تردید دارم؛ ازدواج کنم یا نه؟ احساساتش چه می‌شود؟

پاسخ مشاور: سوالتان را خیلی کلی مطرح کرده‌اید؛ به همین دلیل برداشتم از سؤالتان این است که در ابتدای آشنایی با این دختر خانم شرایط خود را برای ازدواج با وی در نظر نگرفته‌اید و بعد از مدتی از آشنایی، تصمیم به ازدواج گرفته‌اید اما خانم شرایطی را که مد نظر شماست ندارد. اگر چنین باشد، در ادامه توضیحاتی می‌دهم که امیدوارم پاسختان را دریافت کنید.

به نگرش طرف مقابل برای ازدواج توجه کنید

احتمالاً‌ از اینکه خانم مورد نظر به شما اطمینان کرده احساس نگرانی می‌کنید. بهتر بود در ابتدای آشنایی، قبل از درگیر کردن احساس خود و قبل از اینکه دلبسته یا وابسته به طرف مقابلتان شوید، سعی می‌کردید انتخاب خود را با دلایل منطقی و عقلی بررسی کنید و بعد از انتخاب کردن، مسئولیت انتخاب خود را می‌پذیرفتید. به این دلیل که در اغلب موارد افراد، در ازدواج و رابطه به دنبال تأمین نیازها و کمبودهای خودشان هستند و در انتخاب همسر سعی می‌کنند فردی را برگزینند که نیازهایشان را تأمین کند؛ این نیازها ۵ مورد است که شامل نیاز به بقا، تفریح، قدرت، آزادی و عشق‌ورزی می‌شود. این نیازها در افراد مختلف به میزان متفاوت وجود دارد. افرادی که نیاز عشق‌ورزی بالایی دارند، هم بشدت به همسرشان عشق می‌ورزند و هم نیازمند توجه و محبت فراوان طرف مقابلند و با عشق‌ورزی در همسرشان احساس اطمینان و امنیت ایجاد می‌کنند؛ اما در بسیاری از موارد همسرانی دارند که نیاز به عشق‌ورزی در آن‌ها پایین است و در نتیجه از کم‌توجهی همسرشان شاکی می‌شوند و احساس ناامنی می‌کنند. متاسفانه همسران چنین افرادی به آن‌ها احساس ترحم دارند.

ملاک‌های خود را برای ازدواج بروشنی بیان کنید

توصیه می‌کنم با این دختر خانم در مورد نوع پوشش، معیارهای رفتار با نامحرم و سایر شرایط ازدواجتان صحبت کنید. در صورتی که نمی‌تواند شرایط شما را بپذیرد، از ازدواج با وی صرف نظر کنید و به دلیل این که از ابتدا شرایط خود را به وی نگفته‌اید حتماً از او عذرخواهی کرده، سعی کنید با کمترین آسیب از وی جدا شوید. این را هم در نظر داشته باشید که شما مسئول هیجانات و احساسات دیگران نیستید. به وی حتماً بگویید جدا شدن در حال حاضر بهتر از ازدواجی است که در آن شما احساس خوبی به حجاب و نوع برخورد وی با نامحرم نداشته باشید و مدام مجبور باشید که این مسئله را به وی تذکر دهید و در نتیجه این امر باعث رنجش و اختلافات زناشویی شود. جدایی در حال حاضر بحرانی را برای دختر خانم ایجاد می‌کند که نامش بحران عاطفی است و با کمک گرفتن از مشاور قابل درمان است؛ اما در صورتی که این خانم شرایط شما را پذیرفت، حتماً تاکید کنید که با پذیرش شرایطتان باید مسئولیت انتخابش را نیز بپذیرد. (زهرا وفایی جهان - کارشناس ارشد روان شناسی/ خراسان)

---

*انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی در «جام جم سرا» لزوماً به معنای تایید یا رد محتوای آن نیست و صرفاً به قصد اطلاع کاربران بازنشر می‌شود.

ویروس ایدز چگونه وارد بدن می‌شود؟

از زمانی که فرد به ویروس مولد ایدز (HIV) مبتلا می‌شود تا شروع بیماری ممکن است بیش از 10 سال طول بکشد؛ چرا که ابتلا به HIV در ظاهر فرد مشخص نمی‌شود. در این مدت فرد ظاهراً سالم است و می‌تواند به کار و فعالیت خود ادامه دهد ولی احتمال انتقال ویروس از سوی او به دیگران وجود دارد.

HIV چگونه وارد بدن می‌شود؟

تماس جنسی با فرد مبتلا بدون استفاده از وسایل پیشگیری، استفاده مشترک از وسایل تزریق یا سایر ابزار تیغ و برنده مثل تیغ یا سوزن خالکوبی، انتقال خون و فرآورده‌های خونی آلوده و انتقال از مادر مبتلا به نوزاد در طی حاملگی، زایمان و شیردهی از راه‌های انتقال این بیماری است. البته شایع‌ترین راه ابتلا به HIV در جهان تماس جنسی نامطمئن، محافظت نشده و خارج از چارچوب است. مصرف موادمخدر، الکل و... قدرت تصمیم‌گیری فرد را برای پرهیز از رابطه جنسی حفاظت نشده مختل می‌کند.ایدز

مبتلایان به ایدز نیازمند حمایت جامعه

ویروس مولد ایدز از طریق تماس‌های معمولی مثل دست دادن، در آغوش کشیدن، روبوسی، عطسه و سرفه، استفاده از توالت و حمام، استفاده از ظروف و وسایل غذاخوری مشترک، استفاده از استخر عمومی و نیش حشرات منتقل نمی‌شود. افراد مبتلا و بیماران، نیاز به حمایت و همدلی جامعه دارند. آنچه ما را در معرض خطر قرار می‌دهد رفتارهای پرخطر ماست، نه زندگی در کنار افراد مبتلا.

از کجا بدانیم مبتلا به ایدزیم یا خیر؟

بنا بر اعلام اداره کنترل ایدز و بیمارهای آمیزشی وزارت بهداشت، ابتلا به ویروس مولد ایدز فقط از طریق آزمایش خون مشخص می‌شود. از زمانی که ویروس وارد بدن فرد شده تا زمانی که در آزمایش خون مشاهده می‌شود ممکن است چند ماه طول بکشد. بهتر است قبل از انجام آزمایش با یک مشاور صحبت شود.
اگر از ابتلای خود یا همسر خود به HIV نگرانیم می‌توانیم به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری مراجعه کنیم. در این مراکز علاوه بر آموزش، مشاوره و ارائه وسایل پیشگیری، آزمایش HIV به صورت رایگان و با حفظ رازداری انجام می‌شود و افراد مبتلا یا بیمار تحت مراقبت و درمان قرار می‌گیرند.

آیا ایدز درمان دارد؟

درحال حاضر درمان قطعی برای از بین بردن ویروس ایدز وجود ندارد. درمان‌های موجود می‌توانند طول عمر بیمار را افزایش داده و کیفیت زندگی او را بهتر کنند؛ اما هرکدام از ما می‌توانیم با حفاظت از خود و دیگران در برابر ایدز، صحبت با دیگران در این مورد، تلاش برای پذیرفته شدن و حمایت افراد مبتلا به HIV در جامعه و محله خود، مشارکت در اطلاع‌رسانی برای ایدز و دعوت از دیگران برای این مشارکت گامی در جهت مبارزه با ایدز برداریم و از هم‌اکنون پیشگام شویم. (ایسنا)

چرا در ماه رمضان دهان تلخ می‌شود؟

مریم شیرمستی با اشاره به مشکلات گوارشی شایعی که در ماه رمضان وجود دارد، گفت: ریفلاکس معده از مهم‌ترین این مشکلات است و خصوصا در افرادی رخ می‌دهد که بلافاصله بعد از صرف غذا آن هم در وعده سحر می‌خوابند.

وی معتقد است: برای کنترل این شرایط باید از مصرف آب و مایعات فراوان همراه غذا خودداری کرد و از خوابیدن بلافاصله بعد از غذا و با معده پر پرهیز شود.

این کارشناس تغذیه تلخی دهان را از دیگر مشکلات شایع در ماه رمضان دانست که دلیل آن غلبه طبع صفرا است. در این صورت افراد باید بیشتر از غذاهای خنک استفاده کنند. همچنین مصرف عرق کاسنی دو مرتبه در روز و هر مرتبه یک نصف استکان مفید است. مصرف خاکشیر هم می‌تواند موثر باشد و از تلخی دهان در طول روز بکاهد.

وی افزود: ورم معده از دیگر مشکلات گوارشی شایع در ماه رمضان است که در افراد مبتلا به زخم معده بیشتر دیده می‌شود. در این شرایط افراد باید از غذاهایی بین افطار و سحر استفاده کنند که فشار کمتری به دستگاه گوارش آنها وارد کند.

شیرمستی خاطرنشان کرد: سبزیجات فراوان، نوشابه‌های گازدار، قهوه و چای غلیظ از جمله مواد غذایی است که باعث فشار به معده می‌شود.

وی به افرادی که دچار این مشکل هستند توصیه کرد: بین وعده افطار تا سحر دو فنجان عرق نعناع مصرف کنند.

این کارشناس تغذیه با اشاره به خاصیت ضد التهابی ماهی، مصرف ماهی در وعده افطار را نیز برای افراد مبتلا به ورم معده مفید خواند.

(مهر)

استفراغ چه زمانی خطرناک می‌شود؟

همچنین ممکن است به دلایل دیگری مثل بارداری، خوردن غذای فاسد، واکنش مغز به علت وجود تومور و استرس‌ عصبی اتفاق بیفتد. تهوع حالتی است که پیش از استفراغ در بیمار ایجاد می‌شود. البته تهوع و استفراغ هر کدام می‌تواند به‌طور مستقل رخ دهد، اما معمولا با یکدیگر مرتبطند. به‌طور کلی، تهوع منجر به ایجاد استفراغ می‌شود و با رنگ‌پریدگی، تعریق و احساس گرگرفتگی بروز می‌کند. همچنین آروغ زدن، انقباض مکرر عضلات دیافراگم و دیواره شکم است که اغلب به استفراغ منجر می‌شود یا می‌تواند با استفراغ همراه باشد.

تکلیف بچه‌ها پس از جدایی والدین چه می‌شود؟

به گزارش جام جم سرا ، تلخ است، اما حالا نوبت فرزند است که به اختیار یا به اجبار باید یکی را انتخاب کند و بپذیرد که از این به بعد قرار است یک روز مهمان این خانه و روز دیگر مهمان آن خانه شود، یک روز دلتنگ پدر و روز دیگر بی‌قرار مادر ‌شود. طلاقی که در بعضی از خانواده‌ها، بهترین گزینه است همه چیز را جدا کرده است، هر کس سهم خودش را برده و در این میان فقط یک نقطه اشتراک باقی‌مانده، و آن هم یک کودک معصوم است.

دلیل طلاق هر چه می‌خواهد باشد، مهم این است که زندگی در یک خانواده جدا، اما آرام و منطقی، بسیار بهتر از زندگی در یک خانواده آشفته است. طبیعی است که فشار و اضطراب ناشی از طلاق به تنهایی می‌تواند مادر و پدر را از نظر روانی ضعیف و آسیب‌پذیر کند؛ با این حال والدین باید بدانند حتی وقتی جدا شده‌اند، باز هم پدر یا مادر فرزند خود هستند و جدایی هرچند سخت و اضطراب‌آور باشد، باز هم چیزی از این مسئولیت کم نمی‌کند. مهم‌ترین وظیفه والدین در چنین موقعیتی، دیدن و به رسمیت شناختن فرزندان است. باید این نکته را در نظر داشته باشید که قرار دادن کودکان در یک فضای مبهم، آسیب بیشتری به آنها وارد می‌کند، پس «سیاست سکوت» پیشه‌کردن در این وضعیت کمکی به اوضاع روانی فرزندتان نمی‌کند، اما چه باید کرد؟

با فرزند خود صحبت کنید

فرزندتان در هر سنی که هست شما موظفید با او در مورد طلاق صحبت کنید. معنی طلاق و دوپاره شدن خانواده را برایش بگویید و پیش‌بینی مختصری از آینده داشته باشید و تا حدودی وضعیت حضانت او را برایش روشن کنید. بسیاری از کودکان تا سنین 9ـ 8 سالگی فکر می‌کنند شیطنت‌های آنان دلیل این جدایی است، بنابراین یک احساس گناه سنگین را با خود می‌کشند. توضیحاتی ندهید که ذهن او آشفته‌تر شود، بلکه بگویید این موضوع بین شما دو نفر اتفاق افتاده و هیچ کس نقشی در این جدایی نداشته است.

او حق دارد هر دوی شما را دوست داشته باشد

برخی از والدین وقتی به جدایی می‌رسند، خشمگین هستند و گمان می‌کنند همسرشان سبب تباهی زندگی آنها شده است، آنها فکر می‌کنند همان طور که خودشان درگیر خشم و عصبانیت هستند، فرزندشان هم باید چنین باشد، در حالی که واقعیت چیز دیگری است، همسر شما پدر یا مادر فرزندتان است و او بی‌قید و شرط والدینش را دوست دارد.

هر دو با فرزند وقت بگذرانید

با توافق یا بی‌توافق، سرانجام کودک به یکی از والدین سپرده می‌شود و این به معنای برنده بودن یکی و بازنده بودن دیگری نیست، زیرا والدین باید برای دیدار مستمر با کودک خود، به یک توافق برسند. گاهی والدین تصمیم می‌گیرند که کودک در هر ماه، یک هفته را نزد والد دیگر بگذراند، این در حالی است که دیدار مستمر والدین در دفعات بیشتر و زمان کوتاه‌تر، مثلا هفته‌ای یک‌بار یا دوبار، بخصوص برای کودکانی با سنین پایین‌تر بهتر است. این‌که در یک ماه یک هفته را نزد والد دیگر باشد سبب می‌شود برنامه‌هایشان به هم بریزد و این اسباب‌کشی موقتی، معمولا برای کودکان خوشایند نیست.

با هم هماهنگ باشید

هر چقدر هم که با هم اختلاف‌نظر داشته باشید، باید درباره مسائل مربوط به فرزندتان با هم هماهنگ شوید. شاید بپرسید چه مسائلی؟ مسائلی مثل زمان تماشای تلویزیون، تنبیه یا تشویق، مقررات رفت و آمد با دوستانش، خرید تبلت، تلفن همراه یا رایانه، رفتن به کلاس‌های هنری، ورزشی و... . حتی سعی کنید در دادن هدیه به فرزندتان با یکدیگر هماهنگ شوید، یعنی سعی نکنید با دادن هدایای گرانقیمت یا چیزهایی که همسرتان با آنها موافق نیست محبت او را جلب کنید. ممکن است شما درباره مساله‌ای با همسرتان دچار اختلاف‌نظر شوید، اما فراموش نکنید که نباید این اختلاف‌نظر برای فرزندتان تبدیل به فرصتی برای سوءاستفاده شود، پس حتی اگر درباره مساله‌ای رضایت کامل ندارید، بهتر است به نتیجه‌ای بینابینی برسید و در آن با هم هماهنگ رفتار کنید. این هماهنگی نیازمند صحبت‌های حضوری یا تلفنی با همسر سابقتان است. این نکته را در نظر داشته باشید که ناهماهنگی بین والدین بخصوص در سنین نوجوانی، کنترل رفتار فرزند را ناممکن می‌کند.

فعالیت‌های مشترک را به رسمیت بشناسید

یکی از نگرانی‌های کودکان طلاق توضیح دادن این مساله است که چرا پدر یا مادر در فلان برنامه تنها آمده‌اند؛ بنابراین در موقعیت‌های مهمی که معمولا والدین هر دو در کنار فرزندانشان حضور دارند، سعی کنید که با هم در آن برنامه شرکت کنید، در موارد پزشکی هم که باید هر دو تصمیم‌گیری کنید بهتر است هر دو حضور داشته باشید.

فرزندتان را واسطه نکنید: اگر قرار است پیغامی به همسرتان بدهید، حتما خودتان این کار را بکنید. برای هماهنگی در مورد مسائل مالی یا تربیتی، به هیچ وجه فرزند خود را واسطه قرار ندهید، زیرا این کار برای او عذاب‌آور است. معمولا فرزندان علاوه بر انتقال پیغام شما، این اضطراب را هم با خود حمل می‌کنند که واکنش پدر یا مادرشان نسبت به این پیغام چه خواهد بود.

هرگاه یکی از شما یا هر دویتان ازدواج کردید

احتمال ازدواج پس از جدایی بخصوص برای زوجینی که در سنین جوانی از هم جدا می‌شوند زیاد است و این یک اتفاق طبیعی و منطقی در زندگی آنان محسوب می‌شود، اما کنجکاوی درباره این تازه‌وارد در زندگی همسر سابق، آن هم از طریق رفت و آمدهای فرزند به او حس جاسوسی و خیانتکاری می‌دهد ضمن این‌که واکنش شما به اخبار تازه او می‌تواند حس او را نیز تحت تاثیر قرار دهد. تا جایی که می‌توانید سعی کنید نگاه فرزندتان را نسبت به ازدواج مجدد والد دیگر مثبت کنید و برایش توضیح دهید که این یک اتفاق طبیعی در زندگی هر دوی شما خواهد بود.

اگر فرزندتان با شما زندگی نمی‌کند

فرقی نمی‌کند قانون او را به والد دیگر سپرده باشد یا توافق خودتان، در هر صورت فرزندتان با شما زندگی نخواهد کرد و بیشتر وقتش را نزد والد دیگر می‌گذراند، اما مراقب باشید که حضور شما در زندگی‌اش کمرنگ نباشد یعنی در موقعیت‌های مهم، همیشه همراهش باشید، زمان‌های مشخصی از روز را با او تلفنی حرف بزنید، اگر توانستید با والد دیگر توافق کنید، هر روز مسیر مدرسه تا خانه همسر سابقتان را با او همراه شوید. به وقت خودش او را تشویق و به وقت خودش تنبیه‌اش کنید و خلاصه سعی کنید حضورتان به عنوان مادر یا پدر برای فرزندتان ملموس باشد.

اگر فرزندتان با شما زندگی می‌کند

نه از این طرف بام بیفتید و نه از آن طرف! یعنی نه خودتان را برنده بدانید و نه مدام غر بزنید که همه گرفتاری‌ها و مسئولیت‌ها به دوش شماست. سعی کنید والد دیگر را در مسئولیت‌های مربوط به فرزندتان شریک و فرزند را هم به بودن در کنار والد دیگر تشویق کنید. به هیچ وجه در مقابل فرزند به والد دیگر توهین نکنید یا این‌که او را در مقام قضاوت قرار ندهید. او فقط یک کودک است که فارغ از تمام دعواها و درگیری‌ها مادر و پدرش را دوست دارد.

شیما نادری - چاردیواری

آدامسی که قورت می‌دهید، چه می‌شود؟

به گزارش جام جم سرا ، برخی مطالعات نشان می دهند آدامسی که به اشتباه قورت داده شود 7 سال در بدن می ماند اما دانشمندان خلاف این باور را اثبات کردند.

بخش اعظم آدامس متشکل از نوعی لاستیک به نام بوتیل است که در ساخت توپ بسکتبال نیز مورد استفاده قرار می گیرد.

دانشمندان انجمن شیمی ایالات متحده به تازگی یک تحقیق گسترده در خصوص ورود آدامس به بدن و واکنش سیستم گوارش نسبت به آن انجام داده اند و دریافتند آدامس در معده توسط اسید هیدروکلریک هضم و نابود می شود و باقیمانده توسط روده ها از بدن دفع می شود.

آدامس ها به طور معمول از شیرین کننده ها ، طعم دهنده ها ، نرم کننده ها و عناصر پلاستیکی تشکیل شده اند ، ماده پلاستیکی موجود در آدامس نوعی پلیمر است و به طور کاملاً مصنوعی ساخته می شود و ربطی به صمغ درختان ندارد.

پس از خوردن آدامس، آنزیم های زبان شروع به شکستن مولکول های بزرگ آدامس می کند.البته معده نمی تواند لاستیک موجود در آدامس را به طور کامل نابود کند اما آن را از خود عبور می دهد و در نهایت آدامس جویده شده پس از یک الی 2 روز از بدن خارج می شود.

شیوه هضم و خارج کردن آدامس از بدن دقیقاً مانند فرآیند هضم مواد غذایی همچون ماکارونی، گوشت و یا دانه های آجیل است.

با این وجود کارشناسان توصیه می کنند افراد از خوردن مواد غیر خوراکی اجتناب کنند، اما در عین حال در صورت قورت دادن اشتباهی آدامس و ابتلا به مشکلات گوارشی چون چسبندگی مری و یا بیماری های معده به پزشک متخصص مراجعه کنید.

منبع: دیلی میل

پرده گوش کی پاره می‌شود؟

فردی که پرده گوش او پاره شده ممکن است درد شدید و تیزی را در زمان پاره‌شدن پرده احساس کند که در ادامه به کری نسبی و تداوم درد گوش منجر می‌شود. اگر پاره شدن پرده گوش به دلیل جراحات و ضربات شدید وارده به ناحیه سر باشد احتمال خروج خون رقیق و آبکی از مجرای گوش وجود دارد و در بسیاری از تصادفات سنگین جاده‌ای این اتفاق می‌افتد که نشانه‌ای بسیار جدی و خطر آفرین محسوب می‌شود و نشانگر شکستگی جمجمه و نشت مایع مغزی - نخاعی به همراه مقداری خون از اطراف مغز است.

اقدامات اولیه

در انواع خونریزی‌های غیرطبیعی از بدن، لازم است بلافاصله با اعمال فشار جلوی خونریزی را بگیرید‌. اما برای درمان خونریزی‌های گوش به‌هیچ‌وجه درون مجرا را با پنبه یا دستمال مسدود نکنید‌. اگر خونریزی بر اثر نشت مایع مغزی - نخاعی باشد، جلوگیری از خروج این مایع و تجمع آن در مجرای گوش به وخامت حال مصدوم منجر می‌شود.

تا رسیدن نیروهای مجرب اورژانس به فرد مجروح کمک کنید در حالت نیمه‌نشسته قرار گیرد، به نحوی که سر او به سمت گوش مجروح طوری متمایل به پایین قرار گرفته باشد که اجازه خروج و تخلیه خون را بدهد.

فقط می‌توانید در محل خروج خون از گوش یک پوشش تمیز بگذارید و آن را فشار ندهید‌. معمولا پس از مدت زمان کوتاهی، خونریزی خود‌به‌خود بند خواهد آمد.

فاخره بهبهانی

چرا پاهای بیماران دیابتی زخم می‌شود؟

اول این که دیابتی‌ها جریان خون مناسبی در پاهایشان ندارند، بنابراین زخم‌هایشان زود ترمیم نمی‌شود. دوم این که زیاد بودن قند خون محیط مناسبی برای باکتری‌ها ایجاد می‌کند تا رشد کنند و سوم این که دیابت کنترل نشده دفاع ایمنی را ضعیف می‌کند.

ولی سوال اساسی این است: آیا بدون هرگونه آسیب، پاها زخم می‌شوند یا این که زخم‌ها خود به خود به وجود می‌آیند؟

واقعیت این است اگرچه دیابتی‌ها براحتی پاهایشان زخم می‌شود، ولی هرگز بدون هیچ عاملی این اتفاق نمی‌افتد. مثال واضح در این مورد آسیب‌های ناشی از کفش است. وقتی شما کفش نو می‌خرید، بعد از پوشیدن آن به دلیل درد یا سوزشی که در قسمتی از پا احساس خواهید کرد، شماره کفش را تغییر می‌دهید یا کفش دیگری را انتخاب خواهید کرد. حال بیمار دیابتی را در نظر بگیرید که حس درد و فشار را ندارد. وقتی او برای خرید کفش مراجعه می‌کند ممکن است متوجه فشار و دردی که این کفش به قسمتی از پایش وارد می‌کند، نشود و با خرید و پوشیدن آن بعد از مدتی یک قسمت از پایش زخم می‌شود. زمانی بیمار متوجه می‌شود که بوضوح زخم دیده می‌شود. در حالی که قبل از آن به دلیل بی‌حسی پاها اصلا متوجه این مشکل نبوده است. مثال دیگر این که وقتی بیمار دیابتی که حس پاهایش کم شده است با پای برهنه در منزل راه می‌رود ممکن است یک جسم کوچک به کف پایش بچسبد و او مدت‌ها بدون این که متوجه شود روی آن راه برود و اندک‌اندک آن جسم خیلی ریز، کاملا کف پایش را زخمی کند.

سوال مهم این است آیا این مشکل راه حل پیشگیرانه دارد؟

بله. مهم‌ترین راه جلوگیری از این فاجعه وارسی پاها توسط خود بیمار است.

دیابتی‌ها باید هر روز پاهایشان را به‌دقت وارسی و تمیز و با کرم‌های خاص آن را مرطوب کنند‌. از طرف دیگر در انتخاب کفش مناسبی که به هیچ نقطه از پای بیمار فشار نمی‌آورد، دقت کنند. نکته مهم دیگر این که هرگز نباید با پای برهنه حتی در منزل راه بروند و حتما جوراب و کفش مناسبی در خانه بپوشند و نکته آخر این که اگر یک زخم کوچک در پایشان ایجاد شد، سریع به پزشک متخصص داخلی یا عفونی مراجعه کنند. همیشه به خاطر داشته باشیم زخم‌های دیابتی علت مشخص دارند و قابل پیشگیری هستند.

دکتر رضا کریمی

‌ فوق‌تخصص بیماری‌های غدد و متابولیسم

[e-mail]

آیا خوردن شیر و ماست موجب سنگ کلیه می‌شود؟

در چند سال اخیر بیماران زیادی را ویزیت کرده‌ام که به اشتباه و به بهانه واهی گروه خون‌های خاص و وجود دیابت، آنان را از مصرف لبنیات منع کرده‌اند. نخوردن لبنیات بخصوص در سنین میانسالی صدمات جبران‌ناپذیری به ساختمان استخوان‌ها می‌زند و احتمال ایجاد پوکی استخوان را بشدت بالا می‌برد. متاسفانه همین موضوع در مورد بیماران دچار سنگ کلیه بسیار دیده می‌شود و به اشتباه آنان را از خوردن لبنیات منع می‌کنند.

اکنون به یک سوال اساسی می‌پردازیم: سنگ‌های کلیه چگونه ایجاد می‌شوند؟ سنگ‌های کلیه از مواد متنوعی تشکیل شده‌اند. کلسیم، فسفر، اگزالات، اسید اوریک و... در ساختمان انواع سنگ‌های کلیه وجود دارند. جالب این است که اسید اوریک یکی از مهم‌ترین عوامل ساخته شدن سنگ‌هاست. دفع اسید اوریک اضافی در ادرار می‌تواند آن‌قدر زیاد باشد که به حد اشباع برسد و دفع بلور ایجاد کند. به این ترتیب رسوب این بلورها باعث ایجاد سنگ‌های کلیه از جنس اسید اوریک می‌شود. بلورهای اسید اوریک می‌توانند به عنوان هسته مرکزی باعث رسوب کردن املاح دیگر مثل املاح کلسیم و اگزالات شده، انواع سنگ‌های کلیه ایجاد شوند.

دفع زیاد از حد موادی که گفته شد، فقط یکی از عوامل موثر بر ایجاد سنگ است. غلیظ شدن ادرار شاید مهم‌ترین عامل ایجاد سنگ باشد. نوشیدن کم مایعات بخصوص در ساعات شبانگاهی، کم نوشیدن آب و سایر مایعات در ساعات گرم تابستان بویژه اگر فرد مجبور به فعالیت در گرما باشد از عوامل کم شدن ادرار و غلیظ‌شدن آن هستند. یکی از عواملی که مانع رسوب مواد در کلیه می‌شود، ورزش‌هایی همچون دویدن، دوچرخه‌سواری و بخصوص کوهنوردی است که با ایجاد تلاطم در ادرار مانع ایستایی و ایجاد رسوب و تشکیل کریستال‌های سنگ می‌شود. یکی دیگر از عوامل مستعدکننده ایجاد سنگ‌های ادراری، خوردن نمک است. زیاد شدن دفع سدیم در ادرار مستعدکننده ایجاد سنگ است.

در مجموع آنچه باید به آن تاکید کنیم این است که برخلاف تصور برای پیشگیری از سنگ‌های کلیه نباید لبنیات را کم کرد و به جای آن باید از خوردن نمک و چربی پرهیز کرد و با نوشیدن مایعات و ورزش منظم از تشکیل سنگ ممانعت کنیم.

دکتر رضا کریمی

‌ فوق‌تخصص بیماری‌های غدد و متابولیسم

آیا قند میوه‌ها به اضافه وزن منجر می‌شود؟

به گزارش جام جم آنلاین ، این نوع قند، شیرین‌ترین نوع قند و فرمول مولکولی آن شبیه به گلوکز (نوعی قند ساده دیگر) است، با این تفاوت که ساختار متفاوتی دارند.

هر دوی این قندها کربوهیدرات به حساب می‌آیند و برای متابولیسم بدن انسان اهمیت زیادی دارند، اما به طریقی متفاوت در کبد سوخت و ساز می‌شوند.

اضافه گلوکز به صورت انسولین از بدن خارج می‌شود، اما فروکتوز اضافه به صورت چربی در بدن ذخیره می‌شود. خیلی افراد به صورت ارثی دچار مقاومت فروکتوز هستند.

مواد غذایی با سطح فروکتوز بالا شامل سودا، سیب و سس سیب، عسل، گلابی، انگور، خرما، هندوانه، انبه و آبمیوه‌ها مثل آب‌سیب و آب‌‌انگور هستند. همچنین مصرف بالای فروکتوز به مشکلاتی از قبیل نقرس، چاقی مفرط، سندرم متابولیک، بیماری‌های قلبی ـ عروقی و نارسایی کبد منجر می‌شود.