قیمت : 19000 تومان
قیمت : 19000 تومان
قیمت : 25000 تومان
قیمت : 25000 تومان
اکثر دانشوران و متفلسفان مسلمان در قرون گذشته - که تخصص معمول نبوده - در مسایل متنوّع علمی و فرهنگی اعمّ ادامه ...
ابوالهذیل که متکلّم و متفکّری بسیار قوی و نیرومند بود، در مسایل مختلف کلامی و فلسفی به تفکّر و تأمّل ادامه ...
ابوالهذیل، محمدبن الهذیل بن عبدالله بن مکحول عبدی معروف به علّاف، یا حَمدان بن هذیل علّاف و یا محمدبن ادامه ...
واصل، اصل در علم کلام، رأس اعتزال و بنیان گذار کلام معتزله و رییس اول آنهاست. بنابراین، در واقع و به ادامه ...
واصل در سال 80 هجری (699 یا 700 م) در مدینه‌ی طیّبه متولّد شد؛ به اتفاق آراء، او برده به دنیا آمد. برخی ادامه ...
مسئله‌ی اصلی و محوری مرجئه مسئله‌ی ایمان است که آنها متّفقاً عمل را از اجزاء و ارکان ایمان به شمار نیاوردند، ادامه ...
ارجاء در لغت به دو معنی آمده است: الف: امیدوار کردن؛ رجا، یرجو، رجاء و رَجوا، ضدِّ یَئس، بنابراین همزه‌ی ادامه ...
گروهی از ملحدان می‌کوشند وجود خداوند را به زعم خود معلول و ساخته حالات ذهنی و روانی انسان وصف نمایند ادامه ...
منکران و ملحدان علاوه بر تشکیک در براهین خداشناسی به گمان خویش می‌کوشند با دلایل و شبهات مختلف، مدعای ادامه ...
فطری و ذاتی بودن یک امر دارای پارامترها و خصوصیاتی است که آن را از غیرذاتی تفکیک میکند، مثلاً محبت به ادامه ...
فطرت از ماده «فطر» اشتقاق یافته که در لغت عرب در معانی مختلف مانند ابتدا، اختراع، پاره کردن از طول و ادامه ...
مخالفان در تضعیف برهان نظم می‌کوشند نشان دهند که احتمال تحقق نظم بدون ناظم هر چند صرف احتمال است، اما ادامه ...
این برهان به دلیل سادگی از براهین مردم‌پسند و مورد توجه پیامبران است. پیشینه آن به افلاطون و ارسطو می‌رسد. ادامه ...
در نظر اولیه حرکت از مکانی به مکان دیگر در پاسخ سؤال فوق تعریف میشود. این پاسخ در تعریف حرکت درست اما ادامه ...
لب تشنه است بچه و چشم «رباب»، تر اما دلش از این همه پر التهاب تر لب تشنه است بچه و بیدار میشود چشمان ادامه ...
لای لای ای درد دل‌هایت به جانم لای لای ای کم بهار پر خزانم لای لای ای شب کنار گاهوارت آب و آتش آب و نانم ادامه ...
گاه می‌شد از لبم طوفان شروع گاه می‌بردم به گلبرگی کوع گاه میرفتم دو گام از خود برون گاه می‌کردم به اصل ادامه ...
نپرس حال دل داغدار و چشم ترم را شکسته صاعقه تازیانه بال و پرم را اگر فرات به دجله بریزد و بخروشد، نمی‌نشاند ادامه ...
تاریخ تولد پیامبر (ص) بنا به روایت شیعیان مصادف با هفدهم ربیع الاول سال عام الفیل و بنا به روایت اهل سنت مصادف با دوازدهم ربیع الاول است.
شاید یکى از پراختلافترین مسایل تاریخ زندگانى حضرت محمد اختلاف موجود در تاریخ ولادت آن بزرگوار باشد که اگر کسى بخواهد همه اقوال را در این باره جمع آورى کند به بیش از 20 قول می رسد.
همه مورخان و سیره نویسان اتفاق دارند که تولد حضرت محمد (ص) در عام الفیل (سال 570 میلادی) و در ماه ربیع الاول بوده است، اما اینکه تولد آن حضرت در چه روزی از ماه ربیع الاول بوده است، معروف در میان محدثان شیعه این است که تولد آن بزرگوار در صبح روز جمعه هفدهم ربیع الاول بوده است و مشهور در میان اهل سنت این است که آن حضرت در روز دوشنبه دوازدهم ربیع الاول دیده به دنیا گشوده است.
عموم سیره نویسان اتفاق نظر دارند که تاریخ تولد پیامبر گرامى در عام الفیل، در سال 570 میلادى بوده است. زیرا آن حضرت به طور قطع، در سال 632 میلادى درگذشته است و سن مبارک او 62 تا 63 بوده است. بنابراین، ولادت او در حدود 570 میلادى خواهد بود.
بسیارى جاى تاسف دارد که روز میلاد و وفات رهبر عالیقدر اسلام، بلکه موالید و وفیات بیشتر پیشوایان مذهبى ما به طور تحقیق معین نیست. این ابهام سبب شده که بسیارى از روزهاى جشن و سوگوارى ما از نظر تاریخ قطعى نباشد؛ در صورتى که دانشمندان اسلام، نوعا وقایع و حوادثى را که در طى قرون اسلامى رخ داده است با نظم مخصوصى ضبط کرده اند، ولى معلوم نیست چه عواملى در کار بوده که میلاد و وفات بسیارى از آنها به طور دقیق ضبط نگردیده است.
جعفر سبحانی در کتاب فروغ ابدیت می نویسد: فراموش نمی کنم هنگامى که دست تقدیر، نگارنده را به سوى یکى از شهرهاى مرزى کردستان ایران کشانیده بود، یکى از دانشمندان آن محل این موضوع را با من در میان گذارد و بیش از حد اظهار تاسف نمود و از سهل انگارى نویسندگان اسلامى بسیار تعجب می کرد و می افزود: چطور آنان در یک چنین موضوع اختلاف نظر دارند. نگارنده به او گفت: این موضوع تا حدودى قابل حل است. اگر شما بخواهید بیوگرافى و شرح حال یکى از دانشمندان این شهر را بررسى کنید و فرض کنیم که این دانشمند پس از خود اولاد و کسان زیادى از خود به یادگار گذارده باشد، آیا به خود اجازه مىدهید که با بودن فرزندان مطلع و فامیل بزرگ آن شخص، که از خصوصیات زندگانى او طبعا آگاهند، بروید شرح زندگانى او را از اجانب و بیگانگان، یا از دوستان و علاقمندان آن شخص درخواست کنید؟ به طور مسلم وجدان شما اجازه چنین کاری را نمی دهد.
رسول گرامى اسلام از میان مردم رفت و فامیل و فرزندانى از خود به یادگار گذارد، بستگان و کسان آن حضرت می گویند: اگر رسول خدا پدر ارجمند ماست و ما در خانه او بزرگ و در دامن مهر او پرورش یافته ایم، بزرگ خاندان ما، در فلان روز به دنیا آمده و در فلان ساعت معین، چشم از جهان بربسته است. آیا با این وضع جا دارد که قول فرزندان او را نادیده گرفته و نظر دور افتادگان و همسایگان را بر قول آنان ترجیح دهیم؟!
دانشمند مزبور، پس از شنیدن سخنان نگارنده
سر به زیر افکند و سپس گفت: گفتار شما مضمون مثل معروف است که: «اهل البیت ادرى بما
فی البیت» و من نیز تصور می کنم که قول امامیه، در خصوصیات زندگى آن حضرت که ماخوذ
از اولاد و فرزندان و نزدیکان اوست، به حقیقت نزدیکتر باشد.
معروف این است که نور وجود آن حضرت، در ایام تشریق (روزهای یازدهم الی سیزدهم از ماه حج) در رحم پاک «آمنه» قرار گرفت. |
ولى این مطلب با آنچه میان عموم مورخان مشهور است که تاریخ تولد پیامبر در ماه «ربیع الاول» بوده است، سازگار نیست. زیرا در این صورت، باید دوران حمل«آمنه» را، سه ماه و یا یکسال و سه ماه بدانیم و این خود از موازین عادى بیرون است و کسى هم آن را از خصائص حضرت محمد (ص) نشمرده است.
محقق بزرگ، شهید ثانى (911-966) اشکال مزبور را چنین حل کرده است که: فرزندان اسماعیل به پیروى از نیاکان خود، مراسم حج را در «ذى الحجه» انجام می دادند، ولى بعدا به عللى به این فکر افتادند که مراسم حج را هر دو سال در یک ماه انجام دهند؛ یعنى دو سال در «ذى الحجه» و دو سال در «محرم». بنابراین، با گذشتن 24 سال، دو مرتبه ایام حج به جاى خود باز می گردد و رسم اعراب بر همین جارى بود، تا این که در سال دهم هجرت که براى اولین بار، ایام حج با ذى الحجه تصادف کرده بود، پیامبر گرامى با القاء خطبه اى، از هر گونه تغییر، اکیدا جلوگیرى فرمود و ماه ذى الحجه را ماه حج معرفى نمود و این آیه در خصوص جلوگیرى از تاخیر ماه هاى حرام که رسم عرب جاهلى بود نازل گردیده است:
«انما النسیء زیادة فی الکفر یضل به الذین کفروا یحلونه عاما و یحرمونه عاما»؛ «تغییر دادن ماه هاى حرام نشانه فزونى کفر است. کسانى که کافرند به وسیله آن گمراه مىشوند یک سال آن را حلال می شمارند و یک سال حرام».
روى این جریان، ایام تشریق در هر دو سال در گردش بوده است. اگر روایات می گوید که: نور آن حضرت در ایام «تشریق»، در رحم مادر قرار گرفته و در هفدهم ربیع الاول از مادر متولد گردیده است، این دو مطلب با هم منافات ندارند؛ زیرا در صورتى منافات پیدا می کنند که منظور از ایام تشریق همان یازدهم و دوازدهم و سیزدهم «ذى الحجه» باشد ولى همان طورى که توضیح داده شد، ایام تشریق پیوسته در تغییر و تبدیل بوده و ما با محاسبات به این مطلب رسیدیم که در سال حمل و ولادت آن حضرت، ایام حج مصادف با ماه جمادى الاولى بوده است و چون تاریخ تولد پیامبر در ربیع الاول بوده، در این صورت دوران حمل آمنه تقریبا ده ماه بوده است.
نظریه دیگر این است که اعراب در دو موقع «حج» می کردند. یکى ذى الحجه و دیگر ماه رجب و تمام اعمال حج را در همین دو موقع انجام می دادند. در این صورت، ممکن است مقصود از این که: «آمنه» در ماه حج یا در ایام تشریق، حامل نور رسول خدا شده، همان ماه رجب باشد و اگر تاریخ تولد پیامبر را در هفدهم ماه ربیع الاول بدانیم، در این صورت مدت حمل، هشت ماه و اندى خواهد بود.
گردآوری: مجله اینترنتی ستاره
ذات نایافته از هستی بخش *** کی تواند شود هستی بخش
و به قول حکما فاقد الشیء نمی‌تواند معطی شیء باشد.
بعضی از محققین (11) بر این تقریر حاجی اشکال کردند که این مصادره به مطلوب است. برای اینکه نمی‌توان وجود صرف را مشاهده کرد. بلکه مشاهده ما وجود ذی الماهیة و منسوب به اعدام است و این تقریر متفرع بر ثبوت حقیقت صرفه است که نه بدیهی است و نه بر آن برهان آورده شده است.
ولکن به نظر می‌رسد تقریر حاجی نفس تقریر شیخ الرئیس است و از وجود ناقص به وجود تام استدلال شده نه این که فرض حاجی موجود مطلق و صرف تمام و خالی از اعدام است تا اشکال وارد بشود، باری خود این وجودات ناقصه و ممکنه با وجود صرف محض در اصل هستی وجود مساوی بلکه عین او هستند مگر این که این وجود ناقص ملبس به لباس نقص و محدودیت است و این مانع نمی‌شود که در اصل وجود با وجود صرف، مشترک باشند.
جام جم سرا: بی‌شک اینکه ما در تمام طول عمرمان چه حسی نسبت به ماه رمضان و روزه‌داری داشته باشیم، بیشتر از همه به رفتار و طرز برخورد والدین ما در مواجهه با این ماه و آداب آن برمیگردد و اینکه در سال‌های اولیه روزه‌داری ما در کودکی و نوجوانی، چه رفتاری را در پیش گرفته‌اند.
از روزه‌داری کودک خود نترسید
بسیاری از کودکان 9 تا 12 ساله به تبعیت از والدینشان علاقه‌مندند روزه بگیرند و به این ترتیب پدر و مادرها نگرانند از اینکه فرزندشان میتواند در این روزهای گرم سال، نزدیک به 17 ساعت گرسنگی و تشنگی را تحمل کند یا خیر.
کودکان درباره ماه مبارک رمضان سوال‌های بسیاری دارند و پاسخ هرکدام از این سوالات میتواند تصویری عمیق در ذهن آنها ایجاد کند. اگر این پاسخ‌ها حساب شده باشد، در پرورش این مفاهیم در ذهن کودک موثر خواهد بود و اگر پاسخ‌ها سطحی و غیرواقعی باشد، تاثیری منفی بر جا خواهد گذاشت. روزه گرفتن و یک روز تمام چشم روی خوراکی‌ها بستن از نظر یک کودک، واقعه‌ای سخت و ناممکن است و عکس‌العمل والدین و بزرگ‌ترها میتواند ذهنیت کودک را تغییر دهد. متاسفانه برخی افراد با لحنی دلسوزانه و ترحم‌برانگیز به کودک روزه‌دار عبارات نامناسبی می‌گویند: برای تو خیلی زود است و... که در این مواقع والدین باید با قاطعیت از فرزند خود حمایت و با آرامش و بیانی ساده از او دفاع کنند.
هرچند اول و آخر این شما هستید که به ذهن اعتقادی فرزندتان جهت می‌دهید، اما نمی‌توان نقش اطرافیان و دوستان را بی‌اثر دانست. با خانواده‌هایی رفت و آمد داشته باشید که انجام فرائض دینی برایشان مهم است و به بهانه گرما و طولانی بودن ساعت روزه‌داری از زیر بار آن شانه خالی نمی‌کنند. سعی کنید دوستان فرزندتان اهل روزه باشند و او احساس تنهایی نکند و تحت تاثیر آنها قرار نگیرد.
چه کودکانی می‌توانند روزه بگیرند
روزه‌داری برای کودکان و نوجوانان به وضع جسمانی و سلامت آنها بستگی دارد؛ یعنی کودکانی با وزن متعادل که از هر نظر سالم باشند و به دریافت مواد مغذی یعنی ترکیبات کلسیمی، میوه و سبزی‌ها و مواد پروتئینی در وعده سحر و افطارشان توجه و دقت شود، مشکلی برای روزه‌داری ندارند.
اما باید به این نکته توجه کرد که اول از همه سن کودک برای روزه کامل، باید بالای 8 سال باشد، وزن او با توجه به قدش کم نباشد که این قسمت با نظر متخصصان تغذیه باید تائید شود.
در زمان روزه‌داری، کودک باید استراحت کامل داشته باشد و در نهایت قبل از آغاز به روزه گرفتن حتما وضع بدنی او زیر نظر پزشک مورد بررسی قرار گیرد و اگر احتمال وجود بیماری هست، پیش از شروع روزه، کاملا درمان شود.
سیما راغبیان، کارشناس حوزه کودک و نوجوان درباره اینکه چه کودکانی می‌توانند روزه بگیرند می‌گوید: توانایی روزه گرفتن کودکان به جنسیت و سن آنها بستگی دارد؛ اینکه در اسلام سن روزه گرفتن دختران 9 سال تمام و پسران 15 سال تمام است، بدون حکمت و دلیل نیست، اما همه اینها به توانایی‌های خود کودک یا نوجوان نیز بستگی دارد.
راغبیان با اشاره به اینکه پدر و مادر بهتر از هر کسی می‌توانند تشخیص دهند که کودک یا نوجوان واقعا توانایی روزه گرفتن دارد یا خیر، می‌گوید: مهمترین مساله چگونگی برخورد والدین با توانایی یا ناتوانی کودک یا نوجوان در روزه گرفتن است؛ مثلا اگر والدین مطمئن هستند که او قادر به روزه گرفتن نیست یا اینکه پزشک در این مورد تشخیص داده است که کودک یا نوجوان نباید روزه بگیرد، باید او را توجیه کنند که بی‌دلیل روزه خود را نمی‌خورد یا اینکه اگر امکان این فراهم باشد که او را تا مسافتی که مسافر محسوب میشود و میتواند روزه‌اش را بخورد، ببرند و برگردانند و برایش فلسفه روزه مسافر را توضیح دهند.
نکته مهم دیگر درباره کودکان و نوجوانانی که نمی‌توانند روزه بگیرند این است که والدین باید به آنها آموزش دهند که حداقل تظاهر به روزه‌خواری نکنند، چون این روزه‌خواری‌های هرچند موجه، اما در ملاء‌عام و زیر پا گذاشتن برخی قید و بند‌ها تاثیر بسیار بدی را بر روی آینده اعتقادی کودکان می‌گذارد.
روزه‌داری را جذاب کنید
سعی کنید اولین تجربه روزه گرفتن را برای فرزند خود به یادماندنی و جذاب کنید. اگر او خاطره خوبی از اولین روزه خود داشته باشد، بهطور مسلم سال‌های آینده به استقبال از روزه‌داری خواهد رفت.
بهترین مشوق برای کودکان، لطافت و محبت بیشتر والدینشان در زمان روزه‌داری به آنهاست. والدین گاهی با برخوردهای نامناسب، کودکان را نسبت به روزه دچار احساس منفی می‌کنند. مثلا اگر والدین به علت استراحت خود در زمان روزه‌داری با تندخویی مانع بازی کودک شوند یا اگر به صورت افراطی و با برخورد نامناسب او را از خوردن و آشامیدن منع نمایند، باعث ایجاد دیدگاهی منفی نسبت به این ماه در آنها خواهند شد.
فراهم کردن زمان خواب و استراحت مناسب برای کودکان و استفاده از الفاظ مناسب هنگام بیدار کردن برای سحر، باعث شیرین‌‌تر شدن روزه برای آنها میشود. تکان دادن‌های شدید یا استفاده از الفاظ نامناسب موجب میشود کودک با دلسردی آماده سحری خوردن شود.
با عبارات نامناسب برای بیان ضعف و گرسنگی، مشکل دانستن سحرخیزی و شکایت از انجام امور ماه مبارک رمضان به فرزندان خود انرژی منفی ندهید تا احساسات و نگرش‌های نامناسب در آنها شکل نگیرد.
توصیه‌هایی به والدین
روزه‌داری در صورتی که الگوی رژیم غذایی سحر و افطار رعایت شود، نه‌تنها زیانی ندارد، بلکه برای سلامت جسم و روان مفید نیز هست؛ لذا والدین از فعالیت‌های سنگین بدنی کودکان روزه‌دار خود بویژه در ساعات میانی روز جلوگیری کنند. همچنین ساعات استراحت شبانه را به نحوی تنظیم کنند که کودکان هنگام سحر بتوانند با نشاط از خواب برخیزند و ضمن خوردن سحری کامل، از برکات معنوی سحرهای ماه رمضان نیز بهره‌مند شوند. کودکان روزه‌دار نباید از خوردن افطار و سحری خودداری کنند، اجتناب از خوردن سحری عوارض جدی را در پی خواهد داشت. خوردن وعده غذایی سحر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و همه اقشار بویژه نوجوانان باید با مصرف گروه‌های غذایی متنوع نیاز روزانه بدنشان را دریافت کنند.
کودکان و نوجوانان روزه‌دار سعی کنند در طول روز در محیط‌هایی قرار گیرند که خنک باشد و در ساعات گرم از منزل خارج نشوند.
نکته دیگر این است که در طول روز بهتر است از فعالیت‌هایی که باعث خستگی و تشنگی نوجوان می‌گردد، جلوگیری شود. هرچند پیاده‌روی و فعالیت‌های سبک میتواند در طول ماه مبارک ادامه یابد، اما به دلیل تقارن ماه رمضان امسال با روزهای گرم ماه تیر و مرداد احتمال تشنگی، کمبود آب و ضعف زیاد می‌باشد، بنابراین در صورتی که نوجوان تمایل به انجام فعالیت ورزشی دارد بهتر است آن را به بعد از ساعات افطار موکول نماید. (الهام طباطبایی/ضمیمه چاردیواری)
جام جم سرا: چهره‌های خشن و سگرمه‌های در هم فرو رفته به چهره‌هایی بشاش و با نشاط تبدیل میشود. اجناس را می‌توان به قیمت واقعی‌تری خرید و کیفیت محصولات غذایی بخصوص فرآورده‌های لبنی بهتر و ترازوها دقیق‌تر میشود. رانندگان تاکسی بر اساس تعرفه‌ها کرایه می‌گیرند و تا آخرین قران باقی پول مسافر را می‌پردازند.
مساجد پرتردد و نماز سر وقت و اغلب به جماعت خوانده میشود و در مجالس ختم و تفسیر قرآن افراد بیشتری شرکت می‌کنند. خانواده‌ها خمس و زکات مال‌شان را محاسبه و پرداخت می‌کنند و دستگیری از حال همسایه و مستمندان بیشتر شده و برخی از زندانی‌ها به مدد خیرین آزاد می‌شوند. کودکان یتیم صاحب حامی و جهیزیه نوعروسان محروم جور میشود و رفت و آمدهای فامیلی رنگ تازه‌ای به خود می‌گیرد. تا اینجای کار روابط حسنه و ارتباط با خدا نزدیک است اما...
چرا فقط در ماه روزه‌داری اصلاح می‌شویم؟
اما سوال اینجاست چطور میشود که در این ماه تا این حد نوع رفتار، عملکرد، روحیات و به کل زندگی افراد به ویژه خانواده‌ها چهره معنوی به خود می‌گیرد؟ آیا این معنویت و متعالی شدن آن‌طور که در ظاهرمان دیده میشود در باطنمان هم نهادینه میشود و برگشت‌ناپذیر است؟
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر نصیر عابدینی، روانشناس در این خصوص می‌گوید: روزه‌داری یکی از عوامل تاثیرگذار بر ارتقای هوش هیجانی افراد است. هوش هیجانی یعنی توانایی فرد در شناخت خود، درک احساسات دیگران و ابراز همدلی و خودمهارگری در برابر هیجانات منفی و تکانه‌هاست. در واقع وقتی فرد روزه‌دار با خودمهارگری، رسیدن به نیازهای فوری و ضروری خود را به‌تعویق می‌اندازد یعنی در ساعات مشخصی از روز نمی‌خورد و نمی‌آشامد و افکار و زبانش را از غیبت کردن، تهمت زدن و دروغ گفتن کنترل میکند و از آلودگی نگاه پرهیز میکند، سازگاری‌اش در برابر سختی‌ها بیشتر میشود و بهتر میتواند بر اعمال، کردار و خلقیات خویش مسلط شود، ضمن اینکه براحتی میتواند دیگران را درک کرده و به همدلی و همزبانی با اطرافیان پرداخته و به نوعی هیجانات منفی آنان را نیز تعدیل کند. حجت‌الاسلام عابدینی تصریح میکند: افراد در زمینه هوش هیجانی دارای ظرفیت‌های متفاوتی هستند. به طور مثال در میان اعضای یک خانواده ممکن است یکی در حد متوسط و دیگری توانمندتر باشد. در حقیقت قسمتی از این هوش غریزی و قسمتی دیگر در اثر کوشش، تمرین و تجربه حاصل میشود که این امر از طریق روزه‌داری تقویت میشود. تحقیقات نشان داده است میزان هوش هیجانی در پایان ماه مبارک نسبت به هفته قبل از شروع ماه رمضان افزایش معنی داری دارد و یک‌ماه پس از ماه رمضان رو به کاهش می‌رود.
چرا خلق روزه‌دار تنگ میشود؟
اما چرا گاهی گرسنگی و تشنگی فرد روزه‌دار را کم طاقت، کم‌تحمل، کم‌حوصله و گاهی پرخاشگر میکند و آیا راهی برای رهایی از این تغییرات خلقی وجود دارد؟
دکتر عابدینی با اشاره به اینکه روزه‌داری با گرسنگی فرق میکند می‌گوید: گرسنگی و تشنگی ممکن است طولانی مدت، نامحدود و ناگهانی باشد و موجب بروز صدمات جبران‌ناپذیری در فرد شود، اما گرسنگی حاصل از روزه‌داری، بی‌غذایی در ساعات مشخص، معین و محدودی است که فرد با آمادگی کامل وارد این مرحله میشود. البته گرچه ممکن است فرد به دلیل برنامه غذایی ناصحیح با افت قند خون یا با قرار گرفتن در شرایط نامساعد محیطی با کم‌آبی و در نهایت افت تمرکز مواجه شود، اما توان ذهنی فرد مختل نخواهد شد و مخاطره‌آمیز نیست.
به گفته این روانشناس گر چه در برخی مطالعات افزایش تحریک‌پذیری و بدخلقی بخصوص در ساعات نزدیک به افطار دیده شده است، اما این تحریک‌پذیری بیشتر مربوط به مصرف‌کنندگان کافئین بخصوص افراد سیگاری است و البته بخشی از این تغییرات ناشی از تغییر چرخه خواب و بیداری و تغییر ساعات خوردن و آشامیدن است که در برخی افراد روی مکانیسم‌های داخلی بدن تاثیر گذاشته و میتواند اثرات متفاوتی بر سطح خلق افراد بگذارد که البته به مرور و با گذشت چند روز اول روزه‌داری این تغییرات کاهش یافته و بدن بتدریج به شرایط موجود عادت میکند. ولی با توجه به اینکه امسال هوا گرم و ساعات بین سحر تا افطار بیش از هر زمان دیگری است و گاهی احتمال دارد تغییرات خلقی به دلیل کاهش آستانه تحمل ایجاد شود. دیده شده که در میان برخی افراد خانواده بویژه همسران در ساعات نزدیک به افطار تندخویی، بدزبانی، بدرفتاری، بی‌حرمتی، ناسپاسی و نامهربانی‌هایی انجام میشود که باید متوجه بود که اگر از حد بگذرد روی فرزندان خانواده تاثیر منفی گذاشته و احتمال دارد که موجب دلزدگی و رویگردانی بچه‌ها از انجام این فریضه واجب شود و خاطره بدی از ایام روزه‌داری و ماه رمضان در ذهنشان نهادینه شود.
تغییرات خلقی را چگونه مهار کنیم؟
حجت‌الاسلام دکتر عابدینی به خانواده‌ها توصیه میکند در کنار انجام اعمال واجب دینی همچون نماز و روزه بهتر است تلاوت قرآن، ذکر توسل و قرائت دعا بهطور مستمر انجام شود و همچنین حضور بیشتر در مساجد و سخنرانی‌های دینی با متوجه کردن افراد به سوی خداوند باعث ایجاد آرامش روحی و روانی و بهره‌گیری بیشتر از موضوعات دینی میشود و با کمک به ارتقای هوش معنوی فرد میتواند در خودسازی، خود کنترلی، مقابله با استرس و اضطراب و در نتیجه کاهش تنش‌های روحی و روانی موثر باشد و حتی از میزان افسردگی بکاهد.
در حقیقت کسی که اعتقاد دارد خدا با اوست و همواره به او کمک میکند احساس امنیت کرده و این خود باعث بهبود بسیاری از اختلالات روحی میشود. از طرفی با شرکت در مراسم گروهی و ضیافت‌های فامیلی و دوستانه، دریافت حمایت اجتماعی بیشتر شده و پریشانی‌های عاطفی و تنیدگی و هیجانات منفی از بین می‌رود. لازم است بدانید خانواده‌هایی که ماه رمضان روزه نمی‌گیرند و سایر عبادات دینی را بجای نمی‌آورند و در ضیافت‌های افطاری شرکت نمی‌کنند، بهداشت روان و دستیابی به آرامش در آنان بسیار کمرنگ است و گاهی دیده نمی‌شود.
در واقع آن انرژی و معنویتی که بخصوص هنگام افطار و سحر حاکم میشود و اعضای یک خانواده را با آن توان و شتاب به تهیه و تدارک سفره افطار وامی‌دارد نمونه‌ای از آرامشی است که در اثر تقویت هوش معنوی به دست می‌آید. حتی این آرامش، موجب همکاری و هماهنگی اعضای خانواده برای تهیه و تدارک و چیدمان سفره افطار و سحر میشود و یکی از عواملی است که میتواند بر استحکام روابط افراد خانواده بیفزاید. چون بر سر این سفره‌ها اعضای خانواده بیشتر با هم در تعامل هستند و همدلی، همفکری، هم‌اندیشی و هم صحبتی بیشتر میشود و میتواند روابط همسران را گرم‌تر کند.
چرا روزه از تمایلات جنسی می‌کاهد؟
اما آیا روزه‌داری باعث ایجاد محدودیت‌هایی در روابط زناشویی همسران میشود؟ دکتر عابدینی در این خصوص می‌گوید: همانطور که محدودیت دریافت غذا روی برخی مکانیسم‌های داخلی بدن تاثیر می‌گذارد و میتواند باعت تغییرات خلقی شود، بر این اساس میتواند محور تولید مثل یعنی غدد جنسی را تحت تاثیر قرار دهد و پذیرش جنسی را مهار کند. این مهار پذیرش جنسی به دلیل کاهش سطح هورمون‌های جنسی است که نقش اساسی در رفتار جنسی ما دارد. در مطالعه‌ای که روی عملکرد جنسی افراد در ماه رمضان انجام شد نتیجه آن بود که کیفیت و تکرر مقاربت جنسی در ماه رمضان کاهش یافته است، اما لازم است بدانید به دلیل تقویت هوش معنوی و هوش هیجانی در ایام روزه‌داری میزان شادکامی و رضایتمندی زناشویی افزایش یافته و نتیجه آن رفتارهای انعطاف‌پذیر، حل بهتر مساله، مثبت‌اندیشی و درک اصولی‌تر شرایط متقابل همسران است. این را هم بدانید منظور از هوش معنوی یعنی ارتقای توانایی برای بهره‌گیری از منابع و موضوعات دینی و معنوی است که میتواند سازگاری فرد را بالا ببرد و هوشمندانه و عاقلانه‌تر عمل کند. به همین دلیل افراد بویژه خانواده‌هایی که نگرش دینی بالاتری دارند و اعمال مذهبی نظیر روزه‌داری را انجام می‌دهند از شادکامی بالاتری برخوردار بوده و رضایت بیشتری از زندگی دارند. با توجه به این موضوع می‌توان پیشنهاد کرد افراد بویژه خانواده‌هایی که در طول زندگی شادکامی کمتری را تجربه می‌کنند با رجوع به دین و معنویات شادی بیشتری کسب کنند.
حجت‌الاسلام دکترعابدینی خاطرنشان میکند اگر در خانواده‌ای یک یا دو نفر از اعضای خانه روزه‌دار باشند شادکامی حاصل از هوش معنوی و همچنین هوش هیجانی آنان باعث تقویت و تشویق سایر اعضای خانه بخصوص فرزندان به انجام این فریضه الهی خواهد شد. (فاخره بهبهانی/ضمیمه چاردیواری)
هر روز یک حدیث از معصومین(ع) با مضامین دینی و اخلاقی در بخش قرآن و عترت منتشر می شود.
امام حسن مجتبى علیه السلام:
أَنَا الضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ یَهْجُسْ فِی قَلْبِهِ إِلَّا الرِّضَا أَنْ یَدْعُوَ اللَّهَ فَیُسْتَجَابَ لَهُ.
کسى که در دلش هوایى جز خشنودى خدا خطور نکند، من ضمانت مى کنم که خداوند دعایش را مستجاب کند.
کافى(ط-الاسلامیه) ج۲، ص۶۲، ح ۱۱
فرآوری: آمنه اسفندیاری-بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان
سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی (۱۲۷۶-۱۳۶۹/ ۱۳۱۵-۱۴۱۱ق) از مراجع تقلید شیعه پس از آیت‌الله بروجردی است. او در ۲۷ سالگی به اجتهاد رسید. ایشان، از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری و آقا ضیاء عراقی بود و از محضر سیدعلی قاضی، سید احمد کربلایی و میرزا جواد ملکی تبریزی بهره برد. گرایش سیاسی او موافق با آیت‌الله خمینی بود و این روحیه در بارزترین شاگردانش نیز دیده میشود.
آیةَ الله مرعشی نجفی، کتابخانه‌ای را تأسیس کرد که امروزه از لحاظ تعداد و کیفیت نسخه‌های خطی کهن اسلامی، نخستین کتابخانه ایران و سومین کتابخانه جهان اسلام به شمار می‌رود. او هیچگاه برای سفر حج، مستطیع نشد. مدرسه‌های مرعشیه، شهابیه، مهدیه و مؤمنیه را او تأسیس کرد.
مهمترین تألیفاتش، تعلیقات احقاق الحق، مشجرات آل الرسول، طبقات النسابین و حاشیه بر عمدة الطالب هستند. او برای نوشتن برخی کتاب‌های خود به کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان ادیان مختلف به گفتگو نشست. آیت‌الله مرعشی را بنا به وصیت خودش، در کتابخانه‌اش -واقع در خیابان ارم قم- دفن کردند.
حضرت آیة الله مرعشی نجفی خصوصیت دیگری که داشتند، میفرمودند: «من از روز اولی که خودم را شناختم و روی پای خودم ایستادم، از البسه خارجی استفاده نکردهام». و تا آخر عمرشان هم همینطور بودند و میفرمودند: «این یک راه مبارزه با استعمار و استعمارگران است».
آیت الله مرعشی نجفی - رحمه الله علیه - از سجایای اخلاقی بیشماری برخوردار بودهاند که ذکر همه این خصوصیات در این مجال، مقدور نیست و ما تنها به ذکر چند مورد بسنده می‌کنیم.
یکی دیگر از بارزترین خصوصیات اخلاقی ایشان، علاقه و اظهار ارادت و توسل و تضرع شدید نسبتبه ائمه معصومین - علیهم السلام - بود. ایشان میفرمودند از روزی که خودم روی پای خودم ایستادم، هرگاه لباس نوی میدوختم، نخستین بار می‌بردم در حرمهای ائمه - علیهم السلام - و با مالیدن به ضریح، آن را متبرک نموده، بعد از آن استفاده می‌کردم، ساختمان کتابخانه، مدرسه، حسینیه و یا هر ساختمانی که مستقیم زیر نظر ایشان ساخته می‌شد، وقتی گودبرداری می‌کردند، ایشان مقداری از تربتسید الشهداء - علیه السلام - را در پیهای آن میریختند و میفرمودند با این تربت من اینجا را بیمه میکنم و به خصوص هر وقت مشرف میشدند به حرم، در آستانه حرم هنگام ورود خودشان را روی زمین میانداختند و محاسنشان را روی خاکهای درب ورودی حرم میمالیدند و به ما میگفتند شماها مثل اینکه خجالت میکشید این کار را انجام دهید، این خجالتباعث میشود شما از در خانه اینها دور شوید و شما باید کاری کنید که دیگران هم تاسی کنند،
یکی از خصوصیات برجسته ایشان ساده زیستی و عدم توجه به مسائل مادی دنیوی بود. ایشان پس از اقامت در قم و ازدواج از نظر مالی مدتها در وضعیتبدی به سر میبردند و مدتها اجارهنشین بودند تا اینکه کمکم با تهیه یک زمین کوچک در آن خانهای ساختند و تا آخر عمرشان نیز در آن زندگی کردند.
ایشان هیچوقت از وضعیت مالی مطلوبی برخوردار نبودند و هر آنچه به دست میآوردند، در راه رفع حوایج مردم مصرف نموده، یا وقف می‌کردند و هیچگاه مالی را به خودشان اختصاص ندادهاند. میفرمودند: «من شب که میخوابم هیچ پولی، هیچ اندوختهای در جیب من نباشد، چون ما عامل هستیم. ما باید از این دست بگیریم و با دست دیگر بدهیم به فقرا، ایتام، نیازمندان و کمک کنیم به مراکز علمی، دینی و فرهنگی، اینها مال ما نیست!»
صبحها نخستین زائر حضرت معصومه - سلام الله علیها - ایشان بودند، گاهی یک ساعت قبل از اذان تشریف میبردند پشت درب صحن و آنجا مینشستند تا فراش حرم بیاید درب را باز کند و ایشان نخستین زائر حرم باشند
یکی دیگر از خصوصیات ایشان علاقه و عشق بیحد و حصر نسبت به کسب علم و دانش بود. یک وقتی ایشان نقل میفرمودند: «زمانی که ما در نجف اشرف به تحصیل اشتغال داشتیم، گاهی می‌شد که ما تا 40 روز اصلا گوشت گیرمان نمیآمد که بخوریم، خوب آقازاده هم بودیم و رویمان نمیشد برویم پیش اعلام و بزرگان آن وقت و دست دراز کنیم و گاهی آنقدر سرگرم درس بودیم که تا 24 ساعت گرسنه میماندیم ولی اصلا توجه به این مسائل نداشتیم.» میفرمودند: «زمانی که من در مدرسه قوام در نزدیکیهای صحن مطهر مولی امیر المؤمنین در نجف اشرف به تحصیل اشتغال داشتم، با مرحوم آیة الله حاج سید ابو القاسم ارسنجانی شیرازی که از علماء بزرگ شیراز بودند، هم حجره بودم. ما گاهی گرسنه میشدیم و هیچ چیز نداشتیم بخوریم. بعضی از اعیان و اشراف آن روز هم فرزندان خود را میفرستادند به نجف اشرف که درس بخوانند، ولی اینها معمولا میآمدند و درس نمیخواندند و آش و پلویی راه میانداختند و عدهای هم از این افرادی که دنبال دنیا بودند، دور اینها را میگرفتند و ارتزاق می‌کردند، گاهی اینها کاهوی زیادی میخریدند و میآمدند در کنار حوض و برگهای زیادی را میریختند در حاشیه حوض و ساقههای وسطش را میبردند و میخوردند. و من و آن رفیق هم حجرهام با هم میرفتیم این برگهای اضافی کاهوها را مخفیانه جمع میکردیم و با آنها رفع گرسنگی میکردیم و هیچگاه هم به خودمان اجازه نمیدادیم که برای کسی بازگو کنیم، ولی آنی از تحصیل و تدریس غافل نبودیم.»
حضرت آیة الله مرعشی نجفی خصوصیت دیگری که داشتند، میفرمودند: «من از روز اولی که خودم را شناختم و روی پای خودم ایستادم، از البسه خارجی استفاده نکردهام». و تا آخر عمرشان هم همینطور بودند و میفرمودند: «این یک راه مبارزه با استعمار و استعمارگران است».
خصوصیت دیگر ایشان، پایبندی ایشان به اقامه جماعت در حرم مطهر حضرت معصومه - سلام الله علیها - بود. از همان زمان قدیم، نزدیک به 60 سال پیش ایشان مرتب سه وعده مشرف میشدند به حرم مطهر و در آنجا اقامه جماعت میفرمودند. صبحها نخستین زائر حضرت معصومه - سلام الله علیها - ایشان بودند، گاهی یک ساعت قبل از اذان تشریف میبردند پشت درب صحن و آنجا مینشستند تا فراش حرم بیاید درب را باز کند و ایشان نخستین زائر حرم باشند. در زمستانهای خیلی سرد، گاهی برف زیادی میبارید که ارتفاع برف به 80، 90 سانتیمتر میرسید، ایشان قبل از اذان صبح، پارویی به دست میگرفتند و از منزل تا حرم مطهر مسیر را برای مردم باز می‌کردند و هرگاه هم کسی میگفت آقا شما این کار را نکنید، میفرمود: من میخواهم ثواب کنم.
سجده هایتان را طولانی کنید!!