اگر تا بحال در گوگل جستجو کردهاید که «آیا باید از کارم استعفا دهم؟»، احتمالاً وقتش است که به این موضوع جدی فکر کنید.
همه ما روزهای بدی در سر کارمان داشتهایم. یا حتی یک هفته بعد یا بیشتر.
ولی اگر آخرین روز خوبی که در محلکارتان داشتهاید را به یاد نمیآورید، احتمالاً وقتش است که به بیرون آمدن از آن کار فکر کنید.
البته مطمئناً به نشانههای بیشتری از این نیاز دارید تا برای این تصمیم مطمئن شوید به همین خاطر ما این لیست را برایتان گردآوری کردهایم.
اگر چند مورد از این نشانهها را طی چند ماه اخیر مشاهده کردهاید، باید به طور جدی به تغییر محلکارتان فکر کنید.
همیشه کسل و بیحوصله هستید
اگر وضعیت کاریتان دیگر هیچ چالشی برای شما ندارد و در این زمینه با رئیستان صحبت کردهاید و هیچ تغییری صورت نگرفته است، میتواند نشانه این باشد که باید از کارتان استعفا دهید. بااینکه بیحوصلگی در محلکار گاهی احساسی عادی و طبیعی است ولی محققان بر این باورند که طولانی شدن این احساس یک علامت هشدار است که نشان میدهد کارتان چیزی نیست که از آن لذت ببرید. اگر بیشتر ساعات کاریتان را صرف گشت زدنهای اینترنتی یا بازی با موبایلتان میکنید یا مدام چشمتان به ساعت است که کی ساعت کارتان تمام میشود، دیگر وقت بیرون آمدن از آن کار است.
از مهارتهایتان استفاده نمیشود
خیلی وقتها نیاز است که به رئیستان ثابت کنید که چه تواناییهایی دارید و از پس مسئولیتهای بیشتر هم برمیآیید. ولی اگر مدتی این کار را انجام دادید و وضعیت کاریتان تغییری نکرد و همچنان نتوانستید از استعدادها و مهارتهایتان استفاده بهینه کنید، به انتخابهای کاری دیگر خود فکر کنید.
اهداف کارفرمایتان با اهداف شما همخوانی ندارد
این روزها بیشتر افراد برایشان مهم است که وقتشان را در شرکتی درست و مناسب سرمایهگذاری کنند. به همین دلیل بهتر است از خودتان سوال کنید که آیا اهداف شرکتی که در آن کار میکنید با اهداف و ارزشهای زندگی شما همخوانی دارد یا خیر. آیا این کار مستلزم این است که بیشتر از چیزی که میخواهید به مسافرت بروید؟ آیا تحرک موردنیاز شما را در اختیارتان قرار میدهد؟ آیا جاهطلبیهای شما را برآورده میکند؟
رئیستان غیرقابلتحمل است
بیشتر افراد رئیسشان را ترک میکنند نه کارشان را. رفتار و گرایشات رئیس شما تاثیر شگرفی بر زمانی که در محلکار میگذرانید دارد. حتی بر جنبههای دیگر زندگی شما هم اثر میگذارد. اگر اخلاق و رفتار او زندگی را برای شما غیرقابلتحمل کرده است، بهتر است از کارتان بیرون بیایید.
احساس میکنید هیچوقت نمیتوانید برنده باشید
کارتان باید در شما حس چالش ایجاد کند، طوریکه انگار میخواهید در چیزی برنده یا موفق شوید. نه اینکه مجبور باشید در جنگی که از قبل بازنده اعلام شدهاید شرکت کنید و هیچ چیزی به دست نیاورید.
رشد نمیکنید
راکد شدن در یک کار خیلی ساده اتفاق میافتد و اگر کارتان را دوست داشته باشید، این روند احساس راحتی در شما ایجاد خواهد کرد، ولی خیلی مهم است که به خاطر داشته باشید هر کاری باید مهارتهای شما را ارتقا دهد و به ارزشهای شما بعنوان یک کارمند اضافه کند. اگر هیچ چیز جدیدی در کارتان یاد نمیگیرید و یک کار مشخص را هر روز و هر روز تکرار میکنید، بهتر است جای دیگری به دنبال کار باشید.
باید همیشه مراقب حرفهایتان باشید
وقتی مجبورید به هر کلمهای که میخواهد از دهانتان بیرون بیاید فکر کنید و آن را تحلیل کنید و نگران برداشت رئیس و دیگران از آن باشید، شرایط کار برایتان بسیار دشوار خواهد شد. اگر نمیتوانید در محل کار «خودتان» باشید، کارتان را تغییر دهید.
شرکتتان روی شما سرمایهگذاری نکرده است
درگیر کردن کارمندان یکی از عبارات پرطرفدار مدیران است و این پرطرفدار بودن دلیل دارد: درگیر شدن کارمندان در شرکت واقعاً مهم است.
وقتی کارمندان در کار درگیر میشوند، خلاقیت و اشتیاق بیشتر خواهند داشت و ارتباط احساسی بیشتری با کار و هدفی که باید برای آن تلاش کنند برقرار میکنند. درحالیکه کارمندانی که در کار درگیر نشوند، نسبت به شرکت و اهداف آن بیاعتنا خواهند بود و ممکن است باعث شکست پروژههای کاری شوند. اگر تصور میکنید شرکت شما توجهی به درگیر کردن کارمندان خود در کار ندارد، بهتر است جای دیگری برای کار جستجو کنید.
همیشه نگران مسائل مالی هستید
درست است که بیشتر ما همیشه نگران پول هستیم ولی اگر این نگرانی مدام در ذهن شماست و دلیل آن ولخرجی خودتان نیست، احتمالاً زمانش رسیده است که کارتان خداحافظی کنید. اگر مدت کافی در این کار بودهاید، از مدیریت بخواهید تا در این مورد با آنها صحبت کنید. دقت کنید دلایلی که برای آنها درمورد استحقاقتان به حقوق بیشتر توضیح میدهید باید کاملاً عملی و منطقی باشند و از آنها بخواهید وضعیت شما را ارزیابی کنند. اگر شرکت با افزایش حقوق شما موافق نبود، احتمالاً زمانش رسیده است که شرکتی با میزان حقوق مکفی برای خودتان پیدا کنید.
به نظرتان میرسد که در شرف اخراج شدن هستید
اینکه در شرف اخراج باشید نشانههای مختلفی دارد، از کاهش نیروی انسانی شرکت تا مصاحبه و قراردادهای جدید با افراد جدید. نیازی نیست شما هم با این کشتی غرق شوید، جلیقه نجاتتان را بپوشید و در آب شیرجه بزنید.
نمیتوانید خودتان را تا سال آینده در آن محل تجسم کنید
متخصصین اعتقاد دارند که برای پیدا کردن یک کار جدید و بهتر از کار قبلی به طور متوسط به یک سال زمان نیاز است. به همین دلیل آنها توصیه میکنند که یک سال قبل از بیرون آمدن از کار قبلی خودتان را در شرکتی که دوست دارید باشید و کاری که دوست دارید انجام دهید تجسم کنید. اگر چیزی که تجسم کردید هیچ شباهتی با وضعیت کنونیتان نداشت، شروع به جستجو برای یک کار جدید کنید.
مسائل اعتمادی جدی دارید
اگر چون فکر میکنید رئیس یا شرکتتان درگیر فعالیتهای غیرقانونی هستند، به آنها اعتماد ندارید، وقتش است به رفتن فکر کنید. هیچوقت نباید در محیطکاری قرار بگیرید که شما را مجبور به شرکت در فعالیتهای غیرقانونی کنند که میتواند بر سابقه کاری شما تاثیر منفی داشته باشد. و اگر اعتمادتان را به رئیستان از دست بدهید، به هر دلیلی چه بخاطر دروغگویی یا وعدههای الکی او، کار کردن در آن محیط برایتان بسیار سخت خواهد شد.
دچار خستگی مفرط هستید
کار کردن برای همه میتواند خستهکننده باشد و همه ما هرازگاهی دچار خستگی میشویم ولی اگر زندگیتان یک وضعیت مزمن از استرس و خستگی مفرط بخاطر کارتان است، احتمالاً وقت بیرون آمدن از آن است.
خستگی فیزیکی، احساسی و ذهنی ناشی از کار خود را به طرق مختلف نشان میدهد، از اضافهوزن یا کمبودوزن شدید و بیخوابی گرفته تا ناراحت شدن بخاطر هر موضوع کوچکی که در محلکار اتفاق میافتد. استرس، ترس و فقدان اشتیاق به کار انرژی شما را تحلیل میبرد و بر عملکرد کاری و خلاقیت شما تاثیر منفی خواهد داشت.
از روزهای شنبه وحشت دارید
همه ما هرازگاهی دچار وحشت از روزهای شنبه میشویم ولی اگر حتی فکر کردن درمورد کارتان شما را سراسر وحشت میکند، زمان ترک کارتان است. بااینکه ناراحتی جمعه شبها بخاطر شروع یک هفته کاری جدید مسئلهای طبیعی است ولی یکی از علامتهای خستگی مفرط شما از کارتان این است که آخرهفتههایتان بیشتر حکم آزادی از زندان برایتان دارد و عمیقاً از برگشتن دوباره به سر کار میترسید.
در محلکارتان نمیتوانید بلند بخندید
بله میدانیم که کار به دلیلی کار نامیده میشود ولی در بیشتر شغلها، باید سطحی از راحتی را داشته باشید که گاهی بلندبلند بخندید. وقتی این موقعیت را ندارید، یک علامت هشدار است.
برای تصمیمگیری در این زمینه همیشه به دلتان رجوع کنید. اگر احساس میکنید استعفا دادن و بیرون آمدن از آن کار، تصمیم درستی است، حتی اگر از نامعلومی وضعیتتان بعد از آن میترسید، شاید بهتر باشد که به حرف دلتان گوش کنید.
منبع مقاله : businessinsider.com
مترجم : زینب آرمند
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از روزنامه ایران ، این هفت فاکتور کمک میکند تا شما با حس خوشبختی بیشتری زندگی کنید:
۱- دوستان خوب: دوستان خوب تأثیر مستقیمی بر احساس خوشبختی ما دارند. دوستان خوب نه تنها عامل احساس خوشبختی در فرد محسوب میشوند، حتی به سلامتی بیشتر افراد میانجامند.
۲- قدردان باشید: عامل قدردانی نه تنها درباره روابط بین افراد عامل مؤثری است، بلکه فردی که در شغل و محیط کاری خود قدردان است، احساس رضایت بیشتری دارد و احساس خوشبختی بیشتری نیز میکند. جالب است که یک تحقیق مستقل نشان میدهد قدردان بودن سبب خواب بهتر و آرامتر فرد میشود.
۳- هدف داشته باشید: رؤیا خوب است و انسان بدون رؤیا چیزی از انسانیت کم دارد اما ما به داشتن هدفهای واقعی نیاز داریم. ما نیاز داریم که در زندگی خود هدفگذاری کنیم. هدفهایی که بتوانیم واقعاً آنها را دنبال کنیم و به آنها برسیم. هدف، مهمترین بخش رضایت شخص از زندگی به حساب میآید. افرادی که فعالانه هدف مشخصی را دنبال میکنند، در زندگی احساس خوشبختی بیشتری دارند.
۴- پر تحرک باشید: تحرک حس خوبی در انسان ایجاد میکند. احساس ما نسبت به خودمان از طریق تحرک (ورزش نیز بخشی از این تحرک است) بهتر میشود. پیادهروی یا دویدن و حتی تحرکهای ساده روزانه تأثیر مثبتی روی روان ما دارد. تحرک موجب ایجاد احساس «خود ارزشمندی» در فرد میشود.
۵- غذای خوب بخورید: یکی از عوامل دیگر که سبب ایجاد احساس خوشبختی در ما میشود، تجربه طعم خوب و خوشایند است. سعی کنید هوای خودتان را در خوردن غذا و مایعات داشته باشید. در ضمن نوشیدن روزانه ۲ لیتر مایعات سالم (آب میوههای طبیعی و انواع دمنوشها) بسیار مؤثر است و علاوه بر سلامتی بیشتر، حس خوبی را هم برای ما به ارمغان میآورد.
۶- تجربه کنید: تجربه کردن در زندگی به درون شما غنا میدهد و موجب میشود حس خوبی پیدا کنید. باید گفت که این تجربهها میتواند شامل مسافرت کردن، تجربه بالا و پایین زندگی یا حتی جستوجو و تحقیق کردن درباره یک موضوع اجتماعی یا علمی و... باشد.
۷- زندگی را زندگی کنید: آیا ما فقط باید زندگی کنیم یا این که زندگی را به خوبی لمس کنیم و بتوانیم از زندگی خود استفاده کنیم؟ اگر دقیقتر به افراد نگاه کنیم، درخواهیم یافت که بسیاری از افراد فقط روزها را میگذرانند و واقعاً از زندگی خود بهره لازم را نمیبرند. به این فکر کنید که در این چند سال عمر باید زندگی را زندگی کنیم و معنایش را دریابیم.
دانش > پزشکی - همشهری آنلاین:
به گفته محققان، چاقی موجب می شود فرد در معرض ریسک بالای مشکلاتی نظیر بیماری قلبی، سکته و دیابت نوع۲ قرار گیرد.
به گزارش خبرنگار مهر، مطالعه جدید محققان دانشگاه منچستر نشان میدهد اضافه وزن قابل توجه در بزرگسالی ریسک سرطان را تا ۵۰ درصد افزایش میدهد.
محققان در این مطالعه، شاخص توده بدنی ۳۰۰ هزار زن و مرد از آمریکا را بررسی کردند. تیم تحقیق تغییر در شاخص توده بدنی بین سنین ۱۸ تا ۶۵ سال را بررسی کرد و سپس وضعیت افراد را از نظر ابتلا به سرطانهای مرتبط با چاقی تا ۱۵ سال تحت نظر داشت.
تا سن ۶۵ سالگی، ۹۴۰۰ زن و ۵۵۰۰ مرد حاضر در مطالعه مبتلا به یک سرطان مرتبط با چاقی تشخیص داده شدند.
دکتر هانا لنون، سرپرست تیم تحقیق، در این باره میگوید: «این تحقیق نشان میدهد چقدر توجه به اضافه وزن در طول زندگی مهم است و باعث میشود با ارزیابی شاخص توده بدنی تصویر واضحتری از ریسک سرطان به دست آید.»
دانش > پزشکی - همشهری آنلاین؛
گزارش جدیدی که روز جمعه ۱۱ نوامبر (۲۱ آبان) منتشر شد، نشان میدهد که ۶۰ درصد شمار ۵.۹ میلیون مرگومیر کودکان زیر پنج سال جهان در ۱۰ کشور آسیایی و آفریقایی رخ میدهد.
به گزارش رویترز این گزارش که در ژورنال لنست منتشر شده است، گرچه تعداد موارد مرگ کودکان زیر پنج سال نسبت به سال ۲۰۱۰ چهار میلیون مورد کمتر شده است، اما نابرابری زیادی از این لحاظ در میان ۱۹۴ کشور موردبررسی وجود دارد.
بر اساس این گزارش ۳.۶ میلیون مورد از ۵.۹ میلیون مورد مرگومیر کودکان زیر پنج سال در سال ۲۰۱۵ مربوط به ۱۰ کشور آسیایی و آفریقایی شامل هند، نیجریه، پاکستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، چین، آنگولا، اندونزی، بنگلادش و تانزانیا است.
این گزارش به وسیله پژوهشگران دانشکده بهداشت عمومی بلومبرگ دانشگاه جانز هاپکینز، دانشکده بهداشت و پزشکی گرمسیری لندن و سازمان جهانی بهداشت تهیه شده است، دو علت اصلی مرگ کودکان را عوارض مربوط به تولد زودرس و ذاتالریه معرفی میکند.
بر اساس این گزارش گرچه میزان بقای کودکان بسیار بهتر شده است، اما کشورهای جهان نتوانستهاند به هدف هزاره سازمان ملل (MDG) برای کاهش میزان مرگومیر کودکان در به اندازه دوسوم فاصله ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۵ دست یابند و این میزان فقط ۵۳ درصد کاهش یافته است.
این گزارش علت این عدم موفقیت را به کاهش نیافتن کافی مرگومیر در دوره نوزادی - ۲۸ روز اول زندگی- نسبت میدهد. بر اساس این گزارش ۲.۷ میلیون مورد از ۵.۹ میلیون مورد مرگ زیر پنج سال در سال پیش مربوط به نوزادان بوده است.
بر اساس اهداف توسعه پایدار که سال قبل جایگزین اهداف توسعه هزاره شد، کشورهای جهان باید تا سال ۲۰۳۰ میزان مرگومیر کودکان زیر پنج سال را به کمتر از ۲۵ مورد در هر ۱۰۰۰ تولد برسانند. نویسندگان این گزارش برای رسیدن به این هدف توصیه تغذیه کودکان با شیر مادر، واکسیناسیون برای ذاتالریه، مالاریا و اسهال و بهبود بهداشت آب و فاضلاب را توصیه میکنند.
به گزارش جامجم آنلاین به نقل از بی جی آر، طبق گفته پژوهشگران این برنامک نسبت به روشهای رایج سنتی نظارت پزشکی-دارویی میتواند تا 99% دقیقتر وضعیت صدمات روحی و جسمی وارد آمده و چگونگی وضعیت سلامتی ورزشکاران را نشان میدهد.
این برنامک موبایلی توسط دانشمندان بر روی 100 نفر ورزشکار در 3 دانشگاه آمریکا آزمایش شده است تا آنها بتوانند اطلاعات صحیحی را در محیط طبیعی از ورزشکاران گردآوری کنند.
«کریستین باوق» سرپرست تیم محققین این طرح در دانشگاه هاروارد آمریکا میگوید: "نتایج اولیه قابل توجه است و دیدگاههای مهمی را در مورد نحوه تعامل ورزشکاران با تیم پزشکی ورزشی در محیطهای دانشگاهی برای محققین روشن میسازد. هدف نهایی از این کار ارتقای مراقبتهای پزشکی دریافت شده از سوی ورزشکاران دانشگاهها و همچنین تقویت خدمات تشخیص صدمات بدنی و ثبت علائم پزشکی بالینی ارائه شده به ورزشکاران در این محیطهای اجتماعی است."
اطلاعات جمعآوری شده در طی این آزمایشات، در ارزیابی این موضوع که آیا استرس، خواب و فشارهای روحی وارد آمده به ورزشکاران در طی ورزش بر الگوهای علائم پزشکی ثبت شده از ورزشکاران تاثر گذار هستند یا نه، نقش مهمی دارد.
باوق میافزاید: "ما امیدواریم تا با استفاده از این اطلاعات بتوانیم تصویری روشنتر و دقیقتر از چگونگی تاثیر گذاری شرکت کردن در فعالیتهای ورزشی بر سلامتی و تندرستی ورزشکاران دانشجو را به دست آوریم."
مترجم: جواد ودودزاده – جامجم آنلاین
چنانچه بعضی از این نشانهها را در جلسهی مصاحبهی شغلی خود مشاهده کنید، احتمالا مصاحبهی شما خوب پیش نرفته است.
بیمهارتی در مصاحبهی شغلی، تجربهی واقعا وحشتناکی رقم خواهد زد. ممکن است حرفی بزنید که نتیجهی کل گفتگوی شما را معکوس کند! ضمن این که امکان دارد سهوا به مصاحبهگر توهین کنید یا سوالی را که نباید بپرسید، بگویید.
مطمئنا اصلا تجربهی شیرین و لذتبخشی نیست! با این حال قطعا مهم است که بدانید چه زمانی مصاحبهی کاری شما خوب پیش نرفته است. دانستن این موضوع کمک خواهد کرد تا استراتژیهای شکست خوردهی خود را تشخیص داده و مصاحبهی بعدی خود را بهبود دهید. البته مشاهدهی چند مورد حاضر در این فهرست همیشه به معنای بد پیش رفتن مصاحبهی شما نیست. چرا که هر مصاحبهگری رویکرد متفاوتی دارد.
به هر حال، در حالت کلی وجود چنین علایمی میتواند نشان دهد که جلسهی مصاحبه موفق نبوده است:
مصاحبهگر شما به ندرت لبخند میزند یا در طول بحث سرش را خیلی کم تکان میدهد. ضمن این که ممکن است دست به سینه نشسته و تنها به نقطهای خیره شود. تمام اینها میتوانند نشانههای بدی باشند.
البته شاید این حرکات به این علت باشد که مصاحبهگر شخصیت خشک و عبوسی دارد. قطعا چنین احتمالی امکانپذیر است. ضمن این که ممکن است شما نتوانسته باشید وی را تحت تاثیر قرار دهید تا حالت خاصی در چهرهی او مشخص شود.
در این حالت ممکن است شاد و خندان از جلسه مصاحبه بیرون بیایید. چرا که مسئول استخدام هیچ سوال ترفندی و سختی از شما نپرسیده است. با این حال، احتمال دارد مشکوک شوید که این فقط ظاهر ماجرا بوده است. البته این موضوع علامت بزرگی نیست. ممکن است مصاحبهگر به این منظور از سوالات اصلی فراتر نرفته است تا وقت شما را تلف کند.
مصاحبهی شغلی میتواند تجربهی خستهکنندهای باشد، بنابراین ممکن است از این که جلسه را زود ترک کردهاید، احساس خوبی داشته باشید یا این مورد را نشانهای بر رد صلاحیت خود در نظر بگیرید. با این حال، اگر مصاحبهی شغلی شما تنها ۱۵ دقیقه طول کشید، این احتمال وجود دارد که مصاحبهگر قصد داشته است تا همه چیز با بالاترین سرعت ممکن پیش رود.
تقریبا میدانید که وقتی مسئول استخدام در مصاحبه شروع به صحبت دربارهی قدرت اجرایی، منافع، سیاستهای شرکت و پرداخت حقوق کرد، احتمالش زیاد است که مصاحبه را خوب پیش برده باشید. برعکس، اگر چنین اطلاعاتی به شما داده نشد، احتمال ناموفق بودن مصاحبه وجود دارد و دوباره این شرکت را نخواهید دید!
شاید اعتماد به گفتههای شما در خصوص تجارب و دستاوردهای قبلی، در وهلهی اول خوب به نظر برسد. با این حال، درخواست مستندات و شواهدی که صلاحیت یک متقاضی را تایید کند، نشانهی امیدوارکنندهای به نظر میرسد. اگر در مصاحبه، چنین مواردی از شما خواسته نشد، میتواند به این معنا باشد که شرکت قصد ندارد روی شما به عنوان یک نیروی کار برنامهریزی کند.
در یک جلسهی مصاحبه، بسیار مهم است که فهرستی از پرسشهای هوشمندانه را به صورت آماده در ذهن خود فراهم کرده باشید. البته قرار نیست سوالی بپرسید که شانس قبولی در مصاحبه را صفر کند. ضمن این که نمیخواهید از پرسیدن هر گونه سوالی چشم پوشی کنید. اگر سوال مناسبی در جلسه مطرح نکنید، هیچ تاثیری که نشان دهد به این جایگاه شغلی علاقه دارید یا نسبت به آن جدی هستید، نشان نخواهید داد و دیگران هم تحت تاثیر شما قرار نخواهند گرفت.
اگر مصاحبهگر شما دائم به تلفن یا صفحهی ساعت نگاه میکند، اصلا نشانهی خوبی نیست. شاید از نظر او شما یک متقاضی رد شده! هستید و حالا لحظهشماری میکند تا زودتر اتاق او را ترک کنید. در واقع، آنها با این اقدام بی ادبانهی خود، سعی در پنهان کردن این حقیقت دارند که شما از نظر آنها خستهکننده هستید.
البته این امکان وجود دارد که قصد و نیت مصاحبهگر این باشد که با مشخص نکردن این امر، ملزم به پیگیری شما نشود. با این حال، قطعا نشانهی خوبی نیست که مدیر استخدام شما را در جریان روند پیگیری قرار ندهد یا حتی اشارهی مبهمی به آن نکند. در واقع، اگر یک مدیر، واقعا قصد استخدام شما را ندارد چرا باید فرآیند پیگیری را برای شما توضیح دهد؟
در مواقعی مصاحبه روی کاغذ خوب پیش رفته است، با این حال شما هنوز هم احساس ناخوشایندی دارید. شاید این حالت نوعی واکنش عصبی باشد. اما این احتمال هم وجود دارد که مصاحبه آن طور که باید خوب نبوده است.
در مجموع مهم نیست و نگران نباشید. با خراب کردن یک مصاحبهی شغلی دنیا به آخر نمیرسد. کافی است تا تکنیکهای حضور در جلسهی مصاحبه را تمرین کنید تا در نهایت نتیجه به نفع شما تمام شود.
بررسیهای انجام شده در دانشگاه آپسالا نشان داده است که ورزش تاثیر افزایش اشتها بعد از کمبود خواب را کاهش میدهد.
ورزش در کنار فواید مختلفی که دارد، باعث کمتر شدن تاثیرات منفی کمبود خواب میشود و هورمونهای مربوط به گرسنگی را متعادل میکنند.
نتایج این مطالعات در مجله تخصصی روانشناسی – عصبی منتشر شده است.
بررسیهای جدید نشان داده است که کمبود خواب تا 80 درصد میزان "اندوکانا بینوئید" را در خون افزایش میدهد. هنگامی که فرد ورزش میکند این میزان متعادلتر میشود. ورزش همچنین میزان استرس در بدن را کاهش میدهد.
بررسیهای گذشته نیز نشان داده بود که کمبود خواب ممکن است به بیماری آلزایمر منتهی میشود و ورزش خطر ابتلا به آلزایمر را کاهش میدهد.
وب سایت سایبربان: گروهی از دانشمندان آمریکایی نوع جدیدی از شبکههای عصبی را ارائه دادند که میتوانند دلیل تصمیم گرفته شده توسط خود را شرح دهند.
به شبکههای عصبی، ذهن مجازی نیز گفته میشود؛ زیرا آنها از ساختار مغز تقلید میکنند. این شبکهها از تعداد زیادی گرههای پردازشی-مشابه شبکهی نورونها در بدن انسان- که به یکدیگر متصل بوده و هر یک وظیفهی بسیار سادهای را انجام میدهند تشکیل شده است. به عنوان مثال در یک فرآیند یادگیری عمیق، دادههای آموزشی به گرههای ورودی ارسال میشوند. سپس این دادهها به دیگر گرهها نیز وارد شده و محتویات آنها را تغییر میدهند و این روند ادامه پیدا میکند.
در نهایت این دادهها به گرههای خروجی رسیده و با توجه به آموزشهایی که شبکه دیده است، دستهبندی میشوند. به عنوان مثالی از این روند میتوان به دستهبندی تصاویر و مقالات توسط هوش مصنوعی اشاره کرد.
در طول آموزش یک شبکهی عصبی فرضی، گرههای موجود در آن به صورت پیوسته و جداگانه آموزش دیده و برای ایجاد نتیجهای بهتر، تغییر میکنند. دانشمندان رایانهای که این شبکه را ایجاد کردهاند بعد از پایان آموزش، خودشان نیز نمیدانند تنظیمات درون هر گره چیست. حتی اگر آنها بتوانند تنظیمات را تشخیص دهند، ترجمهی آن به یکزبان سطح پایین کاملاً قابلفهم بسیار سخت است.
شبکهی عصبی هوشهای مصنوعی تولید شده در سالهای اخیر که برای طبقهبندی اطلاعات ایجاد شدهاند به مرور زمان و با یادگیری از دادههای ورودی پیشرفت میکنند. به عنوان مثال ممکن است از آنها برای شناسایی اشیا خاص یا بررسی متون موجود در تصویر استفاده شود. به اعتقاد بسیاری از محققان؛ شبکههای عصبی مانند جعبههایی هستند که محتویات آن مشخص نیست. برای نمونه میتوان به این موضوع اشاره کرد که یک شبکه بعد از آموزش دیدن بهخوبی دادهها را طبقهبندی میکنند؛ اما حتی سازندهی الگوریتم این شبکه نیز دلیل این نوع طبقهبندی را نمیداند.
در بعضی مواقع میتوان تشخیص داد که یک شبکهی عصبی به چه نوع ویژگی بصری پاسخ داده و آن را بررسی کرده است؛ اما این موضوع در مورد بررسی متون بسیار مشکلتر است.
پژوهشگران آزمایشگاه هوش مصنوعی و علوم رایانه دانشگاه ام. آی. تی1 (CSAIL)، روش جدیدی را برای آموزش شبکههای عصبی در «اجلاس زبانشناسی رایانهای به صورت تجربی در پردازش زبان طبیعی2» (ACL) ارائه دادند که نه تنها میتواند اطلاعات را طبقهبندی کند؛ بلکه دلیل تصمیمگیریهای خود را نیز توضیح میدهد.
متخصصین دانشگاه ام. آی. تی گفتند: «بعضی اوقات در دنیای واقعی مردم دوست دارند، دلیل تصمیم گرفته شده توسط مدلها را متوجه شوند. یکی از دلایلی که پزشکان به الگوریتمهای یادگیری ماشینی در تشخیص بیماریها اعتماد ندارند نیز همین موضوع است.»
متخصصین ادامه دادند: «مشکل مذکور تنها در زمینهی پزشکی وجود ندارد؛ بلکه میتوان آن را در تمام زمینههایی که هزینهی پیشبینی اشتباه بسیار بالا است و باید برای هر کاری دلیلی موجهی وجود داشته باشد، مشاهده کرد.»
آنها افزودند: «جنبههای بسیار گستردهتری را میتوان در این زمینه مشاهده کرد. شما احتمالاً تنها نمیخواهید صحت پیشبینی انجام شده را تأیید کنید؛ بلکه احتمالاً میخواهید، بعضی مواقع در روشهای بررسیهای صورت گرفته نیز اعمال نفوذ کنید. چگونه افراد غیرمتخصص با مدلهای پیچیده که هیچچیز از الگوریتم آنها نمی دانند ارتباط برقرار میکنند؟ مدلها ممکن است بتوانند منطق پشت تصمیمگیریهای خود را برای شما بازگو کنند و با کمک همین موضوع روش ارتباطی جدیدی با مدلها ایجاد بشود.»
پژوهشگران در زمان ارائهی طرح خود روی شبکههای عصبی آموزش دیده برای دادههای متنی تمرکز کرده بودند. آنها برای تصمیمگیریهای شبکهی عصبی خود آن را به دو ماژول جداگانه تقسیم کردند. ماژول اول بخشهایی از متن را از دادههای آموزشی جدا کرده و سپس با توجه به طول قطعهی جدا شده و وابستگی آن به بخشهای دیگر جمله به آن امتیاز میدهد.
این ماژول هر چه طول کلمه کوتاهتر باشد، امتیاز بیشتری را برای آن در نظر میگیرد. سپس قطعه عبارات جدا شده به ماژول دوم فرستاده میشود تا از آن برای پیشبینی و طبقهبندی اطلاعات استفاده میکند. هر دو ماژول به صورت همزمان و باهدف افزایش امتیاز کسب شده در بخشهای جداسازی و طبقهبندی اطلاعات، آموزش میبینند.
_______________________________
1- MIT’s Computer Science and Artificial Intelligence Laboratory
2- Association for Computational Linguistics’ Conference on Empirical Methods in Natural Language Processing/Association for Computational Linguistics
ایرانسل نحوه تاثیر مالیات ارزش افزوده بر قیمت شارژ الکترونیکی مستقیم خود را تغییر میدهد. این تغییر بر دیگر شارژهای ایرانسل تأثیر ندارد.
ایرانسل از تغییر شیوه اعمال مالیات بر ارزش افزوده در فروش شارژ الکترونیکی مستقیم خود اطلاع داد.
با اعمال این تغییر، مالیات بر ارزش افزوده پرداختی مشترکان این اپراتور به جای کسر از میزان شارژ درخواستی، به مبلغ پرداختی برای خرید شارژ افزوده میشود.
تاکنون در هنگام خرید شارژ الکترونیکی مستقیم توسط مشترکان اعتباری ایرانسل، مبلغ ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده از مبلغ پرداختی توسط مشترک کسر شده و باقیمانده روی سیمکارت او شارژ میشد.
در روش جدید که بر روی شارژ الکترونیکی مستقیم اعمال میشود، مبلغ مالیات بر ارزش افزوده علاوه بر مبلغ شارژ پرداخت میشود و میزان شارژ درخواستی به طور کامل روی سیمکارت مشترک اعمال خواهد شد.
برای مثال، اگر پیش از این تغییر، مشترکی اقدام به خرید شارژ مستقیم ۲۰ هزار ریالی برای حساب اعتباری خود میکرد، از حساب بانکی او مبلغ ۲۰ هزار ریال کسر و پس از کسر مالیات بر ارزش افزوده ۱۸۲۰۰ ریال به حساب ایرانسل او افزوده میشد. پس از اعمال این تغییر، با خرید شارژ مستقیم ۲۰ هزار ریالی، ۲۱۸۰۰ ریال از حساب بانکی مشترک کسر و مبلغ دقیق ۲۰ هزار ریال به حساب ایرانسل او اضافه میشود.
این تغییر، بنا به درخواست مشترکان ایرانسل و برای رفع هرگونه ابهام در مبلغ شارژ دریافتی، از روز شنبه ۱۵ آبان ماه، به تدریج در تمامی کانالهای فروش شارژ الکترونیکی مستقیم ایرانسل اعمال خواهد شد.
در حال حاضر فروش شارژ ایرانسل علاوه بر شیوه شارژ الکترونیکی مستقیم، از طریق شیوه استفاده از پین شارژهای ۱۶ رقمی و کارتهای شارژ نیز انجام میشود که تغییر مذکور صرفا در روش شارژ الکترونیکی مستقیم اعمال خواهد شد و روش محاسبه مالیات بر ارزش افزوده برای کارتهای شارژ و پین شارژ الکترونیک همچنان طبق روال قبل انجام میشود. به این صورت که پس از خرید کارت شارژ و وارد کردن رمز شارژ توسط مشترک، مبلغ مندرج روس کارت شارژ پس از کسر مالیات بر ارزش افزوده روی سیمکارت او اعمال میشود.