بهرام رادان با انتشار عکس زیر در اینستاگرمش نوشت :
اینم از جشن عروسى ما، خانه اى ساخته ایم ز مهر، بیاین جشن ما رو با حضور خودتون زیبا کنین، از کودکان عزیز هم در فرصت بهترى پذیرایى خواهد شد، هر چند میدونیم فایده نداره و میارینشون، شام راس ساعت سرو میشه و وسائل ایاب و ذهاب هم مهیاست، اصلا هم فکر نکنین دروغ اول آوریل و سیزده ستا، بیاین خوش میگذره بزن و بکوبه امشب
شرح: سکانس عروسى فیلم پولاریس
ابهت چهره اش با فیلم ها و تئاترهایی که می ساخت، نمی خواند. مردی که چه آن زمان که با سبیل بود و چه الان که سبیل های پرپشتش را می زند، دغدغه حقوق زنان کشورش را دارد که معتقد است جهان از نگاه آن ها زیباتر و قابل تحمل تر است. او در طول بیش از پنجاه سال فعالیت هنر اش، یک خط ثابت را پی گرفته که زنان داستان هایش نقش محوری آن را به عهده دارند. فارغ از شعارهای فمینیستی و به دور از هیاهوی زن سالاران غرب گرا، او دردها و رنج ها زنان سرزمین خودش را بر پرده سینما و صحنه تئاتر می آورد.
اما دو ویژگی دیگر است که او را از دیگران ممتاز می کند؛ نخست آنکه، او از سویی هم جامعه اش را خوب می شناسد و هم تاریخ سرزمین اش را و همین علایق و دغدغه هایش هست که مطالعات اش را به عمق تاریخ و اسطوره های ایرانی رسانده و از این رو او از معدود فیلم سازان و کارگردانان تئاتر است که پشتوانه تئوریک کارهایش کم از جذابیت های سینمایی و تئاتری اش ندارد. دیگر آنکه معمولا کارگردانان سینما، تجربه چندان موفقی در تئاتر نداشتند و یا لااقل آن طور که در سینما خوش درخشیدند، در هنر تئاتر، سرآمد نبودند و بالعکس؛ اما او استثناء است. هم در سینما چیره دست است و هم در تئاتر استاد.
مرگ یزدگرد
در بین تئاترهای مختلفی که بیضایی روی صحنه برده است، مرگ یزدگرد چیز دیگری است. این کار سال ۵۸ روی صحنه رفت که علاوه بر متن غنی اش، با بازی هنرمندانی چون سوسن تسلیمی، مهدی هاشمی، امین تارخ و علیرضا خمسه، ماندگار شد. در این نمایشنامه بهرام بیضایی، فرار یزدگرد پادشاه ایران، به دلیل حمله اعراب به مرو را روایت می کند.
داستان از آنجایی آغاز می شود که یزدگرد در خانه آسیابانی پناه می گیرد و در آنجا به دست آسیابان به طمع مال کشته می شود و باز اینجا بیشتر زن آسیابان است که سردار ایرانی و گروه همراهش را در مورد قضاوت خود برای کشتن آن ها دچار تردید می کند. در آخر داستان نیز زمانی که سپاهیان اسلام در حال تصرف آنجا هستند و همه در انتظار مرگ، کلام آخر را زن آسیابان که در اصل ناجی و مغز متفکر خانواده است می زند که همه بار معنادار و زیبای نمایش است. «آری، اینک داوران اصلی از راه می رسند. شما را که درفش سپید بود، این بود داوری. تا رای درفش سیاه آنان چه باشد!»
کلاغ
بیضایی فعالیت سینمایی اش را با فیلم برداری یک فیلم هشت میلیمتری چهار دقیقه ای سیاه و سفید در سال ۱۳۴۱ آغاز کرد. پس از ساخت فیلم کوتاه عمو سبیلو در سال ۱۳۴۹، اولین فیلم بلندش رگبار را در سال ۱۳۵۰ ساخت. او به همراه کارگردانان جوان و بنام دیگری همچون مهرجویی، کیمیایی و تقوایی، موج سینمای ایران را پایه گذاری کردند که در آن وانفسای فیلم فارسی، تنها راه تنفس سینمای مستقل و غیربازاری بود. کلاغ بیضایی را باید در این جریان دید و قدرش را دانست، داستان مردی که در جستجوی موضوعی برای ساخت یک برنامه تلویزیونی است و با آگهی گمشده دختری، در روزنامه روبرو می شود…
سگ کشی
در اینجا باز داستان یک بانوی نویسنده ایرانی به نام گلرخ کمالی است که شوهرش، ناصر معاصر را به حال قهر و به گمان رابطه ای میان او و منشی شرکتش ترک کرده است. با پایان جنگ به تهران بر می گردد. شوهرش که ورشکست شده و در حال رفتن به زندان است. گلرخ متوجه می شود که شریک شوهرش با صحنه سازی، تمام سرمایه شرکت را برداشته و به طور غیرقانونی از مرز خارج شده و شوهرش مانده با تمامی بدهی های شرکت و فشارهای طلبکاران.
گلرخ وظیفه خود می داند در جبران سوءظن های بیجای خود، حالا به نجات شوهرش بشتابد و با تلاش برای پرداخت خرید طلب ها و اثبات بی گناهی او،ل و گرفتن رضایت شاکیان از شوهرش، برای آزادی اش از زندان بکوشد. او در این مسیر مشکلات زیادی را تحمل می کند، از تحقیر و توهین تا آزار و تجاوز، و در پایان شوهرش را آزاد می کند و شوهرش به عنوان تشکر طلاقنامه اش را به او می دهد.
باشو غریبه کوچک
وقتی فیلم را می دیدی، حتی اگر گویش گیلکی هم بلد نبودی، باز دیالوگ های فیلم باشو، غریبه کوچک را یاد می گرفتی وب ه خاطر می سپردی و هرازچند گاهی آن را برای خودت تکرار می کردی. داستان پسرکی به نام «باشو» که در جریان ویرانی های جنگ ایران و عراق از جنوبی ترن استان کشور به شمالی ترین استان کشور می آید و چون زبان پسرک جنوبی است و سیه چرده، زبان و چهره اش، برای میزبانان اش، ناآشنا است و از این رو کودک داستان هم می پرسد: نه خیر سیفیده نیبه که نیبه.
دکفه پسیخان یا سپیدرود آب درون آب سیا کنه، تو چرا سفید نیبی زای (جایی که با صابون باشور رو می سایید تا سفیدش کنه: نه خیر سفید نمی شه که نمی شه. بیفته تو سفیدرود، رودخانه رو سیاه می کنه، تو چرا سفید نمی شی بچه؟)
با تلاش هایی که برای همزبان شدن کودکان فیلم که می گوید، آما گیمی بج، شوما چی گیدی؟… انه گیدی مرغانه (ما به این می گیم برنج شما چی می گید؟ به این می گن تخم مرغ) احتمالا این را هم شنیده اید که «عدنان عفراویان» همان «باشو»ی خاطره ما، امروز جوان ۳۶ ساله ای است که در اهواز سیگار می فروشد.
این روزهای بیضایی
کارگردان خاطره ساز نیم قرن اخیر، چند سالی است که جلای وطن کرده و بجای آنکه در ایران مشغول به تدریس باشد، در دانشگاه استنفورد مشغول تدریس و تحقیق است. در سال ۲۰۱۲ جایزه میراث فرهنگی دانشگاه استنفورد به او اهدا شد و در سال ۲۰۱۳ نیز دانشگاه هاروارد جایزه سینا را به بیضایی اهدا کرد.
بهرام بیضایی (متولد ۵ دی ۱۳۱۷ در تهران) کارگردان سینما و تئاتر و نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس و پژوهشگر ایرانی است.
بیضایی علاوه بر کارگردانی و نمایشنامه نویسی، در سینما عرصه‌های دیگری چون تدوین، ساخت عنوان بندی و تهیه کنندگی را هم تجربه کرده‌است. رگبار، چریکه تارا، مرگ یزدگرد، باشو غریبه کوچک، شاید وقتی دیگر، مسافران و سگ کشی از مهمترین آثار وی هستند. مژده شمسایی چهره پرداز و بازیگر، همسر اوست. بیضایی از کارگردان های صاحب سبک و معتبر سینمای ایران بوده است.
برخی از نمایشنامه های او به انگلیسی و فرانسوی و آلمانی درآمده و در اروپا و امریکای شمالی چاپ شده است.
بهرام بیضایی در سال ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد. خانواده‌اش اهل آران و بیدگل بوده‌اند. پدر وی تعزیه‌خوان بوده‌است و عمو و پدربزرگش دست‌اندرکار تعزیه و تنظیم متن برای تعزیه بوده‌اند.
در سال‌های آخر دبیرستان دو نمایشنامه با زبان تاریخی نوشت. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشتهٔ ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام ادارهٔ کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به ادارهٔ هنرهای دراماتیک که بعدها به ادارهٔ برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد.
در این سال پژوهش‌های نمایش در ایران را در مجلهٔ موسیقی چاپ کرد. در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد.
او یکی از پایه‌گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره‌گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از ادارهٔ برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکدهٔ هنرهای زیبا و مدیریت رشتهٔ هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد.
در سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت‌الله (ذکایی) بیضایی مرحوم شد.
او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی (متولد ۱۳۴۷) ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد.
در سال ۱۳۷۵ به دعوت پارلمان بین‌المللی نویسندگان در استراسبورگ اقامت نمود. در سال ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و کار بر روی نمایش بانو آئویی نوشتهٔ میشیما یوکیو را پس از هجده سال دوری از صحنه آغاز کرد. مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ بدرود حیات گفت.[نیازمند منبع] وی هم‌اکنون در ایالات متحده اقامت دارد و در دانشگاه استنفورد مشغول تدریس و تحقیق است. در سال ۲۰۱۲ جایزه میراث فرهنگ دانشگاه استنفورد به او اهدا شد و در سال ۲۰۱۳ نیز دانشگاه هاروارد جایزه‌ی سینا را به بیضایی اهدا کرد. وی، چنان که خود گفته است، در سال‌های پس از انقلاب فرهنگی اجازه‌ی تدریس در دانشگاه‌های ایران را ندارد.
دو قسمت از برنامه خندوانه که با حضور دو تن از بازیگران سینما و تلویزیون ضبط شده، اجازه پخش داده نشده است. بهرام رادان و قطب‌الدین صادقی از جمله چهره‌هایی هستند که مدیران تلویزیون اجازه پخش برنامه‌های مربوط به آن دو را نداده‌اند.
بانی فیلم نوشت: عدم اجازه پخش برنامه مربوط به بهرام رادان در حالی صورت گرفته که تصویر وی در تیزرهای تلویزیونی فیلم روی پرده «عصر یخبندان» (مصطفی کیایی) نیز حذف شدند. البته میتوان دلیل این مسئله را حدس زد و آن را ناشی از مطلبی منتسب به رادان دانست که چندی قبل این بازیگر در واکنش به آزادی ازدواج همجنس‌گرایان در آمریکا توئیت کرد. هر چند این مطلب، با واکنش‌های تندی مواجه شد که در نهایت او را ناگزیر به انتشار یک متن عذرخواهی کرد، اما به نظر می‌رسد تلویزیون فعلاً روی این بازیگر ستاره سینما نظر مساعدی ندارد.
علت عدم پخش برنامه مربوط به قطب‌الدین صادقی اما مشخص نیست. به ویژه آنکه او در سریال در حال تولید «معمای شاه» (محمدرضا ورزی) نیز بازی دارد؛ مجموعه‌ای که قرار است نیمه دوم امسال روی آنتن رود.
بین ضبط و پخش «خندوانه» که شب‌ها ساعت ۲۲ در شبکه نسیم روی آنتن میرود، فاصله تقریباً کوتاهی وجود دارد و سازندگان با سرعت بالایی برنامه‌ها را به پخش می‌رسانند.
ممنوع التصویری فاطمه معتمدآریا در تلویزیون
این روزها تیزر تلویزیونی فیلم سینمایی «یحیی سکوت نکرد» در حالی از تلویزیون پخش میشود که نه اثری از نام فاطمه معتمدآریا در این تیزر هست و نه نشانی از تصویر او.
این بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر ایران مدت‌هاست که با این مشکل در تلویزیون ایران روبه‌روست و حتی کار به حذف نام او از تیتراژ سریال قدیمی «ارایشگاه زیبا» هم کشیده است.
معتمدآریا در این گفت‌وگو با بیان این که ما امروز در دنیا با خیلی از کسانی که دشمن بودند، هم گفت‌وگو میکنیم و به توافق می‌رسیم، گفته: «اما برای تبلیغ یک کار فرهنگی هنوز این اتفاقات می‌افتد؟ با استناد به چه قانونی و کدام حکم قضائی این رفتارها صورت میگیرد؟ من بی‌خبرم. اگر من حق خودم را هم فراموش کنم، به تهیه‌کننده متعهد هستم. نمی‌دانم این چه ضرری است که تهیه‌کننده باید متحمل شود. البته من از طریق مراجع قانونی کشور دنبال رفع این رفتارها و دوگانگی‌ها هستم و امیدوارم به نتیجه برسد.»
مدیران پیشین سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بارها ماجرای ممنوع التصویر بودن برخی از چهره‌ها را رد کرده بودند.
بهرام عظیمی (متولد ۱۳۴۵ در تهران)، کارگردان انیمیشن، فیلمنامه‌نویس، طراح کاراکتر و کاریکاتوریست است. او فارغ‌التحصیل رشته صنایع دستی از دانشگاه هنر تهران بوده و دارای نشان درجه ۲ هنری معادل با فوق لیسانس انیمیشن می‌باشد.
از جمله معروفترین آثار او انیمیشن‌های تبلیغاتی راهنمایی و رانندگی (سیاساکتی و داوودخطر)، انیمیشن‌های آقای ایمنی (حسن خطرناکه حسن)، انیمیشن‌های بابابرقی، انیمیشن کوتاه «ماسوله» و کارگردانی فیلم بلند انیمیشن تهران ۱۵۰۰ است.
الان بعد از تهران ۱۵۰۰ تعداد دشمنان شما زیادتر است یا دوستان‌تان؟
هر کسی در این مملکت چهره میشود، دشمن دارد. من میان همدوره‌ای‌های خودم، تابلو شده‌ام. خیلی هم به انیمیشن ربط ندارد. من برنامه پزشکی هم رفته‌ام و درباره جراحی زیبایی هم صحبت کرده‌ام. آخر سر هم بین دکتر زیبایی و من، حرف‌های من برای مردم جذاب‌تر بوده است. چون من نیامدم آنجا تعریف کار خودم را بکنم، به عنوان کسی که کاراکتر زشت و زیبا خلق میکند، راجع به زیبایی صحبت میکنم.
چون حضور فعالی دارید و دیده می‌شوید؛ دیگران را اذیت میکند؟
بله، اما همه این طور نیستند. یکسری می‌گویند چرا عظیمی. از رادیو به من زنگ می‌زنند و می‌گویند عظیمی بیا فلان برنامه، می‌روم. البته حالا از بین پیشنهادها انتخاب میکنم، اما ده سال قبل، سر هر برنامه‌ای دعوتم میکردند، می‌رفتم. چون دوست داشتم مطرح شوم. من هم مثل سایر آدم‌های هنری احساس می‌کردم حرف خاصی برای گفتن دارم.
حالا این حضور به واسطه کارشناس انیمیشن بودنم هست یا این که کارهایم تابلو بوده است. اتفاقا همین تابلو‌بودن باعث میشود شما دشمن داشته باشید. مثلا بعضی‌ها اعتراض کردند چرا بهرام عظیمی در برنامه تلویزیونی که درباره عمل‌های زیبایی است هم باید حضور داشته باشد؟ کاش دوستان این برنامه را تا انتها می‌دیدند و علت آن را می‌فهمیدند. من انتهای برنامه گفتم آقا اگر پول داشته باشی، میتوانی بروی جراحی زیبایی کنی ولی اگر اعتماد به نفس داشته باشی، زیبا می‌شوی.
من خودم را مثال زدم، گفتم تا قبل از این که دانشگاه بروم، جرات نداشتم از نیمرخ با کسی رودررو شوم، چون بینی‌ام بزرگ بود و قیافه جذابی نداشتم، اما بعد از این که دانشگاه رفتم، دیدم با کارهای هنری‌ام می‌توانم جلوه کنم و آدم مقابل من می‌گوید عجب کار خوبی و صرفا قیافه مرا نمی‌بیند.
به همین شیوه ازدواج کردید؟
خانم من همکلاسی‌ام بود و در دانشگاه الزهراء درس می‌خواند و به خاطر همین کارهای هنری‌ام بود که از من خوشش آمد. هیچ وقت از قیافه من تعریف نمی‌کند ولی از کارهایم چرا. در آن برنامه تلویزیونی هم همین را گفتم. گفتم اگر اعتماد به نفس داشته باشی، بی‌خیال قیافه‌ات می‌شوی. زمانی می‌روی بینی‌ات را عمل می‌کنی که به بینی‌ات فکر می‌کنی.
اعتماد به نفس باعث میشود تو خوش‌قیافه شوی. من این حرف‌ها را در آن برنامه زدم ولی بعضی‌ها می‌گویند چرا عظیمی در آن برنامه شرکت کرد، اما من به این حرف‌ها بی‌توجه هستم. موفقیت تهران ۱۵۰۰ به درد تمام بچه‌های انیمیشن می‌خورد. مخصوصا کسانی که در سایت‌های مختلف گفته‌اند که فلانی کلاهبردار است و آشنا و پارتی دارد. اگر مرا با این چیزها موفق می‌دانید، مرا الگو قرار دهید و ببینید چگونه موفق شده‌ام. به نظرم هر کس باید اعتماد به نفس و روابط عمومی، داشته باشد. این دو جنبه را بچه‌های انیمیشن در نظر نمی‌گیرند و می‌گذارند روی حساب چیزهای دیگر.
و برنده جوایز دیگر و لوح تقدیر از کشورهای ایران، ترکیه، آرژانتین، یوگسلاوی، هند، چین، امارات، قبرس، تایوان، کلمبیا و آذربایجان.
| سال | نام | نویسنده | طراح کاراکتر | کارگردان | مدت |
|---|---|---|---|---|---|
| ۸۱–۱۳۷۹ | سریال میدان ۱۰۱ |  | | | ۷ قسمت |
| ۸۰–۱۳۷۶ | انیمیشن‌های بابا برقی | | | | ۷ قسمت |
| ۱۳۷۹ | انیمیشن‌های محصولات دلپذیر | | | ۱۸ قسمت | |
| ۸۲–۱۳۸۰ | انیمیشن‌های راهنمایی و رانندگی | | | | ۴۵ قسمت |
| ۱۳۸۴ | انیمیشن‌های سازمان بازیافت | | | | ۲۶ قسمت |
| ۱۳۸۲ | انیمیشن‌های سازمان بازیافت مشهد | | | | ۴ قسمت |
| انیمیشن‌های تاکسیرانی اصفهان، شرکت مخابرات و… | | | |
رنگ سمن – سطل آشغال شهرداری – کیک پم پم- جاروبرقی خزر – کفش نگهدار – فیلتر تام – اسکاچ مطلوب – کمک فنر فن آوری – کیان تایر – بانک صنعت و معدن – تلویزیون شهاب – املاک و مسکن – روغن ترمز پارس لاک – چی توز – شامپو صحت – جارو برقی صنام – بیسکویت گرجی – واکس پاندا – محصولات ببک – نخودی نمکی – ایران تایر – شامپو بس – مایع ظرفشویی پارتیس – روغن بن فلون – روغن جت کین – لامپ نورافشان- سنگ آذرنخجوان – مانیتور ADI – آب معدنی کولاک – اسکلت آموزش سالار – شکوبیس گرجی – محصولات دلپذیر – شامپو بس عروسکی – شکلات سنم – آلوچه کیهان-
| سال | نام | نویسنده | طراح کاراکتر | کارگردان | مدت |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱۳۸۵ | انیمیشن‌های «سازمان فرهنگی هنری شهرداری» | | | | ۴۵ دقیقه |
| ۱۳۸۶ | انیمیشن‌های «راه آهن جمهوری اسلامی» | | | | ۳ قسمت |
| ۱۳۸۵–۸۷ | انیمیشن‌های «شرکت گاز» | | | | (سری جدید) ۵۰ قسمت |
| ۱۳۸۵–۸۷ | انیمیشن‌های «بهینه‌سازی» | | | | ۵۰ قسمت |
| ۱۳۸۶ | انیمیشن‌های «سازمان میراث فرهنگی» | | | | ۸ قسمت |
| ۱۳۸۶ | انیمیشن‌های «پالایش پخش» | | | | ۳۰ قسمت |
| ۱۳۸۵ | انیمیشن «سحر نزدیک است» | | | | ۱۲ دقیقه |
| ۱۳۷ | انیمیشن‌های «سامانه» ۱۳۷ | | | | ۳ قسمت |
| ۱۳۸۷ | انیمیشن‌های «برق خوزستان» | | | | ۵ قسمت |
| ۱۳۸۷–۸۸ | انیمیشن‌های «بیمه کشاورزی» | | | | ۵ قسمت |
| تبلیغات بانک اقتصاد نوین – بانک ملت –پودر تاپ و… | | | | ||
| ۱۳۸۹ | مجموعه انیمیشن‌های «سازمان ملی جوانان» | | | | ۱۰ قسمت |
| ۱۳۸۹ | مجموعه انیمیشن‌های «عوارض شهرداری تهران» | | | ۵ قسمت | |
| ۱۳۹۰ | انیمیشن کوتاه» ماسوله» | | | | ۱۰ دقیقه |
| ۱۳۹۰ | مجموعه انیمیشن‌های «همت مضاعف-کار مضاعف» | | | ۱۰ قسمت | |
| ۱۳۹۱ | مجموعه انیمیشن‌های «مین زدایی» | | | | ۵ قسمت |
| ۱۳۸۷–۹۱ | فیلم انیمیشن سینمایی «تهران ۱۵۰۰» | | | ۹۰ دقیقه | |
| ۱۳۹۱ | انیمیشن‌های «تتراپک» (شیر) | | | ۸ قسمت | |
| ۱۳۹۱ | آرم استیشن همیشگی جشنواره «فیلم فجر» | | | | ۴۵ ثانیه |
| ۱۳۹۱ | آرم استیشن مجله «دنیای تصویر» | | | | ۴۵ ثانیه |
| ۱۳۹۱ | انیمیشن‌های «متروی تهران» | | | | ۲ قسمت |
| ۱۳۹۲ | آرم استیشن «انجمن سینمای جوان» | | | | ۴۵ ثانیه |
| ۱۳۹۰–۹۲ | مجموعه انیمیشن‌های «بزن بریم سینما» | | | ۱۳ قسمت | |
| ۱۳۹۲–۹۳ | مجموعه انیمیشن‌های «قوه قضاییه» | | | | ۴ قسمت |
| ۱۳۹۲–۹۴ | مجموعه انیمیشن‌های «۱۰ روستا» | | ۴ قسمت | ||
| ۱۳۹۲–۹۳ | انیمیشن کوتاه «بابا» | | | ۱۳ دقیقه | |
| ۱۳۹۴ | آرم استیشن جشنواره «یاس» | | | | ۴۵ ثانیه |
| ۱۳۹۳–۹۴ | انیمیشن‌های «شرکت گاز» | | | | (سری ۹۳–۹۴) ۱۵ قسمت |
| ۱۳۹۴ | تیتراژ برنامه «ستاره شو» | | | | ۶۹ ثانیه |
| ۱۳۹۴ | تیتراژ شروع برنامه «خندوانه» | | | | ۹۲ ثانیه |
| ۱۳۹۴–۹۳ | مجموعه انیمیشن‌های «آسمان آبی، زمین پاک» | | | | ۱۰ قسمت |
| ۱۳۹۴–۹۳ | مجموعه انیمیشن‌های «سالم و ناسالم» | | | | ۱۰ قسمت |
| ۱۳۹۵ | انیمیشن کوتاه «ابیانه» | | ۹ دقیقه |
بهرام بیضایی (متولد ۵ دی ۱۳۱۷ در تهران) فیلم‌ساز، کارگردانِ تئاتر، نمایشنامه‌نویس، تدوین‌گر، تهیه‌کننده و پژوهشگر ایرانی است.
ده فیلم بلند، چهار فیلم کوتاه، کمابیش هفتاد کتاب و نمایش‌هایی بر صحنه‌های شهرهای مختلف ایران و گاه جهان از سال ۱۳۴۱ به بعد کارنامهٔ هنریِ بیضایی را تشکیل می‌دهد. او جز این کارها به استادی و آموزش نمایش و سینما و امور مربوطه در دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های گوناگون در ایران و بیرون از ایران پرداخته است.
سگ‌کشی که پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۳۸۰ ایران شد از مهمترین فیلم‌های بیضایی است.
بهرام بیضایی در سال ۱۳۱۷ در آران و بیدگل به دنیا آمد. خانواده‌اش اهل آران و بیدگل بوده‌اند. پدر وی (ذکایی بیضایی آرانی) و عمو (ادیب بیضایی آرانی) و پدربزرگش (ابن روح آرانی) هستند.
در سال‌های آخر دبیرستان دو نمایشنامه با زبان تاریخی نوشت. او تحصیلات دانشگاهیش را در رشتهٔ ادبیات ناتمام گذاشت و در سال ۱۳۳۸ به استخدام ادارهٔ کل ثبت اسناد و املاک دماوند درآمد. در سال ۱۳۴۱ به اداره هنرهای دراماتیک که بعدها به اداره برنامه‌های تئاتر تغییر نام داد منتقل شد. در این سال پژوهش‌های نمایش در ایران را در مجله موسیقی چاپ کرد.
در سال ۱۳۴۴ با منیراعظم رامین فر ازدواج کرد که حاصل این ازدواج سه فرزند به نام‌های نیلوفر متولد ۱۳۴۵، ارژنگ متولد ۱۳۴۶ (فوت شده در صد روزگی) و نگار متولد ۱۳۵۱ می‌باشد.
بهرام بیضایی و پسرش نیاسان
او یکی از پایه‌گذاران و اعضای اصلی کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود که درسال ۱۳۵۷ از آن کانون کناره‌گیری کرد. در سال ۱۳۴۸ به عنوان استاد مدعو با دانشگاه تهران همکاری کرد. در سال ۱۳۵۲ از ادارهٔ برنامه‌های تئاتر به دانشگاه تهران به عنوان استادیار تمام وقت نمایش دانشکده هنرهای زیبا و مدیریت رشتهٔ هنرهای نمایشی انتقال یافت. در سال ۱۳۶۰ پس از بیست سال کار دولتی از دانشگاه تهران اخراج شد.
در سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۶ خانواده‌اش از ایران مهاجرت کردند. در سال ۱۳۶۵ پدرش استاد نعمت‌الله (ذکایی) بیضایی مرحوم شد. او در سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد. فرزند آخرش نیاسان در سال ۱۳۷۴ متولد شد.
مژده شمسایی (متولد ۱۳۴۷ در تهران) بازیگر تئاتر و سینما و چهره پرداز ایرانی است. او همسر بهرام بیضایی است.
مژده شمسایی (همسر دوم بهرام بیضایی)
مژده شمسایی بازیگری سینما را از سال ۱۳۷۱ در فیلم مسافران بهرام بیضایی آغاز کرد. وی هم‌اکنون در شهر پالو آلتو ساکن است.
نیلوفر بیضایی Niloofar Beyzaie (متولد ۲۵ دی ۱۳۴۵ برابر ۱۵ ژانویه ۱۹۶۷) نویسنده (نمایشنامه نویس) و کارگردان تئاتر است.
نیلوفر بیضایی دختر بهرام بیضایی
نیلوفر بیضایی فرزند بهرام بیضایی و منیر اعظم رامین فر (خواهر ایرج رامین فر طراح صحنه و لباس ایرانی) که در یک خانواده هنری رشد کرده می‌باشد.
بهرام بیضایی در سال ۱۳۷۵ به دعوت پارلمان بین‌المللی نویسندگان در استراسبورگ اقامت نمود. در سال ۱۳۷۶ به ایران بازگشت و کار بر روی نمایش بانو آئویی نوشتهٔ میشیما یوکیو را پس از هجده سال دوری از صحنه آغاز کرد. مادرش نیره موافق در سال ۱۳۸۰ بدرود حیات گفت.
وی هم‌اکنون در ایالات متحده اقامت دارد و در دانشگاه استنفورد مشغول تدریس و تحقیق است. در سال ۲۰۱۲ جایزه میراث فرهنگ دانشگاه استنفورد به او اهدا شد و در سال ۲۰۱۳ نیز دانشگاه هاروارد جایزهٔ سینا را به بیضایی اهدا کرد.
جشن عروسی بهرام بیضایی و همسر اولش منیراعظم رامین‌فر
فیلمنامه
شروع میکنیم با این عکس از بهرام خان رادان و ساره خانم بیات در پشت صحنه فیلم سینمایی “زرد” ساخته مصطفی تقی زاده که انشاالله در جشنواره فیلم فجر که حدود دو ماه به آغاز آن مانده، اکران خواهد شد. “زرد” نامی است که پس از کش و قوس و لِفتینگِ فراوان برای این پروژه انتخاب شده است. مثل این میماند که یک ایل و طایفه را به مدت یک سال برای انتخاب اسم خاص برای کودکت معطل کنی و در پایان اسمش را اصغر بگذاری. خدایی نکرده نمیگویم اسم بدی است ولی از این همه تفکر و تلاش و معطلی نتیجه دیگری انتظار می رود!
عاشیق فرهاد اصلان اوغلو.
عکس متفاوت رضا صادقی و دختر عزیزش تیارا خانم که ماشاالله هر سری که میبینیمشان ورژن تازه ای از خود بروز داده است و با قبلی کاملاً فرق میکند!
سلفی پژمان جمشیدی و خواهر جان در حال تماشای فوتبال. تا حالا دقت کرده اید که چهره پژمان همیشه به صورت دیفالت در وضعیت “خُب که چی؟!” قرار دارد؟! کمی اخم ها را باز کن و دنیا را زیباتر ببین پژمان جان!
سه پدر سگ در حال گرفتن جشن تولد برای یک توله سگ در حاشیه نمایشگاه پدر سگ ها!
و با افتخار خدمتتان عرض میکنم که در این لحظه مرزهای هنرِ اصیل و ارزنده ی “مایه خالی” توسط استاد علی اوجی هنرمند باافتخار کشورمان کیلومتر ها جابجا شد و رکوردی افتخارانگیز برای هنر این مرز و بوم به دست آمد. تبریک بی پایان! عظمت و شکوهِ این رکوردشکنی در حدی است که حتی طبل های شادانه هم خشکشان زده و کاری از دستشان بر نمی آید!
