داروها و درمان های روانی اجتماعی، مهم ترین روش های درمانی ADHD هستند. دارو درمانی سال ها برای بهبود این اختلال به کار رفته است و کارایی بالایی در کاهش علائم آن نشان داده است.
درمان های مختلف ADHD کدامند؟
درمان های روانی اجتماعی، نیز ممکن است به کاهش نشانه های اصلی ADHD کمک کرده، مهارت های مقابله ای مراجع را ارتقاء بخشیده و به درمان اختلالات همبود کمک کنند. هر چند این درمان ها باعث بهبود اختلالات اضطرابی و خلقی می شوند ولی نشانه های ADHD را کاملا برطرف نمی کنند. در واقع درمان های روانی اجتماعی به طور غیرمستقیم به افراد مبتلا به ADHD کمک می کنند.
معمولا از داروهای محرک برای درمان ADHD استفاده می شود گرچه داروهای غیر محرک مثل ضد افسردگی نیز گاهی در این زمینه موثرند. هر چند فواید و منطق استفاده از داروهای مختلف ذکر می شود اما داروهای محرک از سایر داروها موثرترند و خط اول درمان محسوب می شوند. وقتی که مراجع به اختلالات روان پزشکی دیگری نیز مبتلا باشد انتخاب داروی مناسب تحت تاثیر قرار می گیرد و احتمال دارد که بیش از یک دارو تجویز شود.
درمان های روانی اجتماعی، رویکردهای مختلفی مثل روان درمانی فردی، گروه درمانی، خانواده درمانی و زوج درمانی را در ببر می گیرند. گاهی از مداخلات اضافی مثل آماده سازی و همکاری سازمانی نیز استفاده می شود.
از آنجا که ADHD یک اختلال مغزی است معمولا روان درمانی فردی بهتر از سایر درمان ها به حل و فصل مشکلات روزمره افراد مبتلا به ADHD می پردازد گرچه انتظار نمی رود که یک دوره روان درمانی فردی، نقص توجه بیمار را برطرف کند. درمان شناختی رفتاری به عنوان یک روان درمانی فردی می تواند با آموزش تکنیک های غیرمستقیم به بهبود مشکلات توجه این افراد کمک کند.
زوج درمانی و خانواده درمانی می توانند در کاهش فشارهای ناشی از علائم ADHD بر ارتباطات مراجع موثر باشند. هر چند آماده سازی، نوعی درمان محسوب نمی شود اما با ایجاد تغییراتی در زندگی فرد به تعدیل نشانه های این اختلال کمک می کند.
درمانگر شما پس از ارزیابی، بهترین طرح درمانی را برای بهبود بیماری تان ا نتخاب می کند.
احتمال دارد در صورت عدم وجود اختلالات همبود، تنها از دارو درمانی استفاده شود. اگر به جز علائم ADHD، مشکلات دیگری مثل کمبود اعتماد به نفس، مشکل در ارتباطات یا سایر اختلالات روان پزشکی وجود داشته باشند بهتر است از یک رویکرد درمانی تخصصی استفاده شود.
