اگر خانواده ای که دارای کودک مبتلا به بیماری اوتسیم است درخواست کمک کند، برای نگهداری از کودک مبتلا به این بیماری نیرو به محل زندگی فرد اعزام می شود.
با دلگرم همراه باشید تا در مورد بیماری خطرناک اوتیسم بیشتر بدانید.
علت واقعی این بیماری هنوز مشخص نیست، اما مطالعاتی در رابطه با دلیل بروز این بیماری در حال انجام است.
به نظر می رسد مساله ژنتیک مهم باشد. برای مثال دوقلوها بیشتر دچار این بیماری می شوند تا یک برادر و خواهر. اختلال کروموزومی و مشکلات عصبی در افراد اوتیسمی مشاهده شده است.
اوتیسم (به انگلیسی: Autism) نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی غیرطبیعی مشخص میشود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز میکند و علّت اصلی آن ناشناختهاست. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است. وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز اوتیسم ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار میسازد.
در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده میشود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخهای غیرمعمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیتهای غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است.
از هر ۶۰ تا ۷۰ تولد زنده در دنیا یک نفر مبتلا به اوتیسم است. کارشناسان زندگی ماشینی و عوامل ناشی از آن مانند استرس را در سیر صعودی ابتلا به این بیماری دخیل میدانند.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و غیر کلامی ، تعاملات اجتماعی و فعالیت های مربوط به بازی، مشکل دارند. این اختلال ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان دشوار می سازد . در بعضی موارد رفتارهای خود آزارانه و پرخاشگری نیز دیده می شود. در این افراد حرکات تکراری دست زدن ، پریدن پاسخ های غیر معمول به افراد ، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می شود .
دیگر علت های این بیماری ( که هنوز به اثبات نرسیده) شامل: رژیم غذایی ، تغییرات مجرای گوارشی ، مسمومیت با جیوه ، عدم استفاده از ویتامین ها و املاح و حساسیت به واکسن است.
بسیاری از والدین نگران این موضوع هستند که برخی واکسن ها برای کودک شان خطرآفرین است.
دانشگاه امراض کودکان در آمریکا و موسسه دارویی ( IOM) اعلام کردند که هیچ نوع واکسن و یا ترکیبات واکسنی مسئول ایجاد بیماری اوتیسم نیستند. آنها گفتند که فواید واکسن زدن خیلی بیشتر از خطرات احتمالی آن است.
هنوز تعداد این کودکان، مشخص نشده است. بیماری اوتیسم در پسران 3 تا 4 برابر بیشتر از دختران است. وضعیت اقتصادی خانواده، میزان تحصیلات افراد خانواده و نوع زندگی تاثیری بر این بیماری ندارند.
اختلال اوتیستیک
ارتباط ، تعامل اجتماعی و بازی تخیلی به طور مشخص آسیب دیده است. علائق ، فعالیت ها و رفتارهای تکراری دیده می شود . اختلال در سه سال اول زندگی شروع می شود.
اختلال آسپرگر
با آسیب در تعاملات اجتماعی و وجود فعالیت ها و علائق محدود مشخص می گردد . علائم بالینی کلی که نشان دهنده تأخیر در زبان باشد وجود ندارد یعنی در حقیقت مبتلایان مشکلات تکلمی کمتری دارند. هوش طبیعی و یا بالاتر از طبیعی است.
اختلال رت
اختلال پیش رونده ای است که فقط در دختران دیده می شود. ابتدا مراحل رشد طبیعی است ولی بعد مهارت های به دست آمده قبلی و استفاده هدف دار از دست ها را از دست می دهند و به جای آن حرکات تکرار شونده دست ایجاد می شود که بین سنین1-4 سالگی شروع می شود.
اختلال فرو پاشنده دوران کودکی
رشد حداقل در دو سال اول زندگی طبیعی است . از دست دادن جدی مهارت هایی که قبلاً داشته است مشاهده می شود.
اختلال نافذ رشد غیر اختصاصی
به تنهایی علائم مشخص هیچیک از اختلالات بالا را ندارد و نمی توان آنرا جزو یکی از طبقه بندی های فوق الذکر جای داد.
اوتیسم یک ناتوانی طولانی مدت است که منجر به اختلال عملکرد عصبی – روانی در فرد می شود. گر چه به نظر می رسد که اوتیسم عارضه نادری است اما اطلاعات اخیر گویای آن است که شیوع اوتیسم حتی تا20 مورد در هر10000 تولد زنده می رسد.
اگر چه علت اصلی آن کاملاً شناخته شده نیست، اما در سال های اخیر تحقیقات و مطالعات بسیاری در این زمینه صورت گرفته است.تحقیقات تأکید زیادی بر منشاء زیست شناختی و عصب شناختی در مغز دارد . در بسیاری از خانواده ها سابقه اوتیسم و یا اختلالات مربوط به آن وجود داشته است که ریشه ژنتیک را مطرح می کند.
اگر چه تا به حال ژن خاصی که مربوط به اوتیسم باشد شناخته نشده است . پژوهشگران در مورد نقش ژنتیک در علت شناسی اوتیسم اختلاف نظر دارند و عده ای از آنها ترکیب چندین ژن را به عنوان علت اختلال مطرح می کنند . چندین نظریه درباره اوتیسم مطرح شده که هیچیک به طور دقیق اثبات نشده است.
ناتوانی های کودکان اوتیسمی کدامند؟
1- سندرم Asperger : بیماری است که در طی سال های اول مدرسه ظاهر می گردد و شامل تداخلات اجتماعی، دقت زیاد در صحبت کردن و اشتیاق به کارهای غیرمعمول است.
2- سندرم Rett : این یک بیماری سیستم عصبی است که برگشت را ایجاد می کند، به خصوص در استفاده از زبان و دست ها. تفاوت زیادی با اوتیسم دارد و تنها در زنان دیده شده است.
3- ناتوانی در یادگیری : نادر است و این در مواردی رخ می دهد که به بچه یک چیز را یاد می دهیم و آن بچه در 10 سالگی آن را از یاد می برد.
4- ناتوانی در پیشرفت
همچنین اوتیسم می تواند تداخلاتی را در مغز ایجاد کند و بیماری های دیگری را نیز بوجود آورد از قبیل:
• Fragile X syndrome
• Mental retardation (عقب ماندگی ذهنی)
• Tuberous sclerosis(تصلب بافت ها)
• Seizures(صرع)
Fragile X syndrome یک بیماری ارثی می باشد که از کم هوشی ناشی می شود. در این بیماری ژن ها قادر نیستند پروتئین کافی را برای سلول (به خصوص سلول مغز) تولید کنند.
علائم اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص است اما در 3-2 سالگی کاملا مشخص می شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.
کودک مبتلا به اوتیسم ارتباط چشمی ندارد
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد
متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن است علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس است» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.
کودک مبتلا به اوتیسم توان همذات پنداری ندارد
کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می تواند مادرش را بغل کندو ببوسد یا دلیل گریه اش را جویا شود اما در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می شود، ممکن است در این زمینه دچار مشکل شود.
کودک مبتلا به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد؛ نمی تواند به محیط توجه کند یا خود را جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد
تفکر انتزاعی تفکر پیچیده ای است که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.
کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند
این کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و در برخی پایین است. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور است؛ گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود.
اوتیسم درمان پذیر است
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت است اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی است.
بیشتر والدین اوتیسمی، هنگامی که بچه آنها 18 ماهه تا 2 ساله می شود، کمک می خواهند. بچه های اوتیسمی مشکلاتی دارند، از قبیل:
تداخل در روابط اجتماعی، وانمود کردن به بازی و ارتباط کلامی و غیر کلامی.
بیشتر کودکان اوتیسمی، در سن 1 یا 2 سالگی معمولی هستند، ولی ناگهان زبان گفتاری و مهارت های اجتماعی را از دست می دهند.
کودکان اوتیسمی، ممکن است:
مشکلات ارتباطی این بیماران شامل:
مکان سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد، کار را سخت می کند اما در روستا ارتباط ساده تر است و نیازهای سطحی باعث می شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده تر است.
کودک مبتلا به اوتیسم می تواند وارد مدرسه عادی شود
خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می کنند و اتفاقا برایشان بهتر است زیرا حضور آنها در کنار کودکان دچار اوتیسم که علائم شدید دارند، می تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه ای در آنها شود.
در مدارس عادی، حضور یک معلم رابط مخصوصا برای کودک کم توان کمک کننده است. برخی از این کودکان حفظیات خوبی دارند اما متاسفانه باید بپذیریم که ممکن است حتی به این کودکان قلدری شود یا مورد آزار جنسی یا تمسخر دیگران قرار بگیرند.
به صلاح کودک است که با کودکان طبیعی حشر و نشر داشته باشد. اینکه درمانگر با او به پارک برود، بسیار خوب است زیرا تعمیم دادن از جمله مسائلی است که این کودکان در آن دچار مشکل هستند.
چنین سرویسی پرهزینه است و به همین دلیل به مادر آموزش داده می شود ارتباطات را در محیط های دیگر اصلاح کند. مسلما باید به سلامت روان مادر هم توجه کرد و فرصت هایی را به وجود آورد تا بتواند برای خود زمانی داشته باشد.
با اینحال، برخی بر این باورند که نباید به اولیای مدرسه در مورد اوتیسم کودکان توضیح داد، چرا که برخی از مدارس ما دید منفی به مسائل روانپزشکی دارند و حتی کودک بیش فعال را در مدرسه روی صندلی جدا می نشانند و اگر کودکی آسیب ببیند، همه تقصیرها را به گردن کودک مبتلا به اوتیسم می اندازند. متاسفانه این ضعف ها وجود دارد و به اصلاحاتی در این زمینه نیازمندیم.
تا کنون هیچ روش قطعیای برای درمان مبتلایان به اوتیسم یافته نشدهاست. کارآمدترین روش درمانی، توانبخشی است.
در تحقیقات اخیری که توسط برخی والدین کودکان مبتلا به درخود ماندگی و متخصصین انجام شده این نتیجه حاصل شده است که در برخی از نمونههای آماری استفاده از شیر شتر به عنوان یک درمان مؤثر برای این بیماری پذیرفته شده است.
برای آنکه بهترین سرویس را به یک کودک مبتلا به اوتیسم ارائه دهیم، باید به موارد زیر توجه نماییم:
کودک ما حتماً باید توسط یک متخصص روانپزشکی اطفال و یک متخصص مغز و اعصاب اطفال ویزیت شود.
به طور فشرده و ترجیحاً هر روز تحت خدمات گفتاردرمانی و کاردرمانی قرار گیرد.
لازم است والدین و مربی کودک روشهای مناسب تقویت مهارتهای ارتباطی کودک را از طریق مطالعه کتابهای مرتبط و یا به وسیلهٔ جلسات مشاورهای که کاردرمانگر کودک برگزار میکند، فرا بگیرند.
ارزیابی وضعیت حسی - حرکتی کودک به وسیله کارشناسان کاردرمانی صورت پذیرد و در صورت لزوم جلسات کاردرمانی ذهنی کودک به طور منسجم برگزار گردد.
موسیقی درمانی، راهکاری برای ارتباط با کودکان اوتیسم است. نقاشی و قصه گویی نیز یکی از روشهای مؤثر تربیت کودکان اوتیسم است و پدران و مادران باید در یک گوشه اتاق نشسته و کتابهای قصه متناسب با سن کودک را با صدای بلند و دلنشین برای علاقهمندی آنان بخوانند.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
طبق آمار رسمی سازمان جهانی بهداشت، در سال 1975 از هر 5 هزار نفر، یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده اما در سال 2004 این میزان به یک در 166 نفر رسیده و در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر مبتلا به اوتیسم بوده اســت.
امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه گیر نیست، بلکه می دانیم اوتیسم طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد. آنچه در ادامه می خوانید، حقایقی درباره این بیماری به روایت دکتر میترا حکیم شوشتری، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران اســت.
از نظر کلامی، کودک مبتلا به اوتیسم دچار تاخیر اســت. کودکان به مرور که بزرگ می شوند، درک بیانی بالاتری در مقایسه با قدرت بیان دارند. یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند.
متاسفانه گاهی والدینی را می بینیم که اوتیسم فرزندشان را انکار می کنند. آنها می گویند فرزندم کلام دارد و حتی باهوش اســت چون در سن پایین می تواند جمله های سنگین و طولانی را بیان کند اما برخی کودکان مبتلا به اوتیسم مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند.
این به معنی هوش بالای کودک نیست بلکه بدان معنی اســت که کودک درک و شناختی از محیط اطراف ندارد.
2- کودک مبتلا به اوتیسم «من» نمی گوید
در روند طبیعی رشد، کودکان به محض آنکه «من» را درک می کنند، دیگر از «نام خود» برای بیان خواسته هایشان استفاده نمی کنند در حالی که کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: «به علی آب بدید!» این نشانه خوبی نیست. حتی کودک مبتلا ضمایر را هم اشتباه استفاده می کند.
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن اســت محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.
در
واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به
لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها
ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
4- واژه سازی کودک مبتلا به اوتیسم غیرطبیعی اســت
ممکن اســت واژه سازی به شکل بازی در کودکان عادی هم دیده شود اما جایگزین کردن همیشگی واژه ها، مختص مبتلایان به اوتیسم اســت. مثلا کودک مبتلا به اوتیسم ممکن اســت همیشه به «باب اسفنجی»، «بنگی» بگوید.
5- اوتیسم گاهی خفیف اســت، گاهی شدید
در
گذشته اوتیسم به 5 گروه تقسیم می شد اما امروزه می دانیم که اوتیسم نوعی
اختلال رفتاری اســت و طیف بندی دارد. ممکن اســت فردی تمام علائم را داشته
باشد و در طیف شدید اوتیسم باشد و به شکل فردی در خودمانده در جامعه ظاهر
شود و ممکن اســت فقط مشکل ارتباطی داشته باشد؛ مثلا نتواند دوست صمیمی داشته
باشد و احساسات دیگران را درک کند و در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف دسته
بندی شود.
6- کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها با یک وسیله سرگرم می شود
کودک طبیعی مدت توجه کوتاهی دارد یعنی شاید نهایتا 5 دقیقه با یک اسباب بازی بازی کند و بعد آن را رها کند و سراغ بازی دیگری برود. کودک طبیعی چون محرک های مختلف را آزمایش می کند، پیشرفت می کند اما کودک مبتلا به اوتیسم ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد.
این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند هستند و ممکن اســت ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن اســت زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.
8- کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کند
این کودکان بازی های تخیلی ندارند. کودکان از 1.5 تا 2 سالگی وارد بازی های نمادین می شوند؛ مثلا ممکن اســت از یک تکه پازل به عنوان لیوان چای استفاده کنند یا عروسک شان را روی پا بگذارند و تکان دهند. این بازی ها به رشد طبیعی کودک کمک می کند اما مبتلایان به اوتیسم این توانایی را ندارند.
آنها با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند؛ مثلا ممکن اســت به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.
9- تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست
علائم
اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص اســت اما در 3-2 سالگی کاملا مشخص می
شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن اســت در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده
شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.
10- کودک مبتلا به اوتیسم ارتباتط چشمی ندارد
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
11- کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد
متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن اســت علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس اســت» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.
کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات دارد. او می تواند مادرش را بغل کندو ببوسد یا دلیل گریه اش را جویا شود اما در سنین بالاتر که انتظارها از او بیشتر می شود، ممکن اســت در این زمینه دچار مشکل شود.
کودک مبتلا
به اوتیسم توانایی ذهن خوانی ندارد؛ نمی تواند به محیط توجه کند یا خود را
جای دیگران بگذارد و احساسات دیگران را درک کند.
13- کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد
تفکر انتزاعی تفکر پیچیده ای اســت که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.
14- کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند
این
کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و
در برخی پایین اســت. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و
برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور اســت؛
گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در
حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود.
15- اوتیسم درمان پذیر اســت
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت اســت اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی اســت.
با
این همه، متاسفانه برخی از درمانگران هنوز تعریف قدیمی اوتیسم را باور
دارند و فکر می کنند این بیماران، ناتوان و گوشه گیر هستند و اگر فردی کلام
و فقط علایق خاص و تکراری داشته باشد، می گویند به اوتیسم مبتلا نیست و با
تشخیص اشتباه، کودک را از دورانط لایی درمان محروم می کنند.
16- باید توقع خود را از کودک مبتلا به اوتیسم تعدیل کنیم
اگر
ناتوانی ها را نادیده بگیریم و فقط به توانایی ها توجه کنیم، مانع پیشرفت
کودک می شویم چون به مرور ضعف ها شدیدتر می شود و حتی روی توانایی ها سایه
می اندازد.
17- دلیل قطعی اوتیسم معلوم نیست
عوامل مختلفی در بروز اوتیسم نقش دارند اما مهمترین علت آن توارث اســت. جهش های ژنتیکی در کنار بحث توارث ژن ها در بروز این اختلال دخیل اســت. موضوع مربوط به یک ژن هم نیست و ژن های مختلف و تعامل آنهاست که باعث بروز اوتیسم می شود.
این بیماری هنوز مرموز اســت و ناشناخته های بسیاری در مورد آن
وجود دارد. تحقیقات زیادی در این زمینه انجام شده و علل مختلفی مثل برخی
کمبودهای تغذیه ای در دوران بارداری یا سن والدین یا حتی برخی بیماری های
دوران نوزادی و ... را در بروز آن دخیل می دانند که هیچ یک صددرصد مورد
تایید نیست.
18- اوتیسم پدیده ای ناشی از شهرنشینی اســت
این باور، هم درست اســت؛ هم نادرست. آمار نشان می دهد در مناطق صنعتی میزان شیوع اوتیسم بیشتر اســت. در بیماری های جدی روانپزشکی کناره گرفتن از شهر و ورود به روستا باعث می شود فرد زندگی بهتری داشته باشد چون زندگی در شهر به مهارت های بیشتری نیاز دارد.
مکان سنجی، مدیریت زمان و جمعیت زیاد، کار را سخت می کند اما در روستا ارتباط ساده تر اســت و نیازهای سطحی باعث می شود شدت علائم کم شود اما فراموش نکنیم به هر حال کسانی که در شهر هستند، دسترسی بیشتری به خدمات دارند و تشخیص بیماری در آنها ساده تر اســت.
19- کودک مبتلا به اوتیسم می تواند وارد مدرسه عادی شود
خیلی از کودکانی که اوتیسم خفیف دارند، به مدارس عادی راه پیدا می کنند و اتفاقا برایشان بهتر اســت زیرا حضور آنها در کنار کودکان دچار اوتیسم که علائم شدید دارند، می تواند باعث بروز رفتارهای کلیشه ای در آنها شود.
به صلاح کودک اســت که با کودکان طبیعی حشر و نشر داشته باشد. اینکه درمانگر با او به پارک برود، بسیار خوب اســت زیرا تعمیم دادن از جمله مسائلی اســت که این کودکان در آن دچار مشکل هستند.
چنین سرویسی
پرهزینه اســت و به همین دلیل به مادر آموزش داده می شود ارتباطات را در محیط
های دیگر اصلاح کند. مسلما باید به سلامت روان مادر هم توجه کرد و فرصت
هایی را به وجود آورد تا بتواند برای خود زمانی داشته باشد.
با اینحال،
برخی بر این باورند که نباید به اولیای مدرسه در مورد اوتیسم کودکان توضیح
داد، چرا که برخی از مدارس ما دید منفی به مسائل روانپزشکی دارند و حتی
کودک بیش فعال را در مدرسه روی صندلی جدا می نشانند و اگر کودکی آسیب
ببیند، همه تقصیرها را به گردن کودک مبتلا به اوتیسم می اندازند. متاسفانه
این ضعف ها وجود دارد و به اصلاحاتی در این زمینه نیازمندیم.
20- اوتیسم هم درمان دارویی دارد، هم درمان نگهدارنده
تعداد داروهای شیمیایی و حتی رژیم های غذایی که برای درمان به کار می رود، زیاد اســت. مکمل B6، امگا 3 و حتی رژیم های بدون گلوتن یا پرپروتئین گاهی برای این کودکان توصیه می شود اما هیچ یک تاثیر فوق العاده ای ندارند.
اگر علائم شدید باشد، مثلا کودک خنده های بی مورد یا حرکت های کلیشه ای یا تشنج و رفتارهای خودآزار داشته باشد، داروهایی برای حذف و طبیعی شدن رفتار او تجویز می شود که موثر هم اســت.
به گزارش جام جم سرا ، هرچند درمان کاملی برای اوتیسم وجود ندارد ، ولی ترکیبی از درمان های خانگی و مدرسهای می تواند به درمان این بیماری کمک کند. هدف درمان افزایش عملکرد کودک با کاهش شدت بیماری اســت.
معمولا متخصصان بسته به مشکل و شدت بیماری کودکان درمان های متفاوتی را ارائه می کنند و گاهی اوقات نیز درمان اوتیسم ترکیبی از چند روش تخصصی اســت.
اغلب متخصصان درمان های رفتاری و ارتباطی را نیز مد نظر قرار می دهند و تا حدودی نیز با موفقیت رو به رو می شوند.
یکی دیگر از روش های درمانی که برای کودکان اوتیسمی می توان به کار گرفت،درمان های آموزشی اســت همچنین درمان های خانگی نیز تا حدودی پاسخگوی مشکلات کودکان اوتیسمی بوده اســت.
درمان های دارویی نیز در میان درمان ذکر شده راه دیگری اســت که بسیار توصیه می شود.کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن اســت به بیماری های دیگر ناشی از اوتیسم همچون بیماری صرع، اختلالات خواب و مشکلات معده مبتلا باشند و باید در کنار درمان اوتیسم به درمان این بیماری ها نیز اهمیت داد.
پیشگیری از اوتیسم
هنوز هیچ راهی برای پیشگیری از ابتلای کودک به اوتیسم یافت نشده اســت. با این حال با درمان بموقع بیماری بهبود یافته و مهارت های اجتماعی و کلامی کودک ارتقا پیدا می کند. اگر کودک شما مبتلا به اوتیسم اســت با مراجعه به مشاوران و متخصصان برای آشنایی با راههای مختلف بهبود کودک، به کودکتان کمک کنید. درمان به موقع برای کودک مفید بوده، زندگی را برای او آسان تر کرده و از افزایش شدت بیماری اوتیسم پیشگیری می شود.
در مطالعه ای اثربخشی تقلید بزرگسال بر بهبود توجه اشتراکی کودکان مبتلا به اتیسم بررسی شد. در این پژوهش کودکان به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. هر دو گروه در فاز بازی مداخله شرکت می کردند که طی آن بزرگسال رفتار کودک را تقلید می کرد و یا به طور مشروط به آن پاسخ می داد، و سپس وارد فاز بازی خودانگیخته می شدند .
بر اساس نتایج، کودکان گروه تقلید در فاز مداخله زمان بیشتری به بزرگسال نگاه می کردند، و در فاز بازی خودانگیخته مدت زمان بیشتری به بزرگسال نگاه کرده و نگاه او را دنبال می کردند.به طور کلی نتایج نشان داد رفتار تقلیدی بزرگسال، توجه اشتراکی کودکان پیش دبستانی مبتلا به اتیسم را تقویت کرد که نشاندهنده ی ارزش تقلید به عنوان یک مداخله اســت.
منبع: شبکه مجازی آستان
نحوینژاد گفت: در حال حاضر مراقبتهای موقت نه به صورت دائم از خانوادهها از برنامههایی است که مد نظر سازمان بهزیستی کشور باشند.
وی در ادامه از کارگاههای آموزشی اولیه، کارگاه توانبخشی و حرفهآموزی به کودکان اوتیسم خبر داد و افزود: طراحی و اجرای برنامه گذر موفق کودکان مبتلا به اوتیسم به دوران بزرگسالی برای افراد ترخیص شده از مراکز اوتیسم بهزیستی از برنامههای خوب سازمان بهزیستی است.
وی افزود: افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند همراه با رفتارهای بچهگانهای که از خود بروز میدهند توانایی ارتباط با دنیای بیرون را ندارند و نیازمند حمایتهای ویژهای هستند و نباید خانواده این گروهها را به حال خود رها کنیم.
نحوینژاد گفت: هر چند وزارت بهداشت از برنامههای غربالگری و بیماریابی اخباری را انتشار داده است اما امیدواریم شاهد برنامههای عملیاتی این حوزه باشیم.
وی گفت: پروتکل آموزشی اوتیسم و همچنین بستههای آموزشی و بازی این اختلال برای کودکان توسط تیم توانبخشی تهیه شده و به صورت رایگان در اختیار آنها قرار خواهد گرفت.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی افزود: از وزارت بهداشت انتظار میرود که با توجه به توانمندی مجموعه اختلال اوتیسم را به خاطر دسترسی بهتر به مبتلایان جزو اولویتهای وزارتخانه قرار دهد.
وی اضافه کرد: هر چند وزارت بهداشت در بحث تعرفههای توانبخشی ورود خوبی داشته است اما از آنجایی که کاردرمانی، گفتاردرمانی و برخی از خدمات توانبخشی تحت پوشش بیمه نیستند و تنها پوشش بیمهای در بحث فیزیوتراپی دیده میشود باید متولیان نظام سلامت به فکر این موضوع مهم نیز باشند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی افزود: طبق تحقیقات انجام شده میزان شیوع اوتیسم در ایران در مقایسه با جهان آمار عجیبی نیست و این اختلال رفتاری، هیجانی و رشدی باید با حمایت متولیان به بهترین شکل مراحل خود را طی میکند.
وی یادآور شد: تشخیص اصلی اوتیسم با یک پزشک است اما این پزشک در کنار یک تیم توانبخشی میتواند به این تشخیص صحیح دست پیدا کند و والدین باید تشخیص صحیح را به دست تیم تخصصی بسپارند تا شاهد برچسبهای غیرواقعی اوتیسم به فرزندان خود نباشند.
نحوینژاد در پایان گفت: سازمان بهزیستی یکی از اولویتهای خود را حمایت از بیماران اوتیسم قرار داده و این نوید را میدهیم که با تدوین سند ملی خانواده اوتیسم شاهد حمایتهای دوچندان سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت خواهند بود.
اصفهان- ایرنا- مقاله عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان در معتبرترین مجله علمی حیطه اوتیسم دنیا با رتبه برتر (Q1) و ضریب تاثیر (IF) بالا منتشر شد.
نحوینژاد گفت: در حال حاضر مراقبتهای موقت نه به صورت دائم از خانوادهها از برنامههایی است که مد نظر سازمان بهزیستی کشور باشند.
وی در ادامه از کارگاههای آموزشی اولیه، کارگاه توانبخشی و حرفهآموزی به کودکان اوتیسم خبر داد و افزود: طراحی و اجرای برنامه گذر موفق کودکان مبتلا به اوتیسم به دوران بزرگسالی برای افراد ترخیص شده از مراکز اوتیسم بهزیستی از برنامههای خوب سازمان بهزیستی است.
وی افزود: افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند همراه با رفتارهای بچهگانهای که از خود بروز میدهند توانایی ارتباط با دنیای بیرون را ندارند و نیازمند حمایتهای ویژهای هستند و نباید خانواده این گروهها را به حال خود رها کنیم.
نحوینژاد گفت: هر چند وزارت بهداشت از برنامههای غربالگری و بیماریابی اخباری را انتشار داده است اما امیدواریم شاهد برنامههای عملیاتی این حوزه باشیم.
وی گفت: پروتکل آموزشی اوتیسم و همچنین بستههای آموزشی و بازی این اختلال برای کودکان توسط تیم توانبخشی تهیه شده و به صورت رایگان در اختیار آنها قرار خواهد گرفت.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی افزود: از وزارت بهداشت انتظار میرود که با توجه به توانمندی مجموعه اختلال اوتیسم را به خاطر دسترسی بهتر به مبتلایان جزو اولویتهای وزارتخانه قرار دهد.
وی اضافه کرد: هر چند وزارت بهداشت در بحث تعرفههای توانبخشی ورود خوبی داشته است اما از آنجایی که کاردرمانی، گفتاردرمانی و برخی از خدمات توانبخشی تحت پوشش بیمه نیستند و تنها پوشش بیمهای در بحث فیزیوتراپی دیده میشود باید متولیان نظام سلامت به فکر این موضوع مهم نیز باشند.
معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی افزود: طبق تحقیقات انجام شده میزان شیوع اوتیسم در ایران در مقایسه با جهان آمار عجیبی نیست و این اختلال رفتاری، هیجانی و رشدی باید با حمایت متولیان به بهترین شکل مراحل خود را طی میکند.
وی یادآور شد: تشخیص اصلی اوتیسم با یک پزشک است اما این پزشک در کنار یک تیم توانبخشی میتواند به این تشخیص صحیح دست پیدا کند و والدین باید تشخیص صحیح را به دست تیم تخصصی بسپارند تا شاهد برچسبهای غیرواقعی اوتیسم به فرزندان خود نباشند.
نحوینژاد در پایان گفت: سازمان بهزیستی یکی از اولویتهای خود را حمایت از بیماران اوتیسم قرار داده و این نوید را میدهیم که با تدوین سند ملی خانواده اوتیسم شاهد حمایتهای دوچندان سازمان بهزیستی و وزارت بهداشت خواهند بود.
اصفهان- ایرنا- مقاله عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان در معتبرترین مجله علمی حیطه اوتیسم دنیا با رتبه برتر (Q1) و ضریب تاثیر (IF) بالا منتشر شد.
تشخیص اوتیسم خفیف به مراتب سختتر است زیرا علایم آن محدودتر و خفیفتر از اوتیسم شدید است. تشخیص به موقع آن کمک زیادی به درمان بیماری میکند.
مهمترین نشانه کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم عدم توانایی لازم برای برقراری ارتباط کلامی و عاطفی با دیگران است. اختلال اوتیسم دارای طیف گستردهای بوده و از اوتیسم خفیف و شدید متغیر است. شیوع این بیماری در پسران 4 تا 5 برابر دختران بوده و علت اصلی آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است.
اختلال طیف اوتیسم در سنین مختلف تغییر میکند و برخی نشانهها در برخی کودکان زودتر و در برخی دیرتر بروز میکند. اما به طور معمول تاخیر در برخی از مهارتها از 15 ماهگی قابل مشاهده است. هرچند علایم و شدت بیماری اوتیسم در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم بر توانایی برقراری ارتباط کودک با دیگران تاثیر میگذارد.
نشانههای هشدار دهنده:
در ۱۲ ماهگی، هنوز چیزی نمیگوید (حتی کلمات ناواضح)، ارتباط چشمی ندارد و به صدای پدر و مادر واکنش نشان نمیدهد، اشاره نمیکند و لبخند دیگران را با لبخند پاسخ نمیدهد.
در ۱۶ ماهگی، یک لغت هم نمیگوید.
در ۲۴ ماهگی، دو لغت نمیگوید.
از دست دادن تکلم و یا مهارت های اجتماعی در هر سنی
سن طلایی درمان بیماری اوتیسم تا قبل از ۵ سالگی است. هر چه در سن پایینتری بیماری اوتیسم تشخیص داده، بازتوانیها شروع شود و آموزشهای لازم، به موقع به کودک داده شود احتمال طبیعی شدن بیشتر است اما باید بپذیریم که کودکان مبتلا به بیماری همیشه تا حدودی با سایر همسالان خود متفاوت هستند.
اگر کودک از طرف شما و یا دکتر مخصوص خود مظنون به بیماری اوتیسم باشد باید برای تشخیص قطعی توسط یک روانشناس، روانپزشک و یا یک متخصص رشد اطفال معاینه شود.
روشهای درمانی اوتیسم عبارتند از:
دارو درمانی
کاردرمانی و گفتار درمانی
رژیم غذایی و استفاده از شیر شتر در درمان اوتیسم خفیف
در درمان اوتیسم خفیف یا شدید تشخیص به موقع و استفاده همزمان از تمام راهکارهای درمانی بهترین نتیجه را به دنبال خواهد داشت.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران، محمد قدیری روانپزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران با اشاره به سه علامت مهم و هشدار اوتیسم در کودکان، افزود: مشاهده هرگونه اختلال در کلام و فن بیان، دیر به حرف افتادن کودک، گوشه گیری و کم حرفی غیر معمول و علاقه زیاد به هر چیزی که میچرخد مثل عقربه های ساعت و نظایر آن مهمترین و اصلی ترین علایم هشدار اختلال در فرآیند رشد مغز یا اوتیسم است.
به گفته وی، در صورت تشخیص به موقع در همان مراحل اولیه قابل کنترل و درمان است.
این روانپزشک با بیان اینکه در اغلب موارد اوتیسم بین 3 الی 4 سالگی با ظهور بیشتر علایم مشخص میشود، تاکید کرد: مهمترین چراغ قرمز بروز این عارضه، نحوه برخورد غیر معمول کودک خردسال با اسباب بازی هایش است.
وی گفت: کودک اوتیسمی همانند سایر همسالانش با اسباب بازی هایش به معنای واقعی بازی نمیکند و فقط عاشق ایجاد نوعی حرکت چرخشی در آنها است؛ برای مثال وی می تواند ساعت ها با لذتی خاص به جریان چرخش لباس در لباسشویی و چرخیدن عقربه های ساعت خیره شود و هر شیء را که به دستش میرسد حتی عروسک هایش را هم میچرخاند.
این روانپزشک و استاد دانشگاه علومپزشکی ایران تصریح کرد: مبتلایان به اوتیسم معمولا دیرتر از همسالانشان به حرف می آیند به گونه ای که خردسال مبتلا به این عارضه هیچگاه بر اساس قواعد دستور زبان فارسی جملات را کامل و صریح بیان نمی کنند.
وی افزود: کودک مبتلا به اوتیسم معمولا تنها در صورت نیاز و اجبار آن هم خیلی محدود شروع به صحبت می کند مثلا برای طلب آب یا خواسته ای مهم در غیر این صورت کودک اصلا تمایلی به حرف زدن ندارد و غالبا ساکت می ماند.
استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران با تاکید بر اینکه والدین به داشتن کودکان زیادی آرام، کم حرف و کلا بی سر و صدا افتخار نکنند، افزود: به علت آگاهی ناکافی عموم جامعه، خیلی ها به اینکه کودک خردسالشان خیلی گوشه گیر، کم حرف، کم تحرک و تودار است، افتخار میکنند.
وی تاکید کرد: در حالی که آرامش غیر معمول کودک نسبت به محیط و واکنش های اطراف میتواند از وجود اختلالی در روند رشد و تکامل مغزی خردسال خبر دهد، در بسیاری از موارد نیز کودک مبتلا به اوتیسم حتی در همان یک الی 2 سالگی هیچ واکنشی نسبت به رفتارهای هیجانی والدین و اطرافیانش برای بازی با او نشان نمی دهد و کلا نسبت به محرک های محیطی اعم از شادی، غم و حتی شور و نشاط بی تفاوت است.
این روانپزشک یادآور شد: امروزه اوتیسم به عنوان دستاورد کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته شیوع نسبتا بالایی دارد و بنابراین تشخیص به موقع بسیار حیاتی است؛ زیرا در این زمان و در همان مراحل اولیه با اعمال روشهایی همچون شناخت درمانی، رفتار و گفتار درمانی، کودک مبتلا به اوتیسم میتواند با کنترل وضعیتش به مدرسه برود درس بخواند و در آینده فرد مفیدی برای جامعه شود.
وی یادآور شد: در صورت تشخیص دیر هنگام و پیشرفت بیماری دیگر امیدی به کنترل و درمان آن نبوده و تنها راهکار فقط ایجاد شرایط مراقبتی تخصصی و قوی آن هم صرفا برای ادامه حیات فرد مبتلا است؛ زیرا یک مبتلا به اوتیسم حتی قادر به برقراری ارتباط با اجتماع نیست.
این روانپزشک گفت: گرچه اوتیسم درمان قطعی ندارد اما میتوان با غربالگری به موقع آن را بخوبی کنترل و در مسیر مناسب تری هدایت کرد بنابراین خانواده ها میتوانند با مراجعه به مراکز بهداشت شهرهایشان و بهره مندی از مشاوره های روانپزشکان، نورولوژیست ها و روانشناسان از بروز علایم حادتر جلوگیری کنند.
قدیری اظهار داشت: در تهران هم مرکز مغز و شناخت دانشگاه علومپزشکی ایران یکی از مهمترین مراکز فعال برای غربالگری، تشخیص و کنترل و درمان اوتیسم آماده ارائه خدمات به عموم اقشار است.