در این بخش به شما آموزش میدهیم تا از حداکثر سرعت اینترنت استفاده کنید.اگر به اینترنت 4G دسترسی ندارید می توانید با استفاده از ترفند های این گزارش سرعت اینترنت 3G خود را افزایش دهید.تقریبا بیش از 600 شهر ایران توسط اپراتورهای تلفن همراه تحت
پوشش اینترنت نسل سوم و حدود 60 شهر نیز تاکنون تحت پوشش نسل چهارم اینترنت 4G قرار گرفته اســت. اگر به دلیل مدل گوشی یا آنتن ندادن آن امکان استفاده از اینترنت ۴G را ندارید،می توانید با استفاده از ترفند های زیر سرعت اینترنت 3G خود را افزایش دهید.
غیرفعال کردن تصاویر در مرورگر
شما می توانید در مرورگر تلفن همراه خود، از دانلود تصاویر جلوگیری و فقط متن را مشاهده کنید. این کار باعث می شود تا صفحات زودتر بارگذاری شده و شما به مطلب سریع تر دسترسی پیدا کنید. برخی از مرورگر ها مانند فایرفاکس و کروم چنین امکانی را در تنظیماتشان به صورت پیش فرض، قرار داده اند.
پاک سازی حافظه پنهان
یکی از روش های افزایش سرعت تلفن همراه و اینترنت حذف حافظه پنهان اســت. مرورگرها فایل هایی را برای استفاده ی مجدد بر روی دستگاه شما ذخیره می کنند که باعث اشغال مقدار زیادی از حافظه و کند شدن سرعت آن می شوند. با پاکسازی این فایل ها هم حافظه اشغال شده آزاد می شود و هم سرعت گوشی و البته سرعت مرورگر شما نیز افزایش می یابد. برای انجام این کار به بخش Settings و سپس Applications رفته و برنامه ی موردنظر خود را انتخاب کنید. در صفحه ی باز شده دکمه ی Clear Cache را لمس کنید.
حذف اپلیکیشن های سنگین و بی استفاده
یکی دیگر از مواردی که باعث کند شدن موبایل یا تبلت و سرعت اینترنت می شود اپلیکیشن های سنگین و بی استفاده نصب شده بر روی تلفن همراه شما اســت. بسیاری از برنامه ها به صورت پس زمینه بر روی سیستم در حال اجرا هستند و شما از آن بی خبر هستید. علاوه بر این نرم افزار ها، ویجت ها نیز می توانند قاتلین حافظه و همچنین دیتای اینترنت به حساب بیایند. برای افزایش سرعت گوشی تلفن همراه تان پیشنهاد می کنیم نرم افزار های غیر ضروری و بی استفاده را از روی گوشی آن حذف کنید.
استفاده از مرورگر “Opera Max”
نرم افزار اپرا مکس با استفاده از تکنولوژی منحصر به فرد خود به بررسی جریان داده ها و همچنین بهینه سازی و افزایش سرعت اینترنت گوشی شما می پردازد. اپرا مدعی شده اســت که می تواند اتصال اینترنت را تا ۲۳% بیشتر از حالت معمولی افزایش دهد. اگر می خواهید از بیشترین سرعت ممکن اینترنت خود استفاده کنید، این نرم افزار چنین امکانی را به شما می دهد.
زندگی در آپارتمان های امروزی با سقف کوتاه می تواند خسته کننده باشد و اگر قوانین دکوراسیون سقف کوتاه را ندانید از کیفیت فضای زندگی شما حتما کاسته خواهد شد. به همین منظور امروز می خواهیم با هم ترفندهای دکوراسیونی برای بلندتر نشان دادن سقف را با شما در میان بگذاریم با ما همراه باشید.
بلندتر نشان دادن سقف با مبلمان کم ارتفاع
یکی از ترفندهای ساده بلندتر نشان دادن سقف خانه ها استفاده از مبلمان کم ارتفاع و نزدیک به زمین اســت چرا که با ایجاد فاصله ی بیشتر بین مبل و سقف توهم بلندتر بودن سقف را برای شما ایجاد می کند و فضای شما را بزرگ تر نشان می دهد.
بلندتر نشان دادن سقف با آینه های بلند
آینه های بلند به عنوان آنها منعکس کننده مقدار زیادی از نور، یک راه عالی بزرگتر نشان دادن هر فضایی می باشد، برای بلند تر نشان دادن سقف ها کافی اســت آنها به صورت عمودی در فضای خود قرار دهید و فضای خود را بزرگتر و سقف ها را بلندتر نشان دهید.
بلندتر نشان دادن سقف با پرده های بلند
با نصب میله پرده خود را درست در زیر سقف و با بلند تر نشان دادن پنجره ها به سادگی می توانید سقف خود را از ابعاد واقعی اش بلندتر نشان دهید.
بلندتر نشان دادن سقف با استفاده از خطوط عمودی
بلند نشان دادن سقف با استفاده از خطوط عمودی بسیار شبیه به دو ایده ی قبلی اســت. خطوط عمودی کشیده در یک فضا چشم شما را فریب می دهد و سبب می شود که سقف را بلند تر از آن چه که هست ببینید.
بلندتر نشان دادن سقف با هم رنگ کردن سقف و دیوارها
با هم رنگ کردن سقف و دیوارها به سادگی می توانید فضای داخلی خود را بزرگتر از آنچه که هست نشان دهید و به سادگی سقف کوتاه خود را بلندتر نشان دهید.
بلندتر نشان دادن سقف با نورپردازی
استفاده از لوسترهایی با ارتفاع زیاد باعث می شود که سقف شما کوتاه تر به نظر برسد اما با نصب چراغ های نقطه ای در سقف ها می توانید سقف خود را به سادگی بلندتر نشان دهید.
بلندتر نشان دادن سقف با لوازم دکوری
با استفاده از اکسسوری ها و لوازم دکوری ساده و بلند به راحتی می توانید هدایت چشم را به سمت بالا بیشتر کنید و سقف خود را بلندتر از آنچه که هست نشان دهید.
بلندتر نشان دادن سقف با تابلوهای عمودی
یکی دیگر از ترفندهای ساده برای بلند تر نشان دادن سقف ها استفاده از تابلوهای عمودی و کشیده اســت که به سادگی می تواند ارتفاع دیوارهای شما را بیشتر نشان دهد.
بلندتر نشان دادن سقف با رنگ کردن نیمه ی دیوار
تیره تر کردن نیمه پایین دیوار و روشن تر کردن نیمه ی بالا و سقف ترفند ساده ی دیگری برای بلندتر ننشان دادن سقف شماست.
بلندتر نشان دادن سقف با رنگ آمیزی به صورت مورب
با رنگ آمیزی دیوارها به صورت مورب و با کمک طیف رنگ های ملایم به سادگی می تواند فضای دکوراسیون خود را دو برابر کرده و سقف خود را بلندتر از آنچه که هست نشان دهید.
بلندتر نشان دادن سقف با فرش پر رنگ
با انتخاب فرش های پر رنگ می توانید تمرکز را بر کف زمین نگه دارید و با این ترفند ساده سقف خانه خود را بلندتر نشان دهید.
منبع: چیدانه
تحقیقی نشان میدهد بچههایی که مورد توجه صحیح و مراقبت اصولی والدینشان قرار میگیرند، وضع بهتری در آینده از هر دو جنبه مادی و معنوی دارند.
منظور از آینده مساعد درآمد بالا ، احساس خوشبختی، موفقیت کاری و استحکام پایههای اخلاقی اســت.
دانشمندان برای بررسی سوابق افراد به طرح پرسشنامههایی پرداخته و آنها را در اختیار 5 هزار مرد و زن قرار دادند. در این پرسشنامهها از جملاتی مثل «پدر و مادرم به من اعتماد داشتند» یا «احساس میکردم خانواده به من علاقهای ندارد» استفاده شد و افراد باید به این جملات امتیاز میدادند.
با استفاده از دادههای بدست آمده چهار عامل اصلی شامل "علاقهمندی به فرزند"، "اعتماد به فرزند"، "قوانین خانه" و "استقلال فرزندان" به عنوان مولفههای تعیینکننده آینده فرزندان شناسایی شدند. محققان دو عامل "دورهمنشینیها" و "تحقیر فرزندان" را نیز به عنوان عوامل کلیدی برشمردند.
بر اساس نتایج بدست آمده 6 سبک فرزندداری در میان والدین به چشم میخورد که عبارتند از:
1.حامی و پشتیبان
به
سبکی از تربیت فرزندان گفته میشود که مستلزم استقلال متوسط یا بالای
فرزندان اســت. از ویژگیهای اصلی این شیوه فرزندداری میتوان به اعتماد،
توجه و کثرت زمان اختصاص داده شده به فرزند اشاره کرد.
2.سختگیرانه
استقلال
پایین، اعتماد متوسط رو به بالا، قوانین محدودکننده مختص این شیوه تربیت
فرزندان اســت. توجه زیاد به فرزند دیگر ویژگی این سبک محسوب میشود.
3. لوسکننده
در این شیوه، سطح اعتماد والدین به فرزندان بالا یا متوسط ارزیابی شده و زمان دورهمنشینیها متوسط یا بالای متوسط به حساب میآید.
4. آسانگیر
در
این شیوه توجه پایینی به فرزندان صورت میگیرد. والدین قوانین چندانی را
به فرزندان خود تحمیل نمیکنند و زمان کمی را به آنها اختصاص میدهند.
5.ناهنجار
تمام عوامل کلیدی مثل توجه والدین، استقلال فرزندان و اعتماد به آنان در پایینترین سطح خود قرار دارند.
6.میانه
همه مولفههای بالا در سطح متوسط قرار دارند.
نتایج تحقیقات نشان داد، والدینی که شیوه "پشتیبان" را برگزیدند، فرزندانی موفق از لحاظ مالی، تحصیلات و سطح رضایتمندی از زندگی به جامعه تحویل دادهاند. از طرف دیگر کسانی که با سبک "سختگیرانه" تربیت شدهاند، گرچه در زمینههای تحصیلی و مالی موفقیت بالایی برای آنان گزارش شد، اما احساس خوشبختی این افراد پایین و فشار روحیشان بالا ارزیابی میشود.
محققان این پژوهش در نظر دارند نتایج مطالعات خود را در "موسسه تحقیقاتی امور اقتصادی، بازرگانی و صنعتی" (اندیشکدهای موسوم به RIETI) منتشر کنند.
باشگاه خبرنگاران
پانکراس به حالت اوردرایو می رود
بیشتر مردم با قند و کربوهیدرات های ساده پرخوری می کنند، مانند غذاهایی که با آرد سفید تولید می شوند. در جواب دریافت سریع و زیاد این نوع غذاها، پانکراس انسولین به بدن پمپاژ می کند، و تلاش می کند قند اضافی که ناگهان وارد جریان خون شده را خنثی و مدیریت کند.
در حالی که استفاده از یک رژیم سالم و متعادل مقدار متوسطی از دوپامین آزاد می کند، مصرف غذاهای پرچرب با قند بالا مانند بستنی ممکن اســت باعث آزاد شدن مقدار بسیار زیادی دوپامین در مغز شود. اگر بارها و بارها دچار پرخوری شوید، مغز به دوپامین بیشتری برای رسیدن به همان اندازه از لذت نیاز دارد. ممکن اســت به غذای بیشتر، یا انواع دیگری از غذاها نیاز داشته باشید تا احساس آرامش کنید.
آدرنالین و کورتیزول آزاد می کنید
فشار فیزیکی پرخوری باعث تحریک این هورمون ها می شود. همینطور که بدن انتشار انواع هورمون ها را حس می کند، برای هوموستاز یا تعادل هم تلاش می کند. در چین حالتی ممکن اســت در بدن خود یک هجوم را حس کنید که با افزایش ضربان قلب یا عرق ریختن خود را نشان می دهد. در ادامه دچار یک سقوط می شوید که خستگی، افزایش تحریک پذیری، و کندی و خمودی را در پی دارد.
از بین رفتن خودآگاهی
آگاهانه غذا خوردن و پرخوری نمی توانند در یک زمان رخ بدهند. در طی تحقیقی که توسط انجمن روانشناسی آمریکا انجام شد محققان متوجه شدند افرادی که رو به پرخوری می آورند بیشتر در تلاشند که از خود آگاهی فرار کنند، این کار در واقع کاملا تدافعی اســت.
عملکرد ایمنی آسیب می بیند
پرخوری یک تجربه آسیب رسان برای ارگان های بدن اســت. چون بدن بین سطوح بالای گلوکز و انسولین تاب می خورد، سیستم ایمنی بدن ممکن اســت تا بیش از ۲۴ ساعت پس از پرخوری یک شیب رو به پایین را طی کند.
گرلین هورمونی اســت که اشتها را افزایش می دهد، به بدن علامت می دهد که حالا زمان میان وعده یا یک وعده اصلی اســت. لپتین اشتها را کاهش می دهد، به ما می گوید چه زمانی سیر می شویم. تحقیقات نشان داده کسانی که دچار پرخوری مزمن هستند معمولا سطح گرلین پایینی دارند، و با واکنش به هر دو هورمون به صورت کلی مشکل دارند، این یعنی وقتی دچار پرخوری می شوید اصلا نمی دانید گرسنه هستید و نمی فهمید که چه زمانی هم قرار اســت سیر شوید.
ممکن اســت بیشتر از خواب بپرید
پرخوری خواب درست و موثر را دچار مشکل می کند. این یعنی هم با به خواب رفتن مشکل خواهید داشت و هم ممکن اســت در طول شب به خاطر احساس ناراحتی، تشنگی، یا ریفلاکس اسید معده بیدار شوید. ریفلاکس اسید در میان افرادی که برای مدت طولانی پرخوری می کنند شایع اســت.
پس چرا پرخوری می کنیم؟
پرخوری توسط مغزتان برنامه ریزی می شود. بر اساس تحقیقات پرخوری معمولا به دلیل محروم ماندن از یک غذا و یا رها شدن از یک رژیم سخت گیرانه اتفاق می افتد. پرخوری تا نقطه اذیت شدن اگر بیش از یک بار در هفته یا سه بار در ماه رخ بدهد منجر به بروز مشکلای برایتان می شود. روانشناسان به چنین شرایطی اختلال تغذیه ای پرخوری می گویند. اگر فکر می کنید نشانه های این اختلال تغذیه ای را دارید وصیه می شود هرچه زودتر با پزشک خودتان مشورت کنید.
در دومین همایش ملی مدیریت جهادی که شب گذشته در سالن همایش های سازمان صدا و سیما برگزار شد، با اهدای مدالی از وزیر بهداشت به عنوان یکی از مدیران برتر جهادی کشور تقدیر شد.
جناب آقای دکتر سید حسن قاضی زاده هاشمی
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
اینک که با توکل بر خداوند متعال و توجهات حضرت ولی عصر(عج) و بهره گیری از رهنمودهای حضرت امام خامنه ای(مدظله العالی)، فضای توسعه و جهاد اقتصادی فراهم گردیده و عرصه بر نفوذ خصمانه دشمن تنگ شده اســت، بر خود می بالیم که جنابعالی با تکیه بر توان داخلی و بکارگیری مدیریت جهادی در جهت تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی به سوی تعالی کشور گام برداشته و بر مشکلات فائق آمدید.
این نشان برازنده سینه غیور مردانی اســت که با توکل بر خداوند متعال و استفاده از تدبیر و عقلانیت و در عین حال پیش بردن امور با عزم راسخ و بدون هراس از جوانب در سایه امنیت مرهون خون شهدا، توانسته اند ضمن نائل شدن به مقام مدیر جهادی در عرصه توسعه کشور، فرمایشات امام خامنه ای(مدظله العالی) را نیز به منصه ظهور برسانند.
سردار سرتیپ محسن کاظمینی
فرمانده سپاه محمد رسول الله(ص) تهران بزرگ
وقتی کارنامه دانش آموز را می بینید به اهمیت و ارزش آن واقف باشید. این فقط یک کاغذ و چن نمره نیست، بلکه نشان دهنده علمکرد و تلاش، نقاط قوت و ضعف فرزند شماست. یادتان باشد کارنامه حرف های زیادی برای گفتن دارد. متاسفانه برخی از والدین نگاهی با بی تفاوتی به کارنامه می اندازند یا حتی ممکن اســت اصلا از فرزندشان نپرسند کارنامه را دریافت کرده یا نه. این شیوه واکنش بدترین و مخرب ترین حالت ممکن اســت زیرا دانش آموز ناراحت می شود و فکر می کند به او بی توجهی شده اســت.
بعضی هم برعکس این عمل می کنند و بیشتر و شدیدتر از فرزندشان نیست به کارنامه واکنش نشان می دهند، این شیوه برخورد هیجانی بسیار نامتناسب اســت و مانع تصمیم گیری درست و اقدام متناسب والدین در برابر موقعیت پیش آمده می شود؛ بنابراین سعی کنید بر خودتان و احساسات تان مسلط باشید. وقتی کارنامه را دیدید با دقت و تامل به آن نگاه کنید. اگر مشغول انجام کاری هستید، آن را به طور موقت تعطیل کنید.
بنشینید و با دقت به تک تک نمرات نگاه کنید. می توانید کارنامه را در حضور خود دانش آموز و همراهی همسرتان بررسی کنید. نباید فقط به معدلش نگاه کنید و تمام کارنامه را در یک نمره خلاصه کنید، بلکه باید با دقت و درس به درس جلو بروید و تمام نمرات را با دقت و تامل نگاه کنید. این کار شما باعث می شود فرزندتان احساس کند درس خواندن و نمره آوردن برای شما مهم اســت و شما نسبت به او و نتیجه کارش تامل نشان می دهید.
2- مقایسه ممنوع
یک کارنامه با نمرات خوب همیشه حس غرور را در والدین به وجود می آورد. این حس کاملا طبیعی و قابل قبول اســت. اما گاهی در جمع فامیل و آشنایان، والدین کارنامه فرزندشان را با افتخار به دیگران نشان می دهند و از آن ها در مورد کارنامه فرزندانشان می پرسند. این جا دیگر کارنامه ماهیت اصلی خود را از دست می دهد و به ابزاری برای فخرفروشی و ارضای نیاز به جلب توجه و برتری جویی والدین در میان اقوام و دوستان تبدیل می شود. از سوی دیگر، یک کارنامه با نمرات بد به پتکی تبدیل می شود که مدام بر سر دانش آموز کوبیده می شود.
3- دنبال مقصر نگردید
از آن جا که ما یاد گرفته ایم همیشه از زیر بار مسئولیت هایمان شانه خالی کنیم، یک کارنامه با نمرات بد دلیل خوبی می شود برای مقصر کردن دیگران. دانش آموز می گوید «معلم خوب درس را توضیح نداده» یا «کتاب ها خیلی سخت اســت» یا «وقتی امتحان داشتم خواهر یا برادر کوچک تر مزاحم درس خواندنم شد».
والدین هم هرکدام سعی می کنند طرف مقابل را مقصر بدانند. مثلا مادران، بی توجهی پدر را عامل ضعف تحصیلی و نمره های پایین فرزندشان می دانند و پدران، محبت و توجه افراطی مادر و به قول معروف لوس کردن را عامل شکست دانش آموز تلقی می کنند. گاهی هم در مدرسه و معلم و امکانات و.. دنبال مقصر می گردند.
این بهانه تراشی ها فایده ای ندارد و دردی را درمان نخواهد کرد. به جای آن سعی کنید ببینید علل واقعی نمرات پایین دانش آموز شما چیست؟ برای این کار می توانید با فرزندتان بنشینید و از او بخواهید علت و دلیل نمرات پایینش را برای شما بیان کند. ابتدا همه دلایلی که فرزندتان مطرح می کند و تمام چیزهایی که به ذهن خودتان و همسرتان می رسد را یادداشت کنید. سپس دلایل واقعی را پیدا کنید و دنبال راهکار مناسب برای آن باشید.
بعد از اینکه دلایل واقعی نمرات پایین را پیدا کردید، برای هر کدام برنامه مناسب داشته باشید. مثلا می توانید از یک مشاور متخصص برای برنامه ریزی تحصیلی کمک بگیرید، او را در کلاس تقویتی یک درس ثبت نام کنید، کتاب کمک درسی برایش تهیه کنید، خودتان در یک درس خاص به او کمک کنید، در زمان امتحانات رفت و آمد و مهمانی را کمتر کنید، جو خانه را آرام تر کنید و یا ساعت استفاده از تلویزیون و اینترنت را محدود کنید. وقتی این تصمیم ها را گرفتید سعی کنید هم شما و هم دانش آموزتان با مسئولیت پذیری این مراحل را انجام دهید. تمام مراحل را پیگیری کنید و از دانش آموزتان حمایت کنید تا در امتحانات بعدی بتواند موفق شود.
5- تشویق متناسب کنید
وقتی شما از نمره های دانش آموزتان بسیار راضی و خشنود هستید و کارنامه او را با نمرات درخشانش می پسندید، حتما باید او را به خاطر تلاشش تشویق و تایید کنید؛ اما باید حواستان را جمع کنید که تشویق و پاداشی که برای او در نظر می گیرید متناسب باشد و نباید اندازه تشویق بسیار بیشتر از حد کار او باشد. مثلا دلیل ندارد به خاطر خوب شدن نمرات دانش آموزتان یک هدیه بسیار گران قیمت به او بدهید زیرا باعث پرتوقعی فرزندتان می شود و در این صورت، برای تقویت رفتار خوب بعدی باید نرخ و میزان پاداش را بالا ببرید.
6- انتظارات معقول داشته باشید
در پایان به یاد داشته باشید هر دانش آموز توانایی و استعدادهای متفاوتی دارد و نمی توانیم از همه انتظار نمره 20 داشته باشیم. سعی کنید به شناخت واقع بینانه ای از توانایی ها و استعدادهای فرزندتان برسید و بیشتر از حد توانش از او انتظار نداشته باشید. اگر می بینید او واقعا تلاش می کند اما نمی تواند نمراتش را بیشتر از این بهبود ببخشد، او را با اصرار و فشار بیشتر دچار استرس و احساس ناتوانی نکنید، بلکه از او به خاطر تلاشی که انجام داده تشکر کنید.
* کارشناس ارشد روان شناسی
برای بهبود بخشیدن به اوضاع چهار اصل کلیدی وجود دارد که می توانید به کار ببندید:
- ریشۀ درگیری را پیدا کنید.
- احساسات فرزندان را درک کنید.
- فرزندانتان را تشویق کنید که احساسات خود را به شکلی سازنده ابراز کنند.
- برای هر یک از فرزندانتان به خاطر ویژگی های خودش ارزش قائل باشید.
ریشۀ درگیری را پیدا کنید
اگر می خواهید ریشۀ درگیری ها را پیدا کنید، اولین کاری که باید انجام دهید، گوش دادن اســت. به گفته های آنها با دقت گوش کنید؛ با این کار نسبت به چیزی که آنها را رنج می دهد بصیرت پیدا می کنید.
به کلمات کلیدی همیشه و هرگز توجه کنید. بچه ها همیشه همین طور صحبت می کنند، این طور نیست؟ بله، همین طور اســت ... . آیا این کلمات را زیاد به کار می برد؟ در چنین موقعیت هایی مهم این اســت که از خودتان بپرسید آیا در صحبت بچه ها حقیقتی وجود دارد یا خیر؟ ایا واقعاً در طرفداری از یکی از بچه ها، از عدالت خارج می شوید؟ آیا واقعاً یکی از آنها را بیش از حد مقصر می شمارید؟
گاهی برای ما وسوسه انگیز اســت که فرض کنیم می دانیم موضوع چیست، اما سعی کنید که از این وسوسه بپرهیزید. خانواده شامل گروهی از افراد اســت که با هم رابطۀ نزدیکی دارند و ما به طور طبیعی فکر می کنیم که می دانیم چه چیزهایی فرزندانمان را ناراحت می کند.
شاید پیش خودتان می گویید: این فرزندم عادت دارد به دیگران دستور دهد و آن یکی زود تسلیم می شود و ... . سپس براساس همین دانسته های خود قضاوت می کنید. شاید فکر می کنید که می دانید در ذهن فرزندتان چه می گذرد یا چه باید بگذرد. اما ممکن اســت اطلاعات مهمی را در نیافته باشید.
دختری تعریف می کرد:
"وقتی بچه بودم، خواهر بزرگترم همیشه سر به سرم می گذاشت و مرا اذیت می کرد. در خانوادۀ ما رسم بود که بچه ها سر به سر هم بگذارند و یکدیگر را اذیت کنند و من که از همه کوچک تر بودم بیشتر از بقیه هدف شوخی ها قرار می گرفتم. هر چقدر هم که شوخی ناراحت کننده بود، از ما انتظار می رفت به آن بخندیم.
من واقعاً از این موضوع ناراحت بودم و گاهی خواهرم مرا به شکلی بی رحمانه آزار میداد. اما اعضای خانواده ام فکر می کردند که من خودم را لوس می کنم و واکنشم به شوخی افراطی اســت. آنها به من می گفتند: مگر نمیبینی که شوخی اســت؟
وقتی می گفتم: به او بگویید بس کند، می گفتند: اینقدر حساس نباش، او فقط دارد شوخی می کند. اما ای کاش به حرف من گوش می کردند".
در آن زمان این دختر دوست داشت به او فرصتی بدهند تا به آنها بگوید که گرچه ممکن اســت این شوخی ها از نظر دیگران خنده دار باشد، اما اغلب برای او آزار دهنده اســت و او دوست داشت که دست از شوخی بکشند.
اما چون خانواده جلوی شوخی کردن ها را نمی گرفت و به نوعی حتی این کار را تشویق نیز می کرد، باعث شد که اعتماد به نفس این دختر ضعیف شود و در عین حال زورگویی های زیرکانۀ خواهر بزرگتر نیز تشدید گردد.
احساسات بچه ها را درک کنید
فرزندانتان به صورت روزمره بر سر مسائلی مانند اینکه چه کسی اول با کامپیوتر بازی کند یا ماهی بیشتر نصیب چه کسی شده اســت، بگومگو می کنند، اما اگر احساس کردید که دعواها بر سر موارد عمیق تری اســت، چه؟
باز هم تاکید می کنیم: گوش دادن به حرف آنها ضروری اســت. به آنها بگویید که منظورشان را درک می کنید و نام احساس آنها را به زبان بیاورید. به نکات زیر توجه کنید:
- نظر شخصی خود را نسبت به موضوع دعوا بیان نکنید (نگویید: فکر نمی کنم واقعاً منظوری داشته باشد)
- راه حل شخصی ارائه ندهید (نگویید: خوب تو هم می توانی صحنه را ترک کنی و از او دور شوی)
- انتقاد شخصی خود را بیان نکنید (نگویید: آنقدر حساس نباش)
نام احساس آنها را به زبان بیاورید
گوش کردن به حرف بچه ها و درک احساس آنها، برای حل مشکلاتشان ابزار بسیار مؤثری اســت. شاید هنگامی که می خواهید نام احساسی را که فرزندتان تجربه می کند به زبان بیاورید، از اینکه چنین احساسی دارد تعجب کنید.
اگر والدین آن دختری که خواهر بزرگترش او را اذیت می کرد نیز احساس او را درک می کردند و به زبان می آوردند، احتمالاً احساس او را نادیده نمی گرفتند.
مثلاً اگر می گفتند: به نظر می رسد از حرف های خواهرت ناراحت شده ای، احتمالاً خودشان نیز تصمیم می گرفتند که مانع آزارهای دختر بزرگترشان شوند، چون این رفتار را ناراحت کننده می دیدند، نه خنده دار.
ممکن اســت فکر کنید نام بردن از احساس فرزندتان آن را تشدید می کند، اما در واقع عکس این موضوع صدق می کند. اگر به فرزندتان بگویید که احساس او را درک می کنید، به ویژه وقتی احساس او مانند حسادت، خشم یا تنفر، منفی اســت؛ این پیام را به فرزندتان می دهید که داشتن چنین احساس هایی اِشکال ندارد. لزومی ندارد احساسش را پنهان کند؛ بلکه می تواند آن را ابراز کند تا آن را برطرف سازید.
فرزندان خود را تشویق کنید که رفتار سازنده ای داشته باشند
وقتی به حرف های فرزندانتان به دقت گوش می کنید، در واقع آنها را تشویق می کنید که با نگرانی ها و احساسات خود رو به رو شوند. این کار به آنها کمک می کند تا عواطف خود را درک کنند. بدین ترتیب هوش عاطفی آنها رشد می یابد و به عبارت دیگر خودشان نیز بزرگ می شوند.
نکته: اولین قدم برای رویارویی با یک نگرانی، آشکار کردن آن اســت.
از حالا به بعد می توانیدبه فرزندتان کمک کنید که با مشکل رو به رو شود و احتمالاً برای آن یک راه حل پیدا کند.
تشخیص و ابراز کلامی احساس ها کار خوبی اســت و به کاهش تنش ناشی از آنها کمک می کند. احساس فرزند خود را نمی توانید تغییر دهید اما برایش روشن کنید که برای ابراز احساسش نمی تواند از هر روشی که دلش خواست استفاده کند.
مثلاً اشکالی ندارد که فرزندتان از دست خواهر کوچکترش که دفتر تکالیف او را پاره کرده اســت عصبانی شود، اما اجازه ندارد او را کتک بزند.
ابراز وجود خوب اســت، پرخاشگری نه
به فرزندانتان مهارت هایی را بیاموزید تا در درگیری با هم شیرهای خود از آنها استفاده کنند و خودتان نیز در رفتاری که با فرزندانتان دارید، الگویی از همین مهارت ها را ارائه دهید. بچه ها می توانند بیاموزند که چگونه، بدون اینکه کسی را کتک بزنند یا به او ناسزا بگویند، از حق خود دفاع کنند و خشم خود را ابراز نمایند.
به فرزندانتان بیاموزید که به جای ناسزا گفتن به دیگران، ناراحتی خود را با لحنی محکم و مؤثر ابراز کنند. مثلاً به آنها بیاموزید که وقتی از دست هم شیر خود ناراحت می شوند، به جای اینکه بگویند: چقدر لوس و بچه ننه هستی، تازه هر شب هم رختخوابت را خیس می کنی، بگویند: هر وقت که اوضاع مطابق میل تو نیست می روی و پیش مامان گریه می کنی، از این کار تو خوشم نمی آید.
نکته: شما خواهی نخواهی الگوی رفتاری فرزندانتان هستید، چه در هنگام حل درگیری و چه در هنگام بروز مشکلات دیگر.
به جای درگیر شدن راه حل پیدا کنید
هنگامی که می خواهید به فرزندان خود بیاموزید که رفتار سازنده ای داشته باشند، بسیار مهم اســت که تاکید کنید هر دو طرف دعوا باید خود را کنترل کنند و از خودگذشتگی نشان بدهند.
کسی که خشمگین اســت باید خشم خود را کنترل کند و رفتار آرامی داشته باشد و کسی که اشتباه کرده اســت باید رفتار سازنده ای از خود نشان دهد و مسئولیت حل مشکلی را که به وجود آورده اســت، برعهده بگیرد. احتمالاً باید تلاش زیادی کنید تا هر دو طرف متقاعد شوند که مسئولیت خود را بپذیرند.
اگر مشکل بچه ها تکراری اســت، بعد از فرو کش کردن دعوا، آنها را به کناری بکشید و از آنها بخواهید که برای آن مشکل یک راه حل دائمی پیدا کنند.
برای اینکه فکرهایشان را روی هم بگذارند و برای پیدا کردن راه حل با هم همکاری کنند، معمولاً کافی اســت آنها را تهدید کنید که اگر چنین نکنند، از چیزی که دوست دارند محروم یا به انجام کاری جریمه خواهند شد. اگر همکاری کردند و راه حلی برای مشکل خود یافتند، آنها را تحسین کنید.
جلسۀ خانوادگی
اگر مشکلات عمده ای وجود دارد که باعث نگرانی شماست و در کل خانواده اختلال ایجاد کرده اســت، شاید تشکیل یک جلسۀ خانوادگی برای گفت و گو دربارۀ مشکلات به حل آنها کمک کند. اکثر خانواده ها معتقدند که رعایت اصول زیر به برگزاری جلسات خانوادگی کمک می کند.
- ابتدا بر سر مجموعه ای از قوانین توافق کنید: به هم ناسزا نگویید، بر سر هم فریاد نزنید و در حرف هم نپرید.
- مشکل را به شکلی بیان کنید که مورد توافق همه باشد.
- راه حل هایی را که اعضای خانواده پیشنهاد می کنند یادداشت کنید و نظر شخصی خود را دربارۀ آنها به زبان نیاورید.
- دربارۀ هر یک از گزینه ها گفت و گو کنید.
- دربارۀ اجرای راه حل گفت و گو کنید.
هرگاه مادر یا پدری به ویژگی های یکی از فرزندانش بیش از حد افتخار کند، باعث شعله ور شدن آتش حسد در فرزندان دیگرش می شود. همۀ بچه ها و همۀ بزرگسالان می خواهند که به خاطر شخص خودشان مورد علاقه باشند و ارزشمند شمرده شوند.هیچ کس دوست ندارد که در مقایسه با خواهر یا برادرش احساس کند در درجۀ دوم قرار دارد یا برای او ارزش کمتری قائلند.
بسیار اهمیت دارد که به فرزندانمان به خاطر ویژگی های خاص خودشان علاقه داشته باشیم؛ ارزش تفاوت های آنها را بدانیم، اما محبت مان را به شکلی برابر نشان دهیم.
آنچه هر فرزندی می خواهد
بچه ها نیز مانند بزرگسالان می خواهند برای ویژگی های خودشان برایشان ارزش قائل شویم و ویژگی های منحصر به فرد آنها را بشناسیم و قدرشان را بدانیم. از خودتان بپرسید: فرزند من چه ویژگی هایی دارد؟
شاید ویژگی های او را امری طبیعی می دانید، مثلاً شوخ طبع بودن یا توانایی دوست شدن. مهارت های عملی مانند آشپزی، توانایی سازمان دهی، توانایی گوش کردن به درد دل دیگران و دلسوزی برای آنها یا توانایی سرگرم کردن افراد، همه استعدادهایی هستند که باید پرورش یابند تا بخشی از شخصیت کودک را شکل دهند.یک مادر یا پدر خوب به فرزند خودش تصویری ارائه می دهد که نشان دهندۀ ویژگی های منحصر به فرد اوست. وقتی که هر یک از کودکان احساس کند که به خاطر ویژگی های منحصر به فردش ارزشمند محسوب می شود، لزومی نمی بیند که از توانایی های هم شیرهای خود احساس ناراحتی کند یا به آنها رشک بورزد.
یک متخصص بیماریهای مغز و اعصاب گفت: برخی بیماریها و تومورهای مغزی خود را به صورت سرگیجه نشان میدهند.
به گزارش مشرق، دکتر بابک آزادنیا با بیان اینکه برخی بیماریهای مغزی خود را به صورت سرگیجه نشان میدهند، تصریح کرد: در مواردی هم وجود بیماریهای گوش و قلبی - عروقی علت وقوع سرگیجه در افراد است.
وی افزود: در صورتیکه منشأ سرگیجه بیماریهای مغزی باشد، این مساله به صورت دائمی بوده و بیمار دچار شدت و ضعف در سرگیجه میشود. بیماریهای مغزی، برخی تومورها که موجب درگیری عصب هشتم میشود و عفونت مخچه، مننژیت، سکته و بیماریهای التهابی مانند ام.اس در 30 درصد از موارد خود را به صورت سرگیجه نشان میدهند.
این متخصص بیماریهای مغز و اعصاب تصریح کرد: البته نوع سرگیجه نیز در تشخیص علت آن بسیار مهم است؛ به طوریکه در سرگیجه واقعی بیمار احساس چرخش اتاق را به دور سر خود دارد، اما سرگیجه کاذب به صورت سیاهی رفتن چشمها و سبکی سر است.
وی تاکید کرد: هدف واقعی ما از سرگیجه، سرگیجه واقعی است که در آن فرد دچار عدم تعادل و حرکت محیط به دور سر خود میشود، اما در سرگیجه کاذب منشاء، مغزی نبوده و در بیشتر موارد علل عروقی یا خونی برای آن وجود دارد.
آزادنیا یکی از مهمترین علل سرگیجه را بیماریهای گوش دانست و اعلام کرد: ویژگی سرگیجه در بیماریهایی که مربوط به گوش است، به صورت حملهای بوده و همراه با تهوع و استفراغ فراوان همراه است که امکان دارد پس از استفراغ فرد به حالت طبیعی بازگردد. از دیگر ویژگیهای سرگیجه با منشاء بیماریهای گوش این است که با تغییر وضعیت سر هنگام بلندشدن و خوابیدن سرگیجه تشدید میشود. سرگیجهای که مربوط به بیماریهای گوش است به مرور زمان خفیف شده و بهبود مییابد.
آزادنیا عنوان کرد: در صورت ابتلا به سرگیجه در مرحله اول باید به متخصص بیماریهای مغز و اعصاب مراجعه کرد تا با معاینه و گرفتن شرح حال از بیمار علت سرگیجه را تشخیص دهد. درمان سرگیجه وابسته به علت بیماری است و در صورتیکه منشاء آن بیماری خطرناکی نباشد از داروها به صورت درمان علامتی استفاده میشود. از آنجا که پیش از تشنج فرد دچار سرگیجه میشود، بنابراین بهتر است در صورت داشتن سرگیجه هرچه سریعتر به یک متخصص مغز و اعصاب مراجعه شود.