دانش > پزشکی - همشهری آنلاین:
امروزه، به عقیدۀ عموم، استرس امری بد و اجتنابناپذیر است. اما، در میانۀ قرن بیستم، نظریهپردازان معتقد بودند که مقدار کمی استرس خوب است.
کتاب جذاب و خواندنی یان رابرتسون، «آزمون استرس»، سراسر داستانهایی علمی و شاهدی است بر این گفتۀ نیچه: آنچه مرا نکشد نیرومندترم میکند. سؤال اصلی رابرتسون این است: آیا میشود خود را طوری تربیت کنیم که بیشتر شبیه نیچه باشیم و با استرسهای زندگی قدرتمندانه روبهرو شویم؟
استرس بیماری همهگیر روانشناختی عصر ماست و دیگر بهندرت به یاد میآورند که این واژه در معنای امروزی خود، ابتدا، تنها بهصورت یک استعاره به کار میرفته است. پیش از نیمۀ قرن بیستم، «استرس» اصطلاحی در فیزیک و مهندسی محسوب میشد و برای توصیف فشاری به کار میرفت که نیروهای بیرونی بر مادهای مانند چوب یا فلز وارد میکردند. سپس زیستشناسی این واژه را وام گرفت و برای توصیف واکنش هورمونی مکانیکی به محرکها به کار برد. اما کاربرد «استرس» در فیزیک نیز خود اقتباسی استعاری از قدیمیترین تعریف ثبتشدۀ این واژه بود، یعنی سختی یا فلاکت. طبق واژهنامۀ انگلیسی آکسفورد واژۀ stress (استرس) احتمالاً در «distress» (پریشانی) ریشه دارد.
امروزه، به عقیدۀ عموم، استرس امری بد و اجتنابناپذیر است. اما، در میانۀ قرن بیستم، نظریهپردازان اولیه دریافتند که مقدار کمی استرس خوب است و میتواند نیروبخش و مشوق باشد. ازاینرو هانس سایلی، متخصص غدد، تمایزی میان eustress (استرس خوب) و distress (استرس بد) قائل شد. در اصل، تفاوت میان استرس خوب و بد در خودِ استرسهای بیرونی نیست، بلکه در چگونگی واکنش انسان یا دیگر حیوانات به آن است. آنطور که هملت به روزنکرانتس میگوید: هیچ چیزی خوب یا بد نیست، تفکر ماست که خوب یا بد را میسازد.
یان رابرتسون، روانشناس و عصبپژوه، در کتاب بسیار جذاب و خواندنی خود تسلی افراطی مشهوری را که نیچه عرضه میکرد، بیان میکند: آنچه مرا نکشد نیرومندترم میکند. سؤال اصلی رابرتسون این است: آیا میشود خود را طوری تربیت کنیم که بیشتر شبیه نیچه باشیم و با استرسهای جزئی و جدی در زندگی قدرتمندانهتر روبهرو شویم؟
وی ابتدا از دریچۀ یک شرححال علمی دوستداشتنی به این پرسش میپردازد و اشاره میکند که اولینبار در دهۀ ۱۹۸۰ شواهدی کشف شدند که نشان میدادند مغز سختافزار نیست بلکه در واکنش به تجربهای جدید، از لحاظ فیزیکی، تغییر میکند. (این پدیده را اکنون انعطافپذیری عصبی مینامیم.) رابرتسون مینویسد: این کشف مرا سردرگم کرده بود. نرمافزار تجربه میتواند سختافزار مغز را بازمهندسی کند. (احتمالاً این مسئله به همین اندازه هم تعجبآور بوده زیرا، در آغازِ امر، استعاراتِ رایانهای به شکلی نامناسب در زیستشناسی انسانی به کار میرفتند).
رویداد بعدی زمانی بود که معلوم شد عملکرد ژنها در بدن نیز در واکنش به محرکهای محیطی، شامل محرکهای استرسزا، تغییر میکند. چنین کشفیاتی رابرتسون را به این اعتقاد رساند که همه میتوانند یاد بگیرند ذهن و احساسات خود را کنترل کنند و اینگونه استرس را در محدودۀ خود به یک مزیت تبدیل کنند.
راهبردهای تحقق این امر بدین شرح هستند: به خودتان یادآوری کنید که خلبان خودکار را متوقف کنید، صاف بنشینید (حالت صافْ حالت انگیختگی را در مغز افزایش میدهد)؛ روی کاری که انجام میدهید تمرکز کنید (یک ذهن سرگردان همیشه ناشادتر از ذهنی است که روی کاری که انجام میدهد متمرکز است، حتی اگر آن کار بسیار طاقتفرسا باشد)؛ احترام به خودتان نیز مفید است، همانطور که گروه استِیپل سینگرز در ترانۀ به خودت احترام بگذار توصیه میکنند؛ سعی کنید نگران نباشید، زیرا ظاهراً استرس... نانگرانها را بهسوی نقطۀ شیرین۱ اجرا سوق میدهد و نگرانها را از آن خارج میکند.
این نظرات خوباند اما موضوع اصلی این است که چطور باید آنها را تحقق بخشید. هشدارِ نگران نباشید تنها سبب میشود نگرانهای عادتیْ نگرانتر شوند زیرا حالا بیش از هر چیز دیگر نگرانِ نگرانبودن خود هستند. پیشنهاد رابرتسون برای کمک به حل چنین مشکلاتی این است که افراد بیاموزند برداشت همیشگی خود از علائم فیزیولوژیکی خاص (تپش قلب، تعریق و مانند آن) را تغییر دهند و مثلاً به خود بگویند: من هیجانزدهام و نه مضطرب.
اینها به شکلی دقیق و صریح [در کتاب] توضیح داده شدهاند. رابرتسون مطالب خود را با ارائۀ داستانهایی تبیین میکند، داستانهایی دربارۀ تصادفات رانندگی، زمینلرزه، اینکه چرا اهالی هنر در زمان روبوسی سر خود را بهسمت راست خم میکنند، و ماجرای بیمارانی با مشکل خشم افراطی؛ سپس، با آگاهیای آمیخته با دقت و همفکری، نظرات پیچیدۀ علمی را به بحث میگذارد. وی به برخی مطالعات دربارۀ تصویر عصبی اشاره میکند اما تأکید دارد که شواهد روانشناسی بالینی و سایر حوزهها نیز به همان اندازه ارزشمند هستند. یکی از نتایج که در قالبی زیبا عرضه میشود این است که یادگیری نوعی جراحی مغز و اعصاب است. (شاید در اینجا نیز نشانهای از این تصور دیده شود که هر چیز مربوط به عصبْ معیاری محکم برای حقیقت تجربۀ انسانی است، اما در فضای فعلی میتوان از این نشانه چشمپوشی کرد).
نتیجه این است که افراد بهبودپذیری که در مقابل تلخیهای زندگی این جملۀ بکت را به کار میبرند که نمیتوانم ادامه دهم. ادامه میدهم۲ همانهایی هستند که قادرند میان نظرات نزدیک شدن و دوری کردن تعادلی سازنده برقرار کنند. (وی هوشمندانه متذکر میشود که دوری کردن میتواند سازنده باشد: چه دوری کردن از اهداف خودِ قبلی پس از اتفاقی سهمگین که زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد و چه دوری کردن از الگوهای معمول تفکر در جستوجوی راهکارهایی خلاقانه.) رابرتسون مراقب است که زیادی خوشبین یا احساساتی نشود: استرس را نمیتوان همیشه به شکلی مثبت تفسیر کرد، بهویژه در خصوص افرادی که حس میکنند قادر به کنترل زندگی خود نیستند. شعار نیچه تنها دربارۀ بدبختیهایی صدق میکند که خیلی جدی نیستند. اما بههرحال، پیام وی، که تمرین متمرکز میتواند روش کار ذهن انسان را (درون محدودیتهای خود) تغییر دهد، پیامی الهامبخش و پیشبرنده است.
این اعتقاد قدمت زیادی دارد. همانطور که فیلسوف رواقی اپیکتت سالها قبل گفته بود: بدانید که واژگان زشت یا پرخاشگریها بهخودیخود بیحرمتی نیستند، بلکه این قضاوت شماست که از آنها بیحرمتی میسازد. پس هر گاه کسی شما را به خشم میآورد، بدانید فکر خودتان است که خشمتان را برانگیخته است. پس تلاشتان این باشد که نگذارید احساساتْ شما را از کوره به در برند. زیرا اگر زمان را به دست بگیرید و کمی مکث کنید، راحتتر میتوانید خود را مهار کنید. در زمانۀ ما، بنیانگذاران درمانهای شناختی مدرن مانند سی.بی.تی۳ -که مهارتهای آن شالودۀ بخش مهمی از توصیههای رابرتسون است- خود، آگاهانه از رواقیها الهام میگیرند. اینگونه است که دانش مدرن بار دیگر فلسفۀ باستان را تصدیق میکند.
به گزارش جام جم آنلاین، در گزارش ژانویه سال 2000 دانشگاه امآیتی از بیومتریک به عنوان یکی از 10 فناوری جدید که دنیا را تغییر خواهد داد، نام برده شده است. اجرای پروژههای عظیم امنیت بیومتریکی در جهان نمایانگر اهمیت این فناوری در ارتباطات آینده بینالمللی است. بطوریکه غالبا شاهد آن هستیم که بر گستره روشها و کاربردهای این فناوری افزوده میشود و اخبار تازهای در این زمینه منتشر میگردد.
یکی از روشهای تشخیص چهره استفاده از سه الگوریتم PCA، LDA و Gabor(گابور) است که با ترکیب این سه روش فرایند تشخیص چهره و تعیین هویت صورت میگیرد. نتایج حاصل از این سه الگوریتم هرکدام به صورت جداگانه آموزش دیده و ویژگیهای مربوط به چهرههای شناخته شده را استخراج مینماید. در مرحله بعد این اطلاعات برای مقایسه با ویژگیهای بدست آمده از یک چهره ناشناس مورد استفاده قرار میگیرند.
در روشهای PCA و LDA مقایسه ویژگیهای بدست آمده از چهرههای ناشناخته با هر یک از چهرههای شناخته شده در بانک اطلاعات تصویری آموزشی به صورت فاصله اقلیدسی بین تصویر چهره ناشناخته برروی خط تفکیک کننده PCA یا LDAویژگیهای چهره ناشناسو تصویر تک تک چهرههای بانک داده آموزشی برروی این خط انجام میگیردو در روش گابور مقایسه با بدست آوردن مقادیر تابع تشابه متناظر با هر تصویر آموزشی انجام میپذیرد. این نتایج در یک سیستم منفرد مستقیما برای تشخیص نهایی مورد استفاده قرار میگیرد که شبکه عصبی مورد بحث در اینجا این نتایج دستهبندی کننده را بعد از انجام نرمالیزاسیون برای ترکیب به یک شبکه عصبی از نوع Feed Forward Back Propagationمنتقل میکند.
شبکه عصبی پیشنهادی متشکل از سه لایه ورودی، میانی و خروجی است. لایه ورودی دارای سه نرون (عصب) است که مقادیر متناظر باهر یک از کلاسه بندیکنندههای PCA، LDA و Gaborرا دریافت مینماید. لایه خروجی با یک نرون یک نتیجه نهایی بین صفر و یک را برمیگرداند. مقدار بیشینه خروجی بیانگر نزدیکترین تصویر از مجموعه آموزشی به تصویر ناشناخته خواهد بود.
با آزمایش استفاده از این سه الگوریتم در حالتهای استفاده از تصاویر مجموعه چهره آموزشی در تصاویر چهره با حالتهای مختلف چهره، چهره با عینک، چهره نویزی و چهرهای که قسمتی از آن پوشیده شده انجام شده است.
نتایج این آزمایشها نشان میدهد که تغییرات روشنایی بخصوص در حالت نورپردازی نقطهای و یا یک جهته از عواملی هستند که بیشترین تاثیر را در الگوریتم PCAو LDA میگذارد. در این میان الگوریتم گابور بهترین نتایج را حاصل نموده به طوریکه در 144 مورد آزمایش تنها دو مورد خطا دیده شده که بیشتر در حالت تصاویر نویزی و به دلیل عکس العمل این روش به تغییرات سریع روشنایی در چهره بوده است.
از جمله نقاط ضعف مشاهده شده در الگوریتم گابور سرعت بسیار پایین این روش و حجم پردازش بالاست که زمان پردازش برای این الگوریتم در مقایسه با روشهای PCA و LDAچندین برابر است، که این مساله به خصوص در آموزش سیستم به نحو چشمگیری محسوس است. در پایان میتوان گفت با استفاده از این روشها و الگوریتمها امید میرود در آینده نزدیک شاهد بالا رفتن دقت تشخیص چهره توسط ماشینها و رایانهها باشیم.
خبرگزاری آریا -
پرخوری عصبی اختلال در خوردن است که در آن فرد ابتدا مقدار زیادی غذا میخورد و سپس با ایجاد استفراغ عمدی یا مصرف ملین یا مدر میکوشد از افزایش وزن خود جلوگیری کند. این شرایط میتواند منجر به ایجاد عوارض حاد و جدی همچون کم آبی در بدن، مشکلات در ریتم قلب و آسیب دائمی به مری شود. این بیماری بیشتر در نوجوانان یا بزرگسالان جوان دیده میشود اما احتمال بروز آن در هر سنی وجود دارد. در ایالت متحده آمریکا، حدود 1.5 درصد از زنان و 0.5 درصد از مردان به این بیماری مبتلا هستند.
نشانهها پرخوری عصبی:معمولا بر اساس گفتههای موسسه ملی سلامت، این بیماری با پرخوریهای مکرر شناخته میشود که معمولا با پاکسازی همراه است. در طول دورههای پرخوری، بیمار حس میکند کنترل خود را بر روی غذا خوردن از دست داده است. به همین خاطر احساس شرمندگی، گناه یا ناراحتی خواهد داشت و سعی میکند رفتار خود را از دید سایر افراد پنهان کند. برای جبران چنین رفتارهایی، بیمار تلاش میکند پاکسازیهای لازم را انجام دهد. این پاکسازی معمولا در برگیرنده استفراغ عمدی، استفاده از ملینها و تمرینات ورزشی شدید است. چنین کارهایی معمولا تنها بعد از وعدههای غذایی بزرگ رخ نمیدهد بلکه فرد سعی میکند این کارها را بعد از یک میان وعده نیز انجام دهد. افرادی که مبتلا به پرخوری عصبی هستند ممکن است از اضافه وزن خود بترسند. آنها فکر میکنند بسیار سنگین تر از وزن واقعی خود هستند. از آنجایی که افراد مبتلا به این بیماری اغلب وزن نرمال و طبیعی دارند، شرایط آنها ممکن است توسط سایر افراد قابل شناسایی نباشد. بر اساس مطالعات انجام شده در سال 2012، حدود 65 درصد از افرادی که مبتلا به پرخوری عصبی بودند وزن طبیعی داشتند و تنها 3.5 درصد از آنها دچار اضافه وزن شده بودند. دوستان و اعضای خانواده ممکن است متوجه این موضوع شوند که افراد مبتلا به پرخوری عصبی بعد از مصرف وعدههای غذایی به دستشویی یا حمام میروند. والدین کودکانی که دارای این اختلال هستند نیز ممکن است متوجه ناپدید شدن حجم بسیار زیادی از غذاها شوند. نشانه دیگر این بیماری، تلاش مکرر افراد برای کاهش وزن است. نشانههای فیزیکی آن شامل اسیب به دندان و لثه، زخم در دهان، چرخه قاعدگی نامنظم و ضربان قلب غیر عادی است.
دلایل ایجاد پرخوری عصبی:هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث ایجاد اختلال پرخوری عصبی میشود اما فاکتورهای فرهنگی، روانی و ژنتیک میتواند نقش مهمی در ایجاد آن بازی میکند. وجود مشکلات روانی همچون کمبود اعتماد به نفس و رفتارهایی مانند رژیم غذایی دشوار میتواند خطر توسعه این اختلال را تا حد زیادی افزایش دهد. خطر افزایش پرخوری عصبی در افرادی که مادر یا خواهرشان از آن رنج میبرند نیز وجود دارد. زنان نیز به خاطر فشارهای فرهنگی ممکن است به لاغر شدن روی بیاورند.
تشخیص پرخوری عصبی:تشخیص پرخوری عصبی بعد از معاینه،آزمایش خون و ادرار و ارزیابی روانی انجام میشود. در آزمایش خون و ادرار پزشک متخصص به دنبال تعادل الکترولیتها یا کم آبی خواهد بود. همچنین بررسی قلب، ریهها و استخوانها نیز انجام میشود. از آنجایی که پرخوری عصبی به عنوان یک بیماری روانی در نظر گرفته میشود پزشکان از معیارهای موجود در dsm استفاده میکنند. این راهنما بیان میکند که به منظور تشخیص افراد مبتلا به پرخوری عصبی، باید یک فرد دوره پرخوری و پاکسازی را حداقل به مدت یک هفته و دوره زمانی سه ماهه داشته باشد.
فاکتورهای خطر:زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به این اختلال قرار دارند. بر اساس یافتههای مرکز سلامت زنان، حدود 85 تا 90 درصد از بیمارانی که به پرخوری عصبی مبتلا میباشند، خانم هستند. اما این اختلال در مردان نیز میتواند وجود داشته باشد. اختلالات مرتبط با خوردن در میان ورزشکاران همچون ژیمناستها، دوندهها و کشتی گیران بیشتر شایع است.
درمان پرخوری عصبی:غلبه کردن بر پرخوری عصبی به نظر فرایند دشواری می رسد زیرا بیماران به چرخه خوردن و پاکسازی پایبندند. به همین خاطر شکستن چنین چرخه ای بسیار سخت خواهد بود به خصوص اگر درمان به درستی انجام نشود. به طور کلی حدود یک سوم از بیماران بهبود می یابند و یک سوم از آنها همانگونه که قبلا بودهاند باقی میمانند. یک سوم از بیماران نیز در طول زمان بدتر میشوند. درمان پرخوری عصبی شامل ترکیبی از روان درمانی، استفاده از دارو، آموزش تغذیهای و گروههای حمایتی است. مشاوره نیز ممکن است دربرگیرنده درمانهای رفتاری شناختی یا خانواده درمانی باشد. درمان رفتاری شناختی نیز به منظور آموزش افراد برای تشخیص رفتارها و افکار پرخطر مورد استفاده قرار میگیرد. خانواده درمانی نیز برای افراد جوان یا کودکانی که مبتلا به این بیماری هستند استفاده میشود. خانواده درمانی بر روی حمایت خانواده و والدین تکیه دارد. گروههای حمایتی برای افرادی که مبتلا به پرخوری خفیف هستند و مشکلات سلامتی دیگری ندارند مفید است.برخی از افراد ممکن است برای ادامه درمان خود از مراکز موجود کمک بگیرند.داروهای ضدافسردگی نیز برای درمان هر نوع افسردگی یا اضطراب مرتبط با پرخوری عصبی تجویز میشود. متخصص تغذیه نیز می تواند در توسعه رژیم غذایی سالم و بهبود عادتهای خوردن به فرد کمک کند.برای بیمارانی که وزن بسیار کمی دارند، متخصص تغذیه برنامه ای را برای بازگشت به وزن نرمال و طبیعی ایجاد میکند. برخی از اوقات ممکن است بیمار برای تصحیح عدم تعادل الکترولیتها در بیمارستان بستری شود. البته طول بستری شدن تنها یک یا دو روز است. خانواده یا دوستانی که متوجه نشانههای پرخوری عصبی در یک فرد میشوند باید هر چه سریع تر او را نزد پزشک متخصص ببرند.
روانشناسان میگویند تیک عصبی بیشتر در صورت، گردن و سر ظاهر میشود و پرش پلکها از شایعترین نوع تیکهای عصبی است، اما گاهی این پرشهای ظریف که در پلک تحتانی و فوقانی احساس میشود، توسط دیگر افراد قابل مشاهده نیست. به هر حال تیک، نمایانگر نوعی تخلیه روانی و نشانه ناراحتیهای عصبی است.
حتی استرس موجب اختلالات جسمی چون ضربان قلب، اختلال در تنفس و گوارش و احساس دردهای استخوانی و جسمی میشود.
مرگ عزیزان، ستیزه و جدایی در کانون خانواده، ترس از بیکاری، نداشتن امکانات مناسب اجتماعی، شهرنشینی و سکونت در محلات پرجمعیت و ترافیک سنگین در راه خانه و محیط کار، همگی از عوامل استرسزا به حساب میآید.
تخمین زده میشود بین ۵ تا ۲۵ درصد کودکان در سنین مدرسه نیز نوعی از اختلال تیک را تجربه می کنند.تیکها حرکات غیرطبیعی ناگهانی، مکرر، سریع و هماهنگی هستند که معمولاً به راحتی قابل تقلید هستند. تیک های عصبی در کودکی بسیار شایعاند و معمولا پس از یک سال (اغلب طی چند هفته) خود به خود بهبود می یابند و عمدتا نیاز به درمان ندارند.
حرکات به صورتی مشابه مکرراً رخ میدهند و بیمار قادر است به صورتی ارادی برای مدتی کوتاه آنها را مهار کند، اما این امر ممکن است سبب اضطراب بیمار شود.تیکها در نتیجه فشار روانی تشدید میشوند و حین فعالیتهای ارادی و تمرکز فکری کاهش یافته و در خواب از بین میروند.
تیک های حرکتی معمول که اغلب در حدود ۵/۳سالگی شروع می شوند ،به کودکان کمک می کنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. ۷۵ درصد از کودکان، این نوع تیک را در عرض ۶ ماه پشت سر می گذارند. اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه، نادیده گرفتن آن است. هیچ گاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید. شما می توانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روش های پیشگیرانه، به کودکان تان کمک کنید، ولی تیک های گذرا نباید در برنامه کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرد. تیک های مزمن: اگر تیک بیش از ۱۲ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب می شود. تیک های مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهیچه در آن ها بیش از حد و بسیار شدید است.
این تیک ها مشخصاً به صورت حمله های دورهای هستند و غالباً شدت آن ها ماه به ماه، روز به روز یا حتی ساعت به ساعت تغییر می کند. در حقیقت رفتار تیکی ممکن است برای هفته ها یا ماهها کاملاً محو، اما دوباره ظاهر شود. ممکن است در هر سنی پدیدار شوند،
اما اغلب در کودکی شروع می شوند. درمان در اکثر موارد لازم نیست. باید به بیمار توضیح داد که این اختلال اهمیتی ندارد. تیک های ساده یا متعدد مداوم: معمولا از کودکی یا نوجوانی و قبل از ۱۵سالگی آغاز می شود. در بسیاری از موارد تیک های موردی روی می دهد، اما بهبود کامل در خاتمه نوجوانی رخ می دهد. سندرم تیک های حرکتی و صوتی متعدد مزمن: این سندرم به نام پزشک فرانسوی ای که نخستین بار این بیماری را توصیف کرد، "سندرم ژیل دولا توره” نامیده می شود. این اختلال معمولا همراه با تحریک پذیری و وسواس است که می تواند موجب رانده شدن فرد از اجتماع شود .
درمان تیک
معمولا هدف از درمان تیک، قطع کامل آن نیست، چون چنین شرایطی ممکن است عملی نباشد. بنابراین هدف این است که با وجود چنین حرکات و تیکهایی، فرد زندگی و عملکرد نرمالی داشته و زندگیاش مختل نشود.
علاوه بر دارو درمانی برای بهبود تیکها، روان درمانی نیز بسیار مهم و قابل توجه است. به این معنی که خانواده و خود فرد باید آموزشهای لازم را در این زمینه کسب کنند تا مشکلاتشان به حداقل برسد.
درباره تیکهای خفیف که اختلالی در کارکرد فرد ایجاد نمیکند، فقط لازم است بیمار را کنترل کنیم و مراقبش باشیم که اگر تیک شدت یافت، درمان را آغاز کنیم.
بروز اختلال در تعاملات اجتماعی، ناراحتی یا درد فیزیکی و ایجاد اختلال در جنبههای مختلف زندگی مانند شغل و تحصیل فرد از مواردی است که به درمان نیاز دارد و نباید فراموش کنیم اولین قدم در درمان تیک، آموزش بیمار، اعضای خانواده و کسانی است که با او در ارتباط هستند.
هدف از درمان، حذف کامل تیکها نیست، بلکه میخواهیم احساس ناراحتی فرد کاهش یابد و تیکها نیز تا حدی کنترل شود که تداخلی در زندگی فرد ایجاد نکند.
کاهش استرس، درمان بیماریهای همراه با تیک مانند بیشفعالی و وسواس در درمان علائم تیک موثر هستند. همچنین در مواردی که عملکرد فرد به علت بروز تیک عصبی مختل شود، درمان دارویی صورت میگیرد.
وب سایت سایبربان: گروهی از پژوهشگران موفق ایجاد نوعی شبکهی عصبی بر پایهی فوتون شدهاند که بیش از 1500 برابر سریعتر از سامانههای امروزی پردازشها را انجام میدهد.
محققان از مدتها قبل در حال کار روی تولید فناوری هوش مصنوعی با تقلید از عملکرد مغز انسان و شبکهی عصبی آن هستند. به تازگی گروهی از پژوهشگران دانشگاه پرینستون آمریکا (Princeton University) اعلام کردند اولین شبکهی عصبی فوتونی در جهان را طراحی کردهاند.
پژوهشگران موفق به تولید نخستین تراشهی سیلیکونی نرومورفیک1 نوری یکپارچه (integrated silicon photonic neuromorphic chip) با توانایی انجام محاسبات با سرعت بسیار بالا شدهاند. تراشههای نرومورفیک، مدارهای الکترونیکی هستند که از مغز انسان و شبکهی عصبی بیولوژیکی در سامانهی عصبی خود تقلید میکنند.
تحلیلگران معتقدند علت استفاده از شبکهی عصبی فوتونی، پهنای باند و سرعت پردازش بیشتر فوتون نسبت الکترون است. با وجود این به علت هزینهی بالای تحقیقات در این زمینه، تا کنون تحقیقات مناسبی روی آن صورت نمیگرفت.
پژوهشگران پرینستون یک سامانهی فوتونی ایجاد کردهاند که هر گرهی موجود در آن در نقش یک نورون عمل میکنند. در این سامانه گرهها به شکل یک مدار موجبر2 (waveguides) کوچک در زیر لایههای سیلیکونی قرار گرفته و به نوری اجازهی عبور و گردش دایرهای شکل میدهند. به طور خلاصه لیزرهای خروجی و پردازش شده از هر گره در یک چرخه دوباره به آن وارد میشوند و یک طبیعت بازخوردی غیرخطی ایجاد میکنند.
نتیجهی آزمایش ذکر شده در بالا نشان داد که در یک سامانهی متشکل از 49 گرهی فوتونی، 1960 برابر سریعتر از پردازندهی امروزی محاسبات را انجام میدهند.
__________________________________
1- تراشهی نرومورفیک، به تراشه یا محاسباتی گفته میشود که عملکرد مشابه مغز انسان داشته و با تقلید از آن محاسبات را انجام میدهند.
2 - موجبَر یا هادی موج ساختاری است که امواجی چون الکترومغناطیسی و صوتی را هدایت میکند. برای هر نوع موج انواع گوناگونی هادی وجود دارد. نوع اصلی و معمول آن یک لولهی فلزی توخالی است که به این منظور به کار میرود.
با دلگرم همراه باشید تا بهترین روش برای درمان تیک های عصبی را بدانید.
نخستین قدم برای ترک عادت های عصبی، این است که بدانید مشکلی وجود دارد! از پیچیدن موها به دور انگشتان گرفته تا شکستن انگشتان دست، جویدن ناخن ها، پریدن پلک، سرفه های مصنوعی و ... همه نشانه های عادت های عصبی هستند که اصطلاحا آنها را به نام «تیک عصبی» می شناسیم.
یکی از بزرگ ترین ایرادهای این عادات این است که اطرافیان را عصبی می کند. تصور کنید یک نفر جلو شما نشسته و دایم انگشتان دست خود را می شکند، یا دایم با موهایش بازی می کند! دیدن این حرکات پشت سر هم خیلی آزاردهنده است.تیک ها حرکات غیر اردای و انقباضات عضلانی ناگهانی بوده و حداقل بطور گذرا در درصد قابل توجهی از افراد دیده می شوند .
تیک های صوتی نیز بیشتر به صورت اصواتی مثل سرفه کردن، صاف کردن گلو، تیک هایی که به تازگی آغاز شده اند، اغلب نیاز به درمان ندارند.
توصیه مناسب به والدین و اطرافیان کودک مبتلا به تیک این است که توجهی به تیک ها نداشته باشند، چرا که تمرکز روی تیک، باعث تشدید آن می شود غرغر کردن، بالا کشیدن بینی و... تظاهر می کند.
اکثر تیک هایی که تازه آغاز شده اند، مسیر محدود و گذرایی دارند و به سمت اختلال جدی تری پیش نمی روند و حداکثر در طی دوره های استرس آور عود می کنند.
معدودی از تیک ها بیشتر از یک سال طول می کشند.تیک در مردها سه برابر بیشتر از زن هاست و تیکهای مزمن بیشتر بین سنین شش تا دوازده سالگی دیده می شود.
تیک می تواند با رفتارهایی نظیر بالا انداختن شانه ، پلک زدن، تنگ کردن چشمها، تکانهای تند سر یا شانه، شکلک در آوردن، تکان دادن سر به طرفین یا پایین آوردن سر و یا چین دادن بینی دیده شود.
این تیکهای حرکتی در دوران کودکی کاملاً معمول هستند. با آماری که انجمن روانپزشکی آمریکا گزارش داده است، پنج الی بیست و چهاردرصد از کودکان دارای نوعی تیک هستند.
شایع ترین نواحی از بدن که تیک های حرکتی در آنها دیده می شوند، عبارت اند از: سر و صورت و دست ها و بازوها و بیشترین حرکات به صورت چشمک زدن، شکلک در آوردن، چین دادن به پیشانی، بالا انداختن ابروها، پلک زدن زیاد، چرخش سر، پرتاب کردن دست ها و بازوها، بالا انداختن شانه و نیز تکان دادن پا و ... است.
تقسیمبندی تیک
تیکها را میتوان بر اساس ساده یا متعدد بودن، گذرا و مزمن بودن به ۴ گروه تقسیم کرد:
تیکهای ساده گذرا
در کودکی بسیار شایعاند و معمولاً پس از یک سال (اغلب طیّ چند هفته) خودبهخود بهبود مییابند و عمدتاً نیاز به درمان ندارند. تیکهای حرکتی معمول که اغلب در حدود ۳ و نیم سالگی شروع میشوند، به کودکان کمک میکنند تا انرژی عصبی را آزاد کنند. ۷۵ درصد از کودکان، این نوع تیک را در عرض ۶ ماه پشت سر میگذارند.
اگر کودک شما گرفتار تیک شد، بهترین راه، نادیده گرفتن آن است. هیچگاه او را سرزنش نکرده و یا تنبیه نکنید. شما میتوانید برای جلوگیری از تبدیل شدن این عمل به یک عادت، با تمرین کردن روشهای پیشگیرانه، به کودکانتان کمک کنید، ولی تیکهای گذرا نباید در برنامه کامل ترک عادت مورد توجه قرار گیرند.
تیکهای مزمن
اگر تیک بیش از ۱۲ ماه ادامه یابد، تیک مزمن محسوب میشود. تیکهای مزمن پایدار هستند و معمولاً انقباض ماهیچه در آنها بیش از حد و بسیار شدید است. این تیکها مشخصاً به صورت حملههای دورهای هستند و غالباً شدت آنها ماه به ماه، روز به روز یا حتّی ساعت به ساعت تغییر میکند. در حقیقت، رفتار تیکی ممکن است برای هفتهها یا ماهها کاملاً محو، اما دوباره ظاهر شود.
ممکن است در هر سنّی پدیدار شوند، اما اغلب در کودکی شروع میشوند. درمان در اکثر موارد لازم نیست. باید به بیمار توضیح داد که این اختلال اهمیتی ندارد.
تیکهای ساده یا متعدد مداوم
معمولاً از کودکی یا نوجوانی و قبل از ۱۵ سالگی آغاز میشود. در بسیاری از موارد تیکهای موردی روی میدهد، اما بهبود کامل در خاتمه نوجوانی رخ میدهد.
سندرم تیکهای حرکتی و صوتی متعدد مزمن
این سندرم به نام پزشک فرانسویای که نخستینبار این بیماری را توصیف کرد، "سندرم ژیل دولا توره" نامیده میشود.
این اختلال معمولاً همراه با تحریکپذیری و وسواس است که میتواند موجب رانده شدن فرد از اجتماع شود و این واکنشهای اجتماعی منفی میتواند فرد را به افسردگی دچار کند و حتّی در بعضی مواقع او را به سوی خودکشی نیز سوق دهد.
تیکهای توره درصورت عدم درمان میتوانند به حالتی مزمن در فرد تبدیل شوند.در این افراد حرکات لب و دهانشان به گونهای هست که انگار حرفهای رکیک به زبان میآورند، در صورتی که این طور نیست.بجز تیکهای گذرا در سایر تیکهای عصبی احتمال بازگشت وجود دارد.
زمانی اعتقاد بر این بود که تیکها علائم بیرونی احساسات سرکوب شده و کشمکشهای درونیاند. امروزه در بسیاری از نقاط جهان آن را ترکیبی از عوامل محیطی و زیستی میدانند.
تیک تقریباً در یک سوم موارد، پایه ژنتیک دارد، اما در برخی حالات ممکن است این عادت از طریق تقلید به دست آید.همچنین، مشخص شده است که رفتارهای تیکی در زمان فشارهای عصبی افزایش مییابد که این امر به "تیک عصبی" منجر میشود.
در صورتی که از وجود تیکهای عصبی در کودکتان رنج میبرید، نکات زیر را مدّ نظر داشته باشید:
کاهش فشار روانی
به لحاظ این که رفتارهای تیکی غالباً با فشار روانی تشدید میشوند، مواردی را در زندگی کودکتان جستوجو کنید که ممکن است منشأ ناراحتی یا نگرانی او باشند. مثلاً ببینید آیا او تلاش میکند که از تکالیف مدرسه و درسها عقب نمانند؟ آیا انتظارات ورزشی او بالاست؟
برای کاهش تنشهای احتمالی کودک و ایجاد آرامش و اطمینان در او، تا آنجا که ممکن است موقعیتهای فشارزا را از بین ببرید و با او مهربان باشید. تعداد تیکها اغلب با کاهش فشار روانی، تقلیل مییابند.
راههای درمان تیک عصبی
یکی از نکاتی که دربارة انواع تیکها حائز اهمیت است، نوع برخورد و نگاه عوام به آن است که باعث میشود، فرد مبتلا دچار احساس ناخوشایندی شود و خود را از انظار پنهان کند و در صورت افزایش بیش از حد این اختلال، حتّی در رفتارهای اجتماعی او نیز تأثیر بگذارد.
اگر افراد با نشانههای طولانیمدت تیک مواجه شدند، باید برای جلوگیری از اختلالات وسیعتر به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنند.
اولین روش، عدم توجه مستقیم به تیک ها میباشد که توسط خانواده اعمال میگردد و در صورت پایدار و مزمن بودن میتوان از روشهای غیردارویی از جمله Habit Reversal Training)HRT) آموزش معکوس کردن عادت که شامل ۵ مرحله میباشد استفاده نمود:
▪ توصیف و تکرار تیک در آینه
▪ پیدا کردن جزئیات تیک توسط درمانگر
▪ تمرین شناسایی اولین علامت رخداد تیک
▪ آنالیز موقعیتی که تیک در آن رخ میدهد
▪ آموزش پاسخ فیزیکال عکس توسط بیمار ۱ تا ۳ دقیقه
با آموزش این روش به کودک، بیمار میتواند علائم را تحت کنترل خود درآورد.
فرد مبتلا را دعوا و یا مسخره نکنید، به جای آن رژیم غذایی و یا شیوه زندگی او را تغییر دهید.
بیشتر تیک های عصبی به استرس و اضطراب ربط دارد. ایجاد آرامش از طریق ورزش های تنفس عمیق به مرور زمان این عارضه را برطرف خواهد کرد. عادت هایی مانند کشیدن گوش به علت خجالتی یا عصبی بودن به مرور زمان به تیک عصبی تبدیل می شود. بنا براین سعی کنید این عادت ها را رفع کنید.
گاهی اوقات این حالت ها بر اثر کمبود ویتامین و ماده معدنی مانند منیزیم در بدن ایجاد می شود. مصرف قرص های مولتی ویتامین می تواند در رفع این عارضه موثر باشد. اگر علت این عارضه مصرف داروی معینی است، با پزشک مشورت کنید تا داروها را تغییر دهد. تیک های مربوط به اضطراب، مسائل عاطفی و روحی یا حالت عصبی را می توان با درمیان گذاشتن استرس ها و مشکلات زندگی با فرد نزدیکی به حداقل رساند و گاهی نیز از بین برد.
باید تقویت کننده عصبی مانند سنبله طیب با عسل یک قاشق چایخوری صبح زود و گل بهار نارنج با عسل یک قاشق چایخوری اول مغرب مصرف کنند.چیزهای ترش و تندو تیز برایشان سم است و نباید مصرف شود.
نخستین کار این است که خودتان بخواهید آن را ترک کنید. سپس تاریخچه این عادت را دنبال کنید؛ اینکه از چه زمانی و چگونه این عادت شروع شده است و در چه مواقعی آن را انجام می دهید. این پیگیری و توجه باعث می شود تا راحت تر بتوانید آن را ترک کنید.
برای اینکه این تیپ عادت ها را کنار بگذارید، به طور مثال شکستن انگشتان دست، یک توپ نرم و منعطف در جیب خود بگذارید و هر زمان که می خواستید انگشتانتان را بشکنید، آن توپ را در دست بازی دهید.
روانشناسان تاکید میکنند چند علت عمده برای پرشهای ظریف عضلانی صورت شناخته شده است که میتوان خستگی زیاد، استرس و کمبود کلسیم را از جمله آنها دانست.حتی استرس موجب اختلالات جسمی چون ضربان قلب، اختلال در تنفس و گوارش و احساس دردهای استخوانی و جسمی میشود.
مرگ عزیزان، ستیزه و جدایی در کانون خانواده، ترس از بیکاری، نداشتن امکانات مناسب اجتماعی، شهرنشینی و سکونت در محلات پرجمعیت و ترافیک سنگین در راه خانه و محیط کار، همگی از عوامل استرسزا به حساب میآید.اصولا تیکهای عصبی با استرس و عوامل فشارآفرین آغاز میشود. با این حال، کمبود بعضی یونها مانند منیزیم در به وجود آمدن تیکها نقش دارد و برای پیشگیری از تیکهای عصبی از املاح معدنی باید استفاده کرد.
گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم
مرجان امینی
گوگل فناوری جدیدی را در اپلیکیشن مترجم خود به کار گرفته است که دقت ترجمههای آن را به طور قابلتوجهی افزایش میدهد.
بهتازگی اپلیکیشن مترجم گوگل (Google Translate app) به لطف یک فناوری جدید، ترجمههای دقیقتری از لغات و عبارات انگلیسی به ۸ زبان دیگر ارائه میدهد. این فناوری که با عنوان «ترجمه ماشینی عصبی -Neural Machine Translation» شناخته میشود؛ امکانی فراهم میآورد که یک جمله به جای ترجمه کلمه به کلمه، به صورت یکجا ترجمه شود. این فناوری برای ترجمه متن از زبان انگلیسی به ۸ زبان دیگر و از همین ۸ زبان به انگلیسی کاربرد خواهد داشت. در حال حاضر، ترجمه عبارات در میان این زبانها، تقریبا ۳۵ درصد حجم کل ترجمههایی را تشکیل میدهد که از طریق این برنامه انجام میشود.
ترجمه تمام یک جمله به صورت یکجا -ترجمه ماشینی عصبی- این امکان را فراهم میآورد که دستور زبان به عنوان بخشی از فرآیند ترجمه در نظر گرفته شود و ساختار جمله ترجمهشده با الگوی دستوری زبان مقصد مطابقت داده شود. این کار موجب میشود دقت ترجمههایی که کاربران این اپلیکیشن دریافت میکنند، بهبود یابد. بهعلاوه با گذشت زمان، خود این فناوری نیز بهبود خواهد یافت و قدرت بیشتری در ترجمه متنها بین زبانهای مختلف به دست خواهد آورد.
به نظر میرسد بزرگترین بهبودی که طی یک دهه اخیر در مترجم گوگل به وجود آمده، استفاده از فناوری ترجمه ماشینی عصبی است که ترجمه متنها از زبانهای فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، پرتغالی، چینی، ژاپنی، کرهای و ترکی استانبولی به انگلیسی و برعکس را پوشش میدهد. گوگل در نظر دارد کاربرد این فناوری جدید را به بیش از ۱۰۰ زبانی گسترش دهد که تحت پوشش نرمافزار کاربردی مترجم گوگل هستند.
طرح پژوهشی استفاده از سلولهای پیش ساز عصبی در درمان بیماران ایسکمی مغزی با همکاری دانشگاه فردوسی مشهد، دانشگاه سبزوار و دانشگاه گوتینگن آلمان اجرایی شد.
در نشست مشترک ستاد توسعه علوم و فناوریهای سلولهای بنیادی با تیم دکتر تورستن داپنر از دانشگاه گوتینگن آلمان، طرح اثربخشی پیوند سلولهای پیش ساز عصبی پس از ایسکمی موضعی مغزی مورد بررسی قرار گرفت.
تیم دکتر تورستن داپنر از دانشگاه گوتینگن آلمان مطالعات وسیعی در زمینه سلولهای پیش ساز عصبی جهت بهبود بیماران دچار ایسکمی مغزی در دستور کار دارند و بر این اساس آزمایشات موفقی را در مدل حیوانی تجربه کرده و آمادهاند تا پس از طی کردن آزمایشات اثربخشی طولانی مدت در این مدلها که در حدود 3 سال به طول میانجامد شروع به کارآزماییهای بالینی در انسان کنند.
در این نشست گزارشی از طرح پژوهشی استفاده از سلولهای پیش ساز عصبی در درمان بیماران ایسکمی مغزی ارائه شد. این طرح در دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه سبزوار و با همکاری دانشگاه گوتینگن آلمان در حال اجرا است.
مهرپرور عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز در این نشست از نحوه برگزاری دومین سمپوزیوم سلولهای بنیادی و بیماریهای اعصاب که در زمستان سال جاری در بیمارستان فیروز گر تهران برگزار میشود، گزارشی ارائه داد.