسیبهای بلندمدت ذهنی و زوال عقل مزمن قرار خواهند داشت.
وقتی که صحبت از برنامهریزی برای سفر انسان به ماه میشود، ذهن همه به این موضوع معطوف میشود که چگونه میتوانیم انسانها را به جایی حدود ۲۲۵ میلیون کیلومتر دورتر در منظومهی شمسی بفرستیم؛ اما از یک موضوع بسیار جدی غافل میشویم؛ آیا میخواهیم با فرستادن فضانوردان به مریخ مغز آنها را سرخ کنیم!؟
مطالعهای که روی موشها انجام شده است، نشان میدهد میزان پرتوهای کیهانی (GCR) که انتظار میرود طی سفر فضانوردان به مریخ با آنها برخورد کنند، میتواند صدمات ذهنی شدیدی در پی داشته باشد که تا مدتها بعد از اتمام مأموریت گریبانگیر فضانوردان خواهد بود. از جملهی این صدمات میتوان به از دست دادن حافظه، پریشانی و زوال تدریجی عقل اشاره کرد.
سال پیش مطالعهای مشابه انجام شده بود که نشان میداد صدمات ناشی از پرتوهای کیهانی میتوانند عملکرد مغز را در کوتاهمدت تحت تأثیر قرار دهند. لازم به یادآوری است که پرتوهای کیهانی ذراتی با انرژی تابشی بسیار بالا هستند که با سرعتی نزدیک به سرعت نور در فضا حرکت میکنند.
اکنون محققان اعلام کردهاند به شواهدی دست یافتهاند که نشان میدهند حتی شش ماه پس از بازگشت فضانوردان از سفر فضایی طولانیمدت، این امکان کاملا وجود دارد که آنها از التهاب شدید مغزی و تخریب نورونها رنج ببرند. یکی از اعضای تیم تحقیقاتی، چارلز لیمولی که پروفسور تومورشناسی تشعشع در دانشگاه کالیفرنیا است، میگوید:
این خبر خوبی برای فضانوردانی که مأموریتهای دو تا سه ساله در مریخ خواهند داشت، محسوب نمیشود. قرار گرفتن در معرض این ذرات منجر به بروز طیف گستردهای از عوارض جانبی در سیستم مرکزی عصبی میشود که ممکن است در طول مأموریت و یا مدتها پس از اتمام سفر فضایی در آنها بروز کند. کاهش تواناییهای بدنی، فراموشی، پریشانی، افسردگی و از دست رفتن قدرت تصمیمگیری از جملهی این عوارض هستند. بسیاری از این صدمات واردشده به قوای ذهنی ممکن است تا آخر عمر باقی بمانند یا حتی پیشرفت کنند.
زمانی که به پرتوهای کیهانی فکر میکنید، درمییابید آنها مشکل بزرگی برای انجام مأموریتهای فضایی طولانیمدت هستند. این ذرات پرانرژی میتوانند از لایههای سفینهی فضایی عبور کنند؛ حال خودتان تصور کنید همان پرتوها چه اثری میتوانند روی مغز انسان داشته باشند، آنهم در شرایطی که برخورد این پرتوها به مغز بهطور مستمر و برای ماهها ادامه خواهد یافت. باید اشاره کنیم فضانوردان ایستگاه فضایی بینالمللی از این پرتوها و صدمات آنها مصون هستند؛ چون توسط مگنتوسفر زمین محافظت میشوند.
لیمولی و تیم او در آزمایشگاه تشعشات فضایی ناسا در نیویورک به بررسی تأثیرات تشعشعات کیهانی با دُز پایین بر موشها پرداختند. محققان ۱۲ تا ۲۴ هفته پس از اتمام پرتوافکنی به موشها، چند آزمایش رفتاری روی آنها انجام دادند.
محققان دریافتند موشها بهتدریج عملکرد ضعیفتری در آزمایشهای مربوط به یادگیری و حافظه از خود نشان میدهند. حتی در بعضی موارد مشاهده کردند غریزهی ترس آنها نیز کاهش پیدا کرده است، به این ترتیب که مغز آنها خاطرات و ارتباطات منفی و استرسزا را سرکوب میکند. محققان میگویند همین تغییرات در غرایز موشها، منجر به افزایش سطح استرس آنها میشود. تیم تحقیقاتی در گزارش خود چنین آوردهاند:
این دادههای جدید، اثرات منفی مرتبط با زوال ترس و پریشانی را آشکار میکند، جایی که قرار گرفتن در معرض ذرات پرانرژی تشعشعی، باعث کاهش توانایی مغز در جدا کردن اتفاقات مخرب و پیامدهای آن میشود. عدم توانایی تعدیل کردن عکسالعمل به محرکهای نامطلوب مشخص، میتواند منجر به افزایش سطح استرس و پریشانی یا برعکس، باعث بروز عکسالعملهای زیانآور در موقعیتهای غیرمنتظره و اضطراری شود.
همانند یافتههای تحقیق سال پیش، محققان دریافتند عکسالعمل موشها کند شده است، موشها فراموشکار شدهاند و حتی در بعضی موارد به نظر میرسد گیج شدهاند، یعنی تمام نشانههای پیشرفت جنون مزمن را از خود نشان میدهند.
همچنین اسکنهای مغزی انجامشده از مغز موشها، شش ماه بعد از پرتوافکنی به آنها، یافتههای تحقیق را تائید میکنند. این اسکنها نشان میدهند موشها التهاب مغزی دارند و از آسیبهای شدید نورونی رنج میبرند.
محققان توضیح میدهند که شبکهی عصبی در مغز موشها طی فرآیند کاهش ساختارهای عصبی به نام دندریت و اسپاین موجود در نورونها تضعیف و در نتیجه انتقال پیام بین سلولهای مغزی با اختلال مواجه میشود. محققان تضعیف ساختارهای فیزیکی مغز را با تضعیف قابلیتهای ذهنی موشها مرتبط میدانند.
اما یک موضوع نگرانکنندهی دیگر این است که محققان باور دارند علائم آسیبهای مغزی ممکن است تا بعد از ۶ ماه از شروع مأموریت فضانوردان آشکار نشود، این امر میتواند مأموریتهای اسکان در مریخ را با شکست کامل روبرو کند.
البته دوباره باید تکرار کنیم که این یافتهها از آزمایشهای انجامگرفته روی موشها استخراج شدهاند و هیچ تضمینی وجود ندارد که این موضوع در مورد انسانها نیز صدق کند؛ اما اگر چنین اتفاقی برای داوطلبان شجاع سفر به مریخ رخ دهد، نباید زیاد تعجب کنیم. فضانورد تیم پیک، بعد از بازگشت از مأموریت ششماهه در ایستگاه فضایی بینالمللی در این مورد گفته است:
اگر بخواهم روراست باشم؛ باید بگویم احساس وحشتناکی آن بالا داشتم. مثل این است که بدترین نوع کسالت ممکن را تجربه کنید.
از سویی باید مجددا اشاره کنیم که تیم پیک توسط مگنتوسفر زمین از پرتوهای کیهانی محافظت میشد. اگر دانشمندان ما راهی برای فرستادن انسان به فضا پیدا کنند، بسیار شگفتانگیز خواهد بود؛ اما موضوع شگفتانگیزتر این است که آنها راهی برای در امان نگهداشتن مسافران سیارهی سرخ از پرتوهای کیهانی پیدا کنند.
دستاوردهای این پژوهش در ژورنال Scientific Reports منتشر شده است.