خبرگزاری آریا -
پروتئین از سازههای ضروری ساختمان جسم است. موها، ناخنها و بافتهای ماهیچهای همگی به پروتئین نیاز دارند.
توجه به نشانههای کمبود این ماده حیاتی به ما کمک میکند که به موقع اقدام کنیم:
1- چشمهای ورمکرده
کاهش میزان پروتئین پلاسمای خون منجر به حالتی به نام Oedema میشود. این کاهش پروتئین ممکن است توسط ریهای ایجاد شود که به قدر کافی آهن دریافت نمیکند. در واقع کمخونی حاصل از کمبود آهن برای ساختن هموگلوبین است که منجر به ایجاد ورم میشود.
2- گونههای پفآلوده
گونههای پفکرده میتوانند ناشی از غدد بزاقی متورم باشند و عدم تعادل پروتئین-کربوهیدرات را به خوبی نشان دهند. این تورم ممکن است در هر مرحلهای از بیماری رخ بدهد و منجر به پژمردگی و افت این بافت گونه شود.
3- دستهای متورم
کمبود پروتئین عملکرد و ظاهر ماهیچهها را تحت تاثیر قرار میدهد. علت این است که وقتی بدن از رژیم غذایی پروتئین کافی دریافت نمیکند، برای جبران به سراغ منابع دیگر در بدن میرود که یکی از اینها، لایههای ماهیچهای است. بدون پروتئین، حفظ تعادل آب بدن به هم خورده و بدن آب را به شیوه نادرستی ذخیره میکند و منجر بهEdema میشود؛ وضعیتی که در آن آب بیش از حد زیر پوست جمع میشود و دستها ورم میکنند چون بدن پروتئین را از بافتهای این ناحیه مصرف میکند.
4- موهای ظریف
ظرافت موها علاوهبر علل ژنتیکی میتواند به خاطر کمبود پروتئین باشد. در این صورت بدن شروع به«حفظ منابع» میکند و جلوی رسیدن پروتئین ارزشمند به موها و ناخنها را میگیرد. به همین خاطر علائم مربوط به مو و ناخن شاخصهای مهمی در تشخیص کمبود پروتئین به حساب میآیند.
5- پوست خشک
کمبود پروتئین میتواند به خشک، شکسته و فَلسی شدن، تغییر رنگ و ایجاد لکههایی شبیه به آفتابسوختگی روی پوست منجر شود. آسیبدیدن پوست راه ابتلا به عفونتهای قارچی مانند Candida را باز میکند.
6- ابهام ذهنی
کمبود این ماده ضروری به کند شدن عملکرد مغز و افت عملیات شناختی منجر میشود. پروتئین در کمکرسانی به ارتباطات نورونی در مغز و در سراسر بدن نقشی اساسی دارد.
7- احساس سستی
احساس خستگی مفرط و سطح انرژی پایین علائم دیگر کاهش پروتئین است. وعدههای غذایی غنی از پروتئین شامل سطوحی از آمینواسیدی به نام تیروسین هستند که انتقالدهندههای عصبی را که فعالیت، هوشیاری و انرژی را تقویت میکنند، ارتقا میدهند.
منبع:salamatnews.com
چقدر پروتئین نیاز داریم؟
میزان مجاز توصیه شده برای دریافت پروتئین 0.8 گرم در هر کیلو گرم از وزن بدن است. اگر شما زن باشید، این میزان در روز 46 گرم و در صورتی که مرد باشید 56 گرم است. با این حال بسته به کالری مصرفی روزانه و فعالیت فیزیکی این میزان نیاز به پروتئین در افراد می تواند متفاوت باشد. اگر شما در حال انجام تمرینات قدرتی باشید، نسبت به افرادی که ورزش های متوسط انجام می دهند، نیاز به دریافت پروتئین بیشتری دارید و ممکن است نیاز باشد به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، 1.5 گرم پروتئین دریافت کنید. با این حال بهترین منابع پروتئینی برای افزایش توده عضلانی از این قرارند:
سویا: یک فنجان سویا حاوی 37 گرم پروتئین است. سویا علاوه بر پروتئین منبع غنی از منیزیم برای سوخت و ساز انرژی نیز به شمار می رود. مصرف سویا نقش حیاتی در ترمیم و رشد عضلات دارد. مصرف مکمل های سویا برای کسانی که ورزشهای مقاومتی انجام می دهند، منجر به افزایش قدرت می شود. این را بدانید که سطوح پایین منیزیم در بدن با خستگی، بی حالی و گرفتگی عضلانی همراه است. پس سویا و یا سایر محصولات آن را برای افزایش توده عضلانی و رفع خستگی حین ورزش به رژیم غذایی تان اضافه کنید.
کوینولا: یکی از معدود محصولات گیاهی است که غنی از پروتئین و سایر اسیدهای آمینه ضروری برای بدن به شمار می رود. از آنجا که گوشت خواران می توانند از طریق خوردن محصولات گوشتی، پروتئین و سایر اسیدهای آمینه را دریافت کنند، گیاه خوران نیز از طریق مصرف گیاهی مانند کوینولا، دریافت کننده همین منافع پروتئینی خواهند بود. کوینولا در هر فنجان 8 گرم پروتئین دارد و منبع خوبی از آهن و فیبر است.
حبوبات: اگر تصمیم شما در مورد عضله سازی جدی است، باید حبوبات را در رژیم غذایی خود بگنجانید. انواع مختلف حبوبات منابع بسیار مغذی پروتئین، کربوهیدرات های پیچیده و فیبر هستند. لوبیا چیتی، لوبیا قرمز، لوبیای مرمری، لوبیا، لوبیا سیاه و سفید، نخود، عدس و نخود چشم سیاه از انواع حبوبات هستند. شما می توانید حبوبات را در سوپ یا سالاد بخورید.
ماهی قزل آلا: به عنوان یکی از بهترین مواد غذایی برای عضله سازی است. ماهی قزل آلا می تواند به عضلانی کردن و سوزاندن چربی به دلیل ترکیب منحصر به فرد آن و داشتن امگا ۳ EPAوDHA، ویتامین ب و پروتئین با کیفیت بالا کمک کند. اگر ماهی دوست ندارید، می توانید مکمل روغن ماهی مصرف کنید.
شیر: شیر یکی دیگر از مواد غذایی برای تقویت عضله است. پروتئین موجود در شیر به سرعت جذب و هضم می شود. شیر دارای ویتامین ها و مواد معدنی، کربوهیدرات ها و چربی های خوب است که بدن نیاز به ساخت عضلات دارد. به علاوه، شیر بدن را در طی زمان ورزش هیدراته می کند. بعد از هر ورزش نوشیدن یک لیوان شیر کم چرب بسیار ایده آل است.
بادام: یکی دیگر از انتخاب های سالم برای کسانی که می خواهند عضلاتشان رشد کند، بادام است. بادام حاوی پروتئین، فیبر و ویتامینEاست. آنتی اکسیدان قوی موجود در بادام در مبارزه با رادیکال های آزاد به شما کمک می کند و همچنین منبع مناسبی برای ریکاوری عضلات است! این ها فقط بخشی از فواید بادام بودند، بادام حتی برای سوزاندن چربی و کاهش خطر ابتلا به کلسترول بالا و بیماری های قلبی مفید است.
گوشت گاو بدون چربی: گوشت قرمز کراتین و کازنتین دارد؛ گوشت به خصوص در افزایش قدرت و ارتقا رشد عضلات به دلیل دارا بودن مقادیر قابل توجه کراتین در مقایسه با سایر مواد غذایی، بسیار موثر است. کراتین یک منبع سوخت برای فعالیت لحظه ای عضلات به حساب می آید. ضمن این که به عضلات اجازه فعالیت با شدت بیشتر و برای مدت زمان طولانی تر را به وسیله دوباره پر کردن می دهد.
سینه مرغ: سینه مرغ منبع بزرگ پروتئین بدون چربی و گزینه ای بسیار عالی برای رشد عضلات است که به راحتی بافت عضلات را ترمیم و سلول های آسیب دیده در طول تمرینات سخت را تقویت می کند. سینه مرغ دارای دیگر مواد مغذی ورزشکار پسند مانند نیاسین، ویتامین ب 6، سلنیوم و روی است.
منبع: اوای سلامت
یک دکترای فیزیولوژی ورزشی گفت: هر فرد روزانه به 0.8 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن احتیاج دارد.
وحید ولیپور بیان کرد: بدن انسان برای رسیدن به حداکثر سلامتی به میزان معینی پروتئین دریافتی در هر روز نیاز دارد.
وی اظهار کرد: پروتئین به اسیدهای آمینه شکسته شده و انرژی موردنیاز بدن برای سوخت و ساز عضلهسازی تأمین میشود.
ولیپور ادامه داد: هر فرد به طور معمول روزانه به 0.8 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن خود احتیاج دارد.
این عضو هیأت علمی دانشگاه لرستان با اشاره به اینکه میزان نیاز بدن ورزشکاران به پروتئین بیشتر از افراد عادی است، اضافه کرد: ورزشکاران استقامتی روزانه به 1.2 تا 1.4 گرم پروتئین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن نیاز دارند.
وی تصریح کرد: نیاز روزانه بدن ورزشکاران قدرتی به پروتئین 1.2 تا 1.7 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است.
ولیپور یادآور شد: فرآوردههای لبنی، تخممرغ، عدس، دانه سویا، گوشت گوساله، مرغ و ماهی سرشار از پروتئین هستند.
منبع: ایران خبر
این تحقیق میتواند منجر به تصفیهکنندههای بهتر هوا به ویژه در مناطقی از جهان شود که کیفیت هوای نامطلوبی دارند.
این فیلتر زیستی اکنون توسط مهندسان دانشگاه ایالتی واشنگتن طراحی و آزمایش شده است.
محققان آمریکایی با همکاری دانشمندان دانشگاه علم و فناوری چین از پروتئین خالص سویا به همراه سلولز باکتریایی برای ساخت یک فیلترهوای کاملا طبیعی، ارزان و قابل تجزیه زیستی استفاده کردند.
کیفیت نامطلب هوا در سراسر جهان باعث مشکلات سلامتی بوده و عامل بیماریهایی مانند آسم، بیماری قلبی و سرطان ریه است.
تصفیهکنندههای تجاری موجود در بازار برای پاکسازی ذرات ریز موجود در دوده یا دود ناشی از اگزوز خودرو استفاده میشوند زیرا این ذرات آسیبزا بطور مستقیم به ریه وارد میشوند. این در حالیست که منابع آلاینده زیادی در سراسر جهان وجود داشته و آلودگی آنها میتواند حاوی ترکیبی از مولکولهای گازی خطرناک مانند مونوکسیدکربن، فرمالدئید، دیاکسیدسولفور و سایر ترکیبات آلی فرار باشد.
فیلترهای هوای رایج که معمولا از فیبرهای پلاستیک مصنوعی به اندازه چند میکرون ساخته میشوند، ذرات ریز را فیلتر میکنند اما نمیتوانند مولکولهای گازی را شکار کنند. این مواد معمولا از محصولات شیشهای و نفتی تولید میشوند که منبع آلودگی ثانویه به شمار میروند.
پروتئین سویا و سلولز محصولاتی مقرونبصرفه هستند که در حال حاضر کاربردهای متعددی دارد؛ برای مثال در چسبها، محصولات پلاستیکی، مواد بازسازی بافت و پوشش زخم استفاده میشوند. سویا حاوی تعداد زیادی گروه شیمیایی کاربردی از جمه 18 گروه آمینه است. هر گروه شیمیایی از پتانسیل شکار آلایندهها در سطح مولکولی برخوردار است.
محققان از اسید اکرلیک برای جداسازی پروتئین بسیار محکم سویا استفاده کردند تا بتوانند گروههای شیمیایی آن را در معرض آلایندههای بیشتری قرار دهند. فیلتر نهایی توانست تقریبا همه ذرات ریز و آلایندههای شیمیایی را تصفیه کند.
این تحقیق در مجله Composites Science and Technology منتشر شده است.
۵۴۵۴
خبرگزاری آریا - وبسایت علم ورزش: پروتئین گیاهی تازگیها شهرت زیادی پیدا کرده و دلیل خوبی نیز پشت این شهرت وجود دارد. افرادی که فعالیت بدنی بیشتری دارند، ترجیح میدهند رژیمهای غذاییشان گیاهی باشد و بابت این انتخابشان، امتیازاتی هم نصیب خودشان میکنند. پروتئین گیاهی، خالصتر بوده و بدون مواد شیمیایی است و با این عنوان بازار را به دست گرفته است.
اما همهی این تبلیغاتها چه میگویند؟ چه چیزی باعث شده پروتئین گیاهی، منبع پروتئینی بسیاری از ورزشکاران و سایر افراد شود؟ از همه مهمتر، تفاوت اصلی بین پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی چیست و کدامیک را باید برای مصرف بلندمدتتان انتخاب کنید؟
دیگر نیازی به توضیح نیست که گیاهان به عنوان بخشی جداییناپذیر از تغذیهی سالم و حیات ما هستند. البته، پروتئین حیوانی هم امتیازات زیادی دارد. اما آیا فواید یکی بر دیگری ارجحیت دارد؟ میخواهیم در مورد هر کدام از این پروتئینها حرف بزنیم و اینکه آنها چگونه بر سلامت عمومی ما اثر میگذارند و کدامیک برای نیازهای خاص ما، بهتر است.
پروتئین گیاهی چیست؟
قبل از اینکه نوع خاصی از پروتئین را تعریف کنیم، اول باید بدانیم پروتئین چیست. پروتئینها مولکولهای بزرگی هستند که از زنجیرههای بلند اسید آمینه تشکیل شدهاند. اسیدها آمینه غیر از اینکه واحدهای سازندهی پروتئین هستند، مسئول چیدمان عملکردهایی چون تکرار DNA، حرکت مولکولها و تسریع واکنشهای متابولیسمی میباشند. پروتئینها بر اساس ترتیب و تسلسل اسیدهای آمینهشان، با هم متفاوتند.
پروتئینها در تغذیهی ما مهماند و از آنجایی که نمیتوانیم تمام اسید آمینههای ضروری برای زندهماندن را تولید کنیم، باید مقداری از آنها را از طریق تعذیه دریافت کنیم. 9 اسید آمینهی ضروری وجود دارد که بدن نمیتواند خودش آنها را تولید کند و درست همین جاست که نقش پروتئین در تغذیه جلوه میکند. پروتئینهای حیوانی مانند گوشت قرمز، ماکیان، ماهی، شیر، تخممرغ، و پنیر حاوی تمام اسیدهای آمینهی ضروری بوده و پروتئینهای کاملی محسوب میشوند.
یک منبع ناکامل پروتئینی، منبعی است که در یک یا چند اسید آمینهی ضروری کمبود داشته باشد. مثلاً برخی از پروتئینهای گیاهی معمولاً متیونین، تریپتوفان، لیزین و ایزولوسین کمی دارند. پروتئینهای مکمل، 2 یا چند پروتئین ناکامل هستند که با هم مقادیر کافی و کاملی از تمام اسید آمینههای ضروری را تولید میکنند. مثلاً هم برنج و هم لوبیا، در اسیدهای آمینهی خاصی کمبود دارند اما اگر باهم ترکیب شوند، کامل به حساب میآیند.
پروتئینهای گیاهی، به تنهایی پروتئینهای ناکامل هستند
اما قبل از اینکه هر گونه قضاوتی بکنید، بگذارید نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی داشته باشیم. بادام، برنج، سویا، نخود سبز و سایر منابع پروتئین گیاهی، همگی حاوی اسید آمینههای با کیفیت هستند. همانطور که پیشتر گفته شد، برخی از پروتئینهای گیاهی، از نظر اسید آمینههای خاصی ناکامل هستند اما اگر با غذاهای متنوع و سالمی ترکیب شوند، مثلاً سایر منابع پروتئینی، میتوانند قوی و کامل باشند. پروتئینهای گیاهی، فواید بسیار زیاد دیگری هم دارند که بعداً در موردشان صحبت خواهیم کرد.
اینکه به پروتئینهای گیاهی، ناکامل میگوییم دلیل نمیشود لزوماً هیچ گونه اسید آمینهی ضروری نداشته باشند، بلکه فقط انواع خاصی از اسیدهای آمینه در آنها کمتر است. بنابراین وقتی شما تغذیهی متعادلی از تمام انواع داشته باشید، پروتئینهای گیاهی میخورید که از نظر اسید آمینههای ضروری بدنتان فوقالعاده هستند.
پروتئین حیوانی چه تفاوتی با پروتئین گیاهی دارد؟ کدام بهتر است؟تفاوت این 2 نوع پروتئین در چیست؟
ما مردمی هستیم که به مصرف پروتئین حیوانی عادت کردهایم و به سختی متقاعد میشویم که پروتئین گیاهی هم یک انتخاب خوب و موفق برای مصرف روزمره است. متقاعد کردن ورزشکاران که دیگر جای خود دارد! سوالی که اغلب از گیاهخواران پرسیده میشود این است که شما پروتئین لازم بدنتان را از کجا تامین میکنید؟ طرفداران پروتئینهای حیوانی معمولاً در فضایل منابع حیوانی سخن میگویند و این فواید شامل مواد معدنی و ریزمغذیها هم میشود.
پروتئین حیوانی حاوی اسیدهای آمینهی کاملتری است، اما یک رژیم غذایی درست و متعادل بر پایهی پروتئینهای گیاهی هم میتواند چنین ویژگی داشته باشد. اگر از میوهها و سبزیهای متنوع استفاده کنید، میتوانید به اندازهی کافی از اسیدهای آمینهی ضروری از منابع گیاهی بهرهمند شوید. بنابراین لازم نیست نگران نیاز بدنتان به ترکیبات خاصی باشید؛ فقط غذاهای متنوع بخورید و خیالتان راحت باشد!
فواید پروتئین گیاهی
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئینهای گیاهی، در مقایسه با پروتئینهای حیوانی و کربوهیدراتها، فواید زیادی برای سلامتی دارد؛ کاهش وزن بدن، کاهش فشار خون و کاهش میزان کلسترول. پروتئین گیاهی همچنین میتواند ریسک بیماریهای قلبی را کم کند و میزان قند خون را تثبیت نماید.
اگر هدفتان کاهش وزن است، پروتئین گیاهی میتواند به شما احساس سیری طولانیتر بدهد و کمک کند تا میزان انرژیتان را تثبیت کنید، بنابراین کمتر گرسنه شده و سوزاندن چربی برایتان کمی آسانتر میشود. منابع پروتئین گیاهی حاوی مواد مغذی مهمی هستند مانند ترکیبات ضد التهابی، ویتامینهای ضروری، مواد معدنی، فیبر و فیتونوترینتهایی که بدون کالری اضافی، برای سلامت مفیدند.
پروتئینهای گیاهی دوام بیشتری دارند و کمتر روی محیط تأثیر میگذارند، هزینهی کلی تولیدشان کمتر بوده و نسبت به تولید گوشت، آلودگی کمتری برای اتمسفر دارند. در نهایت اینکه، برچسب ناکامل بودن برای پروتئین گیاهی، کاملاً از رونق افتاده است.
نیازی نیست شما تمام اسیدهای آمینهی ضروری بدنتان را به یکباره بدست آورید. با پیروی از اصل پروتئینهای مکمل، میتوانید از مصرف منابع متنوع غذایی بهره برده و تمام اسیدهای آمینهی ضرروری بدنتان را تامین کنید.
آیا پروتئین حیوانی مشکلی دارد؟
همانطور که گفته شد، پروتئین حیوانی فواید زیادی دارند: اسیدهای آمینهی کامل همراه با دارا بودن مواد مغذی مهم مانند گروه ویتامینهای ب و آهن. اما نقاط ضعفی هم وجود دارد که باید در ارتباط با سلامت و کنترل وزن آنها را مدنظر داشت.
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین حیوانی شاید خطراتی داشته باشد. گوشت ممکن است هورمونها، آنتی بیوتیکها، باکتریها و انگلهایی داشته باشد که مضر هستند. اسید آراشیدونیک، یک نوع اسید چرب است که در غلظتهای گوناگون در تمام گوشتها وجود دارد و گفته میشود، علت بیماریهای پیشالتهابی است. پروتئین حیوانی، هضم سختتری دارد که میتواند به کبد فشار وارد کند. بیشتر پروتئینهای حیوانی هنگام پخته شدن در معرض حرارت زیاد قرار میگیرند و این میتواند ماهیت پروتئین را تغییر دهد و از کیفیت آن بکاهد.
اگر از علاقهمندان گوشتهای فرآوری شده هستید باید بسیار مراقب مصرف نمک و میزان نیترات آن باشید. به گوشتهای فرآوری شده مقادیر زیادی نمک افزوده میشود تا در مدت زمان طولانی، طعم و ماندگاری آن حفظ شود. نیترات هم ترکیبی نگهدارنده است که منجر به رشد تومورهای سرطانی میگردد.
کدام را انتخاب کنید؟
اگر تا به حال به مصرف پروتئینهای حیوانی عادت کردهاید و احساس میکنید تغییری لازم است، شاید بهتر باشد نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی بیاندازید. میتوانید یک یا دو وعده از پروتئین حیوانی را با پروتئین گیاهی جایگزین کنید یا هر روش دیگری را که مناسب خود میدانید در پیش بگیرید تا تدریجا پروتئین گیاهی، انتخاب غالب شما بشود.
انتخابهای زیادی دارید، مانند دانهها، آجیل، سبزیجات سبز، کینوآ، بنشن و نخود سبز. عدس و سایر حبوبات، اسنکهای بسیار خوبی هستند که پروتئین، آهن و فیبر بالایی دارند. بنشن و نخود سبز هر دو جزو سبزیجات چند جانبه هستند که سرشار از پروتئین، مواد معدنی و ویتامینها میباشند (مانند فولاد و زینک که به رشد سلولی کمک میکنند، مخصوصا بعد از تمرینات دشوار).
امتحان کنید
پروتئینهای گیاهی سرشار از فیتونوترینتها، فیبر و پروتئین بوده و برای همین انتخابی هوشمندانه هستند که عوارض جانبی منفی بعضی از گوشتها را ندارند. یک نکتهی دیگر اینکه، وقتی رژیم غذاییتان را به سمت مصرف بیشتر از منابع گیاهی میبرید، شاهد تغییرات خوشایندی خواهید بود، مانند کاهش نفخ، افزایش انرژی، خواب راحتتر و خلق و خوی بهتر. شاید به این نتیجه برسید که پروتئین گیاهی، جواب بیشتر سوالها و مشکلاتی بود که در مورد سلامتیتان داشتید.
اما همهی این تبلیغاتها چه میگویند؟ چه چیزی باعث شده پروتئین گیاهی، منبع پروتئینی بسیاری از ورزشکاران و سایر افراد شود؟ از همه مهمتر، تفاوت اصلی بین پروتئین گیاهی و پروتئین حیوانی چیست و کدامیک را باید برای مصرف بلندمدتتان انتخاب کنید؟
دیگر نیازی به توضیح نیست که گیاهان به عنوان بخشی جداییناپذیر از تغذیهی سالم و حیات ما هستند. البته، پروتئین حیوانی هم امتیازات زیادی دارد. اما آیا فواید یکی بر دیگری ارجحیت دارد؟ میخواهیم در مورد هر کدام از این پروتئینها حرف بزنیم و اینکه آنها چگونه بر سلامت عمومی ما اثر میگذارند و کدامیک برای نیازهای خاص ما، بهتر است.
قبل از اینکه نوع خاصی از پروتئین را تعریف کنیم، اول باید بدانیم پروتئین چیست. پروتئینها مولکولهای بزرگی هستند که از زنجیرههای بلند اسید آمینه تشکیل شدهاند. اسیدها آمینه غیر از اینکه واحدهای سازندهی پروتئین هستند، مسئول چیدمان عملکردهایی چون تکرار DNA، حرکت مولکولها و تسریع واکنشهای متابولیسمی میباشند. پروتئینها بر اساس ترتیب و تسلسل اسیدهای آمینهشان، با هم متفاوتند.
پروتئینها در تغذیهی ما مهماند و از آنجایی که نمیتوانیم تمام اسید آمینههای ضروری برای زندهماندن را تولید کنیم، باید مقداری از آنها را از طریق تعذیه دریافت کنیم. ۹ اسید آمینهی ضروری وجود دارد که بدن نمیتواند خودش آنها را تولید کند و درست همین جاست که نقش پروتئین در تغذیه جلوه میکند. پروتئینهای حیوانی مانند گوشت قرمز، ماکیان، ماهی، شیر، تخممرغ، و پنیر حاوی تمام اسیدهای آمینهی ضروری بوده و پروتئینهای کاملی محسوب میشوند.
یک منبع ناکامل پروتئینی، منبعی است که در یک یا چند اسید آمینهی ضروری کمبود داشته باشد. مثلاً برخی از پروتئینهای گیاهی معمولاً متیونین، تریپتوفان، لیزین و ایزولوسین کمی دارند. پروتئینهای مکمل، ۲ یا چند پروتئین ناکامل هستند که با هم مقادیر کافی و کاملی از تمام اسید آمینههای ضروری را تولید میکنند. مثلاً هم برنج و هم لوبیا، در اسیدهای آمینهی خاصی کمبود دارند اما اگر باهم ترکیب شوند، کامل به حساب میآیند.
پروتئینهای گیاهی، به تنهایی پروتئینهای ناکامل هستند
اما قبل از اینکه هر گونه قضاوتی بکنید، بگذارید نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی داشته باشیم. بادام، برنج، سویا، نخود سبز و سایر منابع پروتئین گیاهی، همگی حاوی اسید آمینههای با کیفیت هستند. همانطور که پیشتر گفته شد، برخی از پروتئینهای گیاهی، از نظر اسید آمینههای خاصی ناکامل هستند اما اگر با غذاهای متنوع و سالمی ترکیب شوند، مثلاً سایر منابع پروتئینی، میتوانند قوی و کامل باشند. پروتئینهای گیاهی، فواید بسیار زیاد دیگری هم دارند که بعداً در موردشان صحبت خواهیم کرد.
اینکه به پروتئینهای گیاهی، ناکامل میگوییم دلیل نمیشود لزوماً هیچ گونه اسید آمینهی ضروری نداشته باشند، بلکه فقط انواع خاصی از اسیدهای آمینه در آنها کمتر است. بنابراین وقتی شما تغذیهی متعادلی از تمام انواع داشته باشید، پروتئینهای گیاهی میخورید که از نظر اسید آمینههای ضروری بدنتان فوقالعاده هستند.
پروتئین حیوانی چه تفاوتی با پروتئین گیاهی دارد؟ کدام بهتر است؟تفاوت این ۲ نوع پروتئین در چیست؟
ما مردمی هستیم که به مصرف پروتئین حیوانی عادت کردهایم و به سختی متقاعد میشویم که پروتئین گیاهی هم یک انتخاب خوب و موفق برای مصرف روزمره است. متقاعد کردن ورزشکاران که دیگر جای خود دارد! سوالی که اغلب از گیاهخواران پرسیده میشود این است که شما پروتئین لازم بدنتان را از کجا تامین میکنید؟ طرفداران پروتئینهای حیوانی معمولاً در فضایل منابع حیوانی سخن میگویند و این فواید شامل مواد معدنی و ریزمغذیها هم میشود.
پروتئین حیوانی حاوی اسیدهای آمینهی کاملتری است، اما یک رژیم غذایی درست و متعادل بر پایهی پروتئینهای گیاهی هم میتواند چنین ویژگی داشته باشد. اگر از میوهها و سبزیهای متنوع استفاده کنید، میتوانید به اندازهی کافی از اسیدهای آمینهی ضروری از منابع گیاهی بهرهمند شوید. بنابراین لازم نیست نگران نیاز بدنتان به ترکیبات خاصی باشید؛ فقط غذاهای متنوع بخورید و خیالتان راحت باشد!
فواید پروتئین گیاهی
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئینهای گیاهی، در مقایسه با پروتئینهای حیوانی و کربوهیدراتها، فواید زیادی برای سلامتی دارد؛ کاهش وزن بدن، کاهش فشار خون و کاهش میزان کلسترول. پروتئین گیاهی همچنین میتواند ریسک بیماریهای قلبی را کم کند و میزان قند خون را تثبیت نماید.
اگر هدفتان کاهش وزن است، پروتئین گیاهی میتواند به شما احساس سیری طولانیتر بدهد و کمک کند تا میزان انرژیتان را تثبیت کنید، بنابراین کمتر گرسنه شده و سوزاندن چربی برایتان کمی آسانتر میشود. منابع پروتئین گیاهی حاوی مواد مغذی مهمی هستند مانند ترکیبات ضد التهابی، ویتامینهای ضروری، مواد معدنی، فیبر و فیتونوترینتهایی که بدون کالری اضافی، برای سلامت مفیدند.
پروتئینهای گیاهی دوام بیشتری دارند و کمتر روی محیط تأثیر میگذارند، هزینهی کلی تولیدشان کمتر بوده و نسبت به تولید گوشت، آلودگی کمتری برای اتمسفر دارند. در نهایت اینکه، برچسب ناکامل بودن برای پروتئین گیاهی، کاملاً از رونق افتاده است.
نیازی نیست شما تمام اسیدهای آمینهی ضروری بدنتان را به یکباره بدست آورید. با پیروی از اصل پروتئینهای مکمل، میتوانید از مصرف منابع متنوع غذایی بهره برده و تمام اسیدهای آمینهی ضرروری بدنتان را تامین کنید.
آیا پروتئین حیوانی مشکلی دارد؟
همانطور که گفته شد، پروتئین حیوانی فواید زیادی دارند: اسیدهای آمینهی کامل همراه با دارا بودن مواد مغذی مهم مانند گروه ویتامینهای ب و آهن. اما نقاط ضعفی هم وجود دارد که باید در ارتباط با سلامت و کنترل وزن آنها را مدنظر داشت.
یک رژیم غذایی سرشار از پروتئین حیوانی شاید خطراتی داشته باشد. گوشت ممکن است هورمونها، آنتی بیوتیکها، باکتریها و انگلهایی داشته باشد که مضر هستند. اسید آراشیدونیک، یک نوع اسید چرب است که در غلظتهای گوناگون در تمام گوشتها وجود دارد و گفته میشود، علت بیماریهای پیشالتهابی است. پروتئین حیوانی، هضم سختتری دارد که میتواند به کبد فشار وارد کند. بیشتر پروتئینهای حیوانی هنگام پخته شدن در معرض حرارت زیاد قرار میگیرند و این میتواند ماهیت پروتئین را تغییر دهد و از کیفیت آن بکاهد.
اگر از علاقهمندان گوشتهای فرآوری شده هستید باید بسیار مراقب مصرف نمک و میزان نیترات آن باشید. به گوشتهای فرآوری شده مقادیر زیادی نمک افزوده میشود تا در مدت زمان طولانی، طعم و ماندگاری آن حفظ شود. نیترات هم ترکیبی نگهدارنده است که منجر به رشد تومورهای سرطانی میگردد.
اگر تا به حال به مصرف پروتئینهای حیوانی عادت کردهاید و احساس میکنید تغییری لازم است، شاید بهتر باشد نگاهی دقیقتر به پروتئینهای گیاهی بیاندازید. میتوانید یک یا دو وعده از پروتئین حیوانی را با پروتئین گیاهی جایگزین کنید یا هر روش دیگری را که مناسب خود میدانید در پیش بگیرید تا تدریجا پروتئین گیاهی، انتخاب غالب شما بشود.
انتخابهای زیادی دارید، مانند دانهها، آجیل، سبزیجات سبز، کینوآ، بنشن و نخود سبز. عدس و سایر حبوبات، اسنکهای بسیار خوبی هستند که پروتئین، آهن و فیبر بالایی دارند. بنشن و نخود سبز هر دو جزو سبزیجات چند جانبه هستند که سرشار از پروتئین، مواد معدنی و ویتامینها میباشند (مانند فولاد و زینک که به رشد سلولی کمک میکنند، مخصوصا بعد از تمرینات دشوار).
امتحان کنید
پروتئینهای گیاهی سرشار از فیتونوترینتها، فیبر و پروتئین بوده و برای همین انتخابی هوشمندانه هستند که عوارض جانبی منفی بعضی از گوشتها را ندارند. یک نکتهی دیگر اینکه، وقتی رژیم غذاییتان را به سمت مصرف بیشتر از منابع گیاهی میبرید، شاهد تغییرات خوشایندی خواهید بود، مانند کاهش نفخ، افزایش انرژی، خواب راحتتر و خلق و خوی بهتر. شاید به این نتیجه برسید که پروتئین گیاهی، جواب بیشتر سوالها و مشکلاتی بود که در مورد سلامتیتان داشتید.
-خوردن نان تهیه شده از غلات کامل همراه با کره بادام زمینی و یک وعده میوه.
-مصرف غلات سبوس دار داغ تهیه شده با شیر کم چرب همراه با میوه و دو قاشق چایخوری مغزیجات پودرشده.
-خوردن نان ذرت و گندم سبوس دار با پنیر و برش های توت فرنگی.
خبرگزاری آریا-پروتئین از جمله مواد مغذی ضروری برای بدن محسوب می شود که در بافت ها، ماهیچه ها، تاندون ها و ارگان های بدن تجمع می کند.
به گزارش خبرگزاری آریا،به دلیل اطلاع اندک اغلب ما از مواد معدنی موجود در مواد غذایی، ممکن است گاهی بدنمان با کمبود عناصر حیاتی مواجه شود که این موضوع را با علائم و نشانههایی برای رفع مشکل اطلاع میدهد.
پروتئین از جمله مواد مغذی ضروری برای بدن محسوب می شود که در بافت ها، ماهیچه ها، تاندون ها و ارگان های بدن تجمع می کند. اگر جزء کسانی هستید که مقدار کافی پروتئین در رژیم غذایی خود ندارید، باید درباره برخی علائم هشداردهنده آن آگاه باشید.
احساس ضعف دائمی
کسانی که از رژیم غذایی گیاه خواری پیروی می کنند، دچار فقدان انرژی در روز می شوند و گرسنگی ناشی از آن باعث می شود سراغ کربوهیدرات های فراوری شده بروند. احساس خستگی و خالی شدن بدن از انرژی در این افراد یکی از علائم اولیه کمبود پروتئین در بدن بهشمار می رود.
از دست دادن عضلات
اگر شما از دریافت کافی پروتئین برای تامین سوخت بافت های بدنتان از طریق اسیدهای آمینه خودداری کنید، بدن شما چاره ای جزو شکستن عضلات برای دریافت اسیدهای آمینه ندارد. در این هنگام ماهیچه های بدن شل می شوند و حالت طبیعی خود را از دست می دهند.
کاهش وزن
مطالعات نشان می دهد کاهش مصرف پروتئین منجر به از دست دادن وزن می شود. مصرف به اندازه پروتئین از آن جهت اهمیت دارد که اطمینان حاصل می شود شما در حال از دست دادن چربی و افزایش حجم عضلات هستید. غذاهای با میزان پروتئین بالا به افزایش سوخت و ساز بدن، هضم مواد غذایی، و سوزاندن چربی کمک می کنند ضمن این که به شما احساس سیری می دهند و اشتهای شما را برای غذا خوردن پی در پی کم می کنند.
از دست دادن موها
زمانی که با کمبود پروتئین مواجه می شوید، بدن در حالت مقاومت و صرفه جویی قرار می گیرد و سعی می کند کمترین مقدار پروتئین را مصرف کند، بنابراین پروتئین زیادی را در ساخت مو و ناخن استفاده نمی کند؛ در نتیجه، موها و ناخن ها حالت شکننده به خود می گیرند و لطافت و نرمی خود را از دست می دهند.
مدام بیمار شدن
وقتی پروتئین کافی در رژیم غذایی وجود نداشته باشد، پروتئین هایی که با باکتری ها و ویروس ها مبارزه می کنند، از بین رفته و برای سوخت و ساز بدن مورد استفاده قرار می گیرند. در نتیجه ترمیم زخم ها و جراحات بدن دشوارتر شده، مبارزه با عفونت ها با سختی انجام می شود.
تورم در دست ها
بدون پروتئین، حفظ تعادل آب بدن به هم خورده و بدن آب را به شیوه نادرستی ذخیره می کند و منجر به ادم می شود؛ وضعیتی که در آن آب بیش از حد زیر پوست جمع می شود و دست ها ورم می کنند چون بدن پروتئین را از بافت های این ناحیه مصرف می کند.
خشک شدن پوست
کمبود پروتئین می تواند به خشک، شکسته و فلسی شدن، تغییر رنگ و ایجاد لکه هایی شبیه به آفتاب سوختگی روی پوست منجر شود. آسیب دیدن پوست راه ابتلا به عفونت های قارچی را باز می کند.
گروه گستردهای از آدمها دچار کمبود پروتئین هستند؛ بیشتر آدمهایی که در این گروه قرار میگیرند کسانی هستند که معمولا بیرون از خانه غذا میخورند، عمدتا دانشجو هستند، و گیاهخواراند. در اغلب اوقات غذای سالم را کنار میگذاریم و در عوض، فقط به دنبال غذاهای سریع و آسان میگردیم، زیرا همیشه مشغلههای زیاد باعث میشوند مدام از این طرف به آن طرف بدویم، و آنقدر فعالیت پشت فعالیت، که دیگر هیچ زمان و انرژی برای درست کردن غذایی متعادل و سالم برایمان باقی نمیماند.
بدخوابی
البته نگران نباشید! در پایان این مقاله، راهحلها و ابزارهای زیادی بهدست میآورید تا از طریق آنها مشکلتان را برطرف کنید. در ادامه علائم و درمانهای موثر کمبود پروتئین را خواهید آموخت.
علائم این عارضه
اول باید مطمئن شوید آیا دچار کمبود پروتئین هستید، یا خیر. برخی از علائم این عارضه عبارت هستند از:
ولع و هوس دائمی به خوردن برخی چیزها
بدخوابی شبانه
کمبود انرژی
بدمزاجی و دمدمیمزاجی
استرس
اکنون که علائم کمبود پروتئین را متوجه شدید، با چند روش میتوانید با آنها مبارزه و درمانشان کنید.
نحوه درمان کمبود پروتئین
۳ راه برای درمان کمبود پروتئین وجود دارد. اول، مصرف مکملهایی اســت که میتوانند مواد مغذی مورد نیازتان را تامین کنند. هنگام انتخاب نوع مکملها، باید به این نکته دقت کنید که دائما هوس چه نوع خوراکیهایی را میکنید. آری، هوس خوردن خوراکیهای خاص، فقط مخصوص زنان باردار نیست. وقتی دائما هوس میکنید برخی خوراکیهای خاص را مصرف کنید، بدنتان سعی میکند به شما بگوید دچار کمبود چه مکملها و مواد مغذی اســت! در ادامه به چند نمونه اشاره خواهیم کرد. فهرست کاملی از این اطلاعات را میتوانید در اینترنت بیابید، یا اینکه با مراجعه به پزشک، با اطمینان از کمبودهای مواد مغذی بدنتان مطلع شود.
۱. هوس خوردن خوراکیهای خاص - کمبود مادهی مغذی مربوط با آن
خوراکیهای شیرین - کمبود سولفور، کرومیوم، کربن، فسفر، تریپتوفان
نان - نیتروژن
تنقلات چرب - کلسیم
قهوه - فسفر، سولفور، آهن، نمک
الکل - پروتئین، کلسیم، پتاسیم، پروتئین موجود در جو دو سر (آونین)، گلوتامین
نوشابههای گازدار - کلسیم
خوراکیهای شور - کلراید
تنباکو - سیلیکون، تیروزین
۲. خوراکیهای پروتئینی بیشتری به رژیم غذاییتان اضافه کنید
دومین راه درمان کمبود پروتئین، افزودن خوراکیهای پروتئینی بیشتر به رژیم غذاییتان اســت. در آغاز میتوانید گوشت قرمز بیشتری به غذاهایتان اضافه کنید. اگر به دلیل حساسیت، یا هر عوارض یا دلایل دیگر نمیتوانید گوشت قرمز مصرف کنید، نگران نباشید؛ میتوانید از خوراکیهای جایگزین استفاده کنید. برای مثال، میتوانید به جای گوشت قرمز از پنیر، نخود فرنگی، دانههای خوراکی، ماست، کرهی بادامزمینی، و برنج قهوهای استفاده کنید.
البته بسیار گزینههای دیگری نیز وجود دارند، که تنها چند مورد از آنها را در این مقاله نام بردیم. میتوانید در رژیم غذاییتان از مقدار بیشتری دانهها و حبوبات، به ویژه لوبیا استفاده کنید. هنگام پخت ناهار یا شام، حتما به نحوی از دانههای خوراکی، آووکادو، و موز استفاده کنید؛ این خوراکیها سرشار از پروتئین هستند. به این صورت، اگر نمیتوانید گوشت قرمز را به رژیم غذاییتان اضافه کنید، جبران آن کار سختی نیست.
۳. مصرف نوشیدنیهایی که با مواد پروتئینی مورد نیاز بدنتان ترکیب شدهاند
سومین راه برای درمان کمبود پروتئین، مصرف نوشیدنیهای پروتئینی همراه صبحانه اســت. دستورالعملهای مختلفی برای ساخت این نوشیدنیهای خوشمزه وجود دارد. ولی راحتترین راه این اســت که هر چیز خوشمزهی پروتئیندار را در مخلوطکن بریزید و همراه صبحانه نوش جان کنید.
سخن آخر...
هنگام تهیهی مکملهای پروتئینی، حتما با پزشکتان مشورت کنید تا بیش از مقدار نیاز از آنها استفاده نکنید. علاوه بر برنامهریزی برای تامین پروتئین در ناهار و شام، به این نکته دقت کنید که در طول روز نیز از تنقلات و خوراکیهای پروتئیندار مصرف کنید.
5454
خبرگزاری آریا - بدن به برخی از اسیدهای آمینه همواره نیاز دارد و به برخی دیگر نیاز کمتری دارد. محصولات حیوانی منابع اصلی پروتئین محسوب میشوند و اگر قصد دارید تا یک رژیم گیاهخواری یا وگان را دنبال کنید یافتن منابع پروتئین کامل از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
روزنامه آرمان: همه ما میدانیم که دریافت پروتئین برای حفظ سلامت بدن ضروری است. ما برای کسب احساس سیری، افزایش انرژی، ساخت و ترمیم عضلات، پردازش مواد مغذی، تقویت سیستم ایمنی و... به پروتئین نیاز داریم. حد مجاز غذایی توصیه شده (rda) که مقدار حداقلی مورد نیاز برای حفظ سلامت محسوب میشود، روزانه 0/8 گرم پروتئین در هر کلیوگرم از وزن بدن است. اما همه منابع پروتئین برابر نیستند. تنها برخی از آنها پروتئین کامل هستند که به معنای وجود تمامی اسید آمینههای ضروری در آن منبع است.
بدن به برخی از اسیدهای آمینه همواره نیاز دارد و به برخی دیگر نیاز کمتری دارد. محصولات حیوانی منابع اصلی پروتئین محسوب میشوند و اگر قصد دارید تا یک رژیم گیاهخواری یا وگان را دنبال کنید یافتن منابع پروتئین کامل از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
برنج و لوبیا
برنج و لوبیا یک ترکیب دیگر است که دو ماده مکمل یکدیگر محسوب میشوند و منبعی برای پروتئین کامل را شکل میدهند. لوبیا حاوی اسید آمینه لیزین است که برنج فاقد آن است.
سویا
سویا یکی از جایگزینهای گیاهی عالی برای گوشت محسوب میشود. تنها یک فنجان سویای پخته شده میتواند 29 گرم پروتئین را تامین کند. توفو که از سویا تهیه میشود، اگرچه از کیفیت بالای پروتئین سویا برخوردار نیست، اما میتواند 20 گرم پروتئین را تامین کند. استفاده از محصولات سویا به عنوان منبعی برای پروتئین این امکان را فراهم میکند تا مصرف گوشت را کاهش دهید و از فواید سلامت این کار بهرهمند شوید زیرا گوشت به طور معمول از محتوای چربی اشباع شده بالایی برخوردار است.
تخم مرغ محلی
تخم مرغ یکی از بدیهیترین انتخابها به عنوان منبع پروتئین محسوب میشود. تخم مرغهای محلی از میزان پروتئین و اسیدهای چرب امگا-3 بیشتر سود میبرند و میزان چربیهای اشباع شده در آنها کمتر است.
دانه کدو تنبل
دانه کدو تنبل بوداده خوراکی خوشمزه ای است و به عنوان یک میان وعده سالم و مقوی میتوانید آنها را مصرف کنید. دانه کدو تنبل یک منبع پروتئین کامل است و هر 9 اسید آمینه مورد نیاز بدن را در اختیار دارد. هر فنجان دانه کدو تنبل دارای 12 گرم پروتئین است و مصرف یک چهارم فنجان از این ماده غذایی نصف نیاز روزانه بدن به منیزم را تامین میکند. منیزیم میتواند تعداد دفعات شکل گیری میگرن و آثار افسردگی را کاهش دهد. همچنین، دانه کدو تنبل سرشار از تریپتوفان است که بدن از این اسید آمینه برای بهبود شرایط خواب استفاده میکند.
گندم سیاه
گندم سیاه با بهرهمندی از 23 گرم پروتئین از جمله غلات کامل محسوب میشود که باید آن را در رژیم غذایی خود جای دهید. آرد گندم سیاه میتواند برای
پخت و پز استفاده شود.
کوینوآ
این منبع پروتئین گیاهی به تازگی از محبوبیت بالایی در میان دوستداران مواد غذایی سالم برخوردار شده است. بسیاری از مردم فکر میکنند کوینوآ یک غله است، اما در حقیقت یک دانه محسوب میشود. به صورت طبیعی این محصول فاقد گلوتن است و از محتوای ویتامین b، منیزیم، کلسیم، و دیگر مواد مغذی سود میبرد. یک وعده کوینوآ برابر با یک چهارم فنجان و حاوی شش گرم پروتئین است.
دانه چیا (تخم شربتی)
چیا (تخم شربتی) از جمله دانههای خوراکی است که قدمت استفاده از آن به دوران مایا و آزتک باز میگردد. اگرچه یک قاشق غذاخوری از دانه چیا تنها 3 گرم پروتئین دارد، اما از منابع پروتئین کامل محسوب میشود و همچنین سرشار از مواد مغذی دیگر مانند اسیدهای چرب امگا-3، کربوهیدارتها، فیبر، آنتی اکسیدانها، و کلسیم است.