محققان دریافتند؛
مصرف طولانی مدت مسکن ها منجر به کاهش شنوایی می شود
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۹ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۳۲
مسکن
محققان دریافته اند طول مدت استفاده از داروهای مُسکن نظیر ایبوپروفن یا استامینوفن با افزایش ریسک کاهش شنوایی و ناشنوایی مرتبط است.
تیم تحقیق داده های بیش از ۵۴ هزار زن بین رده سنی ۴۸ تا ۷۳ سال را بررسی کردند. محققان اطلاعات مربوط به استفاده از استامینوفن، ایبوپروفن و آسپرین و همچنین میزان کاهش شنوایی این افراد را براساس گزارش خود افراد بررسی کردند.
محققان دریافتند مصرف طولانی مدت ایبوپروفن یا استامینوفن با ریسک بالای کاهش شنوایی مرتبط است. محققان در این مطالعه رابطه قابل توجهی بین مصرف آسپرین و کاهش شنوایی مشاهده نکردند.
به گفته محققان، در حدود ۵.۵ درصد از کاهش شنوایی در این زنان ناشی از مصرف ایبوپروفن یا استامینوفن بود.
محققان دانشگاه هاروارد در تحقیقات اخیر خود به این نتیجه رسیدند که مصرف ماهی می تواند باعث افزایش قدرت شنوایی شود.
«امگا 3» موجود در ماهی برای مبتلایان به پیرگوشی نیز سودمند است.(پیرگوشی، افت شنوایی است که با افزایش سن بروز می کند).
تحقیقات پیشین نشان داده بود که مصرف ماهی می تواند ابتلا به بیماری آلزایمر را به تاخیر انداخته و اکنون مطالعات محققان فایده دیگری از ماهی را برملا کرده است. انواع ماهی ها می توانند فوایدی مانند کاهش علائم آلزایمر و افزایش قدرت شنوایی را در بر داشته باشند.
محققان توصیه می کنند برای کاهش یا به تعویق انداختن بیماری های دوران پیری حداقل دو وعده ماهی در رژیم هفته ای گنجانده شود.
در این تحقیق بیش از 65 هزار نمونه زن مورد بررسی و آزمایش قرار گرفتند. ماهی حاوی اسیدهای چرب «امگا 3» است که باعث بهبود گردش خون در رگ ها و عروق خونی می شود.
در تحقیقات گذشته، فواید «امگا 3» بر قلب نیز مشخص شده بود اما ماهی علاوه بر اینکه حاوی پروتئین و آمینو اسید است، می تواند احساس سیری را نیز در پی داشته و به کاهش وزن منجر شود.(مهر)
جام جم سرا: شایع‌ترین بیماری گوش چیست وچرا فرد به آن دچار میشود؟
گوش به سه قسمت خارجی، میانی وداخلی تقسیم میشود که شایع‌ترین بیماری‌های آن عبارتند از، عفونت حاد گوش خارجی (اوتیت حاد) که به التهاب مجرای شنوایی خارجی (لاله گوش و مجرای شنوایی خارجی)گفته میشود.شایع‌ترین عواملی که بیماری را ایجاد می‌کند، باکتری‌ها و قارچها هستند.شیوع اوتیت خارجی حاد در فصل تابستان، بیشترازفصل زمستان است و در افرادی که به طور دائم شنا می‌کنند بیشتر به وجود می‌آید. به این بیماری گوش،بیماری شناگران نیز گفته میشود. بهترین راه درمان، درمانهای موضعی است یعنی گوش از ترشحات تمیز و از داروهای موضعی (پماد و یا قطره‌های موضعی) استفاده شود بهتر است. در یکی دو روز اول این کار توسط پزشک انجام شود.
عفونت مزمن گوش خارجی (اوتیت مزمن) به عفونت پیشرونده در مجرای گوش خارجی گفته میشود.مهمترین علامت التهاب خارجی مزمن، شکایت فرد ازخارش گوش است که معمولاً سعی می‌کند گوش خود را بخاراند که با این کار، مجرای گوش، دچار خراشیدگی میشود. در التهاب خارجی مزمن، هنگام لمس لاله گوش دردی ایجاد نمی‌شود، پاک کردن دقیق مجرای گوش و از بین بردن عفونت درفرد مبتلا، بایدتوسط پزشک صورت گیرد.
بیماری دیگر عفونت حاد گوش میانی است. در این بیماری عفونت در گوش از طریق شیپور استاش به گوش میانی می‌رود. اغلب با عفونت دستگاه تنفسی اتفاق می‌افتد و باعث اختلال در کار لوله شیپور استاش میشود. التهاب حاد میانی از شایع‌ترین عفونتها دراطفال است و این عفونت جزئی از عوارض عفونت‌های ویروسی مثل سرماخوردگی یا آنفلوآنزاست.علایم این بیماری شامل کم شدن شنوایی،احساس پر بودن گوش، درد خفیف و در ادامه درد شدید و افزایش دمای بدن مخصوصاً در شیرخواران و کودکان است.کودکان و شیرخواران معمولاً نمی‌خوابند وگریه می‌کنند، گوش‌های خود را فشار می‌دهند و به گوشی که دچار عفونت شده چنگ زده و دچاراستفراغ و اسهال می‌شوند. ممکن است در بزرگسالان سرگیجه نیز دیده شود. اگر این بیماری بموقع درمان نشود، موجب ناشنوایی دائمی،مننژیت و آبسه مغزی درفرد میشود. درمان آن با آنتی بیوتیک است،استراحت و استفاده از کمپرس سرد و گاهی هم نیاز به جراحی دارد.
التهاب مزمن گوش میانی هم یکی دیگر از بیماری هاست. به دنبال درمان نشدن خوب و کافی بیماری،التهاب حاد میانی به وجود می‌آید، اصلی‌ترین علت ایجاد این بیماری سوراخ شدگی پرده صماخ است، مهمترین شکایت بیمار ترشح از مجرای گوش و درد است ودرمان آن به دو صورت طبی و جراحی صورت می‌گیرد. برای کم شدن درد، معمولاً به این افراد توصیه میشود استراحت کرده و سرخود را کمتر حرکت دهند. طی دوره درمان از شنا کردن اجتناب کرده و هنگام استحمام یک گلوله پنبه در داخل گوش قرار دهند.
| هنگام شنا در استخرهای عمومی تاحد امکان باید از گوش خود محافظت کرد، برای تمیز کردن گوش نباید از وسایلی مانند کلید یا سنجاق سر استفاده شود. همچنین نباید گذاشت داخل گوش مرطوب بماند، چون بهترین محیط برای رشد قارچ، محیط‌های مرطوب است. بهتر است گوش را با باد گرم سشوار خشک کرد |
از هر عملی که باعث وارد شدن آب به گوش میشود خودداری و از مایعات فراوان بخصوص هنگامی که دچار تب شده‌اند، استفاده کنند.
گوش داخلی هم به دوقسمت شنوایی و تعادلی تقسیم میشود. اینها ارتباط نزدیکی باهم دارند، اگر عفونت در گوش میانی مدت زیادی بماند ممکن است عفونت به گوش داخلی هم سرایت کند. چون سلول‌هایی که در گوش داخلی هستند،قسمت حلزونی سلول‌های عصبی بسیار حساسی هستند. از کار افتادگی و آسیب دیدگی آنها لطمه شدیدی به شنوایی می‌زند. از طرفی این عفونت میتواند دستگاه تعادلی را هم درگیر و باعث سرگیجه‌های شدید و مداوم شود.
آیا بیماری شنوایی آقایان با خانم‌ها متفاوت است؟
بله میتواند تفاوت داشته باشد، «نورینوم آکوستیک» نوعی بیماری است که در خانم‌ها شایعتر است و آن تومور خوش خیمی است که روی عصب شنوایی رشد تأثیر گذاشته و باعث وزوز گوش میشود. مشکل دیگری که در خانم‌ها شایعتر است بیماری به نام «اتواسکلروز» است که باعث استخوانی شدن سه استخوانچه داخلی گوش میانی میشود، یعنی مفصل این استخوانها به خوبی قابل حرکت نیستند و شروع به یک تکه شدن می‌کنند که خود آن باعث اشکال در انتقال صوت میشود.
آیا ژنتیک و وراثت هم در شنوایی تأثیر دارد؟
بله، کاهش شنوایی میتواند ارثی باشد. افرادی که در خانواده یا در والدین آنها کاهش شنوایی شایع بوده،احتمال اینکه دچار کاهش شنوایی شوند خیلی بیشتر از افراد دیگر است. البته این به آن معنی نیست که همه خواهر‌ها و برادرها به یک نسبت دچار شوند، ولی شانس شان خیلی بیشتر است.
گوش هم دچار آلرژی میشود؟
بله، پوست گوش هم میتواند مثل سر دچار شوره شده و به صورت لایه‌هایی با ترشحات داخل گوش مخلوط شده و مشکلی برای بیمار ایجاد کند. چون درآوردن آن سخت است. پوسته پوسته شدن و شوره زدن میتواند با یک سری مواد و محرک‌هایی تحریک شود.
وقتی آب داخل گوش می‌رود فرد باید چکار کند؟
اگر مطمئن است که پرده گوش اش سالم است و پارگی ندارد باکج کردن سر یا لی لی کردن آب راخارج کند. اگر آب درظرف24 یا 48 ساعت خارج نشد با مراجعه به پزشک توسط میکروسکوپ و آندوسکوپ رفع میشود. اما بهترین راه، جلوگیری از ورودآب به داخل گوش است. وسایلی برای حفاظت از گوش در داروخانه‌ها موجود است، سری حرفه ای‌تر آن،با قالبگیری از کانال گوش محافظ ساخته میشود که معمولاً آنرا با پماد و وازلین چرب و در گوش می‌گذارند.
چرا پرده گوش پاره میشود،آیا عفونت هم در پارگی پرده گوش تأثیر دارد؟
عفونت هم میتواند باعث پارگی پرده گوش شود. وقتی فضای گوش میانی با عفونت پرشد،تنها جایی که میتواند فشار بیاورد پرده گوش است. درنتیجه پرده را سوراخ و ترشحات خارج می‌شوند، چون دور تا دور بقیه نواحی استخوان است.بیشتر اوقات بیمار می‌گوید درد شدید داشتم و به محض اینکه آب از گوشم خارج شد دردم هم تمام شد.
علت دیگر پارگی پرده گوش میتواند واردکردن اجسام برنده نظیرگوش پاک‌کن،سنجاق سر و یا کلید به گوش باشد. این اجسام میتواند پرده گوش را پاره کند. همچنین صداهای انفجار بلند و ضربه نیزمی‌تواند به پرده گوش آسیب برساند.
پارگی پرده گوش تا چه‌اندازه قابل ترمیم است؟
زمانی که بیمار افت شنوایی پیدا می‌کند، این رابطه مستقیم با بزرگی میزان پارگی گوش دارد. هرچه پارگی کوچکتر باشد،شانس ترمیم خود به خود بیشتر است و هرچه بزرگتر باشد، احتمال کمتر است. اگر با عفونت همراه باشد باز شانس کمتر میشود. بنابراین، باید سریعاً جلوی عفونت را گرفت. اگر سوراخ کوچک است با وسایل مختلف باید روی سوراخ را پوشاند. البته در صورتی که پارگی تازه باشد، می‌توان روی پارگی را با کاغذ نازکی پوشاند و جلوی عفونت را بامصرف آنتی بیوتیک گرفت. البته اگر از زمان آن چند هفته گذشته و پارگی کوچک باشد با یک جراحی کوچک سرپایی در مطب می‌توان دور پارگی را با میکروسکوپ برداشت تا جراحت تازه شده و شانس ترمیم مجدد به آن داده شود.
برای اینکه اشخاص دچار بیماری‌های گوش نشوند، چه پیشنهادی دارید ؟
هنگام شنا در استخرهای عمومی تاحد امکان با وسایلی که وجود دارد از گوش خودمحافظت کنند، برای تمیز کردن گوش از وسایلی مانندکلیدیا سنجاق سر استفاده نکنند. افرادی که مستعد عفونت‌های قارچی هستند باید زودتر به پزشک مراجعه کنند. نباید بگذارند که داخل گوششان مرطوب بماند، چون بهترین محیط برای رشد قارچ، محیط‌های مرطوب است. گوش را با بادگرم سشوار خشک کنند.
شما به سینوس اشاره کردید، سینوس چیست و چه کارکردی دارد؟
سینوس‌ها حفراتی هستند که اطراف بینی رافراگرفته‌اند. سینوس‌های پیشانی، فکی، اتموئید که بین چشم‌ها هستند و اسفنوئید که وسط جمجمه قرار گرفته است. سینوس‌ها به طور معمول دارای ترشحاتی هستند که در کتاب‌ها مختلف اعداد متفاوتی را برای میزان دفع روزانه آنها در نظر گرفته‌اند (بین یک تا 3 لیتر در روز) که افراد بدون اینکه متوجه باشند،آنها را قورت می‌دهند و تنها زمانی متوجه می‌شوند که این ترشحات از حد نرمال بیشتر شده یا غلظت آن تغییر کرده باشد.
سینوزیت چیست و چه زمانی سینوس‌ها عفونت می‌کنند؟
عفونت‌های سینوسی را سینوزیت می‌گویند. زمانی سینوس‌ها عفونت می‌کنند که ترشحات سینوس به هر دلیلی نمی‌تواند خوب تخلیه شود یا آلرژی و حساسیت بیش از حد موجب تورم مخاط اطراف دهانه سینوس شده در نتیجه ترشحات در سینوس باقی مانده و خارج نمی‌شوند یا اختلالات ساختاری مثل انحرافات بینی که در بینی وجود داشته باشد. وقتی این ترشحات نتوانند خارج شوند، فرد دچار سینوزیت میشود.
پولیپ بینی چیست و چه مشکلی برای فرد ایجاد می‌کند؟
پولیپ عبارت است از برجستگی مخاط خود سینوس که متورم شده و داخل سینوس‌ها قرار می‌گیرند. اگر این مخاط بیش از اندازه بزرگ شوند، می‌توانند از منافذ سینوس بیرون زده و داخل حفرات بینی بیایند که مشکلات خاص خودش را ایجاد خواهند کرد.
سینوس‌ها چه زمانی باید جراحی شوند؟
وقتی که عفونتها به صورت پولیپ درآمدند، سینوس‌ها باید جراحی شوند. این پولیپ‌ها بر اثر آلرژی هم می‌توانند به وجود بیایند. اگر به درمانهای طولانی مدت جواب ندهند، لازم است با جراحی، سینوس‌ها تخلیه شوند چرا که ماندن بیش از اندازه آنها میتواند آسیب برساند. چون مرز بین سینوس‌های بینی و چشمی، خود حفره و کره چشم، یک استخوان بسیار نازک است که به آن استخوان کاغذی گفته میشود و قطر آن واقعاً به‌اندازه قطر یک کاغذ است. بزرگ شدن پولیپ‌ها در آن ناحیه میتواند باعث فشار به این استخوان و از بین رفتن آن شود. در نتیجه باعث راهیابی عفونت و یا پولیپ‌ها به درون حفره چشم میشود. البته این مسأله معمولاً به سرعت اتفاق نمی‌افتد ولی این احتمال وجود دارد که اتفاق بیفتد. بنابراین زمان جراحی هرچه بیشتر طول بکشد، شناسایی این استخوان برای جراح در زمان جراحی مشکل‌تر میشود. یعنی هرچه خوردگی استخوان بیشتر شود، جراحی سخت‌تر خواهد بود.
زمانی که بیمار سینوس خود را جراحی می‌کند، آیا احتمال بازگشت دوباره آن وجود دارد؟
در جراحی آندوسکوپی سینوس، علت را جراحی نمی‌کنیم، چون اکثر اوقات علت آلرژی است و قابل درمان صددرصد نیست بلکه سعی می‌کنیم عوارض ایجاد شده توسط حساسیت یا آلرژی را از بین ببریم.
| در جراحی لوزه‌ها به چندچیز بخصوص در اطفال باید توجه شود، غذا خوردن مشکل پیدا کرده و راحت تنفس نکنند، خروپف شبانه داشته و شب با دهان باز بخوابند، گلو و لوزه در یک فصل سه یا چهار بار عفونت کرده و فرد مجبور باشد از آنتی بیوتیک استفاده کند و یا عفونت بیش از شش بار درسال اتفاق بیفتد. در آن صورت بهتر است لوزه‌ها جراحی شود |
با توجه به اینکه سینوس‌ها را تخلیه می‌کنیم، دهانه سینوس‌ها خیلی بازتر از حد طبیعی شده و تهویه بهتر انجام میشود. اگر ترشحی هم باشد خیلی راحت‌تر خارج میشود چون دهانه‌ها بازتر شده‌اند، اگر مریض دستورات بعد از عمل را رعایت کند، احتمال عود کردن خیلی کم میشود، ولی هیچوقت به صفر نمی‌رسد. این نیز بستگی به خیلی چیزها دارد، مانند رعایت دستورهایی که به مریض داده میشود و دور بودن از مواد محرک آلرژی زا. مثلاً برای کسی که در کارخانه مواد شیمیایی کار می‌کند اگر بعد از جراحی نیز در همان محل باشد، احتمال بازگشت خیلی بیشتر از کسی است که بتواند شغلش را عوض کند.
آیا سینوزیت در فصل خاصی شایع میشود؟
سینوزیت در تمام فصول دیده میشود، ولی سینوزیت‌هایی که عفونی است و با باکتری و ویروس سروکار دارد در فصل زمستان بیشترشایع است.
لوزه‌ها چه زمانی باید جراحی شود؟
در جراحی لوزه‌ها به چندچیز بخصوص در اطفال باید توجه شود، غذا خوردن مشکل پیدا کرده و راحت تنفس نکنند، خروپف شبانه داشته و شب با دهان باز بخوابند، گلو و لوزه در یک فصل سه یا چهار بار عفونت کرده و فرد مجبور باشد از آنتی بیوتیک استفاده کند و یا عفونت بیش از شش بار درسال اتفاق بیفتد. در آن صورت بهتر است لوزه‌ها جراحی شود، چون مصرف زیاد آنتی بیوتیک نه تنها لوزه‌ها را خوب نمی‌کند بلکه بدن را در برابر عفونت‌های احتمالی دیگر مقاوم می‌کند.
لوزه سوم چیست؟
لوزه سوم عبارت است از افزایش ضخامت نسوجی که در بالای حلق و انتهای بینی قرار دارند و بیشتر به خاطر افزایش حساسیت و عفونت‌های مکرر است که به وجود می‌آید. این افزایش ضخامت از یک طرف باعث انسداد بینی و از طرف دیگر موجب بسته شدن لوله‌های ارتباطی بین گوش میانی (شیپور استاش) و آن ناحیه می‌شوند که نتیجه این انسدادها تنفس دهانی و عفونت گوش میانی است، 99درصد این مورد در اطفال دیده میشود که اگر به دارو جواب ندهد حتماً باید جراحی شود.
آیا آلودگی هوا نیز بر گوش، حلق و بینی انسان تأثیر دارد؟
انسان به طور عادی از بینی تنفس می‌کند. باتوجه به نوع آلودگی و شدت آن، در مرحله اول اثرگذاری میتواند به صورت حساسیت و رینیت آلرژیک بروز کند. در موارد پیشرفته‌تر، التهاب‌هایی که در بینی ایجاد میشود، میتواند منجر به انسداد مجراهای سینوسی و ابتلا به بیماری سینوزیت شود. در مراحل اولیه، سینوزیت به صورت سینوزیت حاد است که در این مرحله امید به درمان دارویی بالاست. اگر درمان نشود و بیماری پایدار شود (معمولاً بعد ازدوازده هفته)، سینوزیت وارد مرحله مزمن خواهد شد. گزارش‌ها حاکی است در شرایط آلودگی هوا به ویژه کودکان و خردسالانی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به عفونتها هستند و کودکانی که هوای سالم و تمیز استنشاق می‌کنند، کمتر در خطر ابتلا به این عفونتها هستند. (رحمان احمدی/ایران)
جام جم سرا: بدون شک کسی دوست ندارد گوش‌هایش نشنود یا وزوز کند. برای این کار لازم است برخی عادت‌های نادرست را ترک کنیم، چون به سلامت گوش‌هایمان آسیب جدی می‌زند.
بوسیدن لاله گوش
شاید بوسیدن لاله گوش فرزند یا همسر کاری دلنشین و برای ابراز محبت باشد، اما همین عادت بظاهر ساده و آکنده از عشق ممکن است برای قوه شنوایی خطرساز باشد. این کار دَمشی روی پرده گوش و در پی آن تلاطمی در مایع حلزونی گوش یا گوش درونی ایجاد می‌کند که متاسفانه گاهی به بروز مشکلات شنوایی منجر میشود. دکتر لوی ریتر، استاد شنوایی‌شناسی دانشگاه هوفسترای نیویورک، تاکنون بیش از سی مورد اختلالات شنوایی ناشی از بوسه شناسایی کرده است. به گفته بیماران این پزشک، بوسیدن گوش قابل مقایسه با صدای توپی است که به گوش برخورد می‌کند. بهتر است از بوسیدن این ناحیه حساس بپرهیزید.
فریاد کشیدن در گوش
هیچوقت به شوخی یا از روی عصبانیت در گوش فرد دیگری فریاد نکشید. این کار بیش از اینکه آزاردهنده باشد، برای قوه شنوایی خطرآفرین است. فریاد زدن در‌گوش‌باعث بروز ترومای صوتی میشود. در واقع اگر صدای ما به‌طور متوسط 50 دسیبل باشد وقتی فریاد می‌کشیم به صد دسیبل هم می‌رسد و گوش انسان ممکن است با 80 دسیبل نیز کر شود. از فریاد زدن در حفره گوش دیگران خودداری کنید و به هیچ‌کس اجازه ندهید این کار را با شما بکند.
مصرف دارو بدون در نظر گرفتن عوارض آن
برخی داروها که به اتوتوکسیک یا سم گوش معروف هستند، تاثیر منفی روی گوش داخلی دارند و ممکن است باعث سنگینی گوش، وزوز گوش یا سرگیجه شوند. این مساله ممکن است موقتی یا دائمی باشد. در حالت کلی بعد از مصرف برخی داروها یا تزریق آنها، هر دو گوش انسان به طور متقارن تاثیر می‌پذیرند و دچار مشکل می‌شوند، اما اگر دارو مستقیما داخل یک گوش استفاده شود، روی همان عضو تاثیر می‌گذارد.
از بین این داروها می‌توان به داروهای دیورتیک (ادرارآور) مانند آلداکتون اشاره کرد که برای مقابله با فشار خون بالا یا نارسایی قلبی نیز استفاده میشود. این داورها ممکن است باعث بروز مشکلات شنوایی شوند که خوشبختانه با توقف مصرف‌شان مشکل رفع میشود. مصرف داروهای ضدالتهاب مانند آسپرین با دوز‌های بالا نیز گاهی باعث کم‌شنوایی موقت می‌شوند. علاوه بر اینها داروهای ضدسرطان نیز باعث بروز مشکلات شنوایی میشود که مانند سنگین‌شدن گوش ناشی از سالمندی است.
رانندگی با شیشه‌های پایین
کودکان وقتی سوار ماشین می‌شوند دلشان می‌خواهد کنار پنجره بنشینند و شیشه‌ها را تا آخر پایین بکشند. تکرار این کار باعث کم‌شنوایی گذرا میشود که ممکن است در طولانی‌مدت آزاردهنده‌تر و جدی‌تر شود. توجه داشته باشید پایین آمدن از جاده کوهستانی با شیب تند نیز به دلیل اثرات فشار هوا ممکن است برای گوش‌های بچه‌های کم‌سن‌وسال آسیب‌رسان باشد.
رفتارهای مشکوک شنوایی در کودکان
در موارد کم‌شنوایی متوسط، کودکان اختلالاتی در تشخیص صدا، اختلالات رفتاری، تاخیر در حرف‌زدن یا واکنش‌های ناپایدار به هیاهو یا صداهای پیرامون خود نشان می‌دهند. توصیه می‌کنیم نسبت به ورم گوش مداوم نیز هشیار باشید. اگر کم‌شنوایی کودک جدی‌تر باشد ممکن است به اختلالات زبانی یا رفتاری منجر شود. اگر به رفتارهای کودک خود مشکوک هستید حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.
کارکردن با مته و دریل بدون محافظت از گوش‌ها
اگر عادت دارید شخصا به تعمیرات منزل بپردازید یا شغل‌تان ایجاب می‌کند مدام با دریل و مته سروکار داشته باشید، حواستان بیشتر به سلامت گوش‌هایتان باشد. سروصدایی که این ابزارها ایجاد می‌کنند، بالاتر از 85 دسیبل است که ممکن است سلامت سلول‌های شنوایی گوش داخلی را به خطر بیندازد و در‌طولانی‌مدت باعث آسیب‌های جدی شود. متاسفانه خطر ابتلا به سنگینی گوش در کارگرهایی که مدام در معرض این‌گونه صداها قرار دارند، بیشتر است. این مشکل قابل جراحی نیست و معمولا با وزوز گوش نیز همراه است. باید بدانید سنگینی گوش یا کم‌شنوایی با سالانه 750 مورد جدید، دومین بیماری مربوط به مشاغل محسوب میشود. اگر قرار است به مدت یک یا چند روز از این ابزارهای پرسروصدا استفاده کنید حتما گوش‌هایتان را با کلاه کاسکت یا گوشی‌های مخصوص بپوشانید.
تشخیص‌علائم سنگینی‌گوش‌یا کم‌شنوایی
تغییرات رفتاری یا تغییر در صدا یا نحوه ادای کلمات جزو علائم ابتدایی شروع مشکلات شنوایی است. وقتی فردی مدام از مخاطب خود می‌خواهد حرف خود را تکرار کند یا از او می‌خواهد کمی بلندتر صحبت کند، لازم است به پزشک مراجعه کند.
شیرجه زدن زیاد در استخر
شیرجه‌زن‌های حرفه‌ای که مدام در استخر شیرجه می‌زنند باید حواس‌شان به احتمال ابتلا به کم‌شنوایی موقت باشد. در این موارد فشار آب مشکل‌ساز میشود و درد جزئی در گوش‌ها پدید می‌آورد. توجه داشته باشید شیرجه‌زدن از ارتفاع خیلی زیاد ممکن است باعث بروز مشکلات دائمی شنوایی شود. در این مواقع برای بالا آمدن به سطح آب حتما حواستان به دوره تعدیل فشار آب باشد. برای پیشگیری از مشکل کم‌شنوایی موقت حتما از گوش‌گیرهای مخصوص شنا استفاده کنید.
گوش‌دادن به موزیک با صدای بلند به مدت 4 ساعت
گوش دادن طولانی‌مدت به موسیقی با دستگاه پخشmp3 ، داخل اتومبیل یا حتی در منزل آن هم با صدای بلند به قوه شنوایی آسیب می‌زند و باعث وزوز گوش میشود. خطر اصلی موسیقی این است که لذت گوش‌دادن به آن، میزان انرژی دریافتی از طریق گوش‌ها را می‌پوشاند. یعنی شما اصلا متوجه فشاری که به گوش‌هایتان وارد میشود، نمی‌شوید.
وقتی با صدای بلند به موسیقی گوش می‌دهید، سلول‌های گوش داخلی شروع به تولید ماده‌ای سمی می‌کند که به خودی خود خطرناک نیست؛ اما ترشح زیاد آن باعث از بین بردن همین سلول‌های تولیدکننده میشود. هرچه صدای موسیقی بلندتر باشد روند ترشح این ترکیب با سرعت بیشتری رخ می‌دهد. محدوده دسیبل قبل از تولید این ترکیب 85 دسیبل در دوره زمانی 8 ساعت تخمین زده شده است. وقتی صدا به 88 دسیبل می‌رسد باید مدت زمان گوش‌دادن به آن به چهار ساعت کاهش یابد. در واقع قانون اصلی این است که به‌ازای هر سه دسیبل افزایش صدا باید مدت زمان قرارگیری در معرض آن صدا به نصف کاهش باید. توصیه می‌کنیم صدای دستگاه پخشmp3 را کم کنید. وقتی در کنسرت یا مراسم پرسروصدا هستید، حتما از گوشی استفاده کنید تا برخورد صدای بلند با گوش‌هایتان کمتر شود.
تغذیه نامناسب
گوش‌ها علاوه بر آرامش صوتی به تغذیه مناسب نیز نیاز دارند. نتایج پژوهش‌های متعدد نشان داده افرادی که به ناشنوایی مبتلا هستند، کمبود مواد مغذی داشته‌اند. گوش مانند اعضای دیگر بدن نیاز به تغذیه دارد. اگرچه غذا خوردن باعث نمی‌شود بهتر بشنوید، اما تغذیه سالم باعث افزایش سلامت گوش‌هایتان میشود.
چه بخوریم؟
امگا3ها: به عقیده متخصصان تغذیه، موادغذایی حاوی امگا3ها مانند روغن کلزا، آجیل‌ها، ماهی‌های چرب و... در جهت افزایش سلامت گوش‌ها در الویت قرار دارند، زیرا این مواد به عملکرد خوب مغز کمک می‌کنند و در نتیجه برای تمییز اطلاعات شنوایی نیز مفیدند.
منیزیم: غذاهای دریایی، غلات کامل، کاکائو و سبزیجات سبز جزو منابع غذایی منیزیم هستند که آنتی‌اکسیدانی قوی برای مقابله با پیری سلول‌های بدن محسوب میشود.
اسید آلفالینوئیک و ویتامین E: این مواد مغذی در سیب‌زمینی، گوشت گاو، دل و قلوه وجود دارند و قادر هستند آسیب‌های وارده به گوش و خطر کاهش شنوایی را به میزان زیادی کاهش دهند.
ویتامین 9 B: نتایج یک پژوهش در هلند نشان می‌دهد این ویتامین باعث بهبود انتقال سیگنال‌های شنوایی به مغز میشود. ویتامین9 B در اسفناج، زیتون، کاهو و تخم‌مرغ به‌وفور وجود دارد.
کرستین: کرستین، آنتی‌اکسیدانی قوی است و باعث بهبود گردش خون در مویرگ‌های موضعی، بخصوص در گوش داخلی میشود. پیاز، مرکبات، سیب با پوست، چای سبز یا سیاه سرشار از این آنتی‌اکسیدان هستند.
ویتامینD: ویتامین D باعث جذب بهتر کلسیم و تقویت غضروف‌ها میشود و برای سلامت گوش‌ها نیز مفید است. ماهی ساردین، ماهی تن، ماهی خال‌مخالی، تخم‌مرغ و قارچ جزو منابع غذایی سرشار از ویتامینD محسوب می‌شوند.
مترجم: فاطمه مهدی‌پور / سیب (ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)
جام جم سرا: دکتر مریم اعتمادی اظهار کرد: در مواردی که عصب گوش بنا بر هر علتی از بین رفته یا ضعیف شده، به طوری که فرد به دنبال آن شنوایی خود را از دست می‌دهد، در اصطلاح عوام به آن سکته گوش گفته میشود. حال آنکه واژه سکته زمانی کاربردی علمی دارد که عصب‌های هر ارگان بدن در اثر کمبود اکسیژن دچار مشکل شود. مانند اصطلاحی که در مورد سکته مغزی به کار برده میشود.
وی افزود: کمبود اکسیژن تنها میتواند یکی از علل از بین رفتن عصب گوش و شنوایی فرد باشد اما عوامل دیگری نظیر صدای مهیب، مانند صدای انفجار، و تصادفی که در آن استخوان جمجمه شکسته و موجب آسیب به عصب گوش شود نیز می‌توانند موجب از بین رفتن شنوایی فرد شوند که در این گونه موارد نمی‌توانیم بگوییم گوش فرد سکته کرده است.
به گزارش ایسنا، اعتمادی اضافه کرد: در مواردی که عصب گوش دچار آسیب شده بندرت می‌توان وضعیت طبیعی را به آن باز گرداند و تنها در برخی موارد از جمله اختلالات خودایمنی و بیماری‌های عروقی مغز، امکان دارد عصب گوش به وضعیت طبیعی خود بازگردد. در سایر موارد مانند پیرگوشی یا مواردی که عصب گوش بر اثر ضربه یا تصادفات یا صدای مهیب دچار آسیب شده برگشتن عصب غیرممکن است و در این موارد می‌توان از سمعک استفاده کرد.
اگر نگاهی به آمارهای جهانی بیندازید، متوجه خواهید شد که روزانه شمار قابل‌توجهی نوزاد ناشنوا متولد می‌شوند.
طبق آمارهای ارائه‌شده از موسسه ملی بهداشت در آمریکا، از هر هزار نوزاد متولد شده، بین دو تا سه کودک ناشنوا بوده یا به نوعی نقص در دستگاه شنوایی مبتلا هستند. همچنین در ایران آمارها حاکی از آن است که روزانه بیش از 30 نوزاد کم‌شنوا و ناشنوا متولد می‌شوند. همین مساله اهمیت تشخیص زودهنگام و جلوگیری از بروز این اختلال و درمانهای موثر را بیش از پیش نشان می‌دهد.
از آنجا که کم‌شنوایی و ناشنوایی در مراحل اولیه خطر جدی تلقی میشود و روی فرآیند زبان‌آموزی کودک نیز اثر سوء می‌گذارد، متخصصان توصیه می‌کنند والدین با آگاهی و اقدامات اولیه در ماه‌ها و سال‌های نخست زندگی کودک برای تشخیص این بیماری اقدام کنند. در صورت تشخیص زودهنگام و آغازکردن مراحل درمانی می‌توان از بروز مشکلات شنوایی در نوزادان و کودکان جلوگیری کرد و مانع ایجاد مشکلات زبانی در آنها شد. اما در این میان، شناسایی این نقص در نوزادان و کودکان دشوار است و همین امر مرحله تشخیص را به تاخیر می‌اندازد و به نوعی فرصت طلایی درمان را از بین می‌برد. بسیاری از این نقص‌ها تا دو سالگی پنهان می‌ماند که در نهایت باعث تاخیر در زبان‌آموزی کودکان میشود.
عوامل ناشنوایی در کودکان را بشناسید
معمولا دلایل مختلفی ناشنوایی را در نوزادان و کودکان ایجاد می‌کند که از آن میان می‌توان به این موارد اشاره کرد:
التهاب گوش میانی: عفونت گوش میانی اغلب به‌دلیل رشد نیافتن شیپور استاش در کودکان رخ می‌دهد. شیپور استاش، گوش میانی را به بینی وصل می‌کند. مایعات در پشت پرده گوش تشکیل میشود و عفونت این ناحیه را به‌دنبال دارد. حتی در صورت نبود درد یا عفونت، باقیماندن موقتی این مایعات روی شنوایی اثر منفی می‌گذارد و چنانچه تجمع مایعات پشت پرده گوش در درازمدت باقی بماند، به ناشنوایی دائم منجر میشود.
مشکلات حین تولد: برخی کودکان، مادرزادی با نقص در دستگاه شنوایی متولد می‌شوند. بیش از نیمی از مشکلات شنوایی در زمان تولد علت ژنتیکی دارد و بقیه مشکلات به دلیل مراقبت‌های نامناسب حین بارداری و قبل از تولد رخ می‌دهد. ابتلای زنان باردار به بیماری‌هایی چون دیابت و مسمومیت ممکن است خطر بروز ناشنوایی و کم‌شنوایی و دیگر مشکلات شنوایی را افزایش دهد. تولد زودرس نیز احتمال مشکلات شنوایی را بالا می‌برد.
بیماری یا آسیب وارده: بسیاری از بیماری‌ها چون مننژیت، التهاب مغزی، سرخجه و آنفلوآنزا خطر بروز مشکلات شنوایی را افزایش می‌دهد. آسیب‌های وارده به ناحیه سر، سر و صدای بسیار بلند و داروهای خاص آسیب‌های شنوایی را به دنبال دارد.
نشانه‌هایی که باید جدی بگیرید
والدین نخستین کسانی هستند که می‌توانند ناشنوایی، کم‌شنوایی یا هرگونه مشکل شنوایی را در نوزاد یا کودک خود تشخیص دهند. علائم مشکلات شنوایی در کودکان عبارتند از:
کودک معمولا به صداهای بلند واکنش نشان نمی‌دهد.
کودک به صدای شما واکنش نشان نمی‌دهد.
کودکانی که از التهاب گوش میانی رنج می‌برند:
مدام گوش خود را می‌کشند یا پاک می‌کنند.
بی‌دلیل تندخو می‌شوند.
انرژی کمی دارند و توجه کافی ندارند.
متوجه مسیرهای درست نمی‌شوند.
مدام به دنبال زیاد کردن صدای تلویزیون و رادیو هستند.
از تب و درد گوش رنج می‌برند.
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، والدین باید گوش به زنگ شوند و در اسرع‌وقت به پزشک مراجعه کنند تا درمانهای لازم برای کودک انجام شود. در واقع، این تنها بخشی از علائم است که والدین باید به آن توجه داشته باشند؛ ولی در کنار آن، بر حسب سن و سالی که کودک دارد، می‌توان نشانه‌هایی یافت که ممکن است به والدین در تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی در کودکان و نوزادان کمک کند.
در نوزادان سه ماهه، کودک باید بتواند به صحبت‌های شما واکنش نشان دهد و سر خود را بچرخاند یا بخندد. صداهای بلند، نوزاد را از خواب بیدار می‌کند. پاسخگو نبودن و واکنش نشان ندادن به‌صداهای اطراف از علائم هشداردهنده و در هر‌سنی نشانه نقص در دستگاه شنوایی است. تا شش ماهگی، کودک معمولا از بازی با اسباب‌بازی‌های پرسروصدا لذت می‌برد و تلاش می‌کند صدای آنها را تقلید کند. از سوی دیگر نسبت به صداهای اطراف و لحن صداهای مختلف واکنش نشان می‌دهد.
بیشتر کودکان بین سنین شش تا ده ماه نسبت به صدا زدن نامشان و نیز صداهایی مانند زنگ زدن تلفن واکنش نشان می‌دهند و به صورت نامفهوم آن را ادا می‌کنند و نخستین کلمات را به زبان می‌آورند. کندی در فرآیند رشد زبانی و بویژه تاخیر در ادای نامفهوم کلمات، شاخص‌های اولیه مهمی برای وجود احتمالی نقص در دستگاه شنوایی است. در عوض، کودکانی که مشکل شنوایی دارند با صدای بلند جیغ می‌زنند. کودکان در پانزده تا هجده ماهگی دستورالعمل‌های ساده را انجام می‌دهند و جملات پایه و کلی را ادا می‌کنند. آنها در این سن تا حدود 20 کلمه ادا کرده و از آنها استفاده می‌کنند. تا دو سالگی، می‌توانند به پرسش‌های بله و خیر پاسخ دهند و عبارت‌های ساده‌ای چون «توی لیوان» یا «روی میز» را بیان کنند. واکنش نشان ندادن کودکان در این گروه‌های سنی به نشانه‌های بیان شده، زنگ هشداری برای والدین است تا با مراجعه به پزشک، بیماری احتمالی کودک خود را تشخیص دهند. به‌طور قطع، با تشخیص زودهنگام چنین اختلالاتی، مشکلات شنوایی در کودکان راحت‌تر برطرف میشود و آنها سریع‌تر می‌توانند به زندگی عادی خود برگردند.
درمان کودکان ناشنوا و کم‌شنوا
معمولا درمان کودکان ناشنوا، کم‌شنوا و مبتلا به مشکلات دستگاه شنوایی به دلایل بروز و میزان افت شنوایی بستگی دارد. ولی در این میان در درمان التهاب گوش میانی از روش‌های رایجی استفاده میشود که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
از آنجایی که التهاب گوش میانی در برخی بیماران به خودی خود بهبود می‌یابد، اولین راه درمان کودکان مبتلا این است که تنها تغییرات کوچک احتمالی را تحت نظر داشته باشید. علاوه بر این، متخصصان ممکن است در کنار مراقبت‌های لازم، با تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها و دیگر داروها اقدام به درمان کنند. ولی اگر مشکل ادامه داشته باشد و روی میزان شنوایی فرد تاثیر بگذارد، پزشک روش لوله‌گذاری در گوش را توصیه می‌کند. این کار به کشیده شدن مایعات جمع شده پشت گوش کمک کرده و از عفونت گوش جلوگیری می‌کند. این روش درمانی، نوعی جراحی سرپایی به شمار می‌رود که در شرایط بیهوشی عمومی انجام میشود.
وسایل کمک‌شنوایی مانند سمعک در کودکان بالای یک‌سال قابل استفاده است تا بتوانند با وضوح بالا صداها را بشنوند. از سوی دیگر، بسیاری از کودکان و افراد بالغ برای درمان مشکلات شنوایی تحت عمل پیوند حلزونی گوش یا وسایل الکترونیک قرار می‌گیرند که به بهبود شنوایی در بیماران کمک می‌کند.
این روش معمولا برای کودکان مبتلا به مشکلات جدی شنوایی و زمانی که وسایل کمک‌شنوایی موثر نباشد، استفاده میشود؛ ولی به‌طور کلی با توجه به تمام راهکارهایی که برای درمان و بهبود کودکان مبتلا به مشکلات شنوایی انجام میشود، شماری از آنها همچنان با این مساله دست به گریبان‌اند. در این میان اهمیت حضور والدین را در کنار کودکان مبتلا نباید نادیده گرفت و پدر و مادر باید به بهترین شکل به آنها در ادامه زندگی کمک کنند.
والدین این قبیل کودکان ابتدا باید اطلاعات و آگاهی خود را درباره بیماری کودک خود، با مطالعه کتاب‌های مختلف، مشاوره با متخصصان گوش و حلق و بینی و مراجعه به سایت‌های مختلف مرتبط، بالا ببرند تا بهتر بتوانند به آنها کمک کنند.
بعضی از کودکان مبتلا به بیماری‌های دستگاه شنوایی به خاطر شرایطی که دارند، معمولا از جمع گریزان‌اند و خود را از اجتماع کنار می‌کشند و سعی می‌کنند کمتر در مکان‌های شلوغ ظاهر شوند. ولی شرکت دادن کودکان مبتلا به مشکلات شنوایی در گروه‌های هم‌سن‌و‌سال با مشکلات مشابه علاوه بر بالا بردن امید به زندگی در آنها، اطلاعات آنها را در زمینه این بیماری بالاتر می‌برد و حس ارتباط جمعی آنها افزایش می‌یابد و راحت‌تر می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.
راهکارهای درمانی و بهبود شرایط آنها، تا حد قابل‌توجهی حس تنهایی را در این قبیل کودکان از بین می‌برد. در این میان، همراهی و همکاری والدین با آنها بسیار موثر است.
منبع: WebMD
ندا اظهری / سیب (ضمیمه سه شنبه روزنامه جام جم)
این طور نیست که اختلالات شنوایی همیشه زمینه ژنتیکی داشته باشد، بلکه در بسیاری موارد از بیماری‌ها یا عوارضی ناشی میشود که برای مادر طی بارداری رخ می‌دهد. توجه داشته باشید که اختلالات شنوایی اگر ساختاری و ناشی از بدشکلی یا نقایصی در شکل‌ظاهری گوش باشد حتی پیش از تولد از طریق سونوگرافی قابل تشخیص است، اما مشکل ناشنوایی یا اختلالات شنوایی مادرزادی زمانی پیچیده‌تر میشود که به نقایص عملکردی گوش باز می‌گردد و حتی در ماه‌های پس از تولد نیز قابل شناسایی نیست، بلکه با افزایش سن کودک بروز پیدا می‌کند، اما چه عواملی منجر به بروز اختلالات شنوایی مادرزادی میشود؟
دکتر زهرا جعفری، متخصص شنوایی‌شناسی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران در پاسخ به این سوال می‌گوید: عوامل متعددی در بروز کم شنوایی مادرزادی نقش دارد که از مهمترین آنها می‌توان به ابتلای مادر به برخی بیماری‌ها و عفونت‌های ویروسی ـ بویژه در سه ماهه اول بارداری ـ مصرف داروهای مسمومیت‌زا برای گوش در ماه‌های اول بارداری، سابقه خانوادگی کم‌شنوایی، ازدواج فامیلی از نوع اول مانند پسرخاله، دختر‌خاله و تولد زودرس اشاره کرد.
رئیس انجمن علمی شنوایی‌شناسی ایران در گفت‌وگو با جام‌جم می‌افزاید: در حین تولد نوزاد نیز بروز مشکلاتی مانند دیر به دنیا آمدن، بروز کمبود اکسیژن یا خفگی، بیلی‌روبین بالای خون (بیلی‌روبین نوعی ترکیب صفراوی بوده که بالا رفتن آن نشانه بروز زردی در نوزاد است)، بویژه در موارد نیاز به تعویض خون و برخی عفونت‌های بیمارستانی در ایجاد کم‌شنوایی نقش دارند.
این متخصص آسیب‌شناسی عصبی توضیح می‌دهد: پنج عفونت مادرزادی شناخته‌شده که ابتلا به آنها در حین بارداری با احتمال بروز نقایص حسی از جمله مشکلات شنوایی و بینایی همراه است شامل توکسوپلاسموز (بیماری انگلی که معمولا از طریق استفاده از گوشت خام یا نیمه‌خام و شیر غیرپاستوریزه منتقل میشود)، سرخجه، سیتومگالوویروس (مهمترین عفونت داخل رحمی در خانم‌هاست که در صورت ابتلای باردار از طریق خون مادر به جنین منتقل میشود) و زونا میشود. ابتلا به این بیماری‌ها، بویژه در سه ماهه اول بارداری به بروز نقایص حرکتی و حسی از جمله اختلالات شنوایی می‌انجامد.
اختلالات شنوایی در دوران جنینی قابل تشخیص نیست؟
به گفته دکتر جعفری در صورتی که یکی از والدین، مبتلا به کم‌شنوایی ارثی (به واسطه ژن کم شنوایی از نوع غالب) باشد، آن را به نیمی از فرزندان خود نیز انتقال می‌دهد. در حالی که در انواع کم‌شنوایی ژنتیکی از نوع مغلوب، وجود ژن کم شنوایی در هر دو والد لازم است.
این شنوایی‌شناس درباره امکان بررسی اختلالات شنوایی مادرزادی در دوران بارداری از طریق سونوگرافی می‌گوید: ساختار گوش و حس شنوایی از جمله اعضایی در بدن بوده که به طور مداوم در حال رشد و تکامل است. این رشد و تکامل پس از تولد نیز ادامه دارد که لازمه آن، خوب شنیدن و خوب گوش دادن است. به طوری که روند تکاملی مناطق مرتبط با شنوایی در ساقه مغز تا سه سالگی و در قشر مغز تا شانزده سالگی ادامه دارد.
وی توضیح می‌دهد: اگر بدشکلی یا نقایص مادرزادی در شکل ظاهری اجزای گوش وجود داشته باشد، ممکن است بتوان در ماه‌های آخر بارداری با سونوگرافی آنها را ردیابی کرد، اما وقتی اجزای تشکیل‌دهنده گوش و راه‌های عصبی از نظر شکل ظاهری و ساختاری مشکلی ندارد، سونوگرافی و ابزار دیگری در دسترس نیست که بتوان این مشکلات را قبل از تولد و حتی ماه‌های پس از تولد، تشخیص داد و شناسایی اختلالات شنوایی فقط با افزایش سن نوزاد و مشاهده رفتارهای شنوایی کودک در مقایسه با نوزادان طبیعی ممکن است.
پیشگیری از کم‌شنوایی مادرزادی
به گفته دکتر جعفری، بی‌شک مراقبت مادران باردار از خود برای مبتلانشدن به بیماری‌هایی که با کم شنوایی و مشکلات حسی ـ حرکتی همراه است، استفاده نکردن از خانواده دارویی مایسین‌ها مانند جنتامایسین و کانامایسین که برای گوش مسمومیت‌زاست، دوری از محیط‌هایی با سر و صدای بسیار بلند و آزاردهنده، پرهیز از استرس و نگرانی و خودداری از ازدواج‌های فامیلی از نکات مهم پیشگیری محسوب میشود.
رئیس انجمن شنوایی‌شناسی ایران درباره درمان اختلالات شنوایی مادرزادی می‌گوید: کم‌شنوایی‌های مادرزادی معمولا از نوع حسی ـ عصبی است؛ یعنی معمولا حلزون گوش داخلی و اعصاب شنوایی را درگیر می‌کند. اکنون برای این نوع مشکلات شنوایی، درمان دارویی یا جراحی موثری وجود ندارد. در این گونه موارد، استفاده از سمعک یا کاشت حلزون (در کم‌شنوایی‌های شدید تا عمیق) و شرکت در جلسات طولانی‌مدت توانبخشی و آموزش مهارت‌های شنوایی و گفتار میتواند کودک را به جامعه عادی برگرداند و شرایط یک زندگی مستقل را برای وی فراهم کند.
به خاطر داشته باشید تشخیص زودهنگام کم‌شنوایی (قبل از سه ماهگی) و استفاده مفید و بموقع از سمعک و بهره‌گیری از برنامه‌های توانبخشی شنوایی و گفتار تا قبل از شش ماهگی در درمان و کنترل عوارض پیچیده‌تر اختلالات شنوایی در کودک بسیار موثر است.
پونه شیرازی / گروه سلامت
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا، نتایج این مطالعه که به مدت ۱۸ سال بر روی ۶۵ هزار داوطلب انجام شده، نشان می‌دهد که مصرف حداقل دو نوبت ماهی در هفته به طور مرتب باعث میشود که دست کم ۲۰ درصد شانس ابتلا به کم شنوایی در زنان کاهش یابد.
به عقیده پزشکان، پروتئین، چربی اشباع نشده، امگا ۶ و فسفر در ماهی باعث تاثیر مفید بر کارکرد مغز می‌شوند و خطر ابتلا به آترواسکلروز را نیز کاهش می‌دهند و بر تقویت سیستم‌های عصبی و شنوایی تاثیر به سزایی دارند.
اگر در گروه کودکانی بودید که مادرتان خصوصا پس از حمام کردن شما را به پاک کردن گوش های تان با گوش پاک کن تشویق می کرد، شاید این متن خبر چندان خوبی برای تان محسوب نشود. جای نگرانی وجود ندارد گاهی هم پیش می آید که توصیه های مادران درست از آب در نمی آید.
دکتر «استفان راس اِشتاین» متخصص گوش و حلق و بینی در این باره می گوید: “این که با این گوش پاک کن ها گوش های تان را تمیز کنید تنها افسانه ای بیش نیست.” وی می افزاید حتی خود جعبه های گوش پاک کن هم در مواقعی در مورد استفاده کردن از آنها هشدار می دهند.
گوش پاک کن اما اینکه بدانیم چه نکته منفی ای راجع به آنها وجود دارد، اولین قدم است. سایر پزشکانی چون، «اریک پی. وویت» از مرکز «لانگون» نیویورک هم به مضر بودن آن اشاراتی کرده اند و توضیحاتی را در مصاحبه با «بیزنس اینسایدر» در این باره داده اند.
«وویت» بر این باور است که با استفاده از این وسیله، موم های داخل گوش را به جای بیرون آوردن به عمق فرو می بریم. هرچقدر تجمع این موم ها در آن ناحیه بیشتر شود، موم های جدید و بیشتر دیگری روی آن جمع خواهند شد. با این کار سد بسیار خطرناکی از عفونت در داخل گوش به وجود خواهد آمد.
بر طبق گزارش های بدست آمده از پژوهش های محققان دانشگاه «سوث وسترن اوکلاهاما» تقریبا می توان گفت که نیمی از مردم آمریکا از مقداری از این عفونت رنج می برند. برخی از عواقب حاصل از آن می تواند، گیجی و از دست دادن قدرت شنوایی باشد.
دکتر «راس اِشتاین» تاکید می کند برای بهبود وضعیت، کارهای اشتباه دیگری همچون استفاده از وکیوم ها، کیت های مخصوص پاک کردن گوش و یا درمان های خودسرانه خانگی را امتحان نکنید چرا که با این کار وضعیت را بدتر هم خواهید کرد.
زمانی که با چنین مشکلاتی مواجه شدید تنها کاری که باید انجام دهید این است که به یک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.
تازه اینها بخش خوب داستان بودند. بدتر از آن این است که در بسیاری از مراجعات مردم به کلینیک ها و مراکز درمانی، به علت استفاده نادرست از گوش پاک کن ها، کانال های شنوایی و پارگی و خونریزی پرده صماخ نیز گزارش می شود.
اما راه چاره چیست؟ دکتر «راس اِشتاین» بر این باور است که خود گوش چنین موم هایی را از بخش های داخلی به خارج از آن می فرستد. برخلاف بسیاری از مردم که تصور می کنند این موم ها مضر هستند، بسیار هم مفیدند.
در واقع این موم های داخل گوش، آنتی بیوتیک های طبیعی را تولید می کنند و باعث چرب ماندن بخش خارجی گوش می شوند. همچنین در مقابل آلودگی و ورود حشرات به داخل پرده صماخ هم از گوش محافظت می کنند. بنابراین با رها کردن این موم ها به حال خودشان به شنوایی خود نیز کمک خواهید کرد.
دکتر «راس اِشتاین» معتقد است با دانستن تمام اینها مردم، به دلیل حس خوب و تحریکاتی که در اثر استفاده از گوش پاک کن دارند، دلشان می خواهد از آن استفاده کنند.
وی می گوید اگر واقعا به این قصد از این وسیله خطرناک استفاده می کنید بهتر است، به جای آن از یک پارچه تمیز استفاده کنید و به آرامی بخش های خارجی گوش تان را پاک کنید.
یک مثل قدیمی در زبان انگلیسی وجود دارد که می گوید “هرگز چیزی که از اندازه آن از آرنج تان کوچک تر است، داخل گوش خود فرو نکنید.”
با آنچه از نظر علمی در این نوشته اشاره شد می توان به این نتیجه دست یافت که این مثل چندان هم بی راه نگفته باشد. / روزیاتو
هر ۵ ماه یکبار به متخصص مراجعه کرده و جهت شستشوی گوش اقدام کنند همچنین باید توجه داشت که استفاده از گوش‌پاکن به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
دبیر انجمن شنوایی‌شناسی ایران، گفت: اگر وزوز گوش ادامه یابد، باید حتما توسط پزشک و شنوایی‌شناسان بررسی شود. به گزارش سلامتی، حمید جلیلوند اظهار داشت: آلودگی صوتی، آلودگی هوا، موسیقی با صدای بلند و مصرف مشروبات الکی افراد را در معرض کم‌شنوایی قرار می‌دهد.
وی افزود: مواد شیمیایی و آلاینده از طریق خون وارد عروق شده و از آنجایی که حلزون گوش فاقد رگ بوده دو تا سه ماه طول می‌کشند تا این مواد آلاینده از حلزون گوش عبور کند لذا همین مسئله سبب آسیب به گوش میشود.
دبیر انجمن شنوایی‌شناسی ایران ادامه داد: زمانی که کلیه و کبد افراد نیز دچار مشکل باشد مواد شیمیایی در حلزون گوش آنها می‌ماند و سبب ایجاد عوارض در گوش میشود.
جلیلوند در ارتباط با وزوز گوش گفت: همه افراد شاید تجربه وزوز گوش را داشته باشند ولی این مسئله زمانی حائز اهمیت بوده که وزوز گوش ادامه یابد و باید حتماً این موضوع توسط پزشکان و شنوایی‌شناسان بررسی شود و در واقع انجام تست شنوایی ضرورت دارد چرا که ممکن است یک اختلال شنوایی سبب بروز این مشکل شده باشد.
وی با بیان اینکه وزوز گوش در گاهی مواقع قابل پیشگیری است گفت:قرار گرفتن در معرض آلودگی‌های صوتی امکان ابتلا به این مشکل را چندین برابر می‌کند البته صدای موسیقی زمانی که بیش از اندازه و یا به عبارتی بیش از ۸۵ دسیبل A باشد سبب آسیب به گوش میشود.
دبیر انجمن شنوایی‌شناسی ایران ادامه داد: بر اساس برخی آمارها ۲۰ تا ۲۵ درصد جمعیت فعال تجربه وزوز گوش را داشته ولی آمار پاتولوژیکی در ایران در این زمینه نداریم ولی افرادی که در مشاغلی همچون محیط های نظامی و صنعتی کار می‌کنند بیشتر در معرض آسیب شنوایی هستند.
جلیلوند در مورد ترشح زیاد جرم گوش، گفت: برخی از افراد ژنتیکی دچار این مشکل بوده همچون زمانی که کلیه‌های آنها دچار سنگ‌ساز میشود البته استرس در تشدید افزایش جرم گوش مؤثر است.
وی افزود: زمانی که جرم گوش انباشته و سفت شود هنگامی که فرد حمام رفته یا به استخر می‌رود این مواد حجیم شده و سبب اختلال در شنوایی آن میشود.
دبیر انجمن شنوایی‌شناسی ایران گفت: این افراد بهتر است هر ۵ ماه یکبار به متخصص مراجعه کرده و جهت شستشوی گوش اقدام کنند همچنین باید توجه داشت که استفاده از گوش‌پاکن به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
وی در ادامه افزود: ۸۰ درصد سرگیجه‌ها ریشه در شنوایی افراد دارد و زمانی که فرد دچار سرگیجه میشود حتما باید آزمایش شنوایی از آن صورت گیرد. البته موضوع سرگیجه در زنان به دلیل تغییرات هورمونی و ضعف بدنی بیشتر است.