فرمان‌های اورژانسی برای نجات: استفاده خطرناک از شوینده‌ها

استفاده از آنها هرچند به رعایت بهداشت و حفظ سلامت خانواده کمک می‌کند، وجود این نوع مواد شیمیایی در خانه خطراتی هم دارد. بااین‌همه، مصرف این‌گونه مواد برای تمیزی خانه ضروری است و بناچار باید راه‌های امدادرسانی به فردی را که احتمالا با این مواد دچار آسیب می‌شود، بدانیم. خوراندن بعضی مواد غذایی در هنگام بروز خطر ممکن است مشکل را حادتر کند. در مقابل ممکن است مصرف بعضی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها تا پیش از رساندن فرد حادثه‌دیده به بیمارستان باعث جلوگیری از بروز بسیاری از مشکلات بعدی شود. برای آگاهی از فوریت‌های تغذیه‌ای و راه‌های امدادرسانی به فردی که به اشتباه این مواد را خورده یا آنها را استنشاق کرده است از دکتر جواد حسین‌زاده، متخصص تغذیه و دکتر هادی قره‌باغی، متخصص طب اورژانس، کمک گرفته‌ایم.

دکتر هادی قره‌باغی، متخصص طب اورژانس، صحبت‌هایش را با اشاره به خطرات این مواد برای یک گروه خاص و آسیب‌پذیر یعنی کودکان آغاز می‌کند و در این باره توضیح می‌دهد: «خوردن تصادفی مواد شوینده بویژه در کودکان، نیاز به امدادرسانی سریع و مراقبت ویژه دارد. به همین دلیل فرد امدادرسان درصورت روبه‌رو شدن با این وضع، باید بسرعت اقدام و شرایط کودک را از وضع اضطرار خارج کند. در غیر این صورت کودک با مشکلات وخیمی روبه‌رو خواهد شد. البته امدادرسانی به فردی که مواد را خورده با امدادرسانی به کسی که به دلیل استنشاق مواد دچار مشکل شده است، کاملا فرق دارد. برای همین به تفکیک هر دو آسیب را بررسی می‌کنیم.»

وقتی ماده شوینده خورده می‌شود

دکتر جواد حسین‌زاده و دکتر هادی قره‌باغی هر دو معتقدند یکی از اشتباه‌ترین اقدام‌های امدادرسانی به فردی که تصادفا یا عمدا این مواد را خورده، این است که او را واداریم تا با وارد کردن فشار بر خود و اقداماتی نظیر انگشت‌انداختن به گلو، موادی که خورده بالا بیاورد. به عقیده این پزشکان، این شیوه سنتی که مردم بر آن باور دارند، بسیار اشتباه است. به دلیل این‌که مواد آسیب‌رسان که اغلب هم مواد سمی و اسیدی است یک بار زمان پایین‌رفتن از دستگاه گوارش و بار دیگر در زمان بازگرداندن آن به مجاری دستگاه گوارش آسیب وارد می‌کند.

دکتر قره‌باغی توضیح می‌دهد: «مردم تصور می‌کنند باید از رسیدن این مواد به معده فرد آسیب‌دیده جلوگیری کنند و سریعا اقداماتی انجام می‌دهند تا فرد مواد را از معده بازگرداند. دلیل این باور و تاکید بر بازگرداندن این مواد آن است که تصور می‌کنند با ورود این مواد به معده و فعل و انفعالات ایجادشده پس از آن، آسیبی جدی به سلامت فرد وارد می‌شود. اما این موضوع را مد نظر قرار نمی‌دهند که اگر این مواد حتی در هنگام بلعیدن وارد ریه نشده باشد، هنگام برگرداندن ممکن است به ریه وارد شود و باعث بروز آسیب‌های جدی و ماندگار در فرد شود. این آسیب حتی ممکن است به مرگ بیمار منجر شود.»

1. مصدوم چه بخورد؟

دکتر جواد حسین‌زاده درباره این مساله که باید در وضع اضطراری به فرد چه چیزی خورانده شود، می‌گوید: «باید برای کمک به فردی که مواد شوینده اسیدی خورده، آب و شیر خورانده شود. به غیر از این دو مایع، خوراندن هر چیز دیگری خطرناک است و باید از آن خودداری کرد. آب، شیر و ترجیحا آب خالی باعث می‌شود غلظت این مواد در بدن فرد آسیب‌دیده کم شود و در نتیجه آسیبی که به بدن فرد وارد می‌شود، تخفیف پیدا کند. به دنبال این نباشید که اگر فرد ماده اسیدی خورده به او ماده قلیایی بخورانید. خوراندن هر ماده اضافی به مصدوم باعث افزایش خطر استفراغ فرد می‌شود.»

2. اقدام‌های مهم امدادی

دکتر قره‌باغی در این باره توضیح می‌دهد: «برای امدادرسانی به مصدومی که این مواد را خورده باید ابتدا از امنیت صحنه حادثه مطمئن شویم. به این معنا که فرد امدادرسان باید مطمئن شود در صورت نزدیک‌شدن به مصدوم ماده شیمیایی به خود او نیز آسیب نمی‌زند. در صورت وجود این خطر تنها اقدامی که باید انجام دهد، تماس سریع با نیروهای امدادرسان است. اما اگر از امنیت صحنه مطمئن باشد تا قبل از رسیدن نیروهای امدادی می‌تواند اقدام‌های اولیه برای نجات جان مصدوم را آغاز کند. اولین کار این است که به مصدوم آب و شیر بخوراند. خوراندن بلافاصله آب ممکن است تا حدودی به بیمار کمک کند. اما اگر مدتی از بروز حادثه گذشته باشد و امداد‌رسان بعد از گذشت مثلا 20 دقیقه به خاطر بیاورد که به مصدوم آب نداده است، دیگر بعید به نظر می‌رسد خوراندن آب در آن زمان به مصدوم کمکی کند. این کار حتی ممکن است خطر بازگرداندن محتویات معده را افزایش دهد. بعد از آن مصدوم را به پهلو بخوابانید تا خطر استفراغ کردن کاهش یابد. اگر بتوانید مصدوم را به فضای باز منتقل کنید تا اکسیژن کافی به او برسد، بهتر است. هنگام رسیدن نیروهای امدادی اورژانس حتما ظرف ماده شوینده‌‌ای که فرد آن را خورده به آنها تحویل دهید. زیرا دانستن ترکیبات و فرمول شیمیایی مواد خورده‌شده توسط فرد برای اقدامات درمانی پزشک بسیار موثر است.» (فاطمه شیخ‌علیزاده / سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)

538

متخصصان تغذیه: خوردن ماکارونی برای زنان، خطرناک است

به نقل از پایگاه اینترنتی شبکه العالم، کار‌شناسان ایتالیایی مرکز بیماری‌های سرطانی میلانو در ایتالیا با استناد به تاریخ بیماریهای ثبت شده در پرونده سلامت هر یک از شرکت کنندگان در این پژوهش و خوراکی‌های روزانه بیماران، اعلام کردند ماکارونی ضررهای زیادی به بدن زنان وارد می‌کند.
نتایج پژوهش‌ها بیانگر این است که خوردن ماکارونی بیشتر از مردان، به زنان آسیب می‌زند به گونه‌ای که زیاده‌روی در خوردن آن موجب بروز بیماریهای قلبی و اختلال در رگ‌های خونی زنان می‌شود. دانشمندان دلیل آن را اختلال در ایجاد تعادل قند خون و در نتیجه آسیب دیدن قلب می‌دانند.
آنها اعلام کردند که علاوه بر اینها، ماکارونی موجب افزایش تجمع اسیدهای چرب و پایین آمدن سطح کلسترول خوب خون می‌شود که این موارد خود تحت تاثیر ترشح هورمون زنانه استروژن فعال می‌شود.
این همچنین تاکید کردند که خطرناک‌ترین نوع ماکارونی از آرد سفید با کیفیت تولید می‌شود. (واحد مرکزی خبر)

باتری‌ها، دوستانی خطرناک برای سلامتی

شناخت گام به گام مواد سمی و خطرناک یکی از راه‌هایی است که نه‌تنها تا حد زیادی از تاثیرات منفی ناخواسته این مواد بر سلامت انسان می‌کاهد، بلکه تاثیرات ثانویه زیست‌محیطی را نیز تا حد زیادی کاهش خواهد داد. یکی از مواد سمی و خطرناکی که ما در زندگی روزمره با آن سر و کار داریم، باتری است. باتری در اشکال و ابعاد مختلف بی‌تردید یکی از اجزای لاینفک زندگی مدرن است. رد پای باتری‌ها را می‌توان براحتی در ساعت، تلفن همراه، موبایل، اسباب‌بازی‌ها و کنترل‌های تلویزیون دید. اما آیا ردیابی عناصر سازنده و خطرناک این محصول نیز به همین سادگی است؟

انواع باتری‌

باتری یک نوع پیل الکتریکی و منبعی از انرژی پتانسیل الکتریکی است که به‌واسطه واکنش‌های شیمیایی که در درونش صورت می‌گیرد، انرژی شیمیایی را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند. قطب هر باتری جایی است که می‌توان انرژی را از آن دریافت کرد. باتری‌ اغلب حاوی ترکیبات شیمیایی اسیدی یا قلیایی، فلزات سنگین و لیتیوم هستند. باتری‌های موجود در بازار را که برای مصارف خانگی کاربرد دارند، می‌توان در سه گروه طبقه‌بندی کرد: گروه اول عبارت است از باتری‌های قلیایی با پیل خشک؛ باتری ای‌ای‌ای، 9 ولت و... .

باتری‌های قلیایی انواعی هستند که اغلب از طریق واکنش میان دی‌اکسید منگنز و روی عمل می‌کنند. این باتری‌ها را با نام باتری‌های یک‌بارمصرف نیز می‌شناسند؛ چرا که امکان شارژ ندارند و پس از مدتی دشارژ می‌شوند. باتری‌های تریپل اِی یا ای‌ای‌ای یک نمونه از پیل‌های خشک هستند که بیشتر در دوربین‌ها و کنترل‌های از راه دور کاربرد دارند. باتری‌های 9 ولت یا باتری‌های کتابی و ترانزیستوری نیز بیشتر در رادیو، اسباب‌بازی و تجهیزات ارتباطی به کار می‌روند. گروه دوم باتری‌ها به صفحات لیتیومی معروفند. کاربرد این باتری‌ها بیشتر در ساعت، سمعک، وسایل و ابزار الکترونیکی کوچک است. گروه سوم باتری‌ها، انواع قابل شارژ موسوم به باتری‌های نیکل کادمیومی هستند. این گروه از باتری‌ها را که از فلز کادمیوم و اکسیدنیکل به‌عنوان الکترود تشکیل شده‌اند بیشتر می‌توان در وسایل الکترونیکی از جمله گوشی‌های تلفن همراه سراغ گرفت.

چرا باتری‌ها خطرناک هستند؟

ترکیبات شیمیایی و فلزات سنگین باعث می‌شود که باتری‌ها از نظر طبقه‌بندی در رده وسایل خطرناک منزل جای بگیرند. باتری‌های قلیایی که کاربرد خانگی دارند، حاوی هیدروکسید پتاسیم یا هیدروکسید سدیم هستند. هر گونه سوراخ، شکستگی یا حتی ترکیدگی که باعث تماس این ترکیبات شیمیایی با پوست بدن شود، ممکن است خطرناک باشد. تماس این نوع ترکیبات شیمیایی با بافت‌های بدن در صورتی که شخص زخم‌های عمیق داشته باشد، ممکن است حتی به فساد یا مرگ سلول‌ها منجر شود. در واقع ترکیبات شیمیایی مذکور انسجام نسوج و بافت‌ها را از بین می‌برند و شرایطی مشابه توده‌های لزج و آبکی ایجاد می‌کنند. تحقیقات نشان داده که اگر این نوع باتری‌ها را حیوانی مثل سگ بجود، اسید معده بر آن تاثیر خواهد گذاشت و نتیجه چیزی بجز آسیب چند برابر به اندام‌ها نیست. سرب، روی، کادمیوم، کبالت و جیوه از جمله فلزات سنگین و سمی هستند که در این نوع از باتری‌ها یافت می‌‌شوند.

فردی که ناخواسته باتری را می‌بلعد اغلب یکی از نشانه‌های ذیل را از خود نشان می‌‌دهد: سرخی نامتعارف و زخم در ناحیه زبان و لب‌ها، تغییر رنگ دندان‌ها به سیاه یا خاکستری، حرکات نامتعارف و ممتد شبیه بلع همراه تراوش آب زیاد از دهان و...

بلع ناخواسته باتری توسط کودکان نیز ممکن است عوارض بسیار جدی از جمله انسداد دستگاه هاضمه را به همراه داشته باشد. باتری‌های با صفحات لیتیومی حاوی ترکیبات خورنده نیستند، اما مساله اینجاست که اگر به هر دلیلی وارد دستگاه هاضمه شوند، بر مری تاثیرات مخربی خواهند داشت. عبور این نوع باتری‌ها از مری سبب می‌شود که ناحیه‌ای از مری که در سمت کاتد است، قلیایی و ناحیه‌ای که در سمت آند است، اسیدی شود. نتیجه این شرایط غیرعادی نیز چیزی به غیر از تخریب جبران‌ناپذیر بافت نیست. جالب است که بدانید یک باتری 3 ولتی معمولی می‌تواند در ظرف 15 دقیقه بافت مری را به شکلی باورنکردنی نِکروزه کند. نکروزه شدن همان مرگ بافت‌هاست که به‌واسطه آن مجموعه‌ای از سلول‌ها یا بافت‌های بدن دچار مرگ یا فساد می‌شوند. تماس باتری‌ها با بافت‌های بدن اغلب به نوعی نکروز خاص به نام نکروز آبکی منجر می‌شود. نکروز آبکی جدای از تخریب سلولی، چرکین‌شدن را هم به همراه دارد. در بافت‌های نکروزه نوعی واکنش شیمیایی صورت می‌گیرد که به آن خزان یاخته‌ای گفته می‌شود. خزان یاخته‌ای حجم سلول‌ها را کاهش می‌دهد و باعث از بین رفتن غشای هسته سلول می‌شود. چنانچه مقادیر قابل‌توجهی از بافت‌های به‌هم‌پیوسته نکروزه شوند، شرایطی خاص ایجاد می‌شود که بدان قانقاریا می‌گویند. قانقاریا نوعی عفونت و فساد در بافت‌های بدن است که به‌واسطه آن خونرسانی به سلول‌ها مختل می‌شود و در شرایط حاد با قطع موضع آسیب‌دیده همراه می‌شود.

علائم بالینی بلع ناخواسته

بعضی از باتری‌ها به‌قدری کوچک هستند که ممکن است بلع ناخواسته آنها توسط کودکان و معلولان ذهنی بسرعت معلوم نشود. اما بعضی از علائم احتمالی بالینی شاید در تشخیص آن تا حدودی موثر باشند؛ برای مثال فردی که ناخواسته باتری را می‌بلعد اغلب یکی از نشانه‌های ذیل را از خود نشان می‌‌دهد: سرخی نامتعارف و زخم در ناحیه زبان و لب‌ها، تغییر رنگ دندان‌ها به سیاه یا خاکستری، حرکات نامتعارف و ممتد شبیه بلع همراه تراوش آب زیاد از دهان و در نهایت دردناکی و بادکردگی غیرعادی در ناحیه شکم. در این شرایط خاص اطرافیان باید توجه داشته باشند به‌هیچ‌وجه شخص بیمار را مجبور به بالا آوردن یا برگرداندن محتویات معده نکنند، زیرا این مساله می‌تواند از جهات دیگری مشکل‌ساز باشد. به خاطر داشته باشید که هر گونه اجبار به برگرداندن باتری ممکن است باعث شود که مواد سمی و خورنده آن زخم‌ها را بیشتر از آنچه که باید تحت ‌تاثیر قرار دهند. علاوه بر این، برگرداندن عمدی می‌تواند با توجه به ابعاد باتری حتی باعث انسداد مری شود. تنها اقدام موثر در این شرایط شست‌وشوی مداوم دهان و ناحیه‌ای از پوست بدن است که با ترکیبات شیمیایی تماس داشته. در ضمن هر ده الی 15 دقیقه باید مقادیر اندکی آب ولرم به فرد بیمار داد و هرچه سریع‌تر وی را به مراکز درمانی رساند. پزشکان اغلب بعد از آن که محل باتری را با رادیوگرافی مشخص کردند، از طریق آندوسکوپی یا جراحی آن را از بدن خارج می‌کنند. در این گونه مواقع زمان فاکتور بسیار مهمی است؛ چرا که هرقدر فرآیند درمانی زودتر آغاز شود و باتری زودتر از بدن فرد خارج شود، طبعا به نفع وی خواهد بود.

باتری‌ها را جدی بگیرید

باتری‌ها یکی از منابع انرژی قابل‌اعتماد در دنیای امروز هستند، اما آنچه در مورد آنها نمی‌دانیم، این است که آنها همیشه فعال هستند؛ یعنی حتی زمانی که آنها را در یک گوشه انبار می‌کنیم باز هم فعالیت‌شان ادامه دارد، درحالی‌که ما در عمل هیچ چیزی مشاهده نمی‌کنیم. حتی در زمان قطع برق بسیاری از خطوط تلفن هنوز کار می‌کنند، چراکه اغلب تلفن‌های امروزی به باتری‌های اسیدی (گونه‌ای از باتری‌های قابل‌شارژ) مجهز هستند. باتری‌های امروزی قابلیت آن را دارند که رایانه منزل شما را در زمان قطع برق روشن نگه دارند و از این جهت نسبت به باتری‌های نسل گذشته تفاوت‌های آشکاری دارند. همه باتری‌ها در مجموع از دو جزء اصلی تشکیل شده‌اند: یک نوع الکترولیت و یک نوع فلز سنگین. در درون هر باتری این فلزات سنگین هستند که با الکترولیت‌های شیمیایی واکنش انجام می‌دهند تا انرژی لازم تامین شود. باتری اتومبیل‌ها، قایق‌ها و موتورسیکلت‌ها معمولاً از نوع سلول مرطوب است که در آن الکترولیت مذکور به شکل مایع است. استفاده از جیوه در اکثر باتری‌ها از سال 1996 به دلیل بحران‌های خاص زیست‌محیطی ممنوع شده، اما هنوز در برخی از آنها کاربرد دارند. علت ضرورت بازیافت صحیح باتری و رها نکردن آن در سطل‌های معمولی دقیقاً به واسطه ترکیبات شیمیایی موجود در آن خصوصاً فلزات سنگین اعم از جیوه، سرب، کادمیوم و نیکل است که در رده مواد فوق‌العاده سمی جای دارند. وارد شدن باتری‌ها به زمین‌های مخصوص دفن بهداشتی زباله در بلندمدت باعث آلودگی آب و خاک می‌شود. درحالی‌که بازیافت آن امکان استفاده مجدد را فراهم خواهد کرد. خرید باتری‌های قابل‌شارژ یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش مصرف این ترکیبات مهلک شیمیایی است. (جام جم سرا/ فرناز حیدری‌ - کارشناس ارشد مهندسی محیط‌زیست/ منابع:BatteryUniversity، eWasteGuide، DGIGlobal و Nature/ سیب، ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)

هشدار: یک ماده خطرناک در سس‌های سالاد و لوازم آرایشی

صمغ زانتان باعث می‌شود سس سالاد براحتی از بطری بیرون بیاید، بستنی‌ها مزه‌ای خامه‌ای‌تر پیدا کنند و اجزای مواد آرایشی تا هنگام استفاده به صورت مخلوط‌ شده باقی بمانند. این ماده در طبیعت هم وجود دارد -گاهی به صورت شیره کشدار سیاه‌رنگی روی سبزی‌های در حال پوسیدن دیده می‌شود- اما به طور تجاری در کارخانه‌ها تولید می‌شود.

برای ساختن صمغ زانتان، باکتری «زانتوموناس کمپستیس» به محلول مایع حاوی مواد گیاهی مانند ذرت، سویا یا گندم افزوده می‌شود. تخمیر به طور طبیعی رخ می‌دهد، و باکتری‌ها به عنوان یک محصول جانبی صمغ زانتان را تولید می‌کنند. البته لجنی که به وسیله باکتری زانتوموناس کمپستیس تولید می‌شود، شباهتی به گونه دانه‌دانه پودرشده صمغ زانتان که در غذاهای سوپرمارکت خواهید یافت، ندارد. برای ایجاد این فراورده مطلوب مشتری، ابتدا این صمغ را از محفظه‌های تخمیر خارج و بعد خشک و آسیا می‌کنند.

سازمان غذا و داروی آمریکا در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که نوزادان زودرس نباید از فرآورده‌های تغلیظ‌کننده حاوی صمغ زانتان مصرف کنند، چرا که دریافت این ماده ممکن است با یک عارضه مرگبار به نام «آنتروکولیت نکروزان» همراهی داشته باشد؛ در این عارضه بخشی از بافت روده نوزاد از بین می‌رود.
این سازمان ماده مذکور را به طور کلی بی‌خطر می‌شمارد، اما برخی از گروه‌های مردمی معتقدند باید از مصرف این ماده خودداری کرد. با این حال، همین سازمان، سازندگان داروهای بدون نسخه‌ای را که ماده مذکور در ترکیبشان به کار رفته باشد، ملزم کرده برچسب هشدار «خطر خفگی» را روی محصولات خود بزنند، زیرا این دارو‌ها در صورتی که با آب کافی خورده نشوند، ممکن است باعث خفگی شوند. افرادی که دچار برخی از آلرژی‌های غذایی و حساسیت‌ها هستند نیز ممکن است واکنش منفی به صمغ زانتان نشان دهند که به صورت میگرن، تحریک پوستی، گازدار شدن روده و اسهال بروز می‌کند. (همشهری به نقل از LiveScience)

آرایش و زیبایی با خدمات خطرناک

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که در آرایشگاه‌ها با چه خطراتی مواجه‌اید و سراغ چه کارهایی نباید بروید؟

هرچند بسیاری از خدمات آرایشی و زیبایی که در آرایشگا‌ه‌ها ارائه می‌شود، غیرقانونی نیست، اما مشکل از جایی شروع می‌شود که این خدمات از سوی افراد غیرحرفه‌ای انجام می‌شود و سلامت مشتری را به خطر می‌اندازند یا جزو خدماتی به حساب می‌آیند که فقط جنبه زیبایی دارند و مثل دکلره، کاشت مژه و ناخن، اکستنشن و... آسیب زیادی به موها و مژه و ناخن وارد می‌کنند.

وقتی دکلره موهایتان را می‌سوزاند

بدون شک رنگ مو در زیبایی چهره نقش مهمی‌ دارد، اما آنچه که از سوی بسیاری از خانم‌ها نادیده گرفته می‌شود، استفاده مداوم از انواع و اقسام رنگ‌های شیمیایی و از همه مهم‌تر خطر دکلره کردن موهاست. کم نیستند خانم‌هایی که یک تا دو ماه یکبار به آرایشگاه مراجعه می‌کنند تا رنگ موهایشان را تغییر بدهند و همین دکلره کردن‌های مداوم، موهایشان را از بین می‌برد.

دکتر فریده مهتی‌پور، متخصص پوست و مو در گفت‌وگو با جام‌جم می‌گوید: شاید با یک یا دو بار دکلره کردن متوجه آسیب‌های مو نشوید و فقط موها کمی‌ خشک شوند، اما با تکرار این کار عوارضی مثل موخوره، ریزش مو، وز شدن و بی‌حالتی و کدر شدن موها، کاهش رشد موها و... ایجاد می‌شود و چاره‌ای جز کوتاه کردنشان ندارید. البته خیلی‌ها فکر می‌کنند با کراتینه کردن از شر این عوارض خلاص می‌شوند در حالی که فقط ظاهر موها برای چند ماه تغییر می‌کند، اما بعد از گذشت زمان همه چیز به حالت اول برمی‌گردد و همچنان موهای سالمی ‌نخواهید داشت.

از کاشت ناخن تا قارچ

بدون شک داشتن ناخن‌های بلند و یکدست یکی از معیارهای زیبایی خانم‌هاست، اما خیلی‌ها از داشتن چنین ناخن‌هایی محرومند چون ناخن‌هایشان رشد خوبی ندارد و بعد از کمی ‌بلند شدن می‌شکند یا این‌ که با وجود جنس خوب، ناخن‌ها هنگام انجام کارهای خانه آسیب می‌بیند. به همین دلیل هم بسیاری سراغ گزینه کاشت ناخن می‌روند.

در این روش بعد از تراشیدن قسمت سطحی ناخن با سوهان برقی، آرایشگر مواد مخصوصی مشابه جنس ناخن را روی آن قرار می‌دهد و به این ترتیب مقاومت ناخن‌ها افزایش پیدا می‌کند و براحتی نمی‌شکند و هر 20 تا 30 روز یکبار به ترمیم نیاز دارد. به گفته دکتر مهتی پور زخم شدن گوشه ناخن به دلیل سوهان کشی و بروز التهاب و عفونت، ایجاد قارچ روی ناخن به دلیل عدم تبادل هوا، تغییر شکل و از بین رفتن صفحه ناخن، خط‌خط شدن و خرد شدن ناخن، تغییر رنگ ناخن، اگزما و... از جمله مهم‌ترین عوارض کاشت ناخن است، اما در صورتی که همچنان اصرار به کاشت ناخن یا ترمیم آنها دارید، توصیه می‌شود هر 3 تا 4 ماه یک بار کاشت را بردارید و اجازه دهید تا ناخن‌های طبیعی‌تان در معرض هوا قرار بگیرند.

چرا اکستنشن آسیب‌رسان است؟

تا مدت‌ها پیش داشتن موهای بلند و سالم کار راحتی نبود و خانم‌ها سال‌ها منتظر می‌ماندند تا موهایشان بلند شود، اما این روزها با صرف هزینه یک تا پنج میلیون تومانی می‌توان صاحب موهایی بلند، خوش حالت، خوش رنگ و پرپشت شد.

در واقع اکستنشن یا همان اضافه کردن مو به موهای طبیعی افراد روشی است که در سال‌های اخیر طرفداران زیادی پیدا کرده و هر روز هم بین خانم‌ها محبوب‌تر می‌شود. به طور کلی از دو نوع مو برای این کار استفاده می‌شود؛ موهای طبیعی که گرانقیمت‌تر است و موهای مصنوعی که بسته به کیفیت‌شان قیمت‌های متفاوتی دارند.

همچنین روش‌های مختلفی برای اتصال این موها وجود دارد که به رینگ، مهره، لاینی، دوخت و از همه جدیدتر لیزر معروفند. هر چند هر کدام از این روش‌ها محاسن و معایب خود را دارند، اما به گفته دکتر مهتی‌پور، هر چه طول موها و تعدادشان بیشتر باشد به واسطه وزن بالای آنها فشار بیشتری هم به پوست سرتان وارد می‌شود و این فشار و کشیدگی خطر ریزش موهای طبیعی و کم‌پشت شدن آنها را به همراه دارد. بعضی افراد هم به دلیل کشش زیاد موها دچار سردردهای شدید می‌شوند. همچنین احتمال نازک‌شدن و ریزش مو، پوسیدگی و آسیب موها در همه روش‌های اکستنشن مشترک است و فقط شدت آسیب‌ها متفاوت خواهد بود.

از طرفی در بهترین حالت ممکن است موها هر 4 تا 5 ماه یک بار نیاز به ترمیم داشته باشد و اگر در طول این مدت از آنها درست مراقبت نشود (مثلا برس زدن‌های روزانه با برس مخصوص، بافتن موها پیش از خواب، استفاده نکردن از تافت و حالت‌دهنده‌ها، کاهش دفعات استفاده از سشوار، اتو، بابلیس و...) موها بشدت به هم گره می‌خورند و تنها راه‌حل موجود کوتاه کردن آنهاست.

بلایی که کاشت مژه سرتان می‌آورد

برای خیلی‌ها استفاده از فرمژه و ریمل‌های حجم‌دهنده، پرپشت‌کننده و... بهترین روش برای زیباتر کردن مژه‌ها است، اما کم نیستند افرادی که با کاشت یا اکستنشن مژه به این هدف می‌رسند. در این روش‌ها مژه‌هایی از جنس طبیعی و مصنوعی ـ که نوع مصنوعی آن قیمت پایین‌تری دارد و آلرژی‌زاتر است ـ به صورت تکی یا شاخه‌ای بسته به انتخاب مشتری بین مژه‌های پلک بالا با چسب مخصوص چسبانده می‌شوند و به این ترتیب دیگر نیازی به استفاده از ریمل یا خط چشم نیست.

البته این فقط یک روی ماجراست چراکه به گفته دکتر مهتی‌پور در بهترین حالت ممکن بعد از گذشت 3 ماه تا یکسال شاهد ریزش مژه‌هایتان ‌می‌شوید. همچنین چسب استفاده شده در کاشت مژه می‌تواند آلرژی‌زا باشد و عوارضی مثل سوزش، خارش، تورم پلک‌ها، قرمزی چشم و عفونت شدید ایجاد کند. از همه مهم‌تر انجام کاشت مژه از سوی افراد غیرحرفه‌ای است که عوارض خطرناکی را به همراه دارد. مثلا ممکن است مژه‌های پلک بالا و پایین به هم چسبیده شوند.

همچنین استفاده از چسب زیاد باعث چسبیده شدن همه مژه‌ها به هم شده و در نتیجه مژه‌های طبیعی با کوچک‌ترین اشاره کنده خواهند شد. ورود چسب به چشم هم بشدت خطرناک است و علاوه بر ایجاد واکنش‌های آلرژیک و عفونت می‌تواند منجر به نابینایی شود. از طرفی چسب مخصوصی که در کاشت مژه مورد استفاده قرار می‌گیرد، گازی تولید می‌کند که هنگام کار باعث سوزش چشم‌ها و اشک ریزش می‌شود و مهم‌تر این‌که سرطان‌زاست.

تاتو و یک عمر پشیمانی

احتمالا شما هم اسم هاشور یا تاتوی کرکی را شنیده‌اید؛ روش‌های جدید تاتوی ابرو که با دستگاه میکروپیگمنشن انجام می‌شود.

اگر این کار از سوی افراد متخصص و آموزش دیده انجام شود ابروها ظاهری طبیعی پیدا می‌کنند و فقط نواقص‌شان برطرف می‌شود چون خطوطی شبیه موی طبیعی بین ابروها به وجود می‌آید، اما به گفته دکتر فریده مهتی‌پور بسیاری از این تاتوها از سوی افراد غیرحرفه‌ای و با دستگاه‌های قدیمی انجام می‌شود که احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک را بشدت افزایش می‌دهند؛ علاوه بر این‌که ظاهر غیرطبیعی ابروها تناسب و زیبایی چهره را به هم می‌ریزد.

همچنین تاتو کردن عوارضی جدی مثل ایجاد گوشت اضافی، انتقال عفونت‌هایی مانند ایدز، هپاتیت، سل، تبخال، تغییر رنگ پوست و... را به همراه دارد. حتی بسیاری از آرایشگران ادعا می‌کنند که قادر به پاک کردن تاتو هستند در حالی که برای از بین بردن انواع تاتو فقط لیزر موثر است و همیشه هم این احتمال وجود دارد که به واسطه عمق تاتو و رنگ استفاده شده فرد پاسخ مناسبی نگیرد. پس پاک کردن تاتو در آرایشگاه یک دروغ بزرگ است و شاید به کمک رنگ‌های خنثی‌کننده تاتو کمرنگ شود، اما کاملا از بین نمی‌رود.

از طرفی بسیاری از خانم‌ها برای این ‌که خودشان را از آرایش چشم راحت کنند، تصمیم می‌گیرند خط چشم تاتو کنند در حالی که این کار عوارض زیادی در پی دارد که از جمله مهم‌ترین آنها می‌توان به آسیب بافت‌های چشمی، پارگی پلک، صدمات جبران‌ناپذیر به کره چشم، حساسیت‌های شدید چشمی همراه با خارش و قرمزی و التهاب و تورم و عفونت اشاره کرد که گاهی نیاز به درمان‌های طولانی‌مدت دارد و متاسفانه بعضی اوقات به نابینایی فرد منجر خواهد شد.

پریسا اصولی ‌/‌ جام‌جم

زگیل تناسلی از کم‌خطر تا خطرناک

تبخال یا زگیل تناسلی، بیماری ویروسی ناشی از آلودگی به ویروس پاپیلوم انسانی است که در افراد جوان (به دلیل فعالیت جنسی بیشتر) شایع‌تر است. البته این ویروس بیش از صد گونه دارد که براساس تاثیر در ابتلا به سرطان دهانه رحم به دو دسته کم‌خطر و پر‌خطر تقسیم می‌شوند. خوشبختانه زگیل تناسلی معمولا ناشی از ابتلا به انواع کم‌خطر این ویروس است.

نکته نگران‌کننده در مورد زگیل تناسلی این است که ویروس‌اش به صورت نهفته و بدون علامت در بدن باقی بماند و پس ازسال‌ها علامت‌دار و به زگیل منجر شود. به همین علت، بیماران زیادی به کلینیک‌های سلامت جنسی مراجعه می‌کنند که در آن یکی از طرفین یا هر دو نفری که قصد ازدواج دارند، از وجود این بیماری و سرایت آن نگران هستند.

به گفته دکتر طاهره اشرف گنجویی، فوق تخصص سرطان‌های زنان، کسی که هیچ ضایعه‌ای در ناحیه تناسلی ندارد، قطعا مبتلا به زگیل نیست، اما می‌تواند ویروس را به صورت نهفته داشته باشد و آن را منتقل کند.

این عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌و‌گو با جام‌جم با تاکید بر این‌که ابتلا به ویروس زگیل تناسلی پس از برقراری رابطه زناشویی تقریبا قطعی است، می‌افزاید: راه اصلی انتقال این بیماری، مقاربت جنسی است؛ اما احتمالا راه‌های انتقال دیگری نیز دارد که هنوز ناشناخته است. به بیان دیگر مشاهده شده است هرگونه تماس جلدی با ناحیه تناسلی نیز ممکن است به انتقال یا ابتلا به این بیماری‌منجر شود.

نشانه‌های اولیه و ثانویه زگیل تناسلی

وی تاکید می‌کند: علائم اولیه ابتلا به زگیل تناسلی،احساس سوزش و خارش در ناحیه دستگاه تناسلی خارجی است که به فاصله کوتاهی پس از آن، زگیل‌های تناسلی نیز ظاهر می‌شود. نکته بسیار مهم درخصوص این بیماری آن است که همه افراد مبتلا به ویروس آن لزوما دچار زگیل در ناحیه تناسلی نیستند، ولی ممکن است حامل ویروس باشند. به بیان دیگر، وجود زگیل به تنهایی در مسری بودن این بیماری موثر نیست، بلکه این ویروس در خون بیمار وجود دارد و حتی اگر تمام زگیل‌ها نیز از میان برود، باز هم ممکن است خطر انتقال بیماری همچنان مطرح باشد.

این متخصص زنان می‌افزاید: اگر یکی از زوج‌ها، زگیل تناسلی داشته باشد، می‌توان برای کاهش احتمال ابتلای زوج مقابل، استفاده از کاندوم را توصیه کرد؛ البته فراموش نکنید این ویروس می‌تواند به صورت نهفته در بدن باقی بماند و پس از سال‌ها دوباره به زگیل منجر شود.

وقتی بیماری خطرناک می‌شود

به گفته این فوق تخصص سرطان‌های زنان، فرد مبتلا به زگیل تناسلی ممکن است به انواع پرخطر این ویروس (خطر سرطان دهانه رحم در خانم‌هایی که دارای نوع 18 این ویروس هستند، 200 برابر خانم‌های سالم است) نیز آلوده باشد. به بیان دیگر، در افرادی که انواع ویروس پرخطر به وسیله سیستم ایمنی بدن پاک نشود و به صورت پایدار باقی بماند، ممکن است قسمت‌های مختلف ناحیه تناسلی بویژه دهانه رحم به سرطان مبتلا شود.

وی درباره عوارض این بیماری بر باروری و سلامت جنین توضیح می‌دهد: زگیل تناسلی در زمینه باروری اثرات مضری ایجاد نمی‌کند، اما در صورت بروز این ضایعات در زمان زایمان، امکان آلودگی نوزاد به این ویروس و بروز ضایعات زگیلی در حنجره نوزاد وجود دارد.

پیشگیری از ابتلا با تزریق واکسن

به گفته دکتر گنجویی باتوجه به این که 90 درصد زگیل‌های تناسلی ناشی از ابتلا به نوع 6 و 11 این ویروس است و از طرفی تزریق واکسن نیز در برابر این ویروس‌ها ایمنی ایجاد می‌کند، استفاده از واکسن پیش از هرگونه تماس جنسی توصیه می‌شود. درواقع تزریق بموقع واکسن می‌تواند خطر ابتلا به زگیل تناسلی را به میزان زیادی کاهش دهد. البته واکسیناسیون باید در سن مناسب صورت بگیرد که بهترین زمان اثر‌گذاری آن تا پیش از 26 سالگی است.

تشخیص و درمان زگیل تناسلی

اگر فردی از نظر وجود زگیل تناسلی آزمایش دهد و جواب آزمایش وی منفی باشد، می‌توان از مبتلا نبودن وی به این بیماری مطمئن بود؟

این متخصص با اشاره به این که تشخیص زگیل تناسلی فقط با معاینه ممکن است، پاسخ می‌دهد: اگر فردی از نظر تمام انواع ویروس پاپیلوم مورد بررسی قرار بگیرد و نتیجه آزمایش‌اش منفی باشد، قطعا مبتلا به زگیل تناسلی نیست. متاسفانه دارویی که بتواند این ویروس را به‌طور قطعی ریشه‌کن کند، وجود ندارد؛ اما در صورت علامت‌دار شدن عفونت به صورت زگیل تناسلی می‌توان با یکسری محلول‌های خاص یا در بعضی موارد با سوزاندن یا لیزر ضایعات، آنها را از میان برد.

پونه شیرازی ‌/ ‌گروه سلامت

به این مکان های خطرناک با احتیاط سفر کنید + عکس

در اینجا نام خطرناک ترین مقاصد گردشگری جهان را برایتان آورده ایم.

1. باغ سمی «Alnwick»، نورث‌آمبرلند، انگلستان

حتما شما هم می دانید که محققان بیشتر بر خاصیت درمانی گیاهان تمرکز می کنند تا خاصیت کشندگی آنها. بچه ها علاقه زیادی به کشف این گیاهان دارند، این که چگونه یک گیاه منجر به مرگ می شود یا چقدر طول می کشد تا تاثیر خود را بر بدن بگذارد یا این که آیا مرگ ناشی از گیاهان دردناک است یا خیر؟ باغ باغ «Alnwick» گیاهان کشنده ای مانند جوزالقی، شاه‌دانه و غیره را در خود جای داده است. اگر به این مکان سفر می کنید، گول ظاهر زیبای این گیاهان را نخورید.

2. آتشفشان پارک ملی هاوایی، هاوایی، آمریکا

در سال 2000 جسد یک مرد و زن را در این منطقه یافتند. پزشکان ابتدا دلیل مرگ آن دو را تشخیص ندادند اما در نهایت به این نتیجه رسیدند که آنها به عفونت ریوی ناشی از اسید هیدروکلریک موجود در فضا مبتلا شدند بنابراین هنگامی که به دیدن این آتشفشان می روید، مراقب ابرهای اطراف این منطقه باشید زیرا تمام آنها اسیدی هستند.

3. محل عبور «Hua Shan»، چین

برای رسیدن به این منطقه باید 6 ساعت پیاده روی کنید سپس 30 دقیقه را با تلکابین بالا بروید. این گذرگاه باریک با ارتفاعی حدود 1.5 کیلومتر از سطح زمین قرار دارد که بسیار خطرناک است. جالب است بدانید که این گذرگاه دو طرفه است، بدین معنی که شما باید در برخی جاها از دیگری سبقت بگیرید. اگر عاشق ارتفاع هستید، به این مکان سری بزنید اما مراقب باشید تا به قیمت جان تان تمام نشود.

4. آبشار «Bash Bish»، ماساچوست، آمریکا

این آبشار به دلیل استخر کم ارتفاع زیر آن، جزو خطرناک ترین مقاصد گردگشری جهان است. شنا کردن در این آب جان شما را به خطر می اندازد. مرگ هایی که در این منطقه رخ داده معمولا به دلیل غرق شدن، بالا رفتن از دیواره های سنگی و پرش از صخره ها به داخل آب بوده است. بنابراین هر گونه فعالیتی در این منطقه جان شما را به خطر خواهد انداخت.

5. «Ilha da Queimada Grande»، سائو پائولو، برزیل

این منطقه به جزیره مارها شهرت دارد زیرا تعداد مارهای آن بسیار زیاد است و البته باید بگوییم که آنها مارهایی معمولی نیستند. این جزیره بین 2000 تا 4000 مار افعی سرنیزه‌ای زرین دارد که برخی از آنها جزو کشنده ترین مارهای جهان هستند. این نوع مار می تواند در عرض یک ساعت یک انسان را بکشد، کلیه ها را از کار بیاندازد و موجب خونریزی مغزی شود. این جزیره شوخی سرش نمی شود!

6. «Danakil Depression»، اتیوپی

اگر به دنبال جایی شبیه به جهنم می گردید، همین جا دست نگهدارید. «Danakil Depression» یکی از داغ ترین مکان های روی زمین است آنقدر که شرط می بندیم در این سفر از گرما کباب خواهید شد. این مکان که 100 متر پایین تر از سطح زمین قرار دارد دارای سنگ های سرخ، زمین های گوگردی و رسوبات نمکی است. دمای آن از 35 درجه سانتی گراد تا 62 درجه سانتی گراد بالا می رود و جالب است بدانید که مردم ساکن در این منطقه قادر به تحمل چنین گرمایی هستند.

7. ساحل «New Smyrna»، فلوریدا، آمریکا

یکی از خطرناک ترین فکرهایی که ممکن است به ذهن افراد خطور کند، شنا کردن در ساحل «New Smyrna» است. آبی آرام این دریا توریست ها را وسوه می کند تا تنی به آب بزنند اما نمی دانند که ممکن است با حمله کوسه ها روبه رو شوند. کوسه ها همیشه در این مکان حضور دارند و طبق آمار گرفته شده تعداد آنها بیش از 238 است. سال 2008 بیشترین رکورد حمله توسط کوسه ها ثبت شده است: 24 گاز گرفتگی.

8. جاده مرگ، بولیوی

این جاده مشهور در بولیوی قرار دارد اما شهرت آن برای چیست؟ از نام اش پیداست! این جاده که در کنار دره جنگل های آمازون قرار دارد، هر ساله 300 کشته بر جای می گذارد.(برترینها)

ازدواج با این ۸ نوع مرد خطرناک است!

اخیراً «دکتر گینورد آدامز» سرپرست انیستیتو راهنمایی ازدواج در دانشگاه پنسیلوانیا، کتابی تحت عنوان «چگونه دوست خود را انتخاب می کنید» منتشر کرده و در آن راجع به ازدواج مطالب مهمی نوشته است. در این کتاب دکتر «آدامز» دخترانی را که قصد ازدواج دارند راهنمایی و ارشاد کرده و آنها را از ازدواج با «۸» نوع مرد که به عقیده ی او خطرناک هستند بر حذر داشته است:

نوع اول: مرد خودخواه و متعصب افراطی
این نوع مرد ممکن است برای زن چهار مشکل بزرگ ایجاد کند : اختلاف عقیده ی دایمی ، نزاع همیشگی ، عصبی بودن و سختی معاشرت!

نوع دوم: مرد عصبی مزاج
این نوع مرد ، در واقع یکی از انواع مردانی است که دکتر آدامز اصلاً سخن گفتن با آنها را نیز برای دختران خطرناک می داند. چنین مردانی که روحی عصبی دارند با همسر خود سر کوچک ترین مسأله نزاع و مشاجره ی سختی می کنند و یک زندگی شیرین و مفرح را به کام همسر بدبخت و بچه های بیگناه و حتی آشنایان دور و نزدیک تلخ می سازند!

نوع سوم : شوهر سختگیر و بی گذشت در امور مالی
شوهری که در امور مالی زن بسیار سختگیری میکند و سر سوزنی گذشت ندارد ، به درد زندگی نمی خورد. البته مقصود این نیست که باید زن بی اجازه ی شوهر هر چه میخواهد خرج کند ، بلکه دکتر آدامز معتقد است که بیشتر مشاجراتی که در خانه روی می دهد فقط بر سر پول است. حال آنکه در اصل نباید چنین باشد ، خیلی از زن و شوهرها چندان که به پول اهمیت می دهند، هرگز برای تربیت بچه ها ارزش قایل نیستند، البته زن و شوهر به واسطه ی پول مشاجره نمی کنند، بلکه در اکثر اوقات طریقه ی خرج کردن آن است که موجب سر و صدا و نزاع ایشان میگردد. پس زنی که به خوبی مدیریت خانه را انجام میدهد، پول را با حساب و کتاب و مناسب خرج میکند و یک شاهی را هم حرام نمی کند و باز مورد شماتت و سختگیری شوهر قرار می گیرد، حق دارد گلایه مند باشد.

نوع چهارم : مردی که سریع و آسان دروغ می گوید!
شوهرانی که برای پیشرفت مقاصد خود ، دروغ های کوچکی می گویند و یا گاه این کار را برای تمسخر همسر خود انجام میدهند. بالاخره یک روز کارشان به دادگاه خانواده می کشد. این گروه مردان همواره در دنیایی از وهم و خیال در پروازند و معمولاً فراموشکار هم میشوند و تمام دروغ هایی را که گفته اند از یاد می برند چون از قدیم گفته اند که «دروغگو همیشه فراموشکار است! »

نوع پنجم : مردان فراری از میدان مبارزه!
پنجمین گروه مردانی هستند که از موانع و مشکلات فراری هستند و به جای اینکه از مشکلات زندگی استقبال کرده و در رفع آن کوشا باشند ، فرار را بر قرار ترجیح میدهند. طبیعی است مردانی که حاضر نیستند به جنگ موانع و مسایل زندگی بروند و همواره میدان مبارزه را ترک می گویند، در زندگی زناشویی هم برای همسر خود تکیه گاه مناسبی نخواهند بود.

نوع ششم : مردان نامنظم و بی ادب در نزاکت!
ازدواج با مردان نامنظم و به دور از ادب و نزاکت نیز به صلاح نیست. بی نظمی خواه در تعیین وقت ، خواه در لباس و غذا و یا هر چیز دیگر، شما را از زندگی بیزار میکند.

نوع هفتم : مردانی متعلق به خویشاوندان خود!
شوهری که فقط به اقوام و خویشان خودش تعلق دارد نیز از جمله شوهرانی است که ابداً به درد شما نمی خورد. چون این گونه مردان اصلاً به شما متعلق نیستند و از آن دردانه های عزیز کرده ی پدر و مادر خود هستند که می خواهند همیشه کنار آنها باشند . پس چه وقت میتواند به شما رسیدگی کند، چه وقت فرصت حرف زدن با شما را دارد؟ سرپرست انیستیتو راهنمایی ازدواج اعتقاد دارد که زندگی با این نوع مردان، همواره اختلاف در منزل به وجود می آورد و حرفهای بی مورد و بی ارزش همیشه در منزل شما منعکس میشود که به دنبال خود دعوا مرافعه خوهد آورد.

نوع هشتم : مردان راحت طلب!
شوهر راحت طلب، از جمله خطرناکترین مردان جهان خلقت است . مردی که بی هدف و بیهوده پشت شیشه رستورانی نشسته، از پنجره بیرون را تماشا می کند و پک به سیگارش می زند و وقت کشی می کند، یا مردی که در خیابان بدون برنامه مشغول قدم زدن است و یا با اتوبوس به اول خط و آخر خط می رود و مردم را تماشا می کند و با آسودگی خاطر وقت خود را بی سبب تلف می کند، موجودی است که خوشبختی در کنار او امکان ندارد، بلکه اساساً زندگی با چنین مرد راحت طلب و بی درد و سهل گذرانی به…. هیچ وجه صلاح نیست….(سلامت نیوز)

انتقال بیماری های عفونی خطرناک از طریق مسواک

محققان دانشگاه کوینیپیاک آمریکا دریافتند بیش از ۶۰% از مسواک هایی که در سرویس های بهداشتی قرار دارند آلوده به ذرات مدفوع هستند. محققان به این نتیجه رسیدند که این موضوع تا ۸۰ درصد می تواند احتمال عفونت را در بدن بالا ببرد.

براساس گفته این محققان اگر مسواک با ذرات مدفوع شخص دیگری که مبتلا به باکتری، ویروس یا انگل های بیماری زا باشد، آلوده شود می تواند تاثیر منفی بر روی سلامت افراد بگذارد.

انتروباکتریاسه و سودوموناسه از گونه های باکتریایی هستند که به طور کلی در مدفوع وجود دارند و می توانند مسواک ها را آلوده کنند. این باکتری ها در دستگاه گوارش به صورت طبیعی وجود دارند اما در دیگر نقاط بدن باعث ایجاد بیماری می شوند.

محققان در پایان راه هایی برای جلوگیری از آلودگی مسواک ها پیشنهاد می کنند:

- از مسواک دیگران استفاده نکنید.
- از سرپوش برای مسواک ها استفاده نکنید.
- مسواک خود را حداقل هر سه چهار ماه تعویض کنید.
- مسواک خود را پس از استفاده کاملا آب بکشید و بگذارید در هوای اتاق خشک شود.(مهر)

«مگس پران چشمی»، از کم‌خطر تا خطرناک

شرح آنچه گفته شد براساس اظهارات بیمارانی است که گمان می‌کنند جسمی خارجی در چشمشان وجود دارد که شبیه حشره یا بال مگس است و برخی نیز آن را به نقاطی روشن و شناور تعبیر می‌کنند.

در واقع مگس‌ پران و جرقه از عوارض شایع چشمی است که در افراد بالای 60 سال، کسانی که نزدیک‌بینی شدید یا شماره‌های چشمی بالای 6 دارند و نیز در افرادی که سابقه جراحی چشم و التهابات چشمی دارند، دیده می‌شود.

به گفته دکتر عادل قاسم‌‌پور، متخصص و جراح چشم و فوق‌تخصص شبکیه و لیزر مگس‌پران در حقیقت سایه کدورت‌های موجود در مایع زجاجیه (لایه شفاف چشم) است که روی شبکیه می‌افتد و به صورت یک سایه تیره دیده می‌شود. این کدورت‌ها ممکن است ناشی از چسبندگی و ضخیم شدن رشته‌های زجاجیه، جمع شدن سلول‌های التهابی در زجاجیه یا خونریزی داخل چشمی باشد. البته این نقاط به اختلال دید منجر نمی‌شود و با تغییر مسیر دید از سوی شخص دیده می‌شود.

وی در گفت‌وگو با جام‌جم با اشاره به این که جرقه نیز عارضه دیگری است که در چشم پزشکی به احساس وجود نور در میدان بینایی گفته می‌شود، اظهار می‌کند: به دنبال افزایش سن، رشته‌های بافت زجاجیه چشم ضخیم‌تر می‌شود و به هم چسبندگی پیدا می‌کنند و این عامل باعث کشیدگی پرده شبکیه می‌شود که واکنش آن در مغز، جرقه‌های نوری است.

آسیب‌دیدگی شبکیه

گرچه در بسیاری موارد، مگس‌پران در بیماران جوان، مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند، اما اگر این عارضه در سالمندان به صورت حاد و ناگهانی و به همراه جرقه زدن رخ دهد باید جدی گرفته شود.

این متخصص شبکیه با بیان این مطالب می‌افزاید: در چنین شرایطی مراجعه به چشم پزشک، برای بررسی وضعیت شبکیه و اطمینان یافتن از سوراخ نبودن آن ضروری است. حتی در مواردی زجاجیه از بخش پشتی خود جدا و به جلو رانده می‌شود که در این حالت علاوه ‌بر ایجاد مگس‌پران، سوراخ‌شدگی نیز ایجاد می‌شود.

وی ضربه را از دیگر علل ابتلا به عارضه مگس‌پران چشمی به‌همراه جرقه برشمرده و می‌گوید: البته این مشکل می‌تواند در نخستین هفته‌های پس از وارد شدن ضربه ایجاد شود. ترزیق داخل چشمی برخی داروها نظیر تریامسینولون نیزعلت دیگری برای این عارضه است.

چه باید کرد؟

به گفته دکتر قاسم‌پور در عارضه مگس‌پران بیمار باید بلافاصله پس از بروز نخستین علامت به پزشک مراجعه کند سپس دو هفته بعد با ذکر علائم هشداردهنده نظیر کاهش دید، اختلال در میدان بینایی یا بروز سایه در گوشه چشم و جرقه زدن دوباره معاینه شود.

وی تاکید می‌کند: البته معاینه هر دو تا سه ماه و سپس هر شش تا 12 ماه توصیه می‌شود. چنانچه فرد دچار سوراخ‌شدگی یا پارگی شبکیه باشد در مراحل اولیه با لیرز قابل درمان است، اما در موارد پیشرفته‌تر به جداشدگی شبکیه منجر می‌شود.

خطر جداشدگی شبکیه

توجه داشته باشید پارگی شبکیه به نوبه خود ممکن است ناشی از افزایش سن نزدیک‌بینی شدید، سابقه جراحی چشمی دیابت، سابقه خانوادگی جداشدگی شبکیه ضربه شدید به سر، بیماری‌های التهابی یا تومور داخل چشمی اتفاق بیفتد.

این جراح چشم و فوق‌تخصص شبکیه با بیان این‌که جداشدگی پرده شبکیه می‌تواند علائم مختلفی را ایجاد کند، می‌گوید: جداشدگی شبکیه ممکن است با نشانه‌هایی چون دیدن جرقه‌های نور در میدان بینایی و اجسام شناور جلوی چشم به صورت مگس پران یا لکه‌های تاریک یا تار عنکبوت همراه باشد. توجه داشته باشید ممکن است جداشدگی ناگهانی شبکیه با نشانه‌هایی چون تغییر شکل و کج و معوج شدن اشیا مثل وقتی که فرد از پشت یک شیشه موجدار به چیزی نگاه می‌کند یا احساس وجود پرده یا سایه جلوی چشم و کاهش دید ناگهانی بروز پیدا کند.

پونه شیرازی‌ ‌- دانش و سلامت