دانش > محیط زیست جهان - همشهری آنلاین:
مقامات چهار شهر بزرگ جهان میگویند تا اواسط دهه آینده از تردد هرنوع وسیله نقلیه دیزلی در این شهرها جلوگیری خواهند کرد.
براساس گزارش BBC، فرمانداران چهار شهر بزرگ و اصلی جهان، پاریس، مکزیکوسیتی، مادرید و آتن میگویند با هدف بهبود کیفیت هوای این شهرها قصد اجرای ممنوعیت تردد خودروهای دیزلی را دارند. به گفته این مقامات استفاده از خودروهای جایگزین و تشویق به پیادهروی و دوچرخهسواری از جمله برنامههایی است که در راستای عملی ساختن این طرح اجرا خواهند شد.
این تعهدات در نشست دوسالانه مقامات شهری در نیومکزیکو تصویب شدند. استفاده از گازوئیل در حمل و نقل طی سالهای اخیر به دلیل نگرانی درباره آلودگی هوا تحت نظارت شدید درآمدهاست. سازمان جهانی بهداشت میگوید سالانه درحدود سه میلیون مرگ در جهان تحت تاثیر قرار گرفتن در معرض آلودگیهای هوا در شهرها است.
موتورهای دیزلی به دو شکل در این مشکل سهمی بزرگ دارند: تولید ذرات معلق و اکسید نیتروژن. ذرات بسیار کوچک معلق میتوانند به درون ریه نفوذ کنند و به بیماریهای تنفسی و قلبی عروقی و در نهایت مرگ منجر شوند. اکسید نیتروژن نیز منجر به ایجاد اوزون در سطح زمینی شده و اختلالات تنفسی را در افرادی که سابقه ابتلا به این بیماری را ندارند تشدید میکند.
برهمین اساس فرمانداران شهرهای بزرگی که به بحران کیفیت بد هوا دچارند تصمیم به توقف استفاده از سوخت دیزلی گرفتهاند و وعده دادهاند تا سال 2025 هرآنچه در توان دارند را برای افزایش استفاده از خودروهای برقی، هیبریدی و هیدروژنی به کار بگیرند.
پاریس تاکنون اقداماتی را در این زمینه انجام دادهاست و مجوز تردد خودروهایی متعلق به پیش از سال 1997 را باطل کردهاست و این محدودیت را تا سال 2020 هرسال دشوارتر خواهدساخت. همچنین یک بار در ماه منطقه کاخ الیزه برای خودروها ممنوعالورود میشود و سه کیلومتر از ساحل غربی رود سن نیز که زمانی خیابانی دو بانده بود،اکنون به پیادهرو تبدیل شدهاست.
دانش > فناوری - ایسنا نوشت: شهر اونتاریوی کانادا از ژانویه 2016 به آزمایشات خودروهای خودران چراغ سبز نشان داد، اما هیچ شرکتی به آن تمایل نشان نداده بود اما اکنون سه گروه کانادایی توانستهاند نخستین خودروهای خودران این کشور را به خیابانهای این شهر بیاورند.
شرکتهای خودروساز آمریکایی بیشتر از ایالت میشیگان برای آزمایش شرایط خودروهای خودران استفاده میکنند و آن را به مناطق خارج کشور ترجیح میدهند.
سه خودروی ساخته شده توسط دانشگاه واترلو، گروه خودروسازی اروین هیمر و بلکبری QNX دز این پروژه آزمایشی شرکت خواهند کرد که شامل یک سدان هیبریدی لینکلن MKZ ، یک ون اسپرینتر مرسدس بنز و یک خودروی لینکلن مجهز به نرمافزار بلکبری است.
این پروژه به آزمایش خودروها در کیفیتهای مختلف آبوهوا و جادهای شلوغترین استان کانادا یعنی اونتاریو خواهد پرداخت.
همانطور که انتظار میرود، خودروها مملو از حسگرهای تصویری، رادار و سونار برای نظارت بر شرایط مذکور خواهند بود. بر اساس چارچوب قانونی ایجاد شده در اونتاریو در آغاز سال 2016، یک راننده دارای گواهینامه باید همیشه در خودروی خودران حاضر باشد، از این رو هیچ محدودیتی برای ورود این خودروها به شهر وجود ندارد.
۵۴۵۴
دانش > فناوری - همشهری آنلاین:
نخستین خودروهای خودران وارد خیابانهای اونتاریوی کانادا میشود.
به گزارش ایسنا به نقل از انگجت، شرکتهای خودروساز آمریکایی بیشتر از ایالت میشیگان برای آزمایش شرایط خودروهای خودران استفاده میکنند و آن را به مناطق خارج کشور ترجیح میدهند.
سه خودروی ساخته شده توسط دانشگاه واترلو، گروه خودروسازی اروین هیمر و بلکبری QNX دز این پروژه آزمایشی شرکت خواهند کرد که شامل یک سدان هیبریدی لینکلن MKZ، یک ون اسپرینتر مرسدس بنز و یک خودروی لینکلن مجهز به نرمافزار بلکبری است.
این پروژه به آزمایش خودروها در کیفیتهای مختلف آبوهوا و جادهای شلوغترین استان کانادا یعنی اونتاریو خواهد پرداخت.
همانطور که انتظار میرود، خودروها مملو از حسگرهای تصویری، رادار و سونار برای نظارت بر شرایط مذکور خواهند بود. بر اساس چارچوب قانونی ایجاد شده در اونتاریو در آغاز سال 2016، یک راننده دارای گواهینامه باید همیشه در خودروی خودران حاضر باشد، از این رو هیچ محدودیتی برای ورود این خودروها به شهر وجود ندارد.
طبق گفتههای Thatcham Research تشخیص مسئولیت تصادفات یکی از کلیدیترین چالشهای خودروهای خودران در آینده خواهد بود.
در حال حاضر شرکتهای بیمهای در حال لابی برای تنظیم استاندارد دادهای در سطح بینالمللی هستند. این داده دربردارندهی چگونگی عملکرد خودرو در زمان تصادف (بهصورت خودران یا موارد دیگر) میباشد.
جدای از اثبات مسئولیت و مقصر، این اطلاعات همچنین میتواند برای تحقیقات سرویسهای اضطراری استفاده شود. همین امر ادعاهای بیمهای را کاربردیتر کرده و به ساختههای شرکتها به منظور بهبود محصولاتشان کمک میکند.
با داشتن دادههای 30 ثانیه قبل از تصادف و 15 ثانیه بعدازآن، بیمهها می توانند به دادههای GPS و مکان تصادف و حالت رانندگی و بسیاری از موارد دیگر دسترسی پیدا کنند.
با دستور گمرک جمهوری اسلامی ایران و بهصورت رسمی، ورود خودروهای مناطق آزاد به داخل دیگر شهرها (حتی بهصورت موقت) ممنوع شد.
با توجه به بخشنامهی مرکز واردات و امور مناطق آزاد گمرک جمهوری اسلامی ایران، ورود خودروهای مناطق آزاد به داخل کشور، حتی بهصورت موقت، متوقف شد.
مرکز واردات و امور مناطق آزاد گمرک جمهوری اسلامی ایران در نامهای از گمرکهای مناطق آزاد کشور درخواست کرد ضمن لغو دستورالعملهای قبلی در مورد تردد این خودروها به شهرهای دیگر (داخل سرزمین اصلی)، از قبول کردن هرگونه درخواست ورود موقت خودروهای این مناطق به سرزمین اصلی (همهی شهرهای کشور بهجز مناطق آزاد)، خودداری کنند.
دستور مذکور از گمرک جمهوری اسلامی ایران به گمرکهای منطقههای آزاد ارس، اروند، انزلی، قشم، چابهار و کیش ابلاغ شده است. بدین ترتیب تمام دستورالعملهای سابق مبنی بر ورود موقت خودروهای پلاک شده در مناطق آزاد به کل کشور، لغو شده است.
بر اساس مادهی ۱۶ آییننامهی راهنمایی و رانندگی مناطق آزاد تجاری؛ وسیله نقلیهای که در مناطق آزاد شمارهگذاری شده است، میتواند پس از تشریفات گمرکی، مجوز تردد موقت در سایر نقاط کشور دریافت کند.
ورود خودروهای خارجی به مناطق آزاد بدون پرداخت حق گمرک انجام میشود و قیمت و تنوع خودروهای وارداتی در این مناطق بسیار متنوع است.
تویوتا امسال پنجاهمین سال تولید کرولا را جشن میگیرد و به منظور بزرگداشت این رویداد، تصمیم گرفتیم نگاهی به همهی ۱۱ نسل کرولای محبوب داشته باشیم.
کرولا بر خلاف خودرویی که جای آن را گرفت (یعنی فولکسواگن بیتل اصل)، برای تبدیل شدن به یکی از محبوبترین خودروهای جهان، از نظر طراحی و تولید سختیهای زیادی را پشت سر نگذاشت.
در این مقاله، عمدتا مدلهای فروختهشده در استرالیا مورد بررسی قرار میگیرند. بنابراین پیشاپیش از افرادی که به امید بحث و بررسی دقیق در مورد تویوتا اسپرینتر مارینو ۱۹۹۵ وارد این پست شدهاند عذرخواهی میکنیم.
جدای از برخی مدلهای قابل توجه در طول تاریخ تویوتا، کرولا هیچگاه هیجان زیادی به همراه نداشته است. گفتن این حرف کلیشهای است ولی به هر حال میگوییم: علت وجود و دوام کرولا همیشه قیمت منصفانه و قابلیت اطمینان آن بوده است.
این نسل در مدلهای سدان دو درب، کوپه، واگن و ون عرضه میشد، کرولای اورجینال به صورت محلی با موتور pushrod 1.1 لیتری ۴۴ کیلوواتی، حالت انتقال نیرو به دیفرانسیل عقب، ترمزهای طبقهای برای هر دو محور و یک جعبهدندهی دستی ۴ سرعته یا خودکار دو سرعته عرضه میشد.
کرولای اورجینال از نظر استانداردهای، مدرن کوچک محسوب میشود و اندازههای آن عبارتند از: ۳۸۴۸ میلیمتر طول، ۱۴۹۱ میلیمتر عرض، ۱۳۷۹ میلیمتر ارتفاع و ۲۲۸۶ میلیمتر فاصلهی بین محورها.
برای درک و تصور درست از آن، میتوان مینی هاچبکهای سه درب امروزی را که از هر نظر بهجز طول بزرگتر هستند، متصور شد. اندازههای مینیهای امروزی عبارتند از: ۳۸۲۱ میلیمتر طول، ۱۷۲۷ میلیمتر عرض، ۱۴۱۴ میلیمتر ارتفاع و ۲۴۹۵ میلیمتر فاصلهی بین محورها.
حقیقت جالب شماره ۱: استرالیا اولین کشوری بود که کرولا وارد آن شد. در اولین تحویل در نوامبر سال ۱۹۶۶، فقط ۱۵ کرولا وارد شد و هیچکدام تا سال ۱۹۶۷ به فروش نرسیدند.
حقیقت جالب شماره ۲: تولید محلی کرولا در استرالیا از سال ۱۹۶۸ در کارخانهی صنایع Australian Motor واقع در بندر ملبورن، ویکتوریا آغاز شد که قبلا از این کارخانه برای تولید مرسدس بنزهای استاندارد و عالی استفاده میشد.
با وجود اینکه کل کارخانه توسط تویوتا خریداری شد؛ اما تأسیسات بندر ملبورن تا دههی ۱۹۷۰ همچنان به تولید مدلهای AMC بنز ادامه داد. تویوتا برای مالکیت ۱۰۰٪ و کامل این تأسیسات تا دههی ۱۹۸۰ صبر کرد.
حقیقت جالب شماره ۳: کرولا اولین مدل تویوتا نبود که در استرالیا ساخته شد، بلکه قبل از آن تیارا بود که کرولا جایگزین آن شد. کرولا رؤیای پادشاهی در سر میپروراند.
حقیقت جالب شماره ۴: بله، تویوتا رؤیای پادشاهی در سر داشت. جالب اینجاست که نام کرولا از یک تاج گلبرگ گرفته شده بود که در برخی گیاهان گلدار دیده میشد و این تاج گل از ارگانهای تولید مثل گیاه محافظت میکرد. نامهای دیگر مدلهای تویوتا همچنین تیارا، کمری و کورونا هم بهنوعی ربطی به تاج دارند.
تولید این نسل از سال ۱۹۷۰ آغاز شد و در طول دوران تولیدش در مدلهای سدان دو درب، کوپهی دو درب، ون سه درب و واگن ۵ درب عرضه شد. ظرفیت موتور به ۱.۲ لیتر افزایش یافت و نیروی تولید موتور همچنان از طریق یک جعبه دندهی دستی ۴ سرعته یا خودکار ۲ سرعته، به دیفرانسیل عقب منتقل میشد.
حقیقت جالب: تا سال ۱۹۷۰، کرولا در سطح جهانی به رکورد فروش یک میلیون مدل رسیده بود.
مدل گرد و جدید کرولا اولین مدلی بود که با کمک یک معبر تونل باد(برای آزمایش آیرودینامیک) ساخته شد. این مدل در سال ۱۹۷۵ تولید شد، کرولا KE30 در مدلهای واگن ۵ درب، کوپهی دو درب و ون بارکش ۳ درب عرضه شد.
اگرچه نسلهای پیشین کرولا در کشورهای دیگر، با مدل سدان ۴ درب هم موجود بود، اما این اولین کرولای استرالیایی بود که در این کشور به صورت سدان ۴ درب عرضه شد.
ابتدا با موتور ۴ سیلندر ۱.۲ لیتری و جعبه دندهی دستی ۴ سرعته یا خودکار ۲ سرعته عرضه میشد. اما مدتی بعد موتور آن به یک موتور ۱.۳ لیتری بهروزرسانی شد و آپشن جعبه دندهی دستی ۵ سرعته و خودکار ۳ سرعته به مشتریان ارائه شد.
حقیقت جالب: فروش سالانهی محلی این نسل در سال ۱۹۷۵ به ۲۰ هزار دستگاه رسید. رکوردی که کرولا تا به امروز موفق شده است نهتنها آن را حفظ کند بلکه همیشه بالای آن باقی بماند.
تا سال ۱۹۷۹ مدل هاچبک سه درب تویوتا با موتور ۱.۸ لیتری با نام تویوتا T-18 به فروش میرسید؛ اما از سال ۱۹۸۱ به بعد، تولیدکنندگان محلی شروع به تولید و فروش KE70 کردند که در مدلهای سدان، واگن و ون بارکش عرضه میشد.
این وضعیت تا پایان تولید محلی کرولا در سال ۱۹۹۹ ادامه یافت و پس از آن با معرفی مدلهای جدید کرولا در استرالیا(که چند سال از ژاپن عقبتر بود)پایان یافت.
حقیقت جالب: کرولا تا سال ۱۹۸۳ به رکورد فروش ۱۰ میلیون دستگاه خودرو در سطح جهان دست یافت
AE80 با وجود اینکه ظاهرش چنگی به دل نمیزد، اما اولین کرولایی بود که با کمک کامپیوتر طراحی شد.
جدای از این نکتهی مثبت، AE80 مدلی بود که جریان تولید مدلهای کرولا را به سمت پلتفرم انتقال نیرو به دیفرانسیل جلو تغییر داد.
بار دیگر، AE80 چند سال بعد از معرفی در کشورهای دیگر شروع به کاهش خط تولید محلی کرد. نمونههای تولیدشدهی استرالیایی AE80 در مدلهای سدان ۴ درب، هاچبک ۵ درب و لیفتبک سکای ۵ درب عرضه شد.
حقیقت جالب: اگرچه تولید کرولا در استرالیا تنها دو سال بعد از اینکه این مدل در کشورهای دیگر رواج یافت، آغاز شد، اما از سال ۱۹۸۴ ایالات متحده آغاز به تولید کرولاهای خودش کرد، البته در چند سال اول تولید این کرولاها نشان شورلت نووا را دارند.
کارخانهی NUMMI (کارخانهی تولید موتور مشترک جدید) در فرمونت کالیفرنیا، محلی که در آن کرولا و دیگر محصولات تویوتا ساخته شدند، در واقع یک مکان مشترک با جنرال موتورز بود. در ابتدا یک تأسیسات انحصاری جنرال موتورز بود، زمانی این تأسیسات به خاطر جایگیری اتحاد محلی ستیزهگر، بدنام بود و بعد از آن دوران بود که خودروهای باکیفیتی در آن ساخته شد.
با وجود سرمایهگذاری تویوتا برای تبدیل این کارخانه از تولیدی بدترین محصولات جنرال موتورز به بهترینها؛ کارخانهی فرمونت در سال ۲۰۱۰ به خاطر ورشکستی جنرال موتورز بسته شد. مدتی بعد این کارخانه توسط تسلا خریداری شد و تسلا این کارخانهی NUMMI قدیمی را به محلی برای تولید سدانهای مدل S و کراساوورهای مدل X تبدیل کرد.
اگرچه مدلهای بیکیفیت و نهچندان جالب کرولا به مدلهای با حالت انتقال نیرو به دیفرانسیل جلو تبدیل شدند، اما مدلهای کوپهی دو درب و لیفتبک سه درب AE85 و AE86، همچنان با حالت انتقال نیرو به دیفرانسیل عقب عرضه میشدند.
AE86 بهعنوان تویوتا اسپرینتر به فروش میرفت، اما از موتور 4A-GEU ۱.۶ لیتری ۹۶ کیلوواتی که مدلهای بازار داخلی ژاپن از آن بهرهمند بودند، بیبهره ماند. خودروهای استرالیایی با موتور 4A-GE تزریق سوخت الکترونیکی ۱.۶ لیتری ۸۶ کیلوواتی ساخته میشدند.
بنابراین، این اولین خودرویی نبود که به واسطهی کتابهای کمیک و سری انیمیشنهای مختلف معروف شده بود. با این حال، کنترل خودرو بهقدری عالی و خوب بود که بعدها بر تویوتا ۸۶ و سوبارو BRZ تأثیر مفیدی گذاشت.
اگرچه ظاهر مثلثی شکل، برای این نسل یک نقطهضعف و ویژگی کلی به حساب میآمد، اما مدلهای ساختهشده در استرالیا شامل سدان ۴ درب، هاچبک ۵ درب و سکا لیفتبک ۵ درب بودند. این کمپانی همچنین یک واگن با سقف تاشوی پلهای با حالت استاندارد انتقال نیرو به ۴ محور نیز ارائه کرد.
ویژگی برجستهی این نسل، مدل هاچبک GTI و بعدها مدل لیفتبک ۵ درب SX بود. هر دوی این خودروها از موتور 4A-GE ۱.۶ لیتری مدل ۱۰۰ کیلوواتی بهره میبردند.
برای این نسل، مدلهای کوپه ۲ درب و لیفتبک ۳ درب (که هیچگاه رسما به فروش گذاشتهه نشدند) هم بعدها با پلتفرم استاندارد انتقال نیرو به ۴ محور، به بقیهی مدلها اضافه شدند.
حقیقت جالب: در بخشی از برنامهی جامعی که به اشتراکگذاری مدلها با تولیدکنندگان محلی را تشویق و ترویج میکرد، Holden همکاریاش را با نیسان به اتمام رساند، در این همکاری مدلهای پولسار و آسترا بهصورت محلی به فروش میرسیدند.
در همین مورد، بخش محلی جنرال موتورز همکاری مشترکی با تویوتا آغاز کرد و شروع به خردهفروشی مدل نووا کرد، نووا یک سدان و هاچبک کرولا با برند و ظاهری متفاوت بود، این تفاوت در شکل چراغهای عقب و همچنین شیشهی جلو و سپرها بهوضوح مشخص بود.
همکاری تویوتا و جنرال موتورز همچنین مدلهای هولدن آپولو ، تویوتا کمری با برند جدید و تویوتا لکسن (که در واقع یک هولدن کومودور با برند جدید بود) را تولید کرد.
کرولا AE100 در سال ۱۹۹۴ در استرالیا رونمایی شد، یعنی هنوز چند سال از بقیهی دنیا عقب بود. این بار دلیل تأخیر، انتظار کمپانی برای افتتاح کارخانهی جدیدش در آلتونای ملبورن بود. در تولید محلی این خودرو فقط دو مدل ارائه شد که عبارت بودند از سدان ۴ درب و هاچبک ۵ درب.
قبل از افتتاح این کارخانهی مدرن، اهالی استرالیا در زمانی که کمپانی اسپرینتر مدل لیفتبک ۵ درب را وارد کرد؛ بهنوعی کرولا AE100 را تجربه کردند. با وجود قیمت خودرو که حدود ۳۰ هزار دلار بود، کرولا AE100 طرفدار زیادی نداشت.
حقیقت جالب شماره ۱: AE100 آخرین کرولایی بود که در استرالیا ساخته شد. در طول مدت ۳۰ سال تولید محلی، کارخانههای تولید محلی تویوتا توانستند بیش از ۶۶۶,۷۰۰ کرولا به فروش برسانند.
با کاهش تعرفههای خودرو، بهصرفه بودن پروندهی تجاری تولید خودروهای محلی کوچک، روز به روز بیشتر زیر سؤال میرفت و در سال ۱۹۹۱ آخرین کرولا در خط تولید این تأسیسات وارد مرحلهی تولید شد. تا زمانی که برند هولدن در سال ۲۰۱۱ شروع به تولید مدل کروز کرد، این تصور وجود داشت که کرولای مدل ۱۹۹۹ آخرین خودروی کوچکی است که در استرالیا تولید میشود.
حقیقت جالب شماره ۲: همانند نسل قبلی، کرولا AE100 در استرالیا با نام هولدن نووا به فروش رفت و دارای شیشه جلو، سپر و چراغهای عقب منحصربهفرد بود.
حقیقت جالب شماره ۳: زمانی در سال ۱۹۹۷، کرولا به رکورد فروش بیش از ۲۰ میلیون مدل دست یافت و همچنین توانست مقام محبوبترین خودروی دوران را از فولکسواگن نوع ۱(بیتل) برباید.
باز هم اهالی استرالیا، کمی بعد از بقیهی جهان AE110 را مشاهده کردند. AE110 زمانی فروشش را در مرزهای استرالیا آغاز کرد که یک مدل لیفتبک وارداتی با چراغهای جلوی بزرگ و برآمده و شیشه جلوی بزرگ با قاب کرومی بود.
وقتی تولید مدلهای AE100 در سال ۱۹۹۹ به پایان رسید، کمپانی آن را با یک مدل لیفتبک با ظاهر جدید و یک مدل سدان جدید برای استرالیا جایگزین کرد.
به لطف از هم پاشیدن عاملیت ژاپن و به وجود آمدن بحران اقتصادی، کرولا AE110 با یک پلتفرم قدیمی و طرح کمهزینه مهندسی شد که به این ترتیب خودروی جدید حس لاکچری و شیک بودن نسل قبلی را نداشت.
حقیقت جالب شماره ۱: همراه با آغاز این نسل، تویوتا شروع به ایجاد اصلاحات در طراحی بدنهی خودرو کرد. ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی هر کدام ظاهر متفاوتی از این خودرو را به فروش میرساندند: مدل استرالیا از مدل اروپایی الهام گرفته شده بود.
حقیقت جالب شماره ۲: شعبهی تویوتا در استرالیا موفق شد تعداد کمی از مدلهای اسپرت این خودرو را که دارای کیت توربو، موتور ۱۱۵ کیلوواتی اسپرت ۱.۸ لیتری و ۲۳۷ نیوتون متر گشتاور بود، به فروش برساند. افزایش خوب قدرت و گشتاور نتوانست خودرو را از زیاندهی نجات دهد.
کرولا هزارهی جدید را با جدایی از نقاط ضعفی که دههی قبلی ژاپن را به وجود آوردند، آغاز کرد. مدل ZZE120 فروش محلی خود را در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد و دارای یک پلتفرم کاملا جدید و بدنهی بزرگتر بود که در اروپا طراحی شده بود.
دوباره، طراحیهایی با تفاوت کم در ژاپن، اروپا، آسیا و آمریکا به فروش رسیدند. برای اولین بار در دو نسل قبلی، کرولا در فروش محلی خود یک مدل واگن نیز ارائه داد و همچنین مدلهای سدان ۴ درب محبوب و هاچبک ۵ درب هم همانند قبل ارائه میشدند.
بیشتر کرولا ZZE120-های به فروش رفته در استرالیا، دارای موتور بنزینی ۴ سیلندر ۱.۸ لیتری بودند که ۱۰۰ کیلووات نیرو و ۱۷۱ نیوتونمتر گشتاور تولید میکرد. از ZZE120-هایی که دارای موتور ۱.۸ لیتری 2ZZ-GE با ۱۴۱ کیلووات نیرو و ۱۸۰ نیوتون متر گشتاور بودند، تعداد کمی به فروش رفتند.
حقیقت جالب شماره ۱: وقتی تولید ZZE120 در اروپا به اتمام رسید، آخرین کرولای هاچبک سه درب که فقط در اروپا تولید میشد هم بالاخره به پایان دوران تولیدش رسید.
حقیقت جالب شماره ۲: به خاطر فروش زیاد و قوی کرولا (۳۶٫۱۲۸ واحد)، تویوتا لقب خودروی شماره ۱ استرالیا را در سال ۲۰۰۳ از هولدن ربود و تا الان هم این لقب را حفظ کرده است.
بهمنظور همپایی و رقابت با دنیای پر افتوخیز خودرو، کرولا یک بار دیگر شروع به رشد و پیشرفت کرد. سدانهایی که در آسیا و آمریکا به فروش میرفتند به طول ۴.۵ متر رسیدند و بزرگتر از اولین نسل کمری شدند.
چون هاچبکها در اروپا بهعنوان خودروهای کوچک به حساب میآمدند، تویوتا به دنبال این بود که با از بین بردن شهرت بد مدل جدید آوریس هاچبک، قابلیت اطمینان کرولا را افزایش دهد.
آوریس با وجود اینکه دارای پلتفرم سدان کرولا بود، اما بدنه و کابین کاملا متفاوت داشت. برای بازارهای استرالیا و نیوزیلند، عوامل محلی تویوتا قصد داشتند آوازه و اعتبار کرولا را باز پس بگیرند.
این خودروهای بزرگتر، فروش مداوم در بازارهای صادراتی را تضمین کردند. در ژاپن، تویوتا مدلهای سدان و واگن کاملا مشابهی را عرضه میکرد که باریکتر و کوتاهتر از مدلهایی بودند که در کشورهای دیگر به فروش میرفتند. با تحت نظر داشتن ابعاد کرولا در داخل ژاپن، تویوتا اطمینان حاصل کرد که مشتریانش دچار پرداخت عوارض و مالیات بیش از حد به خاطر ابعاد خودرو نشوند.
حقیقت جالب شماره ۱: تویوتا بلید، یکی از مدلهای آوریس (همان کرولا هاچبک خودمان) با موتور V6 ۳.۵ لیتری به فروش میرسید.
حقیقت جالب شماره ۲: این مدل طراحی شد تا به موفقیتی را که مدل بسیار کوچکتر تویوتا bB به دست آورده بود، ادامه دهد و نشان دهد که پرچم برند تویوتا همچنان بالا است. تویوتا توانست مدل کرولا راکوس هاچبک با ارتفاع بلند را از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ به فروش برساند. این مدل در ایالات متحده با نام سایون xB و در ژاپن با نام کرولا رامیون شناخته میشد؛ راکوس به اندازهی کافی موفق نبود تا مجوز تولید سری دوم را به دست آورد.
حقیقت جالب شماره ۳: در سال ۲۰۰۷، کرولا در استرالیا توانست از مرز فروش میلیونی عبور کند.
حقیقت جالب شماره ۴: همزمان با تغییر ظاهر در سال ۲۰۰۹، مدلهای ۵ درب کرولا در استرالیا دیگر نشان و برند Seca را حمل نمیکردند، این نشانی بود که از سال ۱۹۸۵ تا سال ۲۰۰۹ روی این مدلهای قرار میگرفت.
در سال ۲۰۱۲، آخرین نسل کرولا هاچبک در استرالیا رونمایی شد که باز هم در اروپا و ژاپن با نام آوریس به فروش میرفت. نسل جدید سدانهای این مدل تا سال ۲۰۱۴ عرضه نشدند.حتی با وجود سدانهای قدیمی، کرولا توانست از مزدا ۳ جلو بزند و تبدیل به پرفروشترین خودروی استرالیا در سال ۲۰۱۳ شود؛ مقامی که تابهحال آن را حفظ کرده است. البته گاهی فاصلهی کمی با دیگر رقبا دارد.
حقیقت جالب شماره ۱: تا الان حدود ۴۴ میلیون کرولا در سراسر جهان به فروش رفتهاند. بهطور میانگین در طول سالیان تولید این مدل، کرولا در هر ۳۶ ثانیه یک فروش داشته است.
کرولا تالی یک سر و گردن از فورد سری F که با حداقل ۳۳ میلیون فروش در مقام دوم قرار دارد، بالاتر است. همچنین فولکسواگن بیتل (با ۲۱.۵ میلیون فروش) در مقام سوم جای دارد. این مدلها تا الان بهخوبی توانستهاند فورد مدل T (با ۱۶.۵ میلیون فروش) را مغلوب کنند.
حقیقت جالب شماره ۲: تویوتا تخمین میزند که در سال ۲۰۱۵، به طور میانگین ۳۶۷۰ کرولا در هر روز به فروش رسیدهاند، در کل ۱,۳۳۹,۵۵۰ کرولا در سال ۲۰۱۵ فروش رفتهاند.
حقیقت جالب شماره ۳: وقتی تویوتا در سال ۲۰۱۶ کرولا هیبریدی را به صورت محلی معرفی کرد، اولین باری بود که در یک دهه، اهالی استرالیا یک آپشن دوم برای موتور کرولا به دست آوردند.
بر خلاف برخی دیگر از خودروسازان تولیدکنندهی خودروهای کوچک(منظور سوبارو و میتسوبیشی هستند)، تویوتا هرگز علاقهی واقعی به شرکت در مسابقات سرعت و موفقیت جهانی در زمینهی مدلهای اسپرت نداشت.
بنابراین، فراموش کردن این موضوع که کرولا زمانی در سطح خودش در مسابقات Bathurst 1000 حرفی برای گفتن داشت و بین سالهای ۱۹۸۲ تا ۱۹۹۵ پیروزیهایی به دست آورده بود، کار سادهای است. کرولا همچنین در سطح خودش در سالهای ۱۹۶۸ تا ۱۹۶۹ در مسابقات Bathurst 500 به پیروزی رسید.
کرولا همچنین مقام تولیدکنندگان WRC را در سال ۱۹۹۹ به دست آورد و درعینحال در سالهای ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ با مدلهای کرولا اسپورتیوو و مدل S2000-spec قهرمانی مسابقات رالی استرالیا را به دست آورد.
ولفگانگ ژیبرت مدیر طراحی شرکت جگوار لندروور بریتانیایی؛ معتقد است خودروهای هیدروژنی حقیقتا بیمعنا و به نوعی بیهوده هستند.
ژیبرت که در سال ۲۰۱۳ توسط رالف اسپت مدیرعامل کمپانی جگوار لندروور، به عنوان مدیر توسعه خودروی الکتریکی I-Pace منصوب شد، بیان داشت خودروهای هیدروژنی واقعا بیمعنا هستند و بهطور ذاتی راندمان ضعیفی دارند. او گفته است:
عملکرد چرخها با این نوع منبع انرژی در وسایل نقلیه یک فاجعه محسوب میشود.
فرآیند تولید هیدروژن با فشردهسازی و خنکسازی آن برای استفاده در یک خودروی هیدروژنی، انرژی بسیاری را مصرف میکند. ژیبرت در توضیح میگوید:
در خودروی هیدروژنی، بهرهوری چرخها تنها ۳۰ درصد است اما این بهرهوری در خودروهای الکتریکی به ۷۰ درصد میرسد.
باتوجه به گفته ژیبرت؛ بهرهوری چرخها در یک خودروی الکتریکی تقریبا دو برابر یک خودروی هیدروژنی است. وی افزود:
همچنین باید در نظر داشته باشید بهرهوری باتری در مدل الکتریکی بیش از ۹۰ درصد است...برخی از شرایط در حال حاضر مهیا نیستند. از جمله میتوان به زیرساختهای لازم جهت سوختگیری خودروهای هیدروژنی اشاره داشت که هنوز توسعه کافی پیدا نکرده است. اگر یک دلیل قوی برای زیرساختهای هیدروژنی وجود داشت، من با توسعه خودرو هیدروژنی مخالف نمیکردم؛ اما متأسفانه موضوع بالعکس است.
ژیبرت اذعان داشت تولید خودرو هیدروژنی موجب میشود برخی احساس کنند شما میخواهید از انرژی خلاصی پیدا کنید. این موضوع در آلمان که توان کنترل انرژی اضافی تولیدی از نیروگاههای ذغالسنگ را ندارد، میتواند به یک مشکل تبدیل شود.
وی افزود:
در آلمان، طرحی به نام P2G داریم که قدرت الکتریکی اضافه را به هیدروژن تبدیل میکند، اما این طرح اصلا انعطافپذیر نیست.
مطالعات اخیر دانشمندان دانشگاه استنفورد و دانشگاه فنی مونیخ که در مجله انرژی منتشر شد؛ نشان میدهد وسایل نقلیهی الکتریکی بهصرفهتر از خودروهای هیدروژنی برای کاهش انتشار دیاکسید کربن در هوا هستند. در این تحقیق بازده بالاتر و هزینهی کمتر به عنوان دلایل نتیجهگیری مذکور بیان شدهاند.
به گفتهی رئیس شورای رقابت، قیمت خودروهای داخلی تا اردیبهشت ۹۶ گران نخواهد شد و هیچ خودروساز داخلی حق افزایش قیمت ندارد.
رئیس شورای عالی رقابت از گران نشدن قیمت خودروهای داخلی تا اردیبهشت ۹۶ خبر داد.
رضا شیوا رئیس شورای عالی رقابت اعلام کرد: «تا اردیبهشتماه سال آینده هیچ افزایش قیمتی در خودروهای تولید داخل نخواهیم داشت.»
شیوا افزود: «شورای رقابت بر فرآیند فروش خودروها نظارت کامل دارد و اگر خودروسازان داخلی تخلفی در مورد مصوبات این شورا داشته باشند با آنها برخورد خواهیم داشت.»
او در مورد توجه شورای رقابت به حاشیه بازار در قیمتگذاری خودروهای داخلی گفت:
شورای رقابت در قیمتگذاری خودروهای تولید داخلی هیچ توجهی به حاشیه بازار ندارد. حاشیه بازار خودرو، خط قرمز شورای رقابت است. البته باید دقت داشت که شورای رقابت مسئول خودروها در کشور نیست و تنها خودروهای تولید داخل در ایران خودرو و سایپا را قیمتگذاری میکند.
رئیس شورای رقابت در مورد تخلف خودروسازان داخلی توضیح داد: «در ۶ ماه پیش خودروی پژو پارس و ال ۹۰ حاشیه بازار داشتند که به خودروساز تذکر جدی داده شد. البته خودروساز مشکل تأمین قطعات ال ۹۰ را دلیل اصلی حاشیه بازار این خودرو اعلام کرده است.»
شیوا در مورد فروش فوری نداشتن خودروهای تولید داخل در هفتههای گذشته اعلام کرد: «ایران خودرو و سایپا برای خودروهای تولیدی خود باید فروش فوری داشته باشند که یکی از مدیران خودروسازان توقف فروش فوری محصولات تولید داخل را تکذیب کرد. البته خودروهای جدید در بازار مشکلات ایجاد میکنند. با توجه به اینکه خودروهای جدید به تولید انبوه نرسیدهاند، تقاضا برای آنها بسیار است و این موضوع مشکلاتی را در بازار ایجاد میکند. شورای رقابت سعی میکند به بازار فروش این خودروها سامان دهد و در این راه تمام تلاش خود را انجام میدهد.»
رئیس شورای رقابت دربارهی خودروهای وارداتی گفت: «وزارت صنعت، معدن و تجارت سودی بین ۵ تا ۱۰ درصد برای خودروهای تعیین کرده که اگر واردکنندهای بیش از این میزان از خریدار سود بگیرد با آن برخورد میشود. اگر خریداری بیش از حاشیه منطقی سود به واردکننده پولی پرداخت کرده است، شکایت کند و شورای رقابت در این زمینه رسیدگی میکند.»
خودروهای الکتریکی و مزایای آنها دیگر مانند سابق مسئلهای ناشناخته نیستند. یکی از این امتیازات که شاید تا به امروز از بزرگترین دستاوردهای خودروهای الکتریکی بهحساب میآمد، بر اساس قانون جدید باید اصلاح شود.
اداره حمل و نقل ایالات متحده امریکا طی تصویب قانونی، خودروهای الکتریکی و هیبریدی را ملزم به تولید صداهای هشداردهنده در سرعتهای کمتر از ۳۰ کیلومتر بر ساعت، کرده است. تولید این صداها بهمنظور آگاهی دادن از خطر موجود به دوچرخهسواران، عابران پیاده و افراد نابینا در نظر گرفته شده است.
با اضافه کردن صدا به این خودروها، سازمان ملی ایمنی ترافیک جادهای (NHTSA) و اداره حمل و نقل (DOT) ایالات متحده امریکا به دنبال کاهش تلفات مرتبط با خودروهای الکتریکی هستند. اما آیا این مسئله ابعادی به این وسعت دارد که مستلزم چنین اقدامی باشد؟ ظاهرا این طور است. بر اساس ادعای قانونگذاران، احتمال برخورد خودروهای الکتریکی با افراد، ۱۹ درصد بیشتر از خودروهای معمولی است.
دکتر مارک روسکایند رئیس NHTSA در این باره گفته است که این تصمیم بهصورت کاملا منطقی برای حفظ جان عابران پیاده بهخصوص افراد نابینا و کمبینا اتخاذ شده است. با افزایش نرخ تلفات مرتبط با عابران پیاده، اهمیت محافظت از آسیبپذیرترین استفادهکنندگان راه مشخص میشود و با توجه به این مسئله باید راهکارهایی ارائه شوند.
با توجه به محاسبات صورت گرفته توسط سازمان NHTSA؛ صنایع خودروسازی باید سالانه ۳۹ میلیون دلار صرف تهیه و نصب بلندگوهای مناسب برای این قانون کنند. طبیعتا بخش بزرگی از این هزینهها متوجه تولیدکنندگان بزرگ خودروهای الکتریکی مانند کمپانی تسلا و دیگر برندهای مشهور خودروهای هیبریدی خواهد شد.
در سرعتهای متوسط و بالا، خودروهای الکتریکی خیلی بیصداتر از خودروهای احتراقی نیستند، اما احتمال خطر در سرعتهای پایین که صدای پیشرانه در حداقل خود قرار دارد، زیاد میشود. بر اساس گفته قانونگذاران، اضافه کردن صدا به خودروهای الکتریکی میتواند سالانه از حدود ۲۴۰۰ سانحه برای عابران پیاده جلوگیری کند.
خودروسازان تا اول سپتامبر ۲۰۱۹ فرصت دارند مدلهای جدید الکتریکی و هیبریدی خود را به تجهیزات و لوازم تولید صدا مطابق با استانداردهای ایمنی فدرال مجهز کنند. این قانون برای تمامی خودروهای چهارچرخ و وسایل نقلیه سنگین با وزن زیر ۴.۵ تن اجرا خواهد شد. با این توصیف، این قانون شامل تمام خودروهای سواری میشود. همچنین در مورد خودروهای سنگین؛ اتوبوسهای کوچک شهری نیز باید مطابق با این قانون عمل اصلاح شوند. با این حال برخی عقیده دارند که اتوبوسهای هیبریدی و الکتریکی بیش از دیگر وسایل نقلیه به قوانینی از این دست احتیاج دارند؛ چراکه تمام مدت با عابران پیاده سروکار دارند و اکثرا در سرعتهای پایین فعالیت میکنند.
در حالی که مدافعان حقوق نابینایان از این قانون حمایت میکنند و آن را ضروری میدانند، خودروسازان از این مسئله شوکه شدهاند. اتحادیه تولیدکنندگان خودرو عنوان کرد که تجهیز وسایل نقلیه به سیستمها و تجهیزات تولیدکننده صدای مناسب و قابلتشخیص -بدون آن که برای گوش آزاردهنده باشد- امری ضروری است. مشکل اساسی آن جایی است که خریداران به دلیل وجود صداهای آزاردهنده در داخل خودرو، از خرید وسایل نقلیه الکتریکی که بهمنظور جایگزینی نمونههای مصرفکننده سوختهای فسیلی تولید شدهاند، منصرف شوند.
با این حال چه این قانون خوشایند به نظر برسد و چه آزاردهنده باشد؛ وقایع و اتفاقات جالبی برای سیستمهای صوتی خودرو میتواند رخ دهد. آیا شاهد آن خواهیم بود که خودروهای الکتریکی صداهایی عجیب و جدید از خود تولید میکنند، یا صداهای موتورهای احتراق داخلی را شبیهسازی خواهند کرد؟ شاید هم لیستی از صداهای مختلف در اختیار راننده قرار گیرند تا بهعنوان مثال برای مواقعی خاص از صدای یک پیشرانه V8 استفاده کند و شرایط عادی صدای خودروهای معمولی را انتخاب نماید.
به هر حال خودروسازان تا سال ۲۰۱۹ فرصت دارند راهی برای این مسئله بیابند.
هکرها فقط کامپیوتر و لپتاپهای ما را مورد هجوم قرار نمیدهند. با پیشرفت تکنولوژی صنعت خودروسازی، مطمئنا شاهد حضور هکرها در سیستمهای کامپیوتری خودروها هم خواهیم بود. اما هدف واقعی هکرها چیست؟
با هجوم سیستمهای نرمافزاری خودران و ارتباطات بین خودرویی به صنعت حملونقل، بسیاری از مردم نگران هکرها هستند. این نگرانیها کاملا بهجا و درست هستند، اما شاید نه به دلایلی که در ذهن شما است.
این طبیعت انسان است که باور کند بدترین صدمهای که شخصی یا چیزی میتواند به ما وارد کند، صدمه فیزیکی است. در زمان کودکی، ما از داستانهای هیولایی که زیر تخت پنهان شده است و مجرمهای چنگک به دست در طول جادههای بیابانی هراسان بودیم. پس تعجبی ندارد که بسیاری از مردم نگران این باشند که هکرها بخواهند با کنترل ترمزها و فرمان خودرو در بزرگراهها، به آنها صدمه بزنند. پیشتر این نوع وضعیت را در دنیای واقعی در جیپ و دیگر خودروها شاهد بودهایم.
اما این نوع تهدیدها از جملهی سختترین کارها برای هکرها بهحساب میآیند، چون آنها به کنترل کامل خودرو از جمله کنترل ترمزها، فرمان و سیستمهای دیگر نیاز دارند. همچنین، حملاتی از این قبیل از احتمال اندکی برخوردار هستند.
اما نفوذ به شبکهی کامپیوتری یک خودرو و دستیابی به اطلاعات مالی و شخصی چی پیامدی دارد؟ این داستان کاملا متفاوت است. از آنجایی که نتیجهی چنین حملاتی ممکن است سریعا قابل مشاهده و تشخیص نباشد، هکرها میتوانند به صورت مخفی به سیستم یک خودرو یا گروهی از خودروها هجوم ببرند و اطلاعات زیادی سرقت کنند.
با این اطلاعات چه کارهایی میتوانند انجام دهند؟
خالی کردن حساب یا حسابهای بانکی شما: آیا روی گوشی هوشمند خود از Apple Pay یا سیستم پرداختی دیگری استفاده میکنید؟ آیا از طریق گوشی خود به وبسایتهای بانکداری نیز وارد میشوید؟ هکرها شاید قادر باشند از طریق سیستم اطلاعاتی سرگرمی خودرو وارد گوشی همراه شما شوند و اطلاعات مهم را به دست آورند. حتی اگر خودشان هم از آنها استفاده نکنند، افرادی در دنیای وب تاریک (Dark web) هستند که تمایل دارند پول خوبی برای چنین اطلاعاتی پرداخت کنند.
نفوذ به داخل خودرو: امروزه، قفل بیشتر خودروها توسط کلیدهای راه دور باز میشوند که این سیستمها در کنار مزایا، نقاط ضعف مخصوص به خود را نیز دارند. در آینده، قفلها شاید از طریق گوشیهای هوشمند باز شوند و هک کردن و نفوذ به داخل این گوشیها از طریق سیستم اطلاعاتی سرگرمی خودرو، روش مناسبی برای سوءاستفادهٰگران فراهم کند تا به خودروی شما نفوذ کنند و هر کاری دوست دارند انجام دهند.
گرو نگهداشتن خودرو برای اخاذی: تعداد زیادی از مردم قربانی هکرهایی میشوند که کنترل کامپیوترهای آنها را به دست میگیرند و از آنها اخاذی میکنند. مردم پیامها یا ایمیلهای بهظاهر بیخطر را باز میکنند و ناگهان لپتاپهای آنها قفل میشوند. تنها راه رهایی آنها پرداخت باج به هکرها است تا کدهای باز کردن قفل را در اختیار قربانی قرار دهند. این نوع سناریوها همچنین بهراحتی در خودروها هم قابل پیادهسازی هستند.
IIHTS تخمین زده است تا سال ۲۰۲۰ میلادی، حدود ۵۵ درصد از خودروهای جدید به شبکههایی مثل OnStar و Uconnect متصل خواهند شد. با وجود راه حلهای ارتقا دهنده، این سازمان معتقد است که ۵۰ درصد از کل خودروهای موجود در دنیا چنین سطح اتصال و برقراری ارتباطی خواهند داشت.
این یک مشکل است؛ چون وقتی خودروها قادر به برقراری ارتباط (از طریق شبکه یا با یکدیگر) باشند، آنگاه در مقابل هکرها آسیبپذیر خواهند شد.
متاسفانه، مالکان خودرو کار زیادی نمیتوانند انجام دهند تا از حملهی هکرها در امان باشند. مجبوریم به افرادی که خودروها را تولید میکنند و نرمافزارهایی که برای امن نگه داشتن خودروها در آنها قرار میگیرند، اعتماد کنیم. ولی با این حال، تنها حدود ۴۰ درصد از کمپانیهای خودروسازی در حال حاضر واحدهایی مخصوص امنیت سایبری دارند.
آیا صنعت خودروسازی میتواند با هکرها مقابله کند؟