یکشنبه 18 آبان 1393 ساعت 13:34
نیوشا ضیغمی، بازیگر سینما، تصویری از چهارمین سالگرد ازدواج خود را در صفحه شخصی خود منتشر کرد که او را کنار همسرش پشت کیکی به همین مناسب نشان میدهد. او در توضیح عکس نوشته: «چهارمین سالگرد ازدواج ما».
این روزها نیوشا ضیغمی را در حوزه بازیگری با فیلم «ایران‌برگر» روی پرده سینما می‌توان دید اما عمده فعالیتش را به کلینیک زیبایی خود اختصاص داده است. او امسال چهارمین سالگرد ازدواجش را جشن گرفت و از تجربه مادر شدن و شغلی که دوست دارد بچه‌اش داشته باشد می‌گوید. او همچنین در اینستاگرام صفحه‌ای دارد که از این شبکه به عنوان یک مرکز جامعه‌شناسی یاد میکند و یادآور میشود همین شبکه دلخوری‌هایی هم برایش به وجود آورده است. ضیغمی در صحبت‌هایش از فعالیتی که برایش دلچسب و مهم است (کلینیک زیبایی‌اش) نیز سخن گفته است. با نیوشا ضیغمی و دغدغه‌هایش بیشتر آشنا شوید:
خانواده برایم مهم‌تر است
روزی که ازدواج کردم همه می‌گفتند در این سن و با این موقعیت چرا می‌خواهی ازدواج کنی؟! نمی‌ترسی موقعیتت را از دست بدهی؟ در حالی که من معتقد بودم این دو بحث هیچ ربطی به هم ندارند. در ضمن چرا بازیگر باید بخش مهمی از زندگی‌اش که خانواده و مادر شدن است را از خودش بگیرد؛ از ترس اینکه شهرتش از دست برود؟
من ازدواج کردم؛ الان هم چهار سال گذشته؛ نمی‌خواهم بگویم لحظه لحظه زندگی‌ام پر از خوشحالی و شادی بود. زندگی من هم در عین اینکه پر از عشق و خوبی بوده، سختی‌های خودش را هم داشته است اما نمی‌توان از خوشی‌ها به دلیل وجود برخی سختی‌ها گذشت چون اگر بخواهم طبیعتی‌ترین چیزهای زندگی را از خودم سلب کنم، وقتی به 50 سالگی برسم، می‌بینم که نه شهرت دارم، نه شوهر و نه بچه. هیچ چیز ندارم. آن وقت من مانده‌ام و خودم و تنهایی‌ام وچروک‌های صورتم! حالا چه کار کنم؟! برای همین اگر به خودمان به عنوان انسان نگاه کنیم، زندگیمان را جوری تعریف می‌کنیم که بتوانیم با چنین شرایطی چگونه کنار بیایم.
از مادر شدن نمی‌ترسم
هیچ‌وقت از مادر شدن نمی‌ترسم. نمی‌دانم ما از چه چیز پیروی می‌کنیم. در سینمای هالیوود که اندام و فیزیک زنان نقش مهمی در مسیر بازیگری‌شان دارد، هیچ‌وقت مادر شدن را فراموش نمیکنند. حتی هر کدام بیش از 2 یا 3 فرزند دارند. اینکه کسی نعمت مادر شدن را از خودش بگیرد به خودش ظلم کرده است. این جزو طبیعت زندگی هر انسانی است. من هم چنین تجربه‌ای را دوست دارم و هیچ‌وقت از آن فراری نیستم.
دوست دارم بچه‌ام بازیگر شود
من این روزها مشغول اداره مرکز زیبایی‌ام هستم، مرکزی که دوستش دارم و علاقه‌مندم فعالیت‌هایم را در این زمینه گسترش دهم. فکر میکنم در خوشبینانه‌ترین حالت، نیوشا ضیغمی 60 ساله، 10 تا کلینیک زیبایی دارد (می‌خندد). احتمالاً آن موقع دیگر بازی نمی‌کنم و بیشتر در زمینه تولید فیلم فعالیت دارم. البته نه در زمینه کارگردانی چون فکر نمی‌کنم هیچ‌وقت کارگردان شوم ولی تهیه و تولید فیلم را دوست دارم و قطعاً در آن سن پیشرفت زیادی در این زمینه کرده‌ام و حتی بازیگر جدید وارد سینما خواهم کرد. در زمینه خانوادگی هم قطعاً بچه‌ام بزرگ شده است. شاید او هم بازیگر شده باشد، چون خیلی دوست دارم بازیگر شود.
با هر کسی که پولدار، زیبا و موفق است بد هستیم
اینستاگرام شبکه اجتماعی جالبی است چراکه ما بدون هیچ واسطه و فیلتری با مخاطبانمان در ارتباطیم. حتی می‌توان گفت مکانی برای جامعه‌شناسی است چون از هر قشری و هر شهری مخاطب داریم و حرف‌هایشان را می‌شنویم ولی آنچه در صفحه خودم و همکارانم می‌بینم، این است که جامعه ما کم‌کم به سمتی پیش می‌رود که یک مقدار با همدیگر نامهربان شده‌ایم. هر کسی موفق است را می‌خواهیم سرکوب کنیم. هر کسی چیزی دارد، می‌گوییم چرا ما نداریم و بنوعی عقده‌گشایی می‌کنیم. هر کسی هر چیزی هست و هر جایگاهی دارد مطمئناً برای رسیدن به آن تلاش کرده است.
| سال گذشته که طوفان عجیبی در تهران آمد، 3 نفر فوت کردند و من در صفحه‌ام به خانواده‌های این عزیزان تسلیت گفتم ولی برخی کامنت‌ها شوکه‌ام کرد. یکی نوشته بود: «بهتر است همه شماها که در تهران هستید بمیرید»! چه بلایی به سرمان آمده که چنین احساسی به همنوع خود داریم؟! |
الان که به گذشته برمی‌گردم و به سال‌هایی که وارد سینما شدم نگاه میکنم و آن را با نسل جدید مقایسه میکنم، می‌بینم نصف سختی‌ای که ما کشیدیم را نسل امروز نمی‌کشد. قطعاً سختی‌های ما نسبت به نسل قبل از ما هم خیلی کمتر بود ولی در حال حاضر برخی هستند که می‌خواهند در خانه بنشینند و جایگاه‌های بالا را دودستی تقدیمشان کنند. این‌گونه نمی‌شود و متاسفانه این معضل نسل جوان جامعه ماست. می‌خواهند بدون هیچ تلاشی به همه چیز برسند و این امری محال است. ما با هر کسی که پولدار، زیبا و موفق است بد هستیم. چرا؟!
چه بلایی بر سرمان آمده است؟!
شبکه‌های اجتماعی هم معضل خودش را دارد. درباره هر عکس نظرهایی می‌دهند که نمی‌دانیم چه پاسخی به آن بدهیم. چاق باشی می‌گویند چرا چاقی؟ لاغر می‌شوی می‌گویند چرا اینقدر لاغر شده‌ای؟ با همسرت عکس می‌اندازی می‌گویند چقدر با همسرت عکس می‌گذاری، عکس تکی می‌گذاری، سریع برایت حاشیه درست میکنند که حتماً اختلاف دارید. در صورتی که می‌توانند به جای بحث درباره حریم شخصی آدم‌ها، انتقادهایی سازنده داشته باشند. امروز در صفحه یکی از روان‌شناسان خواندم که چقدر خوب است بیاموزیم حریم خصوصی چیست؟ لزومی ندارد بدون اینکه نظری از ما بخواهند اظهار نظر کنیم. مدتی است در حال تمرین دادن خودم هستم. به خودم می‌گویم حتی از خواهر خودم هم نباید خیلی از سوال‌ها را بپرسم چون قطعاً خودش صلاح می‌داند به من چیزی نگوید.
من آدم صبوری هستم ولی در برهه‌ای از زمان کم آوردم و صفحه‌ام را بستم در حالی که درس اول بازیگری را این میدانم که موظف هستم به مخاطبم جواب بدهم با هر سلیقه، نژاد، مذهب و هر کشوری اما گاهی به جایی می‌رسید که از حد و توانتان خارج است. یک لحظه احساس کردم برای چه کسی این کار را انجام می‌دهم. به همین دلیل تصمیم گرفتم دیگر نشنوم و نبینم اطرافم چه اتفاقی می‌افتد و در دنیای نادانسته‌هایم خوشحال باشم بنابراین از دنیای مجزای خداحافظی کردم؛ ولی بعد از آن دوستان و مخاطبان کم سن و سالم از من درخواست کردند به این فضا بازگردم و واقعاً دلم برایشان لرزید و احساس کردم شاید کارم خودخواهانه بوده است.
الان هم که صفحه‌ام را بروز میکنم، اذیت می‌شوم ولی سعی میکنم بگذرم. بالاخره ما هم انسانیم و دلمان از این همه نامهربانی میگیرد. به‌طور مثال خاطرم است سال گذشته که طوفان عجیبی در تهران آمد، 3 نفر فوت کردند و من هم در صفحه‌ام به خانواده‌های این عزیزان تسلیت گفتم ولی برخی کامنت‌ها را که می‌دیدم شوکه‌ام کرد. مثلاً یکی نوشته بود: «بهتر است همه شماها که در تهران هستید بمیرید!» چه بلایی به سرمان آمده که چنین احساسی به همنوع خود داریم؟!
حق گرفتنی است؛ نه دادنی!
متاسفانه جامعه ما به جایی رسیده که همیشه در انتظار یک اتفاق است که همه چیز برایش خوب شود. در صورتی که این خودمان هستیم که اتفاق خوب را رقم می‌زنیم. در تمام جوامع بشری آدم‌ها خودشان حقشان را می‌گیرند. تا زمانی که بنشینیم که حقمان را بدهند، هیچ کس برایمان چنین کاری نمی‌کند. نمی‌گویم در جامعه ما مشکلات وجود ندارد ولی یقیناً دلیل حدود 50 درصد از مشکلات ما به خودمان و رفتارمان برمی‌گردد. برخی خیلی راحت می‌توانند حقشان را بگیرند ولی نمی‌گیرند چون غیر از پدر و مادر تمام اتفاقات زندگیمان اختیاری است و می‌توانیم آینده‌ای خوب برای خودمان بسازیم ولی ما همیشه دیگران را مقصر می‌دانیم.
بحران بزرگی به نام کودکان کار
حدود 8-7 ماهی است که در انجمن حامیان کودک کار و خیابان به صورت مستمر فعالیت دارم. بچه‌های کار مساله‌ای پیچیده در جامعه کنونی ماست و بحران بزرگ اجتماعی محسوب میشوند. این بچه‌ها در سن کودکی و نوجوانی، با آسیب‌های زیادی روبرو هستند. آنها در نهایت نسل آینده جامعه ما هستند که با تعداد بی‌شماری از بحران‌های خانوادگی و اجتماعی بزرگ میشوند و وارد جامعه میشوند. به همین دلیل فکر میکنم، مردم باید با این مجموعه آشنا شوند و بدانند کودک کار چیست و چرا وجود دارد.
همکاری من هم بیشتر برای شناساندن این معضل مستمر شد. تمام تلاشم این است که این انجمن را به مردم بشناسانم و هر کمکی از دستم بربیاید چه در راستای فرهنگ‌سازی و چه مالی دریغ نکنم ولی فکر میکنم این معضل بیشتر از اینکه به کمک مالی نیاز داشته باشد، به حمایت فرهنگی نیاز دارد تا جامعه از این موضوع آگاه شود. اگر بچه سرخورده‌ای که قرار است در آینده به یک بزهکار تبدیل شود از دوران کودکی حداقل آموزش‌هایی را ببیند، میتواند مهارت‌هایی را فرابگیرد و حداقل شغلی داشته باشد.
متاسفانه این کودکان نه خانواده باسوادی دارند و نه خودشان سواد دارند، به همین دلیل تشخیص خوب و بد برایشان سخت است. فقط به شکل ناخواسته، به بزهکاری کشیده میشوند.
چرا کلینیک؟
ایده راه‌اندازی موسسه زیبایی به 6 سال پیش برمی‌گردد. شاید دلیل علاقه‌مندی‌ام به تأسیس این موسسه، این بود که شخصاً یکی از مراجعان مراکز پوست و زیبایی بودم چون معتقدم ابزار بازیگران و افرادی که کار تصویر میکنند، بدن و بیان و در نهایت سلامت جسم و روان است. به نظرم پوست هر آدمی نشان‌دهنده، درون آدم است. اولین بار که به این مراکز مراجعه کردم 23 ساله بودم. آن زمان سر فیلمبرداری فیلم شوریده بودم و از آنجایی که گریم آن کار خیلی سنگین بود، گریمور فیلم مرا به این مراکز معرفی کرد و واقعاً ممنون ایشان هستم که مرا در این زمینه راهنمایی کردند چون از آن زمان آموختم باید به پوست اهمیت داد. (سمیرا جعفری/ زندگی مثبت)
نیوشا ضیغمی یکی از بازیگران پر کار کشورمان است که دارای طرفداران خاص خود هم هست و ما در این مقاله از پورتال وهاران برای شما جدیدترین عکس های نیوشا ضیغمی را گردآوری کرده ایم. با ما همراه باشید.
به گزارش فارس، تنها چهار روز تا برگزاری بی‌ینال ونیز و برپایی غرفه «بازی بزرگ» کشورمان باقی مانده است. این رخداد مهم که پیچیده چده در ابهام‌های بی جواب و اعتراض‌های هنرمندان و رسانه‌های عمومی در حالی به اجرا نزدیک میشود که پاسخ‌ها و توضیحات مدیر دفتر هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی هیچ کس را قانع نکرد.
یکی از وعده‌های عملی نشده وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارائه نمونه پیش‌نمایشی از آثار انتخاب شده هنرمندان ایرانی و خارجی است که قرار است زیر پرچم ایران در کشور ایتالیا به نمایش درآید. وعده‌ای که با گذشت هشت روز از اعلام آن هنوز انجام نشده است. اعتراض رسانه‌ها و هنرمندان تنها در صورت دیده شدن آثار انتخابی است که قابل راستی‌آزمایی و اصلاح است. اکنون و در پی خلاء موجودخبرگزاری فارس نیم نگاهی داشته به سوابق و عملکرد هنرمندان انتخابی ایران در این رخداد مهم:
از مخاطبین محترم بابت انتشار تصاویر موجود در این گزارش که ممکن است باعث جریحه‌دار شدن عواطف افراد شود، پوزش می‌خواهیم.
«سارا رهبر» متولد تهران است. خانواده وی در سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی به آمریکا رفتند. وی از همان سال‌ها مقیم آمریکاست. رهبر، نمایشگاه‌های متعددی در گالری‌های خارج از کشور بر پا کرده است. در بین آثار وی تصاویری دیده میشود که پرچم عزاداری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام را در کنار پرچم استکبار جهانی قرار داده است! وی در توضیح نمایشگاه خود با عنوان “خشونت بی‌قرار” با استفاده از پارچه‌های سنتی و اشیاء کلاژهای متضادی که نماد خشونت هستند را طراحی میکند.
اثر «سارا رهبر»
سارا رهبر معتقد است که «با هنر می‌توانم از سیاستمدارها قدرتمندتر باشم؛ چون همه چیز را می‌توانم بگویم».
«نیوشا توکلیان» از دیگر افرادی است که آثارش در بی‌ینال ونیز به نمایش گذاشته میشود. همسر وی «توماس اردبرینگ» خبرنگار روزنامه واشنگتن پست در تهران است. از وی عکس‌هایی از اعتراض اغتشاشگران به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در سال ۸۸ و همچنین مجموعه عکسی با نگاهی تحقیرآمیز به جوانان ایرانی منتشر شده است.
عکس نیوشا توکلیان از اعتراض به نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۸۸
اثر «نیوشا توکلیان»
این مجموعه عکس از توکلیان به ناامیدی جوانان ایرانی پرداخته که در نیویورک هم به نمایش گذاشته شده است.
«شادی قدیریان»، عکاسی است که او را به عنوان هنرمند فمینیست ایرانی می‌شناسند؛ در آثار وی پروژه‌های مختلف عکاسی از جمله کارهای تکراری زنان خانه‌دار را نشان میدهد که آنها را به اشیاء مختلف خانه تبدیل کرده است. وی در این مجموعه موهن، به شخصیت زنان خانه‌دار ایرانی و حجاب توهین کرده است.
اثر «شادی قدیریان»
وی مجموعه دیگری به نام «زنان قاجاری» دارد که این زنان را با ابزار آلات مدرن نشان داده است؛ قرار است این مجموعه در بی‌ینال ونیز به نمایش گذاشته شود.
«سمیرا علی‌خان‌زاده» از چهره‌های رشته نقاشی، متولد ۱۳۴۶ در تهران است. آثار وی در موزه‌هایی از جمله هنرهای معاصر تهران، لس‌آنجلس و فرجام دوبی نگهداری می شود.
«سمیرا علیخان زاده» در کنار آثارش
«رفتن اما بازماندن» یکی از مجموعه‌های نمایشگاهی وی است که محور تمامى آثار تصویر زنى ۱۸ ساله است که اگر زنده می‌ماند، ۹۶ سال داشت. برای هر کسی که هویت و فرهنگ ایرانی برایش اهمیت دارد، این سؤال مطرح است که هویت ایرانی در این تصاویر چه نقشی دارد که سمیرا علی‌خان‌زاده با این تفکر به عنوان معرف ایران در بی‌ینال ونیز شرکت خواهد داشت؟!
«محمود بخشی‌زاده» از مجسمه‌سازانی است که قرار است در بی‌ینال ونیز به نمایندگی از دولت ایران در غرفه حضور پیدا کند. حضور در حراج کریستی دوبی و دریافت جایزه نهایی هنر معاصر «جادوی ایران» در گالری ساچی لندن از سوابق وی به شمار می‌رود.
اثر «محمود بخشی‌زاده»
ضمن اینکه از وی چیدمانی در هنگ کنگ به نمایش گذاشته شد که در برگیرنده ۱۶ تابوت پوشیده با پرچم جمهوری اسلامی ایران است؛ این کار به شکل هرم در سرای نمایشگاه چیده شده بود و هنرمند آن را با آرامگاه کوروش در شهر پاسارگاد مقایسه میکند. این اثر متأثر از صحنه‌ای بوده که در طول جنگ‌ها دیده شده است.
«جمشید بایرامی» از عکاسان دوران دفاع مقدس بود. وی در طول سال‌های اخیر عکس‌هایی از اماکن مذهبی و مراسمات را به تصویر کشیده است.
اثر «جمشید بایرامی»
اما در بین یکی از آثار وی، تصویری از عزاداری دیده میشود که در این تصویر عزاداران اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام، زنجیرهای عزاداری را بر صورت خود می‌زنند، طوری که دست و صورتشان از تکرار این کار، سیاه شده است؛ با توجه به تلاش اسلام‌ستیزان برای نشان دادن چهره‌ای خشونت‌آمیز از دین مبین اسلام، شاید پرداختن به این موضوع در مراسم عزاداری شایسته نباشد.
«امین آقایی» از کاریکاتوریست‌های بین‌المللی کشورمان است که طی چند سال اخیر به نقاشی روی آورده است.
اثر «امین آقایی»
مجموعه‌ای با نام «لب کارون» از آثار وی به شمار می‌رود که در این مجموعه فرهنگ جنوبی و خوزستانی را به تصویر کشیده است و در هر قسمت از آن، قومها و قبیلهها و فرهنگ متمایزی وجود دارد.
«شهریار احمدی» نقاشی است که مجموعه‌های فنون کهن عشقبازی،”معراج، فنون کهن کیمیا، کشتی نجات و بوسه‌ها را طی سال‌های ۸۸ تا ۹۲ در گالری (AB) زوریخ به نمایش درآورده است. معمولا در نقاشی‌های شهریار احمدی آشفتگی و حضور هم‌زمان متن و تصویر، خوشنویسی سنتی و مدرن در کنار نقاشی، تابلویی مبهم ایجاد کرده است که ذهن مخاطب را درگیر میکند.
اثر «شهریار احمدی»
در یکی از کارهای وی تصویری از رنگ‌های بهم ریخته دیده میشود که این رنگ‌ها یک هرم را ساخته؛ در کنار هرم نیز مردی به ظاهر سرخپوست، تیر و کمان به دست است.
«پرستو آهوان» اهل کرمانشاه و مجسمه‌ساز است؛ او را با مجموعه «ورای احساس شکستن» و «سمفونی آخر» می‌شناسند. اولین مجموعه کارهای بزرگ او که عمدتاً از سنگ است، در شهرهای تهران، آنتالیای ترکیه و بارادوای هند نصب شده است.
قابل ذکر است که این تصاویر بخشی از آثار این افراد است که علاقه‌مندان می‌توانند شرح حال بیشتری از آنها را در فضای مجازی و حقیقی بدانند؛ ضمن اینکه بیشتر این افراد در حراج‌های کریستی و نمایشگاه‌های خارج از کشور حضور داشتند و رسانه‌های غرب هم در معرفی برخی از این افراد تلاش‌هایی داشته است.
منبع : رجا نیوز
نیوشا ضیغمی با اهدای خون خود , طرفدارانش را نیز به این کار خوب و نیک دعوت کرد. چهره نیوشا ضیغمی کمی غیر عادی به نظر می رسد!!
نیوشا ضیغمی با انتشار عکسی از خودش, از طرفدارانش خواست که خون خود را اهدا کنند!
نیوشا ضیغمی عکس عجیب زیر را منتشر کرد و نوشت :
دوستان مهربونم
تا همین یکی دو روز پیش منم نمیدونستم که اهدای فقط ده سی سی خون میتونه بانی نجات یک نفر از مرگ بشه.
هر کدوم از ما میتونیم با اهدای ده سی سی خون (سلول طلایی) در این امر مهم شریک باشیم
واکنش ها به این اقدام نیوشا ضیغمی جالب بود. تعداد کمی از او ایراد گرفتن که اگر کار خوبی می کند دلیلی ندارد که جار! بزند اما عده بیشتری معتقد بودند که هر کار خوب و خیری باید اعلام شود تا بقیه مردم نیز آن را انجام دهند!
نیوشا ضیغمی در لیست هنرمندان و بازیگران خوش پوش قرار دارد چرا که او در انتخاب لباس و سبک پوشش خود دقت بسیاری می کند.کمتر خانمی است که دوست نداشته باشد که مثل نیوشا ضیغمی لباس و پوششی شیک داشته باشد. در این بخش از دنیای مد با نشان دادن چند نمونه از زیباترین مدل مانتو و پالتوهای نیوشا ضیغمی به رازهای خوش پوشی این بازیگر زن ایرانی می پردازیم.
یکی از مانتوهای جنجالی نیوشا ضیغمی ، مانتوی میلیونی او بود که در مراسم افتتاحیه برند new hijab بر تن داشت. شنیده ها حاکی از آن بود که مانتویی که نیوشا ضیغمی در این مراسم بر تن داشت را ۶ میلیون تومان خریداری کرده بود.با پارچه ای شبیه به پارچه های گیپور که مشابه آن را در بازار های پارچه می بینید.
عکس های بسیاری از نیوشا ضیغمی و همسرش در مسکو منتشر شده که یکی از زیباترین مدل لباس و مانتوهایی که او در این جشنواره خارجی بر تن داشت مانتوی دانتل با آستر ویسکوز بود.
نیوشا ضیغمی حتی در انتخاب مانتوهای مشکی و رسمی هم به بخش متفاوت بودن در تیپش می پردازد. ترکیب و ست کردن مناسب روسری و مانتو ها در سبک های اسپرت و مجلسی راز دیگری از خوش لباسی این بازیگر زن ایرانی است.
نیوشا در انتخاب پالتو بیشتر به سراغ سبک و مدل ساده می رود چرا که ضخامت زیاد پارچه پالتو به طور طبیعی سایز را بزرگتر نشان خواهد داد پس انتخاب ساده تر ها حرفه ای تر است.در این مورد هم ست کردن رنگ و سبک روسری و شال تاثیر فوق العاده ای در جذابیت و خوش پوشی او دارد.
(واکنش هواداران پس از دیدن چهره سیامک عباسی برای اولین بار پس از سال ها قایم باشک بازیِ مسخره)
گودرز و شقایق را در عکس و کپشنِ زیر پیدا کنید (۲ نمره).
حالتان را خوب می کنیم با این عکس زیرخاکی و دیدنی از استاد عزت الله انتظامی و زنده یاد منوچهر نوذری در سال های دور.
منبع : برترینها
او تاکنون در فیلم‌هایی همچون «تردست»، «شوریده»، «پارک‌وی»، «مواجهه»، «گناه من»، «حس پنهان»، «توفیق اجباری» و «اخراجی‌های ۱و۲» بازی کرده و با کارگردان‌هایی چون مسعود جعفری‌جوزانی، محمدعلی سجادی، فریدون جیرانی، مسعود ده‌نمکی و… همکاری کرده است.
ضیغمی اکنون پس از تجربه‌هایی متفاوت با نقش «دیبا» در فیلم «ما همه گناهکاریم» به کارگردانی حسن ناظر بر پرده سینما حضور دارد. او در این فیلم نقش زنی روانی و هیستریک را بازی میکند.
او به مردی که برای مداوای تومور دخترش پول نیاز دارد، کمک میکند اما در پشت این کار او سوءنیت‌های زیادی وجود دارد.با این بازیگر درباره فیلم «ما همه گناهکاریم» هم‌صحبت شدیم.
نکته مهمی که در شخصیت «دیبا» در فیلم «ما همه گناهکاریم» وجود دارد تناسب و هماهنگی بازی شما با خصوصیات روانی نقش است، طوری که انگار نقش «دیبا» از اول برای شما نوشته شده. شما چندمین انتخاب حسن ناظر (کارگردان فیلم) برای بازی در این نقش بودید؟
«دیبا» از اول برای من نوشته نشده بود. حتی اگر قرار بود بر مبنای تجربیات بازی گذشته، نقش من را انتخاب میکردند باید نقش سارا با بازی الهام حمیدی را به من می‌دادند که البته این پیشنهاد را هم دادند و خودم رد کردم. چون مشابه آن نقش را زیاد بازی کرده بودم. من یک تجربه شیرین در اوایل بازیگری‌ام در فیلم «شوریده» داشتم که تقریبا یک لایه یا یک وجه آن، شخصیت «دیبا» بود و در کل همیشه دلم می‌خواهد نقش‌های متفاوت بازی کنم. نقش سارا هم البته لایه‌ها و پیچیدگی‌های خودش را داشت، اما برای من نقش دیبا جذاب‌تر بود.
در طول کار از انتخاب این نقش پشیمان نشدید؟
نه. به خاطر اینکه نقشم را دوست داشتم. ضمن اینکه فیلم «ما همه گناهکاریم» نقش یک و دو زن ندارد و نقش من و خانم حمیدی تقریبا برابر است.
بنابراین از جهت اندازه نقش و میزان پرداخت به آن راضی بودید؟
بله. البته این را هم بگویم که بعضی از سکانس‌های نقش «دیبا» به دلیل ممیزی حذف شد، اما در نهایت وقتی فیلم را روی پرده دیدم از میزان حضورم راضی بودم. ضمن اینکه به نظرم متراژ نقش مهم نیست و این تاثیرگذاری نقش است که اهمیت دارد.
فیلمنامه چند درصد از وجوه شخصیتی دیبا را برای شما آشکار کرد؟
به نظرم رفتار و کردار امروز هر انسانی حاصل اتفاقاتی است که در طول زندگی اش می‌افتد. شما هیچ انسانی را نمی‌توانید فارغ از گذشته‌اش مورد قضاوت قرار دهید. دیبا هم یکی از قربانیان اجتماعی است که مشابه او را زیاد می‌بینیم. در جامعه ما زیادند زن‌هایی که به ظاهر آراسته، زیبا، مرفه و… هستند، اما درونی ویران دارند. این‌گونه زن‌ها زیادند و این تعداد زیاد هولناک است. از این جهت که زن بنیان‌ساز یک خانواده و در نهایت یک جامعه است، بنابراین جامعه‌ای که بنیان سازانش زن‌های ویران با ظاهری موجه هستند، آینده مبهمی دارد.
از منظر روان‌شناختی این‌طور زن‌ها نه تنها از اطرافیان و زندگی که از خودشان هم بیزارند و دیبا هم نمونه‌ای از آنهاست. چنین تصویری برای شما به عنوان ایفاگر این نقش از قبل طراحی شده بود یا درباره او تحقیق کردید؟
در وهله اول اینکه انسان اگر خودش را دوست نداشته باشد هرگز نمیتواند دیگری را دوست بدارد. وقتی انسان به جایی می‌رسد که خودش را دوست ندارد و از تنهایی‌اش می‌ترسد ممکن است دست به انجام هر کاری بزند. نمونه زن‌هایی مثل دیبا که تنهایند، در زندگی با شکست مواجه شدند، کازینوی زیرزمینی دارند و… زیاد است. من برای ایفای این نقش (و البته تمام نقش‌هایی که بازی میکنم) شناسنامه می‌نویسم. یعنی در ذهنم زندگی آن شخصیت را مرور میکنم و ابعادش را می‌شناسم. برای ایفای این نقش هم به آسایشگاه‌های روانی نرفتم تا نمونه این شخصیت را ببینم و از روی او بازی کنم. چون این آدم‌ها را در این جامعه زیاد دیدم. من به عنوان یک بازیگر خوب می‌بینم، خوب می‌شنوم و خوب به خاطر می‌سپارم.
به نظر خودتان در مسیر بروز حالت‌های روانی و عصبی دیبا در قسمت‌هایی دچار اغراق نشدید؟
دیبا آدم نرمالی نیست و کاملا هیستریک است. او مجموعه‌ای از ترس، تنهایی، عقده و… است و من تمام سعی‌ام را کردم که حالت‌های او را به دور از گل درشتی و واقعی نشان دهم. خودم اصلا خوشم نمی‌آید در بازی‌ام شلوغ‌کاری داشته باشم، اما در چند سکانس از این فیلم خواستم تماشاگر را به این نتیجه برسانم که این زن اصلا حالت طبیعی ندارد.
با «دیبا» احساس مشترکی هم داشتید؟
قطعا درونم سرخوردگی، تنهایی و… نیست، اما این حس را به عنوان یک زن می‌توانم درک کنم. دیبا حتی یک عشق در زندگی نداشت، کسی را نداشت که به او اعتماد کند، توجه کند و…،تمام اینها خیلی تلخ است.
ایفای این نقش در زندگی خودتان هم تاثیرگذار بود؟
طبیعتا ایفای هر نقشی در زندگی بازیگر یک تجربه است که شاید فرصت این تجربه را هیچ‌وقت در زندگی شخصی‌اش نیابد. این اصلا از جذابیت‌های بازیگری است. بعد از هر نقشی دریچه‌ای برایت باز میشود که فکر می‌کنی می‌توانی اینجوری هم زندگی کنی.
از اینکه دیبا آنقدر بدجنسی می‌کرد حرص نمی‌خوردید؟
چرا. اتفاقا خیلی‌ها هم به من در سالن سینما گفتند چرا این زن آنقدر بد است!
خوشبختانه شما خودتان هم در زندگی شخصی وضعیت مالی مناسبی دارید، اما در قالب نقش دیبا می‌پرسم که زندگی اشرافی چطور بود؟
راستش را بخواهید ابعاد خوشبختی به میزان دارایی و ثروت بستگی ندارد. من در زندگی به این نتیجه رسیدم که اگر ثروتمندترین آدم دنیا باشی، اما دیده نشوی، عشق نداشته باشی، احترام نگیری، از درون شاد نباشی و… هیچ نداری. خیلی‌ها را می‌شناسم که از نظر مالی ثروتمند نیستند، اما با کمترین و کوچک‌ترین اتفاق‌ها از ته‌دل خوشحال میشود. آنها پول ندارند، اما خوشبخت هستند.
سخت‌ترین قسمت بازی در این فیلم کدام قسمت بود؟
سکانسی که دیبا با فرهاد (با بازی امیر آقایی) در آشپزخانه درگیری لفظی پیدا میکند. آن هم از این جهت که باید ریتم آن سکانس در می‌آمد.
بازی مقابل آقای آقایی و خانم حمیدی چقدر روی کار شما تاثیرگذار بود؟
البته من تحت هر شرایطی بازی خودم را انجام می‌دهم، اما در مجموع بازی آقای آقایی و خانم حمیدی را همیشه دوست داشتم و در این فیلم هم از همکاری با آنها خوشحالم.
«ما همه گناهکاریم» بازتاب‌های متفاوتی در فضاهای مجازی داشت و گاهی ممکن است بر اساس همین بازتاب‌ها در پست‌های اینستاگرامی شما کامنتی بگذارند و بعضا توهینی هم بکنند. واکنش تان نسبت به این اظهارنظرها چیست؟
برایم جالب است که تا امروز بازتاب‌های فضاهای مجازی خیلی بد نبوده. با اینکه من جزو بازیگرانی هستم که به محض اینکه پستی می‌گذارم گروهی از در و دیوار می‌ریزند و فحاشی میکنند، اما خدا را شکر که در این مدت پست‌هایی که راجع به «ما همه گناهکاریم» گذاشتم خیلی هجمه انتقادی نداشته است. البته من آدم انتقادپذیری هستم و قطعا به این فیلم هم انتقاد وارد است، اما خوشحالم که تا حالا فحاش‌های مجازی فحش ندادند.
از شرایط اکران فیلم راضی هستید؟
کاش در سینمای ما شرایط اکران فیلم مساوی و منصفانه بود. تهیه‌کننده‌ای که با هزار و یک مشکل فیلمش را به مرحله اکران می‌رساند، چرا باید قربانی مافیای اکران شود؟ امروز گروهی هستند که اکران را به دست گرفتند و فقط فیلم‌هایی که خودشان در آن شریک هستند یا می‌خواهند را به اکران قابل قبول می‌رسانند و باقی هیچ. آیا این درست است؟
در مجموع شخصیت دیبا و فیلم «ما همه گناهکاریم» چه جایگاهی در کارنامه کاری شما دارد؟
تم داستان فیلم بیماری بود که دختر پیمان عباسی (فیلمنامه‌نویس‌کار) دچار آن شد و خدا را شکر به خیر گذشت. حتی من خودم پیشنهاد نوشتن این فیلم را با این محوریت به او دادم که البته در برخی جاها هم حالش بد می‌شد و نمی‌توانست بنویسد. من همان موقع هم به این موضوع فکر می‌کردم که اگر بچه کسی که به لحاظ مالی استطاعت کافی ندارد دچار بیماری سختی شود، تکلیفش چیست؟ چکار باید بکند؟ کجا برود؟ و… .چه کسی میتواند بنشیند و مرگ تدریجی بچه‌اش را ببیند. قطعا این آدم در چنین شرایطی ممکن است دست به انجام هر کاری بزند. نباید هیچ‌کسی را مورد قضاوت قرار داد وقتی در شرایطش نیستیم.
ساناز قنبری /جام جم
نیوشا ضیغمی قبل عمل
نیوشا ضیغمی (متولد ۱۸ تیر ۱۳۵۹ در تهران) بازیگر زن ایرانی است، وی دانش آموخته رشته روانشناسی کودک در دانشگاه شهید بهشتی است.
نیوشا ضیغمی قبل عمل
عکس نیوشا ضیغمی بعد از عمل
عکس نیوشا ضیغمی بدون آرایش
نیوشا ضیغمی بعد از عمل جراحی زیبایی بینی
بسیاری از بازیگران مخالف این جراحی ها هستند و بسیاری دیگر موافق اما نکته جالب برخی از بازیگرانی هستند که با وجود عمل های جراحی فراوان، امروز با این جراحی ها مخالف هستند.
پس از صحبت‌های جنجالی پرستو صالحی در برنامه زنده تلویزیونی، نیوشا ضیغمی هم به جمع مخالفان عمل‌های جراحی زیبایی پیوست.
این بازیگر که به مدد همین جراحی‌ها تغییرات چمشگیری در چهره‌اش دیده میشود در گفت‌وگویی با «حاشیه» در واکنش به عمل‌های جراحی زیبایی گفته است: من متنفرم از اینکه همه در خیابان شبیه هم شده‌اند و یک شکل به‌نظر می‌رسند. اگر ایراد بدی در چهره باشد باید با جراحی برطرف کرد اما اغراق در هر چیز نامطلوب است.
نیوشا ضیغمی که به تازگی کلینیک زیبایی‌اش را افتتاح کرده همچنین گفته است: من به‌شدت با تزریق چربی و ژل و دفورمه‌کردن چهره مخالفم و معتقدم باید به فکر سلامت پوست بود.